فهرست مطالب سینا طالبی

انتخاب همه

مقایسه ی روش های ثابت سازی با نخ محکم و ثابت سازی با پیچ در ترمیم آسیب Syndesmosis مچ پا

شیروان رستگار، سینا طالبی *، سجاد طالبی

مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 539 (هفته سوم مهر 1398)، صص 982 -988

مقدمه

آسیب Syndesmosis مچ پا، از شایع ترین آسیب های مچ پا می باشد. این آسیب دیدگی، منجر به ناتوانی طولانی مدت از انجام فعالیت های فیزیکی می گردد. روش های مختلف جراحی، جهت درمان به کار رفته اند که هر یک با محدودیت ها، مزایا و معایبی همراه می باشند و یافته های مطالعات در این زمینه، با یکدیگر متناقض است. از این رو، مطالعه ی حاضر، با هدف مقایسه ی دو روش ثابت سازی نخ محکم (Tightrope) و پیچ (Tricortical-screw) انجام شد.

روش ها

مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی حاضر، بر روی 30 بیمار با آسیب Syndesmosis مچ پا در بیمارستان های الزهرا (س) و آیت الله کاشانی اصفهان در سال های 96-1393 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه Tightrope و Tricortical-screw تقسیم شدند. دو گروه در پی گیری های 6، 12 و 18 ماهه از نظر محدوده ی حرکتی، شاخص American Orthopedic Foot and Ankle Society (AOFAS)، زمان لازم برای برگشت به کار و نیاز به جراحی مجدد، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند.

یافته ها

بیماران دو گروه از نظر سن، جنس و شاخص توده ی بدنی (Body mass index یا BMI) تفاوت معنی داری نداشتند (050/0 < P)، اما مدت ریکاوری و نیاز به جراحی مجدد در گروه Tightrope کمتر بود (001/0 > P). در امتیاز AOFAS نیز گروه Tightrope از نظر درد، محدودیت حرکتی، Maximum walk و Walk surface نسبت به Tricortical-screw برتر بود (050/0 > P)، اما در مورد Flexion دورسال و پلانتار، Gait، حرکت Sagittal، حرکت Hind foot و عملکرد دو گروه تفاوتی نداشتند (050/0 < P).

نتیجه گیری

طبق یافته های این مطالعه، در آسیب Syndesmosis مچ پا، استفاده از روش Tightrope با نتایج بهتری نسبت به روش Tricortical-screw همراه بود

کلید واژگان: ثابت, آسیب مچ پا, مچ پاSyndesmosis, سازی شکستگی}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

Comparison of Tightrope Fixation and Tricortical-Screw Fixation in Treatment of Ankle Syndesmosis Injuries

Shirvan Rastegar, Sina Talebi*, Sajad Talebi

Journal Of Isfahan Medical School, Volume:37 Issue: 539, 2019, PP 982 -988

Background

Ankle syndesmosis injury is among the common ankle injuries. This injury results in a long-term inability to perform physical activities. Various surgical techniques have been experimented that each accompanies with limitations, advantages, and disadvantages, and controversial outcomes have been presented. In the current study, two techniques of tightrope and tricortial-screw fixation were compared.

Methods

The current randomized clinical trial study was conducted on 30 patients with ankle syndesmosis injury in the Alzahra and Kashani hospitals, Isfahan, Iran, during the years 2014-17. The patients were randomly divided into two groups of tightrope and tricortical-screw treatments. The two groups were followed and compared considering the range of motion, American Orthopedic Foot and Ankle Society (AOFAS) score, required time for return to work, and need for reoperation within 6, 12, and 18 months.

Findings

Patients of the two groups were not different regarding age, gender, and body mass index (BMI) (P > 0.050); but the recovery time and need for reoperation were significantly less in tightrope group (P < 0.001). According to AOFAS score, tightrope group was better considering pain, activity limitation, maximum walk, and walk surface (P < 0.050); but they were not statistically different regarding plantar and dorsiflexion, gait, sagittal motion, hind foot motion, and function (P > 0.050).

Conclusion

Based on the findings of the current study, tightrope fixation technique was accompanied with better outcomes in comparison to tricortical-screw fixation in ankle syndesmosis injury.

Keywords: Ankle syndesmosis, Ankle injuries, Fracture fixation}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
مقایسه ی نتایج دو روش درمانی بانداژ و گچ گیری در بیماران مبتلا به پیچ خوردگی درجه ی 1 و 2 در مجموعه ی لیگامانی خارجی مچ پا

شیروان رستگار، سجاد طالبی، سینا طالبی، مجتبی اکبری

مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 449 (هفته اول آذر 1396)، صص 1321 -1326

مقدمه
این مطالعه، با هدف مقایسه ی نتایج دو روش درمانی بانداژ و گچ گیری در بیماران مبتلا به پیچ خوردگی درجه ی 1 و 2 در مجموعه ی لیگامانی خارجی مچ پا در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال های 95-1394 انجام شد.
روش ها
این مطالعه، از نوع کارآزمایی بالینی بود که بر روی 88 بیمار دچار پیچ خوردگی مچ پا مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا (س) در سال های 95-1394 انجام شد. اطلاعات بیماران بر اساس شرح حال و معاینه در چک لیست تهیه شده، ثبت گردید. بیماران به روش تصادفی ساده بدون در نظر گرفتن درجه ی درد، به یکی از دو گروه روش بانداژ (گروه اول) یا بی حرکت سازی با گچ (گروه دوم) مورد درمان قرار گرفتند. داده های به دست آمده، وارد نرم افزار SPSS شد و توسط شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آماری تجزیه و تحلیل و بررسی گردید. در این مطالعه، 050/0 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
یافته ها
بعد از دو هفته، میانگین میزان درد در گروه اول (2/1 ± 2/31) در مقایسه با گروه دوم (4/2 ± 6/48) کاهش معنی داری یافته بود (050/0 > P). میانگین دامنه ی حرکتی مچ پا بعد از دو هفته در گروه اول 20/1 ± 08/28 و در گروه دوم 10/2 ± 30/21 بود که این میزان در گروه اول به طور معنی داری نسبت به گروه دوم افزایش پیدا کرده بود (050/0 > P).
نتیجه گیری
در صدمات پیچ خوردگی درجه ی 1 و 2 در مجموعه ی لیگامانی خارجی مچ پا، درمان بانداژ در مقایسه با بی حرکتی، کاهش درد و تورم و بهبود دامنه ی حرکتی مفصل بهتر است.

کلید واژگان: بانداژ, گچ گیری, مچ پا, پیچ خوردگی}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

Comparison of the Results of Bandaging and Casting in Patients with First- and Second-Degree Sprain of Lateral Ankle Ligaments

Shirvan Rastegar, Sajad Talebi, Sina Talebi, Mojtaba Akbari

Journal Of Isfahan Medical School, Volume:35 Issue: 449, 2017, PP 1321 -1326

Background
In this study, we compared the results of bandaging and casting in patients with first- and second-degree sprain of lateral ankle ligaments.
Methods
The was a randomized clinical trial study on 88 patients with ankle sprain referring to Alzahra hospital, Isfahan City, Iran, during 2015-2016; all of them met inclusion criteria. We then recorded the data by case-taking and examination based on the prepared checklist. Patients were randomly divided into two groups receiving early mobilization and cast immobilization, respectively. Data were analyzed using descriptive statistics and statistical tests using SPSS software at the significance level of P Findings: After two weeks, mean pain was reduced in the first group (31.2 ± 1.2) compared to the second group (48.6 ± 2.4), showing a significant difference (P
Conclusion
In the first- and second-degree sprain of lateral ankle ligaments, bandaging performs better than casting in decreasing pain and swelling and improving the range of motion of the joint.

Keywords: Bandages, Cast, Ankle, Sprains}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
بررسی ارتباط بین مدت زمان نگهداری فرآورده های خونی مصرف شده با ناخوشی و مرگ و میر پس از عمل در بیماران کاندید عمل بای پاس عروق کرونر

کیوان باقری، سینا طالبی، محمدرضا نجارزادگان، امید آقاداودی، مجتبی اکبری

مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 166 (هفته دوم بهمن 1390)، ص 5

مقدمه
نتایج متناقضی در مورد عوارض ناشی از تزریق خون با مدت زمان طولانی ذخیره سازی پس از جراحی وجود دارد. در این مطالعه به بررسی بالینی این عوارض و ارتباط آن با ناخوشی و مرگ و میر پس از جراحی بای پاس عروق کرونر پرداخته شد.
روش ها
این مطالعه ی توصیفی مقطعی در سال 1389 در مرکز قلب چمران اصفهان بر روی 100 نفر از بیماران کاندید بای پاس عروق کرونر انجام گردید. عوارض تزریق گلبول های قرمز فشرده که به مدت بیش از 14 روز ذخیره شده بود (خون کهنه)، در مقایسه با گلبول های قرمز فشرده که به مدت کمتر از 14 روز ذخیره شده بود (خون تازه)، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. عوارض کلیوی از طریق آزمایشات نیتروژن اوره خون، کراتینین و عوارض کبدی از طریق PT (Protrombin time)، PTT (Partial thromboplastin time) و نیز مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه و مدت زمان ونتیلاسیون و نیز مرگ و میر پس از عمل در دو گروه بررسی و مقایسه گردید.
یافته ها
عوارض کلیوی به طور معنی داری در دریافت کنندگان خون کهنه بیشتر بود (001/0 > P). همچنین افزایش آزمایشات انعقادی نظیر PTT (007/0 > P) و میزان خون ریزی پس از عمل (003/0 > P) در دریافت کنندگان خون کهنه بیشتر بود؛ ولی تغییرات میزان هموگلوبین (201/0 = P)، میزان هماتوکریت (227/0 = P) و پلاکت (632/0 = P) و نیز میزان مرگ و میر پس از عمل در دو گروه تفاوتی نداشت.
نتیجه گیری
نتایج مطالعه ی فعلی نشان داد، نگهداری خون به مدت بیش از 14 روز همراه با افزایش عوارض پس از عمل بود که با نتایج مطالعات قبلی همخوانی داشت. بنابراین توصیه می شود در صورت نیاز به انتقال خون حین و پس از جراحی بای پاس عروق کرونر از خون تازه استفاده گردد.

کلید واژگان: جراحی بای پاس عروق کرونر, تزریق خون, مدت زمان ذخیره سازی خون}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

The Relationship between Storage Time of Blood Products and Morbidity and Mortality after Coronary Artery Bypass Graft Surgery

Keivan Bagheri, Sina Talebi, Mohamadreza Najarzadegan, Omid Aghadavoudi, Mojtaba Akbari

Journal Of Isfahan Medical School, Volume:29 Issue: 166, 2012, P 5

Background
There are some paradoxical results about complications of long time stored blood transfusion. In this research we surveyed these clinical complications and relationship between morbidity and mortality with time of storage.
Methods
This cross-sectional study was preformed on 100 coronary artery bypass graft (CABG) candidates in Chamran Hospital, Iran, in 2010. We compared the complications of using old blood (with storage time more than 14 days) and fresh blood (with storage time less than 14 days). Renal complications were assessed by blood urea nitrogen (BUN) and creatine (Cr) levels. In addition, liver complications were evaluated based on prothrombin time (PT) and partial thromboplastin time (PTT). We also measured ICU stay, ventilation time and mortality in the two groups.
Findings
Renal complications, bleeding after surgery, raised coagulation test values such as PTT were significantly more prevalent in old blood takers (P = 0.001, 0.003, and 0.007, respectively). However, there were no significant differences in hemoglobin (P = 0.001), hematocrit (P = 0.001), platelet count (P = 0.001) and mortality between the two groups.
Conclusion
In accordance with previous research, the results of this study showed blood storage more than 14 days to increase complications after surgery. Therefore, fresh blood transfusion is recommended for CABG patients.

Abstract View Paper Original: Persian

بدانید!

در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

فهرست مطالب سینا طالبی