شیوه های موثر تربیت دینی در خانواده کارکنان ناجا

خانواده، به مثابه محیط طبیعی تربیت، ابعاد مختلف رشد انسانی را تحت تاثیر قرار میدهد و پایهگذار سعادت فردی و اجتماعی است. امروزه به جرئت میتوان ادعا کرد که منشا بسیاری از مشکلات اجتماعی ناکارآمدی خانواده ها از جمله خانواده ناجاست. هدف از نگارش این مقاله بررسی شیوه های موثر تربیت دینی و تاثیر پیشگیرانه آن در سلامت جسمی، روانی و اجتماعی در خانواده کارکنان ناجاست که از منظر متفکران اسلامی و غربی بررسی شده است
روش تحقیق: روش مورد استفاده در آن تحلیل اسنادی است که همه اسناد یا آثار مربوط به موضوع به صورت هدفمند و با توجه به گزاره های پژوهش و ابزار گردآوری فرمهای فیشبرداری انتخاب شده است. بنابراین این پژوهش از نوع کیفی و از روش پژوهش اسنادی بهره جسته است.
یافته ها و برابر یافته های تحقیق بهرهگیری از آموزه های دینی در راستای شیوه تربیت دینی باید از لحاظ هستیشناسی (شناخت صحیح و درست آموزه های دینی و مفاهیم انسان، جهان، توحید، نبوت و معاد)، روششناختی (شیوه بهکارگیری مفاهیم هستیشناختی)، ایستاییشناسی (نظم و ترتیب و نگریستن به روش های تربیت دینی در قالب روش منظومه نگریستن) و پویاییشناسی (حرکت، تکامل و پویایی روش های تربیت دینی) همیشه و در همه حال باید مستمر، هدفمند و دارای پویایی لازم باشد و این سهلالوصولترین و کاراترین روش تربیت میتواند باشد. بنابراین به نظر میرسد موثرترین و اساسیترین شیوه تربیت در بین خانواده کارکنان ناجا بهره جستن از تربیت دینی بر اساس دو شیوه کلامی و نمادین و روش های شش گانه ذکر شده ویا دیالکتیک و تلفیق چند روش به فراخور زمان و شرایط متناسب با هر شیوه و روش در محیط خانواده در جهت اثرگذاری بیشتر است. این امر به این دلیل است که روش های تربیت دینی، نسبت به سایر روش های تربیت علمی، از ویژگی حد مرکزی ثقیلتر یعنی موارد فراوانی بیشتر توافق و اجماع و قابلیت فهم بهتر برای اکثریت به ویژه در بین خانواده ها بهره میبرد.