امید نبویان
-
مقدمه
هدف اصلی مطالعه فعلی بررسی میزان تاثیر دوزهای 100 و 200 میلی گرمی ترامادول ادجوانت پری نورال در بلوک اینتراسکالن توسط بوپی واکایین بر میزان بی دردی پس از اعمال جراحی آرتروسکوپیک شانه می باشد. در مطالعه تصادفی شده دوسویه کور ما شصت بیمار واجد صلاحیت بصورت پشت سر هم با آ اس آ کلاس یک و دو وارد مطالعه شده اند.
روش کارقبل از انجام بلوک اینتراسکالن بیماران با دو میلیگرم میدازولام وریدی تحت سداسیون قرار می گرفتند و سپس بیماران بصورت تصادفی کاندیدای دریافت یکی از سه نوع ترکیب موجود جهت انجام بلوک اینتراسکالن می شدند. هر گروه مطالعه شامل بیست بیمار بوده ، در گروه اول که به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد، سی میلی لیتر از محلول بوپی واکایین بیست و پنج صدم درصد جهت انجام بلوک اینتراسکالن استفاده شد . جهت انجام بلوک اینتراسکالن در بیماران گروه دوم و سوم ترامادول پری نورال ادجوانت بترتیب با دوزهای صد و دویست میلی گرم به ترکیب بوپی واکایین بیست و پنج صدم درصد با حجم کلی سی میلی لیتر افزوده شد و در نهایت میزان درد و سدیشن بیمار در بازه های زمانی مشخص و میزان تجویز مسکن مخدری به بیمار و عوارض مرتبط طی بیست و چهار ساعت اول پس از انجام بلوک اینتراسکالن ثبت شد.
نتایجمیزان میانگین مدت زمان بی دردی پس از عمل جراحی بصورت معنی داری بین گروه های اول دوم و سوم متفاوت ومیانگین این زمان با افزایش میزان ترامادول ادجوانت مرتبط بوده است. همچنین تفاوت معنی داری در میزان مصرف کلی مورفین در طی بیست و چهار ساعت اول پس از انجام توسط گروه سوم با گروه های اول و دوم مطالعه وجود داشت و این میزان واضحا در گروه سوم در مقایسه با گروه اول و دوم کمتر بوده است.
کلید واژگان: بلوک اینتراسکالن, ترامادول, آرتروسکوپی شانهBackgroundAnesthesiologists and surgeons strive as a team to minimize postoperative patient reported pain scores by using modern multimodal pain management protocols. This study was designed to examine the effects of adding different doses of adjuvant tramadol to bupivacaine solution in interscalene block (ISB) in patients undergoing shoulder arthroscopic surgery.
MethodsIn this prospective controlled randomized double-blinded trial, 60 consecutive eligible subjects candidate for arthroscopic shoulder surgery were assigned randomly into 3 groups. The patients were assigned to receive one of the specific doses of tramadol in bupivacaine mixture in their preoperative ultrasound-guided ISB. In the control group (T0), the ISB was performed with 30 ml solution of perineural 0.25% bupivacaine and epinephrine. The block was performed with the same solution mixed with 100 or 200 mg of adjuvant tramadol with a total volume of 30 ml in patient in T100 and T200 groups, respectively. The required postoperative duration of analgesia, 24 hours postoperative analgesic consumption, observational and patient-reported pain scores, and side effects were recorded in the recovery room and up to 24 hours.
ResultsMean postoperative analgesia duration was significantly longer in group T200 (681 ± 270 min) than in Group T100 (501 ± 298 min) and Group T0 (402 +/- 223 min) (P =0.006). A statistically significant difference was found in the first 24 hour postoperative cumulative opioid consumption among groups T200 (5.5 +/- 3.2 mg), T100 (9.0 +/- 4.5 mg) and T0 (9.30+/- 4.78 mg) (P=0.009). There was no intergroup difference in intraoperative analgesic consumption, postoperative sedation score, and complications due to ISB or tramadol adverse effects.
ConclusionThere is a dose-dependent prolongation of ISB with adjuvant tramadol for arthroscopic shoulder surgeries.
Keywords: interscalene block, tramadol, shoulder arthroscopy -
هدف از انجام این مطالعه، بررسی علل شکایات مردمی از پزشکان و پرسنل مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) و دستیابی به راهکاری مناسب جهت کاهش این شکایات است. جهت اجرای آن، از فرم ثبت شکایات مردمی موجود در واحد حاکمیت بالینی مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) استفاده شد که در آن سن و جنس شاکیان، میزان سواد، بخش مربوطه، نوع شکایت و... درج شده است. اطلاعات مربوطه از فروردین 1391 تا اسفند 1392 استخراج شد. از 309 مورد شکایت ثبت شده، 174 مورد در سال 1391 و 135 مورد در سال 1392 ثبت شده بود. شاکیان با میانگین سن 5/50 سال و بیش تر مرد بودند. 6/69 درصد از شاکیان میزان سواد دیپلم یا کم تر داشتند. بیش ترین میزان شکایت از بخش اورژانس با 2/16 درصد ثبت شده بود. 5/48 درصد شکایات از پزشکان و 7/22 درصد آن از پرستاران بود. در 5/62 درصد از موارد، شخص شکایت شونده مورد برائت قرار گرفته و در 34 درصد از موارد محکوم شده است. مهم ترین علل شکایت، عدم رضایت از خدمات درمانی با 1/40 درصد و برخورد نامناسب با 6/36 درصد بودند. در کل، مهم ترین علت شکایت از پزشکان، عدم رضایت از خدمات درمانی و شایع ترین علت شکایت در کادر بیمارستانی به استثنا پزشکان، برخورد نامناسب بود. از این رو، با تاکید بیش تر بر آموزش مستمر دانشجویان و دستیاران درجهت افزایش دانش و مهارت های علمی و فنی، ارائه ی اطلاعات کافی به بیمار قبل از انجام فرآیندهای تشخیصی یا درمانی، ارتقای سطح فنی و تجهیزاتی مراکز درمانی، آموزش جامعه و بالا بردن سطح آگاهی مردم از روند درمان، ارائه ی توضیحات لازم حین درمان، اخذ رضایت آگاهانه و برائت، انتخاب صحیح افراد کادر درمان، قرار دادن افراد در محل مناسب و برگزاری کارگاه مهارت های ارتباطی، می توان شکایات را کاهش داد.
کلید واژگان: شکایت, حاکمیت بالینی, بیمارستانThe present study is an overview of the causes of patient complaints against physicians and the medical staff in Imam Khomeini Hospital Complex، and strategies to reduce the complaints. For this purpose، complaints that had been filed with the clinical governance office of Imam Khomeini Hospital Complex in 2012 and 2013 were investigated. The information in the forms included age and sex of the plaintiffs، their level of education، type of complaint and similar details. Of the 309 complaints، 174 had been recorded in 2012 and 135 in 2013. The plaintiffs were males with a mean age of 50. 5، and 69. 6% of them had high school diplomas or lower. Most (16. 2%) of the complaints pertained to the emergency department، while 48. 5% and 22. 7% of the complaints were related to doctors and nurses respectively. In 62. 5% of the cases، the accused had been acquitted and 34% had been convicted. The main cause of complaint involved treatment and care at 40. 1% and 36. 6% respectively. In general، the most common causes of complaints were treatment and care for doctors، and lack of respect for nurses and others. Thus، more attention should be paid to the continuous education of medical students and residents during training years in order to increase the knowledge and skills of physicians. Other measures that can reduce complaints are: providing sufficient information to patients before diagnostic or therapeutic procedures; improving the equipment in health centers; educating the society and raising public awareness of the treatment process; offering the necessary information during medical procedures; obtaining informed consent; careful choice of the medical team and assigning them to the right position; and holding communication skills workshops.Keywords: complaints, clinical governance, hospital -
زمینه و هدفبه منظور افزایش بی دردی (بی حسی نورآکسیال)، به داروهای بی حس کننده مواد مخدر اضافه می شود که گاه باعث بروز عوارض شدیدی از قبیل خارش می شوند. در این مطالعه، اثر مقادیر نانومپریدین بر خارش به دنبال تجویز اپیوئید (در حد و دوز میلی گرم) در بی حسی ناحیه ای بررسی شده است.مواد و روش هااین مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد و 54 بیمار در دو گروه 27 نفری بررسی شدند. بیماران افراد بستری در بخش های ارتوپدی – جراحی و مامایی (به منظور انجام عمل سزارین) بودند. هر دو دسته داروی بی حسی و مخدر (مپریدین با دوز میلی گرم) دریافت کردند. دسته اول به عنوان گروه شاهد، حجم معین سرم فیزیولوژی و دسته دوم به عنوان گروه تجربی، همین حجم سرم فیزیولوژی + مقادیر نانو مپریدین (IV) دریافت نمودند. خارش طبق درجه بندی متعارف در ساعت های 0 و 6 و 12 و 24 بعد از عمل اندازه گیری شد. در تحلیل آماری از آزمون های من ویتنی، فیشر و مجذور کای استفاده شد.یافته هادر گروه تجربی (گروه 2) بروز خارش و نمره شدت آن (در صورت بروز)، به طور معنا داری از گروه شاهد کمتر بود (نمره شدت یک).نتیجه گیریبراساس یافته های این مطالعه نانو مپریدین در پیشگیری از خارش ناشی از مپریدین موثر است.
کلید واژگان: خارش, بی حسی ناحیه ای, اپیوئیدها, مقادیر نانوBackground andPurposeOpioids are frequently added to local anesthetics in order to improve analgesia in neuraxial blocks which may lead to – sometimes intolerable - pruritus in the patients. In this study the effect of meperidine on pruritus following the preh1ion of opioids (in the scale and dose of mg) in regional anesthesia was investigated. Methods and Materials: This clinical trial was conducted on 54 patients in two groups of 27. The patients included those hospitalized fro cesarean section in the midwifery ward as well as those in the surgical-orthopedic ward. Both groups received anesthetic and opioids (meperidine in mg doses). The first group i.e. the control group received a certain volume of physiologic serum and the second group i.e. the experimental group received the same volume of physiologic serum plus IV meperidine (nanogram dose). Pruritus was measured in the conventional scale at hours 0 6 12 and 24 after surgery. In the statistical analysis Mann Whitney U Fisher's exact test and chi-square were used.Resultsin the experimental group incidence and intensity of pruritus (in case of occurring) were significantly lower than the control group (intensity score being one).ConclusionUsing nano-doses of opioids (meperidine) is effective in preventing pruritus.Keywords: Pruritus, Regional Anesthesia, Opioids Nano, Doses -
تشخیص و درمان آمبولی حاد ریه
-
اقدامات تهاجمی (از سری مسایل باالینی)
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.