به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

عزیزالله نودهی

  • رقیه معرفت سیدلر، محمد عطایی*، عزیزالله نودهی، محمد ایمانی

    ترکیبات سلولوزی پلیمرهای زیست سازگارند که در تهیه ژل های تزریق پذیر برای ترمیم بافت استخوان استفاده می شوند. هیدروژل های تهیه شده از این پلیمرها نیز به طور عمومی استحکام کافی را برای کاربرد در مهندسی بافت دارند. برای افزایش استحکام و نیز بهبود استخوان زایی این داربست ها از ترکیبات کلسیم فسفات استفاده می شود. در این مطالعه، از هیدروژل هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز(HPMC) به عنوان ماتریس پلیمری و مواد معدنی کلسیم فسفاتی شامل β-تری کلسیم فسفات (β-TCP) و هیدروکسی آپاتیت (HAp) برای بهبود خواص هیدروژل استفاده شدند. β-تری کلسیم فسفات با شکل شناسی صفحه ای به روش رسوب گیری شیمیایی سنتز و با میکروسکوپی الکترونی پویشی تا یید شد. به علت بیشتربودن دمای تشکیل ژل هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز نسبت به دمای بدن، از نمک سدیم سولفات (Na2SO4) در غلظت های مختلف برای تنظیم دمای تشکیل ژل استفاده شد. دمای ابری شدن نمونه ها با استفاده از طیف بینی UV/Vis و دمای ژل شدن آنها به روش رئومتری معین شدند. تزریق پذیری نمونه های حاوی مقادیر مختلفی از فاز معدنی نیز با استفاده از دستگاه آزمون عمومی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد،به دلیل اثر هوفمیستر دمای ابری و ژل شدن نمونه ها با افزایش غلظت نمک کاهش می یابد. همچنین نتایج رئومتری نشان داد، β-تری کلسیم فسفات نسبت به هیدروکسی آپاتیت دمای تشکیل ژل را به طور موثرتری کاهش و نیز مدول و گرانروی را افزایش می دهد. هیدروژل های هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز شامل نانوذرات تری کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت در دمای محیط تزریق پذیر بودند. با توجه به نتایج به دست آمده، هیدروژل های تهیه شده از ماتریس پلیمری هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز و نانوذرات β-تری کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت می توانند انتخاب مناسبی برای داربست های تزریق پذیر به بدن باشند.

    کلید واژگان: نانوذرات کلسیم فسفات, دمای ژل شدن, داربست های تزریق پذیر, ابری شدن, هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز
    Roghayyeh Marefat Seyedlar, Mohammad Atai, Azizollah Nodehi, Mohammad Imani

    Biocompatible cellulosic polymer hydrogels are used in in-situ forming injectable scaffolds for bone regeneration. The hydrogels، however، generally suffer from their inherent weak mechanical properties. Calcium phosphate particles are used to enhance the mechanical strength and to improve the bone tissue regeneration capability of the scaffolds. In this study، hydroxypropyl methylcellulose (HPMC) was utilized as a polymeric matrix and β-tricalcium phosphate (β-TCP) and hydroxyapatite (HAp) nanoparticles were used to improve the mechanical properties. β-TCP Nanoparticles with plate-like morphology was synthesized through a wet chemical precipitation method. The morphology of the particles was confirmed using scanning electron microscope (SEM). Because the gelation temperature of the HPMC solution was above the temperature of normal human body، different concentrations of sodium sulphate (Na2SO4) were incorporated into the HPMC solutions to examine and adjust the gelation temperature. The cloud point and gelation temperature of the hydrogels were measured using UV/Vis spectroscopy and oscillatory rheometry، respectively. The injectability of the hydrogels، with different inorganic contents، was also measured using a universal testing machine. The results indicated that the cloud point and the gelation temperature of the hydrogels dropped with increase in the sodium sulphate concentration due to Hofmeister effect. The rheology measurements also revealed that β-tricalcium phosphate was more effective than hydroxyapatite in reducing the gelation temperature and enhancement of the modulus and viscosity of the hydrogels. The HPMC hydrogels containing β-tricalcium phosphate and hydroxyapatite nanoparticles were injectable at room temperature. The hydrogels based on HPMC matrix and the calcium phosphate nanoparticles provided promising hydrogels applicable as in-situ forming injectable scaffolds.

    Keywords: calcium phosphate nanoparticles, injectable scaffold, gelation, cloud point, hydroxypropyl methylcellulose
  • سعید بیگی بروجنی، محمد عطایی، عزیزالله نودهی، محمد فردوسی، کیوان نصرت زادگان
    ریزبالن ها نتیجه انبساط ریزگوی های انبساط پذیرند که از پوسته گرمانرم و هسته هیدروکربنی انبساط پذیر تشکیل می شوند. اگر دمای انبساط به دمای انتقال شیشه ای دیواره ریزبالن ها نزدیک باشد، با تبخیر مایع از هسته ریزگوی، فشاری داخلی ایجاد می شود و هم زمان با نرم شدن دیواره، انبساط رخ می دهد. در این پژوهش، ریزگوی های اولیه انبساط نیافته از جنس پلی متیل متاکریلات با یا بدون ایجاد اتصالات عرضی به روش پلیمرشدن رادیکالی آزاد تعلیقی تهیه شدند. در فاز آبی از پلی وینیل الکل به عنوان عامل پایدارکننده استفاده شد و در فاز آلی علاوه بر متیل متاکریلات به عنوان مونومر، از تری اتیلن گلیکول دی متاکریلات به عنوان عامل شبکه ای کننده، از پنتان به عنوان عامل انبساط و از بنزوئیل پراکسید به عنوان آغازگر استفاده شد. در نتیجه پلیمرشدن، ذراتی به قطر 20 تا mμ40 با قابلیت انبساط حاصل شد. اثر مقدار عامل شبکه ای کننده استفاده شده در فرمول بندی بر شکل شناسی، کیفیت انبساط و نیز چگالی ریزبالن های حاصل بررسی شد. نتایج بررسی ریزبالن ها به روش میکروسکوپی الکترونی پویشی ریزبالن هایی کاملا کروی با ضخامت دیواره در حدود mμ 4/0را نشان داد. آزمون گرماوزن سنجی درصد پنتان باقی مانده درون ریزبالن های انبساط یافته را در حدود 20 درصد نشان داد.
    کلید واژگان: ریزبالن, پلیمرشدن تعلیقی, عامل انبساط, ریزگوی انبساط پذیر
    Saeed Beigi Boroujeny, Mohammad Atai, Azizolah Nodehi, Mohammad Ferdowsi, Keyvan Nosratzadegan
    Hollow microspheres or microballoons are gas-filled spherical particles with diameters between 1 to 1000 micrometers. The wall material may be made from glass, ceramic oxides, polymers or even metals. The typical thickness of the wall is in the range of 1 to 10% of the outer diameter of the sphere. Hollowmicrospheres have low density and high specific surface. They are widely used as toners, immobilization carriers, chromatographic packings, and sound dampening or adsorption materials. Thermally expandable microspheres are hollow balloons that consist of a thermoplastic shell with a liquid blowing agent as the core. These microspheres are expanded by applying temperatures higher than the glass transition temperature of the thermoplastic shell. The particles expand due to the evaporation of the encapsulated solvent which causes an internal pressure. In this study the primary expandable particles were synthesized via suspension polymerization of methacrylate monomers in the presence of pentane as a blowing agent and benzoyl peroxide as a thermal initiator. In the second step, the particles consisting of PMMA shell and pentane core were expanded at elevated temperature to obtain microballoons with a very low density. Morphology of the particles was studied using scanning electron microscopy. The results showed that the process successfully resulted in formation of spherical microballoons. The mean diameter of unexpanded particles was about 30 μm and thickness of the shell was about 2 μm while, their mean diameter after expansion was about 90 μm and the thickness of the shell decreased to 400 nm. The diameter to wall thickness ratio of expanded particles was about 1:200 which provided particles with a very low density of 0.05 g/cm3.
    Keywords: microballoons, suspension polymerization, blowing agent, expandable microspheres, PMMA
  • محمد حاجی ابراهیمی، حسن عربی، محمود پروازی نیا، عزیز الله نودهی
    در این پژوهش، کوپلیمرهای استیرن- دی وینیل بنزن درشت منفذ به روش پلیمر شدن تعلیقی در مخلوط های دوتایی تولوئن- هپتان و تولوئن- سیکلوهگزان تهیه شد. سپس از نوع و ترکیب درصد رقیق کننده روی سطح کوپلیمر در غلظت ثابت عامل شبکه ای کننده (40 درصد وزنی دی وینیل بنزن) بررسی شد. براساس نتایج حاصل از BET و میکروسکوپی الکترون پویشی با افزایش درصد حجمی حلال بد در مخلوط رقیق کننده، ریز ژل های ایجاد شده درشت تر شده، مقدار تخلخل پلیمر نیز افزایش می یابد. در ادامه کار در سامانه ثابت رقیق کننده (تولوئن- هپتان) اثر غلظت عامل شبکه ای کننده بررسی شد. نتایج نشان می دهد با ازدیاد غلظت دی وینیل بنزن از 16 به 40 درصد مقدار تخلخل در توده و سطح نمونه افزایش می یابد.
    کلید واژگان: پلیمر شدن تعلیقی, استیرن, دی وینیل بنزن, متخلخل, رقیق کننده, شکل شناسی
  • شبیه سازی فرایند اکستروژن فیلم دمشی: بررسی فرایندهای انتقال حرارت و تغییر شکل
    حسین علی خنکدار، جلیل مرشدیان، محمود محراب زاده، عزیزالله نودهی
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال