فروغ اعظم سوفالی

ناتورالیسم نهضتی ادبی است که در اواخر قرن نوزدهم در اروپا پدید آمد. بنیانگذار این مکتب ادبی، امیل زولا، نویسنده فرانسوی است. این مکتب ادبی حاصل ناتورالیسم فلسفی می باشد. به موجب اصول ناتورالیسم فلسفی، تمام پدیده های هستی در طبیعت و در محدوده ی دانش علمی و تجربی جای دارند و هیچ چیز در وراء ماده وجود ندارد. زولا و پیروانش معتقد بودند که هنر و ادبیات باید جنبه علمی داشته باشد و کوشیدند که روش تجربی و جبر علمی را در ادبیات رواج دهند. ناتورالیست ها به تاثیر وراثت و محیط در وضع روحی اشخاص تاکید داشتند؛ زیرا اعتقاد داشتند که شرایط جسمی و روحی هر کس از پدر و مادر و محیط به او رسیده است. ناتورالیست ها در حوزه داستان، رمان و نمایش نامه به فعالیت پرداختند. یکی از نمایش نامه نویسان معروف ناتورالیست در نیمه دوم قرن نوزدهم اروپا آگوست استریندبرگ است. استریندبرگ تحت تاثیر مکتب ناتورالیسم نمایش نامه های معروفی مانند پدر، دوشیزه ژولی و اشباح را نگاشت. در این مقاله سعی بر آن است تا در مورد مکتب ناتورالیسم، پیدایش و ویژگی های آن و سپس نقد و بررسی نمایش نامه «دوشیزه ژولی» اثر استریندبرگ بر اساس دیدگاه ناتورالیسم و چگونگی تاثیر وراثت و محیط روی شخصیت اصلی نمایش نامه یعنی دوشیزه ژولی بحث گردد.

تحقیق حاضر به بررسی قدرت و دانش در رمان به رنگ ارغوان نوشته آلیس واکر از دیدگاه پسامدرنیسم می پردازد. در این رمان، بررسی عوامل مختلف و متنوع پسامدرنیسم به موضوعات قدرت و دانش محدود شده است. به رنگ ارغوان دارای ویژگی هایی است که این اثر را در رده آثار پسامدرن قرار داده است. آن چنان که در رمان دیده می شود هنگامی که شخصیت ها زندگی را تجربه می کنند در واقع تنها قادر به درک نسبی از آن هستند، اما وقتی که سعی دارند زندگی را درک کنند، آنان واقعا زندگی را تجربه کرده اند. شخصیت ها زندگی را از طریق نوع خاصی از دانش تجربه می کنند. دانش بخش بزرگ و مهمی از گفتمان را تشکیل می دهد که خود به وسیله قدرت و روابط قدرت ایجاد شده است. هیچ دانشی ایجاد و منتشر نمی گردد مگر این که به نحوی برخاسته از قدرت و نهادهای وابسته به آن باشد. در این چنین جامعه ای قدرت به عنوان عامل مهم، منبع ظلم است اما در عین حال دارای مزیت هایی برای افراد در یک جامعه نیز می باشد. در نهایت، رفتار های عجیبی از شخصیت ها سر می زند. به عبارتی، آنان از کمبود ارتباط رنج می برند. در واقع شخصیت ها با هم ارتباط دارند اما آنچه که درک می شود قابل فهم برای هرکسی نیست، زیرا افراد در شبکه ای از گفتمان های جامعه تنیده شده اند. در مکان های مختلف، گفتمان ها متفاوتند. به خاطر این گفتمان هاست که افراد دیدگاه های متفاوتی نسبت به زندگی دارند و در این چنین جامعه ای چیزی معنا ندارد.