به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب مهران کوچک

  • مهران کوچک*، نیلوفر طاهرپور، میرمحمد میری، روجا اسدپور، فاطمه ایل بیگی، سید پوژیا شجاعی، محمد سیستانی زاد
    زمینه و هدف

    فشارخون بالا یک عامل خطر مهم و قابل کنترل برای بیماری های قلبی، سکته مغزی، نارسایی کلیه و بیماری های عروق محیطی محسوب می شود. هدف از مطالعه حال حاضر تعیین میزان آگاهی بیماران مبتلا به سکته مغزی خونریزی دهنده نسبت به کنترل فشارخون و ارایه راهکارهایی جهت ارتقا سطح آگاهی بیماران بوده است.

    روش بررسی

    این مطالعه یک مطالعه مقطعی-توصیفی می باشد که با هدف ارزیابی آگاهی بیماران مبتلا به سکته مغزی خونریزی دهنده نسبت به مصرف داروهای ضد فشارخون انجام شد. جامعه مورد مطالعه در این طرح شامل تمام بیماران مبتلا به سکته مغزی خونریزی دهنده، بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام حسین (ع) شهر تهران در بازه زمانی شهریور تا اسفند 1399 بودند. اطلاعات مرتبط با آگاهی از فشارخون و مصرف داروها توسط محقق و با روش ارتباط مستقیم با بیمار یا همراه بیمار تکمیل گردید. در این پژوهش، 17 نفر از مبتلایان سکته مغزی خونریزی دهنده متعاقب بیماری پرفشاری خون در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام حسین (ع) شهر تهران وارد مطالعه شدند. میزان تبعیت صحیح از درمان در این مطالعه با استفاده از پرسشنامه موریسکی بررسی گردید.

    یافته ها:

     در این مطالعه میانه سنی بیماران 67 سال بوده است که 10 نفر (82/58%) زن بودند. میانه فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در بدو ورود 170 و mmHg 95 بود. چهار نفر (53/23%) از وجود این بیماری در خود آگاهی نداشتند. از 13 نفری که از بیماری پرفشاری خون خود آگاه بودند، 11 نفر (71/64%) تحت نظر پزشک بودند. اما هفت نفر (64/63%) با وجود اینکه تحت نظر پزشک بودند و تبعیت از درمان مطلوبی داشتند، فشار خون کنترل شده نداشتند که منجر به فوت شده است.

    نتیجه گیری: 

    این مطالعه هشداری برای بیماران و پرسنل بهداشتی به منظور توجه بیشتر به کنترل فشارخون می باشد. همچنین آموزش افراد جامعه و نیز کادر بهداشتی در زمینه اهمیت تشخیص به موقع و درمان دقیق پرفشاری خون به شدت توصیه می گردد.

    کلید واژگان: فشارخون, سکته مغزی خونریزی دهنده, بخش مراقبت های ویژه, آگاهی بیمار}
    Mehran Kouchek*, Niloufar Taherpour, Mirmohammad Miri, Roja Asadpour, Fatemeh Ilbeygi, Seyed Pouzhia Shojaei, Mohammad Sistanizad
    Background

    Hypertension is an important and controllable risk factor for heart diseases, stroke, renal failure and peripheral vascular disease. The aim of this study was to determine the level of awareness of patients with hemorrhagic stroke to control blood pressure and to provide solutions to improve patients’ awareness.

    Methods

    This study is a descriptive cross-sectional study that was conducted to evaluate the knowledge of patients with hemorrhagic stroke about the use of antihypertensives. The study population consists of all patients with hemorrhagic stroke, who were admitted to the intensive care unit of Imam Hossein Hospital in Tehran from September 2020 to March 2021. Data related to blood pressure awareness and drug history was completed by the researcher through the method of direct contact with the patients or their relatives. In this study, 17 patients diagnosed with hemorrhagic stroke due to hypertension who were admitted to the intensive care unit of Imam Hossein Hospital in Tehran, were included. The extent of the exact treatment adherence was assessed using the Morisky questionnaire.

    Results

    In this study, the median of patients age was 67 and 10 (58.82%) of them were women. The median systolic and diastolic blood pressures were 170 and 95 mmHg on admission. 4(23.53%) subjects were not aware of the disease. Out of 13 people who were aware of their hypertension, 11(64.71%) were under the supervision of a physician. However, 7(63.64%) of the subjects, despite being under the supervision of a physician and acceptable drug adherence, did not have controlled blood pressure and expired.

    Conclusion

    This study is a warning for patients and health care providers to pay more attention to blood pressure control. Furthermore, educating the community as well as medical staff about the importance of timely diagnosis and accurate treatment of hypertension is highly recommended.

    Keywords: blood pressure, hemorrhagic stroke, intensive care unit, awareness}
  • مهران کوچک، میرمحمد میری، احمد زاهدی، امیراحمد نصیری*

    زمینه و هدف:

     بخشی از موارد مرگ ناشی از سکته مغزی (استروک) در محیط های خارج از بیمارستان رخ می دهد. لذا سیستم اورژانس پیش بیمارستانی نقش مهم و حیاتی در مدیریت بیماران دچار استروک دارد. مطالعه حاضر به ارزیابی دانش و آگاهی پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی ایلام در تشخیص بیماران دچار استروک و اقدامات لازم حین انتقال به بیمارستان می پردازد.

    روش ها

    مطالعه مقطعی حاضر در بیمارستان ها و مراکز اوراژنس پیش بیمارستانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال 1400 انجام شد. برای سنجش دانش و آگاهی پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی در مورد استروک، پرسشنامه ای محقق ساخته حاوی 20 سوال، و همچنین اطلاعات دموگرافیک پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی همچون سن، جنسیت، رشته تحصیلی توسط ایشان تکمیل و با مراجعه حضوری محقق جمع آوری گردید.

    یافته ها

    میانگین سنی 109 نفر از پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی 6/6±32/4 سال بود. اکثر پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی فارغ التحصیل مقطع کاردانی و رشته فوریتهای پزشکی بودند. میانگین امتیاز دانش و آگاهی پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی در مورد استروک برابر 3/5±16/9 از 20 بود که با توجه به معیار امتیازدهی، سطح آگاهی خیلی خوب برآورد گردید. البته سطح آگاهی خیلی ضعیف و ضعیف به ترتیب در 0/9 % (1 نفر) و 1/8 % (2 نفر) از پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی ثبت شد. هیچ ارتباط معنی داری بین میانگین سطح دانش و آگاهی پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی با رشته تحصیلی گزارش نشد.

    نتیجه گیری

    یافته های مطالعه حاضر نشان داد که سطح دانش و آگاهی پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی ایلام در زمینه استروک مطلوب است، با این وجود دانش و آگاهی درصد بسیار کمی از افراد در سطح ضعیف یا خیلی ضعیف بود. انجام مطالعات بیشتری در این زمینه پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: سکته مغزی (استروک), دانش, اورژانس پیش بیمارستانی}
    Mehran Kouchek, Mirmohammad Miri, Ahmad Zahedi, Amirahmad Nassiri*
    Background and Aim

    Some mortality due to stroke occur outside the hospital. Therefore, the pre-hospital emergency medical services (EMS) plays an important and vital role in the management of stroke patients. The present study evaluated the knowledge of prehospital emergency medical services (EMS) personnel in the diagnosis of stroke patients.

    Methods

    This cross-sectional study was conducted in hospitals and pre-hospital EMS affiliated to Ilam University of Medical Sciences, Ilam, Iran in 2022. In order to measure the knowledge and awareness of pre-hospital EMS personnel regarding stroke, a researcher-made questionnaire containing 20 questions, as well as demographic data such as age, gender, field of study was collected.

    Results

    The mean age of 109 pre-hospital EMS personnel was 32.4±6.6 years old. Most of them were graduates of associate degree in emergency medicine. The mean score of knowledge obtained by the pre-hospital EMS personnel was 16.9±3.5 out of 20, which according to the grading, the knowledge level was estimated to be very good. Of course, very weak and weak level of awareness was recorded in 0.9% (n=1) and 1.8% (n=2) of pre-hospital EMS personnel, respectively. No significant relationship was recorded between the mean level of knowledge and field of study.

    Conclusion

    The findings of the present study showed that the level of knowledge of Ilam pre-hospital EMS personnel in the field of stroke is favorable, however, the knowledge of a very small percentage of them was at a weak or very weak level. It is recommended conducting more studies in this field.

    Keywords: Stroke, Knowledge, Emergency Medical Services (EMS)}
  • مهران کوچک، رضا محمدی، میرمحمد میری*

    زمینه و هدف :

    استرس شغلی در بخش مراقبت های ویژه بر سلامتی و کیفیت زندگی پرستاران تاثیر جدی دارد. توجه به کیفیت زندگی پرستاران و کاهش استرس شغلی می تواند منجر به ارایه بهتر خدمات درمانی در بخش و بیمارستان گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استرس شغلی با کیفیت زندگی در پرستاران بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان های منتخب نیروی دریایی انجام شد.

    روش ها

    در مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر تعداد 76 پرستار در بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان های منتخب نیروی دریایی در جنوب کشور در سال 1399 شرکت داشتند. نمونه گیری به صورت سرشماری و در دسترس انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی 26 سیوالی (WHOQOL-BREF) و استرس شغلی بود که توسط پرستاران تکمیل شد و سپس داده ها مورد آنالیز قرار گرفت.

    یافته ها

    میانگین نمره استرس شغلی و کیفیت زندگی در پرستاران بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان های منتخب نیروی دریایی به ترتیب 7/1±42/9 و 19/1±62/3 برآورد شد که هر دو در سطح متوسطی قرار دارد. استرس شغلی با کیفیت زندگی پرستاران ارتباط معکوس و معنی دار دارد. استرس شغلی و کیفیت زندگی با هیچ کدام از متغیرهای دموگرافیک پرستاران ارتباط معنی داری نداشتند.

    نتیجه گیری

    یافته های مطالعه حاضر نشان داد که بین کیفیت زندگی با استرس شغلی ارتباط معنی دار و معکوس وجود دارد، بدین صورت که افزایش استرس شغلی پرستاران در بخش مراقبت های ویژه بر کیفیت زندگی آنان تاثیر منفی می گذارد و همین امر می تواند بر کیفیت ارایه مراقبت های بالینی در بخش، تاثیر سوء داشته باشد. لذا بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس شغلی می بایست در دستور کار مسیولین بهداشت و درمان قرار گیرد.

    کلید واژگان: استرس شغلی, کیفیت زندگی, پرستار, بخش مراقبتهای ویژه}
    Mehran Kouchek, Reza Mohammadi, Mirmohammad Miri*
    Background and Aim

    Occupational stress in the Intensive Care Unit (ICU) has a serious impact on the health and quality of life of nurses. Paying attention to the quality of life of nurses and reducing occupational stress can lead to better provision of medical services in the ICU and hospital. Therefore, the present study was conducted to determine the relationship between occupational stress and quality of life in ICU nurses in selected naval hospitals.

    Methods

    In this descriptive-analytical study, 76 ICU nurses in selected naval hospitals in the south of Iran in 2019 participated. Sampling was done by census and available methods. The research tools included the 26-question quality of life (WHOQOL-BREF) and occupational stress questionnaires, which were completed by nurses, and then data were analyzed.

    Results

    The mean score of occupational stress and quality of life in ICU nurses in selected naval hospitals were estimated as 42.9±1.7 and 62.3±19.1 respectively, both of which are at a moderate level. Occupational stress has an inverse and significant relationship with quality of life in ICU nurses. Occupational stress and quality of life had no significant relationship with any of the ICU nurses' demographic variables.

    Conclusion

    The findings of the present study demonstrated that there is a significant and inverse relationship between the quality of life and occupational stress in ICU nurses, so the increase in occupational stress of ICU nurses has a negative effect on their quality of life, and this can affect the quality of providing clinical care in hospital. Therefore, improving the quality of life and reducing occupational stress should be on the agenda of health officials.

    Keywords: Occupational Stress, Quality of Life, Nurse, Intensive Care Unit (ICU)}
  • میرمحمد میری، رفیده فلاحی نژاد قاجاری، رضا گوهرانی، محمد سیستانی زاد، مهران کوچک*
    زمینه و هدف
    انعقاد درون رگی منتشر (DIC)، فعال شدن پاتولوژیک سیستم انعقاد خون به صورت منتشر در رگ های مختلف بدن است، که از شایع ترین اختلالات پاراکلینیکی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) می باشد. در مطالعه حاضر، میزان بروز سندرم شبه DIC و تاثیر آن بر میزان مورتالیتی و روزهای بستری در بیماران بخش مراقبت های ویژه ارزیابی شد.
    روش ها
    مطالعه حاضر به روش کوهورت تاریخی بین سالهای 92 تا 96 از طریق رجوع به بانک اطلاعاتی بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام حسین (ع) و ثبت اطلاعات دموگرافیک و بالینی موردنیاز انجام شد. میزان بروز سندرم شبه DIC بعد از 48 ساعت از ورود بیمار به ICU محاسبه و گزارش شد. میزان مورتالیتی یا ترخیص بعنوان پیامد اولیه و طول مدت بستری در ICU بعنوان پیامد ثانویه در همه بیماران ثبت گردید.
    یافته ها
    در مجموع 1257 بیمار بستری در ICU ارزیابی شد که میزان بروز DIC-like syndrome در این بیماران برابر 7/5 % (72 نفر) بود. از 72 بیمار با DIC-like syndrome تعداد 43 نفر مرد بودند، تعداد 58 نفر سن بالاتر از 40 سال را داشتند. بیشتر بیماران مورد ارزیابی نمره آپاچی 20-15 داشتند. میانگین روزهای بستری، برای بیماران با سندرم DIC (72 بیمار) برابر 8/22 روز و برای دیگر بیماران (1185 بیمار) برابر 18 روز بود (P=0.06) و همچنین بیشتر بیماران با سندرم DIC بیش از 28 روز در ICU بستری بودند. مورتالیتی، در بیماران مبتلا به DIC-like syndrome به صورت معناداری از دیگر بیماران بستری در ICU بالاتر بود. بین ابتلا بهDIC-Like Syndrome و متغیرهای سن و جنس و نمرهAPACHE ارتباط معناداری به دست نیامد. همچنین در همه داده های گزارش شده اختلاف معنی داری بین بیماران DIC-like syndrome با دیگر بیماران بستری در ICU مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    بروز DIC-like syndrome منجر به افزایش میزان مرگ و میر در بیماران بستری در ICU می گردد. بنابراین هرگونه اختلال انعقادی حتی منحصر به نتایج آزمایشگاهی باید بلافاصله پیگیری و درمان گردد
    کلید واژگان: انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC), بخش مراقبتهای ویژه (ICU), مرگ و میر}
    Mir Mohammad Miri, Rofeideh Falahi Nejadghajari, Reza Ghoharani, Mohammad Sistanizad, Mehran Kouckek*
    Background And Aim
    Disseminated intravascular coagulation (DIC) is a pathologic activation of the blood coagulation system in various organs of the body, which is one of the most common paraclinical disorders in intensive care unit (ICU) patients. In this study, the incidence of DIC-like syndrome and its effect on mortality rate and hospitalization days in patients in the intensive care unit were evaluated.
    Methods
    This study included a historical cohort in which demographic and clinical data of patients admitted to the ICU of the Imam Hossein Hospital between 2013 and 2017 years was collected from the ICU database. The incidence of DIC-like syndrome was calculated and reported 48 hours after the patient entered the ICU. Mortality rate or discharge was the primary outcome. Duration of hospitalization in the ICU was a secondary outcome and was recorded in all patients.
    Results
    A total of 1257 patients admitted to the ICU were evaluated and the incidence of DIC-like syndrome in these patients was 5.7% (n=72). Of the 72 patients with DIC-like syndrome, 43 were men, 58 of whom were over 40 years of age. Most patients had an Apache score of 15-20. The mean number of hospitalization days were 22.8 days for patients with DIC syndrome (72 patients) and 18 days for other patients (1,185 patients) (P = 0.06), and most patients with DIC syndrome were admitted to the ICU for more than 28 days . Mortality was significantly higher in patients with DIC-like syndrome than in other ICU-treated patients. There was no significant relationship between DIC-like syndrome and age and sex variables, and APACHE scores. In other reported data, no significant difference was found between DIC-like syndrome patients and other ICU patients.
    Conclusion
    The incidence of DIC-like syndrome leads to an increase in mortality rates in ICU patients. This suggests that any coagulation disorder, even limited to laboratory results, should be immediately followed and treated.
    Keywords: Disseminated Intravascular Coagulation (DIC), Intensive Care Unit (ICU), Mortality}
  • مهران کوچک، میرمحمد میری، محمد سیستانی زاد، مسعود زنگی، رضا گوهرانی*
    زمینه و هدف
    تزریق خون به صورت گسترده برای بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه مورد استفاده قرار می گیرد و پزشکان معمولا از غلظت هموگلوبین برای تصمیم گیری در مورد تزریق خون بهره می برند. در این راستا استراتژی های مختلف تزریق خون از جمله تزریق خون آزاد (liberal) و محدود (restrictive) بر اساس آستانه غلظت هموگلوبین ارائه گردیده است. لذا با توجه به اهمیت تزریق خون در بخش مراقبتهای ویژه، مطالعه حاضر با هدف بررسی الگوهای مصرف خون در بخشهای مراقبتهای ویژه بیمارستان امام حسین (ع) در تهران طی سالهای 93-89 طراحی و اجرا شد.
    روش ها
    مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است که به صورت Historical Cohort در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان امام حسین (ع) اجرا شد. در این مطالعه پرونده تمام بیماران با سن بیشتر از 18 سال پذیرش شده به بخش مراقبتهای ویژه در سالهای 89 تا 93 بررسی شد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیماران و اطلاعات مربوط به الگوی مصرف خون در چک لیست مربوطه جمع آوری شد. در پایان با روش های آماری مناسب، الگوی مصرف خون در بخشهای مراقبت های ویژه تعیین و گزارش شد و با استانداردهای بین الملی مقایسه گردید.
    یافته ها
    در مطالعه حاضر 654 بیمار بستری در ICU بررسی شدند که 327 نفر آنها دریافت خون داشتند و 327 نفر آنها دریافت خون نداشتند. از 327 بیماری که دریافت خون داشتند و در بخش مراقبتهای ویژه بستری بودند تعداد 62 بیمار (19 %) هموگلوبین کمتر از 7 داشتند و در واقع طبق استراتژی تزریق خون محدود، خون دریافت نموده بودند. تعداد 220 بیمار (2/67 %)، هموگلوبین بین 7 تا 10 داشتند و 45 بیمار (8/13 %)، هموگلوبین بیشتر از 10 داشتند. بیمارانی که دریافت خون داشتند، بطور معنی داری روزهای بیشتری را در بخش ای سی یو بستری بودند و روزهای بیشتری تحت مکانیکال ونتیلاسیون بودند (001/0p=). در مطالعه حاضر 58 بیمار آنمی داشتند که همه این بیماران در گروه با هموگلوبین کمتر از 7 بودند. میزان مرگ ثبت شده در بین گروه های مورد مطالعه اختلاف معنی داری نداشت (56/0p=)، اگرچه درصد بیشتری از مرگ ها در بیماران با هموگلوبین کمتر از 7 ثبت شد.
    نتیجه گیری
    در مطالعه حاضر 19% بیمارانی که دریافت خون داشتند، هموگلوبین کمتر از 7 داشتند و طبق استراتژی تزریق خون به صورت محدود انجام شده بود. از سویی پیامدهای بالینی تزریق خون در بیماران با سطح هموگلوبین مختلف، اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشت. همچنین بنظر می رسد در ایران مصرف محصولات خون بر اساس استراتژی استاندارد و بین المللی تزریق خون صورت نمی گیرد. با توجه به اهمیت تزریق خون در بخش مراقبتهای ویژه، انجام تمهیداتی جهت رعایت استراتژی های استاندارد ضروری می نماید.
    کلید واژگان: الگوی مصرف خون, استراتژی تزریق خون آزاد, استراتژی تزریق خون محدود, هموگلوبین, بخش مراقبت های ویژه}
    Mehran Kouchek, Mir Mohammad Miri, Mohammad Sistanizad, Masood Zangi, Reza Goharani *
    Background And Aims
    Blood transfusion is commonly used for patients in intensive care units (ICU), and physicians usually decide to order blood transfusion according to the hemoglobin (Hb) level. In this regard, various strategies for blood transfusions, including liberal and restrictive transfusion strategies, are presented on the basis of Hb level threshold. Considering the importance of blood transfusions in the ICU, the current study aimed to appraise blood transfusion practices in the ICU of Imam Hossein hospital in comparison with international strategies during 2010-2014.
    Methods
    This retrospective cohort study was conducted in the ICU of Imam Hussein hospital. The medical files of all patients older than 18 years admitted to the ICU during 2010-2014 were examined. Patient's demographic and clinical information and data about the blood transfusion were collected in the checklist. Finally, by using appropriate statistical analysis, the patterns of blood transfusion in the ICU were determined and compared with international strategies.
    Results
    In this study, 654 patients were hospitalized in the ICU, of which 327 patients did not receive any blood transfusion and 327 patients received blood transfusion. Among the 327 patients who received blood transfusion, 62 patients (19%) had a hemoglobin (Hb) less than 7, and were indeed transfused by restrictive strategy. Also, 220 patients (67.2 %) had Hb between 7 and 10, and 45 patients (13.8 %) had Hb more than 10. Patients who received blood transfusion were hospitalized significantly for more days in the ICU and had significantly more days under mechanical ventilation (p=0.001). In this study, 58 patients had anemia, all of whom had Hb less than 7. The death rate recorded in the study showed no significant difference between groups according to Hb level (p=0.56), although a higher percentage of deaths were recorded in patients with Hb less than 7.
    Conclusion
    In this study, 19% of the patients who received blood transfusion had Hb less than 7, and were transfused by the restrictive transfusion strategy. This is while the clinical outcomes of blood transfusion in patients with different Hb levels was not significantly different. Therefore, it seems that blood transfusion in Imam Hossein hospital is not according to the international strategy of blood transfusion. Given the importance of blood transfusions in the ICU, measurements to comply with standard strategies is necessary.
    Keywords: Blood transfusion, liberal transfusion strategy, Restrictive transfusion strategy, Hemoglobin, Intensive care unit}
  • مجید مختاری، مهران کوچک، میرمحمد میری، رضا نیک اندیش، حسنعلی کریم پور، رضا گوهرانی، مهرداد سلوکی
    سابقه و هدف
    ترومبوسیتوپنی در بیماران بستری در ICU شایع می باشد. با توجه به خلا و یا تعداد مقالات محدود در کشور، با هدف ارزیابی ارتباط بین تعداد پلاکت، ریسک فاکتورهای ترومبوسیتوپنی و بقای بیماران در ICU، این تحقیق روی بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین (ع) در سال های 88-1386، انجام گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه با طراحی مقطعی، بر روی کلیه بیماران 18 سال و بالاتر که به مدت بیش از 48 ساعت در ICU بستری بوده و در هنگام پذیرش تعداد پلاکت آنها طبیعی بود، انجام گرفت. از مدل multivariate logistic regression برای بررسی رابطه ترومبوسیتوپنی و مرگ ومیر در ICU استفاده شد و نقش تعداد پلاکت ها با مرگ و میر و بروز ترومبوسیتوپنی بررسی شد.
    یافته ها
    از 394 بیمار مورد بررسی، ترومبوسیتوپنی در4/61 درصد و مرگ و میر در 3/21 درصد بیماران بروز کرد. بروز مرگ در افراد غیرترومبوسیتوپنی 2/9 درصد و افراد ترومبوسیتوپنیک 5/28 درصد بود (001/0P <). بیمارانی که دچار ترومبوسیتوپنی در طی بستری در ICU شدند، به طور معنی داری تعداد پلاکت بدو بستری، حداقل پلاکت و نیز تعداد پلاکت روز چهارم کمتری داشتند. جنس مونث، طول مدت بستری در ICU و میزان آلبومین سرم با ایجاد ترومبوسیتوپنی همراهی معنی داری داشت و تعداد پلاکت بالاتر در بدو بستری درICU با کاهش قابل ملاحظه ریسک ترومبوسیتوپنی همراه بود. در آنالیزmultivariate regression سن ایجاد ترومبوسیتوپنی در طی بستری، INR بالا، متوسطAPACHE II Score بالاتر، درمان جایگزینی کلیوی و تهویه مکانیکی به طور قابل ملاحظه ای همراه با افزایش مرگ و میر بود.
    نتیجه گیری
    میزان بروز ترومبوسیتوپنی و مرگ در بیماران بستری در ICU بالا بوده و جای نگرانی دارد؛ لذا بررسی اتیولوژی آن و نیز اقدامات برای کاهش میزان بروز آنها را توصیه می نماید.
    کلید واژگان: ترومبوسیتوپنی, ICU, مرگ و میر, پیش آ}
    Majid Mokhtari, Mehran Koochak, Mir Mohammad Miri, Reza Nikandish, Hassan Ali Karimpoor, Reza Goharani, Mehrdad Solooki
    Background
    Thrombocytopenia is common in ICU patients. The objective of this study was to evaluate possible links between platelet counts and survival in ICU patients.
    Materials And Methods
    All patients who were admitted to the Imam Hossein Medical Center ICU for at least 2 days and were 18 years or older with absence of thrombocytopenia at the time of admission were included in this retrospective study. A multivariate logistic regression model was used to examine thrombocytopenia and ICU mortality as the outcome variable.
    Results
    From 565 patients admitted in that ICU during the study period, 394 matched the inclusion criteria. The incidence of thrombocytopenia was 57.5% and mortality was 61.4%. Mortality rate was 28.5 % in thrombocytic patients vs. 9.2% in non-thrombocytic patients (p‹0.001). Patients with ICU acquired thrombocytopenia had statistically significant lower baseline, minimum and 4th day platelet counts. Female sex, longer ICU stay, admission platelet counts, and albumin levels were significantly associated with occurrence of thrombocytopenia. Higher platelet counts on admission were associated with significantly reduced risk of thrombocytopenia (P=0.00). On multivariate regression analysis age, ICU acquired thrombocytopenia, higher INR, higher mean APACHE II score, renal replacement therapy, and mechanical ventilation were significantly associated with mortality.
    Conclusion
    The incidence of thrombocytopenia and subsequent mortality in ICUs is considerably high and is a real medical concern. In patients, who spend ≥ 2 days in the ICU and have normal platelet counts at ICU admission, a decline in platelet counts to less than 150,000/mL is an indicator of poor prognosis.
    Keywords: Thrombocytopenia, ICU, mortality, Prognosis}
  • مهران کوچک، مصطفی علوی مقدم، فرشاد حیدری، مهدی احمدی نژاد، میرمحمد میری
    سابقه و هدف
    ترومبوآمبولی وریدی یکی از شایعترین مشکلاتی است که در بخش مراقبتهای ویژه می تواند وضعیت عمومی بیمار را پیچیده تر نماید. هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز این عارضه در بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین بود.
    مواد و روش ها
    این تحقیق به روش مقطعی روی کلیه بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین در محدوده زمانی 86-1385 انجام گرفت. سن، جنس، بیماری زمینه ای و روش درمانی آنها مشخص و ثبت گردید. تشخیص ترومبوآمبولی با شک بالینی و با تایید سونوگرافی داپلر بود. بیماران پرخطر مطابق معیار WELL''s تعیین شده و داروی پروفیلاکسی دریافت نموده و ارتباط آن با بروز آمبولی تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. میزان بروز آمبولی و مرگ و میر در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن برآورد گردید.
    یافته ها
    از 339 بیمار، 14 نفر (1/4%) ترومبوز وریدی پیدا کردند. 5 نفر (7/35%) از آنها دچار آمبولی ریه شدند که 3 نفرشان (4/21%) فوت کردند (2 نفر از سرویس جراحی عمومی و 1 نفر از سرویس جراحی اعصاب)؛ مرگ و میر ناشی ازآمبولی در کل بیماران 89/0% بود. از بین این 14 نفر فقط 5 نفر (7/35%) داروی پروفیلاکسی دریافت کرده بودند و هیچکدام از 3 بیمار فوت شده پروفیلاکسی دریافت نکرده بودند. بر اساس بیماری زمینه ای، 4 نفر در سرویس جراحی عمومی، 6 نفر در سرویس جراحی اعصاب، 3 نفر در سرویس ارتوپدی، و 1 نفر در سرویس داخلی بستری بودند. روش پروفیلاکسی در تمام موارد هپارین و انوکساپارین بود، یک مورد هم فیلترگذاری در ورید اجوف تحتانی انجام شد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد بروز ترومبوآمبولی وریدی و مرگ و میر ناشی از آن در ICU قابل پیش بینی بوده و نیز به نظر می رسد که انجام پروفیلاکسی در بیماران پرخطر احتمالا می تواند از آمبولی ریوی گسترده و مرگ و میر ناشی از آن جلوگیری کند.
    کلید واژگان: ترومبوز وریدهای عمقی, آمبولی ریه, بروز, مرگ و میر}
    Mehran Koucheck, Mostafa Alavi Moghadam, Farshad Heidari, Mehdi Ahmadinejad, Mir Mohammad Miri *
    Background And Aim
    Venous Thromboembolism is one of the most serious conditions in ICU that might complicate patient’s general condition. This descriptive study was delivered to assess the cumulative incidence of VTE amongst ICU Patients in a general university hospital in Tehran in a one year period.
    Materials And Methods
    We reviewed all the files from patients admitted to ICU for a one year period from May 2005 to May 2006. Patients who had an episode of venous thromboembolism were selected and their age, gender, preliminary disease, prophylaxis regimen for venous thromboembolism, treatment approach, and their outcome were recorded.
    Results
    There were 14 cases of venous thromboembolism among 339 patients admitted. Out of these 14 patients 5 had pulmonary thromboembolism and 3 patients expired (2 general surgery and 1 neurosurgery cases). 5 out of 14 patients had received prophylaxis for venous thromboembolism while none of the 3 expired patients had received it. Based on the underlying disease, there were 4 general surgery patients, 6 neurosurgery, 3 orthopedic surgeries, and 1 internal medicine patient. Treatment approach in all cases was heparin and enoxaparin administration while one case had IVC filter. ‍
    Conclusion
    It can be concluded that the incidence of VTE in ICU patients and the mortality rate is predictable; therefore correct and effective DVT/VTE prophylaxis can prevent massive PE and death amongst high risk patients.
  • مجید مختاری، مهران کوچک، رضا گوهرانی، میر محمد میری، پیام اقتصادی عراقی
    سابقه و هدف

    اختلالات سدیم یکی از مهم ترین اختلالات الکترولیتی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) محسوب می شود. هدف از اجرای این مطالعه بررسی فراوانی و تاثیر هیپرناترمی و هیپوناترمی ومقایسه آنها بر پیامد بیماران بستری در ICU بود.

    روش بررسی

    در این مطالعه مقطعی، 273 بیمار بستری شده در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام حسین (ع) در فاصله سال های 1382 تا 1384 بررسی شدند. سن، جنس، علت بستری و بروز هیپوناترمی (سدیم پلاسما کمتر از mEq/L 135) و هیپرناترمی (سدیم پلاسما بیشتر از mEq/L 145) جمع آوری شد و تاثیر آنها بر پیامد نهایی بیماران در هنگام ترخیص از ICU (ترخیص یا فوت در ICU) همراه با نسبت شانس (OR) با محدوده اطمینان 95درصد (CI95%) تعیین و مورد بررسی قرار گرفت.

    یافته ها

    هیپرناترمی در 5/39 درصد و هیپوناترمی در5/60 درصد بیماران دیده شد. میانگین سن در بیماران هیپوناترمیک (21±52 سال در برابر 20±44 سال) و بیماران هیپرناترمیک (20±56 سال در برابر 22±49 سال) بطور معنی داری از سایر بیماران بالاتر بود. بروز هیپوناترمی در بیماران بستری شده به علل جراحی بطور معنی داری از بستری شدگان به علل داخلی بیشتر بود (به ترتیب 72 درصد در برابر 22 درصد). میزان مرگ و میر در بیماران مبتلا به هیپوناترمی (34 درصد در برابر 16 درصد، [11-3]6 =[CI95%]OR) و هیپرناترمی (55 درصد در برابر 18 درصد، [5-1]3 =[CI95%]OR) بطور معنی داری نسبت به سایر بیماران بالاتر بود. میزان مرگ و میر در گروه هیپرناترمیک بطور معنی داری از گروه هیپوناترمیک بیشتر بود.

    نتیجه گیری

    اختلالات سدیم در بیماران بستری در ICU شایع هستند. این اختلالات با افزایش مرگ و میر همراه بوده و در سنین بالاتر شایع تر هستند؛ به علاوه میزان مرگ و میر در هیپرناترمی بیشتر است.

    کلید واژگان: هیپرناترمی, هیپوناترمی, پیامد, بخش مراقبت های ویژه}
    Majid Mokhtari, Mehran Koochak, Reza Goharani, Mirmohammad Miri, Payam Eghtesadi Araghi

    Backgraound: Sodium disturbances are among the most common electrolyte disturbance in Intensive Care Unit (ICU) patients. The aim of the present study was to determine the frequency of hypernatremia, hyponatremia and their comparison in relation to their mortality impact on patients admitted to a general ICU.

    Methods

    In a cross sectional fashion we studied 273 patients hospitalized in an ICU of a large teaching hospital in Tehran, Iran between 2004 and 2006. Age, sex, reasons for hospitalization, hyponatremia (serum sodium < 135 mEq/L) and hypernatremia (serum sodium > 145 mEq/L) during ICU stay were recorded and their effects on ICU mortality of the patients were assessed.

    Results

    We observed hypernatremia in 39.5% and hyponatremia in 60.5% of our patients. The mean age of patients with serum sodium imbalance was significantly higher as compared to those without it 52±21 vs. 44±20 years for hyponatremics and 56±20 vs. 49±22 years for hypernatremics respectively. Hyponatremia occurred more frequently in surgical patients than those with medical causes, 72% vs. 22% respectively. Mortality of patients with hyponatremia (34% vs. 15% with odds ratio of 5.7 and 95% CI from 2.9 to 11.30) and hypernatremia (55.2% vs. 17.8% with odds ratio of 2.8 and 95%CI from 1.4 to 5.5) were significantly higher than patients without sodium imbalance. 55%with hypernatremia died vs. 34% with hyponatremia, (95% CI from 7.7% to 33.9%, p value = 0.0034).

    Conclusion

    Serum sodium imbalances are frequent in ICU patients, occurring more frequently in older individuals and are associated with an unacceptably high mortality. Mortality was significantly higher in patients with hypernatremia compared to those with hyponatremia.

    Keywords: Hyponatremia, Hypernatremia, Intensive Care Unit, Outcome}
  • اسدالله سعادت نیاکی، مهران کوچک
    داروی پروپوفول در ماه های اخیر به دلیل مشکلاتی که در یکی از بیمارستانهای تهران بروز کرد، نزد محافل پزشکی و رسانه ها شناسایی و مورد توجه قرار گرفت.
    شاید ضرورت آشنایی با این دارو برای خوانندگان مجله "پژوهش در پزشکی" چه از جهت حادثه پیش آمده و چه از نظر کاربرد آن در قلمرو بیهوشی مدرن، مطرح باشد. بنابراین در اینجا به صورت چکیده، برخی از ویژگی های دارو از نظر کاربرد بالینی، با استفاده از آخرین منابع در دسترس، جهت اطلاع خوانندگان آن مجله نگارش شده است. امید است این مطالب مورد توجه همکاران و دانش پژوهان گرامی قرار گیرد.
  • مهران کوچک، ولی الله حسنی، فریده محمدطاهری
    ادم ریه ناشی از فشار منفی پدیده ای کاملا شناخته شده است که به صورت ایجاد ادم ریه متعاقب انسداد حاد راه هوایی فوقانی تظاهر می کند انسیدانس آن در بالغین در یک بررسی به میزان 11% گزارش شده است.
    مکانیسم فیزیولوژیک عمده برای ایجاد ادم در موارد مزبور، تولید فشار منفی قابل توجه داخل توراسیک است که به افزایش حجم عروقی ریوی و فشار ترانس همورال مویرگی ریوی منتهی می شود.
    بیمارمعرفی شده در این بررسی موردی از ادم ریه فشار منفی در پی لارنگواسپاسم متعاقب خروج لوله تراشه است که در مورد مکانیسم فیزیولوژیک ایجاد ادم، عمل و درمان توضیح داده می شود.
    کلید واژگان: لارنگواسپاسم, انسداد حاد راه هوایی فوقانی, ادم ریه ناشی از فشار منفی}
  • ولی الله حسنی، محمد فرهادی، احمد دانشی، شهرام ناصرنژاد، مهران کوچک، ابراهیم خان نیارک
    روش بیهوشی یک عامل مهم و تعیین کننده در میزان خون ریزی حین عمل است که می تواند عوارض حین عمل و بعد از آن را تحت تاثیر قرار دهد. دست یافتن به روشی که کم ترین میزان خون ریزی و عوارض را داشته باشد یک هدف مهم برای اغلب جراحی ها به شمار می رود. در این تحقیق سعی شد تا با مقایسه 2 روش بیهوشی در بیمارانی که تحت عمل جراحی اندوسکوپی سینوس قرار گرفته بودند، تفاوت میزان خون ریزی مورد مقایسه قرار گیرد. در این مطالعه 46 بیمار که از نظر تقسیم بندی استاندارد بیهوشی در گروه ASAI قرار داشتند و فاقد هر گونه عامل مداخله گر در میزان خون ریزی بودند و برای اندوسکوپی سینوس به بیمارستان حضرت رسول، واحد تحقیقات گوش و حلق و بینی دانشگاه علوم پزشکی ایران مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند و به 2 گروه مساوی 23 نفری به صورت اتفاقی تقسیم شدند. در گروه اول القای بیهوشی با پروپوفول و رمی فنتانیل و سیس آتروکوریوم صورت گرفت و جهت نگه داری بیهوشی از انفوزیون پروپوفول و رمی فنتانیل استفاده شد. ذکر این نکته لازم است که تمام بیماران قبل از القای بیهوشی 7 میلی لیتر به ازای کیلوگرم مایع دریافت کردند و در صورتی که فشار خون آن ها بالاتر از 90 میلی متر جیوه سیستولیک بود، با TNG فشار سیستولیک به حدود 90 میلی متر جیوه رسانده می شد. معیارهای سنجش خون ریزی حین عمل عبارت بودند از: 1- میزان خون موجود در ساکشن 2- میزان خون موجود در فیلد جراحی 3- تغییرات هموگلوبین بیمار قبل و بعد از عمل 4- رضایت جراح از فیلد عمل که با معیارهای، “کاملا واضح”، “واضح اما کمی خون ریزی دارد”، “خون ریزی در فیلد زیاد است” ارزیابی شد. با توجه به اطلاعات به دست آمده و تجزیه و تحلیل آماری، میزان خون ریزی در 2 گروه پروپوفول رمی فنتانیل و ایزوفلوران رمی فنتانیل تفاوت معنی داری با هم نداشت. تغییرات هموگلوبین قبل و بعد از عمل در 2 روش اخلاف معنی داری را نشان نداد و رضایت جراح از فیلد عمل به صورت بسیار عالی و بدون خون ریزی بود. در نهایت می توان گفت از آن جا که عوامل بررسی شده تفاوت معنی داری با هم نداشتند، هر دو روش پروپوفول رمی فنتانیل و ایزوفلوران رمی فنتانیل میزان خون ریزی را به طور چشم گیری کاهش می دهند(6± 28 میلی لیتر) و از نظر آماری تفاوتی با یکدیگر ندارند.
    کلید واژگان: پروپوفول, رمی فنتانیل, ایزوفلوران, سیس آتروکوریوم, جراحی اندوسکوپی سینوس}
    V. Hassani*, M. Farhadi, A. Daneshi, Sh Naser Nejad, M. Koochak, E. Khan Niarak
    Anesthetic procedure is an important factor in the extent of blood loss during operation and can determine pre and post-operative complications. Finding an anesthetic procedure to reduce the extent of blood loss is a major goal for most surgeons. This study was undertaken to compare two anesthetic procedures and their extent of blood loss in patients undergoing endoscopic sinus surgery. 46 ASA I patients, who referred to ENT ward of Rasoul-e-Akram Hospital for endoscopic sinus surgery, were selected and then randomly assigned into two groups of 23 patients each. In the first group the induction of anesthesia was accomplished by propofol and remifentanil and cis-atracarium. Maintenance of anesthesia in this group was accomplished by using propofol and remifentanil infusion. In the second group the induction of anesthesia was accomplished by using propofol and remifentanil and cis-atracurium. Maintenance of anesthesia in this group was accomplished by using isoflouran and infusion of remifentanil. All patients received 7 ml/kg crystalloid solution before induction of anesthesia and their systolic blood pressure was maintained at 90 mmHg using TNG if needed. Blood loss determinants were: the extent of blood loss in suction(per bottle), the extent of blood in the surgical field, pre and post-operation hemoglobin levels, and surgeon’s satisfaction of blood loss extent describing as: very extensive, obvious but acceptable and mild. The obtained results showed that there was no significant statistical difference in the extent of blood loss between two groups. There was also no significant statistical difference in pre and post-operation hemoglobin levels between two groups. In summary, the two procedures remarkably reduced the extent of bleeding(28cc±6), but this extent is not statistically different between the two groups.
    Keywords: Propofol, Remifentanil, Isoflouran, Cis, atracurium, Sinus Endoscopy Surgery}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال