سودابه اعتمادی
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و پنجم شماره 6 (پیاپی 186، بهمن و اسفند 1401)، صص 2285 -2292مقدمهتوکسوکاریازیس انسانی یک بیماری انگلی است که توسط لارو توکسوکارا کنیس یا کتی ایجاد میشود و از نظر بالینی میتواند عوارض متعدد بالینی در کبد، ریه، چشم، مغز وکلیه ایجاد کند این انگل علیرغم تاثیر قابل توجه برای گروه های پرخطر(افراد با کاهش سیستم ایمنی) معمولا نادیده گرفته میشود مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع سرمی و عوامل خطر توکسوکاریازیس در بیماران دیابت و افراد تحت همودیالیز در زاهدان انجام شد.روش کاراین مطالعه در استان سیستان و بلوچستان، شهر زاهدان و 400 بیمار دیابتی و همودیالیزی انجام شد. یک نمونه لخته جهت انجام تست الایزا و یک پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک اخذ گردید، تمام نمونه های سرم برای حضور آنتی بادی های IgG علیه گونه های توکسوکارا با روش سرولوژی الیزا مورد آزمایش قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده های با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آمار توصیفی و آزمون chi-square انجام شدنتایجشیوع سرمی توکسوکاریازیس در بیماران دیابتی و همودیالیزی به ترتیب 8/2% و 5/3% گزارش شد در بین متغییرهای مطالعه در گروه بیماران دیابتی تماس با سگ و گربه (06/48 - 80/295% CI: 60/11 OR) و درگروه بیماران همودیالیزی تماس با سگ و گربه (02/1 - 70/0 95% CI: 85/0 OR) و گروه خونی ارتباط معنی داری با شیوع سرمی توکسوکاریازیس بدست امد .P value≤0.05نتیجه گیریبا توجه به مطالعات اندک در دنیا ،مطالعات اپیدمیولوژیک بیشتری برای درک این مطلب که دیابت و فرایند همودیالیز میتواند به عنوان فاکتور در توکسوکاریازیس معرفی شوند نیاز استکلید واژگان: توکسوکاریازیس, همودیالیزی, دیابتIntroductionHuman toxocariasis is a parasitic disease caused by the larvae of Toxocara canis (T. canis) and can cause many clinical complications in the liver, lungs, eyes, brain and kidney. Despite its significant effect on high-risk groups (people with reduced immune system), this parasite is usually ignored. The present study was conducted with the aim of investigating the serum prevalence and risk factors of toxocariasis in diabetic patients and hemodialysis patients in Zahedan (southeast of Iran).MethodsThis study was conducted in Sistan and Baluchistan province, Zahedan city with 400 diabetic and hemodialysis patients. A clot sample was taken to perform the ELISA test along with a questionnaire containing demographic information. All serum samples were tested for the presence of IgG antibodies against Toxocara species by ELISA serology method. Data analysis was done using SPSS version 22 software and descriptive statistics and chi-square testResultsThe prevalence of serum toxocariasis in diabetic and hemodialysis patients was reported as 2.8% and 3.5%, respectively. Among the variables of the study, contact with dogs and cats in the group of diabetic patients (OR=11.60 –% 95CI: 2.80-48.06). and in the group of hemodialysis patients contact with cats and dogs (OR=0.85- %95CI: 0.70-1.02) and blood group had a significant relationship with the prevalence of toxocariasis. P value ≤ 0.05.ConclusionConsidering the few studies in the world, more epidemiological studies are needed to understand that diabetes and the hemodialysis process can be introduced as a factor in toxocariasis.Keywords: Toxocariasis, hemodialysis, Diabete
-
زمینه و هدفشیوع چاقی در جهان با سرعتی تهدید کننده در تمام گروه های سنی در حال افزایش است به طوری که به یک مشکل جدی در سلامت عمومی تبدیل شده است. امروزه استفاده از گیاهان دارویی نسبت به سایر روش های کنترل وزن بیش تر مورد توجه قرار گرفته است. چای سبز یکی از این گیاهان محسوب می شود که تا کنون پژوهش هایی نیز در مورد اثرات آن بر روی وزن صورت گرفته، اما در این مطالعات به دلیل استفاده از روش های متفاوت ودوزهای نا همگون، نتایج به دست آمده متناقض بوده است، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر عصاره چای سبز در دوز های مختلف بر شاخص های آنتروپومتریک در زنان چاق بالغ انجام شده است.مواد و روش هااین مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور بوده که بر روی 60 زن دارای اضافه وزن با (BMI >27 kg/m2 شاخص توده بدنی) و 87WC > (دور کمر) که واجد معیار های ورود به مطالعه بودند، انجام شد. واحدهای مورد پژوهش به طور تصادفی به سه گروه 20 نفری تقسیم شدند، در این خصوص دو گروه مداخله (تجربی) دریافت کننده عصاره چای سبز با غلظت های (50 و 100 درصدی) وگروه کنترل (شاهد)، دارونمای حاوی سلولز دریافت کردند. هر شرکت کننده روزانه 3 بار(یک ساعت قبل از هر وعده غذایی)و به مدت 12 هفته از عصاره چای سبز یا شبه دارو دریافت می کرد و مشخصات آنتروپومتریک (وزن، قد، دور کمر، دور باسن، شاخص توده بدنی (BMI) و نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) و تمام واحدهای مورد پژوهش در شروع مطالعه و هفته های 2، 4، 6، 8، 10 و 12اندازه گیری شده و سپس داده ها جمع آوری و در گروه های مختلف با استفاده از نرم افزار SPSS 19- Sas9.2، آزمون های آماری Anova یک طرفه و برای مقایسه گروه ها در ماه های موردمطالعه ازآزمون Repeated Measurement استفاده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته هادر شروع مطالعه میانگین و انحراف معیار وزن و BMI در گروه تجربی دریافت کننده عصاره 100 درصد به ترتیب 74.19 ± 4.3 و 28.95 ± 0.8 ودر گروه تجربی دریافت کننده عصاره ی 50 درصد 1/5 ± 34/74 و06/1±69/28 بود که در پایان پژوهش به ترتیب به 67.90 ± 4.1 26.49 ± 0.7 وهم چنین 70.98 ± 5.6 و 27.38 ± 1.19 کاهش یافت، که بیانگر اختلاف معنی دار در هفته های متوالی در میانگین وزن و BMI می باشد (P < 0.01،P <0.05). میانگین WHR در بین سه گروه، اختلاف معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیریبا توجه به یافته های این پژوهش، مصرف طولانی مدت چای سبز به عنوان یک ماده درمانی مکمل کم خطر برای کنترل وزن و ارتقاء سطح سلامت عموم موثر می باشد.
کلید واژگان: عصاره چای سبز, شاخص های آنتروپومتریک, کاهش وزن, چاقی, زنانBackgroundThe prevalence of obesity is increasing as threatening in all age group in the world so it has became the serious problem in the public health, Nowadays, the use of medicinal plants has have been considered more than other methods of weight control, the green tea is considered one of these plants that So far the researches have been done on its effects on weight But the results of these studies have been inconsistent due to various doses and different methods so, this study was conducted to determine the effect of various doses of green tea extract on weight loss and body mass index in adults obese women.Materials And MethodsThis double-blind clinical trial has randomly been conducted on 60 obese women that were overweight, with a BMI> 27 kg/m2, WC> 87 (waist). The samples were divided randomly into three groups of 20; in this regard, have received two intervention groups (experimental) recipient of green tea extract with different concentrations (50 and 100 percent) and control group (control) recipient of placebo containing cellulose. Each participant received daily three times (one hour before each meal) of green tea extract or placebo for 12 weeks. All samples were measured in the baseline and weeks 2, 4, 6, 8, 10 and 12 in terms of anthropometric measures (weight, height, waist circumference, hip circumference, body mass index (BMI) and waist-hip ratio (WHR). the data were collected and have been analyzed in the different groups By using of software SPSS 19 - Sas9.2 and statistical test of one-way Anova and was used repeated Measurement test for Comparisons of these groups.ResultsIn the baseline The mean and standard deviation of weight and BMI were in the experimental group which received 100% of extract, respectively 74.19 ± 4.3 and 28.95 ± 0.8 and in the experimental groups which received extract 50% 1/5 ± 34/74 and 06/1 ± 69/28., which was reduced respectively, to 67.90 ± 4.1 and 26.49 ± 0.7 as well as 70.98 ± 5.6 and 27.38 ± 1.19 in the end of the study Which is indicative of a significant difference in the mean weight and BMI on these consecutive weeks (P < 0.01،P <0.05). However, there was no significant difference on the mean of WHR among the three groups.ConclusionAccording to the findings, long-term consumption of green tea as a complementary treatment of low risk for weight control and general health promotion is effective.Keywords: Green tea Extact, Anthropometric indices, Weight loss, Obesity, Women -
زمینه و هدفپیشرفت و فناوری در حیطه درمان و سلامت منجر به تولید و انواع داروهای صناعی و ترکیبات شیمیایی در این زمینه شده است، اما بعضی از این داروها بدلیل اثر بخشی کم و عوارض نا مطلوب، تهدیدی بالقوه برای سلامت بشری محسوب می شوند. از این رو رویکرد تغذیه ای و استفاده از داروهای گیاهی در بسیاری از کشورها رایج شده است. چای سبز (camellia sinensis) که مرسوم ترین نوشیدنی پس از آب در جهان بویژه در آسیای شرق (چین و ژاپن) می باشد، یکی از آنتی اکسیدان های قوی و دارای ترکیبات پلی فنلی فلاونوئید شناخته شده است، تا کنون، پژوهشهای تجربی (بالینی) زیادی در مقیاسهای کوچک بر روی نمونه های حیوانی و انسانی به منظور بررسی خواص درمانی ترکیبات پلی فنلی چای سبز صورت گرفته است. هدف این مقاله ارائه اثرات درمانی چای سبز که طی پژوهشهای مختلف تایید شده است می باشد.مواد و روش هابرای دستیابی به پژوهش ها و مطالعات مربوط به اثرات چای سبز با استفاده از کلید واژه های چای، چای سبز، camellia sinensis، فلاونوئید،کاتچین، چاقی، هایپرلیپیدمی، هایپر گلاسیمی (دیابت)، سکته، قلب وعروق، سرطان و افسردگی از سایتها ی:Pubmed، google scholar و Scpous و Elsevier و Irandoc وMedline مورد جستجو قرار گرفت ودر مجموع 55 مقاله از سال 2000 تا 2010 بررسی و جمع بندی شد.یافته هانتایج این مطالعات، چای سبز را به عنوان یک ماده ضد التهاب، ضد سرطان، ضدکلسترول، ضددیابت، ضدموتاسیون، ضد میکروب، ضد سکته معرفی کرده اند. همچنین در درمان زگیل های تناسلی موثر بوده و علاوه بر آن ترکیبات زیست فعال چای سبز (کاتچین ها وکافئین) باعث تحریک سیستم سمپاتیک و در نتیجه افزایش تولید گر ما در بدن و اکسیداسیون چربی شده و بدین صورت اثرات ضد چاقی خود را اعمال می کند.نتیجه گیریباتوجه به نتایج مطالعات انجام شده، به نظر می رسد چای سبز به عنوان یک درمان مکمل کم ریسک، برای برخی از بیماری ها و مشکلات مربوط به سلامتی باشد ودر کل از رایج ترین نوشیدنی های ایمن به شمار می آید، اما لزوم انجام پژوهش های بیشتر برای بررسی اثرات آن ضروری می باشد.
کلید واژگان: چای سبز, اثرات مفید, سلامتی, مروری بر پژوهشBackground And AimTechnology and development in the field of health and treatment has been lead to the production and delivery of synthetic drugs and chemical compounds in this field, But because of low efficacy and undesirable side effects some of these drugs are considered as a potential threat to human health. There fore this nutritional approach and use of herbal medicines has been common in many countries. Green tea that is the most common be average in the world and especially in East Asia (China - Japan) is known as one of the powerful antioxidants due to having poly phenolic flavonoid compounds. Evidences show that so far, experimental studies (clinical) have been done on small scale animal and human samples to verify the therapeutic properties of polyphenols compounds of green tea. The purpose of this paper is to provide the therapeutic effects of green tea that are confirmed at different researches.Materials And MethodsTo achieve researches and studies related to the effects of green tea, these sites were investigated: «Medline, Irandoc, Elsevier, scpous, pubmed scholar, by using the following keywords» tea, green tea, flavonoids, catechin, obesity, hyperlipidemia, hyperglycmic (diabetes), stroke, vascular heart, cancer and depression, and totally 55 articles from 2000 to 2010 were reviewed and summarized.FindingsThe results of these studies have introduced the green tea, as a matter of anti-inflammatory, anticancer, anti cholesterol, anti-diabetic, anti-mutation, anti-microbial, anti-stroke and so on. It is also proved to be effective in genital warts. In addition bioactive components of green tea (catechin and caffeine) stimulates the sympathetic system resulting in increased heat production and fat oxidation in the body and in this way they perform their anti-obesity function.ConclusionAccording to the results of the studies, it appears that green tea is as a low-risk supplement treatment for certain diseases and health problems and is considered as the most common safe drink, but further researches are necessary to examine its effects.Keywords: Green tea, Benefits, Health, Research of review -
مقدمه
ژیاردیازیس بیماری انگلی انسان بوده که عامل آن تک یاخته تاژکداری به نام ژیاردیا دئودنالیس (ژیاردیا لامبلیا) می باشد. ژیاردیا یکی از شایع ترین عوامل اسهال در انسان و هم چنین انگل شایع تعدادی از مهره داران می باشد. بررسی ژنوتایپی این تک یاخته در بیماران مبتلا به ژیاردیاژیس و علایم بالینی آنها از اهداف این مطالعه بوده است.
روشدر این مطالعه در مجموع تعداد 352 نمونه مدفوع از بیماران مبتلا به ژیاردیازیس از مراکز درمانی واقع در شهر کرمان با استفاده از روش فرمالین – اتر، مورد آزمایش قرار گرفت. در 30 نمونه مدفوع با تعداد مناسب کیست ژیاردیا، ابتدا تخلیص DNA، سپس تعیین ژنوتایپ به روش PCR-RFLP بر روی توالی ژن گلوتامات دهیدروژناز(gdh) انجام گرفت. داده های مربوط به علایم بالینی بیماران از طریق پرسش نامه تهیه و ارتباط آن با نتایج مولکولی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته هادر 352 بیمار مبتلا به ژیاردیازیس بیشترین میزان آلودگی در سنین 12-0 سال بود که در مقایسه با گروه های سنی بالاتر اختلاف معنی داری را نشان می داد (0001/0>P). در این بیماران شایع ترین علایم بالینی درد شکمی (7/71%)، اسهال (69 %)، کرامپ شکمی (1/54%) و کمترین علامت بی حالی (4/20%) و تب (1/16%) بود. بررسی ژنوتایپی 30 نمونه از بیماران مبتلا به ژیاردیازیس به ترتیب 18 نمونه (60%) را گروه All، 5 نمونه (6/16%) را گروه Al و 7 نمونه (4/23%) را گروه Blll نشان داد. در این بیماران بین علایم بالینی اسهال، درد شکمی و تهوع و ژنوتایپ انگل ارتباط معنی داری مشاهده گردید (05/0>P).
نتیجه گیریفراوانی ژیاردیازیس بیشتر در سنین زیر 12 سال بود، اما علایم بالینی در سنین مختلف و جنس مذکر و مونث تقریبا یکسان بود. بین گروه ژنوتایپی A و اسهال ملایم و متناوب و بین گروه B و اسهال پایدار همبستگی دیده شد.
کلید واژگان: ژیاردیا, علایم بالینی, ژنوتایپ, گلوتامات دهیدروژناز, کرمانBackground and AimsGiardiasis is one of the human parasitic diseases caused by a flagellate protozoan named Giardia duodenalis (G.lamblia). Giardia is one of the most common organisms causing diarrhea in human and also a common gastrointestinal parasite in vertebrates.
MethodsA total of 352 stool samples were collected from patients infected with giardiasis referred to health centers in Kerman city. Samples were examined by formalin- ether concentration procedure. First, DNA extraction was performed on 30 stool samples containing adequate Giardia cysts and then PCR-RFLP was done on glultamate dehydrogenase (gdh) marker. Clinical signs of patients were recorded in a questionnaire and their relationships with molecular results were analyzed.
ResultsThe highest rate of infection was in the age group of 0-12 years with significant difference with other age groups (P<0.0001). The most common clinical signs were abdominal pain (71.7%), diarrhea (69%), abdominal cramping (54.1%) and the least common signs were malaise (20.4%) and fever (16.1%). Of all 30 isolates, 18 samples (60%) were found as genotype All, 5 ones (16.7%) belonged to Al assemblage and 7 samples (23.3%) were BIII assemblage. There was a significant difference between genotyping of Giardia and clinical signs of diarrhea, abdominal signs and nausea (P<0.05).
ConclusionHigher prevalence of Giardiasis was found in the age group below 12 years, but clinical signs in different age groups and two sexes were identical. Assemblage A showed correlation with mild intermittent diarrhea and assemblage B had correlation with persistent diarrhea.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.