به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب بهزاد برازنده

  • سمانه ایلانی، نرگس طباطبائی مشهدی*، قاسم صادقی بجستانی، بهزاد برازنده

    اندازه گیری و ارزیابی ضخامت لایه های مختلف قرنیه برای تشخیص و درمان بیماری های قرنیه بسیار مهم و ضروری است. توموگرافی انسجام نوری (OCT) می تواند بصورت غیرتهاجمی و غیرتماسی از قرنیه چشم تصاویر مقطعی در مقیاس میکرون تولید کند. از آنجایی که ناحیه بندی دستی این تصاویر برای تعیین لایه های قرنیه، وقت گیر است، قطعه بندی خودکار و حتی نیمه خودکار تصاویر، مطلوب پزشکان است. در این مقاله به بررسی روش های مهم قطعه بندی لایه های مختلف قرنیه در تصاویر OCT پرداخته شده است. این روش ها در سه بخش پیش پردازش، قطعه بندی و تولید نقشه ضخامت، مقایسه و تشریح شدند. هدف پیش پردازش ها حذف نویز و آرتیفکت در این نوع تصاویر بود. بررسی ها نشان داد روش های مبتنی بر تبدیل هاف، که با ساختار قوسی قرنیه هماهنگ است، در مقایسه با روش های مبتنی بر گراف و آستانه، قادر است با سرعت پردازش مناسبی مرزهای دقیق را استخراج کند. با این وجود، رویکرد جدید هوش مصنوعی و یادگیری عمیق در قطعه بندی، افق های تازه ای را در تحلیل این نوع تصاویر باز کرده است. هدف پژوهش ها ارایه بهینه اطلاعات تصاویر برای کمک به چشم پزشکان در تشخیص بهتر و درمان آسیب های قرنیه است؛ بنابراین می توان گفت تولید نقشه ضخامت لایه ها، که نیازمند پردازش خودکار مجموعه ای از تصاویر سطح مقطع است، خروجی مهمی است که در پژوهش های کمتری به آن پرداخته شده است.

    کلید واژگان: توموگرافی انسجام نوری (OCT), قطعه بندی تصاویر OCT قرنیه, تشخیص لایه های قرنیه, تعیین مرز لایه های قرنیه, پردازش تصاویر قرنیه چشم, نقشه ضخامت لایه های قرنیه}
    Samane Ilani, Narges Tabatabaey-Mashadi *, Ghasem Sadeghi Bajestani, Behzad Barazandeh

    Thickness evaluation and analysis of corneal layers are important for diagnosis and treatments considering corneal disease. Optical Coherence Tomography (OCT) can produce micron-scaled cross-sectional images in a non-invasive and non-contacting manner. Since manual segmentation and layer detection within such images are time-consuming, physicians prefer automatic/semi-automatic methods. This paper reviewed main and important methods of corneal layer segmentationsapplied to OCT images. The methods are compared and described in three categories: preprocessing, segmentation, and thickness mapping (layers’ topography). The purpose of preprocessing was to remove noise and artifacts from such OCT images. Studies show that methods based on Hough transform, which are consistent with the corneal arc structure when compared to graph and threshold methods, are able to extract accurate boundaries in a reasonable time. Meanwhile, artificial intelligence and the deep learning approach has opened new horizons in segmentation and analysis of such images. In studies, generally the aim was to extract and present OCT image information in a form that would help ophthalmologists better diagnose and treat corneal abnormalities; therefore it can be concluded thatlayer topography and its related issues that require automatic processing of a set of cross-sectional images, isan important output that is not addressed in many research.

    Keywords: Optical Coherence Tomography (OCT), OCT Corneal Image Segmentation, Corneal layer detection, Corneal layer boundary detection, Corneal image Processing, Thickness map of the cornea layers (cornea layer topography)}
  • نوشین بزازی، بهزاد برازنده، مهندس مانی کاشانی، مریم رسولی
    هدف
    ارزیابی تاثیر افزودن یک برش متناظر قرنیه به برش مرسوم در جراحی آب مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن در اصلاح آستیگماتیسم پیشین قرنیه.
    روش پژوهش: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 120 چشم با آستیگماتیسم قرنیه ای بیش از 1 دیوپتر که تحت عمل فیکوامولسیفیکیشن بدون بخیه قرار می گرفتند؛ انجام شد. بیماران بر اساس نوع آستیگماتیسم موافق یا مخالف قاعده، در 4 دسته با و بدون افزودن برش اضافی قرنیه ای قرار گرفتند. داده ها توسط آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و دوطرفه و آزمون تکمیلی Tukey-a مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین آستیگماتیسم قبل از عمل در گروه برش فوقانی+ برش متناظر 86/0±82/1 دیوپتر و در گروه برش تمپورال+ برش متناظر 82/0±74/1 دیوپتر بود که پس از عمل، به ترتیب به 59/0±31/1 دیوپتر (013/0= P) و 64/0±19/1 دیوپتر (009/0= P) کاهش یافتند. تفاوت میزان آستیگماتیسم در دو گروه تک برشی (فوقانی و تمپورال) قبل و بعد از عمل معنی دار نبود.
    نتیجه گیری
    استفاده از یک جفت برش متناظر قرنیه شفاف در محور پرشیب، روش مناسبی برای اصلاح آستیگماتیسم خفیف تا متوسط در بیماران مبتلا به آب مروارید است که نیاز به مهارت و ابراز اضافی ندارد. به لحاظ نظری، افزایش خطر اندوفتالمیت، محدودیتی برای این روش می باشد.
    Nooshin Bazzazi, Behzad Barazandeh, Mani Kashani, Maryam Rasouli
    Purpose
    To compare the efficacy of adding an opposite clear corneal incision (OCCI) on the steep axis during phacoemulsification in reducing the pre-existing corneal astigmatism.
    Methods
    This randomized clinical trial was performed on 120 eyes with corneal astigmatism of >1D undergoing phacoemulsification. Incisions were made based on the type of astigmatism as follows: superior or superior+OCCI in the with-the-rule and temporal or temporal+OCCI in the against-the-rule astigmatism. Patients were followed with refraction, keratometry and topography. Statistical analyses were done using one and two ways ANOVA and Tukey-a test.
    Results
    Mean corneal astigmatism was 1.82±0.86 D in the superior+OCCI group and 1.74±0.86 D in the temporal+OCCI group preoperatively which respectively decreased to 1.31±0.59 (P= 0.013) and 1.19±0.64 (P= 0.009) postoperatively. No significant changes occurred in the amount of astigmatism in none of the two single incision groups.
    Conclusion
    Paired OCCI on steep axis is a useful technique to correct mild to moderate pre-existing astigmatism with no need to extra skill or instrumentation.
  • نوشین بزازی، بهزاد برازنده
    مقدمه و هدف
    انسداد مجرای نازولاکریمال (Nasolacrimal) شایعترین علت اشک ریزش مزمن در بالغین است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر و عوارض پروبینگ مجرای اشکی با استفاده از میتومایسین C در درمان انسداد نسبی مجرای نازولاکریمال بالغین می باشد.
    روش کار
    مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی بدون گروه شاهد در افراد بالغ مبتلا به اشک ریزش می باشد. 40 بیمار مبتلا به اشک ریزش که شش نفرشان دو طرفه و 34 نفر یک طرفه بودند جمعا شامل 46 چشم با تشخیص نهایی انسداد نسبی مجرای نازولاکریمال انتخاب و با رضایت شخصی وارد مطالعه شدند. پس از بی حسی موضعی 2 سی سی میتومایسین C با غلظت (0.2 mg/cc) به مجرای نازولاکریمال تزریق شد. هر بیمار بمدت حداقل 6 ماه پس از درمان پیگیری شده و در فواصل دو هفته، یک ماه، سه ماه و شش ماه پس از درمان ویزیت شدند.
    نتایج
    در پایان مدت پیگیری در بررسی Objective (شستشوی مجرای اشکی) در تعداد 20 چشم از 46 چشم (%43.6) مجرای اشکی بازمانده و در بررسی Subjective 21 بیمار از کل 40 بیمار (%52.5) از بهبود علایم راضی بودند. پس از 6 ماه پیگیری هیچگونه عارضه ای در بیماران مشاهده نشد.
    نتیجه نهائی: این مطالعه نشان میدهد که روش پروبینگ با میتومایسین C روشی با میزان موفقیت بالاست. این درمان میتواند روش مناسبی جهت رفع انسداد نسبی مجرای نازولاکریمال در بالغین باشد. از مزایای این روش سادگی. عدم نیاز به بیهوشی عمومی. وسایل اضافی و گران قیمت و موربیدیتی پایین است.
    کلید واژگان: اشک ریزش, انسداد مجرای اشکی, میتومایسین C}
  • بهزاد برازنده، فاطمه میرزایی
    هدف
    مقایسه بی حسی موضعی به روش پارابولبار (زیرتنونی) و بدون استفاده از سوزن با بی حسی موضعی به روش رتروبولبار، از نظر اثربخشی و امنیت، درعمل جراحی آب مروارید به روش خارج کپسولی.
    روش پژوهش: یک مطالعه آینده نگر تصادفی شده نیمه کور بر روی 66 چشم از 66 بیمار مبتلا به آب مروارید سنی کاندید عمل جراحی آب مروارید به روش خارج کپسولی+ کارگذاری لنز داخل چشمی انجام شد. بی حسی موضعی در 35 بیمار به روش رتروبولبار و در 31 بیمار به روش پارابولبار (زیر تنونی) انجام شد. بلافاصله قبل از تزریق و در فواصل 1،5، 15 و 30 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد و با سه درجه بیان گردید. میزان درد با نشان دادن خط کش 10 درجه ای به بیمار (بلافاصله پس از تزریق)، سنجیده شد. بی حسی موضعی به روش پارابولبار توسط کانولای داخل سیاهرگی شماره 22 از جنس پلی تترافلورواتیلن (PTFE) و طول 25 میلی متر انجام شد.
    یافته ها
    آکینزی در زمانهای 1،5، 15 و 30 دقیقه پس از تزریق، در گروه پارابولبار به طور معنی داری بهتر (کامل تر) از گروه رتروبولبار بود. فشار داخل چشمی در زمانهای 1، 5، 15 و 30 دقیقه پس از تزریق به طور معنی داری در گروه پارابولبار بالاتر از گروه رتروبولبار بود. درد حین تزریق تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت. عوارض عمده ای در جریان مطالعه مشاهده نشد. ورم ملتحمه (کموزیس) در 32 درصد موارد و خون ریزی در محل پریتومی در 95 درصد موارد، عوارض مشاهده شده در گرو پارابولبار بودند که مشکلی حین عمل ایجاد نکردند.
    نتیجه گیری
    در بی حسی موضعی به روش پارابولبار نسبت به روش رتروبولبار، آکینزی سریعتر و کامل تر ایجاد می شود. این روش سبب افزایش بیشتر فشار چشم می گردد که باید در بیماران دارای اختلال جریان خون چشم، درنظر گرفته شود. روش پارابولبار بدون استفاده از سوزن، روشی با کارآیی و ضریب ایمنی بالا در جراحی آب مروارید است.
    Barazandeh B., Mirzaei F
    Purpose
    To compare the efficacy and safety of two local anesthetic methods; retrobulbar anesthesia and parabulbar anesthesia using PTFE intravenous cannula without needle in extracapsular cataract surgery.
    Method
    A randomized prospective partially blind study was conducted on 66 eyes of 66 patients with senile cataract who were scheduled for ECCE and PC IOL surgery. After randomization, 35 patients received retrobulbar anesthesia and 31 received parabulbar anesthesia. IOP was measured preoperatively and 1, 5, 15, and 30 min after injection. Akinesia was measured 1, 5, 15, and 30 min after injection. Akinesia was graded as 0, 1, 2, in which zero means complete absence of movement or minimal movement around primary position; 1 means relative akinesia: residual movement of one muscle or relative reduction of muscle movement in all directions; and 2 means no akinesia. Pain was measured using a 10 point visual analog scale immediately after injection. Parabulbar anesthesia was performed with an IV cannula, gauge 22, 25 mm length, made from PTFE (poly tetra fluoro ethylene). The IV cannula sheath was used and its needle was discarded.
    Results
    Patients included 47% female and 53% male subjects. Mean age was 68 yr. There was no significant difference in the age and sex distribution and preinjection intraocular pressure between two groups. Akinesia was significantly more complete at all times after injection in group with parabulbar anesthesia. IOP was significantly higher at all times after injection in eyes with parabulbar anesthesia. Pain sensation was not significantly different between two groups. Major complications were not seen in any groups. Minor complications including chemosis (32%) and hemorrhage at site of peritomy (95%) were seen in parabulbar group.
    Conclusion
    Parabulbar anesthesia produces better and faster akinesia than retrobulbar anesthesia but it can cause more IOP elevation that should be considered in patients with compromised ocular circulation. This needle-free variation of parabulbar anesthesia in an effective and safe technique for local anesthesia in cataract surgery.
    Keywords: local anesthesia, parabulbar, retrobulbar, extracapsular cataract surgery}
  • علیرضا برادران رفیعی، سید حمیدرضا آقایان، محمدعلی جوادی، بابک ارجمند، بهزاد برازنده
    دهه گذشته، شاهد ظهور مجدد پیوند پرده آمینون در چشم پزشکی بوده است. پرده آمینون به دلیل توانش در کاستن از اسکار و آماس، تحریک ترمیم زخم و ترمیم اپی تلیوم و نیز به دلیل خواص ضد باکتریایی، دارای اهمیت است. به تازگی از پرده آمنیون به عنوان پایه ای برای کشت یاخته های بنیادی لیمبوس و پیوند آن به افراد نیازمند استفاده شده است. پیوند پرده آمنیون هم چنین به طور وسیعی در ضایعات قرنیه مانند زخم های نوروتروفیک، نقص های اپی تلیومی دایم (persistent epithelial defects)، زخم های سپری شکل (shield ulcers)، کراتوپاتی نواری (band keratopathy)، کراتوپاتی تاولی (bullous kratopathy)، کراتیت های میکروبی، به دنبال کراتکتومی فورتورفرکتیو، سوختگی های شیمیایی، بازسازی سطح چشم و نیز در پاتولوژی های ملتحمه مانند برداشتن اسکواموس سل کارسینومای (SCC) ملتحمه، ناخنک و اصلاح سیمبلفارون به کار می رود. در این مقاله به توصیف ساختمان پایه و ویژگی های پرده آمینون، روش های فرآوری پرده آمنیون و کاربردهای بالینی پیوند آن در چشم پزشکی پرداخته شده است.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال