امام علی(ع) فرمود: بدانید شما در روزگاری زندگی می کنید که گوینده حق اندک، و زبان از راستگویی عاجز و حق طلبان بی ارزشند. مردم گرفتار گناه و نافرمانی و به سازشکاری در پیروی از شهوات و هواهای نفسانی همدست یکدیگرند. جوانانشان بداخلاق، و پیرمردانشان گناهکار، و عالمانشان منافق و دورو، و نزدیکانشان سودجو و منفعت طلبند، نه خردسالانشان بزرگان را احترام می کنند و نه توانگرانشان دست مستمندان را می گیرند.(1)

همچنین آن حضرت فرمود: همانا پس از من روزگاری بر شما فرا می رسد که چیزی پنهان تر از حق، و آشکارتر از باطل و فراوان تر از دروغ بستن به خدا و پیامبرش نباشد.(2)