به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

محمد شکرچی زاده

  • امیرمهدی نیک منش*، امیرمحمد رمضانیان پور، محمد شکرچی زاده
    با توسعه جامعه بشری و افزایش تعداد تصفیه خانه ها، تصفیه و دفع لجن آن هم در حجم زیاد، نیاز به یک مدیریت کارامد دارد. امروزه به دلیل کمبود زمین برای دفن لجن و محدودیت های زیست محیطی کاربرد لجن در کشاورزی، سوزاندن بعنوان یک راه حل مناسب برای دفع لجن مطرح می باشد. خاکستر لجن تصفیه خانه فاضلاب یکی از موادی است که در سالهای اخیر به عنوان جایگزین سیمان و مصالح سنگی در بتن و مصالح ساختمانی استفاده شده است.کیفیت خاکستر حاصل بستگی زیادی به منشا لجن و فرایند سوزاندن آن دارد. در همین راستا در پژوهش حاضر در 2 گام به رفع خلاهای موجود پرداخته شد. در ابتدا با بررسی لجن تمامی تصفیه خانه های فاضلاب تهران و انجام آنالیز های شیمیایی از قبیل XRF و XRD بهترین تصفیه خانه به لحاظ محتوای تشکیل دهنده انتخاب گردید. در ادامه با سوزاندن لجن فاضلاب در دمای 700 تا 1000 درجه سانتی گراد و انجام مجدد آنالیز های شیمیایی و همچنین محاسبه درصد فعالیت پوزولانی خاکستر های بدست آمده، مطلوب ترین دمای حرارت دهی انتخاب شد. از نتایج بدست آمده می توان استنباط کرد که با توجه به شرایط نمونه گیری این پژوهش، تصفیه خانه شهرک غرب به لحاظ محتوی تشکیل دهنده مطلوب ترین تصفیه خانه تهران می باشد. همچنین مناسب ترین دمای حرارت دهی برای نمونه های لجن خام به لحاظ فعالیت پوزولانی و واکنش پذیری، دمای 800 درجه سانتیگراد می باشد. به طور کل میتوان دریافت که اگرچه نمی توان خاکستر لجن را به عنوان یکی از انواع پوزولان های قوی طبقه بندی نمود، اما می توان از این خاکستر به عنوان ماده اولیه تولید سیمان پرتلند و همچنین به صورت یک پوزولان ضعیف در واکنش ها استفاده نمود. بنابراین امکان جایگزینی خاکستر لجن تصفیه خانه فاضلاب، در درصدهای بهینه در ساختار ملات و بتن با کاربردهای خاص و به عنوان جایگزینی برای سیمان، ریزدانه و پرکننده وجود دارد.
    کلید واژگان: توسعه پایدار, خاکستر لجن فاضلاب, پرکننده, پوزولان, سوزاندن
    Amirmahdi Nikmanesh *, Amirmohammad Ramezanianpour, Mohammad Shekarchizadeh
    With the development of the human community and increasing number of treatment plants, the treatment and disposal of high volume of sludge requires efficient management. Nowadays, due to the lack of land for burying sludge and environmental limitations of using sludge in agriculture, incineration is considered as a proper solution for sludge disposal. Sewage sludge ash is one of the materials that has been used in recent years as a substitute for cement and stone materials in concrete and construction materials.The quality of the resulting ash depends heavily on the origin of the sludge and its incineration process. Regarding this, there is no codified information about the content of the sludge of Tehran wastewater treatment plants, with considering its usage in construction materials. Also, there are many discrepancies in the heating process and the optimal incineration temperature of sewage sludge ash in the sources. In the first step, by examining the sludge of Tehran wastewater treatment plants and performing chemical analyzes such as XRF and XRD, the best treatment plant in terms of constituent content was selected. Then, by burning sewage sludge at 700 to 1000 C and re-analyzing XRF and XRD, as well as calculating the percentage of pozzolanic activity of the resulted ash, the most optimal heating process was selected.The obtained results of this study indicated that heating the Shahrake Gharb wastewater treatment plant's sludge at 800°C produced the most desirable sludge ash in case of chemical composition and pozzolanic activity. So, in general, it can be seen that although sludge ash could not be classified as one of the types of strong pozzolans, but this ash can be used as a raw material for Portland cement production and also as a weak pozzolan in reactions. Therefore, it is possible to replace the sewage sludge ash in optimal percentages in the mortar and concrete with Specified applications and as an alternative to cement, fine aggregate and filler.
    Keywords: sustainable development, Sewage Sludge Ash, Incineration, Pozzolan
  • عرفان عسکری پور سرمست، محمد شکرچی زاده، امیرمحمد رمضانیان پور، محمدجواد محمدی، حمیدرضا رجبلو، آرین خانی زاد
  • بررسی اثرات محیط زیستی بتن و روش های کنترل آنها / با تاکید بر استفاده از منابع آب خاکستری به عنوان آب نامتعارف در صنعت بتن
    محمدعلی معلمی، محمد شکرچی زاده، علی دوستی، سارا نظیف
  • محمد شکرچی زاده*، خسرو برگی، امیرمهدی ربیعی

    لزوم توجه ویژه به توسعه پایدار در رشته مهندسی عمران به منظور پیشرفت جوامع امروزی، بتن را به عنوان پرمصرف ترین ماده در این زمینه، مورد توجه محققین قرار داده است. در این راستا بتن فوق توانمند الیافی در جایگاه یکی از جدیدترین نوآوری ها در عرصه تکنولوژی بتن مورد توجه ویژه قرار گرفته است. هدف نوشتار پیش رو 1 آشنایی با ویژگی های برجسته بتن فوق توانمند که بکارگیری آن را در پروژه های ساخت و ساز، بهسازی و مقاوم سازی کارآمد می کند و 2 ترویج استفاده از بتن فوق توانمند در مهندسی پل در عرصه ملی با تکیه بر مطالعات همه جانبه داخلی برای بومی سازی آن می باشد. سعی شده است که گزارشی جامع از نوآوری ها و تجارب حاصله در حوزه بکارگیری بتن فوق توانمند در صنعت پل طی دو دهه اخیر در اقصی نقاط جهان ارایه و ضمن اشاره به محدودیت های کلیدی استفاده گسترده این مصالح برای احداث و نگهداری پل ها، سمت و سوی اصلی تحقیقات آینده بررسی شود.

    کلید واژگان: بتن فوق توانمند, مهندسی پل, بهسازی و مقاوم سازی, طرح اختلاط
    Mohammad Shekarchi *, Khosro Bargi, Amirmahdi Rabiee

    The necessity of attention to the sustainable development in civil engineering for the progress of modern societies has highlighted concrete as the most widely used construction material for researchers. In this way, Ultra High Performance Concrete (UHPC) has been highly appreciated as one of the newest inventions in the field of concrete technology. The purpose of this article is to: 1- depict outstanding properties of UHPC that make its utilization in construction, rehabilitation and strengthening projects efficient and 2- promote the application of UHPC in bridge engineering in the national scale relying on extensive domestic studies in order to localize it. Much effort has been made to present a comprehensive report on innovations and gained experiences in the field of using UHPC in the bridge industry during the last two decades in all parts of the world and investigate the main direction of future research pointing to the key constraints of the widespread use of this material for constructing and maintaining bridges.

    Keywords: : Ultra-High Performance Concrete (UHPC), Bridge Engineering, Rehabilitation, Strengthening, mix design
  • مهدی نعمتی چاری*، محمد شکرچی زاده
    پروفیل رطوبت در منافذ بتنی که در معرض چرخه های تر و خشک شدن متوالی مانند شرایط جزر و مد سواحل دریاهای آزاد قرار دارد، به صورت دایم در حال تغییر است. بخشی از ضخامت سطحی بتن که مقدار رطوبت موجود در منافذ آن در هر چرخه تر و خشک شدن، تغییر می نماید، ناحیه همرفتی نامیده می شود. تغییرات رطوبت در ناحیه همرفتی، مسیول انتقال بخش عمده ای از یون های مهاجم مانند کلراید در شرایط جزر و مدی و در نتیجه خوردگی میلگردهای مدفون در بتن می باشد. در این مقاله، چهار طرح مخلوط بتن عادی با نسبت آب به مواد سیمانی (w/cm) 40/0، 45/0، 50/0، و 55/0، همچنین دو طرح مخلوط شامل دوده سیلیس و زیولیت طبیعی با w/cm 45/0 ساخته شد و ضریب انتقال رطوبت آن در دماهای °C23، °C43 و °C63 با استفاده از روش ترکیبی آزمایشگاهی- عددی تعیین شد. سپس، با استفاده از ضرایب انتقال رطوبت به دست آمده و مدل عددی اجزاء محدود در نرم افزار ANSYS 5.4، توزیع رطوبت در بتن پس از قرارگیری در معرض چرخه های جزر و مد پیش بینی شده و عمق ناحیه همرفتی و حجم رطوبت ورودی در هر چرخه جزر و مد برای هر مخلوط بتن تعیین گردید. دستاوردهای این تحقیق بیانگر اثرات مثبت کاهش w/cm و جایگزینی بخشی از سیمان با دوده سیلیس و زیولیت طبیعی در کاهش عمق ناحیه همرفتی و حجم رطوبت ورودی به بتن بود. ضمنا نتایج نشان داد که با افزایش دما از °C23 به °C63، عمق ناحیه همرفتی بتن عادی و بتن حاوی مواد پوزولانی به ترتیب به میزان 91 و 124 درصد زیاد می شود. همچنین این افزایش دما، باعث افزایش حجم رطوبت ورودی در بتن در هر چرخه جزر و مد به ترتیب به میزان 175 و 202 درصد گردید.
    کلید واژگان: دما, عمق ناحیه همرفتی, پروفیل رطوبت, بتن اشباع نشده, دوده سیلیس, زئولیت, روش اجزاء محدود, مدل سازی عددی
    Mehdi Nemati Chari *, Mohammad Shekarchi
    The durability-based design of reinforced concrete structures especially in hot marine environment of Bandar-Abbas became extensively important during the last few years. It has been known that the durability of concrete mainly depends on how easily seawater containing chloride ions can ingress into an unsaturated concrete (Sabir et al., 1998; Hubert et al., 2003; Prabakar et al., 2010; Yoo et al., 2011). Chloride-induced corrosion of embedded reinforcement is more severe in tidal condition because of more ingress of chloride due to moisture convection phenomena. (Broomfield, 1997; Olajumok et al., 2009; Akindahunsi et al., 2010). In is necessary to approximate the moisture distribution in concrete due to wetting and drying cycles for determination of the moisture convection zone. The moisture transfer coefficient (MTC) is one of the most important parameters for prediction of moisture distribution. The moisture distribution is often influenced by environmental conditions such as temperature. The changes of the depth of convection zone can be assessed if MTC is available in various temperatures. In this research, six concrete mixtures were prepared in which four plain concrete mixtures were proportioned with water to cementitious materials (w/cm) ratios of 0.40, 0.45, 0.50, and 0.55. In addition to the plain concretes, one silica fume and one natural zeolite blended concrete mixtures with cement replacement levels of 7.5, and 10% and a w/cm ratio of 0.45 were considered. The moisture loss or water absorption of specimens exposed to wetting and drying were measured using the gravimetric method at temperatures of 23, 43, and 63 ºC. A finite element analysis was performed afterward to fit the experimental data to the governing equations of moisture transfer to determine the MTC. The moisture distribution of concrete exposed to wetting and drying and then the depth of convection zone (DCZ) are determined using approximated MTC and finite element-based model. The amount of water entered (AWE) to concrete surface subjected to tidal condition is also calculated.
    Keywords: Temperature, convection zone, moisture profile, Unsaturated concrete, silica fume, Zeolite, finite element method, Numerical modeling
  • محمد شکرچی زاده، سهیل جعفری نژاد*، امیر مهدی ربیعی
    ویژگی های منحصربه فرد و فوق العاده ی بتن فوق توانمند به عنوان مصالحی نوین در علم مهندسی عمران، افق های جدید و هیجان انگیزی را پیش روی طراحان سازه قرار داده است. یکی از این افق های طراحی که می تواند در آینده بسیار کاربردی باشد، ایده سازه های مرکب بتن عادی و بتن فوق توانمند است که باهدف استفاده حداکثری از ظرفیت مصالح، مطرح گردیده است. از این ایده می توان هم در ساخت سازه های جدید و هم در ترمیم و بهسازی سازه های موجود بهره برد. چنان که مطالعات و کاربردهای عملی اثبات نموده اند؛ سازه مرکب بتن آرمه عادی و بتن فوق توانمند، نسبت به سازه بتن آرمه اولیه، هم زمان بادوام تر و پر مقاومت تر خواهد بود. حال آنکه در هر سازه مرکبی، عملکرد یکپارچه مصالح با یکدیگر بسیار حیاتی است و این عملکرد یکپارچه از مسیر مقاومت پیوستگی بین مصالح به دست خواهد آمد. به علاوه، با توجه به جدید بودن ایده سازه های مرکب بتن عادی و بتن فوق توانمند، مطالعات بسیار محدودی در سطح دنیا در رابطه با مقاومت پیوستگی بین این مصالح انجام گرفته است؛ بنابراین در این مطالعه به عنوان بخشی از مجموعه مطالعات در رابطه با کاربرد بتن فوق توانمند در دانشکده فنی دانشگاه تهران، مقاومت پیوستگی بین بتن عادی و بتن فوق توانمند با استفاده از دو نوع آزمایش متداول، در حالات مختلف آماده سازی سطح بتن پایه، بررسی گردیده است. مطابق نتایج این پژوهش مقاومت پیوستگی بین این دو مصالح به شدت به شرایط آماده سازی سطح بتن پایه بستگی داشته و در صورت انجام آماده سازی سطحی مناسب، شرایط بسیار بهتری را حتی نسبت به ضوابط موجود در مراجع ایجاد می نماید.
    کلید واژگان: بتن فوق توانمند, مقاومت پیوستگی, بهسازی سازه های بتنی, سازه های مرکب بتن عادی و بتن فوق توانمند
    Mohammad Shekarchi Zadeh, Soheil Jafari Nejad *, Amir Mehdi Rabiee
    The unique properties and characteristics of ultra-high performance concrete as a new material in civil engineering have brought exciting new horizons to the designers. One of these design horizons that could be very applicable in the future is the idea of a composite of ultra-high performance and usual concrete, which has been put forward to make maximum use of the material capacity. This idea is useable in both of the new construction and repair (improvement) of existing structures. As studies and practical applications have shown, composite of usual and ultra-high performance concrete than original concrete structures will be stronger and durable. However, in any composite structures, the integrated performance of the materials is very important and this integrated performance will make through the interconnection resistance between materials. Also, as regards to the newness of composite the ultra-high performance and usual concrete, limited studies were conducted about to continuity strength between these materials. Therefore, the present research is one of a part in the collection studies related to applicable ultra-high performance concrete in faculty of engineering of Tehran University, continuity strength between usual and ultra-high performance concrete with using ordinary tests in a different mode of base concrete preparation has been studied. According to the results of this study, the continuity of the strength between the two materials is highly dependent on the basic concrete level preparation conditions and, if proper level preparation is carried out, will result in better conditions than even the reference standards
    Keywords: Ultra-High performance concrete, Continuity strength, Improvement concrete sturctures, Composite ultra-high performance, usual concrete structures
  • مجید نعمتی چاری *، مهدی نعمتی چاری، محمد شکرچی زاده، محمدرضا رئیس محمدیان
    امروزه برای ترمیم سازه‏های بتنی نیازمند شناختی صحیح و متناسب از مصالح ترمیمی هستیم تا بتوان با استفاده از آن به یک تعمیر کارا و موثر دست یافت. لذا مصالح ترمیمی باید به نحوی انتخاب گردد تا ویژگی‏های مختلف از جمله: مدول الاستیسیته و سازگاری حرارتی ملات ترمیمی با بتن اصلی سازه، نزدیک به هم بوده باشد. در این میان یکی از این مصالحی که سازگاری حرارتی مناسبی با بتن اصلی سازه دارد، استفاده از لاتکس استایرن اکریلات (SA) در ملات ترمیمی پایه سیمانی می‏باشد. از اینرو در پژوهش حاضر، ملات ترمیمی با نسبت‏های مختلف لاتکس SA به مواد سیمانی (5، 10، 15 و 20 درصد) ساخته شد و مشخصات فیزیکی و مکانیکی آنها شامل چگالی و میزان روانی و مقاومت‏های فشاری، خمشی و کششی تحت دو شرایط عمل‏آوری، مورد بررسی قرار گرفت. لازم به ذکر است که اولین شرایط عمل‏آوری اینگونه بوده که بعد از درآوردن آزمونه‏ها از قالب، به مدت 24 ساعت در آب، سپس در دما و رطوبت مشخص نگهداری شده‏اند (عمل‏آوری ترکیبی). دومین شرایط عمل‏آوری نیز بدین صورت بوده که بعد از درآوردن آزمونه‏ها از قالب، تا سن آزمایش در آب عمل‏آوری شده‏اند. نتایج آزمایش‏ها نشان داد که مشخصات مکانیکی ملات اصلاح‏شده در شرایط عمل‏آوری ترکیبی به دلیل هیدراته شدن سیمان در سنین اولیه و سپس تشکیل فیلم پلیمری، نسبت به شرایط عمل‏آوری در آب، نتایج بهتری را در همه سنین، به دست می‏دهد. استفاده از لاتکس SA، باعث افزایش روانی و کاهش چگالی شده است. همچنین استفاده از لاتکس SA در ملات ترمیمی، موجب کاهش 49 درصدی مقاومت فشاری در نسبت پلیمر به مواد سیمانی 20 درصد تحت شرایط عمل‏آوری ترکیبی در سن 28 روزه شده است؛ البته لاتکس SA، توانسته مقاومت خمشی و کششی را به ترتیب به میزان 21 و 19 درصد در نسبت پلیمر به مواد سیمانی 10 درصد تحت شرایط عمل‏آوری ترکیبی در سن 28 روز، افزایش دهد.
    کلید واژگان: ملات ترمیمی, لاتکس, استایرن اکریلات, عمل‏آوری
    Majid Nemati Chari *, Mehdi Nemati Chari, Mohammad Shekarchizadeh, Mohammadreza Reismohammadian
    In order to repair a concrete structure, it is currently necessary to have appropriate recognition of repair materials to achieve an effective and efficient repair. Therefore, the repair materials should be selected in a manner that different properties such as modulus of elasticity and thermal compatibility of the modified mortar be close to the substrate concrete of the structure. Styrene acrylate (SA) is a latex in a cement-based repair mortar, which has a good thermal compatibility with the substrate concrete. So, in this study, five mixtures of repair mortars have been prepared with different ratios of SA to cement materials (0, 5, 10, 15 and 20%) and their physical and mechanical properties including density, consistency and compressive, flexural and tensile strength have been investigated under two curing conditions In the first curing condition, the specimens are immerged in water for 24 hours after demolded and then maintained in the specific temperature and humidity. (Combined curing condition). In the second curing condition, the specimens are immerged in water up to the age of the test. The first curing condition, comparing with the second one, showed the better mechanical properties for the all test ages due to cement hydration at an early age and the formation of the polymeric film. The use of SA increased the flow and reduced the density. Moreover, the use of SA in repair mortar, in polymer to cement material ratio of 20%, reduced the compressive strength by 49% under combined curing condition at 28 days; SA, however, increased the flexural and tensile strength by 21% and 19%, respectively, in the polymer to cement materials ratio of 10% under combined curing condition at 28 days.
    Keywords: repair mortar, latex, styrene acrylate, curing
  • مهدی نعمتی چاری، اکبر صفری، محمد شکرچی زاده، مهدی چینی
    نفوذ یون کلراید و متعاقبا خوردگی میلگرد مدفون در بتن، یکی از دلایل اصلی تخریب بتن در سواحل خلیج فارس و دریای عمان است. شدت این تخریب در چرخه های متوالی تر و خشک شدن به مراتب بیشتر از سایر شرایط مانند شرایط مستغرق و اتمسفری می باشد. بنابراین برای طراحی سازه های بتن مسلح بر اساس عملکرد، لازم است انتقال توام رطوبت و یون کلراید در بتن غیر اشباع بوسیله مدلسازی دقیق عددی بررسی شود. از این رو در این مقاله، معادلات حاکم بر انتقال رطوبت و یون کلراید در بتن، بررسی شده و با استفاده از مدلسازی عددی بر اساس روش اجزاء محدود، پروفیل یون کلراید با در نظر گرفتن عوامل موثر بر آن، محاسبه شد. مقایسه داده های مدل عددی با نتایج آزمایشگاهی بدست آمده از سایت تحقیقاتی دانشگاه تهران در ساحل بندرعباس، بیانگر توانایی مدل ارائه شده در پیش بینی پروفیل یون کلراید در بتن بود. ضمنا خروجی مدل عددی با استفاده از نتایج آزمایشگاهی نشان داد که با افزایش نسبت آب به سیمان بتن از 40/0 به 45/0، مقدار بیشینه پروفیل کلراید، کاهش یافته و بعد از آن تا 55/0، مقدار بیشینه پروفیل کلراید، به آرامی افزایش یافته است؛ در صورتیکه نسبت مجموع وزن کلراید وارد شده در بتن به وزن بتن، تا 50 درصد زیاد شده است.
    کلید واژگان: بتن, پروفیل, روش اجزاء محدود, مدلسازی عددی, یون کلراید
    Mehdi Nemati Chari, Akbar Safary, Mohammad Shekarchizadeh, Mahdi Chini
    Chloride penetration into concrete and consequently corrosion of reinforcing steel is one of the main causes of concrete deterioration in Persian Gulf and Sea of Oman. Concrete deterioration exposed to tidal condition is very severe when compared to the atmospheric exposure condition. Therefore, it is necessary to accurately model the simultaneous moisture and chloride ingress into concrete for durability-based design of reinforced concrete structures. In this study, a finite element model was developed to numerically solve the governing differential equations of moisture and chloride transfer. Comparison of the model output with the ones obtained from experimental works in Bandar Abbas and Qeshm research sites showed that the proposed model can predict the chloride profile with good accuracy. By using the test results, the model output showed that the maximum chloride concentration decreased with increasing in water to cement ratio (w/c) from 0.40 to 0.45 and then slowly increased with increasing in w/c up to 0.55. Although, the total chloride concentration, which ingress into concrete, increased up to 50 %.
    Keywords: concrete, Profile, finite element method, Numerical Modeling, Chloride Ion
  • محمد شکرچی زاده*، عطیه فراهانی، محمدحسین تدین، رایحه خاقانپور
    امروزه سازه های بتنی نقش بسیار مهمی در زیرساخت های هر جامعه ای دارند. بنابر این شرایط و عملکرد این سازه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. در سال های اخیر تعداد زیادی از سازه های بتنی در مناطق جنوبی کشور در اثر پدیده خوردگی دچار آسیب دیدگی و یا خرابی زودرس شده اند. تخریب بتن در محیط های حاوی یون کلرید از جمله رایج ترین این خرابی ها در سازه های بتنی بوده و یکی از مهم ترین مشکلاتی است که مهندسان عمران در تعمیر و نگهداری سازه های بتنی منطقه خلیج فارس با آن مواجه می باشند. در راستای بررسی پدیده خوردگی ناشی از انتشار یون کلرید در بتن، نمونه هایی بتنی با 5، 10 و 15 درصد پوزولان متاکائولن با نسبت آب به مواد سیمانی 4/0 و بدون پوزولان با نسبت های آب به سیمان مختلف (35/0، 4/0 و 5/0) در شرایط رویارویی پاشش به مدت 50 ماه واقع در منطقه خلیج فارس (جزیره قشم) قرار داده شده است. نتایج حاکی از آن هستند که با افزایش نسبت آب به سیمان در آزمونه های بتنی واقع در محیط پاششی، ضریب انتشارپذیری افزایش می یابد. میزان غلظت کلرید سطحی نیز در کوتاه مدت، با افزایش نسبت آب به سیمان افزایش می یابد. در حالی که مقدار غلظت کلرید سطحی در بلند مدت به تدریج ثابت می شود. همچنین با افزایش زمان رویارویی آزمونه های بتنی در محیط کلریدی، میزان ضریب انتشارپذیری یون کلرید و غلظت کلرید سطحی در بتن کاهش می یابد. استفاده از متاکائولن نیز موجب کاهش ضریب انتشارپذیری یون کلرید در بتن و افزایش غلظت کلرید سطحی در مقایسه با آزمونه شاهد می شود.
    کلید واژگان: بتن, کلرید سطحی, ضریب انتشارپذیری یون کلرید, نسبت آب به سیمان, متاکائولن
    Mohammad Shekarchizadeh *, Atiye Farahani, Mohammad Hosein Tadayon, Rayehe Khaghanpour
    Today, concrete structures have a crucial role in the infrastructure of society. The conditions and performance of these structures are important. In recent years, due to corrosion phenomenon, a number of concrete structures in Southern areas of Iran have suffered damage or premature failure. Concrete damage in the chloride environments is the most common failure of reinforced concrete structures and an important problem for civil engineers which today they are faced with the maintenance of them. Recent societal shift toward sustainable consumption and growth applied to civil infrastructure systems requires the construction materials to be designed and used with utmost attention to their durability and long term response. Pozzolanic materials including silica fume, fly ash, slag, and metakaolin have been used in recent decades for developing high performance concrete with improved workability, strength and durability. Metakaolin has been used as a pozzolan for high performance concrete applications. This material is a thermally activated alumino-silicate which is mostly manufactured by calcinations of kaolin clay at the temperature range of 500-850°C [1].
    Keywords: Concrete, Diffusion coefficient, Surface chloride, Metakaolin, Water to cement ratio
  • بررسی تاثیر درصد پوزولان زئولیت و نسبت آب به سیمان روی ضریب سن بتن واقع در ناحیه جزر و مدی و پاششی جزیره قشم
    عطیه فراهانی، محمدحسین تدین، محمد شکرچی زاده
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال