اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب، تعارض والد- فرزند و خوداثرمندی والدگری مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی-کمبود توجه

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب، تعارض والد- فرزند و خوداثرمندی والدگری مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه بود. -طرح پژوهش به صورت نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. بدین منظور 28 نفر از مادران دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه (در هر گروه 14 نفر) تقسیم شدند. از مقیاس کانرز والدین، پرسشنامه های اضطراب بک، پرسشنامه خوداثرمندی والدگری و مقیاس راهبردهای تعارض برای گردآوری داده ها استفاده شد. برنامه آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی، به مدت 8 جلسه 2 ساعته بر روی گروه آزمایشی اعمال گردید. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به تفاوت معنادار آمار (p<0/001) بین مراحل پیش و پس آزمون در نمره کلی اضطراب، تعارض والد فرزند و خوداثرمندی والدگری در گروه آزمایش شد. با - توجه به اثربخش بودن استفاده از برنامه فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش علایم اضطراب، تعارض والد- فرزند، و افزایش خوداثرمندی والدگری در مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود - توجه، آموزش این برنامه در راستای کاهش فشار روانی و بهبود سلامت عمومی این گروه از افراد جامعه پیشنهاد میشود.