به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

جواد صراف زاده

  • احمدرضا داوری، سهیل منصورسوهانی *، جواد صراف زاده، افسانه نیکجوی
    Ahmadreza Davari, Soheil Mansour Sohani*, Javad Sarrafzadeh, Afsaneh Nikjoui
    Background and Objectives

    Tecar therapy as a modality has been considered due to its reported effects on reducing pain and swelling and finally increasing range of motion and improving function. The aim of this study was to evaluate the effects of tecar therapy on acute symptoms of athletes following lateral ankle ligament sprain in the treatment and control groups between pre-treatment periods, after 6 sessions, and after 12 sessions of treatment.

    Methods

    In this study, 23 patients in each group including athletes with an acute lateral ankle ligament sprain in the acute stage in Tehran. The participant of this study were divided into 2 groups of control with normal treatment and the second group with normal treatment + tecar treatment. Participants were homogenized in terms of age, height, weight, and level of exercise. To evaluate the pain intensity of patients in the two groups and to measure the swelling of the ankle joint, a tape measure (mm) was used. A goniometer was used to measure the degree of ankle motions. The Foot and Ankle Ability Measure (FAAM) questionnaire was also used to collect data.

    Results

    Statistical analyzes showed that the mean numerical visual criterion of pain in both groups was significantly lower after 6 and 12 sessions of treatment (P<0.001). The results of the analysis of variance showed that the mean swelling in the treatment group and in the control group after 6 and 12 sessions of treatment (P<0.001) was significantly lower than the mean swelling before treatment. Also, the mean swelling after 12 sessions of treatment was significantly lower than after 6 sessions of treatment (P<0.001). Regarding daily life activities and the percentage of athlete satisfaction in performing the activity, the test results showed that the athlete’s scores after 6 and 12 sessions of treatment (P<0.001) were significantly higher than before treatment. Also, their scores after 12 sessions of treatment were significantly higher than 6 sessions (P<0.001). The performance scores in both groups after 6 and 12 sessions of treatment (P<0.001) were significantly higher than performance scores before treatment. Also, the performance scores after 12 sessions of treatment were significantly higher than 6 sessions of treatment (P<0.001).

    Conclusion

    The results of the present study showed that tecar therapy in patients with lateral ligament sprain of the ankle joint improves the condition of symptoms after an injury, including swelling, pain, daily life activities, percentage of athlete satisfaction with daily activities, and finally his performance and it can be used as a complementary treatment along with common therapies.

    Keywords: TECAR, Lateral Ankle Sprain, Athlete
  • Fereshteh Navaee, Marzieh Yassin*, Javad Sarrafzade, Reza Salehi, Azizeh Parandnia, Zahra Ebrahimi
    Background and Objectives

    The purpose of the present study was to examine the effectiveness of dry needling as local treatment of upper trapezius trigger points related to chronic neck pain on pain and pain pressure threshold in women with chronic nonspecific neck pain.

    Methods

    Thirty females with an active myofascial trigger point of the upper trapezius muscle were randomly divided into two groups: dry needling with passive stretch (n=15) and passive stretch alone (n=15). They received 5 sessions of the intervention for three weeks. The outcomes were pain intensity and pain pressure threshold. Every outcome was recorded at baseline and 2 days after the fifth session. 

    Results

    Significant improvement in pain and pain pressure threshold was observed in both groups (P=0.0001) after the treatment. The results of the independent t-test showed a significant difference in measurements between the dry needling and passive stretch groups (P<0.05). 

    Conclusion

    Dry needling with passive stretch can be more effective on pain and pain pressure threshold than passive stretching alone in short term in women with nonspecific neck pain.

    Keywords: Dry Needling, Myofascial Pain Syndrome, Myofascial Trigger Point, Neck Pain
  • Azizeh Parandnia, Marzieh Yassin*, Javad Sarrafzadeh, Reza Salehi, Fereshte Navaei
    Background & Objectives

    Myofascial Trigger Point (MTrP) is one of the most common musculoskeletal disorders. The MTrP includes highly sensitive points within a taut band, is painful to palpation, and causes pain in a specific pattern. The MTrP is more prevalent in the upper trapezius muscle because this muscle plays an important role in maintaining the posture of the head and neck. 
    This study aimed to compare the effects of dry needling and high-intensity laser therapy on the clinical signs of females with active trigger points in the upper trapezius muscle.

    Methods

    Thirty females with the active MTrP of the upper trapezius muscle were randomly assigned into two groups: high-intensity laser therapy group (n=15) and dry needling group (n=15); they received the interventions in five sessions for three weeks. The outcome measures included pain intensity and pain pressure threshold, which were assessed before and two days after the interventions. 

    Results

    In both study groups, the scores of the visual analogue scale of pain were significantly decreased, also, the pain pressure threshold was significantly increased (P=0.001), after the treatment. However, the two groups did not significantly differ in any of the outcome measures (P>0.05).

    Conclusion

    Both high-intensity laser therapy and dry needling can be employed to treat the MTrP of the upper trapezius muscle. Considering the effectiveness of the two treatments, each of the methods can be alternatively selected for these patients.

    Keywords: Myofascial Pain Syndrome, Myofascial Trigger Point, Dry Needling, High-Intensity Laser Therapy, Upper Trapezius Muscle
  • پرنیان میربهرسی، افسانه نیکجوی *، جواد صراف زاده، هالکو محسنی فر
    Parnian Mirbehresi*, Afsaneh Nikjooy, Javad Sarrafzadeh, Holakoo Mohsenifar
    Background and Objectives

    Chronic functional constipation is a prevalent and symptom-based disorder of the gastrointestinal tract. Constipation takes several different forms among patients. The Wexner Constipation Scoring System (WCSS) was developed to present a uniform tool for the assessment of chronic functional constipation. The purpose of this study was to provide the Persian version of WCSS and assess its validity and reliability.

    Methods

    WCSS was translated into Farsi. After being linguistically validated, the Persian version of the WCSS was administered to a sample of 76 patients with chronic functional constipation. Reliability tests were used to evaluate the internal consistency (the Cronbach alpha) and reproducibility (Intraclass Coefficient Correlation [ICC]) of the tool. The validation studies were conducted to assess the convergent validity (Correlated with the Patient Assessment of Constipation Symptom [PAC-SYM]) and Concurrent Validity (Correlated with Patient Assessment of Constipation Quality of Life [PAC-QOL]) of the tool, too.

    Results

    The Cronbach alpha for total scores was 0.66 and the ICC was 0.85 (0.77-0.90, 95% CI). The total score of WCSS was significantly correlated with the total scores of PAC-SYM (r=0.67) and PAC-QOL (r=0.61). 

    Conclusion

    The linguistic and psychometric evaluation demonstrated good validity and reproducibility of the Persian version of WCSS.

    Keywords: Constipation Severity, Persian Version, Reliability, Validity
  • کنترل درد با لیزر
    جواد صراف زاده
  • مصطفی حسین آبادی، مجتبی کامیاب*، فاطمه آزادی نیا، جواد صراف زاده
    زمینه و هدف
    عضلات اکستانسور، ساپورت کننده های اصلی ستون فقرات هستند به گونه ای که حفظ پاسچر قایم تنه وابسته به عملکرد آن هاست. انحراف از پاسچر ایده آل مانند پاسچر کایفوتیک ممکن است موجب تغییر در فعالیت عضلات تنه شود که می تواند تغییر در حس عمقی ستون فقرات را به دنبال داشته باشد. هدف از پژوهش کنونی بررسی تاثیر استفاده از ارتوز اسپاینومد بر زاویه کایفوز، حداکثر قدرت عضلات اکستانسور تنه و حس نیرو در سالمندان مبتلا به هایپرکایفوز بود.
    روش بررسی
    26 سالمند مبتلا به هایپرکایفوز که حایز معیارهای ورود به مطالعه شناخته شدند از شهریور تا آذر 1396 در دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران در این مطالعه پایلوت شرکت کردند. افراد به صورت تصادفی به دو گروه آزمون (پوشیدن ارتوز همراه با حفظ فعالیت های بدنی روزمره) و کنترل (حفظ فعالیت های بدنی روزمره) اختصاص داده شدند. زاویه کایفوز، خطای مطلق بازسازی حس نیرو و قدرت عضلات اکستانسور تنه در تمامی شرکت کنندگان پیش از مداخله و نه هفته پس از مداخله سنجیده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که در گروه آزمون به صورت معنادار زاویه کایفوز و خطای مطلق حس نیرو کاهش و قدرت عضلات اکستانسور تنه بهبود یافته است. مقایسه تغییرات زاویه کایفوز، حس نیرو و قدرت عضلات اکستانسور تنه بین دو گروه آزمون و کنترل با استفاده از Independent t-test، حاکی از تفاوت معنادار بین دو گروه و برتری ارتوز در بهبود این متغیرها بود.
    نتیجه گیری
    استفاده از ارتوز اسپاینومد به مدت 2 ماه (2 ساعت در روز)، افزون بر اصلاح راستای ستون فقرات، بهبود کنترل نیروی عضلانی را نیز در پی داشت.
    کلید واژگان: سالمندی, کایفوز, عضلات اکستانسور, قدرت عضلانی, وسایل ارتوتیک, حس عمقی
    Mostafa Hosseinabadi, Mojtaba Kamyab*, Fatemeh Azadinia, Javad Sarrafzadeh
    Background
    The back extensor muscles are the main spinal supportive factors which function establishes spinal stability and erect posture of the spine. Spine deviation from the ideal alignment, like abnormal increase in the forward curvature of the thoracic spine may cause changes in the trunk muscle activity which can lead to a change in the spinal proprioception. It seems that the corrected spinal alignment as a result of an orthotic treatment course facilitates the back muscles activity and improve proprioception. The present study aimed to investigate the changes occurring in thoracic kyphosis, trunk extensor muscle strength and trunk extensor force sense after using the Spinomed orthosis in elderly people with hyperkyphosis.
    Methods
    Twenty-six elderly people with hyperkyphosis who met the eligibility criteria participated in this preliminary study at School of Rehabilitation Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran, from August to November of 2017. Subjects were randomly allocated to the experimental (wearing the orthosis with maintaining the daily physical activities) and control (maintaining daily physical activities) groups. Degree of kyphosis, absolute error of force sense and trunk extensor muscle strength were measured in all participants before and after intervention for 9 weeks.
    Results
    Thirteen elderly people with 63.85±4.63 years old in the experimental group and thirteen elderly people with 66.92±3.25 years old were participated in data analysis. The results showed significant reduction in degree of kyphosis (P<0.001) and absolute error of force sense (P=0.001), and improvement of trunk extensor muscle strength (P=0.021) in the experimental group. Independent t-test results showed a significant difference between experimental and control groups with better outcomes in terms of posture correction (P<0.001) strength (P=0.002) and force sense (P=0.035) in the orthosis group.
    Conclusion
    Using Spinomed orthosis for 2 months (2 hours per day) appears to have some benefit in terms of back extensor muscle strength and muscle force control. Also, Spinomed orthosis can be prescribed to improve spinal posture.
    Keywords: aging, kyphosis, muscle extensor, muscle strength, orthotic devices, proprioception
  • زینب رئوفی، جواد صراف زاده *، آنیتا عمرانی، ارسلان قربان پور
    Zeinab Raoofi, Javad Sarrafzadeh*, Anita Emrani, Arsalan Ghorbanpour
    Background

    One of the most common inappropriate postures is forward head posture (FHP), which the head is placed in front of the trunk in sagittal plane. Due to head and neck joints and muscles’ impairments, it seems this postural disorder might affect neck proprioception. The purpose of the present study was to evaluate cervical proprioception in FHP subjects with and without neck pain and healthy subjects.

    Methods

    31 subjects with FHP, 31 subjects with FHP and 31 healthy subjects were participated in this study. Craniovertebral (CV) angle was determined by photography. Cervical range of motion (CROM) device was used to measure active range of motion (AROM), joint reposition error of target angle (50 percent of the total AROM) and neutral angle in neck flexion, extension, left and right rotation and lateral flexion.

    Results

    The results of ANOVA test showed there was a significant difference between AROM of extension, right rotation, and left lateral flexion between groups (p<0.05). Furthermore, there was a significant difference between target and neutral angle reposition error in all directions in FHP groups and healthy group (p<0.05). Also, the result of Pearson correlation test showed a significant and inverse correlation between CV angle and repositioning error (p<0.05).

    Conclusion

    The results of our study showed that FHP, regardless of pain, increases the amount of joint reposition error. As a result, mechanical stability and normal kinematics are reduced.

    Keywords: Posture, Proprioception, Neck Pain
  • سیده سعیده بابازاده زاویه، بهنوش وثاقی قراملکی *، افسانه نیک جوی، جواد صراف زاده
    مقدمه و اهداف:
    بی اختیاری ادراری از جمله اختلالات کف لگن بوده که کیفیت زندگی افراد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد. زایمان طبیعی و بارداری از مهم ترین عوامل خطرزای آن بوده [1] ،اما کمتر به بررسی عوامل همراه دیگر پرداخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل اثرگذار بر بی اختیاری می باشد.
    مواد و روش ها
    در مجموع 195 زن چاق ایرانی (91 نفر مبتلا به بی اختیاری ادراری و 104 نفر غیرمبتلا) در محدوده سنی 25 تا 65 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از گرفتن رضایت افراد برای شرکت در طرح، تکمیل پرسش نامه ها و اندازه گیری ویژگی های آنتروپومتریک انجام شد. برای بررسی ارتباط عوامل مختلف اثرگذار بر بی اختیاری ادراری که از طریق تکمیل پرسش نامه ها و داده های آنتروپومتریک حاصل شد، از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18، ساخت آمریکا) و آزمون های آماری ANOVA، t مستقل و کای دو، در سطح معناداری 05/0≥α برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
    یافته ها
    میان میانگین سن، یائسگی و اجرای ورزش منظم با بی اختیاری ادراری ارتباط معناداری وجود داشت. سن افراد در گروه مبتلا بالاتر بود و انجام ورزش های منظم هفتگی باعث کاهش ابتلا به بی اختیاری ادراری می شد؛ به طور کلی نیز میانگین شاخص های آنتروپومتریک (مقادیر قد، وزن، BMI، دور کمر، دور باسن و نسبت دور کمر به قد) در افراد مبتلا به بی اختیاری ادراری کمتر بود.
    نتیجه گیری
    برخلاف باور عمومی، به نظر می رسد در زنان چاق مبتلا به بی اختیاری ادرار پایین بودن شاخص های آنتروپومتریک سبب تغییراتی می گردد که احتمال بروز بی اختیاری ادرار در آنها افزایش می یابد و در عین حال انجام تمرینات منظم می تواند سبب کاهش ابتلا به بی اختیاری ادراری گردد.
    کلید واژگان: ریسک فاکتورها, بی اختیاری ادراری, چاقی
    Seyedeh Saeideh Babbazadeh Zavieh, Behnoosh Vasaghi Gharamalaki *, Afsaneh Nikjooy, Javad Sarrafzadeh
    Background and Aims
    Urinary incontinence is one of the most important pelvic floor disorders affecting the patients' quality of life. Although natural delivery and pregnancy are the most important risk factors, less attention is paid to the other involved factors. The aim of the present study was to investigate the factors influencing urinary incontinence in women.
    Materials and Methods
    A total of 195 obese women (91 cases with urinary incontinence and 104 without UI) were studied in the age range of 25 to 65 years old. After obtaining their consent to participate in the project, completion of the questionnaires and measurement of anthropometric characteristics were performed. SPSS software (version 18, USA) and ANOVA, t-test, and chi-square test were used for Data analysis (α≥ 0.05).
    Results
    There was a significant relationship observed between the mean age, menopause, as well as regular exercise and urinary incontinence. The mean age was higher in the affected group, and regular weekly exercise reduced the incidence of urinary incontinence. In general, the mean of anthropometric indices (height, weight, BMI, waist circumference, hip circumference, and waist to height ratio) was lower in participants with urinary incontinence
    Conclusion
    Contrary to the popular belief, in obese women with urinary incontinence, low anthropometric indices appear to increase the incidence of urinary incontinence and regular exercise can reduce the incidence of urinary incontinence.
    Keywords: Effective factors, Urinary incontinence, Obesity
  • مقایسه کینماتیک اسکاپولا در افراد با پاسچر جلو آمده سر و افراد سالم به وسیله آزمون های بالینی
    مینو اسماعیل نژاد، امیر احمدی*، نادر معروفی، جواد صراف زاده، مهرنوش فولادی
    مقدمه و اهداف

     با توجه به زندگی ماشینی امروز و نبود تحرک کافی و پوزیشن های نادرست در هنگام کار با کامپیوتر و رانندگی طولانی مدت ، اختلال پاسچر جلو آمده سر شیوع زیادی پیدا کرده است. از طرف دیگر مشکلات و پاتولوژی های کمربند شانه ای نیز یکی از شایع ترین اختلالات اسکلتی-عضلانی می باشد و با توجه به این که در افراد با پاسچر جلو آمده سر به دلیل تغییر وضعیت ستون مهره ای در صفحه ساژیتال و به دنبال آن تغییر طول-تنشن عضلانی احتمال تغییر در کینماتیک اسکاپولا وجود دارد و راستای ناصحیح اسکاپولا در طول فعالیت های عملکردی نیز می تواند باعث درد و پاتولوژی شانه شود، بنابراین به نظر می رسد تشخیص وضعیت اسکاپولا در افراد با پاسچر جلو آمده سر از اهمیت زیادی در ارزیابی و درمان برخوردار است. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت اسکاپولا در افراد با پاسچر جلو آمده سر با آزمون بالینی لغزش خارجی اسکاپولا و مقایسه آن با افراد سالم می باشد.

    مواد و روش ها

    در مطالعه حاضر 45 خانم با پاسچر جلو آمده سر و 45 خانم با پاسچر نرمال که از نظر قد، وزن، سن و شاخص توده بدنی یکسان سازی شده بودند، شرکت داشتند. برای ارزیابی و تشخیص پاسچر جلو آمده سر از روش فتوگرافی و محاسبه زاویه کرانیوورتبرال و برای تشخیص میزان غیرقرینگی از آزمون لغزش خارجی استفاده شد.

    یافته ها

    میزان غیرقرینگی اسکاپولا در افراد با پاسچر جلو آمده سر به طور معناداری بیشتر از گروه نرمال بود (0/05>p).

    نتیجه گیری

    در افراد با پاسچر جلو آمده سر کینماتیک اسکاپولا تغییر کرده و پیشنهاد می شود که در ارزیابی و درمان این افراد کینماتیک اسکاپولا را نیز در نظر گرفت.

    کلید واژگان: پاسچر رو به جلوی سر, کینماتیک اسکاپولا, آزمون لغزش خارجی اسکاپولا
    Comparison of Scapular Posture between Individuals with and without Forward Head Posture Using a Clinical Test
    Minoo Esmaeelnezhad, Amir Ahmadi *, Nader Maroofi, Javad Sarrafzade, Mehrnoosh Fouladi
    Background and Aim

    According to the modern life style that includes lack of adequate physical activity, incorrect position while working with computer, and long term driving, forward head posture is a whidespread problem. As forward head posture can change the vertebral column position in sagittal plane and muscle length-tension and it may change kinematic of scapula and incorrect scapular kinematic can lead to shoulder pathologies and shoulder pain, it is important to recognize the scapular kinematic in patients with forward head posture. The aim of the present study was to evaluate scapular kinematic in patients with forward head posture using lateral scapular slide test and the compare it with that in healthy individuals.  

    Materials and methods

    A total of 45 women with forward head posture and 45 matched healthy individuals participated in the present study. To evaluate and diagnose the forward head posture, photography method was used and to evaluate scapular kinematic, lateral scapular slide test was used.

    Results

    There was a significant difference in the asymmetry of scapula in all test positions of lateral scapular slide test between the two groups.

    Conclusion

    Our results indicated that the forward head posture can cause more asymmetry of the scapula and so it is important to evaluate scapular kinematic in these patients.

    Keywords: Forward Head Posture, Kinematic of Scapula, Lateral Scapular Slide Test
  • پریسا رنجبر، ساناز دواریان *، جواد صراف زاده، علی اشرف جمشیدی
    مقدمه و اهداف

    یکی از اجزای مهم سیستم سوماتوسنسوری حس عمقی است که به وسیله اندازه گیری حس وضعیت، حس حرکت و حس نیرو اندازه گیری می شود. اگرچه بررسی موضعی حس عمقی مهم است، مطالعه اثرات آن در رابطه با زنجیره حرکتی به خصوص در رابطه بین ستون فقرات و اندام ها نیز لازم می باشد. در حدود 84 درصد از افراد جوامع صنعتی کمردرد را تجربه می کنند. از آنجایی که کمردرد مزمن باعث اختلال در عملکرد عضلات کمر می گردد، گیرنده های حس عمقی را تحت تاثیر قرار داده و باعث اختلال در حس عمقی خود موضع کمر می گردد. همچنین در زنجیره حرکتی، تغییر در عملکرد عضلات در یک بخش از زنجیره باعث تغییر در الگوی حرکتی همه اجزای زنجیره می گردد. با توجه به اهمیت و ارتباط تنگاتنگ مفصل زانو و ستون فقرات کمری در ارتباط با یکدیگر و با توجه به اینکه یافته چندانی در مورد حس عمقی مفصل زانو در درگیری مزمن ستون فقرات کمری در دست نبود، بنابراین منجر به انجام مطالعه حاضر شد که هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی خطای بازسازی زاویه مفصل زانو، به عنوان یک مفصل از زنجیره حرکتی اندام تحتانی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی در وضعیت های مختلف کمری در مقایسه با افراد سالم است.

    مواد و روش ها

     در مطالعه حاضر که از نوع تحلیلی-مقطعی به روش مورد/شاهد می باشد، 24 زن دارای کمردرد غیراختصاصی مزمن و 25 زن سالم شرکت کردند. زاویه بازسازی مفصل زانو در چهار وضعیت کمری نوترال، فلکسیون، 50 درصد روتاسیون به چپ و 50 درصد روتاسیون به راست در وضعیت نشسته در حالی که چشم بیمار بسته بود، به وسیله اینکلینومتر اندازه گیری شد. نهایتا متغیرهای مورد مطالعه شامل خطای ثابت و خطای مطلق بازسازی زاویه مفصل زانو در هر دو گروه سالم و بیمار اندازه گیری شد و به منظور مقایسه ی این متغیرها بین دو گروه مورد مطالعه از آزمون آماری t مستقل استفاده شد.

    یافته ها

     خطای مطلق در وضعیت های خنثی و فلکسیون در بیماران دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی به طور معناداری بیشتر از افراد سالم بود (بدین صورت که در هر دو این وضعیت ها 01/0P=)، اما در وضعیت های 50 درصد روتاسیون به چپ (27/0P=) و 50 درصد روتاسیون به راست (14/0P=) تفاوت معناداری بین گروه سالم و بیمار وجود نداشت.

    نتیجه گیری

    در افراد دارای کمردرد غیراختصاصی مزمن حس عمقی زانو نسبت به افراد سالم دارای اختلال می باشد. مطالعه حاضر تمرینات حس عمقی و تمرینات سنسوری موتور در اندام تحتانی به خصوص در مفصل زانو را در افراد دارای کمردرد غیراختصاصی مزمن پیشنهاد می کند.

    کلید واژگان: حس عمقی, خطای بازسازی زاویه, کمردرد غیراختصاصی مزمن
    Parisa Ranjbar, Sanaz Davarian *, Javad Sarrafzadeh Sarrafzadeh, Ali Ashraf Jamshidi Jamshidi
    Background And Aims

    One of the main components of somatosensory system is proprioception, which can be measured via position sense, movement sense, and sense of force. Although local investigation of proprioception is important, its influences in a kinetic chain particularly between spine and extremities should not be ignored. Therefore, the purpose of the present study was to compare knee joint proprioception in Chronic Nonspecific Low Back Pain (CNSLBP) and heathy people in different lumbar posions.
    Martials and

    Methods

    A total of 25 healthy and 20 female participants with CNSLBP took part in the current study. Knee joint reposition error in lumbar flexion, neutral position, 50% of rotation to left (Lt Rot), and 50% of rotation to right (Rt Rot) with closed eyes in sitting were evaluated using inclinometer. Also, absolute and constant errors were obtained and analyzed.

    Results

    Absolute and constant errors in flexion and neutral positions in CNSLBP patients were significantly higher than those in healthy subjects, but they were not significantly different in 50% rot to either sides.

    Conclusion

    Knee joint repositioning error increased in CNSLBP patients compared with healthy participants. This finding suggests that proprioception and sensory-motor training programs can improve joint position sense in the lower limb specifically in the knee joint as well as the low back in CNSLBP patients.

    Keywords: Proprioception, Chronic Nonspecific Low Back Pain, Joint Repositioning Error
  • مقایسه قوس های توراسیک و کمر بین افراد دچار جلو آمدگی سر و افراد سالم
    مهرنوش فولادی، امیر احمدی*، نادر معروفی، جواد صراف زاده، مینو اسماعیل تژاد
    مقدمه و اهداف

     در زندگی امروزی با پیشرفت تکنولوژی، شرایط مدرن زندگی، وجود کامپیوتر و کار کردن در وضعیت نادرست بدون انجام فعالیت فیزیکی کافی، آناتومی و بیومکانیک ستون فقرات تغییر پیدا می کند، بنابراین تشخیص انحرافات پاسچرال و ارتباط کینماتیکی آنها در پیشگیری و درمان این اختلالات از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از اختلالات شایع پاسچرال، پاسچر جلو آمده سراست. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی قوس های ستون فقرات افراد با پاسچر جلو آمده سر و مقایسه آن با افراد سالم می باشد.

    مواد و روش ها

    در مطالعه حاضر  51 نفر مبتلابه جلو آمدگی سر و 50 نفر سالم که از نظر قد، وزن و سن با یکدیگر یکسان سازی شده بودند، شرکت نمودند. جهت ارزیابی و تشخیص پاسچر جلو آمده سر از روش فوتوگرافی و محاسبه زاویه کرانیوورتبرال و برای اندازه گیری زاویه قوس های ستون فقرات از خط کش منعطف به عنوان یک روش اندازه گیری غیرتهاجمی و معتبر استفاده شد. تمام اندازه گیری ها در دو وضعیت ایستاده و نشسته انجام پذیرفت.

    یافته ها

    نتایج آزمون آماری نشان داد که کاهش زاویه کرانیوورتبرال با افزایش کایفوز سینه ای و لوردوز کمری همراه بوده است و همچنین نتایج نشان داد که زاویه کرانیوورتبرال، تیلت سر، لوردوز کمری و کایفوز سینه ای بین دو گروه در هر دو وضعیت نشسته و ایستاده، اختلاف معنادار آماری وجود دارد (0/05>P).نتیجه گیریبه نظر می رسد که احتمالا افزایش جلو آمدگی سر در حالت ایستاده با افزایش کایفوز سینه ای و همچنین افزایش لوردوز کمری همراه می باشد و در حالت نشسته احتمالا تنها با افزایش کایفوز سینه ای توام است.

    کلید واژگان: پاسچر جلو آمده سر, قوس سینه ای, قوس کمری, زاویه کرانیوورتبرال
    Comparison of Thoracic Kyphosis and Lumbar Lordosis in Healthy Individuals and Patients with Forward Head Posture
    Mehrnoosh Fuladi, Amir Ahmadi *, Nader Maroufi, Javad Sarrafzadeh, Minoo Esmaeelnezhad
    Background and purpose

    Anatomy and biomechanics of the spine have been changed because of modern life style and working in unhealthy environments; therefore, diagnosis of postural deviations and their kinematic relationship has particular importance in detection, prevention, and treatment of these disorders. One of the most common postural abnormalities is forward head posture which could be created independently or after other postural disorders. The aim of the present study was to evaluate spine curves in patients with forward head posture and to compare it with healthy individuals.

    Materials and methods

    In the current study, 51 patients and 50 healthy participants, matched height, weight, and age, were recruited. To evaluate and diagnose the forward head posture, photography method and calculation of craniovertabral angle were used and to measure the spinal curvatures, flexi curve, as a noninvasive and valid method, was used. All measurements were performed in both standing and sitting positions.

    Results

    Statistical results showed that by reducing the craniovertabral angle, thoracic kyphosis and lumbar lordosis increased and also there is a significant difference in craniovertabral angle, head tilt angle, thoracic kyphosis, and lumbar lordosis between the two groups and also between sitting and standing position (p<0.05).

    Conclusion

    Our results indicated that the increase of forward head posture in standing position is associated with the increase of thoracic kyphosis and also lumbar lordosis and in sitting position it is associated with the increase of thoracic kyphosis.

    Keywords: Forward Head Posture, Thoracic Kyphosis, Lumbar Lordosis, Craniovertabral Angle
  • مژگان زارعی، ساناز دواریان *، جواد صراف زاده، سهیل منصور سوهانی
    مقدمه و اهداف

    پوسچر جلوآمدگی سر یکی از شایعترین اختلالات پوسچرال در ناحیه ستون فقرات گردنی-سینه ای می باشد که در تعریف ساده ی آن، سر نسبت به تنه و خط ثقل در وضعیت جلوتری قرار دارد و در نهایت می تواند منجر به ایمبالانس عضلانی و درد احتمالی در آینده شود. در رابطه با قدرت عضلانی این افراد در مقایسه با افراد سالم مطالعه ای در دسترس نمی باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه ی قدرت عضلات گردنی در حین حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی بین افراد با پوسچر جلوآمدگی سر و افراد سالم می باشد.

    مواد و روش ها

    در مطالعه حاضر که از نوع تحلیلی-مقطعی به روش مورد شاهدی می باشد، 16 فرد سالم و 18 نفر با پوسچر جلوآمدگی سر بعد از پرکردن فرم رضایت نامه شرکت کردند. قدرت عضلات فلکسور و اکستانسور گردنی توسط دستگاه دینامومتر دستی در وضعیت های طاقباز و دمر ارزیابی شد. سه انقباض ایزومتریک ارادی حداکثر به مدت 5 ثانیه از حرکات فلکشن و اکستنشن با یک دقیقه استراحت میان آنها گرفته شد و میانگین این سه انقباض به منظور آنالیز بیشتر در نظر گرفته شد. از آزمون t مستقل و t زوجی به منظور مقایسه میانگین حداکثر قدرت بین دو گروه و مقایسه درون گروهی استفاده شد.

    یافته ها

    گروه FHP به طور قابل توجهی قدرت عضلانی کمتری در دو حرکت فلکشن (001/0P=) و اکستنشن (001/0P=) گردن در مقایسه با افراد سالم نشان دادند.

    نتیجه گیری

    ضعف عضلات فلکسور و اکستانسور گردن در افراد FHP در مقایسه با افراد سالم دیده می شود. یافته های مطالعه پیش رو ضرورت برنامه ی تقویت عضلات برای افراد مبتلا به FHP و همچنین کاربران رایانه ها و افراد بدون علائمی که به مدت طولانی رانندگی می کنند یا نشستن های طولانی مدت در برنامه روزمره زندگی دارند را نشان می دهد.

    کلید واژگان: قدرت عضلانی, حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی, ستون فقرات گردنی, پوسچر جلوآمدگی سر
    Mozhgan Zarei, Sanaz Davarian *, Javad Sarrafzadeh, Soheil Mansour Sohani
    Background And Aim

    Forward Head Posture (FHP) is one of the most common postural abnormalities in the cervicothoracic region that can lead to muscle imbalance and probably future pain. However, there is no study available assessing muscle strength in these patients compared with healthy individuals.

    Materials And Methods

    A total of 18 FHP and 16 healthy individuals were recruited after signing the informed consent. The strengths of cervical flexor and extensor muscles were assessed using handheld dynamometer in supine and prone lying positions, respectively. Three 5-second trials of maximum voluntary isometric contraction of cervical flexion and extension were performed with 1-minute rest interval between them and the mean value of the trials was considered for further analysis.

    Results

    FHP group demonstrated significantly lower cervical muscle strength in both flexion (P=0.001) and extension (P=0.000) directions as compared with those of healthy participants. There was no significant difference between flexor and extensor muscles in either FHP or healthy participants (P

    Conclusion

    FHP individuals exhibited flexor and extensor muscles weakness in comparison with participants. Findings of the present study intensify the necessity of muscle strengthening program for FHP individuals as well as all asymptomatic computer users or people that have prolonged driving or sitting habit in their routine lifestyle.

  • زهرا یعقوبی، جواد صراف زاده *، محمد انصاریپور، محسن ناصری، رزیتا هدایتی
    سابقه و هدف

    پاکسازی بدن از فضولات یکی از اصول ششگانه حفظ الصحه است . اختلال در دفع طبیعی مدفوع، باعث بیماری های متعدد می شود. در طب سنتی ایران، از یبوست به عنوان ام الامراض یاد شده است که علاوه بر سیستم گوارشی، بتدریج کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین استفاده از توالت هایی با طراحی مناسب جهت کمک به دفع مناسب، اهمیت زیادی دارد هدف مطالعه حاضر بررسی مزایا و معایب دو نوع توالت رایج چمپاتمه ای و فرنگی می باشد.

    مواد و روش ها

    تحقیق به روش مروری انجام گرفت. پایگاه های Google scholar، springer،Sciencedirect ،PubMed ، با استفاده از واژه های کلیدی مرتبط جستجو شدند و مقالات مرتبط در حوزه طب سنتی نیز استخراج و مورد مطالعه قرار گرفتند.

    یافته ها و نتیجه گیری

    توالت چمپاتمه ای و فرنگی دو نوع از رایج ترین نوع توالت ها هستند. بنظر می رسد توالت چمپاتمه ای در افراد سالم از لحاظ بهداشتی و سلامت سیستم گوارشی، بیومکانیکی و تخلیه سریع، راحت و کامل مدفوع، مناسب ترین انتخاب است. استفاده از توالت فرنگی در دراز مدت احتمالا عوارض زیادی بر سلامت سیستم گوارشی و متعاقبا کل بدن دارد، اما در مواردی که به دلایلی نتوان از توالت چماتمه ای استفاده نمود، توالت فرنگی جایگزین مناسبی است.

    کلید واژگان: تخلیه مدفوع, توالت چمپاتمه ای, توالت فرنگی, یبوست
    Z. Yaghoubi, J. Sarrafzadeh*, M. Ansaripour, M. Naseri, R. Hedayati
    Background and Purpose

    Evacuation is one of the 6 essential health’s rules. Dysfunction in normal fecal depletion causes multiple diseases. In traditional Persian medicine, constipation is known to be mother of diseases that in addition to the digestive system gradually affects the whole body. Therefore, it’s very important to design proper toilets in order to help proper fecal depletion. The aim of the current study is to investigate the advantages and disadvantages of the two common squatting and sitting toilets.

    Methods and Materials

     This as a review study. Electronic databases such as PubMed, Science Direct, Springer, and Google Scholar were searched using related keywords and related articles in traditional and conventional medicine were studied.

    Results

    Squatting and sitting toilets are two of the most common toilets. It seems that in healthy people, squatting toilet is the most appropriate choice considering the health of the digestive system, biomechanics and fast, east and complete depletion. Chronic use of sitting toilets has probably lots of adverse effects on the health of the digestive system and consequently the whole body. But if for some reason squatting toilet is not applicable, siting toilet can be considered as a good alternative.

    Keywords: Fecal depletion, squat toilet, sitting toilet, constipation
  • ایمان کمالی حکیم، اسماعیل ابراهیمی تکامجانی *، جواد صراف زاده، کامران عزتی
    هدف
    سوزن زدن خشک بعنوان یک روش موثر در درمان درد میوفاشیال عضله تراپزیوس فوقانی مطرح شده است. آسیب عضلانی متعاقب پاسخ تکانه موضعی عضلانی ریسک ایجاد فیبروز بافتی را در برخی موارد افزایش می دهد. هدف از انجام این پژوهش این است که درمان سوزن خشک بدون گرفتن تکانه موضعی عضلانی، پارامترهای بالینی استفاده از سوزن خشک در بیماران مبتلا به دردمیوفاشیال عضله تراپزیوس فوقانی چه تغییری می کند؟
    روش بررسی
    در این مطالعه نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون، 26 بیمار مبتلا به نقاط ماشه ای فعال در عضله تراپزیوس فوقانی به روش نمونه گیری غیراحتمالی و دردسترس وارد مطالعه شدند. در همه بیماران سوزن به تعداد 15 بار به صورت رفت و برگشت در عضله تراپزیوس قوقانی در محل نقطه ماشه ای حرکت داده می شد و سپس برای 5 دقیقه در محل باقی می ماند. بیمارانی که حین درمان با سوزن خشک، پاسخ تکانه موضعی توسط عضله تحت درمان برانگیخته می شد در گروه سوزن زدن خشک همراه با گرفتن تکانه موضعی(گروه آزمایش) و در گروهی که پاسخ تکانه موضعی دیده نمی شد در گروه بدون گرفتن تکانه موضعی عضلانی یا گروه de qi (گروه کنترل) قرار گرفتند. بیماران به مدت 1 جلسه تحت درمان با سوزن خشک قرار گرفتند. قبل از مداخله و 24 ساعت پس از درمان درد، آستانه حساسیت به درد فشاری و ایندکس ناتوانی گردن مورد ارزیابی قرار گرفتند. از نرم افزار SPSS نمونه 20 و آزمون آنالیز کوواریانس چند متغیره جهت مقایسه تغییرات متغیرها بین دو گروه و تاثیر متغیرهای همراه استفاده شد.
    یافته ها
    آزمون آماری نشان داد با افزودن تکانه موضعی عضلانی بر روش سوزن زدن خشک بر عضله تراپزیوس فوقانی در بیماران مبتلا به گردن درد تفاوت معناداری بر متغیرهای درد، آستانه حساسیت به فشار و ایندکس ناتوانی گردن نسبت به گروه کنترل وجود ندارد.(P>0.05).
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد با توجه به عدم برتری افزودن مداخله تکانه موضعی بر روش همراه با تکانه موضعی بر پاسخ های درمانی درد و حساسیت به فشار و ناتوانی، و با توجه به کمتر بودن اثرات جانبی ، از سوزن زدن خشک بدون تکانه موضعی عضلانی می توان جهت حصول اثرات فوری درمان بهره برد.
    کلید واژگان: سندروم درد میوفاشیال, سوزن زدن خشک, پاسخ تکانه موضعی عضلانی
    Iman Kamali Hakim, Ismail Ebrahimi Takamjani*, Javad Sarrafzadeh, Kamran Ezzati
    Purpose
    Dry needling has been introduced as an effective method to treat the upper trapezius myofascial pain. Muscle damage after receiving the local twitch response can increase the risk of tissue fibrosis in some cases. This study aimed to investigate how the clinical parameters change after dry needling without local twitch response.
    Methods
    This is a quasi-experimental study, with pretest and posttest. A total of 26 patients suffering from neck pain with an active trigger point in their upper trapezius muscles were recurited via the convenience sampling methods. In all patients, the needle was moved 15 times in the trigger point of the trapezius muscle and then remained in place for 5 minutes. Participants were assigned in the dry needling with local twitch response (experimental group) when a local twitch response was evoked from muscle and without receiving local twitch response or de qi (control group) when a local twitch response was not seen. Then, they were treated with one session of dry needling. Before the intervention and 24 hours after the treatment, pain, pain pressure threshold, and neck disability index were evaluated. The obtained data were analyzed by multivariate ANCOVA using SPSS version 20.
    Results
    After the treatment, no significant changes were seen in the experimental group compared to the control group (P>0.05) regarding the pain, the pain pressure threshold, and neck disability index.
    Conclusion
    Dry needling along with receiving local twitch response does not have a superiority over the dry needling without receiving the local twitch response while the treatment aimed to receive the immediate effects.
    Keywords: Myofascial trigger point syndrome, Dry needling, Local twitch response
  • مهدی افشار صفوی، مهدی دادگو، جواد صراف زاده
    مقدمه
    Spasticity یکی از آسیب هایی است که موجب ناتوانی بیشتر بیماران دچار سکته و به وجود آمدن مشکلات ثانویه برای آن ها می شود. امروزه، برای کاهش Spasticity از روش های مختلفی نظیر داروها، تمرین درمانی، گرما، ماساژ و جریان های الکتریکی استفاده می شود. یکی از این روش ها، استفاده از جریان های الکتریکی در سطح حسی است. این مطالعه، با هدف بررسی تاثیر سریع جریان الکتریکی در سطح حسی بر Spasticity ی عضلات پلنتار فلکسور بیماران همی پلژی انجام شد.
    روش ها
    در این مطالعه، 10 بیمار به مدت 10 جلسه درمان دریافت کردند. طراحی درمان به صورت 30 دقیقه اعمال جریان الکتریکی و 30 دقیقه تمرین درمانی نظیر انجام تکنیک های تسهیل حس عمقی جهت بهبود شروع حرکت و کنترل حرکت بود. میزان Spasticity در این بیماران، قبل و بعد از اعمال جریان در هر 10 جلسه ی درمانی به طور دقیق ثبت گردید. Spasticity، با استفاده از مقیاس Ashworth تغییر یافته، اندازه گیری شد.
    یافته ها
    اعمال جریان، موجب کاهش Spasticity در 2 بیمار زن (درجه ی 2) و 1 بیمار مرد (درجه ی 1+) شد. جریان بر روی 7 بیمار هیچ گونه تاثیری نداشت. جریان الکتریکی در سطح حسی بر درجات 1 و 3 تاثیری نداشت و بر درجات 1+ و 2 تاثیرگذار بود. در این میان، جریان بر روی بیمارانی تاثیر داشت که از لحاظ ادراکی و شناختی از سطح خوبی برخوردار بودند و تمریناتی را که به آن ها آموزش داده شد، انجام دادند.
    نتیجه گیری
    اعمال جریان الکتریکی در سطح حسی تنها بر روی درجات میانی و آن هم به صورت موقتی در جلسات میانی تاثیرگذار است. جلسه ی بعد، اثری از کاهش Spasticity وجود ندارد و میزان تاثیرگذاری جریان در هر جلسه کم می شود و در نهایت، جریان فاقد اثر می شود. این جریان، توانایی حذف کامل Spasticity را ندارد و بر روی درجات بالا موثر نیست.
    کلید واژگان: Spasticity, مقیاس Ashworth تغییر یافته, سکته, تحریک در سطح حسی
    Mahdi Afshar Safavi, Mehdi Dadgoo, Javad Sarrafzadeh
    Background
    Spasticity is one of the impairments in patients with stroke which cause more disability and secondary problems. Now, there are some ways to reduce spasticity such as drugs, exercise, heat, massage, and sensory level electrical stimulation. This study assessed the immediate effect of sensory level stimulation on spasticity in plantar flexor muscles in patients with post-stroke hemiplegia.
    Methods
    In this study, 10 patients received 10 sessions of treatment. Protocol was 30 minutes electrical stimulation and 30 minutes proprioceptive neuromuscular facilitation techniques to improve initiation and controlling of movement. Level of the spasticity was measured carefully before and after the stimulation using Modified Ashworth scale.
    Findings: Electrical stimulation reduced the spasticity in two women and one man. Stimulation had not effect on seven patients. Electrical stimulation had not effect on grades one and three spasticity; it had effect on grades one-plus and two but not in all of the patients. The stimulation had effect on patients with good cognition who did their exercises carefully.
    Conclusion
    Sensory level electrical stimulation has temporary effect only on middle-grade spasticity in middle exercise sessions. There is not any effect in next session and efficacy of stimulation reduces and stops. This electrical stimulation cannot disappear the spasticity and does not have any effect on high-grade spasticity.
    Keywords: Spasticity, Modified Ashworth scale, Stroke, Sensory level stimulation
  • زینب رئوفی، امیر احمدی، نادر معروفی، جواد صراف زاده
    سابقه و هدف
    حس عمقی یکی از حس های پیکری است که به منظور کنترل عضلانی توسط سیستم عصبی مورد استفاده قرار می گیرد. پوسچر نا مناسب یا درد از عوامل برهم زننده حس عمقی است. یکی از پوسچرهای نامناسب، پوسچر جلوآمده سر می باشد. هدف از این مطالعه بررسی خطای بازسازی وضعیت گردن در افراد مبتلا به جلو آمدگی سر با و بدون گردن درد و افراد سالم است.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهدی است که 31 فرد مبتلا به جلو آمدگی سر بدون گردن درد، 31 فرد مبتلا به جلو آمدگی سر با گردن درد و 31 فرد سالم در آن شرکت کردند. ابتدا دامنه حرکات گردن در سه گروه، ارزیابی شد و سپس خطای بازسازی وضعیت گردن در زاویه ی هدف (50 درصد ازکل دامنه حرکتی در هر حرکت) برای حرکات خم شدن گردن به جلو و عقب، خم شدن جانبی گردن به راست و چپ و چرخش گردن به راست و چپ، با استفاده از دستگاه سنجش دامنه حرکتی گردن (Cervical Range Of Motion) اندازه گیری شد. به منظور بررسی شدت درد از مقیاس آنالوگ دیداری درد (VAS) استفاده شد.
    یافته ها
    دامنه حرکتی در افراد مبتلا به جلو آمدگی سر در برخی جهات به طور معنی داری کمتر از افراد سالم بود (05/0< p) هم چنین خطای مطلق بازسازی زاویه هدف در بیش تر حرکات در افراد مبتلا به جلو آمدگی سر (با و بدون درد) به طور معنی داری بیش تر از افراد سالم بود (05/0< p). در افراد مبتلا به گردن درد، میانگین شدت درد 68/0± 4گزارش شد.
    استنتاج: احتمالا وجود پوسچر جلوآمده سر چه با درد و چه بدون درد باعث می شود که خطای بازسازی وضعیت تحت تاثیر قرار گرفته و میزان خطا بیش تر شود اما وجود درد باعث ایجاد خطای بیش تر نمی شود.
    کلید واژگان: پوسچر, سر, حس وضعیت, گردن درد
    Zeinab Raoofi, Amir Ahmadi, Nader Maroufi, Javad Sarrafzadeh
    Background and
    Purpose
    Proprioception is one of the somatic senses which is used by the nervous system for muscular control. Inappropriate posture or pain could result in impaired proprioception. One of these poor postures is forward head posture (FHP). The aim of this study was to investigate cervical repositioning error in FHP subjects with and without neck pain and normal individuals.
    Materials And Methods
    A case-control study was conducted consisting of people who had FHP without neck pain (n=31), individuals with FHP and neck pain (n=31), and healthy subjects (n=31). Cervical total range of motion (ROM) and then repositioning error in target angle (50% of full ROM in each movement( of flexion, extension, right and left lateral flexion, and right and left rotation were measured by cervical range of motion (CROM) device. Pain intensity was measured using the visual analog scale (VAS).
    Results
    Cervical ROM in FHP subjects was significantly less than that of healthy subjects in most movement directions. The absolute repositioning error of the target angle in FHP subjects was found to be significantly more than that of healthy subjects in most movement directions (p
    Conclusion
    FHP whether with or without pain may increase the cervical repositioning error. But presence of pain do not leads to higher rates of error.
    Keywords: posture, head, position sense, neck pain
  • صدریه صدرنیا، جواد صراف زاده، محمد اکبری، سید حسین سعید، غلامرضا علیایی
    زمینه و هدف
    پارگی تاندون عضلات روتاتورکاف شایع ترین علل درد و ناتوانی در مفصل شانه، به خصوص در سنین میان سالی و کهن سالی است. فیزیوتراپی به عنوان یک روش درمانی غیر جراحی یا کانسرواتیو در این زمینه محسوب می شود. . هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر فیزیوتراپی در پارگی کامل تاندون سوپرااسپیناتوس بر درد و دامنه حرکتی فعال مفصل شانه بوده است.
    روش بررسی
    در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 17 بیمار (5 مرد و 12 زن) با میانگین سنی 13/7 ± 35/54 سال که پارگی کامل تاندون سوپرااسپیناتوس داشتند تحت 30 جلسه فیزیوتراپی قرار گرفتند. برنامه درمانی فیزیوتراپی بیماران شامل مدالیتی های گرمایی ، اولتراسوند و تحریکات الکتریکی و برنامه تمرین درمانی شامل سه جزء تمرینات کششی، تقویتی و استقامتی بودند. بیماران در جلسه اول ، جلسه بیستم و پایان جلسه سی ام از نظر درد و دامنه حرکتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. متغیر درد با آزمون دیداری درد و متغیر دامنه حرکتی توسط گونیامتر ارزیابی شدند.
    یافته ها
    آزمون پارامتریک تحلیل واریانس یک طرفه درون آزمودنی ها و آزمون غیرپارامتریک فریدمن، بین فیزیوتراپی و کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی شانه بیماران، ارتباط معنا داری (01/0>P) را نشان دادند.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر نشان داد که فیزیوتراپی در افراد مبتلا به پارگی سوپرااسپیناتوس که کاندید جراحی هستند، ممکن است منجر به تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی شانه بیماران شود و از ضرورت انجام جراحی بکاهد. با این حال مطالعات با پیگیری های طولانی تر جهت ارزیابی این روش درمانی توصیه می شود.
    کلید واژگان: پارگی تاندون سوپرااسپیناتوس, فیزیوتراپی, درد, دامنه حرکتی, آزمون دیداری درد, گونیامتر
    Sadrieh Sadrnia, Javad Sarafzadeh, Mohammad Akbari, Seyed Hossein Saeed, Gholam Reza Olyaei
    Background And Aim
    Rotator cuff tendon rupture is the most frequent cause of shoulder pain and disability, especially in middle and old age. Physiotherapy is known as non-surgical or conservative treatment for it. The goal of this research was to investigate the effect of physiotherapy treatment in full-thickness tear of Supraspinatus tendon on shoulder pain and shoulder active range of motion.
    Materials And Methods
    In this before and after clinical trial, 17 patients (5 men and 12 women) with average age of 54.35±7.13 years old whom had full-thickness tear of Supraspinatus tendon were treated within 30 physiotherapy clinical sessions. The physiotherapy protocol for patients was included of heat, ultrasound and electrical stimulations modules and exercise therapy program was consisted of three components of stretching, strengthening and endurance. Patients in the first, twentieth and at the end of the thirtieth session were evaluated for pain and range of motion. Pain variable by visual analogue scale and range of motion variable by goniometer were evaluated.
    Results
    Within subjects ANOVA (parametric) and Friedman (nonparametric) tests showed a significant difference in pain and range of motion between before and after physiotherapy (P
    Conclusions
    This study showed that physiotherapy may reduce pain and improve range of motion of shoulder in surgery candidate patients with full-thickness tear of Supraspinatus tendon and decrease client needs to surgery. However, studies with longer follow-up are recommended to evaluate this outcome.
    Keywords: Supraspinatus tendon tears, Physiotherapy, Pain, Range of motion, Visual analogue scale, Goniometer
  • لیلی برنا، امیر احمدی، جواد صراف زاده، نادر معروفی
    زمینه و هدف
    جلوآمدگی سر یکی از اختلالات شایع پاسچرال می باشد که مرتبط با سبک زندگی امروزی می باشد. این اختلال ممکن است باعث ایجاد تغییراتی در کنترل حرکتی عضلات ناحیه گردن شود.
    روش بررسی
    در این مطالعه 8 نفر مبتلا به جلو آمدگی سر و 8 نفر سالم که با یکدیگر یکسان سازی شده بودند، بکار گرفته شد. هریک از آزمودنی ها مورد سنجش کینماتیک و الکترومیوگرافیک قرار گرفتند و پدیده فلکشن-ریلکسیشن در آنها مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    نتیجه نشان داد که خاتمه پدیده فلکشن-ریلکسیشن بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری (05/0p <) داشته است و همچنین نتیجه آزمون همبستگی نشان داد که بین زاویه کرانیوورتبرال و خاتمه پدیده فلکشن- ریلکسیشن ارتباط معنی دار آماری وجود داشته است(05/0p <).
    نتیجه گیری
    پدیده فلکشن-ریلکسیشن در افراد دچار جلوآمدگی سر نسبت به افراد سالم متفاوت می باشد و انقباض کانسنتریک در این افراد با تاخیر شروع می شود و باعث طولانی تر شدن پدیده مذکور خواهد شد. به همین دلیل احتمال ایجاد اختلال در کنترل حرکتی و ثبات ناحیه گردن در این افراد وجود دارد.
    کلید واژگان: جلو آمدگی سر, پدیده فلکشن, ریلکسیشن, الکترومیوگرافی, کینماتیک
    Leili Borna, Amir Ahmadi, Javad Sarafzadeh, Nader Maarufi
    Background And Aim
    Forward Head Posture (FHP) is one of the most common postural disorders which related to current life style. This disorder may cause some changes in motor control of cervical muscles.
    Materials And Methods
    Eight subjects with Forward Head Posture and 8 matched healthy subjects wereParticipated. The kinematic and electromyographic activity of each subject was analyzed and the flexion- Relaxation phenomenon was determined.
    Results
    The results showed that the cessation of flexion-relaxation phenomenon was different between two groups (P
    Conclusion
    The flexion- relaxation phenomenon was different in Forward Head Posture related to the healthy subjects and the concentric contraction was started with delay in the Forward Head Posture subjects. Therefore, the motor control and balance disorder may be seen in these subjects.
    Keywords: Forward Head Posture, Flexion, Relaxation, Electromyography, Kinematic
  • ساناز بمانی، جواد صراف زاده، امیر احمدی
    زمینه و هدف
    هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات کوتاه مدت و بلند مدت یک پروتکل فیزیوتراپی بر روی کاهش درد ، بهبود دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی بیماران مبتلا به درد رادیکولار مزمن کمر بوده است.
    روش بررسی
    تعداد 12 بیمار با تشخیص رادیکولوپاتی کمر در این مطالعه حضور داشتند و فیزیوتراپی شامل تحریک الکتریکی عصب در سطح حسی، گرمای سطحی و تمرینات درمانی اختصاصی برای بیماران انجام شد. شدت درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی به عنوان متغیرهای بررسی حاضر در نظر گرفته شدند. ارزیابی مجدد بیماران 6 ماه پس از پایان جلسات درمانی نیز انجام شد. از آزمون آنالیز واریانس تکراری برای ارزیابی تاثیر فیزیوتراپی و از آزمون تی-زوجی برای ارزیابی دوره پیگیری استفاده شد.
    یافته ها
    تفاوت معنی دار آماری در درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی فعال فلکشن و لترال فلکشن به چپ و راست کمر و ناتوانی بعد از پایان درمان نسبت به قبل از شروع درمان مشاهده شد (05/0 P< ). هم چنین تفاوت معنی دار آماری در شدت درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی لترال فلکشن به چپ و راست کمر و ناتوانی بین جلسه آخر و 6 ماه بعد از آن مشاهده نشد (05/0 P< ).
    نتیجه گیری
    فیزیوتراپی به عنوان یک درمان موثر در کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی بیماران مبتلا به درد رادیکولار مزمن ناحیه کمر می تواند مطرح باشد. همچنین به نظر می رسد اثرات بدست آمده در صورت انجام تمرینات درمانی توسط بیماران تا 6 ماه بعد از پایان دوره درمان می تواند ماندگار باشد.
    کلید واژگان: فیزیوتراپی, درد رادیکولار, دامنه حرکتی, ناتوانی
    Sanaz Bemani, Javad Sarafzadeh, Amir Ahmadi
    Background And Aim
    The aim of this study was to determine the short-term and long-term effects of one protocol of physiotherapy on reduction of pain, improve active lumbar range of motion and disability in the patients with chronic lumbar radicular pain.
    Materials And Methods
    A total of 12 patients with lumbar radiculopathy were included in this study. Physical therapy included electrical nerve stimulation at sensory level, superficial heat and therapeutic exercise for patients. Pain intensity of lumbar and affected lower extremity, active lumbar range of motion and disability were considered as variables in this study. The evaluation was performed 6 months after the end of therapy sessions. The repeated measure of ANOVA was used to assess the effect of physiotherapy and pair t-test was used to assess the follow-up.
    Result
    Statistically significant differences were found in lumbar pain, affected lower extremity, active lumbar flexion, right and left lateral flexion and disability after treatment (p0.05).
    Conclusion
    Physiotherapy is an effective treatment in order to reduce pain and improve active lumbar range of motion in patients with lumbar radicular pain.
    Keywords: Physiotherapy, Radicular pain, Range of motion, Disability
  • معصومه یداللهی، امیر احمدی*، جواد صراف زاده، نادر معروفی، رضا رجبی، شیوا موسوی، نیما جوادی
    زمینه و هدف
    حس عمقی بخشی از سیستم حس پیکری است. یکی از مهمترین گیرنده های حس پیکری، دوک عضلانی می باشد و ناحیه ی گردن با داشتن تراکم بالای دوک عضلانی، نقش مهمی در فراهم کردن این حس دارد. از آنجایی که در ورزش های رزمی و برخوردی، ضربه های زیادی به ناحیه ی سر و گردن وارد می شود، این احتمال وجود دارد که با تکرار این ورزش ها، حس عمقی این ناحیه دچار اختلال شود. تحقیق حاضر با هدف مقایسه ی حس عمقی ورزشکاران کشتی گیر، تکواندو کار و افراد غیر ورزشکار، جهت مشخص کردن اثرات ضربه های وارد شده به ناحیه ی سر و گردن بر حس عمقی این ناحیه، صورت یافت.
    روش بررسی
    این بررسی یک مطالعه ی مورد- شاهدی بود که تعداد کل نمونه – اندازه گیری شد. روش آماری مورد استفاده آزمون آنوای یک طرفه بوده است.
    یافته ها
    دقت بازسازی زاویه ی هدف (50% از دامنه ی حرکتی) در حرکت های اکستانسیون، چرخش به راست و چرخش به چپ بین سه گروه تفاوت معنی داری داشت (05/0>P).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که حس عمقی ناحیه ی سر و گردن کشتی گیران و تکواندو کارها تحت تاثیر ضربات وارد به سر و گردن قرار گرفته است طوری که دقت بازسازی هر دو وضعیت نوترال و هدف، در کشتی گیران کاهش یافته بود و این در حالی است که تکواندو کارها در بازسازی وضعیت هدف خطای بیشتری داشتند.
    کلید واژگان: حس عمقی, خطای بازسازی وضعیت, سر و گردن, کشتی گیر, تکواندو کار
    Masoumeh Yadollahi, Amir Ahmadi*, Javad Sarafzadeh, Nader Maarufi, Reza Rajabi, Shiva Mousavi, Nima Djavadi
    Background And Aim
    Proprioception is a component of somatosensory system. One of the most important somatosensory receptors is muscle spindles. Neck area with high density of muscle spindle, plays a significant role in providing this sense. With repeated contact sports, with high trauma on head and neck region, it is likely that proprioception will be impaired. The present study was conducted to compare proprioception between wrestlers, taekwondo players and non-athlete subjects to determine the effect of trauma on proprioception of craniocervical region.
    Material and
    Methods
    This study was a case-control study of 75 male with the age range of 18-30 years (Including: 25 professional wrestlers, 25 professional taekwondo players and 25 non-athlete subjects). Participants were selected through simple non-probability sampling. To assess proprioception of craniocervical region, angular repositioning of two positions (neutral and 50% of range of motion) was evaluated by using the cervical range of motion device (CROM device). The statistical method which used in this study was one way ANOVA.
    Results
    Accuracy of target repositioning (50% of range of motion) of extension, right and left rotation were significantly different between three groups (p
    Conclusion
    It is assumed that proprioception of craniocervical region has been affected by trauma in wrestlers and taekwondo players, so that the accuracy of head repositioning for both neutral and target positions were reduced in wrestlers. However, taekwondo players had more errors in repositioning of target angle.
    Keywords: Proprioception, Repositioning error, Craniocervical, Wrestlers, Taekwondo players
  • زهرا سادات رضاییان، مهشید خالقی پناه*، جواد صراف زاده
    زمینه

    آسیب لیگامان صلیبی قدامی زانو شایع تر از سایر لیگامان های این مفصل می باشد. هدف اولیه توانبخشی بعد از آسیب لیگامان صلیبی قدامی، بازگرداندن عملکرد می باشد علی رغم تحقیقات موجود در مورد تغییرات پارامترهای مختلف راه رفتن در حین Toe-in Walking، تاکنون تاثیر این ورزش بر عملکرد بیماران مبتلا به آسیب لیگامان متقاطع قدامی به صورت بالینی مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین، مطالعه حاضر به عنوان یک مطالعه مقدماتی برای تعیین اثر شش هفته تمرین خانگی نظارت شده راه رفتن با پا های رو به داخل بر عملکرد افراد غیرکوپر دچار ضایعه لیگامان صلیبی قدامی در آزمون لی لی تک پا و آزمون 8 طراحی شد.

    مواد و روش ها

    7 مرد جوان غیرکوپر مبتلا به آسیب لیگامنت متقاطع قدامی براساس معیارهای معرفی شده توسط Fitzgerald انتخاب شدند. به بیماران آموزش داده شد که به مدت شش هفته، هفت روز هفته روزانه سی دقیقه با کفش با هر دو پا در حالت رو به داخل در منزل راه بروند. عملکرد افراد در آزمون لی لی تک پا و آزمون 8 قبل و بعد از مداخله بررسی شد. همچنین کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه IKDC را در ابتدا و پس از پایان دوره مداخله تکمیل نمودند

    یافته ها

    قدرت عضله چهار سر ران (05/ 0=P)، مسافت طی شده در آزمون لی لی تک پا (04/ 0=P) و مدت انجام آزمون 8 (001/ 0=P) پس از تکمیل دوره مداخله بهبودی معنی داری نشان دادند. بهبود گزارش فرد در پرسشنامه IKD و شاخص قرینگی اندام در آزمون لی لی تک پا از لحاظ آماری معنی دار نبود.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد برنامه تمرینی پیشنهادی بتواند اثر مطلوبی بر عملکرد بیماران مبتلا به آسیب لیگامنت متقاطع قدامی داشته باشد.

    کلید واژگان: لیگامنت متقاطع قدامی, غیرکوپر, راه رفتن با پای رو به داخل, تمرین در منزل
    Mahshid Khaleghi Panah, Javad Saraf Zadeh, Zahra Sadat Rezaeian
    Introduction

    Anterior cruciate ligament injury(ACL)is more common than other types of injuries in knee joint ligaments. The primary goal of rehabilitation for ACL injury is to restore subject’s function. No study to date has investigated the clinical effect of toe-in waling exercise in subjects with anterior cruciate ligament injury; although its effect on gait has been discussed, extensively. Present study was aimed to determine the effect of six-week home based supervised toe-in walking exercise on function of non-coper anterior cruciate ligament deficient subjects in single hope test and figure of eight test.

    Materials And Methods

    This study was designed as a pilot quasi experimental study. Seven young non-coper men suffering from anterior cruciate ligament injury were selected according to the inclusion criteria introduced by Fitzgerald et. al. The participants got training for toe-in walking. They were instructed to walk at home with shoes for 30 minutes every day for 6 weeks. Subjects’ function in single hope test and figure of eight test was recorded. All participants were asked to fill in the IKDC before and after training program. Data were analyzed by SPSS, version 16.

    Results

    The quadriceps strength(P=0.05), single hope test score(P=0.04)and figure of eight test score(P=0.001)improved significantly following six weeks of toe-in walking program at home. The improvement in limb symmetry index and IKDC score were not statistically significant.

    Conclusion

    It seems that suggested training program may improve the function of subjects suffering from anterior cruciate ligament injury.

    Keywords: Anterior cruciate ligament, non, coper, toe, in walking, home based exercise
  • بهار شقایق فرد، امیر احمدی، نادر معروفی، جواد صراف زاده
    هدف
    یکی از گسترده ترین حالت های معیوب ستون فقرات گردنی جلوآمدگی سر (FHP) [1] است. با توجه به تغییرات بیومکانیکی عضلات و لیگامان های ناحیه گردن که منبع غنی مکانورسپتورهاست، در جلوآمدگی سر این امکان وجود دارد که در افراد مبتلا به جلوآمدگی سر حس وضعیت دچار اختلال شود. بررسی بازسازی زوای ا در ناحیه گردن می تواند به عنوان شاخصی برای ارزیابی حس وضعیت این ناحیه به کار رود. هدف از این مطالعه بررسی حس وضعیت گردن در افراد مبتلا به جلوآمدگی سر در صفحه ساجیتال و مقایسه آن با افراد سالم بود.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر از نوع مورد-شاهدی بود و افراد از طریق نمونه گیری ساده از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران انتخاب شدند. 18 فرد مبتلا به جلوآمدگی سر (میانگین سن 18/23 سال) و 22 فرد سالم (میانگین 72/22 سال) در این مطالعه شرکت داشتند. برای مشخص شدن میزان جلوآمدگی سر عکس برداری از نمای ساجیتال در حالت ایستاده انجام و زاویه کرانیوورتبرال محاسبه گردید و زوایای کمتر از 49 درجه به عنوان جلوآمدگی سر در نظر گرفته شد. خطای بازسازی زوایه هدف (50% دامنه حرکتی) و زاویه بی طرف در صفحه ساجیتال با استفاده از دستگاه تحلیل حرکت و با چشم بسته در حالت نشسته اندازه گیری شد. خطای مطلق و ثابت در بازسازی محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    خطای مطلق در بازسازی ها تفاوت معناداری را نشان نداد (p>o.o5)، اما خطای ثابت در بازسازی وضعیت بی طرف در بازگشت از خم شدن سر به سمت جلو در بین دو گروه تفاوت معناداری داشت (p
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افراد دچار جلوآمدگی سر، در بازسازی برخی حرکات ناحیه گردن خطای بیشتری نسبت به افراد سالم دارند.
    کلید واژگان: گردن, حس وضعیت, جلوآمدگی سر, خطای بازسازی
    Bahar Shaghayeghfard, Amir Ahmadi, Nader Maroufi, Javad Sarrafzadeh
    Objective
    One of the most common faulty posture of cervical spine is forward head posture (FHP). According to biomechanical changes in the muscles and ligaments of the neck which are rich source of mechanoreceptors, proprioception possibly impaired in forward head posture. Assessment of neck repositioning angles can be an indicator to assess proprioception of this region. The aim of this study was to investigate cervical proprioception in forward head posture subjects in sagittal plane and compare it with normal subjects.
    Materials and Methods
    This is a case –control study and subjects were selected simply from student of Iran University of medical science. Eighteen subjects with FHP (mean age 23.18 years) and twenty two normal subjects (mean age 22.72 years) were participated in this study. Photography of sagittal view was done in standing to determine the amount of FHP, craniovertebral angle (CVA) was calculated and the angle less than 49 degree was considered as FHP. Reposition error of target angle (50% range of motion) and neutral angle in sagittal plane with close eyes in sitting posture was evaluated with motion analysis system. Absolute and constant error of repositioning were obtained and analyzed.
    Results
    Absolute error did not show significant difference between two groups (P>0.05) but constant error of neutral angle when return from forward flexion showed significant difference between two groups (P<0.05). Also a significant correlation was found between body mass index(BMI) and CVA. This means that increase in BMI could be decrease CVA (P<0.05).
    Conclusions
    Results of this study indicated that subjects with FHP had more repositioning error in some cervical movements related to the healthy individuals.
    Keywords: cervical spine, position sense, forward head posture, repositioning error
  • نرگس مفتاحی، جواد صراف زاده*، نادر معروفی، حسن جعفری
    زمینه و هدف
    با توجه به شیوع بالای کمردرد در ورزشکاران و آثار آن بر عملکرد ورزشی آنان، وجود یک ارزیابی دقیق قبل از طراحی برنامه توانبخشی در ورزشکاران مبتلا به کمردرد ضروری به نظر میرسد. در ارزیابی باید توجه داشت که حرکات بدن به صورت یک زنجیره کینتیکی میباشند. این بدین معناست که هر گونه مشکل در یکی از ساختمان های این زنجیره، میتواند باعث عملکرد غیرطبیعی در سایر قسمت های زنجیره شود. بنابراین در نظر نگرفتن ارتباطات بین قسمت های مختلف این زنجیره میتواند منجر به توانبخشی کمتر از حد مطلوب شود. لذا علاوه بر تمرکز درمان بر روی ناحیه آسیب دیده، بررسی کل زنجیره حرکتی میتواند در جلوگیری از باقی ماندن و تکرار چنین مشکلاتی کمک کننده باشد. از آنجایی که در زنجیره کینتیک، عضلات مفصل ران به عنوان یک حلقه ارتباط دهنده مهم بین اندام تحتانی و تنه عمل کرده و نیروها را از اندام تحتانی به ستون فقرات و برعکس منتقل میکنند، هدف مطالعه حاضر، مقایسه قدرت عضلات ران در زنان ورزشکار مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن و سالم بود.
    روش بررسی
    15 زن ورزشکار سالم و 15 زن ورزشکار مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن در محدوده سنی 18 تا 30 سال در مطالعه حاضر شرکت کردند. قدرت عضلات اکستانسور، ابداکتور و روتاتور خارجی ران در هر دو گروه اندازه گیری شد. برای اندازهگیری قدرت عضلات از دینامومتر دستی استفاده شد. از آنجایی که ثابت نگه داشتن دینامومتر دستی با دست آزمونگر پر از خطاست، در این مطالعه دینامومتر دستی به وسیله یک چهارچوب فلزی ثابت شد.
    یافته ها
    حداکثر قدرت عضلات اکستانسور و ابداکتور ران در زنان ورزشکار مبتلا به کمردرد، به صورت معنی داری کمتر از قدرت این گروه های عضلانی در ورزشکاران سالم بود (P < 0.05). مقایسه حداکثر قدرت عضلات روتاتور خارجی ران در دو گروه، تفاوت معنی داری را نشان نداد(P > 0.05).
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان میدهد که قدرت اکستنشن و ابداکشن مفصل ران در زنان ورزشکار مبتلا به کمردرد کمتر از گروه کنترل بود. بنابراین در ارزیابی و توانبخشی مبتلایان به کمردرد، علاوه بر ارزیابی های مربوط به ستون فقرات، توجه به قدرت عضلات مفصل ران نیز ضروری به نظر میرسد.
    کلید واژگان: کمردرد غیر اختصاصی مزمن, قدرت عضلات ران, ورزشکار
    Nages Meftahi, Javad Sarrafzadeh *, Nader Marufi, Hassan Jafari
    Background And Aim
    Regarding to high prevalence of low back pain (LBP) in athletes and its effect on their athletic function, an accurate evaluation before planning the rehabilitation program seems necessary in athletes with LBP. It should be considered that human movements are like as a kinetic chain. It means that any problems in every parts of this chain can cause dysfunction in the other parts of the chain. Not taking attention to the relationships between different parts of this chain may result in suboptimal rehabilitation. Therefore, focusing treatment on the entire parts of the kinetic chain besides the injured part, may prevent recurrenceof the dysfunction. Since in the kinetic chain hip muscles act as a link between lower extremities and trunk, the purpose of the present study was to evaluate and compare muscles strength of hip joint in female athletes with and without non-specific chronic LBP.
    Materials And Methods
    Fifteen healthy female athletes and 15 female athletes with non-specific chronic LBP participated in this study. Their age was between 18-30 years. Hip extension, abduction and external rotation strength in all participants were measured. A hand-held dynamometer (HHD) was used to measure muscle strength. Since fixing HHD by examiner’s hand is fraught with error, it is fixed by a stable frame.
    Results
    The maximum strength value of hip extension and abduction in female athletes with LBP were significantly lower than these measures in healthy group (P < 0.05). No significant differences were seen in the maximum value of hip external rotation strength between two groups (P > 0.05).
    Conclusion
    The results of the present study show that hip extension and abduction strength in female athletes with LBP were lower than these measures in healthy group. Therefore, hip strength measurements besides the examination of the spinal column seem to be necessary in evaluation and rehabilitation of the patients with LBP.
    Keywords: Non, Specific Chronic Low Back Pain, Hip Muscles Strength, Athlete
  • مریم ابراهیمی، آزاده شادمهر*، غلامرضا علیایی، اسماعیل ابراهیمی، جواد صراف زاده
    زمینه و هدف
    انحناهای ستون فقرات به ویژه قوس کمری، نقش مهمی در حفظ یک پوسچر ایستاده مناسب ایفا می کند و همچنین امکان جذب کارآمد بارهای اعمال شده بر ستون فقرات و افزایش کارایی عضلات ستون مهره ای را سبب می شود. برخی محققین چنین استدلال کرده اند که پوسچرهای افراطی کمر که «هایپولوردوز» و «هایپرلوردوز» خوانده می شوند، نشان دهنده تغییر فعالیت عضلانی و الگوهای استرس می باشند به نحویکه تحمل فعالیت های خاص روزانه را در این افراد کاهش می دهد.با وجود اهمیت کنترل نوروماسکولار در هماهنگی و حفاظت ستون مهره ای، اطلاعات کمی در زمینه اینکه انحناهای پشتی و کمری چگونه فعالیت عضلانی را در پوسچرهای غیرطبیعی تحت تاثیر قرار می دهد، موجود است. به این دلیل ما در این مطالعه سعی کردیم رفتار الکترومایوگرافی عضلات تنه در افراد با پوسچر هایپرلوردوز و افراد با پوسچر نرمال را مورد مقایسه قرار داده و به این پرسش پاسخ دهیم که آیا این پوسچر غیر طبیعی بر رفتار عضلات ناحیه تاثیرگذار است یا خیر؟
    روش بررسی
    12 فرد با پوسچر هایپرلوردوتیک و 11 فرد با پوسچر نرمال کمری تحت بررسی رفتار الکترومایوگرافی عضلات راست شکمی، مایل داخلی، مایل خارجی و ارکتور اسپاین کمری حین فعالیت حفظ ممتد باری معادل 7 درصد وزن بدن در حالت ایستاده راحت قرار گرفتند.
    یافته ها
    از نظر آماری تفاوت معناداری در درصد تغییر متغیر (MF(Median Frequency عضلات تنه بین دو گروه مشاهده نشد (0/05 < P). درصد تغییر (RMS(Root Mean Square عضلات ارکتوراسپاین و مایل داخلی در سه بازه زمانی، بین دو گروه اختلاف معناداری نشان داد (0/05< P). درصد تغییر RMS عضله راست شکمی بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (0/05 < P). در عضله مایل خارجی، درصد تغییر RMS در بازه های زمانی اول و سوم تفاوت معنادار بین دو گروه نشان داد (0/05 > P).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده، می توان گفت که افزایش قوس کمری، به طور معناداری باعث تغییر در سطح فعالیت عضلات تنه در افراد دارای پوسچر هایپرلوردوتیک نسبت به گروه نرمال شده است. بنابراین استفاده از تمرینات اصلاح پوسچر در برنامه درمانی چنین افرادی ضروری به نظر می رسد. همچنین توصیه می شود مطالعه مشابه دیگری نیز در فعالیت های عملکردی دینامیک صورت گیرد تا اطلاعات جامع تری از اثر اختلالات پوسچرال بر رفتار الکترومایوگرافی عضلات تنه فراهم گردد.
    کلید واژگان: الکترومایوگرافی, هایپرلوردوز, پوسچر, حفظ ممتد بار
    Maryam Ebrahimi, Azadeh Shadmehr *, Gholam Reza Olyaei, Esmaeil Ebrahimi, Javad Sarafzadeh
    Background And Aim
    The curves of the spine, especially lumbar lordosis, play an important role in the maintenance of an efficient upright posture and allow efficient absorption of the loads applied to the spinal column and increase the efficiency of the spinal musculature. Excessive lumbar postures, also called “hyperlordosis” and “hypolordosis”, are thought by some researchers to be indicative of altered muscle activity and stress patterns. Therefore tolerance of particular activities of daily living (ADL) of an individual with these postures is reduced. Despite the importance of neuromuscular control at spinal column maintenance and coordination, there are little investigations about the effect of thoracic and lumbar curvatures on trunk muscles activity. Therefore, the aim of this study was to investigate electromyographic behavior of trunk muscles in lordotic posture.
    Materials And Methods
    Twelve subjects with lordotic posture (mean age 23.67 years, mean weight 56.67 kg, and mean height 162 cm) and eleven subjects with normal posture (mean age 22 years, mean weight 59.36 kg, and mean height 164.91 cm) participated in this study. Subjects were asked to hold a load equivalent of 7% of her body weight.
    Results
    Data analysis indicated that there is not significant statistically difference in median frequency variable between two groups (p>0.05). But there is significant statistically differences at The percentage change in RMS of erector spinae and internal oblique muscles at three time periods between two groups. The percentage change in RMS of external oblique muscle has significant statistically difference at first and third time periods between two groups.
    Conclusion
    These finding reveal that excessive lumbar lordosis alter the activity levels of trunk muscles. Therefore, it seems that the use of posture correction exercises in therapeutic protocols is necessary for improvement of these changes. Also, it is recommended to do this research in dynamic tasks for attain of comprehensive information about the effect of postural deviation on electromyographic behavior of trunk muscles.
    Keywords: Electromyography, Hyperlordosis, Posture, Prolonged load holding
  • مرجانه سهراب، جواد صراف زاده، محمدعلی سنجری*، حسن سعیدی، سعیده سیدمحسنی، نرگس دانش افروز
    زمینه و هدف
    مطالعات زیادی، نقش استفاده از ارتوز در کاهش شیوع پیچ خوردگی مچ پا را بررسی کرده اند. در این مطالعه تاثیر استفاده از مچ بند الاستیک و ارتوز نیمه سخت رکابدار مچ پا روی زمان تاخیر شروع فعالیت عضله پرونئوس لونگوس به عنوان مهمترین محافظ داینامیک ناحیه مچ پا در اغتشاش ناگهانی اینورتوری، در افراد سالم و مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا بررسی شده است.
    روش بررسی
    13 زن ورزشکار سالم و 10 زن ورزشکار مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا (دامنه سنی 17 تا 27 سال) با استفاده از یک سیستم اغتشاش دهنده مچ پای سفارشی، تحت اعمال اغتشاش غیر منتظره در صفحه فرونتال در سه حالت بدون ارتوز، استفاده از ارتوز الاستیک و استفاده از ارتوز نیمه سخت قرار گرفتند و همزمان زمان شروع فعالیت عضلانی عضله پرونئوس لونگوس توسط الکترومیوگرافی سطحی ثبت شد.
    یافته ها: در حالت بدون استفاده از ارتوز تفاوت معناداری بین دو گروه سالم و آسیب دیده مشاهده شد (018/0 P=). در گروه آسیب دیده، استفاده از ارتوز زمان شروع فعالیت عضلانی را کاهش داد اما این کاهش معنادار نبود (05/0 P>).
    نتیجه گیری: اگر چه زمان پاسخ عضله پرونئوس لونگوس در گروه آسیب دیده با استفاده از ارتوز کاهش معناداری را نشان نداد امابه نظر می رسد ارتوزهای مورد استفاده با تحریک گیرنده های پوستی، حس عمقی را بهبود داده و کنترل حسی حرکتی را بیشتر می کنند.
    کلید واژگان: بی ثباتی عملکردی مچ پا, اغتشاش اینورتوری, الکترومیوگرافی, ارتوز
    Majaneh Sohrab, Javad Sarafzadeh, Mohammad Ali Sanjari *, Hasan Saeidi, Saeedeh Seyedmohseni, Narges Daneshafrooz
    Background And Aim
    Many studies investigated the effect of ankle-foot orthosis on reducing the incidence of sprain. In this study the influence of elastic and semirigid stirrup type orthosis on the onset latency of peroneus longus muscle activity as the most important support of ankle- foot region in response to sudden perturbation was assessed in healthy group and athletes with functional ankle instability.
    Materials And Methods
    Thirteen healthy female athletes and 10 female athletes with functional ankle instability (17 to 27 years old) were perturbed unexpectedly by a custom made ankle perturbation system in frontal plane under three conditions of without orthotics، using elastic orthosis، and using semirigid stirrup-type orthosis. Simultaneous recording of electrical activity of peronus longus muscle was performed with surface electromyography.
    Results
    The results showed the significant differences between muscular latency of injured and control groups without orthosis (P=0. 018). The onset latency reduced using each type of the orthoses in injured group but it was not significant (P>0. 05).
    Conclusion
    Although the latency time of peroneus longus muscle response delay didn’t show significant reduction using orthoses in injured group، it seems that using orthoses leads to proprioception improvement and sensiomotor control increasement by stimulation of cutaneous mechanoreceptors.
    Keywords: Functional ankle instability, Invertory perturbation, Electromyography, Orthosis
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال