به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

سید محمد جزائری

  • مهتاب مشرف، مژگان تقدیسی، سید محمد جزائری، ندا سلیمانی، سید محمدجلیل ذریه زهرا*، مینا زیارتی، لاله یزدان پناه گهرریزی، مائده طالبی، سید ساجده موسوی

    به منظور پیشگیری از گسترش هر چه بیشتر پاندمی کووید-19 ناشی از سندرم تنفسی حاد کروناویروس2 (SARS-CoV-2)، ضرورت توسعه روش های تشخیصی سریع و قابل اعتماد در جوامع علمی مطرح است. با توجه به اینکه در حال حاضر هیچ داروی ضد ویروسی موثری برای کووید-19 وجود ندارد، مهم ترین استراتژی فعلی، شناسایی مبتلایان در اسرع وقت است. لذا، دانشمندان و محققان در حال انجام آزمایشاتی برای تشخیص سریع ناقلین بدون علامت کووید-19 هستند که با تشخیص سریع و دقیق آن، نقش مهمی در کنترل و پیشگیری بیشتر این همه گیری ایفا نمایند. با وجود ناشناخته بودن برخی از جنبه های مشخصات ساختاری و مولکولی SARS-CoV-2، استراتژی های مختلفی در تشخیص صحیح کووید-19 توسط آزمایشگاه های تحقیقاتی و شرکت های پزشکی ارایه شده که در مطالعه حاضر برخی از آنها ارایه شده اند. طبق مطالعات انجام شده، تاکنون تست های سریع آنتی ژن و آنتی بادی، آزمایشات سرولوژی ایمونوآنزیمی و آزمایش های مولکولی مبتنی بر RT‐PCR پرکاربردترین و معتبرترین روش های تشخیصی سراسر جهان هستند. علاوه بر روش های متداول ذکر شده، سایر روش ها از جمله؛ تکنیک های مبتنی بر تکثیر ایزوترمال اسید نوکلییک، روش های مبتنی بر کریسپر (CRISPR/Cas)، تکنیک نسل جدید توالی یابی (NGS) و حسگرهای زیستی در زمینه های تحقیقاتی شناسایی این ویروس استفاده می شوند. در مطالعه حاضر فناوری ها و تکنیک های اخیر موسسات تحقیقاتی مختلف و همچنین دستگاه ها و کیت های تجاری تولید شده شرکت ها برای تشخیص کووید-19 ارایه شده است تا با آشنایی این روش های تشخیصی کارآمد، گامی مهم در پیشبرد اهداف علمی پژوهشی برداشته شود.

    کلید واژگان: کووید-19, روش های تشخیصی, آزمایش های مولکولی, آزمایش های سرولوژیک
    Mahtab Moshref, Mozhgan Taghdisi, Seyed Mohammad Jazayeri, Neda Soleimani, Seyed Mohammad Jalil Zorriehzahra*, Mina Ziarati, Laleh Yazdanpanah Goharrizi, Maedeh Talebi, Seyedeh Sajedeh Mousavi

    In order to prevent the further spread of the COVID-19 pandemic caused by SARS-CoV-2, there is a need to develop rapid and reliable diagnostic tests. Given that there is currently no effective antiviral drug for COVID-19, the most important current strategy is to identify patients as soon as possible. Therefore, scientists and researchers are conducting experiments for rapid detection of asymptomatic carriers of COVID-19, to control and prevention of this epidemic. Although some aspects of the structural and molecular characteristics of SARS-CoV-2 are unknown, various strategies for the correct diagnosis of COVID-19 have been proposed by research laboratories and medical companies, some of which are presented in the present study. According to studies, rapid antigen and antibody tests, immunoenzymatic serological tests, and RT‑PCR-based molecular tests are the most widely used and valid diagnostic methods worldwide. In addition to these common methods, other methods include; techniques based on nucleic acid isothermal amplification, CRISPR/Cas based methods, new generation sequencing (NGS) techniques and biosensors are used in research fields to identify SARS-CoV-2. In the present study, the recent technologies and techniques of various research institutes, as well as devices and commercial kits produced by companies for the diagnosis of COVID-19 are presented, so that familiarity with these efficient diagnostic methods is an important step in advancing scientific goals.

    Keywords: COVID-19, Diagnostic methods, Molecular tests, Serological tests
  • شهرام برفی، سید محمد جزایری*
    زمینه و هدف

     در خصوص وجود اختلال در سیستم ایمنی افراد مبتلا به اوتیسم این احتمال وجود دارد که افراد مبتلا به اوتیسم به تزریق واکسن هپاتیت B پاسخ مناسب ندهند و بعد از تزریق واکسن نسبت به بیماری هپاتیت B مصونیت نیابند. هدف از این مطالعه، تحقیق در خصوص بررسی مصونیت کودکان مبتلا به اوتیسم به بیماری هپاتیت B 15-3 سال بعد از تزریق واکسن بدو تولد و میزان کاهش تیتر آنتی بادی علیه آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B به موازات افزایش سن و اثبات وجود خاطره ایمنی علیه واکسن هپاتیت B در این کودکان در مقایسه با گروه کنترل همسان بود.

    روش کار

    در این مطالعه، 254 کودک مبتلا به اوتیسم و کودک سالم با محدوده سنی 15-3 سال شرکت کردند. شاخص های سرمی ویروس هپاتیت B شامل آنتی ژن سطحی ویروس (HBs-Ag)، آنتی بادی علیه آنتی ژن مرکزی (HBc-Ab) و آنتی بادی علیه آنتی ژن سطحی ویروس (HBs-Ab) بررسی شد. وجود ژنوم ویروس هپاتیت B (HBV-DNA) در سرم کودکان به روش Real-time PCR (RT-PCR) بررسی شد و موارد مثبت از نظر وجود جهش در ناحیه کدکننده HBs-Ag مشخص شد. در ادامه به کودکانی که تیتر آنتی بادی کمتر از mIU/mL 10 داشتد دوز یادآور واکسن هپاتیت B تزریق شد و یک ماه بعد از تزریق واکسن سطح سرمی HBs-Ab اندازه گیری شد.

    یافته ها

    میانگین سنی گروه اوتیسم 42/2±14/7 و گروه کنترل 96/1±68/8 سال بود. هفت کودک (5/6 درصد) در گروه اوتیسم HBc-Ab بودند و در همین گروه یک مورد هپاتیت مخفی (OBI) گزارش گردید. در گروه کنترل این شاخص سرمی (HBc-Ab) گزارش نشد. 6/49% از کودکان در گروه اوتیسم و کنترل تیتر HBs-Ab کمتر از mIU/mL 10 داشتند. یک ماه بعد از تزریق واکسن یادآور  100 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم و 92% از کودکان گروه کنترل که تیتر HBs-Ab کمتر از mIU/mL 10 داشتند به تزریق واکسن یاد آور پاسخ داده وتیترآنتی بادی در آنها بیش از 4 برابر افزایش یافت (05/0P<). هر دو گروه بطور مشابه به تزریق واکسن پاسخ دادند.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج بدست آمده، پایش پاسخ به واکسن در کودکان و تزریق واکسن یاد آور در کودکان در صورت لزوم تا سن بلوغ توصیه می شود. بر خلاف نتایج تحقیقات در خصوص وجود نقص در سیستم ایمنی افراد مبتلا به اوتیسم، سیستم ایمنی این افراد قادر به مدیریت چالش تزریق واکسن هپاتیت B بود.

    کلید واژگان: اوتیسم, ویروس هپاتیت B, واکسن هپاتیتB
    Shahram Barfi, Seyed Mohamad Jazayeri*
    Background

    Regarding the reported abnormalities in the immune system of people with autism, it is likely that these people do not respond appropriately to the hepatitis B vaccine or do not become immune to the hepatitis B virus following the injection of hepatitis B vaccine. There is no information available on the quality and response of the hepatitis B vaccine in children with autism. The purpose of this study was to investigate the effect of primary hepatitis B vaccine in children with autism in preventing of hepatitis B 3-15 years after primary vaccination and investigate the of HBs-Ab waning along with age and the existence of an immune memory against hepatitis B vaccine in these children compared with the healthy control child as contrl.

    Methods

    Total 254 HBsAg-negative objective with ages between 3-15years. from ASD and normal population were recruited, HBV seromarkers (HBc-Ab & HBs-Ag & HBs-Ab) were assessed and subsequently, molecular tests were employed on all subjects for detection of hepatitis B virus DNA in the serum samples and positive cases were investigated for mutations in the HBs-Ag coding region. A booster dose of vaccine was injected for those who showed low levels (<10 mIU/mL) of anti-HBs and their antibody levels was measured 4 weeks afterwards.

    Results

    The mean ages for ASD and control groups were 7.14±2.42 and 8.68±1.96 respectively. In ASD group 7 (6.5%) of children were positive for anti-HBc and one child was positive for occult hepatitis B infection (HBsAg negative, HBV DNA positive). From the normal control group, nobody was found to be positive for this parameter. There was no mutation in the HBS-Ag coding region. In ASD and Control groups 49.6% had low anti-HBs levels (HBs-Ab < 10 mIU/mL), One month After injection of a booster dose for all children with low antibody, 100% of ASD and 92% (59 of 64) of control pupils contained >10 mIU/mL of antibody, respectively. In both groups, the HBs-Ab titer increased similarly in response to the booster injection (P<0.05).

    Conclusion

    According results, vaccine-induced immunity should be checked until puberty and thereafter. Despite previous investigations regarding immune impairment in individuals with autism, the immune system of these individuals was able to manage the hepatitis B vaccine challenge.

    Keywords: Autism_Hepatitis B virus_Hepatitis B vaccine
  • وحدت پورطهماسبی، اعظم قاضی اسدی، سید محمد جزایری *
    عفونت نهفته ویروس هپاتیت B یکی از فازهای تاریخچه طبیعی عفونت مزمن ویروس شناخته می شود که در آن آنتی ژن سطحی ویروس در سرم حضور ندارد و ژنوم ویروس غیرقابل تشخیص بوده یا حاوی تیتر پایینی می باشد. اساس مولکولی عفونت نهفته هپاتیت B به میزان زیادی با چرخه زندگی ویروس مرتبط بوده و به ویژه پایداری طولانی مدت DNA حلقوی بسته به صورت کوالانت) cccDNA (ویروس ساختمان مینی کروموزم را در داخل سلول های کبدی سازماندهی می کند که عامل مهمی در عفونت نهفته می باشد. پایداری طولانی مدت مولکول های cccDNA همراه با نیمه عمر بالای سلول های کبدی، حتی با وجود مهار رونویسی و همانندسازی ویروس، عامل مهمی در برقراری عفونت می باشد. در حقیقت در عفونت نهفته هپاتیت B، فرآیندهای همانندسازی، رونویسی و سنتز پروتئین قویا کاهش می یابد. علاوه بر پایداری cccDNA عوامل دیگری همانند پاسخ ایمنی، موتاسیون های ویروسی، فاکتورهای اپی ژنتیک، عفونت همزمان و غیره در بروز عفونت نهفته دخالت دارند. شرایطی در میزبان که باعث سرکوب سیستم ایمنی گردد)مثل بدخیمی های خونی، شیمی درمانی، ایمنوتراپی و غیره(می تواند منجر به فعال شدن مجدد عفونت و مثبت شدن HBsAg گردد.
    کلید واژگان: عفونت نهفته ویروس هپاتیت B, DNA حلقوی بسته به صورت کوالانت, مینی کروموزوم
    Vahdat Poortahmasebi, Azam Ghaziasadi, Seyed Mohammad Jazayeri *
    Occult hepatitis B virus (HBV) infection (OBI); the presence of HBV DNA in the absence of HBsAg, has been recognized as one of the possible phases in the natural history of chronic HBV infection. OBI is a known clinical entity in some clinical settings including blood transfusion, cryptogenic cirrhosis, dialysis patients, solid transplantation, etc. The molecular basis of OBI is closely related to the peculiar life cycle of the HBV, and in particular to the long-lasting persistence of HBV covalently closed circular DNA (cccDNA) organized as a minichromosome into the nucleus of the infected hepatocytes. This feature together with the long half-life of liver cells imply that HBV infection, once occurred may continue for life, even in condition of strong inhibition of viral transcription and replication. In addition to cccDNA stability, other factors such as immune responses, viral mutations, epigenetic mechanisms, and co-infection are associated with occult infection. Importantly, all the conditions inducing host immunosuppression (i. e. , hematological malignancies, chemo-or immunotherapies, etc.) can cause the reactivation of OBI with the development of a typical overt hepatitis B infection.
    Keywords: Occult hepatitis B virus infection_Covalently closed circular DNA_Minichromosome
  • سید مسعود هاشمی، غلامرضا محسنی، علی زائر، سید محمد جزایری، محمدحسین عطایی*، علی اکبر اسماعیلی جاه
    مقدمه
    تهوع و استفراغ پس از جراحی یکی از عوارض مهم شایع و بالینی جراحی و بیهوشی است. هدف اصلی این مطالعه در یک روش دو سو کور و تصادفی، ارزیابی اثربخشی اندانسترون هیدروکلرید بکار گرفته شده در پمپ های وریدی ضد درد با فنتانیل برای پیشگیری از تهوع و استفراغ پس از جراحی در بیماران تحت روش های تعویض مفصل ران کامل یا تعویض مفصل زانوی کامل بود.
    مواد و روش ها
    84 بیمار تحت جراحی انتخابی و اولیه تعویض کامل مفصل ران و زانو انتخاب شدند. پس از جراحی بیماران به دو گروه تقسیم شدند: در گروه درمان )(n=42، بیماران 0/16 میلی گرم بر میلی لیتر اندانسترون هیدروکلراید در پمپ داخل وریدی ضد درد با 5 میکروگرم بر میلی لیتر فنتانیل در 72 میلی لیتر کلرید سدیم ایزوتونیک 0/9% دریافت کردند و در گروه کنترل (n=42)، بیماران در پمپ داخل وریدی ضد درد 5 میکروگرم بر میلی لیتر فنتانیل با 80 میلی لیتر کلرید سدیم ایزوتونیک 0/9% دریافت کردند. سپس بیماران برای وجود و شدت تهوع یا استفراغ و تعداد حملات اوغ زدن بررسی گردیدند.
    یافته ها
    در گروه کنترل، شیوع و شدت تهوع و استفراغ در مقایسه با گروه درمان بیشتر بود.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان دادند که اندانسترون کنترل بالاتری از تهوع و استفراغ پس از جراحی در بیماران تحت روش های جایگزینی کامل مفصل ران یا زانو فراهم می کند.
    کلید واژگان: اندانسترون, تهوع و استفراغ بعد از جراحی, بی دردی, کنترل بیمار
    Seyed Masoud Hashemi, Gholamreza Mohseni, Ali Zaer, Seyed Mohammad Jazayeri, Mohammad Hosein Ataei*, Ali Akbar Esmailijah
    Introduction
    Postoperative nausea and vomiting (PONV) is a frequent and clinically significant complication of surgery and anesthesia. The main objective of this study was to evaluate, in a double-blind and randomized manner, the efficacy of Ondansetron hydrochloride administered in intravenous patient control analgesia with Fentanyl for the prophylaxis of PONV in patients undergoing total hip replacement or total knee replacement procedures.
    Materials And Methods
    Eighty-four Patients undergoing elective and primary total hip or total knee replacements were selected. After surgery, patients divided into 2 groups: in treatment group (n=42), patients received 0.16 mg/ml Ondansetron hydrochloride in Patient Controlled Analgesia IV (PCA/IV) pump with 5 µg/ml Fentanyl in 72 ml 0.9% isotonic sodium chloride and in control group (n=42), patients received PCA/IV pump with 5 µg/ml Fentanyl in 80 ml 0.9% isotonic sodium chloride. Then, patients were assessed for the presence and severity of nausea or vomiting and emetic episodes.
    Results
    In control group, the incidence and severity of nausea as well as the incidence of vomiting and the severity of vomiting were greater compared to treatment group.
    Conclusion
    The results indicate that Ondansetron provides superior control of PONV in patients undergoing total hip or knee replacement procedures.
    Keywords: Ondansetron, Postoperative Nausea, Vomiting, Analgesia, Patient-Controlled
  • روشنک جزایری *، محمد قریشی، حمیدرضا سید حسین زاده، مژگان بابازاده، عنایت الله بخشی، حسین نجم آبادی، سید محمد جزایری
    پیش
    زمینه
    استئوآرتریت یک بیماری تخریب کننده مفاصل است. ژن آسپورین (ASPN) دستور ساخت یک پروتئین خارج سلولی غضروفی را صادر می کند. پلی مورفیسم های تکرار اسید آسپارتیک (D)، زمینه ساز بروز استئوآریت می باشند. وجود آلل D14 قابلیت ابتلا به استئوآرتریت را در جمعیت ژاپنی و چینی افزایش می دهد ولی در نژاد سفیدپوستان نقش مهمی ندارد؛ و آلل D15 نیز در جمعیت یونانی به عنوان عامل خطر به شمار می رود. با توجه به شیوع بالای استئوآرتریت زانو در ایران، در این مطالعه تاثیر ژن آسپورین در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو بررسی گردید.
    مواد و روش ها
    تعداد 100 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو (72 زن، 28 مرد) که به صورت متوالی در یک مرکز آموزشی شهر تهران انتخاب شدند با 100 نفر گروه کنترل بدون هیچ نشانه آرتریت یا بیماری مفصلی مقایسه شدند. تمامی افراد دو گروه ایرانی بودند. فراوانی آلل های تکرار D در دو گروه استخراج، و ارتباط بین پلی مورفیسم تکرار D و استئوآرتریت بررسی شد.
    یافته ها
    بین دو گروه بیمار و کنترل، از نظر فراوانی آلل های D14 و D15، برخی تفاوت های جزئی وجود داشت. در زنان ایرانی، ارتباط بین آلل D15 و آرتروز زانو معنی دار بود (0/045=(OR=1/73، %95 CI=1/01-2/94، p و آلل D14 به طور معنی داری در مقابل آرتروز زانو نقش محافظتی به عهده داشت (0/032=p).
    نتیجه گیری
    آلل D15 می تواند یک آلل مخاطره آمیز در میان زنان ایرانی باشد. نتایج حاصل از رابطه بین آلل D15 و آرتروز زانو، نسبتا شبیه جمعیت زنان یونانی بود.
    کلید واژگان: آسپورین, ژن, پلی مورفیسم, استئوآرتریت, زانو
    Roshanak Jazayeri *, Mohammad Qoreishi, Hamid Reza Seyyed Hoseinzadeh, Mojgan Babanejad, Enayatollah Bakhshi, Hossein Najmabadi, Seyyed Mohammad Jazayeri
    Background
    Osteoarthritis (OA) is a degenerative disease of the joints. The asporin (ASPN) gene encodes a cartilage extracellular protein belonging to the small leucine-rich proteoglycan family. Polymorphisms in the aspartic acid (D) repeat are associated with OA susceptibility. The D14 allele is associated with increased OA susceptibility in the Japanese and the Han Chinese but is not an important factor in OA etiology among Caucasians، though the D15 allele is a risk factor for the Greek population. In this study، the effect of ASPN on Iranian with knee OA is investigated.
    Methods
    100 knee OA patients (72 female، 28 male) in a training hospital in Tehran، Iran were compared with 100 controls with no sign of OA، and the allelic association of the D-repeat polymorphism was studied in two groups.
    Results
    There were some minor differences in the frequencies of the D14 and D15 alleles between patient and control groups. These differences were، however، significant only for females. In Iranian females، D15 allele was significantly associated with KOA (p=. 045)، and D14 allele was significantly protective from KOA (p=. 032).
    Conclusions
    D15 allele could be considered a risk allele only for women (p=. 045، OR=1. 73، 95% CI=1. 01-2. 94) in the Iranian population. This association is in part similar to that finding for the Greek population.
    Keywords: Asporin, Gene, Polymorphism, Osteoarthritis, Knee
  • محمدرضا فراهانچی برادران، سید مرتضی کاظمی، سیدمهدی حسینی خامنه، سید محمد جزایری، فیروز مددی، کیقباد عاشوری، کتایون کاظمی، رضا زندی، مهندس فرشاد صفدری
    یش
    زمینه
    بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی یکی از اعمال جراحی شایع در ارتوپدی است. از سوی دیگر گزارش هایی در مورد اثرات مثبت استفاده از داروهای بازدارندهcox-2 پس از جراحی وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی نتایج استفاده از سلکوکسیب بر درد، دامنه حرکتی و توانایی تحمل وزن پس از بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود.
    مواد و روش ها
    در این کارآزمایی بالینی، 70 بیمار در یک مرکز درمانی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران، به طور تصادفی به دو گروه مورد (دریافت سلکوکسیب) و شاهد (عدم دریافت سلکوکسیب) تقسیم شدند. سپس از نظر میزان درد، تورم، دامنه خم و راست شدن زانو و توانایی تحمل وزن، بررسی و مقایسه گردیدند.
    یافته ها
    میزان درد در روز سوم، در گروه شاهد 04/1±3/5 و در گروه مورد 71/0±3/3 بود. در پایان هفته اول 6/29% بیماران گروه شاهد و 8/82% بیماران گروه مورد توانستند زانوی خود را بیش از 90 درجه خم کنند. در پایان هفته چهارم، تمامی بیماران گروه مورد قادر به راه رفتن کامل بودند، در حالی که در گروه شاهد 6/28% بیماران این توانایی را داشتند. محیط زانو در روز سوم در گروه شاهد 59/0±73/2 و در گروه مورد 92/0±61/1 سانتی متر نسبت به قبل از عمل تفاوت داشت. آزمون های آماری نشان دادند که دو گروه در همه موارد با یکدیگر اختلاف معناداری داشتند.
    نتیجه گیری
    بکارگیری داروی سلکوکسیب در کاهش درد و تورم و تسریع توانبخشی بیماران پس از بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی در جوانان موثر می باشد.
    کلید واژگان: بازدارنده سیکلواکسیژناز, توانبخشی, رباط متقاطع جلویی
    Mohammad Reza Farahanchi Baradaran, Seyyed Morteza Kazemi, Seyyed Mehdi Hoseini Khameneh, Seyyed Mohammad Jazaeri, Firooz Madadi, Katayoon Kazemi, Keyghobad Ashoori
    Background
    Arthroscopic reconstruction of the anterior cruciate ligament is one the most common orthopaedic surgeries. There are scattered reports about the beneficial effects of post operative cox2-inhibitors administration on knee motion. The purpose of the current study was to determine the effects of cox-2 inhibitor on pain range of motion and weight bearing after arthroscopic reconstruction of the anterior cruciate ligament.
    Methods
    In this clinical trial 70 patients who underwent arthroscopic reconstruction of the anterior cruciate ligament were assessed in a teaching hospital in Tehran-Iran. They were divided into case (cox2-inhibitor) and control groups. Postoperatively pain inflammation range of motion and ability for full weight bearing were measured.
    Results
    The mean of pain at the postoperative day 3 was 5.3±1.04 (visual analogs scale of 0 to 10) in the control and 3.3±0.71 in the case group. 29.6% of the patients in the control group and 82.8% in the case group were able to flex the knee more than 90° one week postoperatively. In the first week all of the patients in the case group and only 28.6% in the control group were able to walk without any assistive device. The post operative knee circumstances were 2.73±0.59 and l.61±0.92 centimeters smaller respectively in case and control groups. Statistical analysis showed significant differences between the two groups in the above measurements.
    Conclusion
    Cox-2 inhibitor is effective in relieving pain; reducing the inflammation and accelerating the rehabilitation program after arthroscopic reconstruction of the anterior cruciate ligament.
  • علی اکبر اسماعیلی جاه، سید مرتضی کاظمی، محیط بندری، علی ارونتاج، علی کلهرمقدم، فریور لاهیجی، سید محمد جزایری، لطیف گچکار، محمدعلی اخوت پور*
    سابقه و هدف

    با توجه به شیوع و روند رو به افزایش مبتلایان به اختلالات عضلانی اسکلتی، و نارسایی ابزارهای فعلی اندازه گیری وضعیت آن در کشور، و همچنین گزارش موفقیت پرسشنامه فرم کوتاه بررسی فعالیت عضلانی اسکلتی (SMFA) در سنجش این اختلالات، این تحقیق به منظور ترجمه و تعیین روانسنجی این پرسشنامه انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    پرسشنامه اصلی انگلیسی زبان SMFA تهیه و پس از ترجمه به فارسی و برگردانیدن ترجمه فارسی به انگلیسی، از نظر اعتبار و پایایی مورد مطالعه قرار گرفت. برای تعیین اعتبار از روش های شاخص اعتبار محتوا، اعتبار صوری، اعتبار همزمان و اعتبار سازه استفاده شد. برای تعیین اعتبار همزمان از پرسشنامه SF-36 HEALTH SURVEY (که قبلا اعتبار و پایایی آن برای جامعه و فرهنگ ایرانی مورد تایید قرار گرفته بود) به روش همزمانی (Concurrent Validity) استفاده شد.

    یافته ها

    تحقیق بر روی 326 بیمار که در سنین 16±51 سال بوده و 7/56% مذکر بودند انجام گرفت. ترجمه پرسشنامه SMFA از انگلیسی به فارسی و مجددا به انگلیسی مورد تایید قرار گرفت. شاخص اعتبار محتوای پرسشنامه به وسیله 20 نفر متخصص ارتوپدی تایید شد و پرسشنامه با نظرخواهی از متخصصین ارتوپدی و بیماران به لحاظ مربوط بودن، واضح بودن و ساده بودن مورد تایید قرار گرفت، سپس اعتبار صوری نیز توسط همین افراد تایید شد. اعتبار همزمانی پرسشنامه برابر 91/0 و در زیر مجموعه پرسشنامه از حداقل 89/0 تا 93/0 به دست آمد (001/0>P).

    نتیجه گیری

    پرسشنامه SMFA در جامعه فارسی زبان دارای اعتبار و پایایی لازم برای سنجش میزان فعالیت عضلانی اسکلتی می باشد. لذا به کارگیری این پرسشنامه توصیه می شود.

    کلید واژگان: فرم کوتاه بررسی فعالیت عضلانی, اسکلتی, اعتبار, پایایی, حساسیت و ویژگی, ارزش اخباری تست
    Ali Akbar Esmailijah, Seyyed Morteza Kazemi, Mohit Bandari, Ali Arvantaj, Ali Kalhor Moghaddam, Farivar Abdollahzadeh Lahiji, Seyyed Mohammad Jazaieri, Latif Gachkar, Mohammad Ali Okhovatpour
    Background And Aim

    Considering the increasing number of musculoskeletal disorders, insufficiency of current assessment tools, and successful reports about SMFA (short musculoskeletal function assessment) questionnaire in evaluating and assessing these disorders, this study was designed.

    Materials And Methods

    The original questionnaire was in English. At first, SMFA was translated to Farsi and then back to English. Then the questionnaire was evaluated for validity and reliability, regarding content validity, visual validity and concurrent validity. For concurrent validity, the SF-36 health survey which had been translated to Farsi and had been adapted to Iranian culture was used.

    Results

    326 patients (56.77% male) with mean age of 51±16 years contributed in this study. The translation to Farsi and back to English was done successfully. The content validity was assessed by 20 orthopedic surgeons and was approved. Simplicity and clearance was evaluated by physicians and patients and was confirmed. Also visual validity was confirmed by the same group. Concurrent validity was 0.91 and in subscales was 0.89-0.93 (p<0.001). ‍

    Conclusion

    A reliable and valid Farsi version of the SMFA was developed. It will facilitate assessing functional performance within a large patient population and allows cross-cultural comparisons.

  • هادی کریم زاده بیدهندی، سعید رضا پاکزاد، محمود محمودی، سهیلا اژدری، مهدی نوروزی، مینو اکبری، مریم دارم، سید محمد جزایری
    طبق توصیه WHO، واکسیناسیون هپاتیت B از سال 1991 در برنامه کاری ایمن سازی روتین قرار گرفته است. از آنجایی که در تعداد معدودی از موارد عدم پاسخ به واکسن مشاهده شده که می تواند به علت های مختلف از جمله: موتاسیون ویروسی، اشکال در سیستم ایمنی فرد، و غیره باشد. لذا کیفیت واکسن هپاتیت B بایستی با روش مناسبی ارزیابی شود. در روش In vitro با استفاده از روش الایزا بر روی رقت های واکسن استاندارد و واکسن مورد آزمایش، مقدار آنتی ژن موجود در واکسن مورد ارزیابی قرار گرفت.
    Karimzadeh H., Pakzad Sr, Mahmoudi M., Ajdary S., Norouzi M., Akbari M., Daram M., Jazayeri Sm
    Hepatitis B vaccination has been included in routine immunization of all individuals according to WHO recommendations since 1991. Despite successful coverage, 3-5% of recipients fail to mount a desirable protection level of Ab. Vaccine failure results from: emergence of mutation, immune failure of individuals, decrease in vaccine potency, and etc. The quality of Hepatitis B vaccine should be evaluated by a reliable method. The amount of vaccine antigen was measured through the in vitro assay of Hepatitis B vaccines which consists of multiple dilutions of the reference material and samples. The preparations were evaluated by Elisa to determine the amount of HBsAg
  • یوسف یحیی پور، محمد کریمی، نوشین خیر، علی هاشم زاده عمران، سید محمد جزایری، زهرا سعادتمند، محمود محمودی
    زمینه و هدف
    انتقال عمودی مادر به فرزند یکی از مهم ترین راه های انتشار ویروس هپاتیت B (HBV) است. بیش از 50درصد حاملین ایرانی عفونت را از طریق مادر به فرزند دریافت کردند که این مسیر یکی از محتمل ترین راه انتقال HBV در کشور ما می باشد. در این مطالعه میزان عفونت HBV در بچه هایی که از مادران HBsAg مثبت استان مازندران متولد شده بودند، از نظر وجود مارکرهای سرولوژیک ویروس هپاتیت B شامل HBsAg، Anti-HBs، Anti-HBc مورد ارزیابی قرار گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه توصیفی برای تعیین حضور مارکرهای سرولوژیک HBV آزمایش الایزا روی نمونه سرم 123 کودکی که از مادران HBsAg مثبت در شهرستان آمل استان مازندران طی سال های 85-1381 متولد شده بودند، انجام گرفت. تمامی کودکان مورد مطالعه، علاوه بر ایمونوگلوبولین هپاتیت B (HBIG) واکسن هپاتیت B را در بدو تولد دریافت نموده و به دنبال آن دوز دوم و سوم را در ماه های یک و شش تزریق کردند. نتایج با روش های آماری کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    از بین 31241 زن بارداری که در طی 5 سال زایمان نمودند، 140 مورد (45/0درصد) آنها از نظر وجود HBsAg، مثبت بودند که از بین آنها 123 کودک وارد مطالعه شدند. تنها یک مورد (8/0درصد) از این کودکان حامل HBsAg بود و 9/91درصد کودکان دارای یکی از مارکرهای سرولوژیک عفونت HBV بودند. 1/82درصد کودکان دارای ایمنی (Anti-HBs+) و در 9/8درصد آنها نیز Anti-HBc شناسایی گردید.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که بعد از توجه به انتقال عمودی در چندین سال و اجرای استراتژی هایی نظیر واکسیناسیون و تجویز HBIG برای نوزادانی که از مادران HBsAg مثبت متولد شدند، اکنون به نظر می رسد که باید بیشتر به راه های افقی انتقال HBV در این منطقه پرداخت.
    کلید واژگان: آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B, آنتی بادی ضدآنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت, آنتی بادی ضدآنتی ژن هسته مرکزی ویروس هپاتیت, مادران HBsAg مثبت, نوزاد
    Yousef Yahyapour, Mohammad Karimi, Nooshin Khayyer, Ali Hashemzade-Omran, Seyyed Mohammad Jazayeri, Zahra Saadatmand, Mahmoud Mahmoudi
    Background And Objective
    One of the most important routes of hepatitis B virus (HBV) transmission is from asymptomatic carrier mothers to their infants. It has been concluded that over 50% of Iranian carriers have contracted the infection perinatally, making this the most likely route of transmission of HBV in our country. In this study, we assessed the rate of HBV infection in children were born to HBsAg positive mothers that received hepatitis B immunoglobulin (HBIG) and the first dose of vaccine at birth and the second and third of doses of vaccine at 1 and 6 months of age, respectively.
    Materials And Methods
    In this descreptive study, 123 infants born from HBsAg positive mothers assessed and serum sample of these subjects were tested by ELISA technique for detection of HBsAg, Anti-HBs and Anti-HBc markers. Data were then analyzed by the chi-square and fisher exact tests.
    Results
    From 31241 pregnant women with delivery during this 5-years study about 140 (0.45%) of them were HBsAg positive. Children born to these mothers follow-up and 123 serum samples of them tested for serologic markers of HBV infection. HBsAg was found in 0.8% of the children and 91.9% had one or more serologic markers of HBV infection. Protective rate (Anti-HBs positive) and Anti-HBc positive were 82.1% and 8.9% respectively.
    Conclusion
    This study showed that after having focuced on the vertical transmission route for many years, and implementing strategies such as vaccination and HBIG injection to neonates of HBsAg positive mothers, nowadays it seems that we should pay attention to horizontal route of HBV transmission in this area.
    Keywords: HbsAg, Anti, HBs, Anti, HBc, HBsAg positive mothers, Newborn
  • مریم دارم، رضا ملک زاده، قدرت الله منتظری، سیدموید علویان، شهرام میرمومن، زهرا گودرزی، هادی کریم زاده، سید محمد جزایری
    زمینه و هدف
    عفونت HBV یک مشکل بزرگ بهداشت جهانی در حال حاضر است و علی رغم وجود یک واکسن موثر، بیش از 370 میلیون انسان در دنیا به عفونت مزمن با هپاتیت B مبتلا می باشند. اگر چه در برخی افراد ناقل مزمن، روش واکسن درمانی کاربرد دارد، غالبا این گونه بیماران نمی توانند به تحریک ایمنی ناشی از این واکسن پاسخ دهند و بعضا موتاسیونهای ایجاد شده در سوشهای مقاوم به واکسن در اپی توپ های ایمنی پروتئین سطحی ویروس (HBsAg) رخ می دهد.
    روش بررسی
    برای 19 بیمار ناقل مزمن غیر فعال HBsAg، که در سرم آنها HBV DNA قابل تشخیص بود، 3 تزریق استاندارد واکسن هپاتیت B به فاصله 1 ماه انجام شد. روی 2 نمونه از هر بیمار، یکی قبل از تزریق واکسن نوبت اول و دیگری پس از تزریق واکسن سوم (جمعا 38 نمونه)، Nested-PCR برای ژن سطحی با پرایمرهای اختصاصی انجام شد و بعد از تعیین توالی محصولات PCR، موتاسیون های موجود در این قطعه در مقایسه با سوشهای ایرانی و Database مشخص شد.
    یافته ها
    تعیین توالی نمونه ها نشان دهنده تعدادی موتاسیون تغییر دهنده اسید آمینه و تعدادی mutation silent در خارج از ناحیه «a»determinant است و بیشتر موتاسیونها در اسیدهای آمینه نواحی 215-205 تجمع داشتند. از تعداد کل موتاسیونهای منجر به تغییر اسید آمینه (92 عدد)، تعداد 51 عدد (55.4%) در اپی توپ های ایمنی به وقوع پیوسته بود، که شامل: 5 عدد دراپی توپ B (5.4%)، 21 عدد در اپی توپ Th (22.8%) و 25 عدد دراپی توپ CTL (27.2%) بودند. توزیعه موتاسیونی به سه دسته بود: در 3 نمونه تعداد موتاسیونها بعد از درمان افزایش یافت، در 6 نمونه کاهش پیدا کرد و در 7 نمونه تفاوتی بین قبل و بعد از درمان دیده نشد.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده، موتاسیونهای بررسی شده در این پژوهش، خارج از ناحیه «a»determinant قرار گرفته اند. موتاسیونهای ناحیه اپی توپ های ایمنی سلولهای Th و CTL می توانند از نوع فرار ایمنی باشند و دلیلی بر عدم پاسخ دریافت کنندگان واکسن به آن در نظر گرفته شوند.
    کلید واژگان: هپاتیت HBsAg, B واکسن HBV, اپی توپ های ایمنی
    Maryam Daram, Reza Malekzadeh, Ghodratollah Montazeri, Seymoayyed Alavian, Shahram Mirmomen, Zahra Goodarzi, Hadi Karimzadeh, Seyedmohammad Jazayeri
    Background
    Chronic hepatitis B virus (HBV) infection represents a major global public health problem. Though there is an effective prophylactic vaccine, more than 370 million people round the globe are chronically infected with HBV. In spite of vaccination, as a therapeutic approach in chronic carriers, some patients are unable to induce an immune response. Such failure is often caused by emergence of mutations in immune epitope of the surface gene.
    Materials And Methods
    19 consecutive chronic HBsAg carriers with chronic hepatitis and detectable level of serum HBV DNA were given 3 standard injections of the B vaccine at one month interval. Blood samples were collected from each patient before each dose of the vaccine. Nested-PCR was performed on each specimen using specific primers which amplified the S-Ag region. Direct sequencing and alignment of sequences with Iranian species and databases were used for detecting probable mutations.
    Results
    Direct sequencing revealed substitutions in these sequences which were silent and/or amino-acid-changing mutations outside the "a" determinant of surface genes. Most mutations were occurred in the 205-215 regions. The changes included 92 amino acids: 51 in the immune epitope (25 in the CTL epitopes, 21 in the Th cell epitopes and 5 amino acid in the B cell epitopes) and other changes were observed in other regions. The distribution of the mutations could be categorized in 3 groups: The mutation was increased in 3 samples after treatment, was decreased in 6 samples after treatment, and was not different with pretreatment in 7 samples.
    Conclusion
    Mutations occurred outside the "a" determinant. Mutations of the immune epitopes Th and CTL cell could be a type of escape immune response and are responsible for failure in response to immunotherapy.
    Keywords: Hepatitis B, HBsAg, HBV Vaccine immune epitope
  • روش های تشخیصی و درمانی جدید در عضویت هپاتیت C مزمن
    مجید فرشدوستی حق، سید محمد جزایری
  • زهرا گودرزی، قدرت الله منتظری، سید موید علویان، حسین کیوان، مهدی قربانعلی زادگان، مریم دارم، مهدی نوروزی، سید محمد جزایری
  • علی اکبر اسماعیلی جاه، محمدرضا عباسیان، حمیدرضا حسین زاده، سید محمد جزایری، مهرنوش حساس یگانه، نیما محسنی
    پیش
    زمینه
    استئوآرتریت از جمله شایع ترین بیماری های بشری است که به علت ایجاد ناتوانی نیازمند اقدامات درمانی موثر است. روش های درمانی موجود شامل استفاده از استروییدها به علت عوارض قابل توجهی که دارند و داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی به علت اثرات درمانی ضعیف، چندان رضایت بخش نیستند، به همین دلیل پزشکان به دنبال روش های درمانی جدیدتری می باشند. از جمله این درمان ها تزریق داخل مفصلی اسید هیالورونیک است. در این مطالعه سعی شد نتایج درمانی تزریق اسید هیالورونیک، متیل پردنیزولون داخل مفصلی، داروهای ضدالتهابی خوراکی در درمان استئوآرتریت متوسط یا شدید زانو با یکدیگر مقایسه گردد.
    مواد و روش ها
    در یک کارآزمایی بالینی غیر تصادفی 40 زن مبتلا به استئوآرتریت متوسط یا شدید، تحت درمان با تزریق اسیدهیالورونیک داخل مفصلی و 16 زن با سن و شدت بیماری مشابه تحت درمان با تزریق کورتیکواسترویید داخل مفصلی قرار گرفتند. نتایج درمان با 36 بیمار که از داروی ضدالتهابی ناپروکسن استفاده می کردند مقایسه شد. برای بررسی نتایج درمان از مقیاس های سنجش دیداری (Visual Analogue Scale) و «وومک» (WOMAC) استفاده گردید.
    یافته ها
    شدت درد 6 هفته و 24 هفته پس از درمان در حالت استراحت در گروه تزریق اسید هیالورونیک به ترتیب 9/4 و 7/4، در گروه تزریق کورتیکواسترویید 5/1 و 6/1 و در گروه مصرف داروهای ضدالتهابی 6/6 و 9/6 بود (005/0=p). در حالت راه رفتن، شدت درد در گروه تزریق اسید هیالورونیک 2/5 و 9/4 و در گروه تزریق کورتیکواسترویید 2/3 و 3/3 و در گروه مصرف داروی ضدالتهابی، 8/6 و 6/7 بود (042/0=p). بیست و هشت بیمار (70%) در گروه تزریق اسید هیالورونیک و 16 بیمار (100%) در گروه تزریق کورتیکواسترویید از نتایج درمان رضایت داشتند (036/0=p).
    نتیجه گیری
    یافته های تحقیق نشان داد اثرات ضد دردی و بهبود بیماران در مورد تزریق متیل پردنیزولون بهتر بود. اما از آنجا که این دارو گزارش هایی مبنی بر احتمال ایجاد تخریب مفصلی دارد؛ و در ضمن تزریق اسید هیالورونیک اثرات ضددردی و بهبودی نزدیک به متیل پردنیزولون دارد و اثرات تخریبی آن گزارش نشده است، توصیه می شود در روند درمان، اسیدهیالورونیک به عنوان یک داروی مناسب در نظر گرفته شود. مطالعه حاضر براساس نتایج کلینیکی بیماران انجام شد؛ اما لازم است به منظور بررسی نتایج درمانی اسید هیالورونیک و نقش آن در ترمیم غضروف مفصلی، مطالعاتی با روش های پاراکلینیک انجام شود.
    کلید واژگان: استئوآرتریت زانو, تزریق داخل مفصلی, اسید هیالورونیک, زانو
    Ali Akbar Esmaieliejah
    Osteoarthritis is a relatively common ailment of human beings. The aim of this study is to compare the short-term effects of oral non-steroid anti-inflammatory medications with intra-articular injections of Hyaluronic Acid or Methyl Prednisolone acetate.
    Methods
    In a clinical trial study, 40 female patients with moderate or severe knee osteoarthritis received Hyaluronic Acid intra-articular injections. They were compared with 16 cases who had intra-articular Prednisolone injection and 36 female patients who received non-steroid anti-inflammatory oral medication. The results were evaluated in 6 and 24 weeks by Visual Analogue Scale and Western Ontario & McMaster Universities (WOMAC) functional score.
    Results
    Pain relief in 6 and 24 weeks post injection were 4.9 and 4.7 for Hyaluronic Acid, and 1.5 and 1.6 for Prednisolone. The figures for oral non-steroidal anti-inflammatory medication were 5.2 and 4.9 respectively. Subjective patient’s satisfaction was expressed in 28 (70%) of Hyaluronic Acid group and 16 (100%) of Prednisolone group.
    Conclusions
    After 6 and 24 weeks following intra-articular steroid injection in female patients with knee osteoarthritis, pain relief and subjective patient satisfaction is more favorable compared to intra-articular Hyaluronic Acid injection. These two are both more effective than oral anti-inflammatories. This statement does not include the potential side-effects of intra-articular steroid injection in long-term.
  • سهیل مهدی پور، سهراب کیهانی، سید محمد جزایری، محمدرضا عباسیان
    پیش
    زمینه
    دررفتگی جلویی مکرر شانه نیاز به درمان جراحی دارد و سابقه طولانی نتایج عمل باز با موفقیت بالا، در متون ارتوپدی موجود است. با توجه به اینکه گزارش های زیادی از جراحی آرتروسکوپی شانه در ایران وجود ندارد، هدف از این مقاله گزارش نتایج کوتاه مدت جراحی آرتروسکوپی ضایعه بانکارت در ایران می باشد.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه گذشته نگر، 40 بیمار (39 مرد و 1 زن) مبتلا به دررفتگی جلویی شانه طی دو سال در دو مرکز درمانی شهر تهران، تحت عمل جراحی ترمیم آرتروسکوپیک ضایعات بانکارت و جابه جایی کپسول مفصلی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 3/25 سال و میانگین زمان پیگیری 5/15 ماه (306 ماه) بود. نتایج عمل با درجه بندی شانه دانشگاه کالیفرنیا – لوس آنجلس (UCLA)، معیار «راو» (Rowe) و «مقیاس جامعه شانه و آرنج آمریکا» (ASES) ارزیابی گردید.
    یافته ها
    تمام بیماران دچار دررفتگی جلویی تروماتیک شانه بودند. میانگین نمره «راو» 5/95 (100-77) بود. نتایج معیار «راو» در 36 بیمار خوب و عالی بود و بدون محدودیت حرکتی به فعالیت های قبلی خود بازگشتند، در 3 بیمار متوسط و در یک بیمار با عود دررفتگی ضعیف همراه بود. میانگین نمره UCLA 3/33 (35- 25) و نتایج در همه بیماران غیر از 4 مورد خوب و عالی بود. در مقیاس ASES، 3 بیمار امتیاز 3-2 داشته و بقیه علایم و شکایت خاصی نداشتند.
    نتیجه گیری
    یافته های زودرس و میان مدت در بیماران این مطالعه بسیار جالب بود. علی رغم نیاز به نتایج درازمدت، تاثیر این روش در درمان دررفتگی مکرر جلویی شانه با مطالعه ما نیز تایید شد.
    کلید واژگان: دررفتگی شانه, آرتروسکوپی, عود
    Treatment of recurrent shoulder dislocation with open technique has a long successful history in orthopaedic surgery. Arthroscopic repair, however, has a much shorter history especially in Iran. This is a short-term follow-up study of such an operation in Iran.
    Methods
    Forty patients (39 males, 1 female) with recurrent anterior shoulder dislocation who had undergone arthroscopic stabilization over a two-year period were evaluated in a retrospective study. The cases had a mean age of 25.3 years, and had 15.5 months (6-30 months) average follow-up. The assessment scores were “The University of California-Los Angeles” (UCLA), “Rowe” and “American Shoulder and Elbow Society Scores” (ASES).
    Results
    Mean Rowe score was 95.5 (77-100); with excellent scores in 32 patients, good in 4, fair in 3 and poor in one. Mean UCLA score was 33.3 (25-35), with good and excellent results in all but 4 cases. ASES was 2-3 in 3 patients, and the rest being painless and without any symptoms. Thirty six patients returned to their previous levels of activity, and achieved good results; the results were fair in 3, and poor in one patient who had recurrent instability.
    Conclusions
    Short-term results of arthroscopic repair of anterior shoulder instability are encouraging.
  • سید محمد جزایری، غلامحسین کاظمیان، فریور عبدالله زاده لاهیجی، حمید حصاری کیا
    پیش
    زمینه
    پین گذاری از طریق پوست روشی کم هزینه و با تهاجم کم برای درمان شکستگی انتهای رادیوس می باشد. طول مدت گچ گیری پس از عمل مورد اختلاف نظر است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات بی حرکتی، 3 هفته با 6 هفته گچ گیری به دنبال پین گذاری بود که از آغاز اردیبهشت 1384 تا پایان شهریور1385 در مرکز آموزشی، پزشکی و درمانی اختر انجام شد.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی مداخله ای تصادفی، نتایج سه و شش هفته بی حرکتی در دو گروه 25 نفری مقایسه شد. پین ها در هر دو گروه برای 6هفته نگاه داشته شدند. لیکن در نیمی از بیماران گچ پس از 3 هفته درآورده شد. بیماران در فواصل 3، 6 و 12 ماه با سیستم «لیدستورم» بررسی شده و از نظر زمان بازگشت به شغل و عملکرد بررسی و مقایسه شدند.
    یافته ها
    از مجموع 50 بیمار (33 مرد و 17 زن)، در هیچ یک از بیماران دو گروه جابه جایی در هفته ششم دیده نشد. در پایان 3 ماه نتایج عالی یا خوب در گروه اول 10 مورد (40%) و در گروه دوم 3 مورد (12%)؛ در پایان 6 ماه به ترتیب 19 مورد (76%) و 13 مورد (52%)؛ و در پایان 12 ماه به ترتیب 23 (92%) و 21 (84%) بود. در کل در پایان یک سال 88% بیماران عملکرد عالی یا خوب داشتند. میانگین زمان بازگشت به شغل در گروه اول 3 ماه و در گروه دوم 5/3 ماه بود. در هر دو گروه مردان سریع تربه کار قبلی خود بازگشتند.
    نتیجه گیری
    کوتاه کردن دوره بی حرکتی در گچ موجب بهبود عملکرد در کوتاه مدت (سه و شش ماه) و بازگشت سریع تر به شغل می شود. در ضمن کاهش دوره بی حرکتی هیچ گونه تاثیر منفی در حفظ جااندازی بعد از عمل نداشت. بنابراین به نظر می رسد بی حرکتی طولانی تر از 3 هفته حداقل برای موارد خارج مفصلی و موارد ساده داخل مفصلی ضرورت ندارد.
    کلید واژگان: شکستگی های رادیوس, شکستگی کالیس, ثابت کردن شکستگی, گذاشتن از طریق پوست
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال