مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال سی و چهارم شماره 2 (پیاپی 98، خرداد و تیر 1391)

بعد از معرفی بالن پمپ داخل آئورتی، از حدود سال 1960، کانتر پالسیشن بعنوان متدی برای درمان آنژین مقاوم و نارسایی حاد قلب در زمینه ایسکمی معرفی شد. امروزه دستگاه فشارنده متناوب خارجی (EECP) به عنوان یک درمان غیر تهاجمی در موارد آنژین و نارسایی حاد قلبی مورد استفاده قرار می گیرد. اما فقط در چند مطالعه محدود اثرات EECP در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مزمن مقاوم به درمان بررسی شده است. هدف از این مطالعه یافتن اثراتEECP در نارسایی قلبی مزمن مقاوم به درمان بود.
در این مطالعه مداخله ای، 30 بیمار(21 مرد و 9 زن) که تحت درمان دارویی سرپایی حداکثری بودند، برای یک دوره 35 جلسه ای تحت بررسی قرار گرفتند. اثرات درمانی EECP بر روی کیفیت زندگی بر اساس پرسشنامه استاندارد FS36، پارامترهای اکوکاردیوگرافی و تست 6-Min. walk در دوره های قبل و بعد درمان مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج بدست آمده از پرسشنامه کیفیت زندگی (SF36) قبل از درمان و بعد از شروع درمان دارای اختلاف معنی دار نبود (1/0=p). در بررسی فانکشن قلبی اختلاف معنی داری بین EF قبل و بعد از درمان وجود داشت (002/0=p) اما با اندکس کارایی میوکارد این یافته بدست نیامد (3/0=p). قطر پایان دیاستولی و پایان سیستولی بطن چپ بعد از درمان بطور معنی داری کاهش یافته بود (032/0=p) و (015/0=p). مدت زمان تست 6-Min. walk نسبت به قبل از شروع درمان، به طور معنی داری افزایش یافته بود (0001/0=p).
این مطالعه نشان داد که EECP یک روش موثر و در عین حال بی خطر برای بهبود مسافت طی شده و افزایش قدرت فعالیت روزانه در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مقاوم به درمان دارویی بود اما موجب افزایش کیفیت زندگی نشد. اثرات مفید آن روی فانکشن سیستولیک قلبی مشخص نشد.

ملاسما یک هیپرپیگمانتاسیون قهوه ای رنگ است که در صورت و گردن زنان دیده می شود. هدف از این مطالعه بررسی آنمی فقر آهن و کمبود فولات و ویتامین B12 در این بیماران می باشد.
در یک مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 70 خانم دارای لک صورت با تشخیص ملاسما تحت بررسی خونی از نظر هموگلوبین، هماتوکریت و سطح آهن و فریتین، فولات و ویتامین B12 سرم قرار گرفتند. وضعیت آهن و فولات و ویتامینB12 قرار گرفتند. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری16-SPSS مورد بررسی قرار گرفت.
میانگین سن بیماران در این مطالعه 35/7±42/33 سال به دست آمد. در30% بیماران سابقه فامیلی مثبت و خونریزی غیرطبیعی رحمی (AUB) در40% بیماران مثبت گزارش شده بود اما60% بیماران دارای عادت ماهیانه طبیعی بودند. از نظر محل ضایعه درگیری بیش از یک ناحیه از نواحی صورت در 9/72% بیماران مشاهده گردید. میانگین هموگلوبین بیماران در این مطالعه 63/1 ±2/11 به دست آمد. در افراد مورد مطالعه 3/14% موارد دارای آهن غیرطبیعی بودند و فریتین غیرطبیعی در6/8% مشاهده شد. فولات و ویتامین B12 بترتیب در 3 بیمار و 1 بیمار مشاهده گردید.
این مطالعه ارتباطی را بین شدت آنمی و شدت ملاسما نشان میدهد ولی مطالعات بیشتری با گروه های کنترل ضروری می باشد.

هیپرکلسیوری یک پدیده مهم است که با عوارض متعدد همراه است مانند درد کولیکی شکم و تشکیل سنگ در این مقاله برآنیم تا تاثیر بی حرکتی را به عنوان یک عامل مستعد کننده در دفع کلسیم در کودکان بستری شده در بیمارستان را مورد ارزیابی قرار دهیم.
مقادیر کلسیم و کراتینین ادراری در روز اول و روز هفتم در 37 کودک با سن بالای 2 سال پس از بستری در بیمارستان اندازه گیری شد تمام این کودکان بی حرکت مطلق بودند از طرفی تمام این مقادیر در 40 کودک نرمال بعنوان گروه کنترل نیز اندازه گیری شد.
شیوع هیپرکلسیوری بصورت واضح در گروه مورد افزایش داشت (45% در مقابل 10%، 0001/0P=). هماچوری میکروسکوپی در 30٪ بیماران با هیپرکلسیوری مشاهده شد هیپرکلسیوری در بیماران بی حرکت در فاز کاتابولیسم بصورت واضحی بالاتر از کودکان نرمال است و بیشترین نشانه دیده شده در بیماران هماچوری میکروسکوپی است که در ابتدا ممکن است مورد توجه قرار نگیرد.

صدا یک وسیله ارتباطی مهم در انسان است و وظیفه ایجاد صوت در انسان بعهده حنجره می باشد. یکی از علل عمده اشکالات صدا ندول تارهای صوتی است که معمولا این حالت بیشتر در افرادی که از حنجره زیاد استفاده می کنند دیده می شود. هدف این مطالعه مقایسه دو روش تکنیک جراحی و گفتار درمانی در بهبود صدا بود.
در این مطالعه 60 بیمار با تشخیص ندول صوتی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول بوسیله گفتار درمانی معالجه شدند و در گروه دیگر بیماران به روش جراحی میکروسکوپیک درمان شدند. بهبود صدا در هر یک از گروه ها 3 ماه بعد از درمان بررسی شدند.
از کل 60 بیمار (36 مرد و 24 زن)، 30 بیمار (18 مرد- 12 زن با میانگین سنی 1/9 3/38) در گروه جراحی و 30 بیمار (18 مرد و 12 زن با میانگین سنی 71/8 1/37) در گروه گفتار درمانی بودند. اختلاف واضحی در کیفیت صدای این دو گروه که بوسیله رضایمندی بیماران و جراح اندازه گیری شد وجود نداشت.
این مطالعه نشان داد که اختلاف بین روش های جراحی و گفتاری درمانی برای درمان ندولهای حنجره وجود ندارد، بعضی اختلافها ممکن است وابسته به وضعیت اجتماعی و فرهنگی باشد.

زمینه و ا شوک از علل مهم مرگ و میر و ناتوانی کودکان می باشد. شایعترین اتیولوژی آن شوک هیپوولمیک است. تشخیص به موقع و شروع هر چه سریعتر درمان از مهمترین عوامل مرتبط با سرانجام شوک در کودکان می باشد. هدف از این مطالعه تعیین عوامل موثر در سرانجام کودکان مبتلا به شوک جبران نشده بود.
در این مطالعه مقطعی، سرانجام بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه کودکان، بصورت ترخیص یا فوت تعیین گردید. مشخصات بیماران شامل متغیرهای سن، جنس، اتیولوژی شوک، یافته های آزمایشگاهی، وجود اختلال ارگان و مداخلات درمانی زودرس بین دو گروه مقایسه شد.
متغیرهای غیرمستقل موثر در مرگ و میر شامل اتیولوژی، ترومبوسیتوپنی، وجود درگیری ارگان های ریوی، کلیوی، هماتولوژیک و نورولوژیک، مایع درمانی زودرس، لوله گذاری زودرس و آرامبخشی زودرس بودند. متغیرهایی نظیر سن، جنس، تعداد لکوسیتها و اختلال ارگانهای قلبی و کبدی بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشتند. تنها متغیرهای پیش بینی کننده مستقل مرگ و میر در مطالعه چندمتغیره، لوله گذاری زودرس در بدو پذیرش (OR=1.17، 95%CI=1.07-1.28، p=0.05) و آرامبخشی زودرس (OR=1.36، 95%CI=1.09-1.42، p=0.04) بودند.
عدم لوله گذاری و آرامبخشی زودرس متغیرهای معتبر پیش بینی کننده مرگ و میر در بیماران مبتلا به شوک جبران نشده بودند.

نارساخوانی اختلالی است که در آن پیشرفت خواندن پایین تر از حد مورد انتظار، بر حسب سن، آموزش و هوش کودک می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی روش درمانی نوروفیدبک (فرایند شرطی سازی عاملی که در آن افراد می آموزند فعالیت الکتریکی مغز خود را تغییر دهند) بر درمان اختلال نارساخوانی است.
بدین منظور یک دانش آموز پسر و یک دانش آموز دختر نارساخوان به صورت نمونه گیری در دسترس از مراکز پنج گانه آموزش و پرورش شهر تبریز انتخاب شدند و 20 جلسه درمان نوروفیدبک دریافت نمودند. پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی با استفاده از طرح خطوط پایه منفرد و با پیگیری دو ماهه و سه ماهه به انجام رسید. به منظور ارزیابی پیشرفت این کودکان از آزمون خواندن و نارساخوانی نما استفاده شد.
آزمودنی ها در آزمون خواندن پیشرفت داشتند و این پیشرفت در پیگیری دو ماهه و سه ماهه پایدار بود.
درمان به روش نوروفیدبک به بهبود درک مطلب دانش آموزان بیش از بهبود بیان آنان کمک نمود.

قطر مو را می توان به عنوان فاکتور اصلی جهت ارزیابی توده مو بکار برد، بطوری که قطر مو را فاکتور دقیق تری از شمارش موها جهت ارزیابی توده مو می دانند. برحسب سن، جنس افراد، تیپ پوست، تیپ ریزش مو و رشد مو ها پس از درمان، قطر مو ها متفاوت می باشد. هدف از مطالعه بررسی قطر مو های سر بیماران مبتلا به ریزش مو قبل و پس از درمان و بررسی قطر موهای فامیل درجه یک این افراد می باشد.
طی یک مطالعه توصیفی- تحلیلی 240 نفر مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان سینا و کلینیک های تخصصی درماتولوژی به علت ریزش مو و گروه کنترل بدون ریزش مو در فاصله سال های 88 تا 89 بعد از کسب معیارهای ورود مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه موی سر از مناطق مختلف پوست سر با روش Hair Pull تهیه و قطر آن با میکرومتر دیجیتالی با دقت یک میکرومتر اندازه گیری شد. سپس یافته های حاصل ارزیابی شدند.
تفاوت بارزی بین گروه های مختلف از نظر میانگین سنی مشاهده نشد. قطر مو در حالت بعد از درمان نسبت به قبل، گروه شاهد نسبت به دیگر گروه ها و در زنان نسبت به مردان، در رنگ موی قهوه ای روشن نسبت به قهوه ای تیره بیشتر بود. ضخامت قطر مو بعد از درمان در هر گروه (مردان و زنان افزایش داشته که این افزایش در مردان بیشتر از زنان بود. میانگین قطر مو در قسمت فرونتال کمتر از بقیه مناطق پوست سر بود میانگین قطر موی فامیل درجه یک بیماران با ریزش مو، بیشتر از آنان بود.
در مطالعه حاضر مشاهده گردید که بر حسب جنس افراد، تیپ پوست و رشد موها پس از درمان، قطر موها متفاوت می باشد. با این حال بر حسب سن تفاوتی وجود نداشت.

فلج مغزی همی پارزی، آسیب بیشتر یک سمت بدن در نتیجه اختلالی غیرپیشرونده در مغز نابالغ است. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر روش های درمانی حرکت درمانی همراه با محدودیت و واقعیت مجازی بر عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پارزی بود.
تعداد 24 کودک فلج مغزی همی پارزی از جامعه در دسترس در یک کارآزمایی بالینی تصادفی در 3 گروه 8 نفره بررسی شدند (واقعیت مجازی، حرکت درمانی همراه با محدودیت و کنترل). برنامه درمانی شامل جلسات 5/1 ساعته، یک روز در میان و به مدت4 هفته بود. ارزیابی توسط ابزار کفایت حرکتی برواینینکس- اوزرتسکی و فعالیت حرکتی کودکان، قبل، بعد و3 ماه پس از اتمام مداخلات صورت گرفت. انتخاب تصادفی نمونه ها و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات توسط نرم افزارSPSS-16 در سطح معناداری 05/0 انجام گردید.
آنالیز اطلاعات ابزارهای ارزیابی حاکی از این مطلب بود که اختلاف آماری معناداری بین گروه های واقعیت مجازی و حرکت درمانی همراه با محدودیت در جلسه پس از درمان از لحاظ میانگین سرعت و مهارت اندام فوقانی (واقعیت مجازی: 23/0±22/1، حرکت درمانی همراه با محدودیت: 37/0±35/1) وجود نداشت. در آنالیز اطلاعات جلسه پیگیری نیز اختلاف معنادار آماری بین جلسات پس از درمان و پیگیری در هر سه گروه مطالعه وجود نداشت.
بر اساس نتایج این مطالعه می توان روش های درمانی واقعیت مجازی و حرکت درمانی همراه با محدودیت را به عنوان روش هایی جایگزین برای یکدیگر جهت بهبودی عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پارزی در نظر گرفت.

تحقیقات نشان داده اند که تفاوت های فردی در حساسیت سیستم های فعال ساز و بازدارنده رفتاری با عاطفه مثبت و منفی در ناقرینگی نواحی مغزی رابطه وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر متفاوت این دو سیستم بر روی الگوی فعالیت مغزی در پاسخ به محرک های خنثی، مثبت و منفی می باشد.
این پژوهش از نوع پژوهش های شبه تجربی با اندازه گیری های مکرر می باشد. امواج مغزی 36 دانشجوی کارشناسی (18 نفر با حساسیت بالای BAS و 18 نفر با حساسیت بالای BIS) در طول تماشای تصاویر عاطفی ثبت شد. امواج عاری از آرتیفکت از حوزه زمان به حوزه فرکانس تبدیل شد. سپس میانگین توان مطلق باند آلفا در نواحی پیشانی و پس سری برای هر آزمودنی محاسبه شد.
نتایج نشان دادند که افراد با حساسیت بالای BAS در پاسخ به محرک های خنثی افزایش فعالیت را در ناحیه پیشانی و خلفی چپ نشان دادند. اما هیچ تفاوت معنی داری در مورد گروه BIS در این موقعیت بدست نیامد. در شرایط القای خلق مثبت افراد با حساسیت بالای BAS افزایش فعالیت را در ناحیه پیشانی چپ و در شرایط القای خلق منفی افراد با حساسیت بالای BIS افزایش فعالیت را در ناحیه پیشانی راست نشان دادند. اما اثرات پیش بینی شده برای این دو گروه با ناقرینگی نواحی خلفی معنی دار نبود.
این یافته ها با این فرضیه که ناقرینگی نواحی پیشانی با عاطفه مثبت و منفی رابطه دارد، هماهنگ است و نه با ناقرینگی در ناحیه خلفی.

سندرم درد میوفاسیال، نوعی درد منطقه ای می باشد که از نقاط دردناک میوفاسیال نشات می گیرد. درد میوفاسیال به عنوان یک درد منطقه ای که از یک سری عضله اسکلتی نشات می گیرد، تعریف می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر فیزیوتراپی و طب سوزنی بر بهبود سردرد ناشی از MPSمی باشد.
در این بررسی80 بیمار که دارای سردرد همراه با MTP در ناحیه گردنی بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین تعداد دفعات سردرد در گروه درمانی فیزیوتراپی پس از درمان، در مقایسه با تعداد دفعات سردرد در گروه درمانی طب سوزنی معنی دار نبود. کاهش در معیار VAS پس از درمان در گروه طب سوزنی بطور معنی داری بیشتر از گروه درمانی فیزیوتراپی بود. اختلاف معیار Modified Mc Gill در گروه درمانی فیزیوتراپی بعد از درمان، در مقایسه با معیار Modified Mc Gill در گروه درمانی طب سوزنی معنی دار نبود. کاهش در معیار HIT پس از درمان در گروه طب سوزنی بطور معنی داری بیشتر از گروه درمانی فیزیوتراپی بود. اما کاهش در معیار A-PRI در گروه طب سوزنی بطور معنی داری بیشتر از گروه فیزیوتراپی بود.
فیزیوتراپی و طب سوزنی هر دو روش های درمانی مناسب برای سردردهای با منشاء میوفاسیال می باشند ولی ماندگاری درمان با طب سوزنی در بلند مدت بیشتر است.

اهمیت بالینی هیپرگلیسمی در کودکان بد حال غیر دیابتی بخوبی مشخص نشده است. مطالعات اخیر نشان داده اند که هیپر گلیسمی در کودکان بد حال با مرگ ومیر رابطه دارد. هدف این مطالعه بررسی نقش هیپرگلیسمی در میزان مرگ و میر کودکان بد حال و رابطه آن با سیستم امتیاز دهی PRISM می باشد.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی کلیه کودکان بستری در PICU بیمارستان کودکان تبریز در طی سالهای 89-1388 مورد بررسی قرار گرفتند. قند خون بزرگتر یا مساوی 150 در دونوبت بعنوان هیپرگلیسمی در نظر گرفته شد. میزان شدت بدحالی بر اساس PRISM-III تعیین گردید.
در این مطالعه 213 پسر(8/58%) و 149 دختر (2/41%) با میانگین سنی 3/28 ماه (5/1 ماهه تا 13 ساله) مورد بررسی قرار گرفتند. میزان موارد مرگ (001/0=P) و نیاز به تهویه ی مکانیکی (02/0= P) در میان کودکان دچار هیپرگلیسمی بیشتر و میانگین سنی آنها (5/24 ماه) کمتر از بیماران فاقد هیپرگلیسمی (3/37 ماه) بود (002/0=P). حساسیت امتیاز دهی PRISM در این مطالعه برای مرگ ومیر کودکان بستری در بخش مراقبت های ویژه برابر 81% با point off Cut برابر 5/9 محاسبه شد افزایش قند خون کودکان بستری در بخش مراقبت های ویژه نقش اساسی را در مرگ ومیر و پیش آگهی این کودکان دارد. امتیاز PRISM حساسیت خوبی را در پیش بینی کودکان در معرض خطر دارد و هماهنگی و ارتباط قوی با هیپرگلیسمی و مرگ ومیر کودکان بدحال دارد.

شکستگی های اینترتروکانتریک شایعترین شکستگی های نیازمند جراحی می باشند و بالاترین میزان مرگ به دنبال درمان جراحی را دارند. ابزارهای مختلفی برای فیکساسیون شکستگی اینترتروکانتریک وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ارزش اخباری مثبت شاخص TAD (فاصله TiP پیچ تا آپکس سر فمور هم در نمای AP و هم لترال) در تعیین پیش آگهی بیماران درمان شده با DHS اجرا شده است.
در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی آینده نگر، 100 بیمار با شکستگی اینترتروکانتریک درمان شده با DHS در بخش ارتوپدی مرکز آموزشی درمانی شهداء مورد مطالعه قرار گرفتند.این بیماران از نظر ارتباط TAD با شکست فیکساسیون مورد ارزیابی قرار گرفتند.
از مجموع 100 بیمار مورد بررسی 53% مرد و47% زن بودند. حداقل سن بیماران در این مطالعه 29 سال و حداکثر آن 100 سال بود. میانگین سن بیماران نیز17/11 ± 71/76 سال بدست آمد. از نظر استئوپوروز 43% بیماران دارای گرید 4، 29% گرید 3، 21% گرید 5، 5% گرید 2، و 2% گرید 6 بودند. محل پیچ در 57% موارد خلفی– تحتانی و در 40% سانترال و در 3% فوقانی بود. میانگین TAD برابر با 83/1± 5/23 به دست آمد. شایعترین عارضه مشاهده شده شل شدن پیچ بود.
بر اساس یافته ای این مطالعه فراوانی شکستگی های اینترتروکانتریک در مردان نسبت به زنان بیشتر است.موارد استئوپروزیس در اکثر بیماران دچار شکستگی های اینتر تروکانتریک وجود داشت. فاصله سر پیچ تا آپکس با شکست فیکساسیون ارتباط معنی داری دارد.

بیماری ترومبوز یکی از شایع ترین بیماری های قلبی عروقی(CVD) است. این دسته از بیماری ها می تواند ناشی از فاکتورهای ژنتیکی و تغییرات اکتسابی دخیل در سیستم انعقاد خون باشد. علاوه بر فاکتورهای اکتسابی و محیطی موثر شناخته شده، پلی مورفیسم دو ژن CYP2C9 و VKORC1، به عنوان اصلی ترین فاکتورهای ژنتیکی دخیل در تغییرات دوزاژ مورد نیاز وارفارین در این بیماران، شناسایی شده است.
از 200 بیمار با اختلالات قلبی عروقی خونگیری وریدی به عمل آمد و با استفاده از تکنیک RFLP-PCR نسبت به تعیین پلی مورفیسم آللی ژن CYP2C9 اقدام گردید.
با استفاده از قانون هاردی وینبرگ میزان فراوانی ژنوتیپهای مورد انتظار*1/*1،*1/*2،*1/ *3،*2/*2، *2/*3و*3/*3 در ژن CYP2C9 در بیماران قلبی عروقی منطقه شمال غرب ایران (شامل استانهای آذربایجان شرقی و غربی و اردبیل) به ترتیب در جنس مونث 6/72، 2/13، 3/11، 94/0، 88/1 و 0 درصد و در جنس مذکر 8/64، 2/20، 7/12، 06/1، 94/0 و 0 درصد بود. میزان فراوانی تغییرات آللیک مورد بررسی در این مطالعه در دو گروه مونث و مذکر اختلاف معنی داری نداشت (p>0.05) به جز فراوانی ژنوتیپ *2/*1 که در جنس مذکر میزان شیوع بیشتری نسبت به جنس مونث به خود اختصاص می داد (p<0.05).
در این مطالعه، هدف کلی تعیین میزان دوزاژ عروقی است. تعیین ژنوتیپ CYP2C9 یکی از پارامترهای مهم تاثیرگذار است که به همراه سایر فاکتورهای مداخله گر، بحث آزمون و خطا را در این بیماران تا حد ممکن کاهش می دهد. اولین قدم جهت رسیدن به این هدف، تعیین میزان فراوانی پلی مورفیسم آللی ژن CYP2C9 در جامعه ای بود که سابقه حوادث ترومبوتیک را به عنوان گروه پرخطر تجربه کرده بودند.

مقادیر اسپیرومتریک بومی به میزان وسیعی برای ارزیابی عملکرد ریه استفاده می شوند. در این مطالعه پارامترهای اسپیرومتریک از جمله حجم باقیمانده (RV) و ظرفیت باقیمانده علمی (FRC) در یک گروه مونث جوان مورد بررسی قرار گرفتند.
یکصدوپنجاه دانشجوی مونث سالم غیر سیگاری با میانگین سنی 19/1 ± 5/20 جمعیت مطالعه را تشکیل دادند. پارامترهای تنفسی، FRC، TLC، RV، FEV1، FVC وFEV1/FVC با استفاده از پلتیسموگراف Zan 500 با مقادیر استاندارد برای نژاد قفقازی اندازه گرفته شدند.
در بین مقادیری که از افراد بومی و غیر بومی مورد مطالعه بدست آمد فقط مقدار ظرفیت دمی و حجم باقیمانده در این دو گروه تفاوتی داشتند که از لحاظ آماری معنی دار بود (05/0 p <) و اختلاف بقیه پارامترها در دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبودند. بجز برایTLC، اختلافات معنی داری بین پارامترهای اندازه گیری شده در افراد مورد مطالعه و مقادیر پیشنهادی برای نژادقفقازی وجود داشت (05/0< p) و مقادیر تستهای عملکرد ریه برای مونثین جوان ایرانی در محدوده 106-94 درصد از معادلات پیشنهادی ATS برای نژاد قفقازی مونث قرار داشت.
نتایج بدست آمده در این مطالعه برای افراد مونث ایرانی اختلافات قابل ملاحظه ای با مقادیر پیشنهادی ATS برای نژاد قفقازی نشان داد.

اختلالات جسمی از جمله بیماری های عضلانی اسکلتی، شیوع بسیار بالایی دارند. این اختلالات رشد قابل توجهی داشته و شیوع آنها نسبت به آمار گزارش شده در 20 سال قبل در حدود چهار برابر شده است. اختلالات عضلانی- اسکلتی شایعترین بیماری های ناشی از کار یا تشدید شده توسط کار هستند و علت اصلی از دست رفتن روزهای کاری می باشند. زنان خانه دار گروه بزرگی از جمعیت کشور را به خود اختصاص می دهند و امروزه خانه داری نیز به عنوان یک شغل در نظر گرفته می شود. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی شیوع اختلالات عضلانی اسکلتی و عوامل مرتبط با آن در زنان خانه دار انجام شده است.
این مطالعه از نوع مشاهده ای تحلیلی بود که به روش مقطعی انجام شد. در این مطالعه 120 زن خانه دار به روش تصادفی از یکی از مناطق تهران وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری اطلاعات از ویرایش فارسی پرسشنامه بیماری های عضلانی-اسکلتی نوردیک استفاده گردید.
بیشترین شیوع درد عضلانی اسکلتی در زنان خانه دار، به ترتیب مربوط به نواحی کمر، زانو و شانه بود. با افزایش سن شرکت کنندگان، شیوع اختلالات عضلانی اسکلتی در بعضی نواحی افزایش می یافت. همچنین فراوانی اختلالات عضلانی اسکلتی در زنان خانه دار با شاخص توده بدنی، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل و میزان فعالیت ورزشی آنها ارتباط معنی داری داشت.
با توجه به نتایج بدست آمده از این بررسی به نظر می رسد شیوع اختلالات عضلانی اسکلتی در جامعه مورد مطالعه ما بالاست و سن، میزان تحصیلات، تاهل، شاخص توده بدنی و میزان فعالیت فیزیکی نیز در بروز این اختلالات نقش دارند. با توجه به گستردگی جامعه زنان خانه دار، توصیه می شود، مطالعات بیشتر و گسترده تری در زمینه اختلالات عضلانی اسکلتی در این گروه انجام شود.

اختلال نافرمانی مقابله ای از جمله اختلالاتی است که با الگوی پایدار منفی کاری، نافرمانی، لجبازی، خصومت و سرکشی در برابر اولیا قدرت فراتر از رفتارهای یک کودک طبیعی توصیف شده است و گفته شده است که کیفیت زندگی خانوادگی کودک مهمترین عامل در رشد و توسعه ی این اختلال است و مدیریت و چگونگی تعامل با کودک می تواند به کاهش نشانگان آن کمک کند.
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش الگوی ارتباطی مادران بر کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله ای بر فرزندان انجام گرفت. روش پژوهش کارآزمایی بالینی و از طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. به این منظور از بین مادران دانش آموزان پسر مقطع دبستان شهر اصفهان در سال تحصیلی 89-88، که ملاک های ورود به پژوهش را دارا بودند با روش نمونه گیری چند مرحله ای30 نفر انتخاب و به تصادف در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس درجه بندی اختلال نافرمانی مقابله ای (ODDRS، Oppositional Defiant Disorder Rating Scale) که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته است، استفاده شد. داده های بدست آمده با بهره گیری از روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل گردید.
یافته های پژوهش نشان داد که بین عملکرد گروه های آزمایشی و گروه کنترل در کاهش نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری وجود دارد (0001/0≤ p).
بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش الگوی ارتباطی مادران بر کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله ای فرزندان تاثیر دارد و به عنوان یک روش مداخله ای موثر قابل استفاده می باشد.

توکسوپلاسموز یکی از شایع ترین بیماری های انگلی زئونوز می باشد که عامل اصلی و قابل پیشگیری کاهش شدید بینایی در افراد جوان است. با توجه به شیوع بالای توکسوپلاسموز در نقاط مختلف جهان از جمله در کشور ما و وجود تفاوتهایی در تظاهرات بالینی بیماری در جوامع مختلف و با توجه به اهمیت این بیماری و نیز تابلوی گمراه کننده و ناشناخته علائم آن، بهتر است همواره وقوع آن را در نظر داشت. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت بیماران از نظر توکسوپلاسموز چشمی و برای آگاهی از ویژگی های علائم بالینی بیماران مبتلا به این انگل به منظور تشخیص زودرس و درمان به موقع بیماران انجام شده است.
در این مطالعه، اطلاعات موجود در پرونده بیمارانی که طی 6 سال (88-1382) در مرکز آموزشی- درمانی نیکوکاری تبریز با تشخیص توکسوپلاسموز چشمی تحت درمان و پیگیری قرارگرفته اند، استخراج شده و در فرمهای مخصوص مشخصات علائم بالینی و دموگرافیک ثبت شدند. سپس توزیع فراوانی و نوع علائم چشمی در بیماران مبتلا به توکسوپلاسموزیس تعیین گردید.
شایع ترین علت مراجعه بیماران، تاری دید بوده است. فلوتر، انحراف چشم، درد چشم، کاهش بینایی، سوزش چشم، قرمزی، آبریزش از چشم، استرابیسم، دردناک بودن حرکات چشم، سردرد، کاتاراکت و ترس از نور نیز از علل دیگر مراجعه بیماران می باشد. تاری دید و فلوتر علائم بارز بیماری بوده که تاری دید، با 89 درصد بیشترین علائم را شامل می شود. در بین مبتلایان 178 نفر ضایعه مادرزادی و 13 نفر بیماری اکتسابی داشتند. شایع ترین عارضه، کندگی سروز شبکیه می باشد.
نتایج حاصل از این مطالعه می تواند برای بهتر نمایاندن علائم بالینی توکسوپلاسموزیس، عوارض، روش های پیشگیری و درمان به موقع بیماری به خصوص در مادران باردار و قشر جوان جامعه و نیز جلب نمودن نظر پزشکان به روش های تشخیص، درمان و پیشگیری از این بیماری مفید باشد.

بررسی نحوه توزیع خصوصیات بیومکانیکی قرنیه (Corneal Hysteresis= CH، Corneal Resistance Factor =CRF) درچشم های نرمال مبتلا به نزدیک بینی و نزدیک بینی همراه با آستیگماتیسم.
مطالعه به صورت تحلیلی- مقطعی انجام گرفت.180 چشم، دارای میوپی و میوپی همراه آستیگماتیسم که کاندیدای مناسبی برای جراحی رفرکتیو بودند در این مطالعه وارد شدند. قبل از عمل معاینه کامل سگمان قدامی و خلفی، رفرکشن Spherical Equivalent=MRSE) Manifest Refraction)، اورب اسکن 2 و نیز ابرومتری توسط دستگاه Zywave انجام گرفت. از دستگاه Ocular Response Analyzer) ORA) جهت اندازه گیری CH و CRF، فشار داخل چشمی معادل گلدمن (Goldman-Correlated Intraocular Pressure=IOPg) و فشار داخل چشمی جبران شده قرنیه (corneal compensated IOP = IOPcc) استفاده شد. توزیع تمامی پارامترهای بیومکانیکی قرنیه در جمعیت نزدیک بین بررسی و رابطه این پارامترها با میزان عیوب انکساری، سن و جنس تعیین شد.
میانگین سنی افراد مورد بررسی 728 سال و میانگین عیوب انکساری آنها 19/1 21/4- دیوپتر بود. میانگین CH، CRF، IOPg و IOPcc به ترتیب 28/110 میلی متر جیوه، 45/116/10 میلی متر جیوه، 67/2 7/15 میلی متر جیوه و 41/268/16 میلی متر جیوه بدست آمد. 4/28% جمعیت مورد مطالعه، CH حدود 10 میلی متر جیوه و 71% آنها، CH از 9 تا 11 میلی متر جیوه داشتند. CRF در 9/25% جمعیت نزدیک بین حدود 10 میلی متر جیوه و در 7/48% جمعیت 9 تا 11 میلی متر جیوه بود. رابطه معنی دار آماری بین MRSE و CH (001/0=RS و 71/0=P) و MRSE و CRF (01/=RS و 18/0=P) بدست نیامد.
مطالعه ما نحوه توزیع خصوصیات بیومکانیکی قرنیه را در چشم های نرمال، دارای نزدیک بینی و نزدیک بینی همراه آستیگماتیسم که کاندیدای مناسب برای جراحی رفرکتیو بودند، نشان داد و تائید کرد که رابطه آماری معنی دار، بین خصوصیات بیومکانیکی قرنیه با MRSE، سن و جنس وجود ندارد.

اثرات بسیار مفید شیر مادر در تقویت سیستم دفاعی بدن، هضم و جذب ریز مغذی ها، تکامل مغزی، عصبی و گوارشی بهمراه اثرات فیزیولوژیک آن باعث شده که منطق محرومیت از تغذیه روده ای در نوزادان نارس مورد سوال واقع شده و به موازات آن تعدادی از استراتژی های تغذیه ای مورد بررسی قرار گیرد. بنظر می رسد تغذیه تروفیک یا تغذیه روده ای با حجم کم که در روزهای اولیه بعد از تولد به همراه تغذیه وریدی آغاز می شود راه حل مناسبی در این زمینه باشد. اگرچه مطالعات متعددی اثرات بسیار مفید تغذیه تروفیک را تایید کرده اند ولی توافق کلی در مورد زمان دقیق شروع و میزان افزایش بعدی آن وجود ندارد. لذا این مطالعه جهت بررسی پیامدهای مهم تغذیه تروفیک در 24 ساعت اول صورت گرفت.
طی یک مطالعه هم گروهی در بخش مراقبت ویژه نوزادان الزهرای تبریز در سالهای 88-1387، 90 نوزاد (1500-1000 گرم و 31-26 هفته) بدون ناهنجاری مادرزادی بطور تصادفی وارد مطالعه شدند. 45 نوزاد در 24 ساعت اولیه بعد پس از تولد (گروه A) و 45 نوزاد در فاصله 48-24 ساعت اولیه (گروه B) تغذیه تروفیک دریافت کرده بودند و از لحاظ پیامدهای مهم دوره نوزادی تا پایان مدت بستری مورد پیگیری قرار گرفتند.
اختلاف آماری معنی داری میان ویژگی های بالینی و مادری نوزادان دو گروه وجود نداشت؛ مدت زمان تغذیه وریدی در گروه A (93/4±7/87 روز) بطور معنی داری کوتاهتر از گروه بود. نوزادان گروهA زودتر به وزن اولیه زمان تولد خود رسیدند (03/5 ±16/12) در برابر ((13/7 ±25/19) روز نوزادانی که به صورت زودهنگام تغذیه تروفیک دریافت کرده بودند زودتر از NICU مرخص شدند (99/9 ±00/11 در برابر 99/1 ±18/ 18 روز، موارد سپسیس و انترکولیت نکروزان نیز در دو گروه از لحاظ آماری تفاوتی نداشت.
نتایج مطالعه فواید تغذیه تروفیک را در روز اول تولد برای نوزادان نارس با وزن بسیار کم زمان تولد بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بدون اضافه کردن بر مشکلات دوره بستری آنان تایید می کند. کاهش روزهای تغذیه داخل وریدی، تحمل تغذیه ای موفق و تسریع وزن گیری در روزهای اولیه بعد از تولد بدنبال تغذیه تروفیک زودهنگام ممکن است با پیامدهای آتی سلامتی نیز در ارتباط باشد؛ با این حال کارآزمایی های بالینی بیشتری با حجم نمونه بالا و چند مرکزی جهت بررسی زمان دقیق شروع تغذیه تروفیک و مزایای شروع زود هنگام آن مورد نیاز است.

به طور عمده سه روش عمل سزارین وجود دارد: اغلب برش عرضی و بندرت برش عمودی دیواره پیشین قسمت پائین رحم، و بعضا برش عمودی جسم رحم. تکنیک جدید، که در آن دیواره پشتی قسمت تحتانی رحم به طور عرضی برش داده می شود. که در بعضی موارد حاملگی ترم با مشکل جدی در جلو ناحیه تحتانی رحم، مثل یک میوم بزرگ یا میومهای متعدد، جفت بخصوص نافذ، یا چسبندگی مثانه توصیه می شود. اینجا در یک زن حامله با میومهای بزرگ جلو رحم گزارش می شود که با تکنیک برش دیواره پشت رحم سزارین شده است.