بهینه سازی روش برانبارش سطح پراش مشترک

روش سطح پراش مشترک به منظور حل مشکل تداخل شیب ها با تلفیق روش های سطح بازتاب مشترک و برون راند شیب معرفی شده است. این روش تعداد زیادی عملگر را به منظور برانبارش به یک نقطه از مقطع دور افت صفر در نظر می گیرد و تا حدود زیاد قادر به حل مشکل تداخل شیب در مقاطع بعد از برانبارش می باشد. اما مقدار زیادی نوفه و رخدادها مصنوعی را نیز با خود به مقطع دورافت صفر می آورد. در این مطالعه پیشنهاد شده است با توجه به میزان همدوسی عملگرها تصمیم گرفته شود که آن عملگر در فرآیند برانبارش به کار گرفته شود یا خیر. به این ترتیب ابتدا یک حد آستانه ای تعریف شده و سپس فقط عملگرهایی که دارای همدوسی بیشتر از این حد آستانه ای هستند در عملیات برانبارش به کاربرده می شوند. به این ترتیب عملگرهایی که هیچ ارتباطی با رخدادها لرزه ای ندارند از فرآیند برانبارش حذف می شوند. نتایج این تحقیق نشان می دهد، با به کارگیری روش پیشنهادی می توان از یک سو مشکل تداخل شیب ها را در مقطع بعد از برانبارش حل نمود و از سویی دیگر نسبت سیگنال به نوفه را نسبت به روش پیشین بهبود بخشید.