بررسی اثربخشی پیروبینگ مجرای اشک با استفاده از میتومایسین C در درمان اپی فورای بالغین

انسداد مجرای نازولاکریمال (Nasolacrimal) شایعترین علت اشک ریزش مزمن در بالغین است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر و عوارض پروبینگ مجرای اشکی با استفاده از میتومایسین C در درمان انسداد نسبی مجرای نازولاکریمال بالغین می باشد.
مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی بدون گروه شاهد در افراد بالغ مبتلا به اشک ریزش می باشد. 40 بیمار مبتلا به اشک ریزش که شش نفرشان دو طرفه و 34 نفر یک طرفه بودند جمعا شامل 46 چشم با تشخیص نهایی انسداد نسبی مجرای نازولاکریمال انتخاب و با رضایت شخصی وارد مطالعه شدند. پس از بی حسی موضعی 2 سی سی میتومایسین C با غلظت (0.2 mg/cc) به مجرای نازولاکریمال تزریق شد. هر بیمار بمدت حداقل 6 ماه پس از درمان پیگیری شده و در فواصل دو هفته، یک ماه، سه ماه و شش ماه پس از درمان ویزیت شدند.
در پایان مدت پیگیری در بررسی Objective (شستشوی مجرای اشکی) در تعداد 20 چشم از 46 چشم (%43.6) مجرای اشکی بازمانده و در بررسی Subjective 21 بیمار از کل 40 بیمار (%52.5) از بهبود علایم راضی بودند. پس از 6 ماه پیگیری هیچگونه عارضه ای در بیماران مشاهده نشد.
نتیجه نهائی: این مطالعه نشان میدهد که روش پروبینگ با میتومایسین C روشی با میزان موفقیت بالاست. این درمان میتواند روش مناسبی جهت رفع انسداد نسبی مجرای نازولاکریمال در بالغین باشد. از مزایای این روش سادگی. عدم نیاز به بیهوشی عمومی. وسایل اضافی و گران قیمت و موربیدیتی پایین است.