به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

رقیه خدامی

  • رقیه خدامی، مهناز رمضانی *، زهره سرمد

    استفاده از نقش مثبت و منفی شخصیت زن در ادبیات و آثار زبان فارسی همواره مورد توجه اهل ادب بوده است. زن در آثار نظم، گاه با چهره رمزآلود و عرفانی به تصویر کشیده شده است و گاه تنها خصلت های زمینی را آشکارمی کند. این پژوهش بر آن است که با روش توصیفی- تحلیلی، به بررسی جلوه های ادبیات عرفانی در آثار جامی با تکیه بر نقش زن در سه مثنوی «لیلی و مجنون، سلامان و ابسال و یوسف و زلیخا» بپردازد. تحقیق پیرامون سیمای زن در این مثنوی ها بیانگر آن است که جامی با ارائه تصاویر زن ستیزانه و زن ستایانه در هر سه داستان، از شخصیت زن برای تبیین مضامین عرفانی بهره برده است و زنان در این مثنوی ها رمز و نمادی عرفانی محسوب می شوند؛ چنانچه زلیخا، نماد و رمز سالکی است که از پل عشق مجازی به عشق حقیقی می رسد؛ لیلی، سمبل عشق الهی، و ابسال، مظهر تن شهوت پرستی است که میل به تعالی از راه کمالات عقلی را دارد.

    کلید واژگان: زن, جامی, لیلی و مجنون, سلامان و ابسال, یوسف و زلیخا, عرفان
    Roghayeh Khoddami, Mahnaz Ramezani*, Zohreh Sarmad

    The use of the positive and negative roles of female characters in the Persian literature and works has always been at the center of attention of literary scholars. In poetry, a women is sometimes portrayed by her mysterious and mystical face, and at times she only reveals earthly traits. This research aims to explore the manifestations of mystical literature in Jami's works by a descriptive-analytical method, relying on the role of women in “Leyli &Majnun”, “Salāmān & Absāl”, “Yusuf & Zulaikha”. Research on the image of women in the above masnavis shows that Jami has taken advantage of female characters to account mystical themes by presenting anti-feminist and pro-feminist images in all three stories, and woman in these masnavis is considered a mystical code and symbol; the same as Zulaikha is the symbol and code of a disciple who crosses the bridge of virtual love to true love; Leyli is the symbol of divine love, and Absāl is the embodiment of sensuality, whose desire for excellence is met through intellectual perfection.

    Keywords: Woman, Jami, “Leyli &Majnun”, “Salāmān & Absāl”, “Yusuf & Zulaikha”, Mysticism
  • رقیه خدامی، مهناز رمضانی*، زهره سرمد
    از گذشته تاکنون جایگاه و سیمای زن در ادبیات فارسی یکسان نبوده است و در ادوار تاریخی مختلف، جلوه ای از زن ستایی و زن ستیزی در آثار ادبی دیده می شود. جامی به عنوان یکی از شعرای دوره تیموریان در اشعار خود جلوه های متفاوتی از زن را مطرح نموده است. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی دیدگاه  متناقض نمای جامی درباره  سیمای زن در دو مثنوی لیلی و مجنون و سلامان و ابسال پرداخته می شود. هدف از این جستار، واکاوی زن ستایی (لیلی و مجنون) و زن ستیزی (سلامان و ابسال) در اشعار جامی است. بررسی سیمای زن در این دو مثنوی بیانگر دو دیدگاه متضاد در آثار جامی است چنان که در لیلی و مجنون تصویری مثبت از ویژگی های زن چون تجلی روح الهی، خردمندی، وفاداری، پاکدامنی و... ارایه نموده و در سلامان و ابسال، زن را موجودی فریبکار، ناقص عقل، وسیله کامجویی مردان، بی و فا، کافر نعمت، بدخو و نادان معرفی کرده است. هر چند گاهی در لیلی و مجنون نیز به ندرت شاهد زن ستیزی از زبان بدگویان برضد لیلی هستیم؛ این امر می تواند هم به شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دوره جامی و هم به دیدگاه شخصی او در ارتباط با زن ستیزی و زن ستایی از ارایه داستان و نمادسازی باشد.
    کلید واژگان: زن ستیزی, زن ستایی, جامی, لیلی و مجنون, سلامان و ابسال
    Roghaye Khorami, Mahnaz Ramezani *, Zohreh Sarmad
    From the past until now, the position and image of women in Persian literature has not been the same and in different historical periods, manifestations of feminism and misogyny can be seen in literary works. Jami, as one of the poets of the Timurid period, has introduced different manifestations of women in his poems. In this research, with a descriptive-analytical method, the contradictory view of Jami's view about the appearance of women in the two Masnavi of Lily and Majnoon and Salaman and Absal is investigated. The purpose of this article is to analyze femininity (Lily and Majnoon) and misogyny (Salaman and Absal) in Jami's poems. Examining the image of women in these two Masnavi shows two opposing views in Jami's works, as in Lily and Majnoon it presents a positive image of the characteristics of women such as the manifestation of the divine spirit, wisdom, loyalty, chastity, etc., and in Salaman and Absal, the woman. He has introduced a deceitful being, imperfect of intellect, a means of seeking men, unfaithful, an infidel of blessings, ill-tempered and ignorant. Although sometimes in Lily and Majnoon we rarely see misogyny from the language of slanderers against Lily; This can be both the political, social and cultural context of the Jami period and his personal views on misogyny and the glorification of storytelling and symbolism.
    Keywords: misogyny, Adultery, Jami, lily, majnoon, Salaman, Absal
  • رقیه خدامی، مهناز رمضانی*، زهره سرمد

    فی فتره حکم التیموریان فی القرن التاسع الهجری فی تاریخ إیران لم یکن للمراه مکانه إجتماعیه إیجابیه. جامی، احد الشعراء البارزین فی هذا القرن، فی احد اعماله الشعریه المسمی «هفت اورنگ» وفی إشاره إلی النساء فی مثنویاته قدم نهجا مزدوجا وسلبیا فی کثیر من الاحیان تجاه المراه؛ فی المقابل، من ناحیه اخری، تغیر الوضع خلال الفتره الدستوریه حیث یمکن رویه هذا التغییر فی المواقف الموجوده تجاه المراه وتحسین وضع المراه بوضوح فی قصاید ملک الشعراء بهار. یمکن ان یکون هذا الموضوع مرتبطا بالظروف السیاسیه والاجتماعیه فی عهد الشاعر ونظرته الشخصیه تجاه المراه. تظهر دراسه التحلیلیه الوصفیه ان الجامی فی لیلی ومجنون یقدم صوره إیجابیه عن صفات الانثی مثل الجمال والولاء والتعقل وما إلی ذلک، وفی سلامان وابسال ویوسف وزلیخا، قدم المراه علی انها مخلوق ناقص، وتابع الشهوه. لوحظ هذا النهج المزدوج ایضا فی قصاید ملک الشعراء بهار، مع وجود اختلاف فی ان الموقف الإیجابی تجاه المراه هو الاکثر بروزا. فی قصاید بهار، لم تذکر المراه فقط علی انها عشیقه، ولکن رکز ایضا علی عقلانیه المراه وشخصیتها وإنسانیتها.

    کلید واژگان: المراه, الفتره الدستوریه, جامی, الادب المعاصر, ملک الشعراء بهار
    Roqiyeh Khoddami, Mahnaz Ramezani *, Zohreh Sarmad

    The Timurid period is a period in the history of Iran in which women do not have a favorable position. Jami, one of the prominent poets of this century in Haft Aurang, has a dual and often negative approach to women in referring to the women of his Masnavi; In contrast, the situation has changed during the constitutional period. In the Malek osh-Sho'arā Bahār’s poets, this change of attitude and improvement of the position of women can be clearly seen. This can be related both to the political and social conditions of the poet's age and to his personal view of women. Analytical-descriptive study shows that Jami in Leili and Majnoon presents a positive image of female characteristics such as beauty, loyalty, intellect, etc. introduced as a liar and lustful. This dual approach is also observed in the Malek osh-Sho'arā Bahār’s poetries, with the difference that a positive attitude towards women is more prominent. Woman is not only mentioned as a mistress, but also the rationality, personality and humanity of women In Malek osh-Sho'arā Bahār’s poems.

    Keywords: woman, constitutional period, Jami, contemporary literature, In Malek osh-Sho'arā Bahār’s poetries
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال