لیلا بهبود
-
مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و دوم شماره 2 (پیاپی 146، خرداد و تیر 1399)، صص 135 -147زمینه
در مطالعه حاضر، یک سیستم زیست سازگار انتقال دارو با استفاده از نانوالیاف کیتوسان-ژلاتین بر پایه روش الکتروریسندگی تهیه شد.
روش کارنانوالیاف به روش الکتروریسندگی تهیه شد و به منظور پایداری در محیط آبی بوسیله گلوتر آلدهید اتصال عرضی داده شد. مورفولوژی سطح و سایز تقریبی نانوالیاف توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ نوری ارزیابی شد.
یافته هانانوالیاف توصیف ویژگی شده و انواع برهمکنش های دارو و نانوالیاف توسط طیف سنجی مادون قرمزارزیابی شد. تورم پذیری نانوفیبرها در حدود 88/3٪ و پایداری نانوالیاف در محیط آبی حدودا 3 روز تخمین زده شد.
نتیجه گیریآزمایشات رهایش دارو در بافر فسفات (PBS pH=7.4) نشان داد که رهش دارو در ساعات اولیه به صورت تهاجمی اتفاق افتاده و سپس کاهش یافته و رهاش کنترل شده به مدت سه روز دیگر ادامه یافت. نتایج بدست آمده نشان داد که طراحی سیستم انتقال داروی تریامسینولون به خوبی انجام شده و میتواند به صورت یک پچ کاربردی در آینده مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: نانو الیاف, سیستم انتقال دارو, تورم پذیری, نانوالیاف, رهایش کنترل شدهBackgroundIn the present study, a biocompatible drug delivery system was prepared by using chitosan-gelatin nanofibers based on electrospinning method.
MethodsThe nanofibers were prepared by electrospinning and cross-linked by glutaraldehyde to stabilize in aqueous medium. The surface morphology and approximate size of nanofibers were investigated by the scanning electron microscopy and optical microscope.
ResultsThe nanofibers were characterized and the interaction types of drug-nanofiber matrix were evaluated by using FT-IR spectrum. The swelling of nanofibers was about 3.88% and the stability of nanofibers about 3 days was estimated.
ConclusionThe drug release experiment in phosphate buffer (PBS pH=7.4) showed that quick release occurred in early hours and then release rate was decrease and controlled release was continued for three more days. The results showed that the triamcinolone drug delivery system was well implemented and could be used as a functional patch in the future.
Keywords: Nanofibers, Drug Delivery System, Swelling, Drug Release, Controlled Release -
سابقه و هدفاگرچه مدارک قوی دال بر وجود سمیت آلومینیوم در اثر ورود آن به بدن از طریق مصرف غذا وجود ندارد، اثر مصرف مداوم غذای حاوی آلومینیوم ممکن است منجر به مسمومیت با آن شود. با این حال مطالعات اخیر قویا تاکید بر مسمومیت با AL3+ در بیماران با نارسایی کلیوی و بیمارنی که در آن ها آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم تجویز می شود دارند. در این بررسی اثر خوراکی مقادیر مختلف آلومینیوم بر غلظت گلوکز خون ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز در موش صحرایی مورد مطالعه قرار گرفته است.مواد و روش هادر این مطالعه، به شش گروه موش صحرایی نر و ماده با وزن 220-180 گرم (در هر گروه 9 سر)، غذای حاوی آلومینیوم با مقادیر 75، 212.5، 312.5، 625، 1250 و 2500 میلی گرم در هر کیلوگرم غذا (PPm)، به مدت دو ماه داده شد. یک گروه کنترل هم در این مدت غذای معمولی مصرف می کردند. در طی این مدت هر 15 روز یک بار، خونگیری از دم و سپس اندازه گیری قند خون ناشتا پس از یک شب گرسنگی و هم چنین تست تحمل گلوکز (45 دقیقه پس از تجویز غلظت 1گرم در کیلوگرم گلوکز از راه دهان) بر روی گروه های مختلف انجام می شد.یافته هاآلومینیوم روی غلظت گلوکز ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز اثر افزایشی داشت که از الگوی وابسته به دوز و وابسته به زمان تبعیت می کرد، اگر چه شدت تغییرات مشاهده شده در میزان تحمل گلوکز بیشتر از قندخون ناشتا بود. غلظت گلوکز ناشتا گروه کنترل در انتهای دو ماه آزمایش 4±8/113 میلی گرم در صد میلی لیتر و در گروهی که غذای حاوی آلومینیوم (2500 میلی گرم در کیلوگرم) را مصرف کرد 10±9/165میلی گرم در صد میلی لیتر بوده است که در این گروه غلظت گلوکز ناشتا به طور معنی دار بیشتر از گروه کنترل بود. نتایج بررسی هم چنین نشان داد که وزن حیوانات مصرف کننده آلومینیوم با مقادیر 625، 1250، 2500 ppm نسبت به گروه کنترل در روز شصتم کاهش معنی دار داشته است.نتیجه گیرینتایج این بررسی برای اولین بار مشخص نمود که اثر مسمومیت آلومینیوم بر متابولیسم گلوکز مخصوصا درافرادی که در تماس زیاد با این عنصر می باشند باید مورد توجه گیرد، چون تماس زیاد با این عنصر می تواند زمینه ساز بیماری دیابت باشد.
کلید واژگان: آلومینیوم, گلوکز پلاسمای ناشتا, تست تحمل گلوکز, موش صحراییBackgroundThere is no solid evidence of aluminium (Al3+) toxicity resulting from the Al3+ present in foods or from aluminium utensils used to prepare or contain foods. However recent studies have strongly emphasized Al3+ toxicity in chronic renal failure patients and patients administered aluminium containing antacids. In this study the effect of high doses of Al3+ on glucose metabolism in rats has been investigated. Six groups of male and female albino rats within a weight range of 180-220 grams were fed with food containing Al3+ (75, 212.5, 312.5, 625, 1250, 2500 mg/kg food) for two months. During this time, at 15-day intervals, measurements of plasma glucose concentrations, both while fasting - Fasting Blood Sugar (F.B.S) - and after Glucose Tolerance Test (G.T.T) were taken from the test and control groups. The results indicate that Al3+ can increase fasting plasma glucose and impair glucose tolerance in a dose and time dependent manner. Fasting plasma glucose of the control group at the end of the 60 day- intervention (113.8±4 mg/dl) was significantly less than the case-group, which consumed food containing Al3+ (2500 mg/kg) (165.9±10 mg/dl). In general the results of this study reveal for first time, that the toxic effect of aluminium on glucose metabolism must be considered, particularly in individuals with frequent exposure to the element.Keywords: Aluminium, Insulin secretion, Voltage Activated Calcium Channels, Fasting Blood Sugar, Glucose Tolerance Test, Glucose Metabolism
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.