تجزیه و تحلیل الگوی قدرت نرم در خاورمیانه: مطالعه موردی عربستان سعودی

قرن بیستم و بعد از آن را باید آغازی بر شکل گیری روند شناسایی و به کارگیری منابع قدرت نرم از سوی دولت ها دانست. منابع قدرت نرم متکی به ارزش ها و هنجارهای نرم افزارگرایانه ای هستند که کشورها را در رسیدن به اهداف مطلوب بدون به کارگیری زور، اجبار و خشونت که از منابع اصلی قدرت سخت هستند، یاری می کنند. در حقیقت، قدرت نرم کنشی مبتنی بر تولید جذابیت و ایجاد رغبت برای هدایت افکار و اعمال در راستای نیل به ترجیحات یک دولت و کسب نتایج مطلوب است. نای معتقد است که قدرت نرم ریشه در منابع فرهنگ، ارزش های سیاسی و سیاست خارجی دارد. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می خواهد به این سئوال پاسخ دهد که منابع و ابزارهای موثر قدرت نرم عربستان سعودی که باعث نفوذ آن در سطح منطقه و جهان اسلام شده اند چیست؟ محدودیت های قدرت نرم عربستان سعودی کدام است؟ نتایج پژوهش نشان می دهد منابع و ابزارهای نفوذ این کشور سه حوزه فرهنگ (اسلام، توریسم و گردشگری اسلامی و سابقه علمی و آموزشی) ، ارزش های سیاسی (ام القری، وهابیت، امت واحده عربی اسلامی، خادم الحرمین و شیعه ستیزی) و سیاست خارجی (دیپلماسی عمومی، حج، دانشگاه ها و رسانه ها) می باشد که بکارگیری آنها باعث گسترش نفوذ نرم افزارانه این کشور در سطح منطقه و جهان اسلام شده است. همچنین عوامل محدود کننده قدرت نرم این کشور شامل حمایت از تروریسم، افراط گرایی مذهبی و شیعه ستیزی، ضعف دموکراسی و حقوق بشری، وابستگی به آمریکا و دخالت در کشورهای منطقه می باشد که عامل کاهش قدرت نرم این کشور شده است.