محمدرضا بهانشی

نوزادان بخش مراقبت های ویژه تحت مداخلات تهاجمی و دردناک قرار می گیرند. درد نوزادان پر استرس ترینتجربه ای است که توسط والدینی که فرزندآن ها در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بستری شده است گزارش می شود. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر حضور مادران بر دیدگاه آنان نسبت به کنترل درد در نوزادان انجام شد.

این پژوهش از نوع نیمه تجربی است. حجم نمونه بر اساس مطالعه مقدماتی بر روی 20 مادر، 150 نفر تعیین گردید. ابزار گردآوریداده ها پرسشنامه شامل اطلاعات فردی و24 سوال 4 گزینه ای بود که دیدگاه مادران را نسبت به کنترل درد قبل و بعد از حضور بر بالین نوزاد در طول انجام مداخلات دردناک می سنجید. پرسشنامه قبل و بعد از انجام پروسیجر با نظارت پژوهشگر توسط مادران تکمیل می شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی استیودنت و آنالیز رگرسیون جند متغیره استفاده شد. نرم افزار مورد استفاده در این پژوهش SPSS18 بوده و سطح معنیداریآزمون هاکمتر از 5درصد در نظر گرفته شده است(P<0/05).

نتایج نشان داد که بین دیدگاه قبل و بعد از مداخله اختلاف آماریمعنی داری وجود دارد (P<0/001). بر اساس یافته هایآماری این پژوهش بین سن مادران مورد مطالعه که در گروه 21-30 سال بودند قبل و بعد از حضور در بخش از نظر دیدگاه در کنترل درد اختلاف آماریواضحیدیده شد. ((P<0. 05)همچنین تفاوت دیدگاه مادران در دو مرحله حساب گردید و اثر عوامل مختلف روی آن با مدل رگرسیون خطی سنجیده شد مشخص کردید که تنها متغیر تعداد دفعات ملاقات معنی دار بود (P<0/002).

از آنجائی که تمایل مادر به ماندن در کنار کودک با کاهش تعداد پروسیجرهای دردناک و استفاده بیشتر از سداتیوها افزایش می یابد باید تلاش نمود تا حد امکان تعداد مداخلات دردناک محدود شده و همچنین به علت اهمیتنقش والدین در مراقبت از نوزاد بستری مادران به مشارکت در امر مراقبت از نوزاد به خصوص در طول انجام مداخلات دردناک تشویق شوند.