محمد بهگام شادمهر
-
نقش کورتیکواستروییدها در مدیریت تنگی راه هوایی به دنبال لوله گذاری داخل تراشه
برخی بیماران مبتلا به تنگی نای ناشی از لوله گذاری طولانی مدت، در اولین مراجعه برای جراحی ناحیه تنگ راه هوایی کاندید مناسبی نبوده و و راه هوایی آنها باید به طور موقت با اتساع مکرر توسط برونکوسکوپی باز نگه داشته شود. برخی از این بیماران ممکن است با چند بار اتساع توسط برونکوسکوپی ریجید، بدون نیاز به جراحی راه هوایی، بهبود یابند. استفاده از ضدالتهاب هایی مانند کورتیکواستروییدها در این موارد می تواند نقش مفیدی داشته باشد. در این خصوص مطالعات مختلف، نظرات متفاوتی داشته اند. در این مقاله مروری نتایج مطالعات مختلف گرداوری شده است. نتایج این مطالعه مروری نشان داد درمان اولیه با کورتیکواسترویید با دوز پایین ممکن است زمان بین برونکوسکوپی های مکرر را افزایش دهد تا بیماران بتوانند برای عمل رزکسیون یا تثبیت وضعیت تنفسی شان آماده شوند. این بدان معناست که بیماران با استرس فیزیکی، روانی و اقتصادی کمتری مواجه می شوند زیرا ممکن است آنها تحت دفعات کمتر برونکوسکوپی قرار گیرند. همچنین ممکن است کمتر شدن التهاب سبب رزکسیون طول کمتری از بافت نای گردد. برای حصول به نتایج متقن انجام مطالعات مداخله ای با کنترل بایاس های مربوط یه انتخاب نمونه، جمع آوری اطلاعات و مخدوشگرها توصیه می شود.
کلید واژگان: تنگی نای, کورتیکواسترویید, ضد التهاب, اتساع مکرر با برونکوسکوپی, لوله گذاری نای -
تغییرات بافتی در موارد تنگی ناشی از لوله گذاری طولانی مدت در نایزمینه و هدف
لوله گذاری داخل نای [1]عملی است کمک تنفسی که در بیماران به کما رفته و یا بیمارانی که به هر دلیل قادر به تنفس خود به خودی نیستند انجام می گیرد. تنگی تراشه[2] یکی از مهمترین عوارض اینتوباسیون است. شناحت کافی از تغییرات پاتولوژیک این عارضه برای بررسی علل احتمالی ضروری است که در این مطالعه به بررسی دقیق تغییرات هیستوپاتولوژیک تراشه در بیماران مبتلا به این عارضه پرداخته شده است.
مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی نمونه ی نای در ناحیه ی دچار تنگی با انتخاب 15 بیمار مبتلا به تنگی تراشه از بانک داده های البرز که تمام موارد تنگی نای در آن ثبت می گردد با رنگ آمیزی هماتوکسیلین/ایوزین و تری کروم ماسون تحت بررسی قرار گرفت و نتایج بافت شناسی ارایه گردید.
یافته هارنگ آمیزی هماتوکسیلین / ایوزین نشان داد که تخریب کامل در اپیتلیوم سطحی تراشه صورت گرفته است و این تخریب در بسیاری از بیماران باعث از بین رفتن لایه ساب اپیتلیوم، غدد سروزی و موکوسی نیز می گردد که گاهی تا تخریب لایه عمقی غضروف هیالین نیز پیش می رود. رنگ آمیزی تری کروم ماسون نیز تجمع بسیار وسیع و حجیم بافت فیبروز و الیاف کلاژن را نشان داد که همین تجمع باعث تنگ شدن راه هوایی بیمار می گردد .
نتیجه گیریتخریب بافتی در تنگی تراشه گاها تا عمق لایه غضروفی پیش می رود و برگشت ناپذیر بوده لذا در بسیاری از موارد جراحی رزکسیون آناستوموز تنها راه درمان می باشد. روش های دیگر درمانی نیز با توجه به نتایج هیستوپاتولوژیک قابل ارزیابی می باشند.
کلید واژگان: تنگی تراشه, اینتوباسیون, هماتوکسیلین ائوزین, تری کروم ماسون -
بررسی ارتباط بین میزان بیان فاکتور رشد مشتق از پلاکت و ایجاد تنگی تراشه ناشی از اینتوباسیون، به روش ایمنوهیستوشیمی و PCRزمینه و هدف
لوله گذاری داخل نای (اینتوباسیون) عملی است کمک تنفسی که در بیماران به کما رفته و یا بیمارانی که به هر دلیل قادر به تنفس خود به خودی نیستند انجام می گیرد . تنگی تراشه یکی از مهمترین عوارض اینتوباسیون است . عارضه تنگی تراشه می تواند باعث طولانی تر شدن روند درمان و همچنین طولانی نمودن مدت بستری بیمار شده و هزینه های سنگینی را بر بیمار و سیستم درمانی تحمیل نماید . با توجه به درمان بسیار سخت و زمان بر این بیماران ، برآن شدیم در این طرح تحقیقاتی به علل مولکولی ایجاد این عارضه پی ببریم تا شاید بتوان از بروز آن پیشگیری کرد .
مواد و روش هادر این مطالعه 25 بیمار مبتلا به تنگی تراشه به عنوان گروه تجربی و25 بیمار دچار مرگ مغزی به عنوان گروه کنترل تحت مطالعه قرار گرفتند و پس از اخذ رضایت آگاهانه وارد این طرح شدند . بیماران مبتلا به تنگی تراشه که به منظور جراحی رزکسیون تراشه به اتاق عمل منتقل می شدند پس از انجام رزکسیون تراشه قطعه ای از تراشه خارج شده از بدن بیمار در داخل لوله فالکون حاوی فرمالین بافر شده قرار گرفته و جهت رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی به آزمایشگاه مربوطه منتقل گردید . قطعه ای از تراشه نیز داخل میکروتیوپ حاوی RNA Free قرار گرفت و پس از قرار داده شدن داخل تانک ازت جهت انجام آزمایشات PCR ارسال گردید . در گروه کنترل نیز پس از اوتوپسی دقیقا همین مراحل انجام گردید .
یافته هابررسی نمونه های بیماران به کمک آزمایش PCR نشان داد که میزان بیان این فاکتور رشد در بیماران در مقایسه با گروه کنترل حدود 50 درصد افزایش داشته است . رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی نشان داد که حضور PDGF در بیماران گروه کنترل حدود 10 درصد است در حالی که این میزان در بیماران تنگی تراشه به بیش از 85 درصد می رسد.
نتیجه گیریPDGF یکی از مهمترین فاکتورهای رشد است که در فرآیند التهاب و ترمیم حضور فعال دارد و لذا شاید بتوان نتیجه گرفت که افزایش بیان این فاکتور رشد یکی از عوامل ایجاد تنگی تراشه در این بیماران است .
کلید واژگان: تنگی تراشه, ایمنوهیستوشیمی, PDGF, PCR -
کیست هیداتید ریه در انسان، یک مشکل بهداشتی در مناطق اندمیک می باشد. ریه بعد از کبد شایعترین محل بروز کیست هیداتید می باشد. انسان میزبان واسط انگل می باشد که از طریق خوردن سبزیجات و مواد غذایی آلوده با مدفوع میزبان اصلی (مثل سگ) که حاوی تخم انگل است، آلوده می شود. روش انتخابی درمان کیست هیداتید ریه جراحی می باشد، اما درمان های دارویی نیز در مواردی که به هر دلیل، جراحی ممکن نیست، استفاده می شود. در این مقاله بررسی اجمالی بر روی بیماری کیست هیداتید ریه و روش های درمانی آن ارائه می شود.کلید واژگان: کیست هیداتید, ریه, جراحیHuman Lung hydatid cyst is a health problem in endemic area. Lung is the second most common organ after liver to be involved by parasite. Human is accidental intermediate host whom is infected by orally take up the primary host egg-containig feces, vegetables and water. Surgery is the treatment of choice but medical therapy is indicated in the case of exclusion from surgery. In this article, lungs hydatid disease and its treatment are reviewed.Keywords: Hydatid Cyst, Lung, Surgery
-
برونکوسکوپی و انتوباسیون در مدل حیوانی خرگوش
خرگوش به عنوان یکی از پنج حیوان کوچک آزمایشگاهی در بسیاری از مطالعات پزشکی مدلی مناسب است. این حیوان انتخاب مناسبی در مطالعات تجربی می باشد ولی آناتومی گردن ، زبان دراز، قطر کوچک ناحیه ی حنجره، دندان های تیز و بلند و تحرک کم فک تحتانی باعث چالش در مدیریت راه های هوایی حیوان شده و ملاحظات مربوط به بیهوشی و انتوباسیون از محدودیت های مدل حیوانی خرگوش گشته است. لذا تکنیک های مختلفی شامل انتوباسیون blind، استفاده از ابزارهای مختلف به منظور تامین نور و روش های تهاجمی پیشنهاد شده است که هر یک قسمتی از ملاحظات اخلافی و علمی را پوشش داده است و محدودیت هایی نیز به همراه دارد.
در این مطالعه تمام روش های به کاربرده شده برای انتوباسیون خرگوش مورد بررسی قرار گرفت و از روش Tran و همکارانش برای انتوباسیون خرگوش استفاده شد. ابتدا با برونکوسکوپ ریجید حیوان برونکوسکوپی شد و با گاید برونکوسکوپ، لوله گذاری انجام گرفت.
مقالات زیادی روی انتوباسیون خرگوش کار کرده اند و چندین وسیله به عنوان چایگزین لارنگوسکوپ استفاده شده است. با استفاده از برونکوسکوپ ریجید، حیوان به راحتی برونکوسکوپی شد و در مدت کمتر از یک دقیقه لوله تراشه جایگزین برونکوسکوپ گردید.
روش ایده ال انتوباسیون باید با دستکاری کم، عوارض اندک و در زمان کوتاه انجام شود . روش ذکر شده در این مقاله تمام خصوصیات ذکر شده را داشته و به راحتی قابل انجام است.کلید واژگان: خرگوش, انتوباسیون, نای, برونکوسکوپی, راه هوایی -
پیوند مجدد ریه عملی مشکل بوده ولی در مواردی برای بیمارانی که یک بار پیوند ریه شده اند، ضرورت پیدا می کند. بیمار مرد 25 ساله مبتلا به آمفیزم ریوی در زمینه فقدان آنزیم 1α آنتی تریپسین بوده است. شش سال پیش تحت عمل پیوند ریه سمت راست قرار گرفت. پس از سه سال به تدریج اندکس های ریوی بیمار کاهش پیدا کرده و با تشخیص سندرم برونشیولیت اوبلیتران تحت درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و نیز آنتی بیوتیک ها قرار گرفت. از سال گذشته با کاهش بیشتر اندکس های ریوی دچار فیبروز شدید ریه و پس زدن ریه پیوندی شد. از سوی دیگر ریه غیر پیوندی شیفت به سمت مقابل پیدا کرد. به صورتی که بیمار شدیدا وابسته به اکسیژن شده و به ناچار کاندید عمل دوباره پیوند ریه شد و ریه سمت چپ تحت عمل پیوند قرار گرفت.
کلید واژگان: پیوند, ریه, آمفیزمLung re-transplantation is a technically difficult procedure، but it becomes necessary in some patients with previous lung transplantation. Our patient was a 25 years old man with emphysema and alpha-1 antitrypsin deficiency، and had right side single lung transplantation 6 years ago. After 3 years of first operation pulmonary indexes gradually declined and with the diagnosis of Obliterans Bronchiolitis، he was treated by immunosuppressive medication and antibiotics. But with more decline in pulmonary function، frequent rejections and fibrosis، patient became dependent on supplemental oxygen، and re-transplantation was considered to be the only efficient treatment. Finally patient underwent left side lung transplantation، 6 years after his first lung transplantation.Keywords: Transplantation, Lung, Emphysema -
خانم 43 ساله ای با سرفه و خلط خونی مراجعه کرده بود. در رادیوگرافی و سی تی اسکن ریه کیست هیداتید پاره شده ریه راست گزارش شده بود. به علت رفع علائم و اینکه در رادیوگرافی ها بنظر می رسید کیست ها تخلیه شده باشند، درمان غیر جراحی پیشنهاد شد. این درمان شامل شش ماه تجویز آلبندازول 400 میلی گرم دوبار در روز بود. در پیگیری یک سال و نیم بیمار علامتی پیدا نکرد و رادیوگرافی نیز تغییری نکرد.
کلید واژگان: اکینوکوکوزیس, کیست هیداتید, ریهA 43 years old woman was admitted، complaining from cough and bloody sputum. In the chest radiography and pulmonary CT scan، perforated hydatid cyst was reported. Because the patient was asymptomatic and because radiography indicated that cysts were drained spontaneously، non-surgical treatment was recommended. This treatment included the administration of albendazole 400 mg twice daily. Patient did not develop any symptoms and no radiological changes in the first 18 months follow up.Keywords: Echinococcosis, Hydatid Cyst, Lung -
مقدمهتیموس در ایجاد بعضی از اختلالات و بیماری ها نقشی اساسی دارد. درمان بعضی از این اختلالات (بطور مشخص نئوپلاسم ها و میاستنی گراویس) با برداشتن کامل تیموس امکان پذیر است.روش کاراین مطالعه مقطعی و گذشته نگر در یک دوره یازده ساله، کلیه موارد تایمکتومی انجام شده در دپارتمان جراحی توراکس دانشگاه شهید بهشتی را از نظر متغیرهایی چون سن، جنس، تشخیص اولیه، تکنیک عمل جراحی، عوارض ایجاد شده و نتایج عمل جراحی بیماران بررسی کرده است.نتایجتعداد کل بیماران50 نفر(46% مرد و 54% زن) با متوسط سن بیماران 85/14 ± 46/41 سال بود. 40% موارد با تشخیص اولیه میاستنی گراو و 42% تیموما تحت عمل جراحی قرار گرفته و شایعترین علت مراجعه بیماران علائم میاستنی بود (50%). در 64% موارد تایمکتومی رادیکال انجام شد. تب و آتلکتازی (10%) ونارسایی تنفسی (12%) شایعترین عارضه و میزان مورتالیتی بعد از عمل 4% بود. شایعترین پاتولوژی گزارش شده تیموما (64%) و هیپرپلازی تیموس (20%) بود. در 40% بیماران بعد از عمل علائم بالینی از بین رفته یا کاهش زیادی یافته بود که اکثریت آنها مربوط به بیماران با تشخیص اولیه میاستنی گراویس (36%) بود. 50% بیماران پیگیری شده و میانگین زمان پیگیری در این بیماران 32/20 ± 36/41 ماه بوده است.نتیجه گیریعمل جراحی تایمکتومی با عوارض و مرگ ومیر کم، امکان درمان ضایعات تیموس و در راس آنها Thymoma و میاستنی گراویس را فراهم می کند.
کلید واژگان: تیموس, تیموما, تیمکتومی, میاستنی گراویسIntroductionThymus is essential in creating some of the disorders and diseases. Treatment of these disorders (particularly tumors and myasthenia gravis) is possible with complete removal of the thymus.MethodsIn this retrospective study over a period of eleven years، all case of thymectomy performed at the Department of Thoracic Surgery of shahid Beheshti University has investigated. Variables examined included age، sex، primary diagnosis، surgical technique، complications and results of surgery.ResultsThe total number of patients was 50 (46% male and 54% female) with a mean age of 85/14 ± 46/41 years. Primary diagnosis was myasthenia gravis in 40% of patients and thymoma in 42% of them. Myasthenic symptom was the most common presenting symptom (50%). Radical thymectomy surgery was performed in 64% of patients. Fever and atelectasis (10%) and respiratory failure (12%) were the most common postoperative complication and mortality rate was 4%. Thymoma (64%) and thymus hyperplasia (20%) were the most frequent pathology. Clinical symptoms were gone or greatly reduced in 40% of patients. The majority of them had a primary diagnosis of myasthenia gravis (36%). 50% of patients have been followed up. The mean follow-up time in these patients is 32/20 ± 36/41 months.ConclusionsThymectomy surgery with low morbidity and mortality، provides the possibility of treatment of thymic lesions. Especially Thymoma and Myasthenia GravisKeywords: myasthenia gravis, thymus, thymoma, thymectomy -
زمینه و هدفبه علت اعتقاد افراطی فراگیران علوم پزشکی در ایران به کتاب های درسی از یک طرف، عادت نداشتن به خواندن مقاله، عدم آشنایی و تسلط کامل اغلب آنها به روش های جستجو در متون و مقالات پزشکی و همچنین «مهارت تجزیه و تحلیل و نقد مقالات» از طرف دیگر، تعداد کمی از آنها از مقالات روز دنیا برای ارتقا ء دانش و علم خود بهره می برند. همچنین به علت عدم آشنایی و تسلط کامل به روش های تهیه اسلایدهای مناسب و نحوه صحیح و مطلوب ارائه یک مقاله علمی، فراگیران در ارایه مطالب جدید به دیگر همکاران دارای مهارت لازم نمی باشند. شرکت در ژورنال کلاب و ارایه مقاله از سوی فراگیران ضرورتی است که می تواند در تغییر رویکرد آنها و افزایش مهارت در موارد فوق الذکر موثر باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر برگزاری ژورنال کلاب ها در تغییر عادت مطالعه، جستجو و خواندن مقاله و ارائه سخنرانی علمی توسط دستیاران فوق تخصصی جراحی قفسه صدری انجام شده است.مواد و روش هاپس از اجرای جلسات ژورنال کلاب ماهی یک بار به مدت 4 سال، برای ارزیابی نتایج این فرایند از نظر تغییر عادت مطالعه، خواندن و ارایه مقاله و به کار بردن آن، مطالعه ای به صورت پیمایش از طریق پست الکترونیکی بر روی فلوهای جراحی توراکس که در زمان تحصیل 2 ساله خود 22 بار در ژورنال کلاب های دوران دستیاری فوق تخصصی خود شرکت می کرده اند، انجام گرفت.یافته هابیش از 80% از فراگیران به طور کلی این روش آموزش را در جهت نیل به اهداف فوق الذکر عالی و بسیار خوب ارزیابی کردند. همچنین در تک تک مهارت های فوق نیز در صد قابل توجهی از فراگیران اثر بخشی این روش آموزش را عالی و بسیار خوب ارزیابی کردند.نتیجه گیریبرگزاری این جلسات نه تنها سبب تغییر رویکرد مطالعه به سوی خواندن مقالات، درک صحیح تر مطالب کتاب های درسی و ارتقاء مهارت های تهیه اسلاید و سخنرانی علمی در دستیاران فوق تخصصی جراحی توراکس گردید، بلکه برای آنها این فرصت را فراهم کرد تا هر ماه اطلاعاتشان را در زمینه یکی از موضوعات رشته خود به روز کنند. همچنین با ارسال این مقالات به تمام جراحان توراکس ایران در هر ماه یک آرشیو خوب از مقالات به روز و انتخاب شده جهت مطالعه و بهره برداری های آموزشی در بخش های آموزشی و درمانی ایجاد خواهد شد. با توجه به روشن بودن و ساده بودن جزئیات روش انجام کار امکان اجراء و تکرار این فرآیند در سایر گروه های آموزشی و دانشگاه های علوم پزشکی کشور وجود دارد.
کلید واژگان: ژورنال کلاب, جراحی توراکس, آموزشIntroduction &ObjectiveDue to Iranian Thoracic surgery fellows’ exaggerated belief in textbooks on the one hand and their unfamiliarity with scientific search and reading articles and article appraisal on the other hand, only a few fellows employ articles to promote their scientific work and practice. Furthermore as a result of fellows’ incapability to prepare informative power point presentations and give speech properly, fellows are unable to present new information to their colleagues. Participation in journal clubs and presenting articles could help fellows to become skillful in mentioned issues. This study aimed to evaluate the effect of journal clubs on different aspects of reading, presenting and practices of thoracic surgery fellows.Materials and MethodsAfter 4 years of conducting journal clubs every month, evaluation survey via e mail from thoracic surgery fellows (who had participated in 22 journal clubs in their 2 years training) was carried out to assess the effect of journal clubs on scientific search, study appraisal, power point preparation, study habit, presentation skill, and practice promotion.ResultsMore than 80% of the fellows stated that journal clubs had been very good or excellent for achieving the mentioned educational goals. Additionally considerable percentage of fellows evaluated the effectiveness of this educational method on separated asked items to be very good or excellent.ConclusionsConducting journal club sessions not only improves fellows approach in reading articles, better understanding of the text books, and preparing power point presentations, but also provides an opportunity for them to update their information in one of the selected thoracic surgery subjects every month. Bedsides, a valuable archive from selected and updated articles have been gathered for Iranian thoracic surgeons every month. As the running of journal clubs is simple and clear, it is quite possible for other departments in our medical schools to employ our method and carry out similar journal clubs.Keywords: Journal Club, Thoracic Surgery, Educational -
کیست هیداتید ریه، یک بیماری انگلی ناشی ازکرم نواری گونه اکینوکوکوس می باشد که در مناطق اندمیک مثل ایران یک تهدید مهم بهداشتی است و بیشتر به صورت کیست های منفرد در یک ریه دیده می شود، ولی در 30% موارد کیست ریه وکبد با هم دیده می شود. گاهی نیز بصورت کیست های متعدد در یک ریه است. درگیری همزمان دو ریه شایع نیست و روش درمان درگیری همزمان دو ریه بحث برانگیز وگاهی توام با مشکلاتی است. ما دختر 10 ساله ای را، که مبتلا به دو کیست هیداتید بزرگ در دو ریه بود، در یک مرحله تحت عمل جراحی قرار دادیم و نتایج درمان را ارائه می کنیم.
کلید واژگان: کیست هیداتید, ریه, توراکوتومی دوطرفهPulmonary hydatid cyst (cystic echinococcosis) is a parasitic infection caused by Echinococcus species and is a major health threat in endemic areas such as Iran. In most cases, there is a single cysts in one lung, but in 4% of cases lung cysts are bilateral. Treatment of bilateral lung cysts is controversial and is associated with some problems. We operated on a ten years old girl with two large cyst in both lungs in one stage through two anterolateral thoracotomies and present the treatment results.Key Words:Keywords: Hydatid Cyst, Lung, Bilateral Thoracotomy -
سابقه و هدف
جراحی از طریق ویدئو توراکوسکوپی (VÂTS: video-assisted thoracoscopic surgery) به عنوان روشی جایگزین در بسیاری از اعمال جراحی و تشخیصی قفسه سینه که زمانی نیازمند توراکوتومی باز بودند روبه افزایش است. با این که VÂTS نسبت به توراکوتومی باز آسیب و درد کمتری ایجاد می کند ولی تسکین درد پس از آن همچنان اهمیت دارد. هدف از انجام این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، مقایسه ی روش رژیونال مرفین اینترپلورال با روش متداول مرفین وریدی در تسکین درد پس از VÂTS بود.
مواد و روش ها30 بیمار گروه 1 و 2 طبقه بندی انجمن بیهوشی آمریکا که با بیهوشی عمومی تحت VÂTS قرار گرفتند به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در پایان عمل در همه ی بیماران یک کاتتر زیر دید مستقیم توراکوسکوپ در فضای پلورال قرار داده شد. بیماران از طریق کاتتر اینترپلورال یا از راه وریدی یک دوز بولوس mg/kg 1/0 مرفین دریافت کردند. شدت درد بیماران در دو حالت سرفه و استراحت، میزان نیاز به بی دردی مکمل، فشار خون شریانی، تعداد ضربان قلب، درصد اشباع اکسیژن خون شریانی، درجه ی خواب آلودگی و عوارض جانبی هر یک ساعت در 8 ساعت اول پس از VÂTS ارزیابی شدند. شدت درد با مقیاس خطی- بصری درد با درجه 0 تا 10 ارزیابی شد.
یافته هادر طول مطالعه تفاوت آماری معنی داری از نظر درد، علائم حیاتی، مصرف مسکن اضافی و عوارض جانبی بین دو گروه دیده نشد.
استنتاجمرفین اینترپلورال از نظر تسکین درد پس از VÂTS مزیتی بر مرفین وریدی نداشت.
کلید واژگان: جراحی از طریق ویدئو توراکوسکوپی, بی دردی اینترپلورال, مرفین, دردBackground and PurposeVideo-assisted thoracoscopic surgery (VÂTS) has been developed as a minimally invasive alternative approach for various diagnostic and therapeutic thoracic operations that previously required open thoracotomy. Postoperative pain is less after VÂTS than after conventional thoracic surgery، but is still significant. The purpose of this randomized double blind clinical trial was to compare the effect of interpleural morphine analgesia with traditional intravenous morphine administration on pain and supplemental analgesic usage after VÂTS.
Materials And Methods30 Âmerican Society of Ânesthesiologists classes Ï and ÏÏ patients who had VÂTS under general anesthesia were randomly divided into two equal groups. Ât the completion of operation، a catheter was placed in the pleural space under thoracoscopic vision. Patients received a single bolus of 0. 1 mg·kg-1 of morphine either interpleurally or intravenously. During the first postoperative 8 hours، pain score at rest and on coughing، supplemental analgesic requirements، mean arterial pressure، heart rate، arterial blood oxygen saturation، degree of sedation، and side effects were monitored every one hour. The pain severity was evaluated by visual analogue pain scales (VÂS، 0-10).
ResultsNo statistically significant difference was observed between the groups in relation to pain intensity، hemodynamic variables، or side effects during study period. Çonclusion: Ïnterpleural morphine did not provide superior analgesia compared with intravenous morphine after thoracoscopic surgery.
-
نشریه اخلاق پزشکی، پیاپی 16 (تابستان 1390)، صص 177 -192زمینهپرداخت مقداری از حق العلاج در ازای ارجاع بیمار به پزشک، آزمایشگاه یا مراکز درمانی، کم و بیش در جامعه پزشکی ما دیده می شود، این پدیده سهم خواری (fee splitting) خوانده می شود، علیرغم اینکه در مجلات علمی بین المللی و محافل پزشکی خارج از کشور این پدیده مورد نقد و بررسی قرار گرفته است ولی در محافل و نشریات پزشکی داخل کشور کمتر به آن توجه شده است.روشمتون پزشکی خارجی و مواضع انجمن های پزشکی در زمینه فوق مورد بررسی قرار گرفت. مبانی حقوقی پدیده «حق حساب» در امر ارجاع پزشکی نیز جستجو شد سپس تحلیل موضوع به صورت نتایج و بحث ارائه شد.یافته هانوشته های معتبر پزشکی و بسیاری از انجمن های پزشکی با اخذ دستمزد در مقابل ارجاع بیمار مخالف هستند و آن را غیرموجه و غیرقانونی می دانند. در اغلب کشورها قوانین مدون بر علیه این پدیده وجود دارد. در داخل کشور نیز این پدیده مخالف قانون شناخته شده است، افراد سرشناسی بر علیه این پدیده موضع گیری قاطع بیان کرده اند و تاکید شده است که در حرفه پزشکی دریافت وجه و هرگونه درآمد فقط از طریق ارائه خدمات مشخص و مستقیم پزشکی به بیمار جایز است. اما در عمل اشکال مختلف سهم خواری در جامعه پزشکی ما دیده می شود و برخورد آگاهانه و فعالی با آن در انجمن های پزشکی و گردهمایی های داخلی وجود ندارد.نتیجه گیریوجود این پدیده برخلاف موازین حقوق بیماران و حرفه پزشکی است و باعث تخریب روابط سالم پزشکی، صدمه به بیمار و جلوگیری از توسعه علمی اخلاقی در جامعه پزشکی می شود. لازم است انجمن های پزشکی مواضع علمی در این مورد داشته باشند و نیز در جریان آموزش دانشجویان و دستیاران نمود داشته باشد.
کلید واژگان: سهم خواری, حرفه پزشکی, اخلاق پزشکی, حقوق بیمارانBackgroundFee splitting (FS) is return of a portion of treatment fees for referring patients to practitioners or healthcare centers and is a practice, which is seen, more or less in our medical profession. Although Fee splitting has been noticed and criticized in international publications and medical associations, it seems to be overlooked in our national society of medical practice.MethodForeign medical literature and attitude of medical societies towards FS as well as legal aspects of this issue were studied. Then the analysis was presented through results and discussion.ResultsReliable medical literature and attitude of most of medical societies are not only in strong opposition to FS but also this issue is considered immoral and illegal in their view. In most of the countries some codified law has been formulated against FS. Some renowned authorities of medical profession have strongly opposed to FS. Also it has been remarkably emphasized that charging patients is permitted only for direct medical services. Although different types of FS are seen in our medical society, unfortunately or national medical societies have taken no practical action in this regard.ConclusionFS is totally against patients ‘rights and medical profession and leads to destruction of ethical practice of medicine and prevention of scientific-ethical development of medical society. Therefore, medical societies are primarily responsible to take practical measures and provide educational services for medical students and residents.Keywords: Fee Splitting, Medical profession, Patient's rights -
زمینهمعمولا عارضه تنگی نای ناشی از لوله گذاری را می توان با اخذ شرح حال و معاینه بالینی تشخیص داد. ما در این مطالعه عوارض و نتایج این گونه تراکئوتومی ها را در مقایسه با دیلاتاسیون تنگی بررسی نموده ایم.روش کاردر این مطالعه گذشته نگر و مورد شاهدی 721 بیمار (210 زن و 511 مرد) که در طی مدت 7 سال به علت تنگی نای بعد از لوله گذاری به ما مراجعه کرده بودند، تحت بررسی قرار گرفتند. گروه مورد بیمارانی بودند که تحت عمل تراکئوتومی اورژانس قرار گرفته بودند. در گروه شاهد تراکئوتومی انجام نشده و جهت رفع مشکل تنگی نفس در ابتدا برونکوسکوپی ری ژید و دیلاتاسیون صورت گرفته بود. در تمام بیماران پس از انجام درمان های حمایتی اولیه، در صورت وجود شرایط مناسب عمل رزکسیون و آناستوموز تنگی نای انجام می شد. عوامل مقایسه شده در دو گروه عبارت بودند از: مدت زمان بستری برای آماده شدن درمان نهایی، پاسخ به برونکوسکوپی - دیلاتاسیون، میزان غیرقابل رزکسیون بودن تنگی، میزان درگیری سابگلوت، طول تنگی، طول رزکسیون و نتایج عمل جراحی.جهت آنالیز داده ها از نسخه شماره 16 نرم افزار SPSS و از تست های آماری Chi square، t-test Fisher’s Exact test استفاده شد.یافته هامیزان درگیری ساب گلوت در گروه مورد 46.6% و در گروه شاهد 16.7% بود. (P<0.05) در گروه مورد 14.8% از ضایعات غیرقابل رزکسیون بودند حال آنکه در گروه شاهد هیچ ضایعه غیر قابل رزکسیونی وجود نداشت. پاسخ به برونکوسکوپی و دیلاتاسیون نیز در گروه مورد (6.7%) کمتر از گروه شاهد (19.1%) بود (P<0.05).نتیجه گیریتراکئوتومی اورژانس در بیمار مبتلا به تنگی نای بعد از لوله گذاری اقدامی اضافی و قابل اجتناب است و در موارد بحرانی رفع تنگی های حاد و شدید با انجام برونکوسکوپی ری ژید و دیلاتاسیون به بهترین شکل ممکن صورت می گیرد.
کلید واژگان: تنگی بعد از لوله گذاری نای, تراکئوتومی اورژانس, برونکوسکوپی ریژید, رزکسیون, آناستوموز نای -
زمینهاگر چه عمل رزکسیون آناستوموز روش مؤثر برای درمان تنگی های بعد از لوله گذاری راه هوایی شناخته شده است ولی روش های درمانی غیر از رزکسیون نظیر دیلاتاسیون تنگی، نصب T- تیوب، نصب استنت و استفاده از لیزر به عنوان جانشینی برای عمل رزکسیون آناستوموز مطرح می شوند. ارائه یک تجربه متمرکز در درمان این تنگی ها می تواند در مقایسه و انتخاب نوع درمان کمک کننده باشد.روش کاربیمارانی که در یک دوره 13 ساله به علت تنگی بعد از لوله گذاری در نای یا در ساب گلوت به ما ارجاع شده بودند گروه مطالعه هستند. تمام بیماران تحت برونکوسکوپی قرار گرفته، جزئیات آناتومیک تنگی و فعالیت حنجره و تارهای صوتی ارزیابی می شد. چنانچه شرایط مناسب برای جراحی حاصل نمی شد درمان های دیگر (لیزر، استنت، T- تیوب و یا دیلاتاسیون مکرر) انجام می گرفت. عمل ها شامل: 1- رزکسیون آناستوموز نای، 2- رزکسیون آناستوموز نای و قوس قدامی کریکوئید، 3- رزکسیون آناستوموز نای و قوس قدامی کریکوئید همراه با کریکوئیدوتومی خلفی و نصب یک گرافت غضروف اتولوگ در محل کریکوئیدوتومی بودند. نتایج به سه گروه، خوب، قابل قبول و شکست درجه بندی می شد. پیگیری به صورت فعال با مراجعات درمانگاهی و تماس مکرر با بیماران صورت می گرفت.یافته ها901 بیمار تحت درمان قرار گرفتند، 571 نفر تحت عمل رزکسیون آناستوموز قرار گرفتند. (420 مرد، 151 زن، میانگین سنی 6/25 سال). عمل های انجام شده عبارت بود از روش1: 451 بیمار، روش 2: 88 بیمار و روش 3: 32 بیمار. نتایج عبارت بود از خوب: 434 مورد (01/76%)، قابل قبول: 79 مورد (84/13%) و شکست 53 مورد (28/9%). در بیماران عمل شده 13 مورد (3/2%) مرگ دیده شد.نتیجه گیریدر حال حاضر رزکسیون آناستوموز با یا بدون بازسازی حنجره در یک مرحله، درمانی مناسب برای اکثر موارد تنگی های نای و تنگی های لارنگوتراکئال است.
کلید واژگان: نای, تنگی بعد از لوله گذاری, رزکسیون, آناستوموز -
زمینه و هدفتاکنون به تنگی تراشه به دنبال لوله گذاری در نای در بیماران با مشکلات قلبی کمتر توجه شده است. هدف این تحقیق، بررسی این موضوع و تعیین تفاوت های احتمالی در این گروه خاص بیماران بوده است.مواد و روش هااین مطالعه یک بررسی گذشته نگر می باشد که در بیماران با تنگی نای که در بیمارستان مسیح دانشوری در طی سال های 1373 تا 1387 تحت درمان قرار گرفته اند و مقایسه نتایج حاصل از درمان این گروه از بیماران با بیماران مشابه که بطور همزمان دچار مشکلات قلبی (در زمینه بیماری اولیه قلب و یا اعمال جراحی قلب) بوده اند، می باشد.
یافته هاافراد در گروه مورد، میانگین سن بالاتری نسبت به گروه شاهد داشته و نتایج حاصل از درمان در دو گروه قابل مقایسه و مشابه بود. گرچه در گروه مورد، پاسخ به درمان های غیر جراحی نسبت به گروه شاهد بیشتر بوده است.
نتیجه گیریوجود زمینه بیماری قلبی در بیماران تنگی تراشه نباید مانع از اقدام مناسب برای درمان این بیماران شود و رزکسیون و آناستوموز تراشه توسط افراد آشنا به این عمل استرس و عمل بزرگ از نظر قلبی محسوب نمی گردد.
Introduction &ObjectiveManagement of post intubation tracheal stenosis in patients with cardiac problems hasnt been considered as a separate item. In this study, we tried to investigate this problem and to find the potential differences in this group.Materials and MethodsIn a retrospective study of patients with post intubation tracheal stenosis, treated between 1994-2008 at Masih Daneshvari Hospital, results were compared between two groups, study group (a group of cardiac patients with primary heart diseases or history of cardiac surgeries), and all other patients (control group).ResultsPatients in the study group had a higher mean age than the control group, but the results of treatment were similar in both groups. However, the response to the non surgical methods was better in the study group.ConclusionsThe presence of cardiac problems in the patients with post intubation tracheal stenosis shouldnt affect our decisions for the treatment of these patients. Tracheal resection and anastomosis isnt considered a highly stressful operation in these patients. -------------------------------------------------------------------------------- Article KeyWords: -
زمینه و هدفانجام پیوند ریه از پیشرفت های مهم جراحی در دوران معاصر است و از نظر پیچیدگی عمل، هماهنگی بین تیم های مختلف درمانی برای کنترل عفونت، مهار سیستم ایمنی، مقابله با رد مکرر پیوند و نیز درمان عوارض جراحی یکی از مشکل ترین پیوندها می باشد. پیوند ریه از سال 1379 در ایران شروع شده است. ولی تاکنون از نتایج کلی بدست آمده گزارشی ارائه نشده است. در مطالعه حاضر روش جراحی، مشکلات مربوطه و نتایج بدست آمده روی بیمارانی که تحت عمل پیوند ریه قرار گرفته اند، ارائه می شود.
مواد و روش هااطلاعات بدست آمده از طریق مرور پرونده ها و ویزیت های درمانگاهی بیماران تهیه شد. از تماس تلفنی با بیماران نیز برای تکمیل اطلاعات استفاده شد. اطلاعات مورد بررسی عبارت بود از: روش عمل جراحی، مرگ و میر، عوارض و نتایج نهایی درمان. نتایج درمان بر اساس خوب، رضایت بخش و بد ارزیابی شدند. نتایج خوب شامل بیمارانی بود که بعد از انجام عمل عارضه مهمی نداشته و احساس رضایت کامل می کردند. رضایت بخش دربرگیرنده بیمارانی بود که علیرغم موفقیت پیوند دچار مشکلات دیگری شده اند ولی از انجام پیوند راضی بودند و بد شامل آن دسته از بیمارانی می شد که از نتیجه عمل ناراضی بودند.
یافته ها21 بیمار تا پایان تیر ماه 1387 تحت عمل پیوند ریه قرار گرفتند. بیماران شامل 8 زن و 13 مرد با میانگین سنی 1/40 سال و محدوده سنی 18 تا 64 سال بودند. هجده بیمار تحت پیوند 1 ریه از طریق توراکوتومی پوسترولترال و 3 بیمار تحت پیوند 2 ریه از طریق شکاف عرضی دوطرفه Clamshell قرار گرفتند. یازده بیمار فوت کرده و 10 بیمار زنده هستند. از 11 بیمار فوت کرده 6 بیمار به علت مشکلاتی از جمله طولانی بودن زمان ایسکمی و نامناسب بودن محلول های نگهدارنده فوت کردند. بعد از سال 1383 فقط یک مورد مرگ و میر به علت مشکلات فوق صورت گرفته است. از 10 بیمار زنده مانده در 9 نفر نتیجه خوب و در یک نفر رضایت بخش بوده است. از 11 بیمار فوت شده دو بیمار به مدت 9 و 10 ماه زنده بودند. مرگ این دو نفر بیشتر در اثر مشکلات خانوادگی و اجتماعی بود که منجر به عدم انجام درمان مؤثر در آنها شده بود. 13 مورد عارضه جراحی در 11 بیمار دیده شد که شامل: تنگی آناستوموز شریان 2 مورد (4/15%)، تنگی برونش در محل آناستوموز 1 مورد (7/7%)، هماتوم محل بخیه 1 مورد (7/7%)، خونریزی در محل عمل جراحی 2 مورد (4/15%)، آمفیزم وسیع گردن و سینه 3 مورد (23%)، پنوموتوراکس 4 مورد (8/30 %) بود.نتیجه گیرینتایج عمل جراحی پیوند ریه در طی سال های 79-1387 در حال بهبود بوده است. نتایج درمان در بیماران زنده مانده خوب بوده است. روش درمانی پیوند ریه در ایران عملی و امکان پذیر شده است.
کلید واژگان: پیوند ریه, نتایج جراحیIntroduction &ObjectiveOne of the most noteworthy achievements in our contemporary epoch is lung transplantation which is a very difficult kind of transplantation because of complexity of the operation and the need for the coordination of diverse therapeutic teams to prevent infection, to control immune system to avoid recurrent rejections, and to treat complications of the surgery. In Iran lung transplantation has been implemented since April 2000, but a general report of the outcome has not been published yet. This study explains the surgical methods, difficulties, and results of lung transplantations in Iran.Materials and MethodsThe data were collected from patients’ files, clinical visits, and telephone interviews. Studied variables were method of the surgery, morbidity and mortality due to the surgery, final morbidity and mortality, and final outcome. Final outcomes were categorized into good, acceptable, and bad. The good result refers to a patient who suffered no major complication after the surgery and were completely satisfied. The acceptable results refer to patients who were satisfacted with the transplantation in spite of some remarkable complications after the surgery and the bad results refers to those patients who were not satisfied with their lung transplantation.Results21 patients underwent lung transplantation. There were 13 males and 8 females with, the mean age of 40.1 years (ranging from 18 to 64 years). 18 patients underwent transplantation of one lung via posterolateral thoracotomy, while 3 patients underwent transplantation of 2 lungs via bilateral transverse thoracotomy incisions (Clamshell). From the 11 patients who did not survive after transplantation, 6 individuals died because of technical problems like prolonged ischemic time and inappropriate preservation of the graft, while after 2004, only one death occurred due to technical problems. Two patients passed away after 9 and 10 months mostly due to poor socioeconomic condition which led to ineffective therapy. From 10 survived cases, 9 patients had a good result and in one case an acceptable result was obtained. 13 complications were seen in 11 patients (52.3%) as follows: arterial anastomotic stenosis (2 cases, 15.4%), bronchial anastomotic stenosis (1 case, 7.7%), suture site hematoma (1 case, 7.7%), bleeding of surgical site (2 cases, 15.4%), extensive cervical and thoracic emphysema (3 cases, 23%), and pneumothorax (4 cases, 30.8%).ConclusionsThe outcomes of lung transplantation in Iran have improved during 2000 to 2008. Results of the surgery have been good in most cases of the survived patients. Surgical techniques of lung transplantation in Iran have been attained and the implementation of this surgery is feasible in our country. -
زمینه و هدف
تومورهای کارسینویید برونش جزء تومورهای نسبتا نادر، با رشد بطیی و علایم بالینی مبهم می‌باشند که می‌توانند بسیاری از سندرم‌های تنفسی را تقلید نمایند. مطالعه‌ای در مرکز ما (در مدت 11 سال) جهت بررسی مشخصات بالینی، اقدامات تشخیصی و درمانی انجام شده و نتایج حاصله در طول زمان، صورت گرفت. هدف، گزارش تجربه ما در درمان این بیماران می‌باشد.
مواد و روشهابا تهیه و تکمیل فرم‌های کامپیوتری برای این بیماران و استفاده از نرم‌افزارهایSPSS Access, و آزمون‌های Fisher Exact و Mc Nemar اطلاعات مربوط به سن، جنس، علایم بالینی، سابقه مصرف دخانیات و اقدامات تشخیصی درمانی و نتایج حاصل از پیگیری این بیماران مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. این بررسی ظرف 11 سال (1386-1376) و با پیگیری کامل در 4/86% موارد صورت گرفت.
یافته‌ها73 بیمار (38 زن، 35 مرد) با میانگین سنی 4/41 سال (11 تا 70 سال) با تشخیص تومور کارسینویید تحت درمان قرار گرفتند. اعمال جراحی صورت گرفته از رزکسیون گوه‌ای تا پنومونکتومی با یا بدون دیسکسیون غدد لنفاوی مدیاستن بود. در بعضی موارد قبل از اقدام جراحی سایر روش‌های درمانی چون استفاده از لیزر (ND-YAG) و یا رزکسیون برونکوسکوپیک صورت گرفته بود. 2 مورد (7/2%) عود تومور در لنفاتیک‌ها وجود داشت. در ظرف این مدت، 6 بیمار (2/8%) فوت نمودند که 4 بیمار جزء بیماران جراحی شده (6% از کل بیماران جراحی شده) و تنها یک مورد ناشی از عوارض مستقیم عمل جراحی بود. 2 مورد دیگر از بیماران جراحی نشده بودند (6/28% از کل بیماران جراحی نشده).
نتیجهگیریتومورهای کارسینویید برونش با رشد بطیی اغلب تا تشخیص قطعی به عناوین دیگر درمان می‌گردند. توانایی برونکوسکوپی فیبروپتیک در یافتن این تومورها بیشتر از برونکوسکوپی ریژید است (P-value=0.04) در حالیکه در هنگام نمونه برداری، به‌علت ریسک خونریزی همواره باید برونکوسکوپی ریژید در دسترس باشد. درمان این تومورها جراحی با حفظ حداکثر پارانشیم ممکن به همراه دیسکسیون لنفاوی مدیاستن خصوصا در نوع آتیپیک است. عود موضعی در بیماران ما همواره در غدد لنفاوی بوده است. درمان عود، در صورت امکان جراحی مجدد است. استفاده از روش‌هایی چون رزکسیون آندوسکوپیک و یا لیزر به منظور کمک در تعیین منشاء تومور، برطرف کردن انسداد و عفونت دیستال به آن کمک‌کننده است. نقش کموتراپی و رادیوتراپی در حال حاضر نامشخص و مبهم است.
کلید واژگان: کارسینوئید, تومور, برونش, ریهIntroduction & ObjectiveBronchial carcinoids are rare, slow growing neoplasms with nonspecific clinical signs which can mimic many respiratory syndromes. To evaluate clinical presentations, diagnosis and modes of treatment of these tumors in long term, a clinical research was performed in our center. The aim of this presentation is to report our experience.
Materials & MethodsBy completing the prepared computerized data sheets for these patients and use of SPSS and Access softwares and Fisher exact and Mc Nemar tests, informations about age, sex, clinical signs, Hx of smoking, diagnosis and the results were evaluated. The evaluation took eleven years (1996-2007) therapies, with a complete follow up in 86.4% of the patients.
Results73 patients (38 women, 35 men) with mean age 41.4 years-old (range 11-70) were treated, with diagnosis of bronchial carcinoids. Surgical resections (from wedge resection to pneumonectomy) with or without mediastinal lymph node dissection (MLND) were performed. Other therapies such as bronchoscopic resections or ND YAG laser ablation were done before surgery in some patients. There were two recurrences both in lymphatics (2.7%). During this period 6 patient's (8.2%) have been died, 4 from operated patients (%6 of total operated ones) and one due to surgical complication and 2 were among non-operated ones (28.6% of non-operated cases).
ConclusionsBronchial carcinoids with slow progression are often treated as other diagnoses before definite diagnosis. Fiberoptic bronchoscopy is more accurate in their findings than rigid broncoscopy (P= 0.04), were as considering that rigid bronchoscope should be available during biopsy time due to the high risk of hemorrhage. Their treatment is surgical resection (maintaining as much paranchyma as possible) with mediastinal lymph node dissection especially in atypical ones. Local recurrence was in lymphatics in our patients. When possible, re-resection is the treatment of choice for recurrences. The use of endoscopic resection or laser ablation in finding tumoral origin or in treating obstruction and infection distal to it might be helpful. Role of chemotherapy and radiation aren't clearly obvious.
Keywords: Carcinoid, Neoplasm, Bronchus, Lung -
زمینه و هدف
تعدادی از تنگی‌های بعد از لوله‌گذاری در نای به دنبال عمل رزکسیون آناستوموز عود می‌کنند. عوامل متعددی را باعث این عود می‌دانند ولی مطالعات کافی در این زمینه ارائه نشده است. در این مطالعه در گروهی از بیماران که در یک مرکز و با یک روش عمل شده‌اند، علل عود تنگی بعد از رزکسیون آناستوموز تحت بررسی قرار می‌گیرند.
مواد و روشهاتمام بیمارانی که در مدت 11 سال (از 1374 تا 1385) به‌علت تنگی بعد از لوله‌گذاری تحت عمل رزکسیون آناستوموز نای و یا ساب گلوت همراه با نای قرار گرفتند، به دو گروه تقسیم شدند: گروه مورد آنهائی بودند که تنگی بعد از عمل عود کرده بود و گروه شاهد آنهائی بودند که تنگی عود نکرده بود. تشخیص عود تنگی براساس وجود علائم بالینی و تایید برونکوسکوپی صورت می‌گرفت. عوامل مقایسه شده عبارت بودند از: سن، جنس، طول زمان انتوباسیون، علت انتوباسیون، فاصله زمانی بین انتوباسیون و عمل جراحی، انجام تراکئوتومی قبلی، مداخلات درمانی قبلی نظیر لیزر، درگیری ساب گلوت، طول رزکسیون، وجود تنشن زیاد در محل آناستوموز و ایجاد عفونت موضعی بعد از عمل. روش مطالعه، مورد شاهدی بوده و تحلیل‌های آماری توسط برنامه SPSS 15 انجام شده است.
یافته‌ها494 بیمار تحت عمل رزکسیون آناستوموز قرار گرفتند که شامل 365 زن و 129 مرد با میانگین سنی 25 تا 34 سال (محدوده: 4 ماه تا 83 سال) بودند. 52 بیمار (5/10%) دچار عود تنگی شدند. از میان عوامل فوق مطابق آزمون کای اسکور و آزمون تی چهار عامل طول رزکسیون، وجود تنشن، بروز عفونت و درگیری ساب گلوت با ارزش آماری مثبت (05/0<P) در گروه مطالعه بیشتر بودند ولی با استفاده از محاسبه همبستگی و مدل رگرسیون لجستیک فقط سه عامل طول رزکسیون، بروز عفونت در محل عمل و درگیری ساب گلوت متغیرهای مستقل بودند و باعث افزایش احتمال عود می‌شدند.
نتیجهگیریدر این مطالعه عوامل موثر در افزایش میزان عود تنگی بعد از رزکسیون تنگی‌های ناشی از لوله‌گذاری عبارت بودند از: طول زیاد رزکسیون، وجود تنشن زیاد در محل آناستوموز، عفونت محل زخم و درگیری ساب گلوت. به‌نظر ما نقش جراح و تکنیک جراحی در کاهش میزان تنشن، جلوگیری از ایجاد عفونت و تلاش در حفظ چهارچوب ساب گلوت تاثیر عمده‌ای در جلوگیری از عود تنگی بعد از رزکسیون آناستوموز دارد
کلید واژگان: تنگی نای, جراحی, عود, درمانIntroduction & ObjectiveA few number of post-intubation tracheal stenosis recur following resection and anastomosis. Several factors appear to be responsible for recurrence but there is insufficient data available in this regard. In this study we assessed the factors responsible for the recurrence of post-intubation tracheal stenosis after resection and anastomosis in a large group of patients who were operated in our center by one surgical team.
Materials & MethodsAll patients who underwent tracheal and/or subglottic resection and anastomosis due to post intubation tracheal stenosis, at our center during 1995-2006 were divided into two groups (case and control). The study group consisted of patients who had developed recurrence while the controls had no recurrence. The diagnosis of the recurrence was made based on the presence of clinical signs or symptoms and bronchoscopic confirmation. The following variables were compared in both groups: Age, sex, duration of intubation, the reason for intubation, period of time between intubation and surgical operation, history of previous tracheotomy, previous therapeutic interventions such as laser therapy, subglottic involvement, length of resection, presence of tension at the site of anastomosis and the development of surgical site infection. This was a case - control study and statistical analyses were performed using SPSS 15.
ResultsFour hundred ninety-four patients underwent resection and anastomosis (365 women and 129 men) with a mean age of 25-34 years (in the range of 4 months to 83 yrs.). Fifty-two patients (10.5%) developed recurrence. Length of resection (mean 42.8 mm in the case group versus 37.8 mm in the control group; P=0.012), the presence of tension at the site of anastomosis (32.7% versus 19.3%; P=0.03), the development of infection at the site of operation (18.2% versus 5%, P=0.006) and subglottic involvement (36.5% versus 19.2%, P=0.005) were higher in the case group and it seems that these factors are responsible for the recurrence.
ConclusionsIn this study, the factors responsible for increasing the recurrence rate of post- intubation tracheal stenoses were long lengths of resection, presence of too much tension at the site of anastomosis, wound infection and subglottic involvement. We believe that the surgeon can play an important role by decreasing tension, preventing infection, and preserving subglottic structures.
Keywords: Tracheal Stenosis, Surgery, Recurrence, Treatment -
زمینه و هدفبا توسعه مراقبت های ویژه، تنگی تراشه ناشی از لوله گذاری به عنوان یک عارضه جدی ولی قابل پیشگیری مطرح است. هدف این بررسی، ارزیابی این تنگی ها در افراد سالمند از نظر تفاوت های موجود در علل، راه های درمانی، نتایج و پیش آگهی می باشد.مواد و روش هااین بررسی به طور گذشته نگر، علل، انتخاب نحوه درمان و پیش آگهی این بیماران را از نظر سنی مد نظر و مورد مقایسه قرار داده است. این بیماران در یک مرکز ارجاعی طی مدت 13 ساله تحت درمان های متفاوت قرار گرفته اند (سال های1373-1385).یافته هااینطور به نظر می رسد که افراد مسن بیشتر به علت بیماری های زمینه ای (تا تروما) نیاز به انتوباسیون می یابند و راه های درمانی نیز با توجه به شرایط بیمار محافظه کارانه تر بوده و پیش آگهی بیشتر وابسته بیماری های زمینه ای است.نتیجه گیریدر افراد سالمند در صورت وجود شرایط مناسب و با توجه به بیماری زمینه ای، درمان جراحی به عنوان درمان اصلی تنگی های تراشه مطرح است.
-
به نظر می رسد در صورت انجام مراقبت مناسب از لوله های تنفسی و مجاری هوایی، تنگی های بعد از لوله گذاری قابل پیشگیری باشند ولی این مساله مورد مطالعه کافی قرار نگرفته است. هدف از مطالعه مشخص کردن راهکارهای عملی برای کاهش میزان این تنگی ها است.
مطالعه در سه مرحله انجام شد. ابتدا اطلاعاتی از بخش های مراقبت ویژه در تهران و شهرستان ها در زمینه مراقبت از لوله ها و مجاری هوایی تهیه شد (گروه شاهد)، که این اطلاعات بر اساس تکمیل کردن 20-10 پرسشنامه در هر بخش بود. سپس بیمارانی را که به علت تنگی های بعد از لوله گذاری توسط گروه جراحی طی 6 سال (1379-1373) درمان شده بودند بررسی کردیم (گروه مطالعه). در مرحله نهایی با مقایسه کردن اطلاعات به دست آمده و تحلیل های آماری آنها، نقاط ضعفی را که در بخش های مراقبت ویژه کشورمان در رابطه با مراقبت از مجاری هوایی وجود دارد معلوم کرده و راهکارهای مناسب را برای جلوگیری از تنگی های بعد از لوله گذاری جستجو کردیم. روش مطالعه مورد - شاهدی بود و برای مقایسه داده ها از آزمون های t-test و x2 استفاده شد.
عواملی که در گروه تنگی (مطالعه) نسبت به گروه شاهد تفاوت آماری داشتند عبارت بودند از: مدت زمان انتوباسیون (14.9 روز در مقابل 8 روز 0.00=P)، اقدام به خودکشی (12 مورد در مقابل 5 مورد 0.00=P)، صدمات مغزی (65% در مقابل 24% 0.00=P)، سن (25.9 سال در مقابل 46.1 سال P<0.05)، استفاده از لوله های قدیمی (50% در مقابل 9% P=0.00، انجام مراقبت شخصی از لوله ها (0% در مقابل 6.1% P=0.00).
عوامل موثر در کاهش میزان تنگی عبارتند از: کم کردن زمان انتوباسیون، استفاده از لوله های بهتر، مراقبت مستمر و برنامه دار از لوله و مجرای هوایی و به ویژه مانیتورینگ فشار کاف. در بیماران جوان انتوبه شده ناشی از صدمات مغزی و خودکشی میزان تنگی ها بیشتر است لذا این گروه باید مراقبت بیشتری شوند.
کلید واژگان: نای, تنگی بعد از لوله گذاری, پیشگیری -
مقدمهمیزان خودکشی در سال های اخیر رو به افزایش گذاشته است. ارایه یک مجموعه از بیمارانی که بعد از اقدام به خودکشی زیر ونتیلاتور قرار گرفته اند و در اثر لوله های داخل نای دچار عارضه تنگی در مجرای هوایی (تراشه) شده اند، باعث شناخت بیشتر این عارضه و راه های مقابله و پیشگیری از آن می شود.مواد و روش هاطی یک مطالعه آینده نگر، از میان بیمارانی که به علت تنگی مجرای هوایی ناشی از لوله گذاری به مرکز ما معرفی شده بودند، آن هایی که علت لوله گذاری اقدام به خودکشی کرده بودند، بررسی شدند. این کار با پرکردن پرسشنامه تنظیم شده ثبت کامپیوتری اطلاعات آماری و پیگیری منظم بالینی، در مدت 15ماه (اردیبهشت 1382تا تیرماه1383) انجام گرفت.یافته هااز میان 100بیمار مبتلا به تنگی ناشی از لوله گذاری، تعداد 19 بیمار وارد مطالعه شدند (میانگین سنی 9.96±25.3 سال، محدوده 56-17 سال، 10 نفر مونث و 9 نفر مذکر). نوع بیماری و علت خودکشی بر اساس تشخیص روان پزشک عبارت بود از: 11 مورد استرس روانی اجتماعی در زمینه شخصیت مشکل دار یا نابالغ و 7 مورد وجود اختلال روانی، در یک نفر علت نامعلوم بود. علل مستقیم اقدام به خودکشی عبارت بودند از: مشکلات خانوادگی 10 مورد، مسایل عشقی 2 مورد، اعتیاد 3 مورد، ناراحتی سیستم عصبی و افسردگی 6 مورد، مشکلات اجتماعی 2 مورد، بعضی از بیماران دو علت را ذکر کرده و یک بیمار نیز از ذکر علت خودکشی خودداری کرد. مدت لوله گذاری بیماران به طور متوسط 14.78 روز بود (محدوده 3-30 روز). 8 بیمار تراکئوستومی شده بودند و طول تنگی به طور متوسط 35.12 میلی متر بود (محدوده 50-20 میلی متر). درمان های انجام شده شامل رزکسیون آناستوموز محل تنگی و نیز دیلاتاسیون متناوب تنگی بود. 3 بیمار با دیلاتاسیون درمان شدند و در 16 بیمار عمل رزکسیون آناستوموز تراشه انجام شد. 8 مورد عود تنگی بعد از رزکسیون ایجاد شد که با رزکسیون مجدد (4 نفر) و با دیلاتاسیون متناوب (2 نفر) بهبودی یافتند و در 2 مورد نیز استنت گذاشته شد. این گروه ازبیماران با یک گروه مشابه که به علل مختلف دیگری دچار تنگی بعد از لوله گذاری شده بودند، مقایسه شد. میزان عود تنگی (p=0.011) و طول تنگی (p=0.011) در گروه خودکشی بیشتر از گروه شاهد بود.نتیجه گیریبه نظر می رسد در بیماران ما مشکلات اجتماعی نظیر بیکاری، تجرد و کم سوادی بیشتر از اختلالات روانی زمینه ساز اقدام به خودکشی بوده است. بیمارانی که بعد از خودکشی زیر ونتیلاتور قرار می گیرند و دچار تنگی تراشه می شوند با عمل رزکسیون آناستوموز قابل درمان می باشند، اگر چه میزان عود تنگی در آن ها بیشتر از گروه های دیگر است.
کلید واژگان: خودکشی, لوله گذاری, نایBackgroundThe incidence of suicide attempts has been increasing in recent years. Presenting a group of patients who attempted suicide, underwent ventilatory support and got postintubation airway stenosis, may help us to better understand and prevent this complication.Materials And MethodsAmong patients who referred to us for treatment of PIAS, those who were intubated for suicide attempts were investigated in a prospective study. Information were entered in a questionnaire and regular follow- ups were done in a 15 months period (Apr 2003 to Jul 2004).FindingsAmong 100 patients with PIAS, 19 enrolled in the study. Mean age was 25.3 + 9.96 years (17-56 y), there were 10 females and 9 males. The type of disease and reason for suicide was categorized by a psychologist as psychosocial stress with an immature personality background in 11, psychological disorder in 7 and unknown cause in one. Direct causes for suicide were: family problems in 10, lovesick in 2, opium addiction in 3, depression in 6, social problems in 2 (in some patients, there were more than one cause). Mean time of intubation was 14.78 days (3-30 days), mean length of stenosis was 35.12 mm (20-50). Eight patients underwent a tracheostomy procedure. Three patients were treated with bronchoscopic dilation and 16 underwent laryngotracheal resection and reconstruction. There were 8 recurrences in the resected group of patients, of them, 4 were successfully re-resected, 2 recovered by bronchoscopic dilations and 2 managed by stents. This group of patients (study group) was compared with a similar group of patients in whom the causes of intubations were different (control group). The incidence of post-surgical recurrence (P=0.011) and the length of stenosis (P=0.01) were higher in the study group.ConclusionsIn our patients, social problems like unemployment, illiteracy and singleness were more frequent cause of suicide than psychological disorders. Patients who underwent mechanical ventilation due to suicide and suffered PIAS could be treated by tracheal resection and reconstruction, although the incidence of post-surgical stenosis recurrence among them is more frequent than the other groups of patients.Keywords: Tracheal stenosis, Suicide, Intubation -
سابقه و هدفاتصال لوله سینه به دستگاه مکنده جهت تخلیه مداوم مایع و هوای فضای جنب روش تقریبا متداولی است. صدای خروج حباب های هوا در حین کار دستگاه، باعث آزار بیماران و افرادی که در اتاق وی حضور دارند، میشود. تا به حال توجه چندانی به حل این مشکل نشده و روش مناسبی برای کاهش این صدای ناهنجار ارائه نگردیده است. در این مطالعه سعی شده است که با ساختن یک وسیله ساده و نصب آن روی محفظه لوله سینه این مشکل برطرف گردد.مواد و روش هااین مطالعه بر روی 10 بیمار صورت گرفت. از وصل کردن دو قیف پلاستیکی به وسیله نوار چسب به یکدیگر، وسیله ای مانند انبار اگزوز خودرو ساخته و سپس آن وسیله روی بطری مکنده دستگاه فضای جنب متصل گردید تا به صورت قابل توجهی صدای خروج حباب های هوا را کاهش دهد.یافته هابا استفاده از این وسیله رضایتمندی محسوسی در بیماران و افراد انجام دهنده آزمایش از نظر کاهش قابل ملاحظه ای در صدای ناشی از خروج حباب های هوا در موقع ساکشن کردن، ایجادشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با استفاده از این وسیله ساده و ارزان قیمت می توان صدای ناشی از لوله سینه را کاهش داد.
کلید واژگان: لوله سینه, ساکشن کردن, کاهش صدای ساکشن -
علیرغم پیشرفت هایی که در جنبه های مختلف درمان سرطان ریه حاصل شده است، هنوز جراحی موثرترین روش درمان این سرطان است مشروط بر آنکه که تومور به طور کامل قابل برداشت باشد و بیمار تحمل عمل جراحی را داشته باشد. رادیوتراپی چه همراه با شیمی درمانی باشد و چه بدون آن اگر چه گاهی در تسکین علایم و حتی ایجاد درمان قطعی موفق است ولی نقش آن از جراحی خیلی کمتر است. شیمی درمانی به تنهایی، فقط برای تسکین موارد پیشرفته بیماری کاربرد دارد. متاسفانه درصد کمی از بیماران مبتلا به سرطان ریه در موقع تشخیص واجد شرایط مناسب و لازم برای عمل جراحی هستند.
هدف جراحی درمان قطعی بیماران است ولی گاهی نیز به منظور تسکین علایمی چون هموپتیزی ماسیو، عفونت، آبسه و افیوژن های مزاحم جنبی به کار گرفته می شود، اگر چه معمولا تسکین این علایم با راه های ساده تر غیرجراحی نظیر لیزر برونکوسکوپی، آنتی بیوتیک تراپی و رادیوتراپی موضعی موفق است. بیشتر عمل های جراحی که برای درمان سرطان ریه صورت می گیرد عبارتند از: لبکتومی و یا پنومونکتومی. نمونه گیری از عقده های لنفاوی مدیاستن و یا تشریح کامل این عقده های لنفاوی نیز جز الزامی درمان جراحی است. عمل های جراحی پیچیده تر نظیر اسلیولبکتومی، اسلیوپنومونکتومی و رزکسیون و بازسازی جدار قفسه سینه نیز رایج است. رزکسیون های غیر آناتومیک نظیر وج ریسکشن به علت میزان بالای عود موضعی بطور معمول استفاده نمی شود به همین دلیل رزکسیون سرطان ریه با استفاده از جراحی توراکوسکوپی (VATS) نیز رایج نیست. جراحی به تنهایی برای بیشتر بیماران در مرحله I و II کفایت می کند، اگر چه بعضی مطالعات اثر بخشی شیمی درمانی را دراین مراحل نشان داده اند. در مرحله IIIA اکثر متخصصین ترجیح می دهند که همراه با جراحی از روش های آدجوانت و نئوآدجوانت استفاده کنند. در مرحله IIIB و بالاتر اگر چه گاهی جراحی با موفقیت همراه با درمان های نئوآدجوانت و آدجوانت بکار می رود ولی نتایج درمانی ضعیف بوده و در موارد کمی رضایت بخش است.
کلید واژگان: سرطان ریه, درمان, جراحیIn spite of developments in all aspects of treatment of lung cancer, surgery is still the most effective treatment provided that the tumor could be resected completely. Although radiotherapy with or without chemotherapy effective in palliation or occasionally in curative treatment of lung cancer, it is less effective than surgery. Chemotherapy as a primary treatment is indicated only for palliation of advanced disease. Unfortunately only small numbers of patients are good candidates for surgical treatment. The goal of the surgical resection is to cure the patients, however, it is used occasionally just for palliation of symptoms such as hemoptysis, infection or intractable effusions. These symptoms could also be palliated with less invasive methods like laser therapy or radiation therapy. Most of the surgical procedures are lobectomy and pneumonectomy, sampling or complete resection of mediastinal lymph nodes which is an obligatory part of the surgery. More complex procedures like sleeve pneumonectomy and resection-reconstruction of the chest wall are used in some patients. Non anatomic resections like wedge resection are not standard forms of resection as they frequently result in a local recurrence, therefore, thoracoscopy is also not widely used for resection of lung cancer.Surgical resection is usually the only primary treatment for stage I & II, although some advise chemotherapy with surgery even at these stages. For stage IIIA, adjuvant or neo-adjuvant treatments are commonly advised. For stage IIIB or IV surgery has been used very occasionally in the form of multimodality treatments, although the results are poor.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.