حسین اتحاد
-
سابقه و هدفاختلال شناختی دلیریوم یکی از شایع ترین تشخیص های نورولوژیک در بیماران تحت عمل جراحی لگن می باشد که طی مدت کوتاهی بروز می کند و تشخیص زودرس آن موجب تسریع در درمان می شود. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی و تعیین عوامل موثر بر بروز دلیربوم در بیماران تحت عمل جراحی لگن انجام گرفت.مواد و روش هااین مطالعه یک مطالعه تحلیلی می باشد. جامعه مورد مطالعه بیماران بالای 60 سال تحت جراحی لگن بستری در بخش ارتوپدی بیمارستان های رشت بودند. نمونه ها (252 نفر) با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های دموگرافیک و آزمون توصیف وضعیت روانی DSM-IV بود. بیماران قبل از عمل و 6، 24، 48 و 72 ساعت بعد از عمل و هنگام ترخیص توسط پژوهشگر ارزیابی و وضعیت شناختی آن ها سنجیده شد.یافته هایافته ها نشان داد که از 252 بیمار مورد بررسی 67 نفر (6/26 درصد) مرد و 185 نفر (4/73 درصد) زن بودند. میانگین کلی سن بیماران33/7±90/72 سال بود و 69 درصد متاهل بودند. شیوع کلی دلیریوم 3/18 درصد بود و نتایج حاصل از مدل سازی رگرسیون لجستیک دو وجهی نشان داد که سابقه مصرف سیگار و داروهای روان پزشکی (001/0< P) و نوع بیهوشی (05/0< P) با بروز دلیریوم ارتباط معنی داری دارد.استنتاجداده های این مطالعه بیانگر شیوع به نسبت بالای دلیریوم در بیماران تحت جراحی لگن می باشد، بنابراین توجه و کنترل عوامل موثر بر دلیریوم قبل از عمل جراحی و ارزیابی روتین بلافاصله بعد از جراحی می تواند در کاهش بروز دلیریوم بسیار مفید باشد.کلید واژگان: جراحی لگن, فراوانی, دلیریوم, عوامل موثرBackground and purposeDelirium is a recurrent cognitive disorder which is one of the most common neurologic diagnosis in patients who have had pelvic surgeries. This complication occurs in a short time and early diagnosis results in early management. Current study was done to investigate the frequency of delirium and identifying the factors affecting its incidence in patients with pelvic surgeries.Materials and methodsThis analytical study was performed in patients >60 years of age admitted in orthopedic wards in Rasht hospitals, Iran, due to pelvic surgery. The samples (n=252) were selected using convenience sampling. Data were collected using a demographic questionnaire and the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV) criteria. All patients were examined before the surgery, at 6, 24, 48, and 72 hours after the surgery and also before discharge in which their cognitive status and average cognitive scores were recorded.ResultsWe investigated 252 patients (mean age: 72.90±7.33) including 67 (26.6%) males and 185 (73.4%) females of whom 69% were married. Overall incidence of delirium was 18.3%. Significant association was found between the incidence of delirium and history of smoking, psychiatric medications (P< 0.001), and the type of anesthesia (P< 0.05).ConclusionThis study showed high prevalence of delirium in patients who have had pelvic surgery. Therefore, more focus on the factors affecting the incidence of delirium before the surgery and evaluation of patients early after the surgery could be beneficial in reducing the rate of delirium.Keywords: pelvic surgery, delirium, frequency, effective factors
-
سابقه و هدفورزش از اجزای مهم در سلامت افراد هست، اما متاسفانه ممکن است باعث افزایش خطر بروز آسیب شود که به نوبه خود منجر به تحمیل بار اقتصادی، فیزیکی و روانی گردد. با توجه به اهمیت تاثیر صدمات ورزشی در زندگی افراد بررسی میزان صدمات ورزشی و عوامل تاثیرگذار بر این آسیب ها حائز اهمیت هست. این مطالعه باهدف تعیین فراوانی صدمات ورزشی و عوامل مرتبط با آن در مراجعه کنندگان به مرکز آموزشی درمانی پورسینا در شهر رشت 1393 انجام شد.روش بررسیاین مطالعه توصیفی-مقطعی بود که در مراجعین به اورژانس مرکز آموزشی درمانی پورسینای رشت که دچار آسیب دیدگی ناشی از ورزش شده اند در سال 1393 انجام گرفت. نمونه گیری به روش در دسترس بود. در این تحقیق برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک و عوامل مرتبط با صدمات ورزشی استفاده گردید. پس از کسب مجوز و رضایت از نمونه های پژوهش داده ها جمع آوری شد. داده ها با نرم افزارSPSS نسخه 20 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته هامیانگین سنی نمونه های موردمطالعه 01/10±98/22 سال بود. رشته ورزشی اکثرا افراد بازی های با توپ (4/63%) و سپس ورزش های رزمی (5/16%) بود. 5/58 درصد آسیب ها در ورزشکاران به صورت شکستگی و 4/74 درصد در اندام های فوقانی و تحتانی بود. 46 درصد افراد نیز بعد از آسیب دیدگی با آتل یا گچ درمان شدند. بین عضو آسیب دیده با رشته ورزشی (008/0=P)، نوع آسیب دیدگی و درمان های انجام شده (0001/0=P) پیامد ناشی از آسیب (007/0=P) ارتباط آماری معناداری دیده شد.نتیجه گیریبسیاری از آسیب های ورزشی و عوارض ناشی از آن قابل پیشگیری هستند، لذا بهترین راه مقابله با آسیب دیدگی در مرحله اول آشنایی با عوامل آسیب زا و چگونگی پیشگیری از آسیب ها و در مرحله بعد، نحوه درمان آن هاست.کلید واژگان: صدمات, ورزش, عوامل مرتبط, فراوانیBackground And ObjectivesSport is an important issue in matter of health. It can increase the risk of injury, which in turn causes economic, physical and psychological burden. Due to adverse effects of sports injuries on life, it is of great importance to investigate sports injuries and the factors influencing them. This study aimed to determine the prevalence of sports injuries and the factors associated with injury in patients admitted to Poursina Hospital in Rasht, Iran, in 2014.Materials And MethodsThis cross-sectional study was conducted on patients admitted to Emergency Department of Poursina Hospital, Rasht in 2014. All patients with sport injuries were studied by an available sampling method instead of sampling. In this study, data were collected via questionnaire including items on demographic characteristic and items on factors associated with sports injuries. Data collected after obtaining a license and Satisfaction with research samples. Finally, the data were analyzed with SPSS (version 20) using descriptive statistics and inferential statistics (ANOVA and chi-square).ResultsThe mean age of study population was 22.98±10.01 years. Most participants practiced ball games (63.4%) and martial arts (16.5%). The most common type of injury was fracture (58.5%) and the most prevalent anatomical part was upper and lower extremities (74.4%). 46% of injured patients were treated with splints or casts. There was a statistically significant relationship between the body part injured and sport type (p=0.008), type of injury and treatments received (p=0.0001), and injury outcomes (p= 0.007).ConclusionsMany sports injuries and resulting complications are preventable. Therefore, the best way to deal with injuries is to become familiar with causes of injury before prevention and treatment.Keywords: Sport, injury, factors, Prevalence
-
زمینه و هدفتوبروس اسکلروزیس یک بیماری اتوزومال غالب است که با ضایعات هامارتوماتوز در ارگانهای مختلف مشخص می شود. این مقاله گزارش مورد مبتلا به توبروس اسکلروزیس کاندید جراحی فمور می باشد که تحت بیهوشی عمومی قرار گرفت. اداره بیهوشی بیمار بدون مشکل و بخوبی صورت پذیرفت. سانتی متر مورد شناخته شده توبروس اسکلروزیس دچار عقب ماندگی 162 کیلوگرم و قد 48ساله با وزن 44
معرفی بیمار: بیمار اقای ذهنی و تشنج های مکرر تحت درمان دارویی و مشکلات ادراری ساکن اسایشگاه معلولین که جهت انجام جراحی فیکساسیون فمور مراجعه نموده بود. پس از ویزیت قبل از عمل و انجام اقدامات لازم بیمار تحت بیهوشی عمومی با انتوباسیون داخل تراشه قرار گرفت و جرای بیمار بدون عارضه و با موفقیت انجام شد. بیمار بعد از جراحی کاملا هوشیار با حال عمومی خوب منتقل ریکاوری و بعد از سه روز مرخص شد.کلید واژگان: جراحی, ارتوپدی, عوارض, توبروس اسکلروزیسAims andBackgroundTuberous sclerosis is an autosomal dominant disease characterized by hamartomas lesions in multiple organs. This article reports the case with tuberous sclerosis candidate femur surgery that was performed under general anesthesia without any problem.
case report: The patient was a 44 years old man with a weight of 48 kg and height of 162 cm, known case tuberous sclerosis with mental retardation and recurrent seizure under treatment and urology complication lived in disabled sanitarium. After pre operative visite and necessary implementation , patient was underwent general anesthesia with endotracheal intubation and surgery was performed successfully without complications. After surgery the patient was fully conscious and transferred to recovery room with good general appearance and was discharged after three daysKeywords: Surgery, orthopaedic, complications, tuberous sclerosis -
زمینه و هدفارزیابی شایستگی بالینی اطلاعاتی ارزشمند در تنظیم اهداف آموزشی متناسب با نیاز دانشجویان و ارتقای کیفی فرایند های آموزشی دانشگاهی در اختیار مسئولین قرار می دهد. در این مطالعه شایستگی بالینی دانشجویان سال چهارم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در مقطع کارآموزی ارزیابی شده است.مواد و روش هااین مطالعه مقطعی، در سال 1390 به ارزیابی شایستگی بالینی کلیه دانشجویان سال چهارم دانشگاه علوم پزشکی گیلان که همگی دوره مهارت های بالینی را گذرانده بودند، پرداخته است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ای شامل بررسی شایستگی های نه گانه دانشجویان پزشکی بود. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری کای دو و آنالیز واریانس در نرم افزار SPSSاستفاده شد.یافته هاشصت و هشت دانشجو با میانگین سنی 24 سال وارد مطالعه شدند. 78%، درحیطه برقراری ارتباط موثر با بیمار، نتایج عالی به دست آوردند. در حیطه های مهارت بالینی، استفاده از علوم در تشخیص و درمان، یادگیری مادام العمر، خودآگاهی، زمینه های اجتماعی بهداشت و تشخیص نقش پزشک حرفه ای، نتایج در 84% از دانشجویان متوسط و تنها در حیطه استدلال و قضاوت اخلاقی اکثر دانشجویان نتایج ضعیف داشتند. میزان شایستگی بالینی به تفکیک حیطه ها بر حسب جنس و سن اختلاف آماری معنی داری نداشت.نتیجه گیریدانشجویان مورد بررسی از شایستگی خوبی برای ورود به عرصه درمان در بالین بیمار برخوردار بوده اند.
کلید واژگان: دانشجویان پزشکی, شایستگی بالینی, آموزش مبتنی بر شایستگیBackground And ObjectiveEvaluation of clinical competency of medical students can give very useful information to the authorities for setting educational aims according to student’s requirements and qualitative promotion in the educational process. The present study has been evaluated the clinical competency of fourth-year medical students.Materials And MethodsThis cross-sectional study has been done in 2011 to assess clinical competence of all the fourth-year students of Guilan University of Medical Sciences, that all of them had passed the skills lab course. Data-gathering tool was a questionnaire which assessed nine main competencies in medical students. All data was analyzed by Chi-square and analysis variances by SPSS software.Results68 students enrolled in the study with the mean age of 24-year old. In the field of effective communication, 78% of students scored excellent. In the clinical skills, applying sciences as guidelines in diagnosis and management of patients, lifetime learning, self-awareness, socio-medical affairs and understanding the role of a professional physician fields, result in 84% of the students were average.Most of students had low scores only in the field of ethical understanding and judgement. There was no significant relation in the clinical competency of the different fields according to the age and sex.ConclusionGenerally, the students in our study reached a reasonable level of competence in participating in clinical treatment.Keywords: Medical students, Clinical competency, Competency, based education -
مقدمهشیوع سطوح پایین ویتامین D در جوامع مختلف دیده می شود.. در این مطالعه به بررسی سطح سرمی ویتامین D با اندازه گیری غلظت 25- هیدروکسی ویتامین D در مبتلایان با دردهای عضلانی-اسکلتی پرداختیم.هدفارزیابی میزان خونی 25- هیدروکسی ویتامین D در مبتلایان به دردهای عضلانی- اسکلتی بود.مواد و روش هادر یک مطالعه توصیفی، سطح سرمی ویتامین D در 358 بیمار مبتلا به دردهای عضلانی- اسکلتی که از سال 2007 تا 2008 به طور تدریجی به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان پورسینای رشت مراجعه کرده بودند، با اندازه گیری سطح خونی 25- هیدروکسی ویتامین D محاسبه شد. سطح سرمی 25- هیدروکسی ویتامین D به روش رادیو ایمونواسی (RIA) اندازه گیری شد. محدوده ی طبیعی ویتامین D دراین مطالعه32 تا 100 نانوگرم در میلی لیتر بود. مقادیر بین 15 تا 32 نانوگرم در میلی لیتر کمبود خفیف ویتامین D و کمتر از 15 کمبود شدید در نظر گرفته شد.نتایج65 بیمار (68/16 درصد) سطح سرمی طبیعی ویتامین D را داشتند. کمبود شدید ویتامین D در 182 نفر (96/51 درصد) و کمبود خفیف آن در 107 نفر(89/29درصد) دیده شد. میانگین سطح سرمی ویتامین D در تمام بیماران1/20 نانوگرم درمیلی لیتر بود. زنان سطح سرمی کمتری نسبت به مردان داشتند. مراجعه کنندگان با دردهای عضلانی- اسکلتی در سن زیر 20 سالگی بیشترین فراوانی کمبود شدید ویتامین D را از خود نشان دادند و تنها 4 درصد از آنها در محدوده ی نرمال از این ویتامین قرار داشتند.نتیجه گیریبا توجه به کمبود شدید ویتامین D در بیشتر بیماران مورد مطالعه(96/51 درصد) انتظار می رود ارتباط معنی داری بین سطح ویتامین Dو ابتلای به بیماری های عضلانی اسکلتی وجود داشته باشد.
کلید واژگان: بیماری های اسکلتی, عضلانی, درد, کمبود ویتامین DIntroductionLow blood levels of vitamin D in different communities is common. In this study، we evaluated the blood levels of 25-hydroxy vitamin D in patients presented with musculoskeletal pain.ObjectiveEvaluation of 25- hydroxy Vitamin D Blood Levels in Patients with Musculoskeletal PainMaterials And MethodsIn a descriptive study، blood levels of vitamin D in 358 patients with musculoskeletal pain، that presented to the orthopedic clinic of Poorsina Hospital of Rasht during 2007-2008 years، were measured by serum levels of 25- hydroxy vitamin D using Radio Immunoassay (RIA). Normal range of vitamin D in this study، was 32 -100 ngr/milt. Amounts between 15 -32 ngr/milt، was introduced as mild vitamin D deficiency and amounts lower than 15 ngr/milt as severe vitamin D deficiency.ResultsNormal range of vitamin D was seen in 65 cases (16. 68%)، severe vitamin D deficiency in 182 cases (51. 96%) and mild vitamin D deficiency in 107 cases (29. 89%). Average serum levels of vitamin D among all cases، was 20. 1ngr/milt. Severe vitamin D deficiency belong to the patients with musculoskeletal pain in the ages younger than 20 years، compared to other ages and only 4% of them had normal range of this vitamin.ConclusionGiven vitamin D severe deficiency in (51. 96%)، i. e.، majority of cases who were studied، there seems to be a significant association between vitamin D levels and risk of musculoskeletal disorders.Keywords: Musculoskeletal_pain_Vitamin D Deficiency -
مقدمه
سوء تغذیه عامل بروز دشواری فر او ان در بیمار ان ارتوپد ی بوده و باعث افزایش نرخ مرگ ومیر، تاخیر عملکرد ریکاوری و همچنین افزایش هزینه تغذیه/ داروی بیماران می شود. در این مطالعه به شیوع سوءتغذیه در بیمارانی که ده روز بستری بودند پرداختیم.
هدفکنترل سوء تغذیه و آسیب های احتمالی ناشی از آن در بیماران بخش ارتوپدی
مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی مقطعی به بررسی شیوع سوء تغذیه در بیمارانی که در بخش ارتوپدی بیمارستان پورسینای رشت در سال 1390 بستری بودند، پرداختیم. برای بیماران پرسشنامه محقق ساخت تنظیم شد و در روز اول بستری، اطلاعات بیماران ثبت شد، سپس، در همان روز و ده روز بعد این بیماران از لحاظ تغذیه با آزمایش های سرمی، تعداد لنفوسیت ها و میزان آلبومینسرم، ارزیابی و.پس از جمع آوری داده ها، اطلاعات با توجه به SPSS ویرایش 16 آنالیز شد.
نتایجاز 377 بیمار بستری در بخش ارتوپدی در روز اول، 99 بیمار دچار سوء تغذیه ثبت شدند که این تعداد در روز دهم به 81 مورد رسید. میزان سوء تغذیه در شکستگی های باز در مدت 10 روز بستری افزایش یافت اما در شکستگی های بسته در همین مدت کاهش یافت (005/0P<). بیشتر افراد دچار سوء تغذیه دچار شگستگی در ناحیه فمور بودند. در بیمارانی که دچار شکستگی فمور، لگن وآسیب های چندگانه بودند برخلاف سایر محل های شکستگی در طی 10 روز بستری سوءتغذیه و یا تشدید آن بروزکرد.
نتیجه گیریبا توجه به تاثیر منفی سوء تغذیه بر روند بهبود بیماران ارتوپدی و عوارض ناشی از آن، کنترل رژیم غذایی این بیماران بایسته به نظر می رسد.
کلید واژگان: ارتوپدی, بیماران بستری, سوء تغذیهIntroductionMalnutrition is the cause of many problems in orthopedic patients. In this study، we aimed to determine the prevalence of malnutrition in patients who were hospitalized for ten days.
ObjectiveControl the potential damage caused by malnutrition in orthopedic patients
Materials And MethodsThis is a cross-sectional study in which the prevalence of malnutrition in patients admitted to the Poursina hospital during the year 2011 was determined. A researcher -made questionnaire was formulated for each patient and their features were recorded on the first day of hospitalization، then، on the same day and the tenth day of hospitalization in these patients by nutritional tests، and lymphocyte count and serum albumin levels، were evaluated as well. Upon data collection، they were entered into SPSS version 16.
ResultsOf the 377 patients admitted to the orthopedic ward on the first day، 99 patients with malnutrition were recorded that reached to 81 cases on the tenth day. Malnutrition rate in open fractures increased in day 10 of hospitalization but reduced during the same period in closed fractures (P<0،005). Most of the malnourished patients had fracture of the femur. In patients with fractures of the femur، pelvis and multiple injuries، unlike other fracture sites، an increased incidence or severity of malnutrition during 10 days hospitalization was seen.
ConclusionDue to the negative impact of malnutrition on patient improvement and orthopedic complications، dietary control is essential in these patients.
Keywords: Inpatients, Malnutrition, Orthopedics -
پیشزمینهشکستگی تنه استخوان تیبیا از شکستگی های شایع در میان استخوان های بلند می باشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان این شکستگی با میله اینترامدولاری در بیماران بستری شده در شرایط اورژانس ارتوپدی بود.مواد و روش هادر یک مطالعه آینده نگر، 226بیمار (193 مرد، 33زن) با شکستگی تیبیا از سال 1388 تا 1390 با روش میله گذاری اینترامدولاری در یک مرکز درمانی شهر رشت تحت درمان قرار گرفتند و به مدت 2 سال پیگیری شدند. میانگین سنی بیماران 3±34 سال بود. مواردی نظیر باز یا بسته بودن، همراهی با شکستگی فیبولا، آسیب عصب پرونئال یا شریان تیبیالیس جلویی، تغییرات دژنراتیو زانو، درد زانو، آتروفی عضله چهارسرران، بدجوش خوردن، استئومیلیت مزمن، جوش خوردن تاخیری و جوش نخوردن بررسی گردید. همچنین از ابزار محدودیت عملکرد عضلانی اسکلتی (SMFA) استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماری تحلیل شدند.یافته هادر این مطالعه 151 مورد شکستگی باز و 75 مورد شکستگی بسته بودند و 155مورد جراحی باز و 71 مورد جراحی بسته انجام گرفت. بیشترین فراوانی مربوط به درد روی زانو و کمترین فراوانی مربوط به جوش نخوردن بود. محدودیت عملکرد عضلانی اسکلتی در موارد شکستگی باز و در موارد همراهی با شکستگی فیبولا بیشتر بود (0/001نتیجه گیریاین روش درمان بخصوص به صورت بسته، به دلیل عوارض ناچیز آن، یک رویکرد مناسب برای درمان شکستگی های تنه استخوان تیبیا محسوب می شود و حتی در شرایط اورژانس می تواند درمان مفید و موثر باشد.
کلید واژگان: شکستگی تیبیا, تثبیت شکستگی اینترامدولاری, اورژانس, نتیجه درمان, بهبود شکستگیBackgroundTibial shaft fracture is the most common fractures of long bones. The aim of this study was to report the short-term results of intramedullary (IM) nailing in tibial shaft fractures in emergency setting.MethodsIn a prospective study، 226 cases (193 men، 33 women) treated with IM nailing during 2 years (2009-2011) in a training hospital in Rasht-Iran، and followed for two years. The mean age was 34±3 years old. We investigated for open or closed fractures، accompanied with fibular fractures، proneal nerve or anterior tibialis artery injury، degenerative changes in knee joint، knee pain، atrophy of quadericeps muscle، malunion، chronic osteomyelitis، delayed union، and nonunion. Short musculoskeletal function assessment questionnaire (SMFA) was also completed and the data were analysed by statistical software.ResultsThere were 151 Open fractures and 75 closed fractures. Open procedure was used in 155 cases and closed one in 71 cases. Knee pain was the most frequenct and non union the least common complication. Musculoskeletal limitation appeared more in open fractures and in association with fibular fracture and was more in female than male patients (p<. 001). SMFA score also raised by passing time.ConclusionsIntramedullary nailing is a proper and effective method in emergency treatment of tibial shaft fractures.Keywords: Tibia fractures, Fracture fixation, intramedullary, Emergencies, Treatment outcome, Fracture healing -
مقدمهبی حسی اسپاینال به عنوان روشی متداول در جراحی شناخته شده است که از نظر عوارض جانبی بدنبال آن، در برخی موارد سر درد و کمر درد گزارش شده است. عوامل متعددی همانند شکل سوزن، اندازه آن، جنس و سن بیمار و تعداد موارد انجام شده در بروز آن دخیل هستند.هدفبررسی عوامل مرتبط و اتخاذ روش های تعدیل آنمواد و روش هااین پژوهش به صورت مطالعه ای توصیفی و آینده نگر بر 200 بیمار 65- 15 ساله ASA کلاس 1 و2 کاندید جراحی ارتوپدی اندام تحتانی صورت پذیرفت. بیهوشی با سوزن 24 و لیدوکائین 5% و اپی نفرین انجام شد. پرسشنامه بیماران از لحاظ سردرد-کمردرد قبلی یا سابقه بیهوشی نخاعی پر شد. همچنین، در مرحله پس از جراحی نیز از سردرد وکمر درد به فاصله ی یک روز، یک هفته و یک ماه پس از جراحی پرسیده شد. سردرد یا کمر دردهای غیرقابل کنترل با درمان های معمول با تجویز مسکن های اوپیوئیدی درمان می شدند. آنالیز آماری توسط SPSS 16 صورت پذیرفت و P<0.05 معنی دار تلقی شد.نتایج25 نفر(5/12%) از بیماران سابقه ی کمر درد و 13 بیمار(5/6%) نیز سابقه ی سردرد معمولی داشتند. در آنالیز انجام شده میزان سر درد در یک روز، یک هفته و یک ماه پس از بی حسی به ترتیب (5/6%، 5/3% و 1%) و هم چنین میزان کمردرد بیماران به ترتیب 16%، 9% و 5/3% بدست آمد که البته دو معیار فوق تفاوت آماری معنی داری نداشتند در بیماران دارای سابقه بی حسی اسپانیال و مشکل کمردرد تفاوت آماری معنی داری بدست آمد(P<0.001). چنین یافته ای در خصوص سردرد نیز ملاحظه شد.نتیجه گیریبه نظر می رسد بین سردرد و کمر درد بیماران با سابقه بی حسی اسپانیال ارتباط معنی داری وجود داشته است. کمر درد قبلی و جنس تاثیر بارزی بر کمردرد پس از عمل داشت که در مورد سردرد چنین یافته ای بدست نیامد.
کلید واژگان: بی حسی نخاعی, سردرد, عوارض پس از عمل جراحی, کمردردIntroductionSpinal Anesthesia (S.A) is currently becoming a more common and popular method for orthopedic surgeries. Unfortunately, Backache (BA) and Post Dural Puncture Headache (PDPH) are both frequent and troublesome. Several factors (including needle shape and size, frequency rates of puncture attempts, and age and gender) have been shown to affect the rates of such complications.ObjectiveTo determine these factors and evaluate some modalities to prevent them.Materials And MethodsThis is a prospective study on 200 patients-15 to 65 years old with class type 1 and 2 A.S.A(American Society of Anesthesiology), who were candidates for orthopedic lower extremity surgeries. Anesthetic procedure was performed using a standard 24G needle Lidocaine 5% plus Epinephrine. Symptom questionnaire was filled for the history of Headache and Backache and history of former S.A. post-op puncture complications of 1st day, 1st week and 1st month were added to the forms. Statistical analysis was performed using SPSS version 16 and the results were considered significant at p<0.05.ResultsRates of BA and PDPH were 12.5% and 17%, respectively. Post anesthetic BA for first day, week, and month were 16%, 9%, and 3.5%, respectively and PDPH were 6.5%. 3.5% and1% respectively with no significant differences. History of former spinal anesthesia with BA and PDPH revealed notable differences (p<0.001).ConclusionThe results of this study support the idea that history of previous spinal anesthesia could be a triggering factor for backache and headache in prior Spinal anesthetic procedures.Keywords: Anesthesia Spinal, Back Pain, Headache, Postoperative Complications -
موردی را که به معرفی آن می پردازیم شکل وراثتی از متهموگلوبینمی است که در حین بیهوشی یک بیمار 36 ساله با وجود کاهش بارز دراشباع اکسیژن خون شریانی در پالس اکسی متری و یک نمونه طبیعی از گاز خون ریانی به ان مشکوک شده و سایر اقدامات تشخیصی درمانی جهت تشخیص قطعی و درمان این بیماری صورت پذیرفت.
The case report that will be presented is an inherited methemoglobinemia، during general anesthesia of 36year old patient and was suspected by some clinical xamination such a decrease oxygen saturation in pulse oximetry and a normal finding in ABG sample that have been prepared at the preparation of patient for anesthesia. So we are going to write about this problem in the perioperative period and how to manage it. -
درمان دررفتگی مفصل ران به دنبال تروما یک فوریت ارتوپدی است. به علت عوارض جدی آن، هرگونه اقدام جهت تشخیص و درمان سریع این دررفتگی باید انجام گیرد. دررفتگی دو طرفه مفصل ران یک حادثه نادر و دررفتگی دو طرفه به صورت نامتقارن، بسیار نامحتمل است. در این گزارش یک پسر 17 ساله که به دنبال تصادف دچار دررفتگی نامتقارن مفصل ران، بدون شکستگی استخوانی شده بود، ارائه می شود. برای مفصل ران سمت راست جااندازی بسته و سمت چپ جااندازی باز با رویکرد پشتی انجام شد. پس از 3 ماه، بیمار پوکی استخوان موضعی در مفصل ران چپ پیدا کرد.
کلید واژگان: دررفتگی, تروما, مفصل رانTraumatic hip dislocation represents an orthopaedic emergency. Given the severity of associated complications every effort should be made to ensure prompt diagnosis and treatment. Bilateral traumatic dislocation of the hip is rare and simultaneous asymmetric traumatic dislocation even more unusual. This is a report on 17-year-old male patient with asymmetric bilateral dislocation of the hip joint with no bony fracture following a motor-cycle accident. The right hip was reduced by closed manipulation but the left hip required open reduction through a posterior approach. After 3 months there was a local osteoporosis in left hip which had an anterior dislocation initially.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.