جمعیت 800 نفری درحالی که صحنه رقابت در «کلاکتون آن سی» یک شهر ساحلی و رنگ و رو رفته انگلیسی را روشن می کردند، تشویق می شدند و اشعار یکی از آهنگ های «امینم» با صدای بلند شنیده می شد: «حدس بزن کی برگشت، دوباره برگشت؟» پاسخ، نایجل فاراژ، حامی رئیس جمهور سابق دونالد ترامپ، مبارز برگزیت و شناخته شده ترین اخلالگر سیاسی بریتانیاست که رهبری یک حزب شورشی جدید را بر عهده دارد که علیه مهاجرت موضع می گیرد و وعده می دهد که انتخابات عمومی قریب الوقوع بریتانیا را تغییر دهد. فاراژ که پیش از این هرگز به عضویت پارلمان بریتانیا انتخاب نشده بود، برای نمایندگی منطقه کلاکتون نامزد شده است و نظرسنجی ها نشان می دهد که او شانس زیادی برای برنده شدن دارد.

«استفان کسل» در گزارش 26ژوئن در نیویورک تایمز نوشت، فاراژ با خوشحالی با اشاره به حزب حاکم که در نظرسنجی های پیش از انتخابات 4ژوئیه به شدت عقب است، گفت: «محافظه کاران وحشت زده هستند.» او در یک سخنرانی که به اهدافی از پناه جویان گرفته تا بی بی سی حمله می کرد، افزود: بریتانیا «ملت در هم شکسته ای» شده است. فاراژ، 60ساله، یک چهره قطبی ساز، متعصب و یک سخنور بسیار ماهر، به محافظه کاران کمک کرد تا در انتخابات سراسری گذشته با نامزد نکردن نامزدهای «حزب برگزیت» خود در برخی حوزه های کلیدی به پیروزی قاطع برسند. این بار برنامه او نسبتا متفاوت است. او می خواهد محافظه کاران را با به دست آوردن آرایشان نابود کند، سپس بقایای حزب را جایگزین یا تصاحب کند.

در اوایل مبارزات انتخاباتی، پس از اینکه یک روزنامه نگار از او پرسید که آیا می خواهد حزب «اصلاح» را با محافظه کاران ادغام کند، او پاسخ داد: «بیشتر شبیه به تصرف قدرت است، پسر عزیز.»فاراژ هفت بار برای انتخاب شدن در پارلمان بریتانیا تلاش کرده و شکست خورده است و حزب او یعنی حزب «اصلاح بریتانیا» بعید است که بیش از تعداد انگشت شماری کرسی تحت سیستم انتخاباتی که احزاب کوچک را مجازات می کند، به دست آورد. اما برای دو دهه او گفت وگوهای سیاسی در بریتانیا را شکل داده است، انگیزه برگزیت را پیش برده، محافظه کاران را کنار زده و آنها را به سمت راست سوق داده است. پیروزی در کلاکتون می تواند او را به عنوان یک میانجی گر قدرت در نبرد برای روح «حزب محافظه کار» معرفی کند. در مصاحبه ای که هفته گذشته در دفتر مبارزاتی خود در کلاکتون در بالای یک پاساژ داشت، فاراژ آرام و با اعتماد به نفس بود، شوخی می کرد و به وضوح از بازگشت خود به خط مقدم سیاست لذت می برد.فاراژ با اشاره به انتخابات سال1993 گفت: «چیزی که ما به آن نگاه می کنیم، کانادا در سال93 است که در آن اصلاحات در واقع برعکس، حزب محافظه کار موجود را تحت کنترل خود درآورد.»

او گفت: «این یک مدل ممکن است» و افزود که اصلاحات ممکن است طی پنج سال آینده به طور ارگانیک رشد کند. کلاکتون آخرین ایستگاه در خط راه آهن در شمال شرق لندن است. تاریخ آن از سال2014، زمانی که یک قانون گذار محافظه کار «داگلاس کارزول» به حزب پوپولیستی «استقلال بریتانیا» (UKIP) - که در آن زمان فاراژ رهبری می کرد- پیوست. کارزول مجددا در انتخابات پیروز شد و یکی از دو قانون گذار شد که تا به حال نماینده UKIP در پارلمان بریتانیا بوده است.این شهر -که سطوح بالایی از بیکاری و فقر داشت- به کانونی برای سیاستگذاران و ستون نویسانی تبدیل شد که تلاش می کردند موج سیاست پوپولیستی را درک کنند. در سال2016، کلاکتون تقریبا 70درصد به خروج از اتحادیه اروپا رای داد. فاراژ به من گفت که کلاکتون «پایان خط» است؛ اما همچنین مکانی است که مردم «احساس می کنند خیلی، بسیار، انگلیسی هستند، واقعا با انگلیسی بودنشان همذات پنداری می کنند و بدیهی است که برای روزهای باشکوه این منطقه ساحل سوگواری وجود دارد.» در سال2019، «گیلز واتلینگ»، محافظه کار، با 72درصد آرا انتخاب شد.

در مواقع عادی، اکثریت 25هزار نفری اش تقریبا شکست ناپذیر خواهد بود. اما این زمان ها برای محافظه کاران عادی نیست. در انتخابات2019، حزب «برگزیت» فاراژ از اینجا نامزد نشد. واتلینگ به درخواست ها برای مصاحبه پاسخ نداد؛ اما کریس گریفیتس، یک فعال محافظه کار اذعان کرد که فاراژ «چیزی را روشن کرده است که احتمالا یک کمپین بسیار بی رحمانه خواهد بود.» موریس الکساندر، یکی دیگر از فعالان محافظه کار که والدینش در حوالی جنگ جهانی دوم از بلژیک به بریتانیا آمدند، نسبت به فاراژ چندان مثبت نبود. او گفت: «فاراژ مرا می ترساند.» مهاجرت در سخنرانی فاراژ در کلاکتون مانند بسیاری از سخنرانی های او برجسته بود. او گفت: «کیفیت زندگی ما برای تک تکمان در نتیجه این انفجار جمعیت کاهش یافته است.» وی افزود: «زمان آن فرا رسیده که بایستیم و بگوییم دیگر بس است.»