ساختار عاملی تاییدی مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی در دانش آموزان دختر نوجوان

هدف پژوهش تعیین ساختار عاملی و ویژگی های روان سنجی مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی در دختران نوجوان بود.
روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر تهران در سال 1395 به تعداد 49421 نفر بود که از میان آن ها به روش نمونه برداری چندمرحله ای تصادفی، 120 دانش آموز در مرحله اول و 450 دانش آموز در مرحله دوم از مناطق یک، دو، چهار، پنج، هفت، دوازده، پانزده، بیست و دو، و از هر منطقه دو دبیرستان شامل توحید، حسنیه، ایران، خواجه عبدالله انصاری، امام جعفر صادق، علوی اسلامی، حضرت فاطمه، الزهراء، حضرت زهرا و سجادیه انتخاب شد. ابزار پژوهش مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی دیپرنا و الیوت (1999)، پرسشنامه هیجان های تحصیلی پکران، گوئتز، تیتز و پری (2002) و معدل تحصیلی دانش آموزان بود. پس از کنار گذاشتن 25 پرسشنامه مخدوش و 2 آزمودنی پرت، داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی تحلیل شد.
یافته های مربوط به روایی سازه مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی نشان داد ضریب همبستگی مولفه های مهارت های خواندن/زبان، مهارت های ریاضی، مهارت های تفکر انتقادی، مهارت های بین فردی، دلمشغولی تحصیلی، انگیزش و مهارت های مطالعه با هیجان تحصیلی منفی به ترتیب 446/0-، 527/0-، 358/0-، 321/0-، 463/0-، 445/0- و 275/0 و با هیجان تحصیلی مثبت به ترتیب 283/0، 350/0، 346/0، 288/0، 415/0، 480/0 و 374/0 در سطح 001/0 معنی دار است.
پرسشنامه شایستگی تحصیلی از اعتبار و روایی قابل قبولی برخوردار است و می توان از آن در جهت سنجش شایستگی تحصیلی دانش آموزان دختر نوجوان و همچنین بررسی میزان شیوع هیجان های منفی در آن ها و درمان استفاده کرد.