حمیدرضا منتظری
-
مواجهه با پرونده هسته ای ایران یکی از محورهای اصلی سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا در دوران ریاست جمهوری جرج بوش و باراک اوباما بوده است. با عنایت به این موضوع، پژوهش پیش رو نیز درصدد مقایسه رویکرد آن ها بوده و هدف اصلی نوشتار پاسخ به این پرسش هاست که رویکرد بوش و اوباما نسبت به پرونده هسته ای ایران چه تفاوت هایی با هم داشت و برمبنای کدام رهیافت های روابط بین الملل قابل توصیف و تحلیل است؟ بر مبنای داده های تحقیق، عملکرد جرج بوش و کابینه او که به شدت متاثر از آموزه های نو محافظه کاری بود، در چارچوب رهیافت رئالیسم تهاجمی قابل تحلیل است. زیرا آن ها با تاکید بر استثناگرایی آمریکا، تهدید مداوم مبنی بر حمله به تاسیسات هسته ای ایران و همکاری نکردن با دیگر کنشگران درگیر در این ماجرا، عملکردی عمدتا یکجانبه گرایانه را در قبال پرونده هسته ای ایران در پیش گرفته بودند. از سوی دیگر، باراک اوباما با بهره گیری از مولفه های نهادگرایی نئولیبرال، خواستار همکاری، تعامل، ایفای نقش دیپلماسی، بهره گیری از قدرت نرم و ظرفیت سازمان های بین المللی در سیاست خارجی بود. بنابراین او توانست با اتخاذ سیاست چندجانبه گرایی آمریکا محور، اجماع قدرت های بزرگ و نهادهای تاثیرگذار سیاسی و اقتصادی را در مقابله با ایران کسب کرده و گروه 1+5 و ایران بعد از مذاکراتی طولانی به توافق رسیدند.کلید واژگان: آمریکا, رئالیسم تهاجمی, نهادگرایی نئولیبرال, پرونده هسته ای ایران, تحریم, سازمان ملل متحدAddressing Iran’s nuclear case was a major constituent of the foreign policy of the United States of America in the administrations of both George W. Bush and Barack Obama. Therefore, this research attempts to draw a comparison between these administrations with the ultimate goal to answering this question; what were the differences between the Bush and Obama approaches to Iran's nuclear case and which international relations approaches provide the best analysis of the Bush-Obama approach to Iran's nuclear case? According to the research data, the performance of George W. Bush and his cabinet which was strongly influenced by Neo-conservatism beliefs could be analyzed within the framework of offensive realism approach. Bush administration had primarily adopted a unilateral approach to Iran’s nuclear program via emphasis on American exceptionalism, making constant threats to attack Iran’s nuclear installations and not cooperating with other powers involved in the case. On the other hand, Barack Obama, with using the Neoliberalism's facts, demanding of cooperation, interaction, attention to the role of diplomacy, the using of soft power and the capacity of international organizations in foreign policy. Thus, he managed to gain the consensus of major powers and influential economic and political institutions against Iran trough adopting the policy of U.S. driven multilateralism which culminated in an agreement between Iran and 5+1 countries after prolonged negotiations.Keywords: America, Offensive realism, Neoliberalism, Iran's Nuclear File, Sanction, United Nations
-
سازش، سناریوی به محاق برنده آرمان فلسطین / مقاومت، تنه ا راه ره ایی قدس شریف
-
-
-
-
نگارش نامه به جوانان غرب آن هم در این مقطع زمانی توسط مقام معظم رهبری، حکایت از درایت ایشان دارد، چرا که به اذعان بسیاری از اندیشمندان، در این برهه زمانی نظم ناعادلانه ایجاد شده توسط نظام سلطه ، در حال رنگ باختن است و هندسه قدرت جهان در حال تغییر میباشد. امروزه به دلیل آنکه جامعه آرمانی نظام لیبرال دموکراسی، بر پایه جهان بینی مادی شکل گرفته است، پاسخی برای فطرت حقیقت جوی اذهان بیدار در جوامع غربی ندارد و همین امر سبب بحران هویت نسلی است که در عصر ارتباطات، بیش از پیش حقیقت و عدالت را جستجو کرده و از انحطاط حاکم در جوامع غربی به تنگ آمده و بیشتر از هر زمان دیگری نیاز به اخلاق و انصاف را در خود احساس میکند...
-
گرچه روابط دوجانبه ایران و روسیه سابقه طولانی دارد، اما همواره نشانه هایی از تنش، بی اعتمادی و ابهام در روابط این دو کشور وجود داشته است. در مقطع تاریخی 1357– 1320ش. سیاست قدرت های بزرگ در برابر کشورهای جهان سوم و از جمله ایران، به طور کلی براساس قواعد جنگ سرد تدوین و اجرا می شد. وضع ایران پس از جنگ جهانی دوم نامناسب بود و پس از کودتای 28 مرداد 1332 از زیر نفوذ سنتی انگلیس، زیر سایه قدرت نوخاسته آمریکا درآمد. در محاسبات سیاسی آمریکا، ایران با توجه به نزدیکی و طول قابل توجه مرز با شوروی، در موقعیتی مهم و حساس جای داشت و به همین سبب، دو قدرت بر سر ایران کشمکش داشتند. بررسی و تبیین عوامل موثر بر سیاست خارجی ایران در برابر شوروی و زمینه های تعامل و تقابل دو کشور در دوره پهلوی دوم، به صورت توصیفی- تحلیلی موضوع تحقیق حاضر است، تا از این طریق بتوان به درک مناسبی از روسیه کنونی، میراث دار اصلی اتحاد جماهیر شوروی، دست یافت. بی تردید شناخت روسیه، در عرصه سیاست خارجی اهمیت بسیار دارد.کلید واژگان: ایران, شوروی, پهلوی دوم, روابط
-
مقاله حاضر به بررسی روابط دو سویه ایران و جمهوری ترکیه در ادوار تاریخی مختلف می پردازد. بحث اصلی این است که ایران و ترکیه دو بازیگر مهم منطقه ای با نقش ها و درجه تاثیرگذاری متفاوت، اما مکمل یکدیگر در منطقه خاورمیانه هستند که در گذر تحولات تاریخی بر پایه های قدرت و نفوذ آن ها در منطقه افزوده شده است. البته روابط ایران و ترکیه همراه با تغییراتی که در دوران معاصر در جغرافیای سیاسی خاورمیانه ایجاد شد، با فراز و فرودهای گوناگونی مواجه بوده است.
می توان اذعان کرد که روابط ایران و ترکیه، در یک مرور تاریخی از زمان صفویه تاکنون، همواره بر تقابل فرصت طلبی و همکاری و همچنین منازعات و رقابت های منطقه ای استوار بوده است. علیرغم عدم تجانس سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بین دو کشور و وجود مولفه های واگرا در مناسبات فی مابین، ایران و ترکیه در سیر تاریخی روابط خود به عنوان دو کشور همجوار و دوست، تعاملات و مناسبات فراوانی با یکدیگر داشته و در مقاطعی از تاریخ، زمینه های همکاری و همگرایی در روابط بین ایران و ترکیه نمود بیشتری داشته است.
کلید واژگان: ایران, ترکیه, روابط, الگوهای تضاد, همکاریThe current paper seeks to study the mutual ties between Iran and Turkey in different epochs. The main discussion presented in the paper is that Iran and Turkey are two important regional actors of different roles and influence, which at the same time are complementary to one another, and whose influence and power in the region have been consolidated in the course of history. As a result of contemporary changes in the geopolitics of the Middle East there have been ups and downs in Iran-Turkey mutual relations. It is safe to say that the relations between Iran and Turkey, in a historical perspective from the Safavid dynasty to the present time, have always been that of confrontation, opportunistic maneuvers, cooperation and also mirrored regional conflict and rivalries. Despite political, cultural and economic heterogeneity and divergent factors in the mutual relations, the two countries have always observed the terms of peaceful coexistence and amity and have held extensive interactions and cooperation in different areas. However in some historical period cooperation and convergence have been more outstanding in the mutual relations.Keywords: Iran, Ottoman, Turkey, History of Relations, Patterns of Conflict, Cooperation -
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.