طاهره رضاپور کویشاهی
-
این آزمایش به منظور بررسی عملکرد دانه بادام زمینی در کشت مخلوط با ذرت تحت کاربرد تلفیقی کودهای فسفره شیمیایی و زیستی در طی سال های زراعی 1396 و 1397 به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات رشت اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل پنج سطح کود فسفره (صفر، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار از منبع سوپرفسفات تریپل، 50 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل+ 200 گرم فسفات بارور2 و 100 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل+ 200 گرم فسفات بارور2) و پنج الگوی کشت شامل کشت خالص ذرت، کشت خالص بادام زمینی و کشت مخلوط یک ردیف ذرت+ یک ردیف بادام زمینی (1:1)، دو ردیف ذرت+ یک ردیف بادام زمینی (1:2)، یک ردیف ذرت+ دو ردیف بادام زمینی (2:1) بود. براساس نتایج این آزمایش، اثر متقابل کود فسفره و سیستم کشت مخلوط بر تمام صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. حداکثر عملکرد دانه ذرت و بادام زمینی در سیستم تک کشتی با کاربرد 100 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل و 200 گرم فسفات بارور2 مشاهده شد. استفاده ترکیبی از فسفر شیمیایی و زیستی منجر به افزایش عملکرد دانه ذرت و بادام زمینی در سیستم تک کشتی شد. بالاترین نسبت برابری زمین (LER) معادل 8/1 در تیمار شاهد و کشت مخلوط ذرت و بادام زمینی با نسبت ردیف 1:1 مشاهد شد. سیستم کشت مخلوط اجزای عملکرد بادام زمینی از قبیل تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، طول و عرض غلاف را بهبود بخشید. براساس نتایج این آزمایش، سیستم کشت مخلوط ذرت- بادام زمینی از نظر تولید گیاهان زراعی در واحد سطح مزیت داشت. به علاوه، غلظت نیتروژن و فسفر در دانه بادام زمینی در واکنش به کاربرد تلفیقی کودهای فسفره شیمیایی و زیستی تحت شرایط کشت مخلوط ذرت و بادام زمینی افزایش پیدا کرد. کشت مخلوط ذرت و بادام زمینی با نسبت ردیف 1:1 و کاربرد 100 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل و 200 گرم فسفات بارور2 بر تیمارهای دیگر برتری نشان داد. بدین ترتیب، کود زیستی فسفات بارور2 می تواند برای افزایش سودمندی و تولید محصول در کشت مخلوط ذرت و بادام زمینی تحت شرایط اقلیمی منطقه قابل توصیه باشد.کلید واژگان: الگوی کشت, کود زیستی, بارور 2, سوپر فسفات تریپل, کشاورزی پایدارIn order to evaluate of grain yield of groundnut under intercropping with corn under the application of phosphorus chemical and bio-fertilizers, this experiment is performed as factorial arrangement based on randomized complete block design with three replications in Rasht, Iran in 2017 and 2018 cropping seasons. Five level of phosphorus fertilizer (PF) as triple super phosphate (TSP) including 1. Zero (as control), 2. 50 kg/ha TSP, 3. 100 kg/ha TSP, 4. 50 kg/ha TSP + 200 g/ha Barvar2 phosphate bio-fertilizer (BPB), and 5. 100 kg/ha TSP + 200 g/ha BPB, and five intercropping pattern (IP) including 1. maize sole cropping, 2. groundnut sole cropping, 3. intercropped groundnut-maize with the ratio of 1:1, 2:1, and 1:2 rows, comprise the experimental treatments. According to the results from this experiment, the interaction effect between phosphorus fertilizer × intercropping system has been significant for all measured characteristics. Maximum grain yield of maize and groundnut are observed in the application of 100 kg/ha phosphorus fertilizer plus 200 g Barvar2 phosphat bio-fertilizer under sole crop. The combined usage of chemical and biological phosphorus fertilizer increase grain yield of maize and groundnut under sole crop. The highest land equivalent ratio (LER) equal 1.88 can be seen under control treatment and maize-groundnut intercropped system with the ratio of 1:1 rows. Intercropping system improve yield attributes of groundnut such as pod numbers per plant and grain number per pod, pod length, and diameter. Based on the results of this experiment, maize-groundnut intercropped system are advantageous for crop production per unit area. In addition, the concentration of nitrogen and phosphorus content in groundnut grain rise in response to the integrated application of chemical phosphorus and Barvar2 phosphat bio-fertilizer under maize-groundnut intercropped system. Maize-groundnut intercropped system with the ratio of 1:1 rows and the application of 100 kg/ha phosphorus fertilizer plus 200 g Barvar2 phosphat bio-fertilizer are superior to other treatments. Hence, Barvar2 phosphat bio-fertilizer superiority could be recommendable to enhance profitability and crop production at maize-groundnut intercropping system under region climatic condition.Keywords: Barvar2, Biofertilizer, planting pattern, Sustainable agriculture, Triple super phosphate
-
سابقه و هدف
کشت مخلوط یک راه کار ممکن برای افزایش پایداری عملکرد در گیاهان زراعی است (13). پژوهشگران گزارش کرده اند که نظام کشت مخلوط با بقولات منجر به تولید حداکثر دانه (29) و زیست توده (5) گردید. قاسمی و همکاران (2011) گزارش کردند که عملکرد دانه ذرت در واکنش به کاربرد تلفیقی کودهای شیمیایی و کودهای زیستی افزایش یافت (11).
مواد و روش هااین آزمایش به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال های زراعی 1396 و 1397 در رشت اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کود فسفره (صفر، 50 ، 100 کیلوگرم در هکتار به صورت سوپرفسفات تریپل، 50 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل + 200 گرم فسفات بارور2 و 100 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل + 200 گرم فسفات بارور2)، و نظام های کشت مخلوط شامل کشت خالص ذرت و بادام زمینی و کشت مخلوط یک ردیف ذرت + یک ردیف بادام زمینی (1:1)، دو ردیف ذرت + یک ردیف بادام زمینی (1:2)، یک ردیف ذرت + دو ردیف بادام زمینی (2:1) بود.
یافته هادر این آزمایش اثر برهمکنش کود فسفره × نظام کشت بر تمامی صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه (2360 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد روغن (1182 کیلوگرم در هکتار)، پروتئین دانه (70/27 %)، عملکرد پروتئین (591 کیلوگرم در هکتار) و پالمتیک اسید (58/10 %) در کاربرد 100 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل توام با 200 گرم کود زیستی فسفات بارور2 تحت نظام کشت خالص بادام زمینی به دست آمد. بیشترین میزان روغن دانه (45/53 %) و میزان اسید چرب غیراشباع اولییک اسید (63/66 %) در واکنش به مصرف جداگانه 100 کیلوگرم در هکتار کود فسفره به صورت سوپرفسفات تریپل، در نظام کشت مخلوط ذرت + بادام زمینی با نسبت ردیف های کاشت 2:1 به دست آمد. ولی، بالاترین میزان لینولییک اسید (17/32 %) در نظام کشت مخلوط ذرت + بادام زمینی با نسبت ردیف های کاشت 1:1 تحت تاثیر کاربرد 100 کیلوگرم در هکتار کود فسفره از منبع سوپرفسفات تریپل به علاوه 200 گرم کود زیستی فسفات بارور2 مشاهده گردید.
نتیجه گیری:
نتایج نشان داد که کاربرد توام کودهای شیمیایی و زیستی فسفره عملکرد دانه بادام زمینی را افزایش داد که می تواند ناشی از بهبود اجزای عملکرد، افزایش رشد گیاه و جذب عناصر غذایی و افزایش فتوسنتز در گیاهان بادام زمینی باشد. استفاده جداگانه از کود شیمیایی فسفره سنتز اولییک اسید و کیفیت روغن بادام زمینی را افزایش داد. همچنین، کاربرد جداگانه کود شیمیایی فسفره و نظام کشت مخلوط بادام زمینی- ذرت با نسبت ردیف های کاشت 2:1 کیفیت روغن بادام زمینی را بهبود بخشید. ولی، کاربرد تلفیقی کود شیمیایی فسفره (سوپرفسفات تریپل) با کود زیستی بارور2 عملکرد کمی بادام زمینی را افزایش داد. در این آزمایش، نظام کشت مخلوط بادام زمینی- ذرت با نسبت ردیف های کاشت 2:1 و کاربرد تلفیقی کود شیمیایی فسفره با کود زیستی بارور2 می تواند جهت افزایش عملکرد دانه بادام زمینی در واحد سطح قابل توصیه باشد.
کلید واژگان: اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع, الگوی کشت, کودهای بیولوژیک, عملکرد روغن و پروتئین دانهBackground and objectivesIntercropping is a possible pathway for sustainable increases in crop yields (10). Researchers have reported that intercropping system with legumes led to maximum maize gain (24) and biological yield (4). Ghasemi et al. (2011) reported that grain yield in maize was the highest when the combination of chemical and bio-fertilizers were used (8).
Materials and MethodsThis experiment was performed as factorial arrangement based on randomized complete block design in 2017 and 2018 cropping deasons with three replications in Rasht, Iran. Five rate of phosphorus fertilizer (zero, 50, 100 kg/ha as super phosphate triple, 50 kg/ha as super phosphate triple + 200 g phosphate barvar2 and 100 kg/ha as super phosphate triple + 200 g of phosphate barvar2) and corn and groundnut sol cropping, and mixed cultivation of one row of corn + one row of peanuts (1: 1), two rows of corn + one row of peanut (1: 2), one row of corn + two rows of peanut (2: 1) comprised experimental treatments.
ResultsIn this experiment, phosphorus fertilizer × intercropping system effect on all measured characteristics was significant at 5 % probability level. The greatest grain yield (2360 kg/ha), oil yield (1182 kg/ha), grain protein percentage (27.70 %), protein yield (591 kg/ha) and palmitic acid (10.58 %) were obtained in response to the application of 100 kg/ha super phosphate triple along with 200 g phosphate barvar2 bio-fertilizer under groundnut sol cropping system. The greatest grain oil percentage (53.45 %) and oleic acid (66.63 %) as the most important unsaturated fatty acid in groundnut oil were obtained in response to the application of 100 kg/ha phosphorus fertilizer as super phosphate triple, under groundnut-corn intercropping system with the ratio of 1:2 planting rows. But, the highest rate of linoleic acid (32.17 %) was observed in groundnut-corn intercropping system with the ratio of 1:1 planting rows as affected by the application of 100 kg/ha phosphorus fertilizer as super phosphate triple plus 200 g phosphate barvar2 bio-fertilizer.
ConclusionResults showed that the combined application of chemical phosphorus and bio-fertilizers enhanced groundnut grain yield that could causes by the improvement of yield components, enhancement of plant growth and nutrients absorption and increment of photosynthesis in groundnut plants. Apart application of chemical phosphorus fertilizer increased oleic acid synthesis and quality of groundnut oil. The application of chemical phosphorus fertilizer and groundnut-corn intercropping system with the ratio of 1:2 improved groundnut oil quality. But, integrated application of chemical phosphorus (super phosphate triple) plus phosphate barvar2 bio-fertilizer enhanced quantitative yield of groundnut. In this experiment, groundnut-corn intercropping system with the ratio of 1:2 and integrated application of chemical phosphorus plus phosphate barvar2 bio-fertilizer could be recommendable to enhance grain yield of groundnut per unit area.
Keywords: Bio-fertilizers, Cropping pattern, Oil, protein yield, Saturated, unsaturated fatty acids -
به منظور ارزیابی اثر برخی سویه های باکتری حل کننده فسفات بر عملکرد و خصوصیات زراعی مهم لوبیای محلی گیلان تحت تاثیر مقادیر مختلف کود فسفره، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار، در مزرعه آزمایشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان (رشت) در سال زراعی 1393 اجرا شد. مقادیر کود فسفره شامل سه سطح صفر، 40 و 80 کیلوگرم (P2O5) در هکتار و باکتری حل کننده فسفات (سودوموناس پوتیدا) در سه سطح شامل سویه های 113، 168 و 173 و عدم تلقیح باکتری به عنوان تیمار شاهد، به طور تصادفی و به ترتیب در کرت های اصلی و فرعی قرار گرفتند. اثر متقابل کود و باکتری بر وزن صددانه و محتوای پروتئین دانه لوبیا معنادار بود. کاربرد 80 کیلوگرم فسفر در هکتار کمترین تعداد غلاف در بوته (8/ 9 عدد)، تعداد دانه در غلاف (53/ 3 عدد)، عملکرد زیست توده (3317 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه (1136 کیلوگرم در هکتار) در واحد سطح را نشان داد. همچنین، بیشترین تعداد دانه در غلاف (12/ 4 عدد)، شاخص برداشت (44 درصد) و عملکرد دانه (1858 کیلوگرم در هکتار) تحت تاثیر سویه 168 باکتری حل کننده فسفات به دست آمد. سویه 168 کارایی بیشتری از نظر افزایش عملکرد دانه در مقایسه با دیگر سویه های باکتری حل کننده فسفر داشت. براساس نتایج پژوهش حاضر، در سطوح پایین فسفر قابل دسترس خاک سویه های باکتری حل کننده فسفات را می توان در راستای افزایش عملکرد دانه لوبیای محلی در گیلان و شرایط اقلیمی و خاکی مشابه توصیه کرد.
کلید واژگان: سودوموناس, سویه های باکتری, عملکرد, فراهمی فسفر, لوبیاTo evaluate the effects of some phosphorus solubilizing bacteria strains on yield and agronomic traits in local bean (Phaseolus vulgaris L.) of Guilan, different phosphate fertilizer rates were tested during 2014 growing season. This research was carried out in experimental field of Agricultural and Natural Resource Research Center of Guilan province as split plot arrangement based on randomized complete block design with three replicates. The rates of phosphate fertilizer including zero, 40 and 80 kg P/ha (P2O5), and three strains of phosphorus solubilizing bacteria (Pseudomonas putida) including 113, 168 and 173 and non inoculation as check were randomized in main plots and sub plots, respectively. The results showed that the interaction effects between phosphate fertilizer and phosphorus solubilizing bacteria was significant for 100 seed weight and seed protein content of bean. Application of 80 kg P/ha showed the lowest pod number per plant (9.8), seed number per pod (3.53), biological yield (3317 kg/ha), seed yield (1136 kg/ha) per unit area. Also, the greatest seed number per pod (4.12), harvest index (44 percent) and seed yield (1858 kg/ha) were obtained as affected by phosphorus solubilizing bacteria strain 168. The results showed that the strain 168 had the higher efficiency for seed yield enhancement in comparison with other strains of phosphorus solubilizing bacteria. Based on the results of this research, at the low levels of soils available phosphorus, the strains of phosphorus solubilizing bacteria can be recommended to enhance seed yield in local bean under Guilan and similar climatic and edaphic conditions.Keywords: Bacteria Strains, Bean, Phosphorus Availability, Pseudomonas, Yield
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.