ارزیابی و سنجش مولفه های شکوفایی شهری در کلان شهر اهواز

رشد و گسترش سریع شهر اهواز با مشکلات بسیاری همچون شکل گیری مناطق حاشیه نشین فاقد سیستم دفع فاضلاب، وجود انواع پسآب های صنعتی، کشاورزی و خانگی در اطراف کارون و وجود پدیده نامطلوب گرد و غبار روبه رو است. توجه به توسعه شهری اهواز، ضرورت اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف سنجش، تحلیل و اولویت بندی مناطق شهری اهواز از لحاظ مولفه های شکوفایی، تدوین یافته است. مفهوم شکوفایی شهری دارای مولفه های مختلف بهره وری، زیرساخت، کیفیت زندگی، دربرگیرندگی و شمول اجتماعی و پایداری محیطی است که در تحقق توسعه شهری بسیار مهم است. اطلاعات و داده های مورد نیاز در این پژوهش، با استفاده از ابزار پرسشنامه و آمارنامه جمع آوری شده است. داده های گردآوری شده، با نرم افزار آماری اس .پی .اس .اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و برای ترسیم نقشه، از فن سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است. به منظور تعیین وزن مولفه ها، نظرات 30 نفر از کارشناسان مربوطه با استفاده از فرایند تحلیل سلسه مراتبی محاسبه گردید که در میان آنها، مولفه کیفیت زندگی (0846/0)، بیشترین وزن ومولفه دربرگیرندگی و شمول اجتماعی (0318/0) کمترین وزن را دارد نتایج حاصل از مدل تاپسیس در شهر اهواز، مناطق 2 و 1 کاملا برخورداری از شکوفایی، منطقه 6 و 3 و 8 در رده نسبتا برخوردار از شکوفایی، مناطق 7 در رده برخورداری کم از شکوفایی و در نهایت منطقه 4، در رده محروم از شکوفایی شهری قرار گرفته اند. بررسی ضریب همبستگی پیرسون میان پراکندگی جمعیت و سطح شکوفایی مناطق شهر نشان دهنده نبود رابطه موثر بین دو متغیر است.