محمود کبیری
-
زمینه و هدف
شواهد حاکی از آن است که در کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه، استراحت طولانی مدت و عدم تحرک منجر به افزایش کلسیم ادراری شده و متعاقب آن تشکیل کریستال های کلسیم اگزالات و کلسیم فسفات نشان داده شده است. همچنین، به نظر می رسد چاقی یکی از عوامل مرتبط با تشکیل سنگ باشد. بنابراین، هدف کلی این پژوهش بررسی تاثیر تمرین ورزشی هوازی بر اندازه خرده سنگ های دستگاه ادراری در مرحله پس از سنگ شکنی برون اندامی و نیز بررسی شاخص توده بدنی در بیماران مبتلا به سنگهای ادراری بود.
مواد و روش هابخش اول پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی بوده و در قالب طرح تحقیق 2 گروهی به صورت پیش آزمون- پس آزمون اجرا شد. 30 نفر بیمار مرد از میان مراجعه کنندگان به مرکز جراحی محدود اردیبهشت اصفهان به صورت هدفمند انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی، به دو گروه تمرین هوازی (15نفر) و گروه کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین ورزشی هوازی شامل 2 هفته تمرینات هوازی دویدن روی نوارگردان و هر هفته 3 جلسه 1 ساعته به صورت اینتروال، در گروه تجربی انجام گرفت. در بخش دوم این پژوهش، تعداد200 بیمار مبتلا به سنگ های ادراری که به مرکز جراحی محدود و سنگ شکنی اردیبهشت اصفهان مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات دموگرافیک و اندازه گیری قد، وزن و محاسبه شاخص توده بدنی در آن ها انجام گرفت.
یافته هانتایج آزمون تحلیل واریانس نشان می دهد که تمرین ورزشی موجب کاهش اندازه سنگ کلیه در گروه تجربی شده است (05/0>p). همچنین بررسی شاخص توده بدنی بیماران نشان داد 5/51 درصد افراد دارای اضافه وزن و 11درصد چاق بودند. شیوع اضافه وزن در زنان نسبت به مردان بیشتر بود.
بحث و نتیجه گیریانجام حرکات ورزشی بر اندازه خرده سنگ های ادراری در گروه تجربی تاثیر داشته است. همچنین بررسی نتایج، بیانگر فراوانی قابل توجه افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی در بیماران دچار سنگ کلیه می باشد. با توجه به این که این عامل خطر قابل حذف یا کاهش است، می توان با آموزش به افراد چاق پیشگیری اولیه و در افراد مبتلا به سنگ کلیه و دچار افزایش وزن با پیشیگری ثانویه از جمله ورزش کردن، احتمال عود آن را کاهش داد.
کلید واژگان: تمرین ورزشی هوازی, سنگ کلیه, سنگ شکنی برون اندامی, شاخص توده بدن -
زمینه و اهداف
تجویز نرمال سالین با حجم بالا در طول عمل جراحی پیوند کلیه برای بهبود عملکرد گرافت توصیه شده است ولی میتواند اسیدوز متابولیک شدید را بدنبال داشته باشد. این مطالعه تاثیر استفاده از تجویز سریع نرمال سالین در محدوده زمانی آناستوموزعروقی همراه با کاهش حجم کل مایع تجویزی حین عمل را بر وضعیت اسید و باز، الکترولیتها و عملکرد گرافت بررسی نموده است.
مواد و روش هادر یک کارازمایی بالینی خودشاهد در 30 بیمار حین پیوند کلیه، در فاصله زمانی شروع تا خاتمه انجام آناستوموز عروقی، سرعت تجویز نرمال سالین از cc/kg/h 10 به cc/kg/h 50 افزایش داده شد. وضعیت اسید و باز،الکترولیتها و آنیون گپ در ابتدا و انتهای عمل و کراتینین سرم و برون ده ادراری تا 48 ساعت پس از عمل ثبت و با استفاده از آزمون Paired sample t test در نرم افزار آماری SPSS آنالیز شده، در سطح 05/0 تحلیل گردید.
یافته هاکراتینین سرم 24 و 48 ساعت پس از عمل به ترتیب 59/1 ± 04/3 و 53/ 1± 22/2 mg/dl بود. تغییر PH در این فاصله اختلاف معنی دار آماری نشان نداد (818/0 = P) ولی کلر از 95/3 ± 23/94 به 84/3 ± 37/99 افزایش داشت (001/0> P) همچنین BE از 47/3 ± 55/3- به 65/2 ± 40/8- (001/0> P) و انیون گپ از 72/7 ± 46/30 به 25/8 ± 15/26 کاهش یافت (023/0P=).
نتیجه گیریتجویز سریع نرمال سالین در فاصله زمانی انجام آناستوموز عروقی ضمن داشتن اثرات مثبت تجویز مایع زیاد بر عملکرد گرافت میتواند از شدت اسیدوز متابولیک ناشی از تجویز حجم بالای نرمال سالین در گیرنده های پیوند کلیه بکاهد.
کلید واژگان: پیوند کلیه, نرمال سالین, آنیون گپ, اسیدوزBackground And ObjectivesInfusion of large volumes of normal saline is recommended for facilitating graft function during kidney transplantation surgery but it can cause severe metabolic acidosis. Here we studied the effects of intraoperative rapid normal saline infusion on vascular anastomosis، acid base، electrolytes and graft function.
Materials And MethodsIn this study 30 patients were evaluated during kidney transplantation. Infusion of normal saline was started and increased from 10 ml/kg/h to 50 ml/kg/h during vessel anastomosis. Acid base balance electrolytes and anion gap measured at the beginning and end of surgery serum creatinine and urine output was measured up to 48 hours after surgery. Data analyzed was performed by statistical method.
ResultsSerum creatinine at 24 and 48 hours after surgery were 3. 04 ± 1. 59 and 2. 22 ± 1. 53 mg/dl respectively. PH change during the surgery was not significant (p=0. 818) but serum chloride increased from 94. 23 ± 3. 95 to 99. 37 ± 3. 84 (P< 0. 001). Base excess and anion gap decreased respectively from -3. 55 ± 3. 47 to -8. 40 ± 2. 65 (P<0. 001) and from 30. 46 ± 7. 72 to 26. 15 ± 8. 25 (P=0. 023) respectively.
ConclusionRapid infusion of normal saline to vessel anastomosis during the kidney transplantation is a risk for development of metabolic acidosis while it has beneficial effects on graft function.
Keywords: Kidney Transplantation, Normal Saline, Acidosis, Anion Gap -
مقدمهفتق اینگوینواسکروتال مثانه یک وضعیت بالینی نادر می باشد. فتق مثانه اغلب کوچک و از نظر بالینی خاموش است و به طور تصادفی و در طی ترمیم انتخابی فتق تشخیص داده می شود. در صورت وجود تومور و یا نکروز، باید رزکسیون مثانه انجام گیرد. تا به حال موارد کمی از فتق مثانه همراه با نئوپلاسم گزارش شده است که اغلب در طی عمل جراحی کشف شده اند.
گزارش مورد: در این جا ما تجربیات خود را در زمینه ی سه مورد فتق اینگوینواسکروتال مثانه که با سیستکتومی نسبی و ترمیم معمول فتق درمان شده اند، گزارش می کنیم. یکی از بیماران Transitional cell carcinoma (TTC) سطحی درجه ی بالا و یکی از آن ها سنگ مثانه داشت.نتیجه گیریزمانی که همراه با یک فتق حجیم اینگوینواسکروتال مثانه، سنگ یا تومور مشاهده می شود، با وجود طبیعی بودن هر سه لایه ی مثانه درمان منطقی مشابه دیورتیکول اکتسابی با خارج کردن دیورتیکول (سیستکتومی نسبی) است.
کلید واژگان: فتق اینگوینال, سیستوسل اسکروتومی, سنگ مثانه, تومور مثانه, سیستکتومی نسبی, ترمیم فتقBackgroundInguinoscrotal hernia of the bladder is a rare clinical entity. Bladder herniation is commonly small, clinically silent, and incidentally detected during elective hernioplasty. Bladder resection is indicated if tumor or necrosis is detected. Few cases of bladder herniation containing neoplasia have been reported and usually discovered intraoperatively. Case Report: We herein reported our experience with 3 inguinoscrotal bladder hernias treated with partial cystectomy and routine herniorrhaphy. One patient had high grade superficial transitional cell carcinoma and one had bladder stone.ConclusionDespite the 3 layers of the bladder being normal, it seems reasonable to manage cases of massive inguinoscrotal bladder hernia accompanied by stone or tumor like acquired diverticular disease by diverticular excision (partial cystectomy).Keywords: Inguinal hernia, Bladder hernia, Scrotal cystocele, Bladder stone, Bladder tumor, Partial cystectomy, Herniorrhaphy -
مقدمه
تشخیص دقیق و درمان به موقع عوارض جراحی پس از پیوند کلیه از کارهای مهم دست اندرکاران درمان بیماران پیوند کلیه می باشد. در این مطالعه، لیک ادراری به عنوان یکی از عوارض شایع و مهم پیوند کلیه مورد بررسی قرار گرفت تا شاید بتوان میزان بروز آن را کاهش داد.
روش هااین مطالعه بر روی 248 بیماری که از اولین پیوند کلیه در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان (تیر ماه 1382) تا اسفند ماه 1385 تحت این عمل جراحی قرار گرفته اند انجام شد. روش نمونه گیری به صورت سرشماری و با استفاده از پرسشنامه بود و داده های آن به وسیله ی نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته هااز مجموع 248 بیمار مورد مطالعه، 12 مورد (8/4درصد) به لیک ادراری، 7 مورد (8/2 درصد) به انسداد ادراری و 7 مورد (8/2 درصد) به عفونت زخم دچار شده بودند. ارتباط آماری معنی داری بین میزان بروز لیک ادراری، انسداد و لیک ادراری و عفونت زخم وجود داشت ولی ارتباط بین میزان بروز لیک ادراری و بیماری های زمینه ای فرد گیرنده (دیابت، پرفشاری خون و بیماری ایسکمیک قلبی)، جنس و سن فرد دهنده و یا کاداور، کاداور یا دهنده ی زنده، خویشاوند و غیر خویشاوند بودن فرد دهنده، میزان دوز کورتون مصرفی و مدت زمان بیهوشی معنی دار نبود.
نتیجه گیریبین میزان بروز لیک ادراری با میزان انسداد ادراری و میزان بروز عفونت زخم ارتباط معنی داری وجود دارد. به نظر می رسد که تکنیک جراحی (نه سایر فاکتورهای همراه) علت اصلی تعیین کننده ی میزان بروز لیک ادراری پس از عمل جراحی پیوند کلیه می باشد.
کلید واژگان: فیستول ادراری, انسداد ادراری, عفونت زخم جراحی, عوامل تکنیکیBackgroundEarly and accurate diagnosis and management of surgical complications occurring after kidney transplantation are mandatory for the team managing these patients. Urinary leakage is one of the most important complications. In this paper we determine the incidence of urine leakage and its related factors in order to find ways for reducing this complication.
MethodsThis descriptive study was performed in Al-zahra hospital, affiliated to Isfahan University of Medical Sciences. Data was collected by reviewing files of all the patients transplanted in this center from 2003 to 2008 and they were recorded in questionnaires. The data was analyzed by SPSS software.
FindingsOf the total of 248 patients, 12 (4.8%) had urine leakage, 7 (2.8%) had urine obstruction and 7 (2.8%) had wound infection. There was a statistically significant relation between leakage and obstruction of the urinary system, as well as between urine leakage and wound infection. There was no statistically significant relation between the incidence of urine leakage and the recipient's age, sex and underlying diseases; age and sex of the donor; cadaver/alive or relative/non-relative donors, the dosage of corticosteroids, and the duration of anesthesia.
ConclusionIt is suggested that the technique of the surgery, not the other associated factors of the donor and recipient, is the main factor affecting urine leakage following kidney transplantation.
-
هدف
هرچند هنوز پیوند کلیه از جسد رایج می باشد، لیکن استفاده از دهندگان زنده به عنوان منبع مهمی برای کلیه پیوندی محسوب می شوند افراد گیرنده کلیه از افراد زنده از نظر بقای گرافت وضعیت بهتری دارند. در این مطالعه، ما نتایج پیوند کلیه از دهنده زنده خویشاوند، غیر خویشاوند و جسد در شهر اصفهان را مورد بررسی قرار دادیم.
روش هاجهت انجام این مطالعه، کلیه بیمارانی که از سال 1381 به بعد در مراکز آموزشی – درمانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تحت عمل پیوند قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. عوارض مورد بررسی شامل پر فشاری خون، عفونت ادراری، تب، موارد رد پیوند، نشت مایع، نارسایی حاد کلیوی، ترمبوز عروق کلیوی و وجود انسدادی ادراری بود. نوع دهنده پیوند (زنده خویشاوند، غیر خویشاوند و جسد) نیز مشخص گردید و عوارض در سه گروه مقایسه شد. جهت بررسی آماری، از آزمون کای دو و یا آزمون دقیق فیشر استفاده شد.
نتایجدر مجموع 100 بیمار پیوند شده بودند (22 نفر از جسد، 10 نفر از فرد زنده خویشاوند و 68 بیمار از فرد زنده غیر خویشاوند). از نظر میزان عوارض پس از عمل، میزان رد پیوند در موارد غیر خویشاوند از گروه دیگر بیشتر بود (%49.7،P=0.02). میزان نارسایی کلیوی در موارد پیوند از جسد از سایر موارد بیشتر بود (%68،P=0.02). از نظر عفونت ادراری در موارد پیوند از فرد غیر خویشاوند بیشتر بود (%26، P=0.04). از نظر کل عوارض، در موارد پیوند از جسد بیشتر از سایر موارد بود (%81،P=0.04).
نتیجه گیریبا توجه به رد بالای پیوند در موارد پیوند غیر خویشاوند و عوارض ناشی از پیوند از جسد، به نظر می رسد که بهترین نوع پیوند از افراد خویشاوند باشد.
کلید واژگان: پیوند کلیه, عوارض, پیامد, خویشاوند, رد پیوندIntroductionAlthough renal transplantation from cadaver is common, living donors continue to be an important source of transplanted kidneys. Recipients of living-donor kidneys demonstrate improved graft survival. In this study, we evaluated the outcomes of renal transplantation from cadaver, related donors and unrelated donors in Isfahan.
MethodsWe evaluated all of the patients who underwent kidney transplantation in hospitals affiliated to Isfahan University of Medical Sciences in 2002. We assessed complications including hypertension, urinary tract infection, fever, transplant rejection, urinary leak, renal failure, renal vessels thrombosis and urinary tract obstruction. Donors (living related, living unrelated, cadaver) were registered and complications were compared in the three groups. Chi-square and Fisher exact tests were used for statistical analysis.
ResultsOne-hundred patients were evaluated (22 had received kidneys from cadaver, 10 from living related donors, and 68 from living unrelated donors). Transplant rejection was most common in recipients of kidneys from living unrelated donors (49.7%, P=0.02). Renal failure was most common in recipients of kidneys from cadaver (68%, P=0.02), urinary infection was most common in recipients of kidneys from living unrelated donors (26%, P=0.04). Overall, complications were most common in patients who had received kidneys from cadaver (81%, P=0.04).
ConclusionsGiven the high transplant rejection rate in recipients of kidneys from living unrelated donors, and the complications observed in recipients of kidneys from cadaver, kidney transplant from living related donors seems to be the most favorable option.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.