زهرا بازوبند
-
بیماری نوظهور و فراگیر کووید 19 که از سطح همه گیری (اپیدمی) گذر نموده و به سطح جهان گیری (پاندمی) رسیده، چالش های فراوانی را برای جامعه ی جهانی ایجاد کرده است. ویژگی های خاص بیماری کووید 19 ازجمله ناشناخته بودن و پیچیدگی منشا این ویروس، وسعت و سرعت بالای انتشار و انتقال آن، جهش پذیری فراوان، نبود درمان قطعی برای آن تاکنون ، وجود دوره ی کمون و نهفتگی بیماری، بررسی همه جانبه و تدوین برنامه ای جامع را در تمام ابعاد می طلبد تا بتوان برای کنترل و مدیریت آن اقدام کرد. سرعت فراوان انتقال این بیماری و ویروس، با بی احتیاطی ناقلان و بیماران به صورت تصاعدی افزایش می یابد. طولانی بودن زمان شیوع این بیماری نیز باعث سهل انگاری افراد در رعایت پروتکل های بهداشتی شده و موجب بیماری افراد دیگر می شود؛ ازاین رو، بی احتیاطی و سهل انگاری برخی افراد، ضمن تحمیل بار حقوقی و اخلاقی در رعایت نکردن حقوق جامعه، امنیت و سلامت جسمانی و روانی افراد را نیز تهدید می کند. یکی از اهداف تدوین قواعد فقهی و قوانین عرفی، صیانت از جان و سلامت افراد است؛ لذا موضوع این نوشتار، بررسی الزامات و ضمانت اجرای ناظر بر مراقبت و پیشگیری از بیماری کووید 19 و مسئولیت کیفری تحمیلی بر افرادی که پروتکل های بهداشتی را رعایت نمی کنند، با نگاهی فقهی و حقوقی خواهد بود. بر این اساس افرادی که حداقل های بهداشتی را در برابر این ویروس رعایت نمی کنند، در صورت ناقل بودن دارای مسئولیت هستند و در صورت احراز و اثبات قصور یا تقصیر و انتساب اضرار یا آسیب به ایشان، باید از عهده ی جبران خسارت برآیند. افزون براین، در صورت آگاهی به ناقل بودن، امکان تعزیر ایشان نیز وجود خواهد داشت.
کلید واژگان: تقصیر, سلامت, کووید 19, مسئولیتThe emerging and pervasive disease of COVID 19 (coronavirus disease), which has gone from an epidemic to a global pandemic, has created many challenges for the international community. Since this disease has certain characteristics such as the unknown and complexity of its origin, high extent and speed of its spread and transmission, high mutability, lack of definitive treatment so far for it, existence of incubation period and latency of the disease and many other features, it requires a comprehensive study and development of a comprehensive plan in all dimensions to be controlled and managed. Due to the high rate of transmission of this disease and lack of care by carriers and patients, COVID-19 has increased exponentially, and on the other hand, the long duration of the disease has caused people to neglect following health protocols, which itself causes other people to get sick. And while imposing a legal and moral burden in non-compliance with the rights of society, it threatens people’s security, physical and mental health. On the other hand, one of the goals of the jurisprudential rules and customary laws is to protect the life and health of individuals. The requirements and guarantees of the supervision of care and prevention against COVID-19 and the responsibility imposed on people who do not comply with health protocols will be the subject of this article. Accordingly, people who do not consider the minimum health standards against this virus have a responsibility if they are carriers, and if negligence or fault and attribution of harm or damage to other people is confirmed, they should be able to compensate the damage while being punished. There will also punishments if people are aware of being a carrier.
Keywords: COVID-19, Responsibility, Health, Fault -
زمینه و هدف
در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، قانونگذار مجازاتهایی را با عنوان «مجازاتهای تکمیلی» پیشبینی کرده است. شناسایی ماهیت این گونه مجازاتها به جهت امکان اعمال این دسته از واکنشها در معیت مجازاتهای حدی و قصاص و وجود قواعدی همچون «منع مجازات کردن جانی بیش از جانش» و «ثابت و مشخص بودن مجازات در جرایم حدی»، از اهمیت بسزایی برخوردار است، زیرا در صورت ماهیت کیفری داشتن مجازاتهای تکمیلی، اقدام قانونگذار در راستای امکان اعمال این واکنشها همراه با مجازاتهای حدی و قصاص، مغایر با این قواعد است. بنابراین پرسش پژوهش حاضر این است که ماهیت مجازاتهای تکمیلی چیست؟ آیا این مجازاتها در قلمرو واکنشهای کیفری قرار میگیرند یا آنها را باید در زمره واکنشهای غیرکیفری برشمرد؟
روششناسی:
این پژوهش به روش تحلیلی توصیفی با استفاده از منابع کتابخانهای تنظیم شد و با مراجعه به کتابخانه اعم از واقعی و مجازی، اطلاعات مورد نیاز جمعآوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بنابراین، با تکیه بر تعریف، ماهیت و ویژگیهای حدود، قصاص، دیات و تعزیرات ضمن بیان تعریفی جامع و کامل از مجازاتهای تکمیلی، جایگاه این گونه اقدامات در واکنشهای جزایی و طبقهبندی مجازاتها بررسی و با توجه به ماهیت پیشگیرانه مجازاتهای تکمیلی، مصادیق آن از منظر جرمشناسی تحلیل شد.
یافتهها و نتایجبا دقت نظر در ویژگیهای مجازاتهای تعزیری میتوان گفت، مجازاتهای تکمیلی در زمره گونههای غیرکیفری تعزیری قرار میگیرند و مقصود قانونگذار از بکارگیری عنوان مجازات بر این اقدامات، معنای عام مجازات و قراردادن این گونه اقدامات در زمره نوعی واکنش جزایی، صرف نظر از ماهیت کیفری یا غیرکیفری آنها، جهت مقابله با ارتکاب جرم است. بنابراین میتوان گفت مجازاتهای تکمیلی به واقع تدابیری است تادیبی برای پیشگیری از ارتکاب مجدد جرم که با توجه به جرم ارتکابی و مجازات قابل اعمال بر مرتکب، در خصوص برخی از مجرمان اعمال میشود.
کلید واژگان: مجازات های تکمیلی, واکنش های کیفری, واکنش های غیرکیفری, تعزیراتBackground and AimIn the Islamic Penal Code of 2013, the legislator has provided penalties for “complementary Punishments”. It is important to identify the nature of these punishments for the possibility of applying these types of responses to punishments and retaliation, and the existence of rules such as “the prohibition of punishment over life” and “the determination of punishment in limiting crimes”. The reason is that in the event of the criminal nature of supplementary sentences, the legislator’s action to enforce these responses along with punitive and retaliatory acts is contrary to these rules. So the question of the present research is what is the nature of the complementary punishments? Are these punishments within the scope of criminal responses or should they be included in non-pay responses?
MethodologyThis research was conducted in a descriptive analytical method using library resources. Data was gathered and analyzed by referring to the real and virtual library. Thus, relying on the definition, the nature and characteristics of the limits, retaliation, and sanctity, while expressing a comprehensive and complete definition of punishments, the status of such actions in the criminal response and the classification of punishments, and considering the precautionary nature of the additional punishments.
Findings and conclusion:
Due to the specifics of the punishments, it is possible to say that additional punishments are among the types of non-punishment. The legislator’s intention to use the title of punishment for these actions, the general meaning of punishment, and to impose such acts as a form of criminal reprimand, Of their criminal or non-judicial nature, in order to deal with the commission of a crime. Therefore, it can be said that complementary punishment is actually a measure to prevent the commission of a crime, which applies to some criminals in relation to the offense of committing and punishing the perpetrator. Keywords
Keywords: complementary punishments, Criminal Responses, Non-Causing Responses, Testimonies
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.