تلفظ چند واژه در شاهنامه

تلفظ واژه ها در متون کهن فارسی، به دلیل فاصله زمانی ما نسبت به آن متون و تغییرات و تحولاتی که در زبان فارسی اتفاق افتاده، همیشه مساله انگیز بوده است. در این مقاله به تلفظ چند واژه در شاهنامه پرداخته شده است که درباره خوانش آنها توافقی میان اهل ادب وجود ندارد یا تصور رایج در مورد آنها نادرست است. برخی از این واژه ها در همه چاپ های شاهنامه به صورت نادرست حرکت گذاری شده اند و برخی در شماری از چاپ ها. در میان تصحیحات گوناگون شاهنامه فردوسی، بیشتر بر چاپ خالقی مطلق و چاپ جیحونی تاکید شده، زیرا مصححان این دو چاپ بیش از دیگران به حرکت گذاری واژه ها پرداخته اند و البته در این کار گاه درست عمل کرده اند و گاه دچار لغزش شده اند و به تلفظ درست راه نیافته اند. از طریق دقت در چگونگی قافیه پردازی فردوسی و نیز پاره ای از دیگر هماهنگی های لفظی شعر او می توان به خوانش درست دست یافت، به شرطی که سراسر متن شاهنامه را بررسی کرده باشیم و نگاهمان موردی نباشد. این مقاله با چنین رویکردی نوشته شده است.