ویتگنشتاین پس از نوشتن رساله منطقی- فلسفی با این ذهنیت که کتابش تمام مسائل فلسفی را منحل ساخته است فلسفه را رها کرد. اما این جدایی ویتگنشتاین از فلسفه مدت زمان مدیدی طول نکشید. از این رو دوباره به فلسفه بازگشت. بازگشت ویتگنشتاین به فلسفه در سال 1929 همراه با تغییراتی در اندیشه های او بود. همان طور که خود او در مقدمه کتاب پژوهش های فلسفی آورده، یکی از افرادی که تاثیر زیادی در این تغییرات فکری داشت فرانک رمزی است. او می گوید: “چهار سال پیش فرصت یافتم نخستین کتاب خود (رساله منطقی- فلسفی) را دوباره بخوانم و اندیشه های آن را برای کسی