به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

رضا آرزومندان

  • محمدباقر صابری زفرقندی، ندا واحد*، رضا آرزومندان، محمدرضا پیرمرادی

    اهداف:

     شایع ترین ماده مخدر غیرقانونی در جهان، مصرف مشتقات گیاه شاهدانه و یا کانابینوییدها است. ولع مصرف یکی از چالش های مهم درمانی در افراد وابسته به کانابیس می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین فعالیت های مغزی با ولع مصرف در بین افراد مبتلا به اختلال مصرف کانابیس انجام شد.

    مواد و روش ها:

     مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود. جامعه آماری پژوهش بیماران مبتلا به اختلال مصرف کانابیس بودند. از 20 نفر از افراد دارای اختلال مصرف کانابیس، نوار مغزی در حالت استراحت ثبت شد و پس از آن با فرم کوتاه پرسش نامه سنجش وسوسه کانابیس، میزان وسوسه آن ها اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار متلب نسخه 2022 تحلیل شدند.

    یافته ها :

    نتایج نشان داد بین ولع مصرف با توان نسبی در باند فرکانسی تتا در کانال هایی از نواحی لوب گیجگاهی و لوب پیشانی همبستگی منفی و معنی دار (05/P<0) و در باند  فرکانسی بتا و گاما در کانال هایی از نواحی لوب گیجگاهی، لوب پیشانی، لوب پس سری و بخش مرکزی همبستگی مثبت و معنی داری (05/P<0) وجود دارد.

    نتیجه گیری:

     رابطه معنی داری بین ولع مصرف و تغییرات فعالیت های مغزی نواحی مختلف مغز در افراد مبتلا به اختلال مصرف کانابیس وجود داشت. این نتایج نشان می دهد که در فرایند درمان لازم است به جنبه های عصبی زیستی اعتیاد به کانابیس توجه شود.

    کلید واژگان: فعالیت مغزی, الکتروانسفالوگرافی کمی, کانابیس, ولع
    MohammadBagher Saberizafarghandi, Neda Vahed*, Reza Arezoomandan, Mohammadreza Pirmoradi

    Objectives:

     Cannabis is the most commonly used illicit substance in the world.  Craving is one of the most important treatment challenges in people with cannabis use disorder. The study aims to evaluate the relationship between brain activity and craving among people with cannabis use disorder.

    Methods :

    This is a descriptive-analytical study. Participants were 20 patients with cannabis use disorder, who were selected by a convenience sampling method. Resting-state quantitative electroencephalography (QEEG) data were recorded in resting state with eyes closed and eyes open, and their craving was measured by the marijuana craving questionnaire-short form. The data were analyzed in MATLAB software, version 22.

    Results :

    In open eyes conditions, a significant negative correlation was observed between craving and relative power in the theta band, particularly in the frontal and temporal regions (P<0.05). Additionally, in both open and closed eye conditions, a significant positive correlation was identified between craving and relative power in the beta and gamma bands, specifically in the frontal, occipital, and central regions (P<0.05). 

    Conclusion :

    There is a significant relationship between craving and changes in the activity of different brain regions in people with cannabis use disorder. It is necessary to pay attention to the neurobiological aspects of addiction to cannabis during the treatment process.

    Keywords: Brain activity, Quantitative electroencephalography (QEEG), cannabis, Craving
  • محمد آرزومندان، راحله ژیانی*، جمشید مهرزاد، علیرضا متولی زاده کاخکی، رضا آرزومندان
    مقدمه

    متادون و بوپرنورفین به عنوان دو داروی انتخابی در مراکز و کلینیک های ترک اعتیاد هستند که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. بدین منظور مطالعه ای حاضر با هدف بررسی عملکردهای اجرایی در افراد معتاد تحت درمان با متادون و بوپرنورفین و مقایسه آن با افراد سالم انجام شد.

    روش کار

    به منظور اجرای این مطالعه از مراجعه کنندگان به مراکز ترک اعتیاد خراسان جنوبی استفاده شد، شرکت کنندگان به سه گروه 30 نفری (گروه تحت درمان با بوپرنورفین، گروه تحت درمان با متادون و گروه شاهد) تقسیم شدند. عملکردهای اجرایی در هر گروه ارزیابی شد. همچنین سطح سرمی مالون دی آلدهید، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و فریتین نیز اندازه گیری شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد عملکردهای اجرایی افراد تحت درمان با بوپرنورفین و متادون نسبت به گروه شاهد به طور معناداری کاهش یافته بود، سطح سرمی فریتین در گروه شاهد و متادون بیشتر از گروه تحت درمان با بوپرنورفین بود، سطح سرمی مالون دی آلدهید در گروه تحت درمان با متادون نیز به طور معناداری بیشتر از گروه سالم بود و سطح سرمی ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در گروه تحت درمان با متادون به طور معناداری بیشتر از گروه تحت درمان با بوپرنورفین بود.

    نتیجه گیری

    بوپرنورفین و متادون سبب القا استرس اکسیداتیو، کاهش سطح سرمی فریتین و کاهش عملکردهای اجرایی می گردند. باید توجه داشت که این داروها به طور طولانی مدت مورد استفاده قرار می گیرند و ممکن است در طولانی مدت نسبت به مواد افیونی شرایط استرس اکسیداتیو، التهابی و حتی عملکردهای اجرایی افراد معتاد را بهبود بخشند.

    کلید واژگان: بوپرنورفین, متادون, عملکردهای اجرایی, استرس اکسیداتیو, التهاب
    Mohammad Arezoomandan, Rahele Zhiani*, Jamshid Mehrzad, Alireza Motavalizadehkakhky, Reza Arezoomandan
    Introduction

    Addiction is recognized as a serious societal problem with potentially severe and undesirable consequences, including social and health problems. Individuals addicted to drugs such as opioids experience impaired natural brain function, leading to compromised executive functions, ultimately affecting their quality of life and interpersonal and occupational capabilities. In addition, ample evidence indicates that opioid consumption induces changes in oxidative stress levels, typically resulting in negative alterations and an exacerbation of oxidative stress in the body. Methadone and buprenorphine are widely used as maintenance treatments for opioids in treatment centers. Methadone, a full μ-opioid receptor agonist, is the most widely used substitution treatment in Europe and the United States, as well as in Iran, and its effectiveness in the reduction of drug-associated harm and improvement of abstinence rate is clearly proven. Buprenorphine, a partial μ-receptor agonist and k-receptor antagonist, compared to methadone, causes less analgesia due to being a partial agonist of μ receptor.Several lines of evidence have shown the impact of methadone and buprenorphine on oxidative stress levels. In addition, long-term use of opioids can affect neuronal functions and neural connectivity and subsequently affect normal brain functioning and cognitive functions, including executive functions, learning, memory, and attention. Impairment in cognitive function can significantly affect the routine daily life of individuals. Accordingly, this study aimed to investigate executive functions and inflammatory factors, including malondialdehyde (MDA) levels, total antioxidant capacity (TAC), and ferritin patients undergoing maintenance treatment with methadone and buprenorphine, and compare them with healthy individuals.

    Methods

    This cross-sectional study investigated oxidative/antioxidant activity, inflammatory factors, and cognitive ‎functions in patients under maintenance treatment and healthy control participants. The participants were selected from individuals actively pursuing addiction treatment in South Khorasan, Iran. Participants were categorized into three distinct groups, each comprising 30 members. The groups included the buprenorphine treatment group, the methadone treatment group, and a control group consisting of healthy, demographically matched individuals. All groups were matched based on age, sex, and education level. The methadone and buprenorphine groups had been under treatment for at least 12 months, and healthy subjects ‎had no history of drug use.Executive function was measured using the Wisconsin Card Sorting Test (WCST). The WCST is a gold standard instrument used to assess executive functions. The test requires respondents to match a total of 128 response cards to one of four key cards representing different perceptual sorting dimensions. Once respondents find the correct sorting rule, they need to ignore other sorting dimensions and follow this rule across other changing stimuli. After correctly matching ten cards in a row, the sorting criterion shifts to a new dimension without warning, prompting participants to adapt by devising a fresh sorting strategy. Furthermore, to delve into the biochemical aspects associated with addiction treatment, blood samples were systematically collected for the comprehensive evaluation of serum levels. In brief, for each participant, a 10 ml blood sample was collected from a forearm vein. Each blood sample was drawn after neuropsychological assessments. The serum samples were immediately separated by centrifugation at 3000 g for 10 min and were stored at -80 °C for further analysis. The concentrations of MDA, an indicator of oxidative stress, and TAC were measured. Additionally, the study examined the serum levels of ferritin, a marker of inflammatory processes. The thorough analysis of these biochemical markers aimed to provide insights into the potential impact of buprenorphine and methadone treatments on oxidative stress and inflammatory pathways.

    Results

    The WCST results reveal that healthy participants significantly outperformed the other groups in numerous executive function subscales. Additionally, individuals under buprenorphine treatment demonstrated better performance compared to those under methadone treatment, although these improvements were not statistically significant in some cases. The methadone treatment group exhibited the weakest performance on all subscales compared to healthy and buprenorphine groups.The analysis of inflammatory factors showed variations in serum ferritin levels among the three groups, with higher levels in the healthy and methadone groups compared to the buprenorphine treatment group. The assessment of oxidative stress factors (MDA and TAC) also revealed differences among the study groups. Serum MDA levels were significantly higher in the buprenorphine treatment group compared to both the healthy and methadone treatment groups. Furthermore, serum MDA levels in the methadone treatment group were significantly higher than in the healthy group. Serum TAC levels were significantly higher in methadone treatment groups compared to the buprenorphine treatment group. Additionally, the healthy group exhibited significantly higher serum TAC levels than the buprenorphine treatment group.

    Conclusion

    The current research suggests that although both methadone and buprenorphine are associated with heightened oxidative stress, inflammation, compromised antioxidant defenses, and cognitive impairments, these adverse effects are significantly less severe than those linked to morphine and heroin use.  Considering the obtained results and comparing them, it can be generally stated that long-term methadone use elevates inflammation in the body. Moreover, the measurement of lipid oxidation indicates that individuals receiving buprenorphine alternative treatment exhibit higher oxidation levels, and the measurement of TAC, representing antioxidant capacity, is significantly lower in the buprenorphine group compared to methadone. However, oxidative stress levels in all patients were worse than those in healthy individuals.Additionally, the WCST and executive functions results revealed that both patient groups performed poorly compared to healthy individuals. Among the methadone and buprenorphine groups, individuals under buprenorphine treatmentexhibited better performance in comparison to those under methadone treatment. However, notably, due to the higher cost of buprenorphine, individuals under buprenorphine treatment likely had a higher quality of life, which could impact their executive functions. It is suggested that oxidative stress can affect normal brain activity and, consequently, cognitive functions. However, concomitant antioxidant administration with buprenorphine or methadone can potentially enhance their beneficial action by regulating blood redox status.

    Keywords: Buprenorphine, Methadone, Executive Functions, Oxidative Stress, Inflammation
  • سعیده شیردل*، بهین آرامی نیا، مهدیه صالحی، رضا آرزومندان، محمدرضا شالبافان، لیلا کمال زاده، سید وحید شریعت

    ویکی پدیا یکی از مهم ترین منابع اطلاعاتی در فضای مجازی است که قابلیت ویرایش تقریبا توسط هرکسی در هر موردی را دارد و ویژگیهای دانش نامه های عمومی و تخصصی و سالنامه ها را در خود ترکیب کرده است. هدف ویکی پدیا انتشار اطلاعات عمومی به صورت آزاد برای عموم است. با این حال این تغییر پذیری نیز منجر به بی اعتمادی بسیاری از افراد نسبت به آن به عنوان یک منبع قابل اطمینان اطلاعات شده است. اگرچه تلاش های زیادی برای توسعه معیارها برای کمک به کاربران در مورد اعتبار محتوا صورت گرفته است، اما مشخص نیست که چه میزان این اقدامات می تواند بر روی این سیستم تاثیرگذار باشد.

    کلید واژگان: سلامت, روان, اینترنت, ویکی پدیا
    Saeedeh Shirdel*, Behin Araminia, Mahdiyeh Salehi, Reza Arezoomandan, Mohammadreza Shalbafan, Leila Kamalzadeh, Seyedvahid Shariat

    Wikipedia is one of the most important online sources of information that can be edited by any one. About 80% of people in developed countries use the Internet to search for mental health information, which generally includes disease symptoms, illnesses, and treatment methods. Existing studies have reported varying degrees of quality for mental health information on the Wikipedia website. To our knowledge, there is no study on the quality of information on the Persian version of Wikipedia, especially in the field of mental health. Due to the importance of Wikipedia for Internet users, the main purpose of this letter is to present a brief report on the Iranian authors' efforts in improving the quality and quantity of mental health information on the Persian Wikipedia. This can a step to promote the general knowledge of the community about the mental health.

    Keywords: Mental, Health, Wikipedia, Internet
  • محمدباقر صابری زفرقندی*، سحر عشرتی، رضا آرزومندان، مرضیه فرنیا، حسین محمدی، ندا واحد، آرش جواهری، مهدی امینی، سمانه حیدری
    اهداف

     پژوهش حاضر با هدف مستندسازی و پایش برنامه های کاهش آسیب اعتیاد در زندان های کشور و ارایه راه حل هایی برای بهبود و ارتقای این برنامه ها صورت گرفته است.

    مواد و روش ها

    این مطالعه شامل سه مرحله است؛ اول جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعه کتابخانه ای بر اساس شواهد و اسناد موجود در کتابخانه مرکزی سازمان زندان ها؛ دوم استخراج شاخص های پایش بر اساس مرحله اول و تهیه دو چک لیست محقق ساخته و مرحله سوم بازدید میدانی، مراجعه به زندان های مراکز استان و انجام مصاحبه کیفی نیمه ساختاریافته با دست اندرکاران و مطلعین کلیدی درگیر در خدمات درمان و کاهش آسیب.

    یافته ها

     برنامه های کاهش آسیب اعتیاد در اکثر زندان های کشور در حال اجراست. در ابتدا کمبودهای مالی و انسانی، و مقاومت در برابر تغییر از موانع اجرای برنامه ها بود ولی به تدریج به پیشرفت و کیفیت این برنامه ها افزوده شد. درمان های جایگزین با متادون و کلینیک های مثلثی عمده ترین برنامه ها بودند که به تدریج برنامه های سراسری بیماری یابی ایدز و سل با همکاری دانشگاه های علوم پزشکی به آن افزوده شده بود. 

    نتیجه گیری

    برنامه های درمان و کاهش آسیب در تعدیل و کاهش بیماری های عفونی از جمله ایدز، خودزنی و رفتارهای خشونت آمیز موثر بوده است. برنامه های فرهنگی در کنار برنامه های کاهش آسیب، جلسات توجیهی و حمایت طلبی از مسیولین از راهکارهای مهم در جهت ماندگاری افراد در درمان و تداوم برنامه ها بوده است. با جبران کمبود نیروی انسانی و باز تعریف حوزه های امنیتی در مورد زندانیان عادی امکان استفاده بهینه از امکانات دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی نیز بیشتر فراهم می شود.

    کلید واژگان: درمان اعتیاد, کاهش آسیب, اعتیاد, زندان, مواد غیرقانونی
    Mohammad Bagher Saberi Zafarghandi*, Sahar Eshrati, Reza Arezoomandan, Marziyeh Farnia, Hosein Mohammadi, Neda Vahed, Arash Javaheri, Mehdi Amini, Samaneh Heidari
    Objectives

     This study aims to assess the implementation of drug-related harm reduction programs in Iranian prisons and suggest solutions for their improvement.

    Methods

     This study was conducted in three steps. First, library method was used for collecting data from the central library of Iran’s Prisons, Security and Corrective Measures Organization. In the second step, performance indicators were extracted based on the results of first step and two researcher-made checklists were designed. Finally, a field visit and a semi-structured interview with the authorities involved in the treatment and harm reduction services were carried out.

    Results

     In most of prisons, drug-related harm reduction programs were underway. Despite a lack of human resources and budget at the beginning, the quality of measures was gradually increased and the attitude of authorities was improved. Methadone Maintenance Treatment and Triangular Clinics were the most common harm reduction programs, in addition to HIV and tuberculosis screening programs in collaboration with medical sciences universities. The program continued despite the change of officials.

    Conclusion

     Harm reduction programs are able to reduce infection diseases, self-harm and violent behaviors in prisons of Iran. Cultural programs along with other harm reduction programs, briefings and seeking support from the authorities can greatly help with continuation of the programs in prisons. By eliminating the shortage of manpower and redefining the security areas for ordinary prisoners, it will be possible to make better use of the facilities of universities and research centers.

    Keywords: Harm reduction, Addiction, Prison, Illegal drugs
  • مهسا زارعی*، رضا نیلی پور، محسن شتی، شهره شاکری، رضا آرزومندان، کیمیا امیرزاده، فهیمه حاجی آخوندی
    اهداف

     هدف از این مطالعه، بررسی زبان پریشی در زیرگروه های مختلف دمانس فرونتوتمپورال و استفاده از آن در کمک به تشخیص دقیق تر این بیماران بوده است. 

    مواد و روش ها

    این مطالعه کاربردی روی بیست بیمار مبتلا به دمانس فرونتوتمپورال انجام شد که به صورت تصادفی از بین بیماران مراجعه کننده به کلینیک حافظه بیمارستان رسول اکرم (ص) انتخاب شدند. این بیماران سیزده مرد و هفت زن بودند که بین 58 تا 78 سال (میانگین 63 و انحراف از معیار 8/0) سن داشته اند. این بیماران با کمک معاینه های بالینی و تصویر برداری در یکی از سه گروه دمانس فرونتوتمپورال شامل، نوع رفتاری (پنج بیمار)، دمانس سمانتیک (چهار بیمار) و زبان پریشی غیر روان پیش رونده (یازده بیمار) جای گرفتند. برای بررسی زبان پریشی در هر یک از زیرگروه های بیماری، آزمون زبان پریشی فارسی وب 1 (P-WAB-1)، که دارای شش بخش مجزا است، انجام گرفت و نتیجه آن به صورت کمی، تحت عنوان نمره 8AQ گزارش شد. همچنین نتیجه هریک از بخش های زبانی آزمون برای هریک از زیر گروه ها گزارش شد. پس از ثبت نتایج و تکمیل آزمون ها، داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 و با آنالیز راک تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنا داری AQ برای هریک از زیر گروه های بالینی به طور مجزا سنجیده شد. 

    یافته ها

     با توجه به معنادار بودن نمره کلی AQ و اجزای آن در نوع زبان پریشی غیرروان پیش رونده نتیجه آزمون در این بیماران به صورت اختلال در بخش روانی کلام بود، در حالی که سایر توانایی های زبانی در این بیماران افت چندانی نداشت و قابلیت های زبانی این افراد در همه حوزه ها به غیر از حوزه روانی کلام حفظ شده بود.

    نتیجه گیری

    بنابراین آزمون P-WAB-1 می تواند در کلینیک، درکنار معیارهای بالینی و تصویربرداری، برای سنجش اجزای زبان پریشی و تعیین اختلال روانی کلام در بیماران مبتلا به نوع زبان پریشی پیش رونده استفاده شود. این بیماران پس از تشخیص برای اقدامات توان بخشی به گفتار درمان ارجاع داده می شوند.

    کلید واژگان: دمانس فرونتوتمپورال, زبان پریشی غیرروان, آزمون زبان پریشی فارسی وب 1
    Mahsa Zarei*, Reza Nilipour, Mohsen Shati, Shohreh Shakeri, Reza Arezoomandan, Kimia Amirzadeh, Fahimeh Hajiakhoundi
    Objectives

     Frontotemporal Dementia (FTD) is an uncommon type of dementia. The hallmark feature of FTD is the presentation with aphasia or behavioral changes which vary in different FTD subtypes. In this study, we propose a quantitative aphasia test as an additive diagnostic tool for differentiation of FTD subtypes.

    Methods

     The applied study was conducted on 20 patients with FTD (13 men and 7 women) aged 58-78 years (Mean age=63±0.8 years) referred to dementia clinic of Rasul Akram Hospital in Tehran, Iran. Based on clinical diagnosis, patients were divided into three groups of behavioral variant (n=5), semantic dementia (n=4) and non-fluent aphasia (n=11). The Persian Western Aphasia Battery (P-WAB-1) test was performed on the patients to assess their aphasia severity based on its overall score (Aphasia Quotient). The score of each language section of the test was also reported for each study group, separately. After recording data, they were analyzed in SPSS v. 22 software using the whole rock analysis. Significance level of Aphasia Quotient score was measured separately for each study groups.

    Results

     Patients with non-fluent aphasia had problems only in the speech fluency domain, and their abilities in other domains remained intact.

    Conclusion

     It seems that P-WAB-1 test is a useful tool for assessing the non-fluent aphasia in patients who suffer from progressive dementia. These patients should be referred to speech therapist for rehabilitation.

    Keywords: Frontotemporal dementia, Non-fluent aphasia, Persian Western Aphasia Battery Test
  • مروری بر روش های فارماکولوژیک درمانی وابستگی به اوپیوئیدها، درمان های موجود و...
    رضا آرزومندان
    وابستگی به اپیوئید ها نوعی بیماری مزمن، با احتمال بازگشت به مصرف بالا و با درمان دشوار است؛ با وجود این، با مدیریت وابستگی و کاهش مضرات آن می توان به طور قابل توجهی امید و کیفیت زندگی فرد و به طبع آن محیط زندگی و جامعه را بهبود بخشید. در مقاله ی مروری حاضر، به بررسی جدیدترین روش های درمانی برای سم زدایی و وابستگی اپیوئیدها و برتری هر کدام از آن ها خواهیم پرداخت. درمان-های اصلی شامل آگونیست های اپیوئیدی (متادون، بوپرنورفین و LAAM)، آنتاگونیست (نالتروکسان و نالوکسان) و درمان های دارویی غیراپیوئیدی (آگونیست های آلفا 2 آدرنرژیک) در دوره های سم زدایی و درمان های طولانی مدت و برتری هر کدام مورد بحث قرار خواهد گرفت. همچنین برخی از روش های فارماکولوژیک جدید برای درمان وابستگی که در مدل های حیوانی به اثبات رسیده اند و به عنوان روش های درمانی جدید مطرح هستند، مانند آنتاگونیست های کانابینوئیدی و مهارکننده های فسفودی استراز مورد بحث قرار خواهند گرفت.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال