به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

قادر مترجمی زاده

  • محمد امین ولیزاد حسنلویی، قادر مترجمی زاده، شیوا پاکزاد، مهسا اصغری
    مقدمه

    کراتیت به التهاب لایه سطحی چشم (قرنیه) گفته می شود که معمولا همراه با درد و اختلال در دید می باشد. ما در یک بازه زمانی 5 ساله این مطالعه را در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی ارومیه انجام داده ایم.

    روش کار

    پس از تصویب طرح در کمیته اخلاق دانشگاه، این مطالعه به صورت گذشته نگر و با هدف بررسی فراوانی کراتیت در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان امام خمینی ارومیه در یک بازه زمانی 5 ساله انجام شد. در طی این مطالعه پرونده بیمارستانی بیماران فوق الذکر از واحد مدارک پزشکی بیمارستان اخذ و مشخصات دموگرافیک (سن، جنس) ، سطح هوشیاری (GCS) بیمار، مقدار PCO2 از گازهای خون شریانی ، کراتیت در معرض، استخراج و وارد چک لیست شد. بیماران با GCS کمتر از 12 وارد مطالعه شدند و بیماران با 13≤ GCS از مطالعه کنار گذاشته شدند. پس از اتمام طرح داده ها وارد نرم افزار SPSS آماری نسخه 21 شده و مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. 0. 05P< معنی دار در نظر گرفته شد و از تست های آماری لازم جهت تحلیل داده ها استفاده شد.

    نتایج

    میانگین سنی بیماران 15. 58 ± 70. 92 سال که 45. 2% آنها مذکر و مابقی مونث بودند. فراوانی کراتیت در معرض 33. 4% بود. ما بین گروه های سنی و جنس بیماران و سطح هوشیاری (GCS) آنها و میانگین طول مدت تهویه مکانیکی ، طول مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه ، بیمارستان و مرگ و میر بیماران بستری و ابتلا به کراتیت در معرض تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (0. 05P<) در حالی که ما بین میانگین سن و PCO2 بیماران و ابتلا به کراتیت در معرض تفاوت معنی داری یافت نشد (0. 05P<).

    بحث و نتیجه گیری

    فراوانی کراتیت در معرض در مطالعه ما در حد بالای مورد قبول بود و بیشترین عامل درمطالعه ما سطح هوشیاری (GCS) و گروه سنی پائین بود.

    کلید واژگان: کراتیت در معرض, تهویه مکانیکی, بخش مراقبت های ویژه
    Mohammad Amin Valizade Hasanloei, Ghader Motarjemizadeh, Shiva Pakzad, Mahsa Asghari
    Background & Aims

    Exposure Keratitis (EK) is a common problem in critically ill patients admitted to the Intensive Care Unit (ICU). We conducted exposure keratitis in mechanical ventilatory patients in the intensive care unit of Imam Khomeini Hospital in Urmia for five years.

    Materials & Methods

    In this retrospective cross-sectional study, the records of the patients were taken from the medical records unit of the hospital and also the demographic characteristics, patients’ consciousness level (GCS), APACHE II score, PCO2 from arterial blood gases, exposure keratitis, duration of mechanical ventilation and hospitalization in the intensive care unit, and the mortality of patients were extracted and entered into a checklist. Patients with GCS ≤12 were enrolled in the study and patients with GCS ≥ 13and=3 were excluded. At the end of the study, T-test, Chi-Square test, and Fisher exact test were used to analyze the data. P<0.05 was considered statistically significant.

    Results

    The frequency of exposure keratitis was 33.4%. There was a significant difference between patients in term of their genders, the levels of consciousness (GCS), APACHE II, duration of mechanical ventilation and hospitalization in the intensive care unit, mortality rate, and the frequency of exposure keratitis (P<0.05). However, there was no significant difference between patients in term of the mean age, PaCO2 and the frequency of exposure keratitis (P>0.05).

    Conclusion

    The frequency of exposure keratitis was expected in our study. Moreover, the most common factor was the low-level of consciousness and the patients’ age group

    Keywords: Exposure keratitis, Mechanical ventilation, Intensive Care Unit
  • محمد عباسزاده، ناصر صمدی آیدنلو *، قادر مترجمی زاده، پردیس طلا احمری
    زمینه
    پژوهشگران آسیب های اکسیداتیوی که در نتیجه تابش مستقیم نور خورشید بر روی عدسی چشم ایجاد می شوند را به عنوان علت اصلی آب مروارید هسته ای به شمار می آورند. از این رو، بنظر می رسد که آنتی اکسیدانهایی چون ویتامین C بتوانند خطر تشکیل آب مروارید را کاهش دهند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه بین سطوح سرمی ویتامین C و خطر بروز آب مروارید هسته ای در افراد مسن می باشد.
    روش کار
    در این پژوهش مورد- شاهدی، سطح سرمی ویتامین C به صورت ناشتا و به روش الایزا در 410 بیمار اندازه گیری شد و نتایج حاصل با مقادیر مربوط به 410 فرد سالم مقایسه گردید. در کل، جمعیت مورد مطالعه شامل 393 مرد و 427 زن در رده سنی 40 تا 91 سال بودند و به چهار گروه سنی به قرار زیر تقسیم شدند: گروه I (40 تا 50 ساله)، گروه II (51 تا 60 ساله)، گروه III (61 تا 70 ساله) و بالاخره گروه IV (که از افراد بیش از 70 سال تشکیل می شد). اندازه گیری و درجه بندی میزان کدورت عدسی به ترتیب با استفاده از روش اسلیت لمپ (Slit lamp illumination) و با توجه به نسخه سوم سامانه رده بندی کدورت عدسی چشم (The Lens Opacities Classification System III) انجام گردید.
    یافته ها
    هیچگونه رابطه معنی داری بین میزان سرمی ویتامین C و آب مروارید هسته ای بین گروه های شاهد و مورد و همچنین در بین گروه های سنی مختلف بیماران مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    فقدان ارتباط بین آب مروارید هسته ای و سطوح ویتامین C هسته ای به احتمال قوی مربوط به این واقعیت است که مقادیر اندازه گیری شده ویتامین C در یک مقطع زمانی واحد، معیار مناسبی جهت نشان دادن تاثیر طولانی مدت اسید آسکوربیک بر عدسی چشم نیست.
    کلید واژگان: اسید اسکوربیک, آب مروارید هسته ای, مطالعه مورد, شاهدی, سامانه رده بندی کدورت عدسی
    Naser Samadi Adnlo *, Mohammad Abbaszadeh
    Introduction
    The purpose of this study was to investigate the relationship between plasma concentration of vitamin C and nuclear cataracts in elderly Iranians.
    Methods
    The Lens Opacities Classification System (LOCS) III was utilized to grade nuclear lens opacities. In order to evaluate plasma concentrations of vitamin C, fasting blood samples were taken from 410 cases and 410 control participants. The study population comprised 393 men and 427 women between the ages of 40 and 91 years. Subjects were classified in four categories according to their age: group I (40–50 years), group II (51–60 years), group III (61–70 years) and group IV (over 70 years). An enzyme-based assay in serum stabilized with metaphosphoric acid was used to measure serum vitamin C concentration.
    Resutls: No significant association was observed between serum concentrations of vitamin C and nuclear cataract neither between cases and controls nor between different age categories within the case group.
    Conclusion
    Lack of association between nuclear cataract and vitamin C status may result from the fact that blood levels of this vitamin at one point in time do not adequately reflect the past activity of ascorbic acid in the lens.
    Keywords: Ascorbic acid, Nuclear cataract, Case-control study, The Lens Opacities Classification System
  • قادر مترجمی زاده، علیرضا ماهوری، نازلی کرمی *، فهیمه خمسه لویی
    پیش زمینه و هدف
    اضطراب و بی قراری پس از بیهوشی اطفال از دغدغه های بزرگ بوده و ممکن است موجب برانگیخته شدن پاسخ های استرس، تاخیر ترمیم زخم و سرکوب سیستم ایمنی بعد از عمل شود. وجود اضطراب در والدین موجب افزایش اضطراب در کودکان می شود. این اضطراب می بایستی به صورت دوطرفه هم بر روی کودک و هم بر روی والدین کاهش یابد. از تاثیر حضور والدین در حین القاء بیهوشی می توان جهت کنترل اضطراب قبل از القای بیهوشی و شاید بی قراری پس از عمل در کودکان استفاده کرد
    مواد و روش کار
    در این مطالعه تصادفی آینده نگر 40 کودک 7-2 سال کاندید عمل جراحی استرابیسم در دو گروه با حضور والدین (گروه مطالعه) و بدون حضور والدین (گروه کنترل) وارد مطالعه شدند. میزان درد، آرامش در اتاق ریکاوری با استفاده از FACES Pain rating scale و معیار Ramsay sedation scale بررسی شد. در صورت شدت درد بیشتر از 4، هرکدام از بیماران mg/kg 5/0 پتدین دریافت کرد. میزان پتدین مصرفی در بخش مراقبت های پس از بیهوشی ثبت گردید.
    یافته ها
    بیماران گروه مطالعه به صورت معناداری امتیاز آرام بخشی Ramsay بیشتری در مقایسه با گروه کنترل Vs. 1.2 ±.4; p=0.04) (2.1 ±.7 تفاوت معناداری در میزان درد با استفاده از Faces pain rating scale در طول مطالعه در دو گروه دیده نشد.
    بحث و نتیجه گیری
    حضور والدین در طول القای بیهوشی عمومی در کودکان می تواند بی قراری پس از عمل را کاهش دهد.
    کلید واژگان: حضور والدین, القاء بیهوشی, بیقراری پس از عمل, عمل جراحی استرابیسم
    Ghader Motargemizadeh, Alireza Mahoori, Nazli Karami *, Fahimeh Khamseloei
    Background and Aims
    Anxiety and emergence agitation are major challenges for anesthesiologists in pediatric anesthesia. Parental presence during induction of anesthesia can be used to treat pre-induction anxiety and emergence agitation in children. The aim of this study was to evaluate the effect of mother presence during induction of anesthesia on emergence of agitation after strabismus surgery
    Materials and Methods
    In this prospective randomized clinical trial, 40 candidates for strabismus surgery aged 2-7 years were divided into study and control group. Pain and sedation were assessed in the post-anesthesia care unit using FACEs pain rating scale and Ramsay sedation scale, respectively.
    Results
    Patients in the study group had significantly higher Ramsay sedation scores compared with the control group (2.1±.7 vs. 1.2±.4; p=0.04). There was no statistically significant difference regarding postoperative FACES in pain rating scale among two study groups.
    Conclusion
    Parental presence during induction of anesthesia can reduce emergence behavior and agitation in selected children undergoing general anesthesia.
    Keywords: Parental Presence, Induction of Anesthesia, Emergence Agitation, Strabismus Surgery
  • علیرضا ماهوری، قادر مترجمی زاده، نازلی کرمی، سعیده اسدی طاها
    زمینه وهدف
    کودکان واکنش های مختلفی را طی بیداری بعد از بیهوشی عمومی نشان می دهند موارد بسیاری از بی قراری بعد از بیداری از بیهوشی گزارش شده اند و درد به عنوان فاکتور اصلی سهیم پیشنهاد گردیده است.
    هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر تزریق زیر تنون لیدوکائین بر بی قراری بعد از بیداری و درد در کودکان بعد از جراحی استرابیسم بوده است.
    روش بررسی
    در یک بررسی بالینی تصادفی 40 کودک با سن بین 10-5 سال که قرار بود جراحی استرابیسم شوند شرکت داده شدند.کودکان به طور تصادقی به دو گروه تقسیم شدند، در پایان جراحی، جراح ml1از لیدوکائین 2% را در فضای ساب تنون در گروه مطالعه تزریق نمود .اما لیدوکائین در گروه کنترل تزریق نگردید.درد و بی دردی در بخش مراقبت بعد از بیهوشی توسط مقیاس رتبه بندی درد Face وRamsay ارزیابی شد.
    یافته ها
    بیماران در گروه تزریق ساب تنون لیدوکائین به طور مشخص رتبه درد کمتری در مقایسه با گروه کنترل داشتند( 1.7 ± 4.6 در مقابل 0.6 ± 2.8) و 0.0001= Pرتبه بی دردی Ramsay هم در گروه ساب تنون لیدوکائین بیشتر بود( 0.4 ± 1.2 مقابل 1.2 ± 2.7) 0.001= P
    نتیجه گیری
    در کودکان تحت جراحی استرابیسم، بلوک ساب تنون تسکین و بی دردی موثرتری را ایجاد می کند.
    کلید واژگان: لیدوکائین, ساب تنون, درد, بی قراری بعد از بیداری, جراحی استرابیسم
    Ghader Motargemizadeh, Alireza Mahoori, Nazli Karami, Saeide Asadi Taha
    Introduction
    Pediatric patients show various reactions during emergence from general anesthesia. Many cases of emergence agitation after anesthesia have been reported and pain was suggested as a major contributing factor. The purpose of this study was to evaluate the effect of sub-Tenon lidocaine injection on emergence agitation and pain in children after strabismus surgery.
    Materials And Methods
    In a randomized clinical trial, 40 children, aged 5-10 years, who were scheduled for strabismus surgery, were enrolled. Children were randomized two groups and at the end of surgery, the surgeon injected 1 ml of 2% lidocaine into the sub-Tenon space in study group and in control didn’t inject any drug. Pain and sedation were assessed in the post-anesthesia care unit using FACEs pain rating scale and Ramsay sedation scale respectively.
    Results
    Patients in the sub-Tenon's lidocaine group had significantly lower pain scores in compare to control group (2.8±0.6 vs 4.6±1.7; p=0.0001). Ramsay sedation scores also were higher in sub-Tenon's lidocaine group (2.7±1.2 vs 1.2±0.4; p=0.0001)
    Conclusion
    In children undergoing strabismus surgery, sub-Tenon's block provides more effective analgesia and sedation.
    Keywords: Sub-tenon lidocaine, pain, emergence agitation, strabismus surgery
  • علیرضا ماهوری، ابراهیم حسنی*، قادر مترجمی زاده، شهرزاد مجتهدی
    زمینه و هدف
    اثرات ضد درد لیدوکایین وریدی در بعضی از مطالعات نشان داده شده است. بلوک کننده های کانال سدیم نیز به صورت داخل وریدی برای درمان دردهای نوروپاتیک مورد قبول واقع شده اند. هدف ما از این مطالعه بررسی اثرات ضددردی، ضد تهوع و استفراغ و آرامبخشی تزریق لیدوکایین در جراحی استرابیسم می باشد.
    مواد و روش ها
    در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر چهل بیمار کاندید عمل جراحی استرابیسم مورد مطالعه قرار گرفتند. بیست کودک در انتهای عمل جراحی و قبل از خارج کردن لوله تراشه، لیدوکایین 5/1 میلی گرم برکیلوگرم داخل وریدی و گروه شاهد هم حجم آن سالین نرمال دریافت نمودند. درد بعد از عمل، نیاز به پتیدین، تهوع و استفراغ بعد از عمل و آرامش بیماران در ریکاوری بررسی شد.
    یافته ها
    بیماران دریافت کننده لیدوکایین درد کمتر و میزان نیاز به پتیدین کمتری در طی اقامت در ریکاوری داشتند. هم چنین در بیماران گروه لیدوکایین شیوع تهوع و استفراغ کمتر بود و این بیماران آرامش بیشتری داشتند.
    نتیجه گیری
    لیدوکایین داخل وریدی فعالیت ضد دردی، و ضد تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی استرابیسم داشت.
    کلید واژگان: لیدوکایین, درد بعد از عمل, تهوع, استفراغ, استرابیسم
    Alireza Mahoori, Ebrahim Hassani *, Ghader Motarjemizadeh, Shahrzad Mojtahedi
    Aim and
    Background
    The analgesic effect of perioperative low doses of intravenous lidocaine has been demonstrated in some studies. Sodium channel blockers are approved for IV administration in the treatment of neuropathic pain states. Our objective in this study was to determine the analgesic، antiemetic and sedative effect of perioperative lidocaine administration in strabismus surgery. Methods and Materials: In a randomized and double blinded clinical trial، forty patients undergoing strabismus surgery were evaluated. Twenty patients received lidocaine (bolus injection of 1. 5 mg/kg) at the end of operation، before tracheal extubation and 20 patients received saline as placebo. Postoperative pain scorr، pethidine requirement، nausea -vomiting and sedation were assessed in the recovery room.
    Findings
    Patients who received lidocaine reported less pain and needed less pethidine during their recovery state. There were also fewer incidences of nausea and vomiting in the lidocaine group. Patients in the lidocaine group were more sedated than the ones in the control group.
    Conclusions
    Intravenous lidocaine has analgesic activity، besides its preventing effect on nausea and vomiting after strabismus surgery.
    Keywords: Lidocaine, Postoperative pain, Vomiting, Nausea, Strabismus
  • Alireza Mahoori, Mohammad Amin Valizade Hasanloei, Ebrahim Hasani, Ghader Motarjemzadeh, Saboohe Ghorbani
    Introduction
    Postoperative nausea and vomiting is a common postoperative complication after ophthalmic surgeries. This randomized and doubleblind study was designed to evaluate the efficacy of midazolam in reducing the incidence of postoperative nausea and vomiting.
    Materials And Methods
    Sixty ASA I، II adult patients، scheduled for elective cataract surgery، under general anesthesia were enrolled. No premedication was given. Anesthesia was induced with sodium thiopental. After induction، fentanyl 1 μ/ kg and atracurium 0. 6 mg/ kg were administered and an endotracheal tube was inserted. Afterinduction of anesthesia and before start of surgery، patients were randomly allocated into two groups، each to receive placebo and midazolam 20 μ/ kg. Episodes of nausea، and vomiting were recorded during the first 24 h after surgery.
    Results
    The incidence of postoperative nausea was 27. 7% and 23. 3% with placebo and midazolam respectively (p=0. 35). The incidence of vomiting was 16. 7% and 10% with placebo and midazolamrespectively (p=0. 19).
    Conclusion
    The results of this study showed a relative reduction in the incidence of postoperative nausea and vomiting after midazolam premedication. But this finding wasn''t statistically significant. Further investigations with larger samplesize was recommended. Keywords: Postoperative Nausea and Vomiting، Midazolam، Cataract Surgery
  • علیرضا ماهوری، حیدر نوروزی نیا، ابراهیم حسنی، قادر مترجمی زاده، آنالی صادقی
    ارزیابی عمق بیهوشی در حین اعمال جراحی همواره یکی از دغدغه های متخصصین بیهوشی بوده است. تکیه بر آثار و علایم بالینی ناشی از بیداری در پاره ای از موارد غیر قابل اعتماد بوده و کاهش عمق بیهوشی ممکن است موجب بروز آگاهی و یادآوری وقایع دردناک و ناخوشایند حین بیهوشی گردد. در حالی که افزایش بیش از حد عمق بیهوشی علاوه بر مصرف شدن بی مورد داروهای بیهوشی و آلودگی اتاق عمل، می تواند موجب عوارض جدی به ویژه در کودکان، سالمندان و بیماران ضعیف و بدحال گردد.1 کوشش هایی که در دو دهه اخیر برای اندازه گیری کمی عمق بیهوشی در حین عمل جراحی انجام گردید منجر به ابداع روش هایی مانند اندازه گیری امواج الکتریکی عصبی تقویت شده حسی حرکتی و یا اندازه گیری امواج الکتریکی عصبی تقویت شده شنوایی Brain stem Auditory Evoked Potentials و بینایی Visual Evoked Potentials شده است.
    Alireza Mahoori, Heydar Noroozinia, Ebrahim Hassani, Gader Motargemzadeh, Anali Sadeghi
    The Bispectral Index (BIS) is an EEG-derived value that measures the sedative and hypnotic component of the anesthetic state. The effects of age on the bispectral index have not been well documented. The objective of the present study was to determine the influence of age on hypnotic requirement and bispectral index in awake and in patients with sedation induced by midazolam. Eighty patients were enrolled in this prospective observational study. The patients in study group were aged more than 70 years, and the age in control group ranged 20-40 years. Baseline recording of BIS was taken in awake patients in two groups for few minutes.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال