در عملکرد انسان نوعی سیستم پرجوش و خروش وجود دارد که مجبور است به طریقی این سیستم وجودش را تنظیم و آرام کند.

البته ممکن است دائما و در تمام لحظات زندگی اش احساس نگرانی و آشوب نکند، اما وقتی به موضوعی حسادت می ورزد یا بیش از حد روی سرش کار ریخته است یا اشتباهات و حوادث مصیبت بار گذشته اش را بارها در ذهن خود مرور می کند، خود را در خطر اضطراب و ناآرامی قرار می دهد. در این گونه مواقع او به دنبال چیزی است که او را آرام کند و معمولابه دارو، الکل، غذا و تفریح های مخرب و هرچیز مضری که شرایط را بدتر می کند، پناه می آورد. در این مقاله روشی عالی برای آرام سازی که «تجسم سازی» نام دارد، ارائه شده است.