مطهره رضوان
-
نانوذرات مغناطیسی (MNP) به عنوان عوامل کنتراست در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و چارچوب های آلی فلزی (MOF) به دلیل تخلخل بالا و ساختار قابل تنظیم به عنوان نانوحامل های دارو و عوامل کنتراست جدید در زیست پزشکی ظهور کرده اند. طراحی نانوپلتفرم های کارآمد که از خواص ترکیبی هر دو جزء MNP و MOF بهره مند باشد از اهمیت بالایی برخوردار است.در این پژوهش، یک روش سنتز درجا جهت ساخت نانوکامپوزیت هسته-پوسته متخلخل Cu-ferrite@MOF با هدف طراحی عامل کنتراست MRI گزارش کرده ایم. ابتدا نانوذراتCu-ferrite با روش هیدروترمال ساخته شد، سپس با افزودن اسید فوماریک به نانوذرات، جزء F0 آن فعال شده و در پی آن هسته زایی MOFالقا می گردد. نهایتا هسته Cu-ferrite با پوسته کریستالیMOF پوشانده شده و ساختار MOF@Cu-ferrite شکل می گیرد. نانوکامپوزیت MOF@Cu-ferrite دارای ویژگی هایی همچون تخلخل بالا، سایت های عملکردی سطحی متعدد، پایداری کریستالی خوب، سمیت پایین فلزی مس، پراکندگی عالی در آب، خاصیت مغناطیسی بالا و قیمت ارزان می باشد. جهت بررسی اثر نانوکامپوزیت MOF@Cu-ferrite در میزان شدت سیگنال MRI ثبت شده، تصاویر وزن T2 به وسیله ی دستگاه MRI برای غلظتهای گوناگون آهن از نانوکامپوزیت مغناطیسی به دست آمد. افزایش غلظت آهن در نمونه ها با تغییر شدت سیگنال همراه بود. همچنین نرخ آسایش عرضی r2 برای غلظت های مختلف آهن برابر با mM-1s-1 504.7 بدست آمد. نتایج نشان داد نانوذرات مغناطیسی Cu-ferrite با پوشش MOF پتانسیل بالقوه ای به عنوان عامل کنتراست منفی در MRI دارند و با کاهش زمان آسایش T2 سبب تغییر شدت کنتراست در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی می شوند.
کلید واژگان: نانوذرات مغناطیسی فریت- مس, عامل کنتراست T2, تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)Magnetic nanoparticles (MNPs) have emerged as contrast agents in magnetic resonance imaging (MRI) and metal-organic frameworks (MOFs) due to their high porosity and adjustable structure, serving as drug carriers and new contrast agents in biomedicine. Designing efficient nanoplatforms that leverage the combined properties of both MNPs and MOFs is of great importance.In this study, we introduce a simple in-situ synthesis method for a mesopore core-shell nanocomposite structure of MOF@Cu-ferrite. Initially, Cu-ferrite nanoparticles were synthesized using a hydrothermal method. Subsequently, the addition of fumaric acid to the Cu-ferrite nanoparticles activated the F0 component, inducing MOF nucleation. As a result, the Cu-ferrite core was gradually covered with a crystalline MOF shell, forming the MOF@Cu-ferrite structure. The MOF@Cu-ferrite nanocomposite is characterized by high porosity, numerous accessible surface functional sites, good crystalline stability, low toxicity of copper, excellent water dispersion, high magnetic properties, and cost-effectiveness. This study investigates the effect of the MOF@Cu-ferrite nanocomposite on the MRI signal intensity. T2-weighted images were obtained using MRI scanner at various iron concentrations of the magnetic nanocomposite, showing a significant change in signal intensity with increasing iron concentration. The transverse relaxivity rate (r2) for different iron concentrations was found to be 504.7 mM-1s-1. The results showed that Cu-ferrite magnetic nanoparticles coated with MOF have significant potential as negative contrast agents in MRI, reducing T2 relaxation time and improve contrast intensity in MR images.
Keywords: Copper-Ferrite Magnetic Nanoparticle, T2 Contrast Agent, Magnetic Resonance Imaging -
پیشرفتها در تصویربرداری سرطان از تشخیص و اندازهگیری ضایعه، به سمت ارزیابی کمی فرایندهای متابولیک و فعل و انفعالات سلولی و ملکولی با سرعت بالا در حال انجام است. استرومای تومور به عنوان یک عامل اساسی در پاتوفیزیولوژی تومور نقش مهمی را در استراتژیهای درمانی و هدف قرار دادن محیط ریزتومور بازی میکند. از همین رو کنترل موفقیت آمیز سرطان نیازمند بررسی برهمکنشهای پیچیده سلولی و ملکولی در بافت سرطان می باشد. ادغام پیشرفتهای صورت گرفته در زیستشناسی ملکولی، شیمی سنتتیک و تکنیکهای تصویربرداری، تشخیص بر پایه تصویربرداری را به سمت حوزه ملکولی – عملکردی سوق داده است. بنابراین علم تصویربرداری به دنبال یافتن برنامههای کاربردی در تحقیقات علوم پایه، پیش بالینی و مطالعات ترجمانی سرطان می باشد. تصویربرداری هسته ای، تصویربرداری نوری و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) از ابزارهای اولیه هستند که برای تشخیص سرطان در حال توسعه می باشند. این تکنیکها به واسطه رشد و پیشرفت پروبهای ملکولی که اخیرا برای ثبت خصوصیات ملکولی و فیزیولوژیکی در داخل بدن بهبود یافته اند، در حال توسعه می باشند. در این مطالعه به مروری بر تکنیکهای تصویربرداری ملکولی و پروبهای رایج و همچنین استراتژیهای به کارگیری آنها میپردازیم.
IntroductionAdvancements in cancer imaging are rapidly moving from the detection and size measurement of a lesion to the quantitative assessment of metabolic processes and cellular and molecular interactions. Tumor stroma as an important factor in tumor pathophysiology plays an important role in treatment strategies and targeting the tumor microenvironment. Therefore, successful cancer control requires the study of complex cellular and molecular interactions in cancer tissue. The integration of advances in molecular biology, synthetic chemistry, and imaging techniques has shifted imaging-based diagnosis to molecular function. Therefore, imaging science seeks to find applications in basic science, preclinical, and translational research in cancer. Positron emission tomography, single-photon emission computed tomography, optical imaging, and magnetic resonance imaging are the primary tools being developed for oncologic imaging. These techniques are being developed due to the development of molecular probes that have recently been improved to record in vivo molecular and physiological properties. Herein, we review molecular imaging techniques and common probes in preclinical studies, as well as their application strategies.
Keywords: Molecular imaging, Diagnosis, Cancer, Prob -
مقدمهکارسینوم سلول بازال (BCC) یکی از شایعترین سرطانهای پوست در انسان است. تاکنون روشهای درمانی مختلف با اثربخشیهای متفاوت برای آن درنظر گرفته شده است. در این میان بهکارگیری روشهای جدید کمتهاجم ازجمله فتودینامیکتراپی (PDT) که دارای حداکثر میزان اثربخشی و تاثیرات زیبایی مطلوب و کمترین اسکار میباشد مورد اهمیت قرار گرفته است.هدفهدف از انجام پژوهش مرور مطالعات مرتبط با فنآوریهای نوری و PDT برای درمان BCC، بررسی میزان بهبود و مقایسه آن با روشهای رایج دیگر است.روش بررسیجستجوی مقالات مرتبط با کارآزمایی بالینی انسانی ازطریق پایگاه اطلاعاتی PubMed با کلمات کلیدی basal cell carcinoma، photodynamic therapy،BCC ، PDT، clinical trial،study human صورت پذیرفت.
یافتهها و نتیجهگیری: از میان مقالات بهدستآمده از پایگاه اطلاعاتی PubMed، 34 مقاله که ارتباط مناسبی با موضوع داشتند انتخاب شد. با توجه به شرایط متفاوت آزمایشها نتایج میزان اثربخشی بین 50 درصد تا بیش از 90 درصد را در مدتزمان پیگیری 3 ماه تا 10 سال نشان میدهند. نرخ بازگشت تومور در فاصله زمانی بین 6 ماه تا 84 ماه پیگیری پس از درمان PDT بین 4 درصد تا بیش از 30 درصد در مطالعات مختلف گزارش شده است. همچنین مقایسه صورتگرفته بین روشهای رایج درمانی نشان میدهد با وجود اثربخشی مطلوب PDT در درمان تومورهای سلول بازال، PDT بهعنوان گزینه جایگزین درمانی در شرایط خاص درنظرگرفته میشود.کلید واژگان: کارسينوم سلول بازال, فتوديناميک?تراپي, کارآزمايي باليني
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.