دوست گرامی ام استاد دولتمند خال اف، آهنگساز، نوازنده و احیاگر موسیقی «فلک» دار فانی را وداع گفت. از آغازین روزهای استقلال تاجیکستان با او نه آشنا که رفیق بودم، در آن سال ها که مسوولیت هیات ایرانی شرکت کننده در جشن های استقلال تاجیکستان را برعهده داشتم و برای شرکت در جشن استقلال تاجیکستان به دوشنبه می رفتم، یکی از چند کسی بود که آخر شب برای دیدارم به محل اقامتم در مهمانسرای دولتی یا بوستانسرای ریاست جمهوری می آمد، ساز در دست... می گفت خستگی کار روزانه را با لطافت سرود و آواز از تن و روح بزدایید... این دوستی ادامه داشت، با دوست شادر وانم مرحوم علی مرادخانی آشنا کردم، در استودیوی مرکز موسیقی و بعد از آن در استودیوی موزه موسیقی آثار مهمی از دولتمند ضبط کرد، از جمله دستگاه های موسیقی «فلک» یا «فلک خوانی» که به همت ایشان در آسمان موسیقی تاجیکستان طنین انداخت... دولتمند در آغاز دهه نود هجری خورشیدی، ترانه «پناه» را در مدح علی بن موسی الرضا، امام هشتم شیعیان خواند که در ایران مورد توجه قرار گرفت. شعر «پناه» سروده شاعر معاصر ایرانی محمود حبیبی کسبی بود و آهنگسازی این اثر را طویجان آتابای نیازی به عهده داشت.در سال هایی که سفیر ایران در تاجیکستان بودم، غیر از اینکه از پنجه هنرنواز و نوازندگی اش و لحن گیرا و خوانندگی اش نیز از مشورت هایش در عرصه توسعه مناسبات موسیقایی بین دو کشور بهره می بردم.

مرحوم استاد جوره بیگ نذری و استاد دولتمند خال اف هنرمندانی بودند که به استاد شهریار علاقه مند بودند و روی برخی سروده های استاد شهریار آهنگسازی کرده و آنها را اجرا کرده بودند.به همین جهت بود که به همایش بزرگداشت استاد شهریار در تبریز دعوت شد. دولتمند به همراه گروه موسیقی «فلک» خودش، در همایش بزرگداشت استاد شهریار، شب باشکوهی به مردمان هنردوست آذربایجان بخشید.در آذر ماه سال 1388 با همفکری استاد دولتمند سمینار «موسیقی ملی ایرانی و تاجیکی» را برگزار کردیم... روزگاری گفت برادر دلم ترکیده است، برای مداوا به ایران آوردیم... قلبش جراحی شد، می گفت حیاتی دوباره یافته ام...به ایران عشق می ورزید، آن مرحوم بمی از اساتید استوار فرهنگ و هنر کشورهای فارسی زبان بود، می گفت حالا که افغانستان همزبان را در حوزه فرهنگ و هنر از دست داده ایم باید ایران و تاجیکستان با هم در معرفی فرهنگ و هنر مشترک دو کشور در جهان هماهنگ پیش بروند.آرزوها و تمنیات بلند در همراهی هنری ایران و تاجیکستان و اجراهای بدیع در تالارهای بزرگ جهان داشت. صد افسوس که پیک اجل سر رسید و در 73 سالگی او را از دوستداران هنر و موسیقی برگرفت.

فوت روانشاد استاد دولتمند بسیار تاسف بار و غم انگیز است. او هنرمند کم نظیری بود که هیهات مادر فلک چون او فرزند بزاید. روحش در آرامش و قرین رحمت خداوندی باد.

این مصیبت را به دولت و ملت سرافراز تاجیکستان، هنرمندان آن کشور و دوستان و دوستدارانش در دو کشور تسلیت می گویم.