فهرست مطالب ایرج لطفی نیا
-
زمینه و هدفترس از عوارض درمان های دارویی، یکی از مهم ترین علل تسکین نامطلوب درد بعد از جراحی است. از ین رو مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر رایحه درمانی (اسانس اسطوخودوس) بر درد بعد از عمل دیسککتومی انجام گرفت.روش بررسیطی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی دو سوکور،60 بیمار بر اساس روش تخصیص تصادفی بلوکی به طور مساوی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. میزان درد پس از عمل با استفاده از مقیاس دیداری سنجش میزان درد در 4، 8 و 12 ساعت بعد از آغاز درد پس از
عمل اندازه گیری شد. در صورت کسب نمره ی 3VAS > ، بیماران گروه آزمون رایحه درمانی استنشاقی با اسانس اسطوخدوس و گروه شاهد رایحه درمانی با پلاسبو (روغن بادام) دریافت کردند. نتایج توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 و با استفاده از آزمون های ناپارامتریک تجزیه و تحلیل شد.یافته هامقایسه ی تغییرات شدت درد بین دو گروه آزمون و شاهد بعد از مداخله در مرحله ی اول و مرحله ی دوم (4 و 8 ساعت بعد از آغاز درد پس از عمل) معنی دار نبود (01/0نتیجه گیرینتیجه ی پژوهش حاضر بیانگر این است که استفاده از رایحه درمانی با اسانس اسطوخودوس، بر روی شدت درد بعد از عمل جراحی دیسککتومی در گروه آزمون، در ساعات اول موثر نبوده و توصیه می شود از روش فوق در دردهای حاد با شدت متوسط و به پایین، به عنوان یک روش موثر جهت کنترل درد استفاده گردد.کلید واژگان: رایحه درمانی, درد بعد از عمل, اسانس اسطوخودوس, دیسککتومی}Backgrounds andObjectiveFear of the side effects associated with drug treatments is one of the most common causes of ineffective pain relief after surgery. In this study, we determined the effects of aromatherapy (lavender essential oil) in discectomy postoperative pain.Materials And MethodsIn this double-blind clinical trial study, sixty patients were equally divided into two groups based on random allocation block. The rate of postoperative pain was measured by using the visual analog scale at 4, 8 and 12 hours after the onset of postoperative pain. If VAS>3, patients of the intervention group received inhalation aromatherapy with lavender essence while the control group received inhalation aromatherapy with placebo (Almond). The data obtained were analyzed by statistical software SPSS version 22 and using the nonparametric tests.ResultsThe pain severity changes between the two groups after intervention in the first and second phases (4 and 8 hours after postoperative pain onset) was not significant (p> 0.01), but the third phase (12 hours after postoperative pain onset) was significant (pConclusionResults of this study indicates that using aromatherapy with lavender essential oil for pain relief after discectomy surgery in the early hours after pain onset is not effective, but it can be recommended to be administered in acute pain with moderate to mild severity, as an effective way to reduce discomfort.Keywords: Aromatherapy, Postoperative pain, Lavender oil, Discectomy} -
استئوکندرم تومور شایع استخوان های اسکلتی می باشد، این ضایعات 15%-10 از کل تومورها و 50%-20 از تومورهای خوش خیم استخوان را تشکیل می دهد. استئوکندرم به ندرت استخوان های جمجمه را گرفتار می نماید و موارد اندکی در گزارشات ذکر شده است. طبق اطلاع ما تا به حال موردی از استئوکندرم با منشاء فورامن ماکنوم شرح داده نشده است. بیمار 73 ساله با مشکل راه رفتن و ضعف در اندام ها را معرفی نموده ایم. بررسی های تصویربرداری توده استخوانی را در ناحیه فورامن ماگنوم مشخص نمود که موجب اثر فشارشی بر ساختارهای عصبی شده بود. بیمار تحت درمان جراحی قرار گرفت و بررسی های هیستوپاتولوژیک نشان داد ضایعه استئوکندرم می باشد. ضایعات متعددی ممکن است در ناحیه فورامن ماگنوم دیده شوند. در تشخیص افتراقی ضایعات این ناحیه بایستی ضایعات استخوانی از جمله استئوکندرم را در نظر داشتBackgroundOsteochondroma is a common tumor of the skeletal bone and is a common benign tumor of the bone constitutes 10-15% of all and 20-50% of the benign bone tumors. The lesion is an exophytic bony protrusion covered by a cartilaginous cap. It is most commonly found in long bones, and especially at the epiphysis. Nearly 40% of cases are seen around the knee joint. Osteochondroma rarely affect skull bones, occurrence of an intracranial osteochondroma is a rarity in the neurosurgical literature and only anecdotal reports are available in the literature. To our knowledge no case arising from foramen magnum has been reported.Case PresentationWe present a 73 years old male with gait problem and limb paresis. Imaging investigation showed a bony mass in the foramen magnum, that compresses neural elements. The patient also complained of persistent headache in his occipitocervical region. There was no history of previous trauma. The patient underwent surgery and histopathological examination confirmed the lesion to be osteochondroma.ConclusionMany types of lesion may be seen in foramen magnum area, and in differential diagnosis of such lesion rare, osseous tumors such as osteochondroma should be considered.
-
در حال حاضر استاندارد طلایی برای فیکساسیون داخلی ستون فقرات استفاده از پیچ پدیکول می باشد. استفاده از پیچ پدیکول ممکن است همراه با عوارض بوده و اطلاع از مورفومتری پدیکول و آناتومی ساختمان های عصبی مجاور به کاهش خطرات و عوارض عمل جراحی کمک خواهد نمود. با توجه به اینکه طبق اطلاع ما تاکنون در خصوص ابعاد پدیکول در مناطق مختلف ایران بررسی صورت نگرفته است، اقدام به مطالعه حاضر گردید. این بررسی در بیمارانی انجام شد که به علل مختلف تحت انجام سی تی اسکن ستون فقرات کمری قرار گرفته بودند. تعداد 25 مهره سالم در افراد بالای 18 سال در جنس مذکر و به همین تعداد در جنس مونث جهت مطالعه انتخاب شدند و اندازه گیری با استفاده از برنامه کامپیوتری E-Film بر روی ابعاد مختلف مهره انجام شدPedicular screws are currently the gold standard of internal fixation of spinal column. Pedicular screws have their own complications, however the surgeon should be aware of morphometery of pedicles, as well as the anatomy of surrounding neural structures to minimize these risks. No national study has ever examined the physical characteristics of lumbar pedicles and this study is unique for this purpose. This study covers the patients undergoing lumbar spinal CT-scanning due to variable causes
-
زمینه و اهدافسندرم تنگی کانال نخاعی در نتیجه تنگی کانال نخاعی، کانال ریشه های عصبی یا سوراخ بین مهره ایی ایجاد می شود و منجر به کمپرشن نخاع یا ریشه های عصبی می شود. سندرم تنگی کانال نخاعی بطور شایع موجب گرفتاری افراد در دهه 5 و6 زندگی می شود. در بیماران مسن وجود بیماری های همراه ممکن است موجب افزایش خطرات عمل جراحی گردد یا عاملی برای پیش آگهی بد باشد.
روش بررسیدر این مطالعه کوتاه مدت آینده نگر، نتایج لامینکتومی در 50 بیمار متوالی با سن بالاتر از 60 سال که دچار تنگی کانال نخاعی کمری بودند ارزیابی شدند. برای ارزیابی از نمره بندی انجمن اورتوپدی ژاپن (Japanese orthopaedic association score، JOA) استفاده شد. این نمره بندی قبل از عمل و حداقل شش ماه بعد از عمل انجام شد. JOA دو قسمت مجزا دارد که شدت علائم و یافته های فیزیکی بیمار را اندازه گیری می نماید. نمره حاصل با روش Hirabayashi به درصد تبدیل شد.
یافته هاگروه مورد مطالعه شامل 25 مرد و 25 زن بود که میانگین سنی آنها بترتیب 28/67 و 84/66 سال بود. در کل 86% از بیماران نتایج عالی یا خوب داشتند. بیشترین سطح گرفتار L4وL5 بود. در هیچیک از بیماران مرگ رخ نداد. عارضه عمده در یک بیمار به صورت پارگی دورمر مشاهده شد.نتیجه گیریلامینکتومی دکمپرسیو در برخی از بیماران مسن مبتلا به تنگی کانال نخاعی و علائم شدید که به درمان کونسرواتیو جواب نمی دهند می تواند موجب بهبود علائم شود. در نتیجه، جراحی باید در این بیماران به عنوان یک روش درمان در نظر گرفته شود.
کلید واژگان: لامینکتومی, تنگی کانال نخاعی, سن بالا, نتایج}Background And ObjectivesLumbar spinal stenosis syndrome results from narrowing of the spinal canal, nerve root canal or the intervertebral foramen and leading to compression of the spinal cord or nerve roots correspondingly. Spinal stenosis syndrome affects mainly patients at their 5th-6th decades of life. In older patients condition may increase the operative risk or could be a predictor of worse outcome.Materials And MethodsThis prospective study was done in a group of 50 consecutive patients, older than 60 with lumbar spinal stenosis. We measured with Japanese orthopaedic association score (JOA) completed pre-operatively and at least 6 month postoperatively. We used the JOA for outcome measurement.ResultsThe study group includes 25 males and 25 females, the mean age of patients were 67.28 and 66.84 respectively. Overall 86% of the patients had excellent or good results. The most affected levels were L4 and L5. No mortality was noted in this series. Major complication was dural tear in one patient.ConclusionDecompresive laminectomy is palliative in selected elderly patients with spinal canal stenosis with symptom who didn’t respond to conservative treatment. As a result surgery should be considered as a treatment option in these patients.Keywords: Laminectomy, Spinal canal stenosis} -
زمینه و هدفامروزه تروما در سراسر دنیا باعث مرگ و میر و آسیب بسیاری می گردد. ترومای سر مسئول حداقل 80% از این آسیب هاست. پیشنهاد شده که مکمل روی می تواند سرانجام بیماران دچار ترومای سر را تغییر دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مکمل روی در بهبود بیماران دچار ترومای سر می باشد.روش بررسیدر یک کارآزمایی بالینی، 65 بیمار دچار ترومای سر بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند؛ در گروه مورد که شامل 32 بیمار بود، روزانه 10 میلی گرم سولفات روی بمدت 2 هفته خوراکی داده شد و در گروه شاهد که شامل 33 بیمار بود دارونما تجویز گردید. این دو گروه از نظر سن و جنس همسان شده بوده و همگی درمان معمول نیز گرفتند. وضعیت بهبودی و تغذیه ای در پایان مطالعه ارزیابی و بین دو گروه مقایسه شد. پس از 6 ماه سطح معیار سرانجام گلاسکو نیز تعیین و مقایسه شد.یافته هامیانگین سن در گروه مکمل 4/6±3/26 سال (32 بیمار، 27 مذکر و 5 مونث) و در گروه پلاسبو 6/11±2/30 سال (33بیمار 28 مذکر و 5 مونث) سال بود، نتایج آزمایشگاهی، معیار کمای گلاسکو، ضخامت چربی زیرجلد و اندازه دور وسط بازو در زمان پذیرش تفاوت معنی داری نداشت. در زمان ترخیص، متوسط سطح پروتئین واکنشگر C سرم بطور معنی داری در هر دو گروه کاهش یافته بود (047/0= P)که در گروه مکمل این کاهش بیشتر بود. از نظر سطح معیار کمای گلاسکو، معیار سرانجام گلاسکو، آلبومین و روی سرم، ضخامت چربی زیرجلد و اندازه دور وسط بازو تفاوت معنی داری بین دو گروه در زمان ترخیص وجود نداشت (05/0< P). پس از 6 ماه پیگیری، 9 (1/28%) بیمار در گروه مورد و 7 (2/21%) بیمار در گروه شاهد فوت کردند (518/0= P).نتیجه گیریمکمل روی در بیماران دچار ترومای سر بطور معنی داری سطح پروتئین واکنشگر C را در مقایسه با گروه پلاسبو کاهش داد. اثر تغذیه ای در بیماران دریافت کننده مکمل روی مشاهده نشد و بر اساس تغییرات معیار کمای گلاسکو و معیار سرانجام گلاسکو، تاثیر مطلوبی وجود نداشت. انجام مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می گردد.
کلید واژگان: ترومای سر, مکمل روی, معیار کمای گلاسکو, معیار سرانجام گلاسکو, پروتئین واکنشگر C} -
مقدمهفیبروز اپیدورال قسمتی از پاسخ فیزیولوژیک طبیعی به لامینکتومی بوده و ممکن است یکی از علل مهم عدم پاسخ به درمان جراحی باشد. در حال حاضر هیچ درمان طبی و یا جراحی مؤثری برای فیبروز اپیدورال وجود ندارد. استئوپروتژرین یک ماده محلول از خانواده گیرنده های (tumor necrosis factor receptor) TNF می باشد که ممکن است نقشی در فیبروز اپیدورال بعد از عمل داشته باشد. هدف از بررسی حاضر ارزیابی وجود ارتباط بین سطح استئوپروتژرین و فیبروز اپیدورال بعد از لامینکتومی می باشد.روشدر این بررسی تعداد شصت خرگوش نیوزیلندی به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه A شامل بیست خرگوش به عنوان گروه شاهد وگروه B شامل چهل خرگوش بود که تحت عمل لامینکتومی دوطرفه L4 و L5 در ناحیه کمر با روش معمول قرار گرفتند. بعد از هشت هفته در هر دو گروه خون گیری انجام شد و حیوانات گروه مورد بعد از خون گیری کشته شده و سگمان L3 تا L6 ستون فقرات به صورت یک تکه خارج گردید و میزان فیبروز در محل لامینکتومی با روش شرح داده شده توسط He وهمکاران بین صفر تا سه تقسیم شد. با توجه به میزان اسکار گروه مورد به دو گروه کوچک تر تقسیم شد: گروهB1 با فیبروز کمتر (گرید صفر و یک) و گروه B2 با فیبروز بیشتر (گرید دو و سه). در هر سه گروه سطح سرمی استئوپروتژرین با روش ELISA مشخص گردید. برای تعیین تفاوت آماری بین گروه ها از روش یک طرفه ANOVAاستفاده شد.یافته هاسطح استئوپروتژرین درگروه A Pmol/l 4-0 و به طور متوسط Pmol/l 5/1، در گروه با فیبروز کم (B1) Pmol/l 6-0 و به طور متوسط Pmol/l 42/2 و در گروه با فیبروز شدید (B2) Pmol/l 6-0 و به طور متوسط Pmol/l 15/2 بود. تفاوت قابل توجهی بین سطح استئوپروتژرین بین سه گروه مشاهده نشد.نتیجه گیریاین مطالعه هیچ ارتباطی بین سطح استئوپروتژرین و فیبروز اپیدورال هشت هفته بعد از لامینکتومی نشان نداد.
کلید واژگان: استئوپروتژرین, فیبروز اپیدورال, لامینکتومی}Background and AimsEpidural fibrosis (EF) is part of natural physiological tissue response to laminctomy and it may be an important cause of failed back surgery syndrome (FBSS). There is still no effective medical or surgical therapy for EF. Osteoprotegerin (OPG) is a soluble member of the tumor necrosis factor receptor family that might play a role in postoperative EF. The objective of this study was to evaluate the relationship between serum OPG level and EF after laminectomy.MethodsSixty rabbits were employed and divided randomly into two groups. Group A contained 20 rabbits as controls and group B contained 40 rabbits that underwent bilateral laminecyomy at L4 and L5 lumbar levels under an approved surgical protocol. Serum sample was obtained after 8 weeks from all rabbits and then the animals in group B were killed in accordance with the guidelines for euthanasia. The spine segment from L3 to L6 was removed en bloc. The amount of scar tissue at the laminectomy defect was scored on an ordinal score from 0 to 3 with a scoring system similar to that of He et al. According to the amount of scar the rabbits in group B, were divided into two groups: B1 with low fibrosis (grade 0, 1) and B2 with high fibrosis (grade 2, 3). The serum OPG level of groups A, B1 and B2 were determined using ELISA method. The one way ANOVA was used to assess significant difference among groups.ResultsSerum OPG level ranged from 0-4 Pmol/l_with a median of 1.5 Pmol/l in group A, 0-6 Pmol/l with a median of 2.42 Pmol/l n group B1 and 0-6 Pmol/l with a median of 2.15 Pmol/l in group B2. There was not any significant difference in OPG levels among these 3 groups.ConclusionThis study showed no relation between OPG level and existence of postlaminectomy EF after 8 weeks. -
زمینه و هدفهماتوم ساب دورال مزمن یکی از شایع ترین مشکلات جراحان مغز و اعصاب است و می تواند به عوارض شدید و دائمی منجر شود. هدف از این مطالعه مشخص نمودن علائم و تظاهرات هماتوم ساب دورال مزمن و مقایسه نتایج و عوارض در بین دو گروه از بیماران که با دو روش مختلف درمان شده اند، می باشد.روش بررسیدر یک مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی که بر روی 125 بیمار مبتلا به هماتوم ساب دورال مزمن طی سال های 84- 1379 انجام شد. 82 نفر از بیماران تحت جراحی با یک سوراخ در جمجمه و درناژ بسته و 43 نفر از بیماران با دو سوراخ و درناژ بسته قرار گرفته بودند.یافته هااز 125 بیمار 108 نفر مرد (4/86%) و 17 نفر زن (6/13%) بودند. میانگین سنی بیماران 41/16±79/65 سال بود. شایع ترین تظاهر بیماری ضعف اندام ها 98 (4/78%) مورد بود. در زمان تشخیص 88 (4/70%) نفر از بیماران چند علامت و 37 (6/29%) نفر از بیماران فقط یک علامت داشتند. 85 (68%) نفر از بیماران سابقه ضربه مغزی خفیف از جمله زمین خوردن را ذکر می نمودند. فاصله زمان بین ضربه وارده به مغز و شروع علائم 10 روز تا چهار ماه (میانگین 46 روز) بود. عود هماتوم در گروه با یک سوراخ در جمجمه پنج مورد و در گروه با دو سوراخ در جمجمه دو مورد بود. هماتوم اپیدورال فقط در گروه دو سوراخه یک مورد بود و پنوموآنسفالوس فشارنده نیز فقط در گروه دو سوراخه یک مورد بود.نتیجه گیریهماتوم ساب دورال مزمن ضایعه شایعی است و عمل جراحی آن همراه با نتایج خوبی می باشد. وضعیت عصبی نهایی بیماران عمل شده با یک سوراخ به صورت معنی داری بهتر از بیماران عمل شده با دو سوراخ بود.
کلید واژگان: هماتوم ساب دورال مزمن, درناژ, عوارض, پیش آگهی}Chronic Subdural Hematoma (CSDH) is one of the most common challenges of neurosurgeons. Most predominant among the elderly, the incidence increases incrementally with age and might lead to permanent severe complications. The aim of this study is to outline the symptoms and signs and to compare the outcomes and complications among two groups of patients who underwent two different surgical procedures. In a cross-sectional and descriptive-analytical study performed on 125 patients with CSDH from 2000 to 2005. Computed tomography scan was used for diagnostic imaging in all cases and magnetic resonance imaging was also obtained for six patients. -
زمینه و هدفتعیین سطح ضایعه در بیماران مبتلا به هرنی دیسک کمری بویژه اگر مهره ترانزیشنال وجود داشته باشد دشوار است، MRI یکی از روش هایی است که بطور گسترده قبل از عمل بکار گرفته می شود، با این وجود ساکرالیزاسیون یا لومباریزاسیون ممکن است منجر به تشخیص نادرست گردد. هدف از این مطالعه، بررسی ضریب توافق بین نتایج MRI و جراحی با یافته های رادیوگرافی پس از عمل در بیماران دچار فتق دیسک کمری است.روش کار30 بیمار دچار فتق دیسک کمری در یک مطالعه ارزش تشخیصی (diagnostic value study) در مدت 15 ماه بررسی شدند. نتایج MRI پیش از جراحی و یافته های حین عمل در تعیین سطح دیسک دچار فتق با نتایج رادیوگرافی پس از عمل که در آن ستون فقرات از C2 به پایین شماره گذاری می شد، مقایسه گردید. ارزیابی رادیولوژیک سگمان درگیر، روش استاندارد طلایی درنظر گرفته شد. مهره ترانزیشنال بر اساس یافته های رادیوگرافی مشخص شد.یافته ها30 بیمار دچار فتق دیسک کمری، 16 مذکر و 14 مونث، با سن متوسط 12/57±40/83 سال بودند. میزان توافق بالا و معنی داری بین نتایج MRI و یافته های حین عمل با اطلاعات رادیولوژی مشاهده گردید (بترتیب 0/719= ضریب کاپا، p<0/001؛ 0/859= ضریب کاپا، (p<0/001). نتایج MRI و یافته های حین عمل بترتیب در 4 و 2 بیمار اشتباه بودند. تمامی این موارد دارای یک مهره ترانزیشنال در سگمان کمری- خاجی بودند (در مجموع 6 بیمار دچار مهره ترانزیشنال بودند) یعنی MRI و جراحی توانایی تعیین صحیح سطح فتق را بترتیب در 33/3% و 66/7% موارد دچار ساکرالیزاسیون یا لومباریزاسیون داشتند. حساسیت MRI و جراحی بترتیب 87% و 93% بود.نتیجه گیریمطالعه حاضر نشان داد که MRI و جراحی می توانند سطح درست فتق دیسک کمری را در اغلب بیماران تعیین کنند با این همه، با وجود مهره ترانزیشنال، این توانایی ممکن است بطور چشمگیری کاهش یابدBackground and ObjectiveDetermining the level of lesion in lumber disc disease might be difficult, especially when there is a transitional vertebrae. MRI is one the methods widely used in presurgery; however, presence of sacralization or lumbarization may lead to a incorrect diagnosis. This study aimed at evaluating the agreement degree between the results of MRI and surgery with the post-operative radiographic findings in patients with lumber disc herniation.MethodsThirty patients with lumber disc herniation were evaluated in a diagnostic value study during a 15-month period of time. Presurgery MRI results, as well as the findings during operation regarding the level of herniated lumbar disc were compared with the radiographic findings, numbering the vertebra below the C2 after surgery. The radiologic assessment of involved segment was considered as the gold standard method. Transitional vertebrae were determined on the basis of radiologic findings.ResultsThere were thirty patients with lumber disc herniation, 16 males and 14 females, with the mean age of 40.83±12.57 years in the study. There was a high and significant degree of compatibility agreement between the results of MRI and findings during surgery with the radiologic data (kappa=0.719, p
-
زمینه و اهدافکمر درد یک بیماری چند علتی است که در اکثر موارد افراد فعال جامعه را درگیر و بار اقتصادی و اجتماعی زیادی را به همراه دارد. فاکتورهای متعددی بعنوان عوامل خطر در بروز کمر درد و تداوم آن موثر هستند که بعضی از آنها قابل تغییر و قابل اصلاح می باشند. این مطالعه سعی دارد علاوه بر تعیین شیوع کمر درد در خانمهای سنین باروری، با شناسایی عوامل خطر در خانمهای جوان و میانسال به بالا بردن سطح بهداشت عمومی کمک کند.روش بررسیاین مطالعه مقطعی روی خانمهای سنین باروری (49-15سال) شهرستان تبریز انجام شد. 252 نمونه بصورت تصادفی سیستماتیک دو مرحله ای از تمام مراکز بهداشتی درمانی تبریز انتخاب شدند. این نمونه ها رضایت کامل از تحقیق داشته و فاقد معیارهای حذف از مطالعه بودند. یک پرسشنامه شامل خصوصیات فردی، شغل، مصرف سیگار، میزان ورزش و وجود کمردرد بر اساس طرح معاینه سلامت و تغذیه ملی II ((NHANES II از طریق مصاحبه حضوری تکمیل شد. سپس وزن، قد و دور بازو آنها اندازه گیری شد و نمایه توده بدن (Body Mass index، BMI) بیمار محاسبه گردید. سطح سرمی کلسیم، فسفر، آلکالین فسفاتاز و 25- هیدروکسی ویتامین D3 بیماران اندازه گیری گردید. در نهایت اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها71 نفر از جمعیت مورد مطالعه کمر درد اخیر بیش از دو هفته را ذکر کردند. شیوع کمر درد در جمعیت مورد مطالعه 4/28% بدست آمد. ارتباط معنی داری بین سن، شغل، مصرف سیگار، تعداد بارداری و دفعات زایمان با شیوع کمر درد وجود داشت، بطوری که با افزایش سن، تعداد بارداری و زایمان، شیوع کمر درد افزایش می یافت. همچنین کمر درد در زنان خانه دار و سیگاری شایعتر بود. بین کمر درد با قد، وزن، BMI، اندازه دور بازو، برنامه ورزشی و سطح سرمی کلسیم، فسفر و 25 هیدورکسی ویتامین D3 رابطه معنی داری بدست نیامد.
نتیجه گیریبسیاری از خانمهای فعال جامعه که در سنین باروری می باشند از کمردرد رنج می برند. سن بالا، خانه داری، مصرف سیگار، دفعات زیاد بارداری و زایمان ممکن است در بروز کمردرد تاثیر گذار باشند.
کلید واژگان: کمردرد, سیگار, سن باروری, زایمان, دفعات بارداری} -
زمینه و اهدافطی دو دهه اخیر پیش آگهی بیماران با ترومای فقرات سینه ای-کمری بدلیل پیشرفت تکنیکهای جراحی بهبود چشمگیری داشته است. هدف اقدام جراحی در این بیماران برقراری هرچه زودتر ثبات فقرات با ابزار گذاری مناسب و در عین حال ایجاد فرصت لازم برای حصول حداکثر بهبود عصبی است. یکی از اقدامات جراحی نو برای تثبیت شکستگی های فقرات استفاده از پیچ پدیکولر-میله است. هدف از مطالعه اخیر ارائه نتایج جراحی تعبیه پیچ پدیکولر-میله در شکستگی فقرات سینه ای-کمری است.
روش بررسیدر یک مطالعه توصیفی - مقطعی، طی مدت 22 ماه تعداد 52 بیمار با شکستگی فقرات سینه ای-کمری بررسی شدند. تمامی این بیماران با استفاده از روش پیچ پدیکولر – میله تحت عمل جراحی قرار گرفته و بمدت 6 تا 18 ماه پیگیری شدند. میزان بهبود نقایص عصبی، میزان تصحیح هم ترازی آناتومیک، برقراری فیوژن پس از عمل و عوارض مربوط به عمل جراحی بررسی گردید.یافته ها52 بیمار (40 مذکر، 12 مونث) با سن متوسط 2/39 سال وارد مطالعه شدند. 6/59% بیماران از بدو پذیرش دچار اختلالات عصبی بودند. پس از عمل جراحی، بهبودی عصبی، هم ترازی آناتومیک و فیوژن به ترتیب در 6/51%، 77/80% و 3/92% بیماران مشاهده شد. طی دوره پیگیری، کیفوزیس در 4/15% بیماران ایجاد شد. عوارض ناشی از عمل جراحی شامل عفونت محل زخم (8/5%)، حوادث ترومبوآمبولی (9/1%) و پنومونی (9/1%) بود. بطور کلی عوارض مربوط به عمل جراحی در 6/9% موارد مشاهده گردید. از نظر تکنیکی، شکستگی پیچ در 9/1% موارد مشاهده گردید.نتیجه گیریانجام عمل جراحی پیچ پدیکولر – میله در بیماران دچار شکستگی فقرات سینه ای-کمری در مراکز ما قدمت چندانی ندارد و بنابراین نتایج حاصل از این نوع عمل در حد مطلوب و قابل قبولی قرار داشته و بعنوان روش جراحی انتخابی در این دسته از بیماران توصیه می گردد. انجام مطالعات کنترل شده بعدی جهت یافتن علل منجر به کیفوزیس و رفع آنها پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: شکستگی, عوارض, فقرات سینه ای - کمری, پیچ ترانس پدیکولر, میله} -
همانژیوم شایع ترین تومور خوش خیم ستون فقرات می باشد. این ضایعه در اغلب موارد بدون علامت بوده و به صورت تصادفی کشف می شود، ولی در موارد نادری تومور به داخل کانال نخاعی رشد نموده و با فشار مستقیم بر روی نخاع و ریشه های عصبی ایجاد علایم می نماید. در این گزارش مرد 26 ساله ای با ضایعه نخاعی ناشی از گسترش اپیدورال همانژیوم مورد بررسی قرار گرفته است و روش های درمان به کار رفته برای همانژیوم مهره بحث شده است.
کلید واژگان: همانژیوم, توده اپیدورال نخاع, فشار روی نخاع} -
زمینه و اهدافتا این اواخر آبسه مغزی یک ضایعه کشنده بوده و بعد از اتوپسی تشخیص داده می شد. با پیشرفت جراحی اعصاب مرگ و میر آن کاهش محسوسی پیدا کرده است. هدف این مطالعه مقایسه اقدامات جراحی مختلف و پاسخ درمانی طی پیگیری بعد از عمل می باشد.روش بررسیدر یک مطالعه آینده نگر بین سال های 1380-1382 تعداد 27 بیمار دارای آبسه مغزی تحت ارزیابی کامل از نظر علایم بالینی و اقدامات تشخیصی قرار گرفته و با دو روش آسپیراسیون یا تخلیه جراحی کامل عمل شده اند. و سپس از نظر میزان عود، عوارض جراحی و پاسخ درمانی تحت پیگیری قرار گرفته اند.یافته هادر این مطالعه 27 بیمار (19 مرد و 8 زن) دارای آبسه مغزی بررسی شده اند که ارجحیت با مذکر بوده و نسبت مرد به زن 2.2 به 1 می باشد. اغلب آبسه های مغزی زیر 30 سال بوده اند. شایع ترین عامل مساعد کننده، عفونت مزمن گوش داخلی و بیماری های سیانوتیک قلبی بوده است که به ترتیب 29.6% و 22.2% موارد را تشکیل داده اند. اکثر آبسه های ناشی از عفونت مزمن گوش داخلی در مخچه (P<0.005) و آبسه های ناشی از سینوزیت در لوب فرونتال قرار گرفته بودند (P<0.005). بعد از عمل بیماران به مدت 6-8 هفته تحت درمان آنتی بیوتیکی قرار گرفته اند و اغلب آنها از ماه سوم به بعد دارای اسکن نرمال بوده اند.نتیجه گیریدر تشخیص افتراقی بیماران دارای علایم افزایش فشار داخل جمجمه بایستی آبسه مغزی را مد نظر داشته و با اقدام جراحی به موقع می توان پاسخ درمانی مطلوبی را کسب کرد.
کلید واژگان: آبسه مغزی, سینوزیت, اوتیت مزمن} -
زمینه و اهدافاغلب بیمارانی که مبتلا به کمردرد یا رادیکوپاتی ناشی از فتق دیسک بین مهره ای هستند، خود به خود و بدون دخالت جراحی بهبود می یابند. ولی تعداد کمی از آنان نیاز به جراحی پیدا می کنند. یکی از روش های جراحی در این بیماران دیسککتومی استاندارد است. این نوع عمل جراحی ممکن است همراه با عوارضی نظیر عود فتق دیسک، بی ثباتی ستون فقرات، عفونت، تشکیل اسکار در فضای اپیدورال، آراکنوییدیت و هماتوم اپیدورال باشد. برخی از این عوارض نیاز به عمل جراحی مجدد دارند. در این مقاله بیمارانی که به دنبال دیسککتومی استاندارد اولیه نیاز به عمل جراحی مجدد پیدا کرده اند، مورد بررسی قرار داده ایم.روش بررسیاز بهمن ماه 1375 لغایت شهریور1382 تعداد 1136 مورد دیسککتومی استاندارد در بیمارستان شهدای تبریز صورت گرفته است. از این بیماران 36 نفر بیش از یک بار تحت عمل جراحی قرار گرفته اند. تعداد 33 بیمار دو بار و 3 بیمار سه بار مورد عمل واقع شده اند. با توجه به گرافی های قبلی و شرح عمل جراحی و گرافی های جدید و یافته های عمل جدید، علل عمل مجدد را در این بیماران مشخص کردیم.یافته هااز این بیماران 52.7 درصد مرد و 47.3 درصد زن بودند. فاصله متوسط بین عمل اول و دوم 28.8 ماه و بین عمل دوم و سوم 11.6 ماه بود. شایع ترین ضایعه ای که نیاز به عمل مجدد داشت، فتق دیسک در فضای مجاور (28.2%) و سپس عود فتق در همان فضا (23.7%) بود. با ترتیب کمتر شایع بی ثباتی ستون فقرات، آراکنوییدیت، عفونت اپیدورال و هماتوم اپیدورال عوامل نیاز به عمل مجدد بودند.نتیجه گیریعمل جراحی با روش مناسب و توجه به برخی از نکات می تواند موجب بهبود نتایج دیسککتومی استاندارد شود و نیاز به جراحی مجدد را کاهش دهد.
کلید واژگان: فتق دیسک, کمری, عمل جراحی, عمل جراحی متعدد} -
زمینه و هدفبیماری سل، در برخی موارد ستون فقرات و طناب نخاعی را مبتلا می کند و سبب اختلال در فعالیت نخاع از قبیل ضعف یا فلج اندامهای تحتانی و در بعضی موارد سبب ناتوانی بیمار در کنترل اسفنکتری می گردد. در موارد نادر نیز ممکن است سبب ضعف یا فلج اندامهای فوقانی شود. شیوع عوارض عصبی در سل ستون فقرات بالا است. تشخیص بموقع و درمان اختصاصی می تواند این عوارض را کاهش دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای روش های جراحی در درمان سل ستون فقرات انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه مقطعی، از اول بهمن ماه 1375 تا آخر شهریور 1382 تعداد 24 بیمار با تشخیص سل ستون فقرات، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل بیمارانی بود که با داروهای ضدسل درمان طبی شدند. بیماران گروه دوم تحت درمان جراحی با آپروچ خلفی قرار گرفتند و گروه سوم شامل بیمارانی بود که با روش توام خلفی و قدامی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی استفاده شد و با توجه به تعداد کم نمونه ها در هر گروه، داده ها به صورت دستی تجزیه و تحلیل شدند.یافته هااز 24 بیمار مورد مطالعه 6 نفر مذکر و 18 نفر مونث بودند. سن بیماران بین 78-4 سال متغیر بود. وضعیت عصبی 6/66% بیمارانی که با روش خلفی تحت جراحی قرار گرفته بودند، بهبود یافت و در 6/16% موارد، وضعیت عصبی آنها بدتر شد. روش قدامی توام با خلفی در72% همراه با بهبود و در 8/9% با بدتر شدن وضعیت عصبی بیماران همراه بود. در مواردی که بیماری بموقع تشخیص داده شده بود و با داروهای ضد سل تحت درمان قرار گرفته بودند، به جز 1 مورد، بقیه به طور کامل و بدون عارضه بهبود پیدا کردند.نتیجه گیریتشخیص بموقع سل ستون فقرات می تواند درمان را تسهیل نماید و از عمل جراحی و عوارض بیماری جلوگیری کند بنابراین در تمامی ضایعات مشکوک ستون فقرات، باید سل ستون فقرات را در نظر داشت. در درمان جراحی با روش توام خلفی با قدامی، بهبود وضعیت نورولوژیک بیماران بیشتر است و بهتر می توان مسیر ستون فقرات را اصلاح کرد.
کلید واژگان: سل ستون فقرات, داروهای ضد سل, روش های جراحی}Background And AimTuberculosis in some cases involves spinal column and spinal cord so this disease can cause spine distortion, para paresis or paraplegia and in some cases incontinence. In rare instances, upper limb paresis or plegia may be seen. In overall the incidence of neurological deficit in spinal tuberculosis is high. It is clear that in time diagnosis and appropriate treatment can decrease these complications.This research aim is the comparative surgical modalities in spine tuberclulosis treatment.Materials And Methods24 patients with diagnosis of spinal tuberculosis were studied from January 1996 to august 2002. They divided into three groups: first group were patients that they were treated with anti- tuberculosis drugs. The second group was treated surgically with posterior approach, and the third group was treated surgically with combine posterior and anterior approaches.To analyse the data descriptive statistic methods were used. Since the samples were small in each group the data were analysed manually.ResultsFrom 24 patients 6 were males and 18 females and their ages were between 4-78 years.The neurological status of 66.6% improved and 16.6% got worse. In anterior combine, posterior surgical approach 72% improved and 9.8% got worse. In patients who diagnosed in appropriate time and treated with anti tuberculosis drugs all except one case cured completely without complication.ConclusionIn time diagnosis of spinal tuberculosis can facilitate the treatment is simple and prevent of surgical procedures and complications. Therefore, we must consider spinal tuberculosis in any suspicious spine lesions.In surgical approach, combine posterior and anterior approach spinal alignment can be much better and these combine procedures have better neurological result. -
پیش زمینه و هدففتق دیسک گردن یک واقعه شایع است که سبب اختلال عصبی می گردد. در قرن گذشته برای درمان آن چندین روش جراحی ارایه گردید. در آوردن دیسک قدامی گردن با فیوژن و بدون آن، نمونه هایی از این روش هاست. همزمان با ارایه روش درآوردن دیسک قدامی گردن به عنوان درمان جراحی بیماری های استحاله ای دیسک گردن، اختلاف نظر در ارتباط با لزوم یا عدم لزوم فیوژن قدامی پس از در آوردن دیسک به وجود آمد. هر دو روش مزایا و معایبی دارند. هدف این مطالعه بررسی نتایج بالینی به دست آمده از دو روش قدامی برداشت دیسک گردن با فیوژن و بدون آن می باشد.
مواد وروشجمعیت مورد بررسی در این تحقیق چهل نفر است که از بین بیماران 35-55 سال با تشخیص فتق دیسک گردن و درد شعاعی مقاوم به درمان طبی با علایم تقریبا یکسان انتخاب و به صورت تصادفی تحت درآوردن دیسک قدامی گردن با فیوژن ACDF) یا(Anterior cevical discectomy and fusion و در آوردن دیسک قدامی گردن بدون فیوژن ACD) یا(Anterior cevical discectomy قرار گرفتند. در هر دو گروه برداشتن دیسک قدامی با میکروسکوپ و توسط یک تیم جراحی به عمل آمد و در گروه ACDF علاوه از در آوردن دیسک، فیوژن بین مهره ای با استفاده از پیوند استخوان لگن خاصره صورت گرفت. یافته های قبل از عمل و حداقل 6 ماه بعد از آن جهت مقایسه بین دو گروه به کار گرفته شد. برای ارزیابی نتایج، از Visual Analoque Scale جهت بررسی درد شعاعی و گردن و از معیار نمره بندی پورولو Prolo برای ارزیابی وضعیت اقتصادی و اجتماعی بیمار قبل و بعد از عمل استفاده شد.یافته هاهر دو روش موجب بهبود عالی علایم بیمار بعد از عمل و مدت کنترل گردید. در ACDF درد رادیکولر از متوسط 2.01 6.55 ± به 0.48 ± 0.35 و درد گردن از. 69 1.6± به 0.34 ± 0.49 کاهش یافت و نمره پورولو از 1.97 ± 4.7 به ±0.67 9.1 افزایش پیدا نمود. در ACD درد شعاعی از متوسط ±1.9 6.8 به ±0.47 0.8 و درد گردن از 0.68 ± 1.5 به ±0.49 0.53 کاهش یافت و نمره پورولو از 4.8±2.06 به 9.2±0.76 افزایش پیدا نمود. در گروه ACDF در %15 موارد عوارض مربوط به پیوند مشاهده گردید.نتیجه گیریهر دو روش در درمان شعاعی گردن ناشی از فتق دیسک گردن موفق بود. در گروه %15 ACDF عوارض مربوط به پیوند بود در حالی که در گروه ACD اگر چه درد گردن کمی بیشتر بود ولی عوارض مربوط به پیوند در آن ها دیده نشد. در بیماران دچار فتق دیسک گردن در یک فضا که در آن ها علامت غالب شعاعی می باشد نتیجه درآوردن دیسک قدامی با فیوژن و بدون آن تفاوت عمده ندارد.
کلید واژگان: درآوردن دیسک قدامی, درد شعاعی, گردن, فتق دیسک بین مهره ای} -
مقدمهمیلومننگوسل یک نقص مادرزادی در تشکیل فوق خلفی مهره همراه با فتق نخاع پرده های آن می باشد که با شیوع بالیی از هیدروسفالی توام بوده ومنجر به پیچیده شدن اقدامات درمانی می شود. این مطالعه جهت تعیین میزان شیوع هیدروسفالی مرتبط با میلو مننگوسل (MMC) در سطوح مختلف ستون فقرات صورت گرفته است.
مواد وروش تحقیق: در یک مطالعه توصیفی که طی 5 سال روی بیماران میلو مننگوسل بستری شده در بیمارستان امام خمینی تبریز صورت گرفته، تعداد 95 بیمار از بدو تولد تا یک سالگی از نظر بروز هیدرو سفالی پیگیری شدند.یافته هااز کل بیماران بستری شده،8/56 % به هیدرو سفالی مبتلا گشتند که 5/68% مذکر و 5/31% مونث بودند. شیوع میلو مننگوسل در سطوح مختلف ستون فقرات به ترتیب شامل لومبر 60%، لومبوساکرال 5/30%، توراسیک و سرویکال هر کدام 2/4% بود. شیوع هیدروسفالی در میلومننگوسل های لومبر،لومبوساکرال،سرویکال وتوراسیک به ترتیب شامل 68%،48%،25%و 0% بود.نتیجه گیریدرصد بیشتری از دختران مبتلا به میلو مننگوسل ناحیه لومبوساکرال به هیدروسفالی مبتلا شدند، در حالی که در سایر سطوح ابتلا پسران بیشتر بوده است. نسبت به سایر گزارشات در این مطالعه شیوع هیدروسفالی کمتر بوده است. بر خلاف سایر مطالعات که ارتباط واضحی را بین سطوح ضایعه و بروز هیدروسفالی عنوان نکرده اند در این مطالعه ضایعه لومبر و در فاصله دوم لومبوساکرال با درصد بروز هیدروسفالی بیشتری توام بوده است.کلید واژگان: میلومننگوسل, سرویکال, توراسیک, لومبر, هیدروسفالی, شیرخواران}IntroductionMyelomeningocele is a congenital defect in posterior arch of vertebra with herniation of cord and meanings, which presence of hydrocephalus with high precalence complicates its treatment. This study tries to determine the frequency of hydrocephalus associated with myelomeningocele(MMC) in different levels of spinal column.MethodIn a descriptive study during five years 1375-71childern under one year old with myelomeningocele admitted toTabrizeMedical Center of Imam Khomeini were followed for hydrocephalus.ResultsFrom ninety-five patients of MMC, 56.8% developed hydrocephalus (68.4% male, 31.5% female). Prevalence of MMC in each level of spinal column was: Lumbar 60%, Lumbosacral 31.5%,Thorasic and cervical 4.2% equally. developed in sixty eight percent of lumbar MMC,48% of lumbosacral, 25% of cervical and 0% of thoracic.ConclusionMore percentage of female gender with lumbosacral MMC developed hydrocephalus, whereas in other level male gender more developed. Prevalence of hydrocephalus in this study was less than other studies. In contrast to other studiesshowed that our study lumbar and then lumbosacral MMC had more susceptibility to develop hydrocephalus. -
زمینه و هدفسندرم آمبولی چربی با جراحات ناشی از ضربه و یا سایر بیماری ها دیده می شود. شیوع این بیماری در شکستگی استخوان های بلند5-2 درصد است. آمبولی چربی به علت انسداد رگ های خونی بدن توسط گلبول های چربی وارد شده به جریان خون ایجاد می شود. این مطالعه به بررسی علایم، یافته های آزمایشگاهی و موارد تشخیص داده شده آمبولی چربی پرداخته است.روش کاردر یک مطالعه گذشته نگر طی سال های 78-1376 پرونده مصدومین ارجاعی به بیمارستان شهدا و امام خمینی تبریز بررسی شد و موارد بستری در بخش مراقبت های ویژه با تشخیص آمبولی چربی تروماتیک استخراج شد. بر اساس پرسشنامه تنظیم شده اطلاعات لازم مانند سن، جنس، نوع شکستگی، یافته های بالینی، آزمایشگاهی و زمان شروع علایم جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته هااز1660 پرونده بررسی شده 17 مورد آمبولی چربی وجود داشت. بیشترین موارد ابتلا به آمبولی چربی در مردان میانسال بود. بیشترین علایم بالینی نارسایی تنفسی، تاکیکاردی و تغییرات سطح هوشیاری بود. آمبولی چربی بیشتر با شکستگی تنه استخوان های فمور و تیبیا دیده شد. بارزترین و قابل اعتمادترین آزمون آزمایشگاهی پایین بودن سطح اکسیژن خون شریانی (60 Pao2<) تشخیص داده شد.نتیجه گیریآمبولی چربی در شکستگی های استخوان های بلند اندام تحتانی بخصوص افراد میانسال، بعنوان عارضه تهدید کننده حیات بیمار باید مد نظر بوده و از تعیین سطح اکسیژن خون شریانی می توان به عنوان یافته آزمایشگاهی قابل اعتماد استفاده نمود.
کلید واژگان: آمبولی چربی, شکستگی استخوان, تروما}Background and ObjectivesFat embolism syndrome (FES) is mainly due to the obstruction of blood vessels with fat globules, reached to circulation. FES is associated with traumatic and non traumatic diseases. The prevalence is 2-5% in long-bone fractures. The purpose of this study is to evaluate manifestations, laboratory findings and the diagnosed cases of fat embolism.MethodsIn this retrospective study all the patient records associated with injury were evaluated and those diagnosed with the traumatic fat embolism were selected. The data including sex, age, type of fracture, clinical and laboratory findings and symptom onset time were collected using a questionnaire. These data were then statistically analyzed.Results17 out of 1660 patients were found to have fat embolism most of which belonged to middle-aged men. The most common clinical features consisted of: respiratory failure, tachycardia and consciousness level alterations. Fat embolism was mainly associated with tibial and femoral shaft fractures. Low level of Pao2 (Pao2<60) is the most reliable laboratory test in this study.ConclusionFat embolism should be regarded as a threarening factor in patients (especially middle-aged ones) with fractures in long bons of lower limbs. Pao2 Level of can also be used as a reliable laboratory finding.Keywords: Fat Embolism, Bone Fracture, Trauma} -
زمینه و اهدافبسیاری از ضایعات ستون فقرات نظیر تروما، بیماری های استحاله ای، عفونت ها و تومورها ممکن است نیاز به فیوژن پیدا کنند. برای فیوژن می توان از وسایل مختلفی نظیر پیچ پدیکولر استفاده کرد. این ابزار علاوه بر مزایا، معایب وعوارضی نیز دارد. هدف از این بررسی تعیین عوارض و نتایج در بیمارانی است که با استفاده از پیچ پدیکولر فیوژن فقرات در آنان صورت گرفته است.روش بررسیدر مدت حدود 2.5 سال تعداد 35 بیمار با استفاده از این ابزار تحت درمان قرار گرفتند. سن، جنس، علت عمل و عوارض زودرس و دیررس مشاهده شده بعد از عمل و همچنین نتیجه فیوژن مشخص شد.یافته هاشانزده نفر از بیماران مرد و 19 نفر زن بودند وسن متوسط آنان 38.2 سال بود. بیشترین مورد استفاده از پیچ پدیکولر در درمان اسپوندیلولیستزی و ضایعات تروماتیک ستون فقرات بود (80%) و معمولا از این ابزار در ناحیه کمری استفاده شد (51%). در %94.2 از بیماران فیوژن مناسب مشاهده گردید. در این بیماران عوارض زودرس و دیررس نظیر آسیب عصب، عفونت های سطحی و عمقی زخم و عدم موفقیت ابزار مورد بررسی قرار گرفته است.نتیجه گیریاستفاده از پیچ پدیکولر روش بسیار خوبی جهت فیوژن، اصلاح محور و ناهنجاری در ستون فقرات است، به طوری که امکان فیوژن در سگمان های کوتاه را فراهم می کند. در مقایسه با سایر روش ها نتایج بهتری دارد. استفاده از روش مناسب و افزایش تجربه جراح می تواند به کاهش عوارض کمک کند.
کلید واژگان: فیوژن ستون فقرات, ابزارگذاری, پیچ پدیکولر, بی ثباتی ستون فقرات} -
زمینه و اهدافهماتوم های اپیدورال حفره خلفی یکی از عوارض نادر ضربه های ناحیه پشت سر است و تقریبا همیشه با شکستگی جمجمه همراه می شود. از نظر بالینی هماتوم های حفره خلفی با علایم فشار بر روی ساقه مغز و هیدروسفالی مشخص می شوند، به همین جهت تشخیص و درمان باید سریعا انجام گیرد.روش بررسیاین مطالعه بر روی89 بیمار مبتلا به هماتوم اپیدورال انجام شد که اطلاعاتی مانند سن و جنس و نوع ضربه و "معیار اغمای گلاسکو" موقع مراجعه مد نظر بود.یافته هااز تعداد 89 بیمار مبتلا به هماتوم اپیدورال در عرض پنج سال 5 مورد هماتوم اپیدورال در ناحیه حفره خلفی مشخص شد. سن متوسط بیماران 15.8 سال بود و در تمام موارد، ضربه مستقیم ناحیه پس سر مشخص شد و در سه مورد شکستگی استخوان پس سری وجود داشت.نتیجه گیریبه علت کوچک بودن اندازه حفره خلفی و فشار هماتوم بر روی ساقه مغز و نبودن علایم بالینی مشخص باید وجود هماتوم اپیدورال حفره خلفی همواره به عنوان یک تشخیص افتراقی در بیماران ضربه مغزی مد نظر باشد.
کلید واژگان: هماتوم اپیدورال, حفره خلفی, ضربه} -
گزارش یک مورد پارا پلژی بدنبال لاپاراتومیپارا پلژی بر اثر عوامل مختلفی از قبیل پارگی و یا ترمیم جراحی آنوریسم آئورت، پارگی و یا ترومبوز آئورت،دیسکسیون آئورت، آمبولی شریان نخاعی قدامی، اختلالات انعقادی و بیماری لوپوس که همگی باعث اختلال جریان خون نخاع و ایسکمی نخاع می شوند بوجود می آید. هیپوتانسیون نیز ممکن است سبب انفارکتوس نخاع گردد،ولی در بررسی مدلاین و گزارشات موجود وقوع انفارکتوس نخاع در بیمارانی که به عللی غیر از ضایعات آئورت لا پاراتومی شده بودندبسیار نادر می باشد. در این مقاله بیمار گزارش شده بدنبال خونریزی داخلی و دو بار لاپاراتومی در نتیجه هیپوتانسیون طولانی مدت دچار انفارکتوس نخاع و پاراپلژی گردیده است. با توجه به سن، شغل و سلامت جسمانی که بیمار گزارش شده از آن برخوردار بود، احتمال ضایعات قلبی عروقی و در نتیجه ترومبوآمبولی بسیار بعید بود. در ضمن با توجه به دو عمل انجام گرفته و فاصله زمانی بین دو عمل در این بیمار، تنها عامل ایجاد کننده قابل طرح هیپوتانسیون طولانی مدت می باشد که سبب ایسکمی و انفارکتوس نخاع گردیده است.
کلید واژگان: پارا پلژی, لا پاراتومی, هیپوتانسیون}Paraplegia after Laparatomy: A Cose ReportParaplegia can be caused by different factors like rupture or repair of the aortic aneurysm or aortic thrombosis, aortic dissection, anterior spinal cord artery emboli, coagulation disorders and lupus disease, all of which cause impaired spinal cord blood flow and spinal cord ischemia. In addition, hypotension may be the cause of spinal cord infarction but Medline researches have reported a few cases of spinal cord infarction in patients laparotomized for the reasons other than aortic lesions. In this paper we report one case of paraplegia who had experienced spinal infarction and paraplegia after internal bleeding and two times laparatomies due to long lasting hypotension. In this case regarding the patient ’ s age, occupation and physical health, the possibility of cardiovascular lesions and consequent thromboembolism seems very unlikely. Furthermore, considering the two operations performed and the temporal space between them, the only factor that could have led to ischemia and infarction of the spinal cord in this patient is long-standing hypotension.Keywords: Paraplegia, Laparatomy, Hypotension} -
زمینه و اهدافبیماری های مغز و اعصاب یکی از علل شایع مرگ و میر و ناتوانی های جسمی و روحی در جوامع مختلف میباشد. طبق آمارهای جهانی، سومین علت مرگ و میر در جوامع غربی، ضایعات عروقی مغزی هسند. حدود 2 تا 10 هزار مورد از 100000 نفر جمعیت مبتلا به آلزایمر میباشند و حدود 400 تا 800 مورد بیماری مصروع درصد هزار نفر جمعیت گزارش میشوند. 20% افراد جامعه دچار کمردرد و عوارض ناشی از آن بوده، 3.5% تا 16% دچار سردردهای مکرر و عودکننده هستند. در حال حاضر آمار دقیقی از وضعیت موجود این بیماری ها در جامعه ما وجود نداشته و نیازهای واقعی بهداشتی درمانی در این زمینه مشخص نمیباشد. لذا مطالعه حاضر با هدف جمع آوری اطلاعات پایه ای مربوط به علایم و نشانه های بیماری های شایع مغز و اعصاب در منطقه شمال غرب تبریز انجام گردید.روش بررسیاز میان 70000 خانوار منطقه شمال غرب تبریز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک، 1017 خانوار انتخاب و بعد از اقدامات سطح اول افراد ارجاع تحت ویزیت تخصصی قرار گرفتند.یافته هاسردردهای مکرر و عودکننده (3.8%)، تشنج در (4.8%). بیماری های مهره ای کمری (0.76%)، ضایعات عروقی مغزی (0.15%) و پلی نوروپاتی های محیطی (0.33%) و تومورهای مغزی (0.4%) بود. سردرد، کمردرد شایعترین شکایات عصبی و سردردهای مکرر و عودکننده بیماری های مهره ای کمری و انواع تشنج شایعترین بیماری های عصبی هستند که نسبت به آمارهای جهانی، ارقام پایینتر بوده ولی بیماری آلزایمر تفاوت معنی دار آماری با آمار جهانی دارد.نتیجه گیریبا توجه به اینکه در برخی بیماری های سیستم عصبی میتوان با مداخلات بهداشتی درمانی به موقع از ابتلا و عوارض ایجاد شده در صورت ابتلا جلوگیری نمود، این مطالعه از جهت مشکل یابی و ایجاد زمینه برای مطالعه تحلیلی دیگر مفید خواهد بود.
کلید واژگان: بیماریهای مغز و اعصاب, علایم, نشانه ها, شیوع} -
زمینه و اهدافتومور مغزی از علل شایع مرگ و میر و ناتوانی در جوامع انسانی است. با پیشرفتهای همه جانبه در زمینه تشخیص و درمان تومورهای مغزی، چگونگی درمان و مواجهه با تومورها تغییر شگرفی را شاهد بوده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین فراوانی عود تومورهای مغزی به تفکیک نوع تومور بوده است.روش بررسیدر این بررسی، بیمارانی که در طی 10 سال (1380-1371) در مرکز آموزشی، درمانی بیمارستان امام خمینی (ره) تبریز، به عنوان تومور مغزی تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند مشخص شدند و سپس موارد عود تومور پس از حذف مواردی که پرونده ناکامل داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند.یافته هااز 1112 بیمار مبتلا به تومور مغزی، 51 بیمار به دلیل عود علامت دار تومور تحت عمل جراحی دوم قرار گرفته بودند. از موارد عود، 28 مورد مذکر و 23 مورد مونث بودند. تومورهای نورواپی تلیال (82 درصد) مننژیوم (10 درصد)، آدنوم هیپوفیز (4 درصد) و اپیدرموئید (4 درصد) از موارد عود بودند. در 21.56 درصد از موارد، تومورها در زمان عود در مرحله پیشرفته تری از نظر بدخیمی قرار داشتند که البته در این موارد، زمان عود در مقایسه با همان تومورها در سایر شرایط، کوتاهتر بود.نتیجه گیریدر مطالعه ما نیز مانند سایر کشورها، تومورهای نورواپی تلیال حدود نیمی از موارد تومورهای مغزی را تشکیل می دادند که سهم گلیوبلاستوم مولتی فرم (GBM) و آستروسیتوم آناپلاستیک (AA) در این میان 50 درصد بود. مننژیوم در مقایسه با سایر منابع، درصد کمتری از کل تومورها را تشکیل می داد، اما از نظر سیر بالینی و مشخصات کلی، تفاوتی با سایر منابع نداشت.
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.