به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

مریم خادمی بمی

  • زینب ابراهیم آبادی، مریم خادمی بمی، مریم گلزاده، سید مهدی کلانتر، محمدحسن شیخها*
    مقدمه

    پروتئین توموری p53 (TP53) یک پروتئین تنظیم کننده مهارکننده تومور می باشد که نقش مهمی در اسپرماتوژنز دارد. یکی از مهمترین تنظیم کننده های p53 ژن MDM2 می باشد که به عنوان تنظیم کننده منفی مسیر p53 عمل می کند. با توجه به نقش کلیدی p53 و MDM2 در آپوپتوز سلول های جنسی، چندشکلی های ژنتیکی که بتواند در عملکرد آنها نقش داشته باشد ممکن است بر روی آپوپتوز سلول های جنسی و ریسک ناباروری مردان موثر باشد.

    هدف

    این مطالعه جهت آزمایش ارتباط چندشکلی های ژنتیکی TP53 72 Arg>Pro (rs1042522) و MDM2 309 T>G (rs937283) با نقص اسپرماتوژنتیک در جمعیت ایرانی انجام شد.

    موارد و روش ها

    یک مطالعه مورد-شاهدی بر روی 150 مرد با آزواسپرمی غیرانسدادی و اولیگواسپرمی شدید و همچنین 150 مرد بارور انجام شد. دو نوع چندشکلی ژنتیکی 72 Arg>Pro در TP53 و 309 T>G در MDM2 با روش PCR-RFLP و ARMS-PCR به ترتیب ژنوتیپ شدند.

    نتایج

    بررسی ما نشان داد که شیوع آللی و ژنوتیپی چندشکلی ژنتیکی TP53 R72P به طور معنی داری در گروه مورد و شاهد متفاوت نبود (به ترتیب 41/0p=، 40/0p=). همچنین ارتباط معنی داری بین توزیع آللی (0/46p=) و ژنوتیپی (0/78p=) چندشکلی ژنتیکی MDM2 309 T>G بین گروه شاهد و مورد نبود.

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه نشان داد که چند شکلی TP53 و MDM2 به نظر می رسد که در پاتوژنز ناباروری مردان و نقص اسپرماتوژنیک نقشی ندارد.

    کلید واژگان: آپوپتوز, ناباروری مردان, MDM2, TP53, پلی مورفیسم
    Zeinab Ebrahim Abadi, Maryam Khademi Bami, Maryam Golzadeh, Seyed Mehdi Kalantar, Mohammad Hasan Sheikhha *
    Background

    Tumor protein p53 (TP53) is a tumor suppressor transcriptional regulator protein which plays a critical role in the spermatogenesis. One of the most important regulators of p53 is Murine double minute 2 (MDM2), which acts as a negative regulator of the p53 pathway. Based on the key role of p53 and MDM2 in germ cell apoptosis, polymorphisms that cause a change in their function might affect germ cell apoptosis and the risk of male infertility.

    Objective

    This study was designed to examine associations of TP53 72 Arg>Pro (rs1042522), and MDM2 309 T>G (rs937283) polymorphisms with spermatogenetic failure in Iranian population.

    Materials And Methods

    A case-control study was conducted with 150 nonobstructive azoospermia or severe oligozoospermia and 150 fertile controls. The two polymorphisms, 72 Arg>Pro in TP53 and 309 T>G in MDM2, were genotyped using PCR-RFLP and ARMS-PCR respectively.

    Results

    Our analyses revealed that the allele and genotype frequencies of the TP53 R72P polymorphism were not significantly different between the cases and controls (p=0.41, p=0.40 respectively). Also, no significant differences were found in the allelic (p=0.46) and genotypic (p=0.78) distribution of MDM2 309 T>G polymorphism between patients and controls.

    Conclusion

    The results of this study indicate that polymorphisms of TP53 and MDM2 genes are unlikely to contribute to the pathogenesis of male infertility with spermatogenetic failure.

    Keywords: Apoptosis, Male infertility, MDM2, TP53, Polymorphisms
  • حمیدرضا اشرف زاده، طاهره نظری، مسعود دهقان طزرجانی، مریم خادمی بمی، سعید قاسمی اسماعیل آباد، نسرین قاسمی*
    مقدمه

    فاکتور نکروزیز دهنده تومور آلفا (TNFα) یک سیتوکاین با فعالیت چند گانه است که فعالیت های مختلف سلولی در ارتباط با اسپرماتوژنز را تنظیم می کند. رسپتور شماره 1 TNFα فعالیت TNFα را تنظیم می کند و وجود پلی مورفیسم در این رسپتور می تواند به اختلال کارکرد ژنی و ناباروری مردانه منتهی گردد.

    هدف

    هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین پلی مورفیسم TNFR1 36 A/G و آزواسپرمی ایدیوپاتیک در جمعیت مردان ایرانی است. 

    موارد و روش ها:

    در این مطالعه مورد شاهدی، 108 مرد آزواسپرم و 119 مرد بارور مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق میزان پلی مورفیسم TNFR1 36 A/G در گروه مورد که مبتلا به آزواسپرمی ایدیوپاتیک بودند و به مرکز ناباروری یزد مراجعه کردند با گروه شاهد مقایسه گردید. جهت شناسایی پلی مورفیسم روش PCR-RFLP در دو گروه مورد استفاده قرار گرفت، هضم آنزیمی محصولات PCR به وسیله آنزیم Mspa1I انجام و محصولات روی ژل الکتروفورز نمایش داده شد. فراوانی A→G در مردان آزواسپرم و سالم محاسبه شد.

    نتایج

    نتایج نشان داد که فراوانی ژنوتیپ AG، GG در مردان آزواسپرم به صورت معنی داری بیش از گروه شاهد بود (007/0= pو (229/4-248/1) 298/2=OR)، (149/0=p، (498/2-869/0) 47/1=OR). نتایج نشان داد که فراوانی آلل G در مردان آزواسپرم تفاوت معنی دار آماری با گروه مردان بارور دارد (001/0>p، (355/3-580/1) 302/2=OR).

    نتیجه گیری

    ژنوتیپ GG و فراوانی آلل G احتمال بروز آزواسپرمی غیر انسدادی را افزایش می دهد.

    کلید واژگان: پلی مورفیسم, ناباروری مردانه, اسپرماتوزوآ, سایتوکاین
    Hamid Reza Ashrafzadeh, Tahere Nazari, Masoud Dehghan Tezerjani, Maryam Khademi Bami, Saeed Ghasemi-Esmailabad, Nasrin Ghasemi
    Background

    Tumor necrosis factor-alpha (TNF-α) is a multifunctional cytokine that regulates different cellular activities related to spermatogenesis. Tumor necrosis factor-alpha receptor 1 (TNFR1) mediates TNF-α activity and polymorphism in TNFR1 could lead to gene dysfunction and male infertility.

    Objective

    The aim of this study is to determine the association of TNFR1 36 A/G polymorphism with the idiopathic azoospermia in Iranian population.

    Materials And Methods

    This case-control study included 108 azoospermic and 119 fertile men. This research investigated the frequency of TNFR1 36 A/G polymorphism in cases who were idiopathic azoospermic men referred to Yazd Research and Clinical Center for Infertility, Iran in comparison with controls. polymerase chain reaction- restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) method was used to investigate the polymorphism in both case and control groups. PCR fragments were digested by Mspa1I enzyme and products were appeared by gel electrophoresis. The abundance of A→G was calculated in the azoospermic and healthy men.

    Results

    According to the present study, GG and AG genotypes frequency in the azoospermic men group were higher than the control group (OR= 2.298 (1.2484.229), p=0.007), (OR=1.47 (0.869-2.498, p=0.149). Our findings also showed that G allele frequency in azoospermic men had significant difference compared to the control group (OR=2.302 (1.580-3.355), p

    Conclusion

    It seems that the GG genotype and G allele have an association with increased risk of non-obstructive azoospermia.

    Keywords: Polymorphism, Male infertility, Spermatozoa, Cytokines, Tumor necrosis factor alpha
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال