استعداد یابی و نقش تجارب حرکتی داوطلبان در موفقیت آن ها در آزمون های ورودی رشته تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر که از نوع مطالعات توصیفی و پیمایشی می باشد، بررسی استعداد یابی و نقش تجارب حرکتی داوطلبان در موفقیت آن ها در آزمون های ورودی رشته تربیت بدنی بود. نمونه آماری را 710 نفر از داوطلبان سال تحصیلی 9089 دانشگاه پیام نور که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند، تشکیل دادند. شایان ذکر است که از آزمون کلموگروف اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن داده ها ، آزمون لون برای بررسی تجانس واریانس ، آزمون یو من ویتنی جهت بررسی تفاوت بین میانگین رتبه ها و آزمون تی مستقل به منظور بررسی تفاوت بین میانگین ها استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که در وضعیت استقامت عضلات کمربند شانه ای و عضلات شکم و چابکی داوطلبان با دیپلم تربیت بدنی نسبت به داوطلبان با دیپلم غیر تربیت بدنی تفاوت معنا داری به لحاظ آماری مشاهده نمی شود و تنها نیروی عضلانی داوطلبان دیپلم تربیت بدنی نسبت به سایر دیپلم ها تفاوت معنا داری داشته و بالاتر می باشد. یافته های پژوهش حاضر از این جهت حائز اهمیت و تحلیل می باشند که محدود کردن زمینه های پذیرش دانشجوی تربیت بدنی در مقاطع بالاتر (به ویژه کارشناسی ارشد) به دانش آموختگان تربیت بدنی نمی تواند ایده قابل قبولی باشد و ممانعت از ورود آن دسته از داوطلبانی که دارای علاقه واقعی به تحصیل در رشته تربیت بدنی هستند؛ اما سوابق تحصیلی آن ها در رشته غیر همنام می باشد، فاقد توجیه علمی بوده و استمرار روند فعلی مبنی بر آزاد گذاشتن ورود به این رشته از سایر رشته های تحصیلی، زمینه جذب بهتر استعدادهای ورزشی در این رشته را فراهم خواهد آورد.