بررسی اثربخشی رواندرمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر علایم سوگ و افسردگی سالمندان مقیم سرای سالمندان اصفهان

افسردگی و سوگ غالبا به صورت همایند در سالمندان خود را نشان می دهند و با پیامدهای منفی در سلامت جسمی و روانی سالمندان و همچنین پاسخ ضعیف تر به درمان های دارویی و روان شناختی مرتبط هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر علائم سوگ و افسردگی زنان سالمند مقیم خانه سالمندان در شهر اصفهان می باشد. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه (14 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) بود. برای گروه آزمایش، شش جلسه 90 دقیقه ای (یک بار در هفته) گروه درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی اجرا شد و پرسشنامه های تجربه سوگ و افسردگی در مراحل پیش آزمون-پس آزمون برای هر دو گروه تکمیل گردید. یافته ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمون های آماری تحلیل کوواریانس (Covariance) چندمتغیره و تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل گردید. بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره، نمرات پس آزمون سوگ و افسردگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافته و این روش درمانی ازنظر آماری موثر بوده است (0/05>P). با توجه به نتایج این مطالعه می توان گفت که این روش درمانی بر بهبود علائم سوگ و افسردگی زنان سالمند موثر بوده است و به عنوان روشی در بهبود کیفیت زندگی و درمان اختلالات روانی سالمندان می تواند کارآمد باشد.