به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب سروش شاه حسینی

  • سروش شاه حسینی*، علی اصغر رواسی، رضا نوری
    پیش زمینه و هدف

    فرسایش تلومر دلیل اصلی وقوع پیری در نظر گرفته شده است. هدف این پژوهش تعیین تاثیر تعاملی تمرین تناوبی خیلی شدید شنا و مکمل رزوراترول بر بیان ژن سیرتویین 6 و طول تلومر سلول های کبدی رت های پیر است.

    مواد و روش کار

    25 سر رت نژاد ویستار به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند: 1. گروه شاهد که تمرین نمی کردند، 2. گروه حلال که فقط حلال دریافت کردند، 3. گروه فعالیت ورزشی که 14 نوبت 20 ثانیه ای شنا با 10 ثانیه استراحت را در 6 هفته یک روز در میان انجام دادند، 4. گروه مکمل که فقط مکمل رزوراترول روزانه 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن هر رت محلول در یک درصد متیل سلولز دریافت کردند، و 5. گروه ترکیب مکمل و فعالیت ورزشی (ت+م) که از ترکیب تمرین و مکمل استفاده کردند. برای اندازه گیری مقادیر بیان ژن سیرتویین 6 و طول تلومر از روش کمی Real time PCR استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه، و توکی با استفاده از نرم افزار SPSS 25 انجام شد.

    یافته ها

    مصرف رزوراترول و فعالیت ورزشی موجب افزایش معنادار طول تلومر درگروه های شاهد (0.000P= و 0,001P=) و حلال (0،004P= و 0,007P=) شد. بیان ژن سیرتویین 6 تحت تاثیر مصرف رزوراترول قرار نگرفت (0,984P=). با اینحال، فعالیت ورزشی موجب افزایش بیان ژن سیرتویین 6 (0,013P=) شد. ترکیب مکمل دهی رزوراترول و فعالیت وزشی موجب افزایش مضاعف طول تلومر (0,395P=) و سیرتویین 6 (0,502P=) نشد.

    بحث و نتیجه گیری

    تعامل تمرین تناوبی خیلی شدید شنا و مکمل رزوراترول، بر بیان ژن سیرتویین 6 و طول تلومر سلول های کبدی رت های پیر اثر مضاعف نمی گذارد. سازوکار مولکولی کاهش سرعت فرسایش تلومر احتمالا امری پیچیده است که تحت تاثیر مداخله های همزمان ذکر شده قرار نمی گیرد.

    کلید واژگان: تمرین تناوبی خیلی شدید, مکمل آنتی اکسیدانی, طول تلومر, سیرتوئین 6, پیری, سلول کبدی}
    Soroush Shahhosseini*, Aliasghar Ravasi, Reza Nouri
    Background & Aims

    telomere erosion is considered to be the main cause of aging. The present study aimed to determine the interactive effect of high-intense interval training and resveratrol consumption on telomere length and expression sirtuin 6 genes of hepatocytes in elderly rats.

    Materials & Methods

    25 Wistar male rats were divided into 5 groups. 1. Control group that did not exercise, 2. The solvent group that only received the solvent, 3. Exercise actively group that swam 20 seconds with 10 seconds rest in 6 weeks and 3 sessions per week, 4. Supplement group that received resveratrol 10 ml/kg per day, and 5. Combination of exercise and supplement goup that uses combination of exercise and supplement. Quantitative Real time PCR was used to measure the expression levels of sirtuin 6 gene and telomere length. For data analysis, One-way analysis of variance, and tukey tests were done usingSPSS 25 software.

    Results

    Resveratrol consumption and exercise significantly increased telomere length compared to control in order (P=0.000, 0.001) and solvent (p=0.007, 0.004) groups, respectively. The expression of the sirtuin 6 gene was not affected by resveratrol (0.984), while exercise increased the expression of the sirtuin 6 gene (0.013). The combination of resveratrol supplementation and exercise did not double telomere length (0.395) and sirtuin 6 expression (0.502).

    Conclusion

    The interaction of very  high-intensity interval training and resveratrol supplementation does not double the expression of the sirtuin 6 gene and telomere length of old rat liver cells. The molecular mechanism for slowing telomere erosion is probably complex and unaffected by mentioned concurrent interventions.

    Keywords: High Intense Interval training, Resveratrol Supplement, Telomere Length, Sirtuin 6, Aging, hepatocytes}
  • سروش شاه حسینی، امیرحسین براتی*، محمدحسین ناصرملی، محسن مرادی

    سندروم درد کشککی رانی بیش از 50 درصد آسیب های ناشی از استفاده بیش ازحد را شامل می شود، لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه فعالیت عضله پهن داخلی در افراد مبتلا به سندروم درد کشککی رانی پس از یک دوره تمرین های قدرتی انعطاف پذیری با و بدون تمرین های بازخورد الکتروفیزیولوژیک بود. در این تحقیق نیمه آزمایشگاهی، 30 نفر به عنوان آزمودنی به سه گروه کنترل، درمانی و درمانی به همراه بازخورد الکتروفیزیولوژیک تقسیم شدند. ابتدا فعالیت عضله پهن داخلی توسط دستگاه الکترومایوگرافی ثبت و سپس بعد از اعمال مداخله تمرینی به هر یک از گروه ها، پس آزمون گرفته شد. از آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسه فعالیت عضله پهن داخلی بین گروه ها استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که اختلاف معنی داری بین گروه ها در متغیر فعالیت عضله پهن داخلی وجود داشت (0/05>P). نتایج آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه درون گروهی نشان داد که اختلاف معنی داری بین گروه کنترل با گروه تمرین درمانی (0/024=P)، گروه کنترل با گروه تمرین درمانی به همراه بازخورد الکتروفیزیولوژیک (0/028=P) و گروه تمرین درمانی با گروه تمرین درمانی به همراه بازخورد الکتروفیزیولوژیک (0/001>P) وجود داشت. با توجه به این نتایج، تمرین های درمانی به همراه بازخورد الکتروفیزیولوژیک نسبت به تمرین درمانی تاثیر بیشتری بر فعالیت عضله پهن داخلی در افراد دارای سندروم درد کشککی رانی دارد.

    کلید واژگان: عضله پهن مورب داخلی, سندروم درد کشککی رانی, تمرینات بازخورد الکتروفیزیولوژیک}
    Soroush Shah Hosseini, Amir Hossein Barati*, Mohammad Hossein Nasermeli, Mohsen Moradi

    Given that more than 50 percent of patellofemoral pain syndrome include of overuse injuries, the aim of this study was to compare the vastus medialis muscle activity in individuals with patellofemoral pain syndrome after a period of strength and flexibility training with and without the electrophysiological feedback. A total of 30 subjects (15 men and 15 women) participated in this study. Subjects were divided into three groupchr('39')s control, therapeutic and therapeutic with electrophysiological feedback. One-way ANOVA was used to compare the activity of vastus medialis muscle in between groups. The results of this study showed that there was a significant difference between the groups in the activity of the vastus medialis muscle activity (P <0.05). The results of Tukeychr('39')s post hoc test for intra-group comparisons showed that there was a significant difference between the control group with the therapeutic group (P = 0.024), the control group with the therapeutic group and the electrophysiological feedback (P=0.028) and the therapeutic group with the therapeutic group and the electrophysiological feedback (P<0.001).

    Conclusion

    Regarding the results of this study, therapeutic exercises with electrophysiological feedback have a greater effect on the activity of vastus medialis than the therapeutic group in patients with patellofemoral pain syndrome.

    Keywords: Vastus Medialis Muscle, Patellofemoral Pain Syndrome, Electrophysiological Feedback Exercises}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال