به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

سارا مسگری هوشیار

  • سارا مسگری هوشیار، اکبر حاجی ابراهیم زرگر، علیرضا فلاحی*

    زلزله های شدید همواره با آسیب به بخش مسکونی، زندگی مردم را مختل می کنند. در فرایند اسکان پس از سانحه، پس از مرحله اسکان اضطراری در هفته های نخست تا زمان اسکان دایم به طور معمول یک تا دو سال طول می کشد که لازم است برای بازگشت آنها به زندگی عادی، اسکان موقت تامین شود. این دوره با وجود نقش موثر در روند بازتوانی جامعه، در تجارب گذشته اغلب ساده انگاشته شده و به ویژه در سوانح شهری با چالش های اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی همراه بوده است. هدف مقاله حاضر، معرفی الگوی اسکان موقت از طریق شناسایی ابعاد تشکیل دهنده و عوامل تاثیرگذار بر آن، با نگاهی جامع و سیستمی است. بدین منظور با رویکرد اکتشافی و روش کیفی نظریه زمینه ای، همزمان طی یک سال و نیم از زلزله آبان 1396 به مطالعه فرایند اسکان موقت در شهر سرپل ذهاب پرداخته شد. داده های پژوهش از طریق مشاهده مشارکتی و مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند با 78 نفر از افراد مهم شامل مسیولان، خبرگان، مردم و مطلعان محلی گردآوری شد. نمونه گیری به صورت نظری و هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت و داده ها توسط نرم افزار مکس کیودای در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل شد و با استخراج 33 مقوله محوری و انتخاب مقوله هسته «سکونتگاه انتقالی»، الگوی نهایی ارایه شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که موضوع اسکان موقت پس از سانحه، موضوعی سهل و ممتنع است که برخلاف تصور غالب، پیچیدگی های فراوانی دارد. چالش اصلی «اسکان موقت» با تعریف روشن آن مرتبط است. کاربرد واژه «اسکان» موضوع را در بعد کالبدی محدود کرده است. در این دوره به بازتوانی روانی، اجتماعی و اقتصادی آسیب دیدگان کمتر پرداخته می شود و واژه «موقت» نیز سبب کم اهمیت انگاشتن آن شده است. از این رو الگوی «سکونتگاه انتقالی» می کوشد با تبیین اجزای اسکان موقت و دسته عوامل موثر بر آن، به شناخت بهتر آن یاری رساند. از منظر سیستمی فرایند اسکان موقت متشکل از ابعاد «سیاستگذاری، برنامه ریزی و مدیریت سکونتگاه موقت، طراحی و اجرای مسکن موقت، ساماندهی و برچیدن» است که از سه دسته عوامل «شرایط سانحه»، «ویژگی های بستر» و «سیستم های مداخله گر» مانند «فرهنگ ایمنی، سیستم مدیریت بحران، فرایند اسکان اضطراری تا دایم، خیرین، بیمه، رسانه ها و فشارهای اقتصادی و سیاسی» تاثیر می پذیرد. براساس نتایج پژوهش، اساسی ترین راهکارها برای ارتقای برنامه های آتی، اتخاذ رویکرد جامع و فرایندی به اسکان پس از سانحه (از اسکان اضطراری تا دایم) و برنامه ریزی در مرحله آمادگی است که می تواند به بازتوانی و افزایش تاب آوری جامعه انجامد.

    کلید واژگان: اسکان پس از سانحه, اسکان موقت, سرپل ذهاب, سکونتگاه انتقالی, مسکن موقت
    Sara Mesgary Houshyar, Akbar Zargar, Alireza Fallahi *

    Severe earthquakes always disrupt people's lives by damaging the residential sector. In the process of disaster resettlement, after the emergency, shelter phase in the first weeks until permanent housing usually, takes one to two years, temporary housing is needed to resettle people and return them to normal life. Despite the effective role, this period has played in the process of community recovery. In past experiences especially urban disasters, have often been neglected and accompanied by economic, social, and environmental challenges.
    The purpose of this study is to present a model of temporary housing through a comprehensive and systematic view of the constituent dimensions and its influencing factors. For this purpose, with the exploratory approach, and the qualitative method of the Grounded Theory, the temporary housing process in Sarpol-e zahab was studied simultaneously during the year and a half of the November 2017 earthquake. Research data were collected through participatory observation and in-depth semi-structured interviews with 78 key informants including officials, experts, local informants, and people. Theoretical and purposeful sampling continued until theoretical saturation and data were analyzed by MaxQDA software in three stages of open, axial, and selective coding, extracting 33 axial issues and selecting the core issue as "Transitional settlement”, the final model is presented.
    The findings of the study indicate that the topic of post disaster temporary housing is an easy and hard issue that, despite the prevailing assumption, has many complexities. The main challenge of "temporary housing" is related to its clear definition. The use of the word "housing" restricts the subject of physical dimension, during the period. The psychological, social and economic recovery of the affected is less addressed and the term "temporary" makes it less attentional. Therefore, the model of "transitional housing" seeks to better understand it by explaining the components of temporary housing and the factors, which affecting it. From a systemic perspective, the temporary accommodation process consists of the dimensions of "policy, planning and management of transitional settlement, designing and implementing temporary housing, and dismantling" that affected by three categories of "disaster conditions", "context characteristics" and "Intervening systems" such as "safety culture, crisis management system, emergency and permanent housing, donors, insurance, media and economic and political pressures". According to the results, the most fundamental strategies to improve future programs are to adopt a holistic and process-based approach transitional resettlement (from emergency to permanent) and pre-disaster planning in preparation phase that can enhance recovery and resilience of the community.

    Introduction

    After any destructive disaster, emergency shelter is provided in the first few weeks. However, it takes more than one year the permanent housing to be prepared. So, in the meantime, "temporary housing" is provided to help people resume their life and routines. However, despite the effective role this period has played in the process of community recovery, in experiences especially urban disasters, have often been neglected and accompanied by economic, social, and environmental challenges. Researchers often attribute these challenges to the lack of pre-disaster planning and an appropriate model. Therefore, this study aims to present a temporary housing model based on the case study of Sarpol-e Zahab. Sarpol-E Zahab, located in the west of Iran, is the nearest city to the epicenter of 7.3 Richter earthquake on November 12, 2017, which suffered from 8316 residential units destroyed, and 11475 units semi-damaged. The government through two strategies of granting containers and rental assistance provided temporary housing. At the same time, large groups of charities, NGOs and some celebrities mobilized, and various plans were proposed by specialists. In addition, many affected households began to build shelters using salvaged or indigenous materials. Due to the complexity of urban issues, large number of population and tenants in Sarpol-e Zahab, the fear of frequent aftershocks, and the timeliness of reconstruction, this experience had many challenges and also worthful lessons to be learned.

    Materials and Methods

    Most previous studies were conducted after several years, examining a particular aspect, using deductive approach based on existing theories. Inversely, this research aims to study the subject coincidence with temporary housing period after 2017 earthquake in the city of Sarpol-e Zahab. It applied a systematic approach and qualitative-exploratory method of grounded theory, investigating from the perspective of different key informants to present the complexities of the temporary resettlement process in a model. Data were collected through extensive field studies and direct participatory observation of all temporary camps, and in-depth semi-structured interviews with 78 key persons including 13 officials, 19 experts, 40 local households, and 6 informants. The Theoretical sampling was done purposefully, and ended with theoretical saturation. The process of data analysis was done by MaxQDA software in three stages of open, axial, and selective coding, extracting 33 axial issues and selecting the core issue as "Transitional settlement”, the final model presented (Fig.1). To achieve the reliability of research, audit techniques and continuous data comparisons were used during investigation and analysis. In addition, procedures and contents were shared with some participants and experts to be reviewed, controlled and refined.

    Discus and Results

    The finding argues that the issue of “temporary housing” is an easy and complicated issue, and unlike the prevailing notion, it is not merely about providing a shelter, but there are many factors to address. The basic challenge seems to be related to its clear definition. The use of term of "housing" has often limited it to provision a house, and less attention has been given to psychological, social, and economic recovery of affected community. On the other hand, the word "temporary" makes this step inessential, as unlike emergency and permanent housing, it has not been addressed in the system of policy-making, planning and post disaster housing. While, based on findings, the temporary housing process is comprised of different components of "policy-making, strategies, financial aspect, allocation management, relocation, planning and design of temporary settlements, providing temporary housing, services and infrastructure, and dismantling". In addition, it is affected by three categories of factors: "disaster conditions", "contextual characteristics" and "intervening systems".
     
    Fig. 1. Grounded Model of Transitional Settlement (Authors, 2019)

    Conclusion

    The concept of "transitional settlement" aims to emphasize the need to shift from temporary housing to residential complexes including housing, services and infrastructure, public spaces, and the diverse and changing needs of affected community during transitional period. The concept of “settlement” encompasses both strategies through management (such as granting rent assistants) and engineering (such as housing provision) for transitional housing. The word "transitional" also emphasizes the interrelationship between emergency, temporary and permanent resettlement measures. Based on findings, the most important suggestions to improve future plans are adopting a holistic and process-based approach to the issue of post disaster resettlement (from emergency shelter to permanent housing) and pre-disaster planning in the preparedness phase in order to promote community recovery and resilience.

    Keywords: Temporary housing, Transitional Settlement, Post-Disaster Resettlement, Sarpol-e Zahab
  • سارا مسگری هوشیار*
    زمینه و هدف
    در اغلب برنامه های پس از سانحه سیاست جابه جایی کل یا بخشی از سکونتگاه، به عنوان راه حلی مناسب به منظور کاهش خطرپذیری یا تسهیل و تسریع در بازسازی مورد ملاحظه قرار می گیرد. اما تجارب مختلف حاکی از آن است که جابه جایی ‏سکونتگاه ها معمولا به جای حل مسائل بر مشکلات افزوده اند. ‏هدف از این مقاله بررسی چالش های جابه جایی سکونتگاه ها با توجه به مطالعه موردی بازسازی روستاهای استان اردبیل پس از زلزله 1375 است که پیامدهای مختلف آن و کارایی اقدامات کاهش ‏خطر از طریق جابه جایی سکونتگاه و ساخت مسکن مقاوم را بررسی نموده و راهکارهایی جهت افزایش موفقیت چنین سیاست هایی ارائه می دهد.
    روش
    تحقیق حاضر از نظر ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی و با استفاده از روش ترکیبی کمی و کیفی بوده که در طول یک سال با انجام مطالعات گسترده کتابخانه ای و بررسی اسناد و متون تخصصی، همچنین بازدیدهای متعدد از منطقه و گردآوری داده های پرسشنامه، مصاحبه آزاد و عمیق، گفتگو با روستاییان، مشاهده آزاد و تهیه عکس و کروکی از روستاها، برداشت نقشه برخی واحدهای احداثی و بخش های الحاقی از طریق پیمایش و کار میدانی صورت گرفته است. قلمرو مکانی تحقیق، 10 روستای جابه جا شده در محدوده تخریب شدید، اطراف شهر سرعین و روستاهای گلستان و جوراب در مرکز زمین لرزه بوده و سه روستای توسعه پیوسته نیز به ‏عنوان گروه شاهد مدنظر قرار گرفتند.‏
    یافته ها
    تعجیل در بازسازی روستاهای زلزله زده جهت مقابله با اقلیم سرد منطقه موجب شده مکان یابی محل احداث روستاهای جدید بدون انجام مطالعات جامع اقلیمی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی صورت گیرد. لذا با گذشت زمان چالش های مختلفی بروز نموده که مردم محلی گاه با استفاده از ظرفیت های خود تدابیری اندیشیده اند. اما به طور کلی جابه جایی سکونتگاه موجب کاهش آسیب پذیری نشده، به طوری که در روستاهای توسعه پیوسته همچنان ساخت وساز در مکان قبل تداوم دارد و در برخی روستاهای جابه جاشده نیز سکونتگاه قدیم همچنان مورد استفاده قرار می گیرد.
    نتیجه گیری
    مهمترین راهکارهای موفقیت در فرایند بازسازی پس از سوانح و به ویژه سیاست جابه جایی سکونتگاه ها را می توان «انجام برنامه ریزی بازتوانی پیش از سانحه برای مناطق خطرپذیر کشور؛ انجام مطالعات جامع اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و کالبدی در پهنه های در معرض خطر؛ بهره گیری از متخصصان حوزه های مختلف سوانح در فرایند بازسازی؛ بهره گیری از مشارکت جامعه سانحه زده در فرایند بازسازی سکونتگاه اعم از مکان گزینی، انتخاب سایت و همسایگی ها؛ حل مساله مالکیت اراضی؛ استفاده از دانش بومی، و ارائه الگوهای مختلف مسکن متناسب با الگوی معماری منطقه و بعد خانوار» برشمرد.
    کلید واژگان: بازسازی پس از سانحه, مکان گزینی, جابه جایی سکونتگاه های روستایی, مسکن روستایی
    Sara Mesgary Houshyar
    Background And Objectives
    In most post-disaster programs, the policy of relocating all or part of the settlement is considered as an appropriate solution due to the risk reduction or facilitating and accelerating reconstruction. However, various experiences suggest that the displacement of habitats has usually added to, rather than solving problems. The purpose of the present paper is to investigate the challenges of displacement of settlements according to the case study of Ardabil villages’ reconstruction after the 1996 earthquake, study its various consequences and the effectiveness of risk reduction measures through residential relocation and resistant housing reconstruction, and provide solutions to increase the success of such policies.
    Method
    The present study is descriptive-survey in terms of the nature that was conducted using a mixed quantitative and qualitative research method during one year through conducting extensive desk research, reviewing literature and documents, as well as visiting the region at several times. Data was collected through questionnaire, and free and in-depth interview, interview with the villagers, free observation and taking photos and sketches from villages; a survey of housing units and extensions were done through survey and field study. The spatial domain of the research was consisted of 10 villages relocated in the area of ​​severe destruction, around the city of Sarein, Jurab and Golestan villages in the center of the earthquake, and three partially relocated villages were considered as the control group.
    Findings: The urgency in reconstructing the earthquake affected villages to deal with the cold climate of the area caused the location of new villages to be selected without conducting comprehensive climate, economic, social and environmental studies. As time goes on, there are several challenges that local people sometimes think of using their capacities. But in general, the relocation of the habitats did not reduce the vulnerability, so that it continues to be built in the old part of villages at risk.
    Conclusion
    The most important strategies for success in the post-disaster reconstruction process and in particular, relocation of the settlements which could be outlined are: "conducting pre-disaster recovery planning for the country's most vulnerable areas, carrying out comprehensive economic, social, cultural, environmental and physical studies in the areas at risk, utilizing specialists from different areas of disaster studies in the reconstruction process, utilizing the participation of the disaster affected community in the process of reconstruction of the settlement including site selection and neighborhoods, solving the problem of land ownership, using indigenous knowledge, and providing different housing options according to the regional architectural patterns and family size.
    Keywords: post-disaster reconstruction, site selection, relocation of rural settlement, rural housing
  • عباس شاکری زاده، سارا مسگری هوشیار، حسن میری
    مفهوم خانه به عنوان کانون زندگی خانوادگی برای انسان در زمان و مکان، همواره متفاوت بوده است و این مفهوم تابع انتظارات و توقعات ازخانه و پاسخ های به آن بوده است. در این میان خانه روستایی علاوه بر محیطی برای زندگی، در بر گیرنده فضاهای لازم برای تولید و معیشت روستائیان نیز هست که اغلب مجموع این فضاها در محدوده مشخصی گرد هم آمده اند. با این حال، در روستای تاریخی ابیانه خانه یا به زبان محلی «کیا» یک چهار دیواری بسته و محصور نیست و با آنچه از مفهوم عام خانه حتی خانه روستایی در ذهن وجود دارد، متفاوت است. برای ابیانه ای ها خانه تنها اتاقی نیست که در آن منزل کرده اند، در آن می خوابند، می پزند، می نشینند، از میهمان ها پذیرایی می کنند و وسایل ضروری زندگی را در آن جای می دهند. خانه به این جزء ختم نمی شود، بلکه مجموعه ای است از فضاهایی که به طور غیرمنسجم در روستا پراکنده اند. خانواده ابیانه ای نان را در نانوایی عمومی می پزد، انبار وسایل و آذوقه اش ممکن است اتاقی دور از محل زندگی اش باشد. گاه اجاقش کنار کوچه جای دارد، چهارپایش را درون طویله ای گوشه دیگری از ده می بندد، ابزار و لوازم کشاورزی و دامداری و هیزم و چوب و... را اطراف روستا در فضای حفرشده در کوه نگهداری می کند و... و((مجموعه)) این فضاهاست که برای وی مفهوم«خانه» را به همراه دارد. به عبارت دیگر مجموعه فضاهایی جدا از یکدیگر و پراکنده در سطح روستا متعلق به خانواده، تشکیل خانه یا «کیا» را می دهد. با این نگرش یک ابیانه ای هر کجای ده که فضایی بسازد یا مالک شود، خانه اش را گسترش داده است. این شیوه زندگی پیچیده ترین قوانین و مقررات مالکیت را در روستا پدید آورده که کماکان زنده و پویا ست. در این مقاله سعی شده است تا با شناخت زندگی مردم روستا، تشریح فعالیت های روزانه و نیازهای فضایی آن ها به معرفی مفهوم خانه در ابیانه پرداخته شود. بدین منظور نقشه بسیار دقیقی از بافت روستا و کاربری های آن تهیه شود. بیش از 60 واحد مسکونی رولوه و نقشه چند بلوک ساختمانی تهیه شد. بدین ترتیب با تطبیق زندگی مردم و این فضاها و تجزیه و تحلیل آن ها مفهوم کالبدی خانه در ابیانه تشریح شده است. شناخت مفهوم خانه در ابیانه موجب می شود که با درک درست و صحیح از یک گونه خاص و پیچیده سکونت و ویژگی های آن، مداخلات احتمالی در این روستا و بلکه در سایر روستاها نیز مفید واقع شود.
    کلید واژگان: ابیانه, کیا, خانه و مسکن روستایی
    Abas Shakeri Zad Abyaneh- Sara Mesgari Houshayar, Seyyed Hassan Miri
    The concept of "house" as a family residential center has been treated differently in various times and places depending on resident's expectations and responses. Meanwhile, rural housing not only is a place for living, but also provides necessary spaces for work and production, all gathered in a certain area. However, in the historical village of Abyaneh the concept of house, locally called "Kaya", totally differs from the general understanding of familiar mentioned rural housing. Thus the Kaya is not just a closed and bounded area within four walls. Rather for Abyanehians, house is not merely a room for dwelling, sleeping, cooking, settling, entertaining guests and setting necessities of life, but in fact a combination of some spaces dispersed among or even around the village. Abyanehian families make their bread in the public bakery. They store their equipment, supplies and foodstuff in a room far from their residence. Their fireplace may be located out on the side of alley. Their animals are kept in a shelter in some other part of the village. The farming equipment and husbandry requirements, timber and firewood are stocked in a hand-excavated space called "Kande" on a mountain slope, out of the village. Thus a “combination” of all of these different spaces means the “house” for them.In other words, the group of these detached and spread spaces among the village which belongs to a family forms the "Kaya" or house. From this point of view, an Abyanehian family wherever posses or builds a new space, is expanding his house. This life style has established a most complicated law and regulation system of ownership in the village, which is still ongoing and alive.In this article the concept of "house" is described through considering the life style of abyanehian people, their daily activities and spatial needs. For this purpose, a very precise plan was surveyed from the village's fabric and its different functions. Also plans of more than 60 residential units and some building blocks were provided. At long last, the concept of "house" has been inspected by verifying people's life and various spaces of their houses. Understanding the concept of Abyanehian house leads to have a right perception about this special and complicated type of settlement and its specifications. This might be helpful in probable future physical interventions not only in this village but also in other rural settlements.
سامانه نویسندگان
  • سارا مسگری هوشیار
    سارا مسگری هوشیار
    (1400) دکتری معماری، دانشگاه شهید بهشتی
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال