اولویت بندی معیارهای شبکه های بیسیم حسگر در نظارت توانبخشی با استفاده از روش چند معیاره فازی

نظارت توانبخشی مبتنی بر "شبکه های حسگر بی سیم" (Wireless Sensor Network) یکی از موضوعات های مهم در بیمارستان ها است. هدف این پژوهش، الویت بندی معیارهای شبکه های بیسیم حسگر در و نظارت توانبخشی با استفاده از روش چند معیاره فازی می باشد. در مطالعه توصیفی حاضر، جامعه آماری شامل کلیه پزشکان و پرستاران بیمارستان دی تهران بوده که تعداد آن ها 210 نفر می باشد. از مجموع جامعه آماری، تعداد 70 نفر پزشک و 40 نفر کارشناس رشته پرستاری بودند. معیار ورود افراد، دارا بودن تخصص در حوزه توانبخشی و شبکه های حسگر بیسیم و حداقل سابقه 5 سال در حوزه مربوطه، رضایت و تمایل به شرکت در این مطالعه بود. لذا به روش نمونه گیری هدفمند به تعداد 30 نفر انتخاب شدند. همچنین، از الگو تصمیم گیری چند معیاره فازی برای نشان دادن ساختار سلسله مراتبی عوامل موجود، استفاده شده است. ابزار گرد آوری داده ها شامل "پرسشنامه مقایسه زوجی توانبخشی"؟ (Pairwise Comparison Rehabilitation Questionnaire) بود. روایی و پایایی ابزار با استفاده از نسبت روایی محتوا و آلفای کرونباخ تایید شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس نسخه 19 و متلب 6.5 انجام شد. با انجام محاسبات، معیارهای آسایش و دوام به ترتیب دارای بالاترین درجه اهمیت نسبت سایر معیارها می باشند. همچنین، گزینه های قابلیت ارتباطات مطمئن و تاثیر بدن در انتشار سیگنال، دارای بالاترین الویت نسبت به سایر گزینه های شبکه های بی سیم حسگر در نظارت توانبخشی بودند. اولویت بندی معیارهای شبکه های بیسیم حسگر در نظارت توانبخشی، منجر به انتخاب معنی دار معیارها در تعامل با تصمیم گیرنده ها می شود. به مدیران پیشنهاد می گردد از طریق آموزش، عملکرد کارکنان را در استفاده از حسگرها تقویت نمایند.