سیده سارا محمدی
-
حمام یکی از گونه های شاخص معماری ایرانی به ویژه در دوران اسلامی به شمار رفته که در طی ادوار مختلف اسلامی، در مراکز گوناگون اجتماعات انسانی از جمله روستاها و شهرها، در ابعاد مختلف، با نقشه های متفاوت و تزیینات متنوع ساخته شده است. علیرغم آنکه تصور میشود حمام های سده های مختلف اسلامی با الگوی واحدی برپا شده و تفاوت چندانی از نظر ساختار و تزیینات ندارند، اما با بررسی بیشتر و دقیقتر جزییات، میتوان حمامهای هر دوره را بر اساس تفاوتها و شاخصه های اصلی از یکدیگر تفکیک کرد. یکی از مناطقی که تاکنون در مورد حمامهای تاریخی آن کمتر سخن به میان آمده، حاشیه شرقی کویر لوت در محدوده استان خراسان جنوبی است. در این منطقه از دوره صفویه به بعد حمامهایی به یادگار باقی مانده که تا پیش از انجام این پژوهش چندان مورد مطالعه قرار نگرفته بود. هدف اصلی این پژوهش درکنار معرفی مختصر 13 حمام تاریخی از دوره های صفوی و قاجار خراسان جنوبی، بررسی، تحلیل و مقایسه ساختار فضایی این حمام ها و شناخت وجوه تشابه و تفاوت میان آنها و بررسی علل آن است. روش تحقیق به شیوهی تحلیلی تطبیقی و بر مبنای مطالعات میدانی و کتابخانهای است. نتیجه ی مطالعه این حمامها، که عمدتا به روش میدانی صورت گرفته، نشان داد که حمام های دوره صفویه عالوه بر برخی وجوه تشابه، از جنبه های مختلفی همچون ابعاد، تنوع و کاربری فضاهای مختلف معماری با نمونه های مشابه دوره قاجاری منطقه، تفاوتهای آشکاری دارد. دلیل این امر را باید در مباحث فنی معماری، اهداف سازندگان و مسایل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خصوصا در ابعاد منطقه ای جستجو نمود.
کلید واژگان: خراسان جنوبی, حمام های صفوی و قاجاری, تحلیل و تطبیق معماری -
فصلنامه اثر، پیاپی 100 (بهار 1402)، صص 125 -140
در طول دوره صفویه، در کنار سایر پیشرفت های هنری مانند فلزکاری، تولید انواع سفال نیز رونق فراوانی داشت. در این عصر سفالینه های متنوعی تولید می شد که نه تنها بخش مهمی از نیازهای داخلی را تامین می کرد، بلکه گاهی به کشورهای دیگر نیز صادر می شد. در این میان سفال موسوم به گمبرون یکی از نمونه های شاخص سفالگری اواخر این دوره محسوب می شد. امروزه نمونه های متعددی از این گونه سفالین زینتبخش موزه های مختلف داخل و خارج از کشور بوده که در برخی کتب و مقالات اشارات مختصری به آن شده است، اما عملا می توان این گونه سفالین را یکی از گونه های کمتر شناخته شده سفالی دوران اسلامی به حساب آورد؛ چراکه تاکنون نه تنها شواهد تولید آن در کاوش های باستانشناسی به دست نیامده، بلکه کمتر محوطه باستانی در ایران نیز شناسایی شده که در کاوش های آن نمونه هایی از این ظروف سفالی به دست آمده باشد. با توجه به این موارد ضرورت داشت که در یک پژوهش مستقل دیگر به این گونه سفالین پرداخته شود و مستندات بیشتری درمورد آن ارایه گردد. نتایج این پژوهش نشان داد که سفال گمبرون از اواخر قرن یازدهم هجری به بعد در ایران شناخته شده و با وجود اهمیت صادراتی، در بین مردم ایران هم تا حدودی کاربرد داشته است. احتمالا این سفال در مراکزی چون قم، نایین، اصفهان و کرمان تولید می شده و فرم و تزیینات آن نیز تا حد زیادی مشابه نمونه های صفوی و برخی سفالینه های چینی بوده است.
کلید واژگان: سفال گمبرون, دوره صفوی, سبک شناسی, تکنیک, تزئیناتAthar Journal, Volume:44 Issue: 100, 2023, PP 125 -140During the Safavid period, along with other artistic developments such as metalwork, the production of various types of pottery also flourished. In this era, a variety of pottery was produced, which not only provided an important part of domestic needs, but sometimes was also exported to other countries. In the meantime, the so-called Gambron pottery was considered one of the examples of late pottery of this period. Today, many examples of this type of pottery adorn various museums inside and outside the country, which have been briefly mentioned in some books and articles. But practically, this type of pottery can be considered one of the lesser-known types of pottery of the Islamic era; Because so far, not only the evidence of its production has not been obtained in archaeological excavations, but also less ancient sites in Iran have been identified in which samples of these pottery vessels have been found. According to these cases, it was necessary to deal with this type of pottery in another independent research and provide more documentation about it. The results of this research showed that Gambron pottery has been known in Iran since the end of the 11th century of Hijri, and despite its export importance, it has been used to some extent among the people of Iran. Probably, this pottery was produced in centers such as Qom, Nain, Isfahan and Kerman, and its shape and decorations were similar to Safavid examples and some Chinese pottery.
Keywords: Gambron Pottery, Safavid Period, Stylistics, Technique, Decorations -
گچ از قدیمی ترین موادی است که از حدود 14 هزار سال پیش تاکنون، در ایران مورداستفاده بوده است.کاربرد فراوان گچ در ساخت و تزیین بناها و تولید مصنوعات مختلف،یکی از ویژگی های بارز معماری دوره ساسانی است. باوجود شناسایی شواهد زیادی از کاربرد گچ در ادوار مختلف و پژوهشهای گسترده درباره گچبریهای ساسانی، هیچ گونه شواهد علمی و باستان شناختی از واحدهای کارگاهی مربوط به پخت و فرآوری گچ تا سال 1393 ه.ش. گزارش نشده است. در بهار سال 1393 از کاوش محوطه ساسانی برزقواله لرستان، یک واحد کارگاهی کشف و شواهد نشان از کارکرد آن به عنوان کوره ای جهت پخت گچ بوده است. اهمیت این یافته به عنوان نخستین نمونه شناخته شده از این گونه کارگاهی در ایران و دوره ساسانی سبب شد تا در نوشتار حاضر به آن پرداخته شود. هدف اصلی پژوهش حاضر، تشریح روند کشف و معرفی کارگاه، جهت آگاهی پژوهشگران و جبران بخشی از نبود اطلاعات درخصوص این نوع کارگاه ها است. مهم ترین پرسش های پژوهش این بود که: 1- کارگاه های پخت گچ محوطه برزقواله در چه نقاطی برپا شده؟ 2- چه متغیرهایی در انتخاب مکان و فرم ساخت آن ها موثر بوده؟ 3- با چه طرح و نقشه ای و شامل چه اجزایی هستند؟ فرضیات پیش رو این بود که با توجه به شرایط محیطی و سازند گچی آن در قسمت شمالی و شمال غربی شهر، احتمال داده شد کارگاه های پخت گچ در این بخش ها باشد.متغیرهایی چون: فراوانی، سهولت دسترسی و نزدیکی معادن به شهر، جریان دایم آب، وجود تراس های میان دره ای، سوخت کافی، وزش جریان باد در دره ها، در انتخاب مکان ساخت موثر بوده است. نقشه ساخت آن ها احتمالا مدور یا چندوجهی و دارای آتشخانه، هواکش، و محل بارگذاری ماده خام می باشند. پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی بوده و مبنای آن بر نتایج حاصل از بررسی ها،کاوش های باستان شناختی و مطالعات نظری گذارده شده است.
کلید واژگان: برزقواله, کوره پخت گچ, دوره ساسانی, معماری, سفالGypsum is one of the oldest materials that has been used in Iran from about 14,000 years ago until today. In the Sassanid era, the extensive use of gypsum in the construction and decoration of buildings and the production of various artifacts is a prominent feature. Despite the great evidence of the use of gypsum in different periods and extensive research on Sassanid tore, no scientific and archaeological evidence has been reported from the workshop units related to gypsum baking and processing until 1393 AH. In the spring of 2014, from the excavation of the Sassanid site of Barzqualeh in Lorestan, a workshop unit was discovered, and evidence showed its function as a kiln for baking gypsum. The importance of this finding as the first known example of such a workshop in Iran and the Sassanid era caused it to be addressed in this article. The main purpose of this study is to describe the process of discovery and introduction of the workshop, inform researchers, and compensate for the lack of information about this type of workshop. The most important research questions include: 1- Where are the gypsum baking workshops set up in the Barzqualeh area? 2- What variables were effective in choosing the place and form of their construction? 3- What patterns and components are included? The hypotheses were that due to the environmental conditions and its gypsum formation in the northern and northwestern parts of the city, it was possible that there were gypsum baking workshops in these parts. Variables such as frequency, ease of access, and proximity of mines to the city, constant water flow, the presence of inter-valley terraces, sufficient fuel, wind flow in the valleys were effective in choosing the construction site. Their construction plan is probably circular or multifaceted and has a firebox, ventilator, and raw material loading site. The present study is a descriptive-analytical method and is based on the results of archaeological surveys and theoretical studies.
Keywords: Lorestan, Barzqualeh, gypsum kiln, Sassanid, Architecture -
آن گونه که از متون تاریخی برمی آید، شرایط مطلوب زیست اقلیمی منطقه نطنز، جایگاه آن در شبکه ارتباطی جنوب به فلات مرکزی و به ویژه دو شهر استراتژیک کاشان و اصفهان که یکی از منزلگاه های مهم شاهراه ری اصفهان بوده و زمینه ی شکل یابی استقرارگاه های متعدد و آثار معماری متنوع و ارزشمندی را فراهم آورده است. وجود محوطه های باستانی پیش از اسلام (نظیر سایت باستانی اریسمان، آتشکده، قلعه، کاریزها) و آثار ادوار اسلامی در عرصه شهر (مانند مسجد جمعه، مجموعه شیخ عبدالصمد و مجموعه هایی از بناهای تاریخی عام المنفعه، تجاری و مسکونی)، همچنین وجود منازل و اقامتگاه های متعدد (نظیر کاروانسراهای کوهاب، غفاری، علی اکبر و باراندازهای متعدد در بازار مرکزی شهر)، ضمن آنکه بر استمرار اهمیت این منطقه و شهر نطنز از ادوار پیش از تاریخ تا قرن حاضر حکایت دارد، این شهر را به یکی از ارزشمندترین استقرارگاه های باستانی کشور تبدیل کرده است. آن چنانکه منابع مکتوب حکایت دارند، تحولات سیاسی اجتماعی نطنز در سده های نخستین اسلامی از دگرگونی های اصفهان و کاشان متاثر می گشت. همچنین، جلوه های درخشان آثار تاریخی شهرهای کاشان و اصفهان موجب غفلت جهانگردان و مورخان دوره های مختلف از آثار شهر نطنز شده است. غفلتی که پژوهش های باستان شناسی، شهرسازی، معماری و تاریخی را نیز متاثر از خود ساخته است. نگارندگان تلاش نمودند با اتکا به منابع مکتوب، روند تحولات شهر را مشخص و به این پرسش پاسخ گویند که چه عوامل و رویدادهایی در روند شکل یابی و توسعه شهر نطنز ایفای نقش نمودند؟ در نتیجه پژوهش حاضر مشخص گردید که سابقه احداث این شهر را می توان به عصر ساسانیان برگرداند. بعلاوه معلوم گشت که قرارگیری در شاهراه ارتباطی و یکی از مراکز عبور و تلاقی کاروانها و دادوستد فلات مرکزی ایران بوده و همچنین شرایط طبیعی و موقعیت تدافعی ویژه شهر نطنز، اهمیت آن در ادوار مختلف تاریخی و به ویژه دوره ایلخانی و صفوی را رقم زده است.
کلید واژگان: تحولات, تاریخی, نطنز, متون تاریخی, شواهد, معماریAs it appears from historical texts, the favourable bioclimatic conditions of the Natanz region and its location in the communication network of Iran’s central plateau, have provided the ground for the formation of numerous settlements, as well as diverse and yet valuable architectural works. Presence of pre-Islamic ancient sites (Such as Arisman ancient site, fire temple, castle, karezes) and also monuments from the Islamic era in Natanz (Such as Juma Mosque, Sheikh Abdul Samad Complex and collections of public, commercial and residential monuments), have turned this city into one of the most valuable ancient settlements in the country; highlighting the importance of the region from prehistoric up to the present century. According to published sources, Natanz's socio-political developments in early-Islamic centuries were influenced by the changes that occurred in the cities of Isfahan and Kashan. Also, the brilliant effects of the historical monuments of Kashan and Isfahan cities have caused the neglect of the monuments of the city of Natanz by tourists and historians of different periods. Neglect that has also affected archaeological, urban, architectural and historical research. The authors have tried to determine the evolution of the city of Natanz, relying on the written sources, in order to identify the factors and events that have influenced the formation and development of this city. Results of the present study revealed that the construction history of this city can be traced back to the Sasanian Empire. Moreover, it became clear that Natanz’s location on the communication network of Iran’s central plateau and It has been one of the centers of caravans crossing and trade and the Central Plateau of Iran, and also its geographical location, environmental conditions and the special defensive function of the natanz city Its importance in different historical periods, especially the Ilkhanid and Safavid periods it has figured
Keywords: Historical developments, Natanz, Historical Texts, architectural evidence -
اصفهان یکی از قدیمی ترین و زیباترین شهرهای ایران است که به علت کثرت بناهای تاریخی شهرت جهانی دارد، این شهر پس از فتح مسلمانان جی نام گرفت و قرنها در حیطه نفوذ خلفای بغداد، سلاطین آل زیار، آلبویه بود و بناهای زیبا و جالبی از این دوران در این شهر به یادگار مانده است. در خصوص تصویر سازی دقیق تر از اصفهان در این دورانها و به دست آوردن اطلاعاتی جامع در زمینه بافت شهری، تاریخ و سیرتحول شهرسازی باید به متون و منابع دست اول همانند متون نگارش شده توسط جغرافی دانان و سیاحان و مورخان مراجعه نمود. پژوهش پیش رو نیز با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، در صدد است با تکیه بر متون قرون 6 تا 4 هجری به بازسازی این شهر در دوران صدر اسلام بپردازد.
کلید واژگان: اصفهان, دوران قبل از اسلام, صدر اسلام, متون تاریخی -
آنچنان که نتایج مطالعات مرتبط با شهرهای ایرانی روشن ساخته است، اقلیم و فرهنگ را میتوان دو عامل اثرگذار کلیدی و در شکل یابی و توسعه استقرارگاه های بشری و فضاهای زیستی به شمار آورد. این تاثیر تا بدان حد است که بسیاری از پژوهشگران، بافت های کهن شهری را به مثابه آیینه ای دانسته اند که فرهنگ ساکنانشان را منعکس می سازند. در شهر نطنز، خانه های سنتی متعددی وجود دارد که متعلق به دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی هستند. این خانه ها که عناصر کارکردی متمایزی نسبت به دیگر بناهای مسکونی دارند، با ساختار پیچیده و متفاوت خود، به این شهر هویتی فرهنگی بخشیده اند؛ بدین سبب است که مطالعه ساختار فضایی و الگوی کالبدی این خانه ها موضوع پژوهشی مستقل شدند. پژوهشی که نتایج آن در نوشتار حاضر ارایه میشود، در پی آن است تا ضمن معرفی خانه های تاریخی شهر نطنز به این پرسش پاسخ گوید که عناصر و ویژگی های کالبدی فضایی خانه های تاریخی این شهر چیستند؟ هدف آن است که اصول و ارزش های فرهنگی حاکم بر معماری «خانه» در بافت کهن این شهر معلوم و چرایی و چگونگی ساختار این بناها مطالعه شود. پژوهش حاضر با رویکردی تاریخی و با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و بررسی های میدانی مستندنگاری صورت گرفته است. در دستیابی به این هدف، ده خانه شاخص تاریخی در محله های قصبه و افوشته متعلق به دوره قاجار به لحاظ عناصر کالبدی بررسی شدند. در نتیجه این پژوهش روشن شد که معماران و شهرسازان نطنز در عهد قاجار توانسته اند هماهنگی منطقی چشمگیری در ترکیب فضایی خانه های و نوع اقلیم منطقه به وجود آورند. به طور کلی، جهت گیری متفاوت بناها و تفاوت در ساختار کالبدی معماری خانه ها بر محور حیاط به عنوان نقش هماهنگ کننده و ارتباط دهنده میان سایر عناصر بنا به عنوان الگوی قابل تامل در شهر نطنز است.
کلید واژگان: نطنز, خانههای تاریخی, ساختار معماری, قصبه, افوشتهThe historical context of Iranian cities shows that various factors such as climate and culture have influenced the structure and formation of residential houses. There are several traditional houses in the city of Natanz that date back to the Qajar and early Pahlavi periods. These houses, with their complex and different structure, have created a face of change in the historical context of the city. The studied historical houses have distinct functional elements compared to other residential buildings and their unique features and characteristics necessitated the present study. This article intends to introduce the historical houses of Natanz, to recognize the constituent elements and skeletal spatial features of houses, by understanding the principles and cultural values governing residential architecture, to determine their identity. In addition, by studying why and how the architectural structure of this building, a suitable and sustainable model for the architecture of modern houses in this area can be designed. The present study seeks to answer the questions of how climatic conditions have influenced the formation of the architectural pattern of Natanz, as well as what features have influenced their overall structure? How is the spatial structure and skeletal pattern of the houses of Natanz in the Qajar period expressed? It has been done with a historical approach and with a descriptive-analytical method, and in this regard, the architectural features have been documented based on the collection of library resources and field studies. To achieve this goal, 10 historical houses in the neighborhoods of Qasbeh and Afoshteh belonging to the Qajar period were examined for physical elements. The results of the research indicate the logical coordination of the spatial composition of the studied historical houses with the type of climate of the region and the change in the face of some houses is rooted in the social structure of this community. In general, the different orientation of the building and the difference in the skeletal structure of the houses on the courtyard axis as a coordinating and connecting role among other elements of the building as a thought-provoking pattern in the city of Natanz.
Keywords: Natanz, historical houses, architectural structure, Qasbeh, Afoshteh -
شرایط مطلوب زیست اقلیمی منطقه نطنز، جایگاه آن در شبکه ارتباطی جنوب به فلات مرکزی و بویژه دو شهر استراتژیک کاشان و اصفهان، زمینهی شکلیابی استقرارگاههای متعدد و آثار معماری متنوع و ارزشمندی را فراهم آورده است. علیرغم جایگاه بارز تمدنی و فرهنگی تاریخی شهر نطنز در تمدن این سرزمین، مطالعات مرتبط با علل موثر بر شکلیابی و توسعه فضاها و محلات تاریخی آن بسیار اندک است. این نقص بویژه زمانی آشکار میشود که حتی آثار شاخص معماری این شهر از جمله بقعه شیخ عبدالصمد، مسجد جامع، آرامگاه سید واقف و سایر بناهای مذهبی، تجاری و عام المنفعه نیز به نحو بایسته مستند سازی و گاه نگاری نگردیدهاند. با عنایت به نقش بی بدیل کتیبههای بناهای تاریخی در گاه نگاری مطلق و تشخیص نام آمرین و چگونگی ساخت این بناها و همچنین تعیین تحولات تاریخی آنها، در پژوهش حاضر تلاش گردید تا با استفاده از این شواهد متقن، به این پرسش که در ادوار مختلف تاریخی نحوه شکلگیری، گسترش و رونق محلههای شهر چگونه بوده پاسخ گوید. هدف آن است تا ادوار رونق محلههای شهر را با استفاده از کتیبههای بناهای تاریخی مشخص و اطلاعاتی غیر قابل انکار از محلههای تاریخی شهر نطنز در دوران اسلامی ارایه گردد. در نیل به این هدف، تمامی کتیبههای تاریخی بناهای ارزشمند این شهر شناسایی و مستند سازی گردیدهاند. تهیه طرح کتیبهها نه تنها خوانش دقیق آنها را میسور ساخته، بلکه مواد لازم را برای مطالعات مرتبط با شکلگیری و سیر تحول محلههای تاریخی شهر نطنز را فراهم آورده است.
کلید واژگان: شهر تاریخی نطنز, معماری دوران اسلامی, کتیبه های تاریخی, مجموعه شیخ عبدالصمدThe favorable bioclimatic conditions of the Natanz region, in addition to its location in the adjacent to the southern communication network in the Iran’s central plateau, and especially its geographic position between the two strategic cities of Kashan and Isfahan have provided the ground for the formation and development of numerous settlements and various architectural heritages. Despite the prominent position of civilization and cultural-historical city of Natanz in the civility of this land, few studies have been fulfilled the recognition of the factors affecting the formation and development of its neighborhoods. Additionally, there is a scientific gap in the field of documentation and determining the proper chronology of development the architectural heritages of Natanz, including the tomb of Sheikh Abdul Samad, the Jameh Mosque, the tomb of Seyyed Waqif, and other religious, commercial, and public utility buildings. The authors in this study focused on the role of the inscriptions of Natanz historical monuments in recognizing the chronology of neighborhood development. Thus, the principle research query is how the Natanz's neighborhoods were formed, expanded and flourished in different historical periods. The authors benefited from the inscriptions of the specific historical buildings and undeniable information gathered from the historical neighborhoods of the city of Natanz which were developed in the Islamic era. To achieve this goal, all the historical inscriptions of the architectural heritages of this city have been identified and documented. The preparation of the design of the inscriptions has not only enabled their accurate reading; but also, has provided the necessary materials for studies related to the formation and evolution of the historical neighborhoods of Natanz.
Keywords: Natanz historical city, architecture of the Islamic era, historical inscriptions, Sheikh Abdolsamad collection -
توجه به نظافت و شستشوی به زمان پیروان آیین مهر و زردشت بازمیگردد که آب مظهر پا کیزگی از قداست و اهمیت فوق العاده برخوردار بوده تا دوران اسامی که برای انجام پا ک و تمیز باشند، چرا که قبولی عبادات به طهارت فرایض مذهبی میبایستی بدوا جسم منوط شده است، به همین جهت به ساخت گرمابه ها از اهمیت ویژهای برخوردار بود. تمام شهرها و روستاها در کنار مساجد ساخته میشده و مردم در احداث آنها هم چون مساجد سعی وافر داشته اند، دراین راستا عالوه بر همت مردم عادی، رین و مومنین در اهداء زمین و ساختن و وقف کردن آن تاش بی امان داشته اند. خی پژوهش پیش رو با استفاده از روش توصیفی و کتابخانه ای عاوه بر بررسی گرمابه ها و عناصر کالبدی، به بررسی تزییناتشان نیز میپردازد.
کلید واژگان: گرمابه ها, عناصر کالبدی, تزئینات -
شهر اصفهان پس از فتح مسلمانان جی نام گرفت و در دوره سلجوقیان اصفهان به دلیل اهمیت جغرافیایی، سیاسی به عنوان پایتخت برگزیده شد و در این دوران کالبد شهری همانند میدان مرکزی شهر و عناصر شهری از قبیل بازار، مسجد، ارگ و کاخ ملک شاه شکل گرفتند. با حملات مغولان به ایران در اوایل قرن هفتم، اصفهان به عنوان شهری مهم از نظر سیاسی و تجاری در مرکز ایران هم پای دیگر شهرهای ایران در برابر حمالت ویرانگر مغوالن آسیب فراوان دید. با تشکیل دولت ایلخانی (606ه .ق) اصفهان هر چند مانند ایلات خراسان و آذربایجان اهمیت نیافت اما در این دوران نایبانی از طرف حاکم وقت هر از گاهی اصفهان را به عنوان کرسی قدرت برمی گزیدند و در ساختار اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شهر تغییراتی ایجاد میکردند، پژوهش پیش رو با به کارگیری روش توصیفی و تحلیلی درصدد است علاوه بر بازسازی فضای شهری اصفهان در دوران سلجوقی به تغییر و تحولات شهری اصفهان در دوران ایلخانی با تکیه بر متون تاریخی بپردازد.
کلید واژگان: اصفهان, دوران سلجوقی, دوران ایلخانی
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.