به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

هادی سرخی

  • هادی سرخی، ثریا مقدس نیاکی، محمود حاجی احمدی، محمد پورنصرالله، محسن محمدی*
    سابقه و هدف

    با توجه به عدم شناخت کافی و تفاوت شیوع هیپوناترمی در مننژیت غیر باکتریال و مننژیت باکتریال، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط هایپوناترمی با مننژیت باکتریال و غیر باکتریال و عوارض آن انجام شد.

    مواد و روش ها

    این مطالعه مقطعی بر روی 183 کودک مبتلا به مننژیت مراجعه کننده به بیمارستان کودکان شفیع‏زاده امیرکلا در سه گروه سنی یک ماه تا 2 سال، 5-2 سال و 18-5 سال انجام شد. بر اساس آنالیز مایع مغزی نخاعی موارد مننژیت باکتریال به صورت 100<WBC با ارجحیت PMN، گلوکز کمتر از 40% قند سرم و پروتئین بیشتر از g/L 1 یا کشت یا اسمیر مثبت در نظر گرفته شدند و موارد مننژیت غیر باکتریال به صورت 100>WBC با ارجحیت لنفوسیت، گلوکز بیشتر از 60% قند سرم و پروتئین کمتر از g/L 1 کشت یا اسمیر منفی در نظر گرفته شدند. جنس کودکان، طول زمان بستری و بروز تشنج در دو گروه مننژیت باکتریال و غیر باکتریالی با و بدون هیپوناترمی بررسی و مقایسه شد.

    یافته ها

    در این مطالعه میانگین سنی پسران (47/10±68/26) مبتلا به مننژیت نسبت به دختران (32/50±42/56) بیشتر بوده است (0/001>p). میانگین سنی بیماران مبتلا به مننژیت دارای هیپوناترمی (47/56±51/87) نسبت به بیماران بدون هیپوناترمی (45/03±72/54) کمتر بوده است (0/002=p). فراوانی هیپوناترمی در کودکان مبتلا به مننژیت با سن کمتر از 2 سال نسبت به سایر گروه سنی (52 بیمار) (0/002=p)، و همین طور نوزادانی که دچار تشنج شدند (37 بیمار) (0/001=p) به طور معنی‏داری بیشتر بوده است. در کودکانی که هیپوناترمی داشتند، مدت بستری در بیمارستان به طور معنی‏داری بیشتر بوده است (108 بیمار) (0/01=p).

    نتیجه گیری

    بر اساس مطالعه حاضر، مشخص شد که کودکان با سن کمتر در معرض خطر بیشتری برای هیپوناترمی هستند و نیز وجود هیپوناترمی در ابتدای تشخیص مطرح کننده خطر بیشتری برای تشنج و افزایش طول بستری است. اگرچه ریسک هیپوناترمی در هر دو نوع مننژیت باکتریال و غیر باکتریال تقریبا یکسان بوده است.

    کلید واژگان: هیپوناترمی, مننژیت, باکتریال
    H .Sorkhi, S .Moghadas Niaki, M .Hajiahmadi, M .Pournasrollah, M .Mohammadi*
    Background and Objective

    Considering the lack of knowledge and the difference in the prevalence of hyponatremia in non-bacterial meningitis and bacterial meningitis, this study was conducted with the aim of determining the relationship between hyponatremia and bacterial and non-bacterial meningitis and its complications.

    Methods

    This cross-sectional study was conducted on 183 children with meningitis referred to Shafizadeh Amirkola Children's Hospital in three age groups: 1 month to 2 years, 2-5 years, and 5-18 years. Based on cerebrospinal fluid analysis, cases of bacterial meningitis were considered to be WBC>100 with preference for PMN, glucose less than 40% of serum sugar and protein more than 1 g/L or positive culture or smear. Cases of non-bacterial meningitis were considered as WBC<100 with preference for lymphocyte, glucose more than 60% of serum sugar and protein less than 1 g/L or negative culture or smear. Gender of children, duration of hospitalization and occurrence of seizures in two groups of bacterial and non-bacterial meningitis with and without hyponatremia were investigated and compared.

    Findings

    In this study, the mean age of boys (68.26±47.10) with meningitis was higher than that of girls (42.56±32.50) (p<0.001). The mean age of meningitis patients with hyponatremia (51.87±47.56) was lower than that of patients without hyponatremia (72.54±45.03) (p=0.002). The frequency of hyponatremia in children with meningitis aged less than 2 years compared to other age groups (52 patients) (p=0.002), as well as infants who had seizure (37 patients) (p=0.001) has been significantly higher. In children who had hyponatremia, the duration of hospitalization was significantly longer (108 patients) (p=0.01).

    Conclusion

    Based on the results of the present study, it was found that younger children are at greater risk for hyponatremia, and the presence of hyponatremia at the beginning of diagnosis suggests a greater risk for seizures and increased length of hospitalization. However, the risk of hyponatremia in both types of bacterial and non-bacterial meningitis is almost the same.

    Keywords: Hyponatremia, Meningitis, Bacterial
  • عاطفه حق پناه، هادی سرخی*، محسن محمدی، هدی شیرافکن
    سابقه و هدف

    نقص تکاملی دستگاه ادراری عامل بیش از 30 درصد عفونت های ادراری در کودکان است. این مطالعه با هدف تعیین ناهنجاری های سیستم ادراری در کودکان با پیلونفریت مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا در طی سال های 1400-1390 انجام شد.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه مقطعی، کودکان با تشخیص پیلونفریت بستری در بیمارستان کودکان امیرکلا طی سال های 1400 -1390، انتخاب شدند. معیارهای ورود به مطالعه، کودکان یک ماه تا 18 سال، علایم بالینی مثبت پیلونفریت و نتیجه ی کشت مثبت ادرار با روش مطمین بود. کودکان با سابقه جراحی بر روی سیستم ادراری، از مطالعه خارج شدند. جهت تشخیص آنومالی های سیستم ادراری در کودکان مطالعه، انواع تصویربرداری ها از جمله سونوگرافی، DMSA، DTPA، RNC، IVP و VCUG انجام شد.

    یافته ها

    در 381 کودک مبتلا به پیلونفریت، میانگین سنی 41/3± 37/1 ماه بوده و 337 (88/5درصد) نفر از آنان، دختر بودند. 149 (39/1 درصد) کودک آنومالی های سیستم ادراری داشتند. شایع ترین اختلال بترتیب ریفلاکس وزیکویورترال 112 (75/16 درصد) نفر، تنگی محل اتصال حالب به لگنچه 11 (7/38 درصد) نفر، یورتروسل 9 (6/04 درصد) کودک و دوپلیکاسیون حالب 8 (5/36 درصد)، بود. بین گروه سنی و فراوانی آنومالی سیستم ادراری تفاوت معنی دار (0/40=P)، اما بین جنس و فراوانی آنومالی تفاوت معنی داری یافت نشد (0/3 =P).

    استنتاج

    براساس نتایج مطالعه حاضر، بیش از یک سوم از کودکان مطالعه دارای آنومالی اورولوژی بودند که شایع ترین عامل آن ریفلاکس وزیکویورترال و حدود یک چهارم انومالی های اورولوژیک دیگر مانند تنگی محل اتصال حالب به لگنچه و یورتروسل بود. توصیه می شود در این کودکان علاوه بر ریفلاکس وزیکویورترال، به سایر انومالی های اورولوژی نیز توجه شود.

    کلید واژگان: ناهنجاری های سیستم ادراری, ریفلاکس وزیکویورترال, پیلونفریت, کودکان
    Atefeh Haghpanah, Hadi Sorkhi*, Mohsen Mohammadi, Hoda Shirafkan
    Background and purpose

    Urinary tract anomalies are responsible for urinary tract infection (UTI) in more than 30% of children. The present study was carried out to determine the prevalence of urinary tract anomalies in children with pyelonephritis referred to Amirkola Children Hospital during 2010-2020.

    Materials and methods

    In this cross-sectional study, all children with UTI admitted to Amirkola Children Hospital during 2010-2020 were enrolled. The inclusion criteria were children aged between 2 months and 18 years, positive signs and symptoms of UTI, and positive urine culture with reliable sampling. Children with a positive history of surgery on the urinary tract were excluded. Imaging studies included ultrasonography, DMSA, DTPA, VCUG, RNC, and IVP for the diagnosis of anomalies in the urinary tract.

    Results

    Among 381 children with pyelonephritis, the mean age was 37.1+41.3 months, and 337 (88.5%) children were girls. One hundred forty-nine (39.1%) children had urinary anomalies. The most anomalies were VUR, ureterovesical junction obstruction, Ureterocele, and ureteral duplication in 112(75.16%), 11(7.38%), 9(6.04%), and 8(5.36%) of children, respectively. A significant difference was observed between age and anomaly prevalence (P=0.04), but there was no significant difference between sex and prevalence of anomaly (P=0.3).

    Conclusion

    The results of the study showed that about 39% of children with UTI had urological anomalies, the most common cause of which was VUR, and other urological anomalies (about a quarter) such as ureterovesical junction obstruction, Ureterocele. In addition to vesicoureteral reflux, paying attention to other urological anomalies in these children is recommended

    Keywords: Vesicoureteral reflux, Urinary tract anomaly, pyelonephritis, Children
  • سارا رضایی، هادی سرخی، مریم نیک پور، محسن محمدی*
    سابقه و هدف

    ریفلاکس ادراری شایع ترین ناهنجاری ارولوژیک در کودکان محسوب می گردد. حدود نیمی از کودکان دارای عفونت ادراری، هم زمان مبتلا به ریفلاکس ادراری می باشند. با توجه به اهمیت ریفلاکس ادراری در کودکان و مطالعات متناقض در زمینه ارتباط درجات مختلف ریفلاکس با دفعات عود عفونت ادراری، این مطالعه با هدف مقایسه عود عفونت ادراری در کودکان با درجات مختلف ریفلاکس وزیکویورترال انجام شد.

    مواد و روش ها

    این مطالعه مقطعی بر روی 150 کودک با پیلونفریت و ریفلاکس وزیکویورترال که طی سال های 98-1390 به بیمارستان کودکان امیرکلا مراجعه کرده اند، انجام شد. درجات ریفلاکس با سیستوگرافی با ماده حاجب (Voiding Cystourethrography= VCUG) یا سیستوگرافی با ماده ایزوتوپ (DRNC =Direct Radionuclide Cystography) تعیین شد. کودکان به مدت 2 سال پیگیری و در صورت علایم بالینی با کشت ادراری مثبت به عنوان عود عفونت ادراری در نظر گرفته شدند.

    یافته ها

    از 150 کودک مطالعه، 126 نفر (84%) دختر و 24 نفر (16%) پسر با میانگین سنی 11/53±27/17 ماه بودند. 95 نفر (63/3%) یک مرتبه، 37 نفر (24/7%) دو مرتبه، 8 نفر (5/3%) سه مرتبه و 10 نفر (6/7%) چهار مرتبه عود عفونت ادراری را تجربه کردند. نسبت شانس عود عفونت ادراری بیش از دو مرتبه، در کودکان با درگیری ریفلاکس درجه 3 و 4، بالاتر از کودکان با ریفلاکس درجه 1 و 2 بود (3/20=OR، 9/75-1/05=95%CI ، 0/041=p). اما عود عفونت ادراری در کودکان به تفکیک سن تشخیص بیماری، جنسیت و یک یا دو طرفه بودن ریفلاکس، تفاوت معنی داری نداشت.

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه نشان داد که کودکان با درگیری متوسط و شدید ریفلاکس وزیکویورترال در مقایسه با درگیری خفیف، عود عفونت ادراری بالاتری را تجربه می کنند.

    کلید واژگان: ریفلاکس ادراری, عفونت ادراری, پیلونفریت, کودکان
    S Rezaei, H Sorkhi, M Nikpour, M Mohammadi*
    Background and Objective

    Urinary reflux is the most common urological abnormality in children. About half of the children with urinary infection have urinary reflux at the same time. Considering the importance of urinary reflux in children and contradictory results reported regarding the relationship between different grades of vesicoureteral reflux and recurrent urinary tract infection, this study was conducted with the aim of comparing recurrent urinary tract infection in children with different grades of vesicoureteral reflux.

    Methods

    This cross-sectional study was conducted on 150 children with pyelonephritis and vesicoureteral reflux who refered to Amirkola Children's Hospital in 2011-2019. Reflux grades were determined by voiding cystourethrogram (VCUG) or direct radionuclide cystography (DRNC). Children were followed up for 2 years and in case of clinical symptoms with positive urine culture, they were considered as recurrent urinary tract infection.

    Findings

    Of the 150 children studied, 126 (84%) were girls and 24 (16%) were boys with a mean age of 27.17±11.53 months. 95 people (63.3%) had once, 37 people (24.7%) twice, 8 people (5.3%) three times, and 10 people (6.7%) four times experience of recurrent urinary tract infection. The odds ratio of recurrent urinary tract infection was more than two times higher in children with grade 3 and 4 reflux involvement than in children with grade 1 and 2 reflux (OR=3.20, 95% CI=1.05-9.75, p=0.041). However, there was no significant difference in recurrent urinary tract infection in children based on age at diagnosis, gender, and whether the reflux was unilateral or bilateral.

    Conclusion

    The results of the study showed that children with moderate and severe involvement of vesicoureteral reflux experience higher recurrent urinary tract infection compared to mild involvement.

    Keywords: Urinary Reflux, Urinary Infection, Pyelonephritis, Children
  • محسن محمدی، شیوا یوسفی، مریم نیک پور، هادی سرخی*
    سابقه و هدف

    سونوگرافی به عنوان ابزار در دسترس، ارزان، غیرتهاجمی و بدون اشعه را شاید بتوان جایگزین Dimercapto Succinic Acid (DMSA) برای ارزیابی آسیب کلیه در نظر گرفت. این مطالعه با هدف مقایسه پیشگویی آسیب کلیه با سونوگرافی نسبت به روش استاندارد DMSA در کودکان مبتلا به پیلونفریت و ریفلاکس انجام شد.

    مواد و روش ها:

     این مطالعه مقطعی روی کودکان یک ماه تا 18 سال با تشخیص پیلونفریت و ریفلاکس وزیکویورترال درجه 2 و بالاتر بستری در بیمارستان کودکان امیرکلا در سال‎های 1399-1390 انجام شد. در زمان بستری سونوگرافی از کلیه کودکان و چهار تا شش ماه پس از عفونت ادراری، DMSA انجام شد. حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی سونوگرافی با DMSA تعیین و ضریب توافق کاپا نیز بین سونوگرافی و DMSA سنجش شد. سطح معنی‎داری 05/0P< در نظر گرفته شد.

    یافته ها: 

    از 220 کودک مبتلا به پیلونفریت و ریفلاکس، 153 کودک وارد مطالعه شدند. در سونوگرافی، از 306 واحد کلیه، بترتیب 262 (85/6 درصد) و 44 (15/1 درصد) واحد طبیعی و غیر طبیعی بودند و در DMSA، به‎ترتیب 128 (41/8درصد)، 178 (58/2 درصد) واحد طبیعی و غیرطبیعی بودند. حساسیت و ویژگی سونوگرافی در پیشگویی آسیب کلیه‎ها به ترتیب 19درصد (27-12 درصد CI:) و 86 رصد (97-74 درصد CI:) بود. ارزش اخباری مثبت و منفی سونوگرافی نسبت به DMSA در پیشگویی آسیب کلیه‎ها به ترتیب 82 درصد (96-68 درصد CI:) و 24درصد (31-17 درصدCI:) بود.

    استنتاج

    سونوگرافی به تنهایی قادر به پیشگویی آسیب کلیه‎ها به دنبال عفونت ادراری و ریفلاکس وزیکویورترال نیست و در موارد نیاز باید از DMSA استفاده کرد. ولی در صورت طبیعی بودن سونوگرافی احتمال وجود آسیب کلیه‎ها توسط DMSA بسیار کم‎تر می‎باشد.

    کلید واژگان: سونوگرافی, Dimercapto Succinic Acid, پیلونفریت, ریفلاکس وزیکویورترال, کودکان, آسیب کلیه
    Mohsen Mohamadi, Shiva Yousefi, Maryam Nikpour, Hadi Sorkhi*
    Background and purpose

    Ultrasound is easily available, cheap, non-invasive and radiation-free that could be considered as an alternative to Dimercaptosuccinic Acid (DMSA) in evaluation of kidney damage. The aim of this study was to determine the prediction of kidney damage in ultrasound compared with DMSA (standard method) in children with pyelonephritis and vesicoureteral reflux.

    Materials and methods

    This cross-sectional study was performed in children aging one month to 18 years old with pyelonephritis and vesicoureteral reflux grade 2 and higher admitted in Amirkola Children's Hospital, 2011-2020. Renal ultrasound was done in all children at admission and DMSA was done after at least 4-6 months. Then, sensitivity, specificity, and positive and negative predictive values of ultrasound were studied. The kappa coefficient was determined for the percentage agreement between ultrasound and DMSA.

    Results

    Out of 220 children with pyelonephritis and reflux, 153 were included in the study. In ultrasound, out of 306 kidneys, 262 (85.6%) and 44 (15.1%) were normal and abnormal, respectively, but DMSA showed 128 (41.8%) normal and 178 (58.2%) abnormal kidneys. The sensitivity and specificity of ultrasound in predicting kidney damage compared with DMSA were 19% (CI: 12-27%) and 86% (CI: 97-74%), respectively. The positive and negative predictive values of ultrasound compared with DMSA in predicting kidney damage were 82% (CI: 68-68%) and 24% (CI: 17-31%), respectively.

    Conclusion

    Based on current study, ultrasound alone is not able to predict kidney damage following pyelonephritis and vesicoureteral reflux and DMSA should be performed. If the ultrasound is normal, the chances of detecting kidney damage are much lower in DMSA.

    Keywords: ultrasound, kidney damage, Dimercaptosuccinic Acid, pyelonephritis, vesicoureteral reflux
  • هادی سرخی، عاطفه نیکخواه، پریسا ابراهیم زاده مجاوری، محمود حاجی احمدی، محسن محمدی*، حسن محمودی نشلی
    زمینه و هدف

    عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت ها در کودکان می باشد که می تواند مجاری ادراری تحتانی یا فوقانی را درگیر کند. حدود 30- 10 درصد کودکان در اولین سال های زندگی، عفونت ادراری را تجربه می کنند. حجم متوسط پلاکتی (Mean platelet volume -MPV) یک شاخص مهم در تعیین التهاب است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارزش تشخیصی MPV در افتراق پیلونفریت از سیستیت حاد در کودکان مبتلا به عفونت ادراری بوده است.

    روش  کار

     در این مطالعه توصیفی-مقطعی، تحلیلی و تشخیصی، 141 کودک (یک ماه الی 18 سال) مبتلا به عفونت مجاری ادراری بستری در بیمارستان کودکان امیرکلا، بابل مورد بررسی قرار گرفتند و میزان MPV بین پیلونفریت (90 نف) و سیستیت (51 نفر) مقایسه شد. همچنین میزان ارزش تشخیصی MPV با استفاده از شاخص های آماری اختصاصیت و سطح زیر منحنی محاسبه گردید و یافته های حاصله مورد آنالیز آماری قرار گرفت و (05/0  P<) معنی دار تلقی شد.

    یافته ها

     میانگین MPV در گروه پیلونفریت 7/8 فمتولیتر و در گروه سیستیت 5/8 فمتولیتر بود که نشان می داد اختلاف آماری معناداری بین دو گروه پیلونفریت و سیستیت وجود نداشت (329/0 = P). میزان MPV، در 6/55 درصد  در گروه پیلونفریت و 1/43 درصد در گروه سیستیت بالا بود که اختلاف آماری معناداری را نشان نمی داد (157/0 = P).  بر اساس آنالیز ROC سطح زیر منحنی MPV برای پیلونفریت 563/0و برای سیستیت 416/0 بود، که برای پیلونفریت یالاتر بوده و با در نظر گرفتن نقطه برش 6/8 فمتولیتر دارای حساسیت و ویژگی 7/56 درصد و 9/52 درصد بود.

    نتیجه گیری

     هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش MPV به منظور افتراق پیلونفریت از سیستیت حاد انجام شد. بر این اساس، حجم متوسط پلاکتی ارزش تشخیصی نسبتا پایینی در افتراق پیلونفریت از سیستیت حاد در میان کودکان مبتلا به عفونت ادراری دارد.

    کلید واژگان: کودکان, حجم متوسط پلاکتی, عفونت ادراری, سیستیت, پیلونفریت
    Hadi Sorkhi, Atefeh Nikkhah, Parisa Ebrahimazdehmojaveri, Mahmood Hajiahmadi, Mohsen Mohammadi*, Hasan Mahmoodi Nesheli
    Background & Aims

     Urinary tract infections (UTIs) are among the most common bacterial and frequently recurring infection during childhood, especially in the ages of three months that can involve upper UTI (pyelonephritis) and lower UTI (cystitis). There are three forms of urinary tract infections include pyelonephritis, cystitis and bacteriuria without symptoms.  Approximately 10-30% of children experience a urinary tract infection in the early years of life. The prevalence of UTI has estimated 36.8% in some third world countries. Enterobacteriacea, especially Escherichia coli has been detected as the most common cause of UTI. The crucial criteria to diagnose of UTI are including: fever, pyuria, the growth of organism more than 105  colonies in culture medium. Nowadays, antibiotic resistance is a global concerning among pediatric patient with UTI. The other important issues are including, urine reflection and scar in the lining of the kidney tissue, failure in growth and function of kidney, chronic of kidney and eventually kidney graft and dialysis. So fast diagnostic and treatment of these patients to prevent of development is so important. Although DMSA scanning is a gold standard to detect of renal parenchymal tissue involvement but due to high cost, no accessible in all of the clinical centers and exposure to dangerous chemical substances of radioactive, it is used less. Some clinical symptoms, such as fever, stomachache, backache, nausea, anorexia and inflammatory markers such as white blood cell (WBC), Erythrocyte sedimentation rate (ESR),C_ Reactive Protein (CRP ) can be handy methods to detect of the site of urinary infectious, but it is not reliable method. So there is not a practical, fast and reliable method to separate of pyelonephritis and cystitis. Pyelonephritis can lead to scar and the next stages high blood pressure and kidney failure. The prevalence of kidney scars due to pyelonephritis had reported 26.5% to 49%.  Mean platelet volume (MPV) is an important index in detection of inflammatory. The aim of this study was to investigate the value of MPV in differentiation of pyelonephritis from cystitis in children with UTI.

    Methods

    In this analytical cross- sectional and diagnostic study which was approved by the Ethics Committee of Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran, with the ethics code IR. MUBABOL1724132572, a total of 141 children (1 month to 18 years) with urinary tract infections hospitalized in pediatric Hospital of Amirkola, Babol were enrolled from 2015 to 2020. Inclusion criteria including positive urine culture and exclusion criteria including negative urine culture, lack of diagnosis of pyelonephritis and cystitis, lack of cooperative of patients and the history of blood disorder associated with abnormal platelets (Bernard-Soulier syndrome, gene mutation myh9, ITP).
    Considering the inclusion and exclusion criteria, diagnosis of pyelonephritis and the result of positive culture, patients enrolled to this study. And then, whole blood specimens from patients were collected to detect of MPV, CRP, and ESR. According to traditional guidelines, chocolate/ blood agar (non selective medium) used for routine urine cultures.
    MPV was investigated and compared between patients with pyelonephritis and cystitis. Diagnostic value of MPV by statistical indicators specificity, sensitivity and AUC were calculated and finally statistical analysis of data was carried out using the SPSS (v 16.0) software package.The statistical tests, such as chi- square test, independent t- test, Mann withney, Spearman rank correlation, ROC and Kolmogorov-Smirnov were used in this study. P-Value less than 0.05 were assumed as statistical significance. MPV was evaluated in patients with pyelonephritis and cystitis by independent t- test. Correlation analytical was used to detect of relationship between MPV, ESR, CRP and leucocytes among two groups of pyelonephritis and cystitis. ROC (Receiver Operating Characteristics Curve) was used to evaluate and comparison of sensitivity, specificity and the area under the curve for the MPV in patients with pyelonephritis and cystitis.

    Results

    Among 141 patients with UTI, 63.8% with pyelonephritis and 36.2% with cystitis enrolled in this study. MPV in patients with reflux was detected 8.67± 0.95 fl and in patients without reflux was detected 8.66± 0.99 fl. This finding was no statistically significant difference between MPV and reflux (P= 0.96). In this study, according to two groups of patients with pyelonephritis and cystitis the frequency of bacteria was investigated. The most common pathogen among both groups of patients was detected Escherichia coli. There was no statistically significant between type of pathogen among two groups ( P= 0.167).  The result of laboratory variables investigation in both groups of pyelonephritis and cystitis were detected 8.7 fl and 8.5 fl, respectively. There was no statistically significant difference between two groups (P= 0.329). Although there was no statistically significant difference in platelet count (P= 0.374), leucocyte (P= 0.115) and lymphocyte (P= 0.073), but we found statistically significant differences in erythrocyte sedimentation rate (ESR) and C-reactive protein (CRP) between two groups, (P= 0.001). MPV comparison results between two groups (pyelonephritis and cystitis) showed there was no statistically significant difference between two groups.  There was no statistically significant between MPV and ESR, CRP and leucocyte, (P> 0.05).

    Conclusion

    According to the result of our study, the role of MPV in differentiating pyelonephritis from acute cystitis was detected. The evidence of this study showed MPV has low diagnostic value in differentiating pyelonephritis from acute cystitis in children with UTI.  So, detection of Mean platelet volume is not an appropriate method and it needs to more studies to find Para clinical factor in diagnostic is worth wealthy.

    Keywords: Children, Mean Platelet Volume, Urinary tract infection, Cystitis, Pyelonephritis
  • هادی سرخی، محمدرضا اسماعیلی دوکی، عباس هادی پور، ساره حسین پور، پارمیدا عبدوی، محسن محمدی*
    سابقه و هدف

    انواژیناسیون یکی از شایع ترین دلایل انسداد روده در کودکان 5 ماه تا 3 سال است که شایع ترین علت شکم درد حاد در کودکان می باشد و شیوع آن در نتیجه عفونت ویروسی افزایش می یابد. در اینجا یک مورد انواژیناسیون در پسر 17 ساله به دنبال ابتلا به کووید-19 معرفی می گردد.

    گزارش مورد

     بیمار پسر نوجوان 17 ساله ای که مورد شناخته شده از سندرم نفروتیک وابسته به استرویید از 2 سالگی بوده که با درد شدید شکم و استفراغ به بخش اورژانس مراجعه کرد. در سونوگرافی، توده کلیه ای و مایعات آزاد نشان داده شد. انواژیناسیون ایلیوسکال مشاهده شد و بدون هیچ گونه عارضه ای ترمیم شد.

    نتیجه گیری

     بر اساس نتایج این مطالعه، انواژیناسیون باید در هر بیمار مبتلا به سندرم نفریتیک و همچنین مبتلا به عفونت کووید-19 در نظر گرفته شود.

    کلید واژگان: انواژیناسیون, سندرم نفروتیک, دیورتیکول مکل, کووید-19
    H. Sorkhi, M .Esmaeili Dooki, A. Hadipour, S .Hosseinpour, P. Abdavi, M .Mohammadi*
    Background and Objective

    Intussusception is one of the most common causes of intestinal obstruction in children 5 months to 3 years, which is the most common cause of acute abdominal pain and its prevalence increases as a result of viral infection. In this report, were present a case of intussusception in a 17-years-old boy following COVID-19.

    Case Report

     A 17-year-old adolescent boy with a known case of steroid-dependent nephrotic syndrome from the age of two has been referred to the emergency department with severe abdominal pain and vomiting. On ultrasound, renal mass and free fluids were shown. Ileocecal intussusception was observed and was repaired without any complications.

    Conclusion

    Based on the results of this study, intussusception should be considered in every patient with nephrotic syndrome with COVID-19 infection.

    Keywords: Intussusception, Nephrotic Syndrome, Meckel Diverticulum, COVID-19
  • هادی سرخی، فاضله شاه حسینی، محمود حاجی احمدی، اباذر پور نجف، مهرداد حلاجی، محسن محمدی*
    زمینه و اهداف

      عفونت دستگاه ادراری یکی از شایع ترین عفونت ها در کودکان است. استفاده خودسرانه از آنتی بیوتیک ها منجر به افزایش سویه های مقاوم و همچنین انتقال این عوامل مقاوم به سایر پاتوژن ها شده است. لذا این مطالعه به منظور پیگیری روند مقاومت در یک دوره 9 ساله در کودکان مبتلا به عفونت ادراری مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا (شمال ایران) طراحی شد.

    مواد و روش کار

      در این مطالعه مقطعی، کلیه کودکان مبتلا به عفونت ادراری بین سال های 1994 تا 1998 و 2013 تا 2018 با دامنه سنی 1 ماه تا 18 سال وارد مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به یک دوره 9 ساله مانند سن، جنس، مشخصات مقاومت آنتی بیوتیکی، نتایج کشت ادرار و سابقه عفونت ادراری به صورت گذشته نگر از پرونده بیماران جمع آوری شد. موارد بر اساس معیارهای بالینی و میکروبیولوژیکی انتخاب شدند. حساسیت ضد میکروبی با روش انتشار دیسک کربی-بایر تعیین شد.

    یافته ها

      اشرشیاکلی غالب ترین ارگانیسم جدا شده از نمونه ادرار بود. بیشترین مقاومت دارویی مربوط به سفازولین (83/3 درصد) بود. مقاومت به نیتروفورانتویین در کودکان بالای 5 سال بیشتر بود (0/001≤p). همچنین الگوی مقاومت به جنتامایسین، آمیکاسین، سفتریاکسون، سفالکسین و ایمی پنم در زنان و مردان متفاوت بود (0/05>p).

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد که قابلیت استفاده از برنامه تلفن همراه ماسک برای پیشگیری از کووید-19 بسیار عالی بود. همچنین توسعه دهندگان برنامه های تلفن همراه سلامت محور می توانند از یافته های این مطالعه برای بهبود طراحی و توسعه برنامه های کاربردی سلامت محور خود در دستیابی به نتایج مطلوب تر استفاده کنند.

    کلید واژگان: مقاومت آنتی بیوتیکی, عفونت مجاری ادراری, کودکان, ایران
    Hadi Sorkhi, Fazeleh Shahhoseini, Mahmoud Hajiahmadi, Abazar Pournajaf, Mehrdad Halaji, Mohsen Mohammadi*
    Background and Objective

     Urinary tract infection (UTI) is one of the most common infections in children. Arbitrary use of antibiotics has increased the resistant strains and transmits these resistant factors to other pathogens. Therefore, this study was designed to follow the resistance trend in 9-years in children with urinary tract infections referred to the Amirkola Children's hospital (Northern Iran).

    Materials and Methods

     In this cross-sectional study, all children who had Urinary tract infections between 1994 to1998 and 2013 to 2018 with one month to 18 years old were included. Data (covering 9 years), such as age, sex, antibiotic resistance profile, urine culture results, and history of UTI, were collected retrospectively from patients' records. Cases were selected based on clinical and microbiological criteria. Antimicrobial susceptibility was determined by the Kirby–Bauer disk diffusion method.

    Results

     Escherichia coli was the most predominant organism isolated from urine samples. The highest drug resistance was related to cefazolin (83.3%). Resistance to nitrofurantoin was higher in children older than 5 years (P≤0.001). Moreover, the resistance pattern to gentamicin, amikacin, ceftriaxone, cephalexin, and imipenem differed in females and males (P>0.05).

    Conclusion

     A 9-year study showed that 91.4% of the strains are still sensitive against amikacin which is a suitable treatment option in the studied strains. The establishment of antimicrobial stewardship programs and regular monitoring of antimicrobial resistance could help to reduce inappropriate prescribing for UTIs.

    Keywords: Antibiotic resistance, Children, Iran, Urinary tract infection
  • محسن محمدی، هادی سرخی*، مهدی عرب، کاظم بابازاده، همت قلی نیا، مسعود کیانی، محمد پورنصرالله
    سابقه و هدف

    کاوازاکی یک واسکولیت حاد دوران کودکی بوده و می تواند همراه با عوارضی مانند هایپوناترمی باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی سدیم و ارتباط آن با عوارض قلبی در کودکان با بیماری کاوازاکی است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه مقطعی، کلیه بیماران کاوازاکی (بر اساس معیار AHA) مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلای بابل طی سال های 97-1396 مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران تحت بررسی سرمی سدیم و اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند و ارتباط سطح سرمی سدیم و عوارض قلبی شامل اکتازی و آنوریسم کرونر، میوکاردیت، پریکاردیت و انسداد عروق کرونر بررسی گردید.

    یافته ها

    از 60 بیمار مبتلا به کاوازاکی، 27 نفر (45%) مذکر و 33 نفر (55%) مونث بودند. میانگین سنی آنها 8±32 ماه بود. 28 بیمار (47%) سدیم سرمی کمتر از mEq/L 135 داشتند و سطح سرمی سدیم نرمال (mEq/L150-135) در 53% بیماران گزارش شد. عوارض قلبی شامل اکتازی عروق کرونر و میوکاردیت به ترتیب در 16 و 32 بیمار گزارش شد. اختلاف معنی داری بین سطح سرمی سدیم و عوارض قلبی دیده نشد. بروز عوارض قلبی و هیپوناترمی در دو جنس مذکر و مونث اختلافی وجود نداشت.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج مطالعه حاضر سطح سرمی سدیم نمی تواند معیار مناسبی برای پیش آگهی قلبی باشد.

    کلید واژگان: بیماری کاوازاکی, آنوریسم کرونر, هایپوناترمی, میوکاردیت, پریکاردیت, بیماری عروق کرونر
    M. Mohammadi, H .Sorkhi*, M .Arab, K .Babazadeh, H. Gholinia, M. Kiani, M .Pournasrollah
    BACKGROUND AND OBJECTIVE

    Kawasaki disease is an acute vasculitis of childhood and can be associated with complications such as hyponatremia. The present study was conducted to evaluate the serum sodium levels and its association with cardiac complications in children with Kawasaki disease.

    METHODS

    In this cross-sectional study, all Kawasaki patients (according to AHA criteria) referred to Amirkola Children's Hospital in Babol in 2017-2018 were evaluated. Patients underwent serum sodium assessment and echocardiography and the relationship between serum sodium levels and cardiac complications including ectasia and coronary aneurysm, myocarditis, pericarditis and coronary artery occlusion was investigated.

    FINDINGS

    Of the 60 patients with Kawasaki disease, 27 (45%) were male and 33 (55%) were female. Their mean age was 32±8 months. 28 patients (47%) had serum sodium levels lower than 135 mEq/L while normal serum sodium level (135-150 mEq/L1) was reported in 53% of patients. Cardiac complications including coronary ectasia and myocarditis were reported in 16 and 32 patients, respectively. There was no significant difference between serum sodium levels and cardiac complications. There was no difference in the incidence of cardiac complications and hyponatremia in males and females.

    CONCLUSION

    According to the results of the present study, serum sodium levels cannot be a good criterion for cardiac prognosis.

    Keywords: Kawasaki Disease, Coronary Aneurysm, Hyponatremia, Myocarditis, Pericarditis, Coronary Artery Disease
  • فاطمه عابدی، رمضان رجب نیا، هادی سرخی، زهرا معماریانی، هدی شیرافکن، سیدعلی مظفرپور *
    سابقه و هدف
    با توجه به مقاومت باکتریایی به آنتی بیوتیکها، یافتن عوامل ضد باکتری جدید ضروری می باشد. در طب ایرانی، رازیانه و زنیان برای درمان برخی عفونت ها پیشنهاد می شود. لذا در این تحقیق اثر باکتریواستاتیک و باکتریوسیدال عصاره آبی و هیدروالکلی رازیانه و زنیان بر اشریشیاکلی بررسی شد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه آزمایشگاهی 30 نمونه بالینی اشرشیاکلی حاصل از کشت ادرار اطفال مبتلا به عفونت ادراری از بیمارستان کودکان امیرکلا بابل و یک سویه استاندارد استفاده شد. اثرات آنتی باکتریال 4 گروه عصاره آبی و هیدروالکلی رازیانه و زنیان با اندازه گیری قطر هاله عدم رشد به روش Disc Diffusion (غلظتهای 16، 32، 64، 128، 256و 512 میلی گرم/دیسک) و تعیین حداقل غلظتهای مهارکنندگی (MIC) و کشندگی (MBC) به روشMicrodilution در مقایسه با جنتامایسین (30میلیگرم/دیسک) به عنوان کنترل مثبت بررسی شد.
    یافته ها
    هاله عدم رشد در عصاره هیدروالکلی زنیان در غلظت های 64، 128، 256، 512 میلی گرم/دیسک در نمونه های استاندارد و بالینی، اختلاف معنی داری با گروه جنتامایسین نداشت و در غلظت های 16 و 32، برای جنتامایسین به میزان معنی داری بیشتر بود. در گروه زنیان اثر گروه عصاره 512 (2/66±12/93) به میزان معنی داری بهتر از عصاره 256 (1±9/53) بود (0/002=p). MIC وMBC بدست آمده برای نمونه استاندارد به ترتیب 4 و 8 و برای نمونه های بالینی 2/36±3/83 و 4/01±5/8 میلی گرم بر میلی لیتر بوده است. سایر عصاره ها، قادر به اثر مهاری بر اشریشیاکلی نبودند.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی زنیان اثر باکتریواستاتیک و باکتریوسیدال بر نمونه استاندارد و بالینی اشریشیاکلی دارد.
    کلید واژگان: عوامل آنتی باکتریال, رازیانه, زنیان, طب ایرانی
    F. Abedi, R. Rajabnia, H. Sorkhi, Z. Memariani, H. Shirafkan, Sa Mozaffarpur *
    Background And Objective
    Due to bacterial resistance to antibiotics, new antibacterial agents is essential. In Persian medicine Fennel (Fuenoculum vulgare Mill.) and Ajwain (Carum copticum (L.) Benth. & Hook.f.) are recommended for the treatment of some infections. In this research, bacteriostatic and bactericidal effects of aqueous and hydroalcoholic extracts of fennel and Ajwain on E. coli were investigated.
    Methods
    In an in-vitro study 30 clinical isolates of urine culture of children with urinary tract infection from Amirkola Pediatric Hospital in Babol and a standard sample were used. Antibacterial effects of 4 grouos including aqueous and hydroalcoholic extracts of fennel and Ajwain by measuring the diameter of the inhibition zone using disc diffusion (concentrations 16, 32, 64, 128, 256 and 512 mg/disc) and determination of Minimum Inhibitory Concentrations (MIC) and Minimum Bactericidal Concentration (MBC) with Microdilution method was compared with Gentamicin (30mg/disc) as a positive control
    FINDINGS: There was no significant difference in inhibition zone with Gentamicin at concentrations of 64, 128, 256, and 512 mg/disc in standard and clinical samples. At concentrations of 16 and 32, Gentamicin was significantly better. The extract of 512 mg/disc (12.93±2.66) of hydroalcoholic extract of Carum copticum was significantly better than 256 mg/disc (9.53±1) (p=0.002). The MIC and MBC for standard samples were 4 and 8, respectively, and for clinical samples 3.83±2.36 and 5.8 mg / ml, respectively. Other extracts were not able to inhibit the growth of Escherichia coli.
    Conclusion
    The results showed that the Hydroalcoholic extract of Carum copticum has bacteriostatic and bactericidal effects on standard and clinical isolates of Escherichia coli.
    Keywords: Anti-Bacterial Agents, Ajwain, Fennel, Persian Medicine
  • هادی سرخی *، پردیسا پورداداش، محمود حاجی احمدی، حمید شافی
    سابقه و هدف
    ریفلاکس وزیکواورترال و به دنبال آن عفونت ادراری از عوامل موثر در آسیب کلیه، بخصوص در کودکان با سن پایین می باشد. این مطالعه به منظور بررسی احتمال بهبودی خودبخودی ریفلاکس وزیکواورترال با درجات بالا در شیرخواران کمتر از یک سال انجام شد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تحلیلی که در بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد،کلیه کودکان زیر یک سال با درجه بالای ریفلاکس وزیکواورترال (III-V) حداقل در یک واحد کلیه بر حسب سن، درجه ریفلاکس و آسیب کلیه، حداقل به مدت دو سال تحت پیگیری و بررسی قرار گرفتند. بررسی بهبودی ریفلاکس با انجامVCUG (Voiding Cystourethrography) یاRNC (Radionuclide Cystography) سالانه و نیز وجود آسیب کلیه توسط Dimercaptosuccinic Acid (DMSA) در حداقل 6-4 ماه بعد از آخرین عفونت ادراری انجام شد. یافته ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و 0/05>p معنی دار تلقی شد.
    یافته ها
    در این مطالعه 49 شیرخوار با 97 واحد کلیه (یک بیمار تک کلیه بوده است) مورد بررسی قرار گرفتند که 29 کودک (59/2%) دختر و بقیه پسر بودند. سن متوسط کودکان 3/66±5/9 ماه بوده است. از 49 کودک مبتلا به ریفلاکس وزیکواورترال، بهبودی کامل در 33 مورد (67/3%)، بهبودی نسبی (کاهش درجه ریفلاکس) در 13 کودک (26/5%) و عدم بهبودی در 3 کودک (6/1%) مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که درصد بالایی از کودکان زیر یک سال مبتلا به ریفلاکس وزیکواورترال بهبودی خودبخودی دارند و پیشنهاد می شود که در مورد جراحی زودهنگام کودکان در این سن تجدید نظر شود.
    کلید واژگان: شیرخواران, بهبودی خود به خودی, عفونت ادراری, ریفلاکس وزیکویورترال, کودکان
    H. Sorkhi *, P. Poordadash, M. Hajahmadi, H. Shafi
    Background And Objective
    Vesicoureteral reflux (VUR) followed by urinary tract infection (UTI) is a major contributing factor to kidney failure, especially during early childhood. This study aimed to evaluate the possibility of spontaneous high-grade VUR resolution in infants aged less than one year.
    Methods
    This cross-sectional study was conducted at Amirkola Children’s Hospital of Babol, Iran on all the infants aged less than one year with high-grade VUR (III-V). Infants were followed-up in terms of at least one kidney per age, reflux grade, and kidney failure for two years. Evaluation of reflux resolution was performed using voiding cystourethrography (VCUG) and radionuclide cystography (RNC) each year. In addition, presence of kidney failure was assessed via dimercaptosuccinic acid (DMSA) scan within at least 4-6 months after the last UTI diagnosis. Data analysis was performed in SPSS V.22 using Chi-square and Kaplan-Meier survival analysis, and P value of less than 0.05 was considered statistically significant.
    FINDINGS: In total, 97 kidneys in 49 infants were evaluated (one infant had only one kidney). Among the studied patients, 29 infants (59.2%) were female, and mean age of the study population was 5.9±3.66 months. Out of 49 infants with VUR, complete recovery was observed in 33 cases (67.3%), while partial resolution (reduced grade of reflux) was reported in 13 cases (26.5%), and lack of resolution was observed in 3 cases (6.1%).
    Conclusion
    According to the results of this study, spontaneous resolution of high-grade VUR could occur in a high percentage of infants aged less than one year. Therefore, it is recommended that early surgical operation be reconsidered for this patient population
    Keywords: Infants, Spontaneous resolution, Urinary tract infection, Vesicoureteral reflux, Children
  • ایرج محمدزاده، هادی سرخی، رضا علیزاده نوایی
    ناهنجاری های مادرزادی کودکان یکی از مسائلی بوده که خانواده های بسیاری را بدلیل داشتن این ناهنجاری ها درگیر خود می سازد لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع ناهنجاری های مادرزادی ظاهری انجام شد. این مطالعه مقطعی - توصیفی بر روی نوزادان زنده متولد شده در طی سالهای 1386 تا 1388 در بیمارستان مهرگان شهرستان بابل انجام شد. نوزادان متولد شده در سالهای مورد بررسی توسط متخصص اطفال معاینه و پرسشنامه ثبت اطلاعات شامل جنس، سن حاملگی، نوع ناهنجاری و وضعیت ترخیص برای هر نوزاد پر می شد. از 1684 نوزاد مورد بررسی 6/52 درصد پسر و 4/47 درصد دختر بودند میانگین سن زمان تولد 1/16/38 هفته بود. شیوع کلی ناهنجاری مادرزادی 1/5 درصد (11/5-09/5: CI95%) بود و اختلال عضلانی- اسکلتی شایعترین (4/2 درصد) ناهنجاری در نوزادان مورد بررسی بود. شیوع ناهنجاری در پسران 7/5 درصد و در دختران 4/5 درصد بود (05/0p>). در نهایت می توان نتیجه گیری کرد که شیوع بالای ناهنجاری مادرزادی بخصوص اسکلتی – عضلانی نیاز به توجه بیشتر در مورد شناخت زودتر و اقدامات درمانی را نشان می دهد به همین دلیل مطالعات بیشتری جهت شناخت و پیشگیری از بروز ناهنجاری مادرزادی ضروری بنظر می رسد.
    کلید واژگان: ناهنجاری های مادرزادی, نوزاد, شیوع
    Iraj Mohammadzadeh, Hadi Sorkhi, Reza Alizadeh, Navaei
    Congenital anomalies are amongst the main challenges for the families. The aim of this study was to determine the prevalence rate of neonates congenital anomalies. This descriptive-cross-sectional study was done in Mehregan Hospital in Babol from 2007 to 2009. Neonates were examined by two pediatricians. Sex, gestational age, type of anomalies and neonates` discharge status was recorded in a questionnaire. One thousand sixty hundred eighty four neonates were examined, 884(52.6%) were males and 798(47.4%) were females. The mean gestational age was 38.61.1 weeks. Total prevalence of congenital anomalies was 5.1% (CI 95%: 5.09-5.11). Musculoskeletal anomalies prevalence was 2.4%.In each group of female and male, the prevalence of congenital anomalies were 5.7% and 5.4% respectively (p>0.05). According to our findings the prevalence of congenital anomalies especially the musculoskeletal anomalies is high. Thus, more medical attention to diagnosis and treatment them on early stages is needed. Furthermore, more studies for understanding and preventing of congenital anomalies are necessary.
    Keywords: Congenital Anomalies, Newborn, Prevalence
  • حسن محمودی نشلی، هادی سرخی، احمد تمدنی، محمد کریمی، محمد پورنصراله، محمود حاجی احمدی
    سابقه و هدف
    در بیماران تالاسمی ماژور بیشتر ارگان های بدن به علت افزایش بار آهن دچار آسیب می شوند. این مطالعه جهت تعیین رابطه اختلال عملکرد توبولی کلیه با میزان رسوب آهن بدن در این بیماران انجام گردید.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تحلیلی بیماران بتاتالاسمی ماژور که سن بیشتر از 10 سال داشتند، انتخاب شدند و برایشان *(Magnetic Resonance Imaging T2، MRIT2) (تصویر برداری مگنتیک رزنانس نوع T2*) انجام شد. اضافه بار آهن کبد بر اساس ارزش گذاری *MRIT2 در دو سطح رسوب کبدی شدید و رسوب کبدی خفیف تا متوسط در نظر گرفته شد. تعداد 45 بیمار که رسوب شدید آهن کبدی را نشان دادند، به عنوان مورد و 45 بیمار که در آنها رسوب آهن کبدی را خفیف تا متوسط نشان دادند به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. سپس یک نمونه ادرار صبحگاهی دو گروه از نظر الکترولیت ها، اسید اوریک، کراتینین و میزان B2M (بتا 2 میکروگلوبولین) ارزیابی شدند. یک نمونه خون هم جهت بررسی میزان BUN، (نیتروژن اوره خون)، کراتنین، سدیم، پتاسیم، قند خون ناشتا و فریتین گرفته شد. نسبت های Ca/Cr (کلسیم به کراتی نین) ادرار، Pr/Cr (پروتئین به کراتی نین) ادرار، (FE (Fractional Excretion سدیم، FE پتاسیم، FE اوریک اسید محاسبه شدند. ترشح غیر طبیعی این فاکتورها، به عنوان توبولوپاتی کلیوی در نظر گرفته شد. نتایج پس از جمع آوری، مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین سن بیماران در گروه مورد 106/6±27 سال و شاهد 834/7±64/27 سال بود. سطح سرمی فریتین 32/146±46/2300 در گروه مورد مقایسه با 46/1051±09/1488 در گروه شاهد، (002/0=p)، نسبت کلسیم به کراتی نین ادرار 11/0 در گروه مورد در مقایسه با 12/0 در گروه شاهد، (01/0=p) و نسبت B2M/Cr ادرار 21/1053±18/502 در گروه مورد در مقایسه با 86/936±48/513 در گروه شاهد (024/0=p) معنی دار بوده است.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که رسوب آهن در بدن می تواند بر عملکرد توبول های کلیه اثر داشته باشد.
    کلید واژگان: کلیه, کبد, MRI, تالاسمی
    H. Mahmoodi Nesheli, H. Sorkhi, A. Tamaddoni, M. Karimi, M. Pournasrollah, M. Hajiahmadi
    Background And Objective
    In beta-thalassemia major patients، iron overload can cause dysfunction in many organs. The aim of this study was to determine the correlation between renal tubular dysfunction with iron overload in beta-thalassemic patients referring to our thalassemia center.
    Methods
    In this descriptive-analytic study، beta-thalassemia major patients aged more than ten years were selected. Magnetic Resonance Imaging T2*done for patients. Iron overload of liver designed by MRIT2*. It was considered as two levels; severe and mild to moderate levels. Forty five patients were severe iron overload (case) and forty five patients were mild to moderate levels (control). They were matched for age and gender. Random morning urine samples were collected and the electrolytes، uric acid، creatinine and urinary B2M (beta2-microglobulin) levels were examined. Blood samples for levels of BUN، Cr، Na، K، FBS and Ferritin were taken too. Then، Ca/Cr ratio in urine، Pr/Cr ratio in urine، fractional excretion (FE) Na، FE K and FE uric acid were calculated. Abnormal excretion of these biochemical factors considered as a renal tubular dysfunction. The data was analyzed and p<0. 05 was considered significant.
    Findings
    Mean age of patients in case and control groups were 27±6. 106 and 27. 64±7. 834 years، respectively. Serum ferritin level (case; 2300. 46±146. 32، control; 1488. 09±1051. 46، p=0. 002)، the urinary Ca/Cr ratio (case; 0. 11، control; 0. 12، p=0. 01)، and urinary β2M/Cr ratio (case; 502. 18±1053. 21، control; 513. 48±936. 86; p=0. 024) were significant.
    Conclusion
    The results of study showed that iron overload can affect the renal tubular function.
    Keywords: Renal, Liver, MRI, Beta, Thalassemia major
  • محمدرضا اسماعیلی دوکی، هادی سرخی، سید عباس فاطمی، فاطمه حسین زاده، یدالله زاهدپاشا، احمد تمدنی، نعیمه نخجوانی، رحیم براری سوادکوهی، ایرج محمدزاده
    مقدمه
    پرونده ی پزشکی متشکل از مجموع مدارکی است که گواه وضعیت سلامت بیمار در لحظه ای از زندگی او می باشد. بین سیر بیماری و دستورهای صادر شده ی روزانه ی پزشک در پرونده، ارتباط بسیار نزدیکی وجود دارد و هر دستور پزشکی ناشی از وضعیت موجود بیمار و سیر بیماری وی می باشد. در این مطالعه، به جهت افزایش سیر بیماری و ارتقای آموزشی فراگیران، ضمن حفظ وجود صفحه ی سیر بیماری قبلی در پرونده، ستونی از سیر بیماری در صفحه ی دستورهای پرونده های پزشکی تعیین و میزان اثربخشی آن در ثبت سیر بیماری شناسایی شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه ی مداخله ای شاهددار، پرونده های بیماران بستری در کلیه ی بخش های فوق تخصصی بیمارستان کودکان امیرکلای بابل در طی سه ماه آخر سال های 1387 و 1388 مورد بررسی قرار گرفتند (از مجموع حدود 3462 پرونده، در هر سال، 150پرونده مورد بررسی قرار گرفت). به هر یک از شاخص های سیر بیماری که بر اساس الگوی SOAP ثبت شدند، یک امتیاز داده شد. در نهایت، اگر فقط تا سه شاخص در پرونده ذکر گردید ضعیف، تا 5 مورد متوسط و تا 7 مورد خوب ارزیابی شدند. سپس امتیازات حاصل از پرونده های فوق با استفاده از آزمون های آماری t-test، Paired t-test، ضریب همبستگی پیرسون، مجذور کای، fisher’s exact و ضریب Kappa مورد مقایسه قرار گرفتند و 05/0 > P معنی دار تلقی شد.
    یافته ها
    میانگین تعداد دستورهای پزشک پرونده ها در سه ماهه ی آخر سال 1387 و 1388 به ترتیب 8/10 ± 15/9 و 80/6 ± 45/8 مورد بوده است. امتیاز خوب، بیشترین فراوانی را در ستون خلاصه ی سیر بیماری جدید داشت. بیشترین میانگین نتایج به دست آمده در گروه های مورد مطالعه مربوط به خلاصه ی سیر بیماری در سال 1388 بود. مقایسه ی میانگین ها نیز از نظر آماری معنی دار بوده است (05/0 > P).
    نتیجه گیری
    با اضافه کردن ستون جدید تحت عنوان «خلاصه ی سیر بیماری» در برگه ی دستورهای پزشک، ثبت سیر بیماری و علت دستورهای پزشکی ارایه شده، به طور قابل ملاحظه ای بر اساس الگوی SOAP ارتقا می یابد. بنابراین، پیشنهاد می شود که این ستون در صفحه ی دستورهای پزشک پرونده های بیمارستانی گنجانده شود.
    کلید واژگان: مدارک پزشکی, سیر بیماری, صفحه ی دستورهای پزشک, مستندسازی
    Mohammad Reza Esmaeili Dooki, Hadi Sorkhi, Seyed Abbas Fatemi, Fatemeh Hosseinzadeh, Yadollah Zahdpasha, Ahmad Tamaddoni, Naeimeh Nakhjavani, Rahim Barari Savadkohi, Iraj Mohammadzadeh, Mohammad Reza Salehiomran, Mousa Ahmadpour Kacho, Abbas Hadipoor, Soheil Osia, Mahmoud
    Introduction
    Medical records consist of documents evidencing a patient's health status at a moment of life. There is a close relationship between disease progress and daily physician orders issued in medical records. Each order in fact reflects the patient's medical status and his/her disease progress. In this study, while keeping the previous progress page in the records, a column of brief disease progress was included in physician order sheets to increase the quality of records and promote the education of learners.
    Methods
    In this cross-sectional controlled interventional study, medical records of all patients admitted to super specialty wards of Amirkola Children Hospital during the first quarters of 2009 and 2010 were included. From a total of 3462 records, 150 records were studied each year. Each indicator of disease progress, which was recorded based on subjective, objective, assessment, and plan (SOAP) note, was given a score. Finally, if only three indicators were mentioned in the record, it was considered as poor. Scores 4-5 represented moderate and scores 6-7 were considered as good. The scores of the records were then compared using statistical tests including t-test, paired t-test, Pearson's correlation coefficient, chi-square test, Fisher's exact test, and Kappa coefficient. P values less than 0.05 were considered as significant.
    Results
    The mean number of physician orders in records during the first quarters of 2009 and 2010 were respectively 9.15 ± 10.8 and 8.45 ± 6.80 cases. Good scores had the highest frequency in the new brief disease progress form. The highest average of results in the studied groups was observed in brief disease progress notes of 2010. Comparison of mean scores revealed statistically significant differences (P < 0.05).
    Conclusion
    Adding a new column named "brief disease progressive note" in physician order sheets significantly promoted the recording of disease progress and reasons for medical orders based on SOAP note. Therefore, it is recommended to include this column in physician order sheets.
    Keywords: Medical Records, Progressive Note, Physician Order Sheet, Documentation
  • هادی سرخی، ناهید زمانی، علی بیژنی
    زمینه و هدف
    ریفلاکس وزیکویورترال (VUR) مهمترین علت زمینه ساز عفونت ادراری در کودکان است. جهت جلوگیری از عفونت ادراری در کودکان با ریفلاکس وزیکویورترال، از آنتی بیوتیک پروفیلاکسی استفاده می شود که می تواند با عدم پذیرش خانواده به دلیل مصرف طولانی مدت دارو همراه باشد. این مطالعه با هدف مقایسه قطع و عدم قطع داروی پروفیلاکسی در کودکان با ریفلاکس وزیکویورترال درجه 1 و 2 انجام شده است.
    روش بررسی
    در این مطالعه نیمه تجربی 54 کودک مبتلا به ریفلاکس وزیکویورترال درجه 1 یا 2 و بالای 5 سال که طی یکسال گذشته فاقد عفونت ادراری بودند به روش در دسترس انتخاب شدند. کودکان به صورت یک در میان به دو گروه قطع (32 کودک) و ادامه (21 کودک) درمان تقسیم و حداقل به مدت 12 ماه پیگیری شدند. میزان عود عفونت در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. جهت بررسی آماری از آزمون های آماری کای دو، t، Logrank و تحلیل رگرسیون کاکسی استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین سن کودکان 5/2 ± 8/7 سال و 8/77% دختر بودند. در گروه قطع درمان 5 مورد و در گروه ادامه درمان 7 مورد عود عفونت وجود داشت (05/0 P>). شانس عود عفونت در دختران 5/1 برابر پسران (05/0 P>) و در کودکان زیر 7 سال 5 برابر کودکان بالای 7 سال بود (033/0= P).
    نتیجه گیری
    قطع دارو در کودکان بالای 5 سال با ریفلاکس وزیکویورترال درجه 1یا2 ریسک عود عفونت ادراری را افزایش نداده و قطع درمان پروفیلاکسی می تواند یک روش مطمئن و بی خطر باشد.
    کلید واژگان: آنتی بیوتیک, پروفیلاکسی, ریفلاکس وزیکویورترال, کودکان, عفونت ادراری, عود
    Hadi Sorkhi, Nahid Zamani, Ali Bijani
    Background And Aims
    Vesicoureteral reflex is the most important factor in urinary tract infection. For prevention of urinary tract infection (UTI) in children with vesicoureteral reflux (VUR), prophylactic antibiotics are used, but maybe accompany with uncompliance of the parents and also it must use for long time. So, this study aimed at comporison of evaluation of discontinuation of antibacterial prophylaxis in children with VUR.
    Methods
    This semi experimental study was done in 54 children with low grade VUR (1, 2) and higher than 5 years old. None of them have had any episode of UTI since last year. They were divided in two groups, continue and discontinue of prophylactic drugs and were followed for at least one year. Then the risk and episode of recurrent UTI were compared in 2 groups. The data were analyzed by SPSS and P<0.05 was determined as significant.
    Results
    mean age of patients were 7.8±2.5 years. Forty two (77.8%) children were girls and others (22.2%) were boys. Five episode of UTI were diagnosed in first group and 7 episodes for second group (P>0.05). Also the risk of recurrent UTI was 1.5 time in girls.
    Conclusion
    According to this study, discontinuing of prophylactic drug in children with grade І and grade П of VUR and after 5 years old is safe and there isn’t increased risk of recurrent UTI.
    Keywords: Antibiotics, Children, Urinary tract infection, Vesicoureteral reflux, Relapse Prophylaxis
  • اباذر اکبرزاده پاشا، هادی سرخی، عفت رزاقی، فرشید اولیایی، عبدالرحیم قلی زاده پاشا، رضا علیزاه نوایی، بایرام علی غیبی
    سابقه و هدف
    پیوند کلیه درمان انتخابی در بیماران با نارسایی مزمن کلیه می باشد و نتایج درمانی آن در مراکز مختلف، متفاوت می باشد لذا این مطالعه با هدف بررسی نتایج اولیه پیوند کلیه در مرکز پیوند کلیه بیمارستان شهید بهشتی بابل انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تحلیل بقا بر روی نتایج 200 مورد اول پیوند کلیه که در طی 5 سال متوالی انجام شد، صورت گرفته است. اطلاعات لازم نظیر سن، جنس، بقای 1، 2 و 3 ساله (بقای کوتاه مدت) کلیه پیوندی و افراد دریافت کننده پیوند، عوارض جراحی و نفرولوژی و کراتینین افراد در سالهای اول، دوم و سوم بعد از پیوند، جمع آوری و مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سن بیماران دریافت کننده پیوند 1/15±34/39 سال بود 116 نفر (58%) از افراد مورد مطالعه مرد بودند. بقای 1، 2 و 3 ساله کلیه پیوندی بترتیب 86/98%، 3/97% و 3/97% و بقای 1، 2 و 3 ساله افراد پیوند شده بترتیب 63/96%، 63/96%، 12/93% بود. درمان پس زدگی حاد کلینیکی بدون اثبات پاتولوژیک در 19 نفر (5/9%) ایجاد شد که 16 نفر به درمان جواب دادند. نکروز حاد توبولر با تشخیص بالینی و کاهش تدریجی کراتینین در 13% از بیماران مشاهده گردید. عارضه جراحی در 5/3% ایجاد شد که به درمان جواب دادند. کراتینین بالای 2 در پایان سال اول در 5/0% مشاهده گردید.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که بقای کوتاه مدت کلیه پیوندی افراد دریافت کننده در حد قابل قبولی قرار دارد.
    کلید واژگان: پیوند کلیه, پس زدگی پیوند, بقا
    Akbarzadeh Pasha A., Sorkhi H., Razzaghi E., Oliaei F., Gholizadeh Pasha Ar, Alizadeh-Navaei R., Gheibi B
    Background And Objective
    Kidney transplantation is a choice treatment for most patients with end-stage renal disease and transplantation outcome is different in kidney transplant centers. This study was done to analyze the results of kidney transplantation in kidney transplant center of Shahid Beheshti hospital in Babol, Iran.
    Methods
    This survival analysis study was performed on the results of the first 200 renal transplantations during 5 consecutive years. Data including age, sex, 1, 2 and 3 years graft and patient survival, kidney transplant recipients, nephrologic and urologic complications, and creatinine distribution at end of 1, 2 and 3 years after transplantation were gathered and evaluated.
    Findings
    The mean age of patients was 39.34±15.1 years, and 116 (58%) of patients were male. 1, 2 and 3 year graft survival was 98.86%, 97.3% and 97.3%, respectively and 1, 2 and 3 year patient survival was 96.63%, 96.63% and 93.12%, respectively. Treatment of clinical acute rejection without pathological diagnosis was performed on 19 patients (9.5%) and 16 patients responded to treatment. Acute tubular necrosis and gradual decrease in creatinine was seen in 13%. The surgical complication was seen in 3.5%.of patients who respond to treatment. At the end of first year, 0.5% of patients had creatinine more than 2.
    Conclusion
    The results of this study showed that the short term graft survival in kidney transplant recipients was considerable.
  • هادی سرخی، میثم مجتبایی
    سابقه و هدف
    ریفلاکس وزیکویورترال اولیه یک بیماری ارثی است که پس از تولد در حضور عفونت ادراری شانس آسیب کلیه و اسکار را افزایش میدهد. طی سالهای اخیر، احتمال ایجاد آسیب کلیه، قبل از تولد و بدون بروز عفونت ادراری نیز مطرح شده است. لذا این مطالعه به منظور بررسی حضور اسکار و آسیب برگشت ناپذیر کلیه در نوزادان با سابقه هیدرونفروز مادرزادی و ریفلاکس وزیکویورترال انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه مقطعی بر روی 59 نوزاد با سابقه هیدرونفروز مادرزادی انجام شد. پس از تایید وجود هیدرونفروز بعد از تولد و منفی بودن کشت ادرار،(VCUG (voiding cystourethrography انجام شد و در صورت وجود ریفلاکس وزیکویورترال برای ارزیابی آسیب کلیه (کاهش جذب ماده رادیواکتیو)، از اسکن (DMSA (Dimercaptosuccinic Acid استفاده گردید. آسیب کلیه از درجه I-V مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    این مطالعه از 59 نوزاد با سابقه هیدرونفروز مادرزادی و ریفلاکس وزیکویورترال، 39 کودک (1/66%) پسر و بقیه دختر بودند. از 116 واحد کلیه مورد بررسی در 95 واحد ریفلاکس وجود داشت که 51 واحد (7/53%) دارای اسکار بود. در 39 واحد (62%) دارای ریفلاکس در پسران و 12 واحد (5/370%) در دختران اسکار مشاهده گردید (05/0>p). همچنین، هیچکدام از واحدهای کلیه با درجه I ریفلاکس، اسکار نداشتند. میزان آسیب کلیه به ترتیب در درجات II-V نیز 5/37%،1/42%، 1/48% و 5/88% بوده است (05/0>p).
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که میزان اسکار در جنس مذکر و در درجات بالای ریفلاکس بیشتر می باشد. بنابراین تشخیص زودهنگام این بیماری و انجام اقدامات لازم جهت جلوگیری از ایجاد عفونت ادراری و اسکار جدید در سنین بعدی از اهمیت خاصی برخوردار می باشد.
    کلید واژگان: نوزادان, هیدرونفروز مادرزادی, ریفلاکس وزیکویورترال, اسکار
    Sorkhi H., Mojtabaei M
    Background And Objective
    Primary vesicoureteral reflux (VUR) is a hereditary disease and the risk of scar increased with VUR. In a few years ago, probability of renal scar formation before delivery and urinary tract infection is suggested. So, this study was done to evaluate this theory and detection of renal scar in neonates with prenatal hydronephrosis and VUR.
    Methods
    This cross sectional study was performed on 59 neonates with history of prenatal hydronephrosis. The hydronephrosis were proved after delivery and VCUG (voiding cystourethrography) was done with negative urine cultures. For detection of scar (decrease radioisotope absorption), DMSA (Dimercaptosuccinic Acid) was done in all neonates with VUR. Scar in grade I-V was assessed.
    Findings
    This study was done in 59 neonates with history of prenatal hydronephrosis and VUR. Thirty nine (66.1%) neonates were boy and others were girl. Among 116 kidney units, 95 units had VUR and 51 (53.7%) units had scar. Thirsty nine (62%) units with VUR in boys and 12 (37.5%) units in girls had scar (p<0.05). Also, none of units with grade I had scar. Scar in grade II-V was 37.5%, 42.1%, 48.1% and 88.5%, respectively (p<0.05).
    Conclusion
    The existence of high rate scar in these neonates, especially in males and with high grade VUR indicated that early diagnosis and also prevention of UTI and new scare formation is very important.
  • هادی سرخی، فاطمه هدایتی، علی بیژنی
    سابقه و هدف
    تشخیص و درمان سنگ های سیستم ادراری بخصوص با توجه به عدم علائم اختصاصی و خطرات و عوارض احتمالی آن، در کودکان از اهمیت زیادی برخوردار است. از آنجائیکه روش های تهاجمی در درمان این بیماران عوارض دارد، در این مطالعه نتایج خوراکی درمان با پلی سیترات پتاسیم، مورد ارزیابی قرار گرفته است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه نیمه تجربی بر روی 150 کودک مبتلا به سنگ کلیه مراجعه کننده به بخش یا درمانگاه نفرولوژی کودکان (طی سال های88-80) که تحت درمان با محلول پلی سیترات پتاسیم قرار گرفته و فاقد انسداد ادراری بوده اند، انجام شده است. میزان دریافت دارو در ابتدا به میزان 1 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن روزانه بوده و سپس افزایش میزان دارو به حدی بود که PH ادرار به بالای 7-5/6 برسد. این بیماران هر 3 ماه یک بار با سونوگرافی تحت پیگیری قرار گرفتند و سپس پاسخ به درمان بر اساس اندازه سنگ، سن بیمار، طول مدت درمان مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سن کودکان مورد مطالعه 4/37±7/36 ماه بود (بین 25 روز تا 15 سال). 85 نفر (6/56%) پسر و 65 نفر (4/43%) دختر بودند. میزان بهبودی (عدم وجود سنگ) تا 1 سال پس از آغاز درمان 7/78% و میزان عود (بروز مجدد سنگ) در متوسط مدت پیگیری 6/14±9/15 ماهه، 4/12% بوده است. ارتباط معنی داری بین اندازه سنگ، سن و جنس بیماران با پاسخ به درمان در بیماران ورد مطالعه مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از پلی سیترات سدیم خوراکی در درمان سنگ کلیه موثر می باشد، بنابراین پیشنهاد می شود داروی فوق بعنوان داروی اصلی در کودکان با سنگ ادراری بدون اختلالات انسدادی استفاده شود.
    کلید واژگان: سنگ کلیه, کلیه, کودکان, پلی سیترات پتاسیم
    H. Sorkhi, F. Hedaiati, A. Bijani
    Background And Objective
    Diagnosis and treatment of renal stone are very important especially according to non-special symptoms and risk of complication in children. According to invasive surgical methods for treatment of these patients, this study was done to evaluate oral potassium citrate solution efficacy in children with urolithiasis.
    Methods
    This quasi experimental study was done on 150 children who referred to nephrology department or clinic with renal stone and without urinary obstruction (2002-2010). All children were treated with potassium citrate solution initially 1 ml/kg/day and then it was increased till urine PH reached to above 6.5-7. Urinary ultrasonography was done every 3 months and response to treatment was evaluated according to the stone size, age and duration of treatment.
    Findings
    The age of children was 25 days to 15 years (Mean 36.7±37.4 month). Eighty five cases (56.6%) were male and 65 (43.4%) were female. The rate of complete response to drug (absence of stone) was 78.7% during one year. Mean of follow up was 15.9± 14.6 months and the risk of relapse (recurrence of stone) was 12.4%. There weren’t significant difference between response to treatment and stone size, age and children sex.
    Conclusion
    Potassium citrate has been found to be significantly effective in treatment of renal stone, so we suggest using this drug for treatment of renal stone in all children without urinary obstruction.
  • هادی سرخی، بهزاد راجی فر
    سابقه و هدف
    علیرغم پیشرفتهای اخیر در درمان عفونت ادراری شیرخواران، هنوز هم این بیماری بخصوص همراه با ریفلاکس وزیکویورترال میتواند باعث آسیب کلیه شود. احتمال آسیب کلیه در سنین پایین مخصوصا در شیرخواران کمتر از یک سال بیشتر است. لذا این مطالعه به منظور بررسی شانس حضور اسکار کلیه در شیرخواران کمتر از یکسال که هنگام ابتلا به عفونت ادراری دارای ریفلاکس وزیکویورترال بودند، انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه مقطعی بر روی 71 شیرخوار مبتلا به عفونت ادراری دارای ریفلاکس وزیکویورترال مراجعه کننده به بخش و یا درمانگاه نفرولوژی بیمارستان شیرخواران امیرکلا طی سالهای 87-1386 که هنگام ابتلا به اولین عفونت ادراری سن زیر یکسال داشتند، انجام شد. تشخیص ریفلاکس با (VCUG (Voiding cystourethrography از درجه 5-1 بود و اسکار (درجه 4-1) توسط اسکن Dimercaptosuccinic acid) DMSA) شش-چهار ماه بعد از عفونت، انجام شد و سپس نتایج مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    از 71 کودک زیر یکسال مورد مطالعه 49 نفر (69%) دختر بودند. از 142 واحد کلیه، 114 واحد (3/80%) دارای ریفلاکس بودند که ریفلاکس درجه II (هفتاد و چهار ممیز چهار دهم درصد) بیشترین میزان را تشکیل می داد. از 142 واحد کلیه مورد مطالعه 48 واحد (8/38%) دارای اسکار بودند که بیشترین شدت اسکار، درجه I (سی و یک واحد 6/64%)، بوده است. همچنین بیشترین درجه فراوانی اسکار در ریفلاکس درجه II، 18 واحد (5/37%) بود.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که بیش از یک سوم شیرخواران زیر یک سال با عفونت ادراری و VUR دارای اسکار بودند. لذا با توجه به سن کم این بیماران و عوارض دراز مدت اسکار، توجه بیشتر و دقیق تر بیماران فوق توصیه می شود، همچنین احتمال ایجاد اسکار قبل از تولد را نیز نباید از نظر دور داشت.
    کلید واژگان: شیرخواران, عفونت ادراری, ریفلاکس وزیکویورترال, اسکار کلیه
    H. Sorkhi, B. Rajifar (Gp)
    Background And Objective
    In spite of recent developments in treatment of urinary tract infection (UTI) in children, renal damage and scar can be associated with UTI and vesicoureteral reflux (VUR). The risk of renal damage is more in children with younger age, especially in children under one year. This study was done to evaluate the risk of renal scar presentation in infants with UIT and VUR.
    Methods
    This study was done on 71 children less than one year old with VUR and UIT that were referred to Amirkola Children Hospital (2007-2008). VUR was diagnosed by Voiding cystourethrography (VCUG) grade I-V and scar (grade I-IV) by DMSA (Dimercaptosuccinic acid) 4-6 months later. Then the results were surveyed.
    Findings
    Among 71 children, 49 (69%) patients were female.142 kidney units were evaluated and 114 (80.3%) units had VUR and the grades II (47.4%) was the most common grade of VUR. Among 142 renal units, 48 (38.8%) units had scar. The most common grade of scar was grade I (31 units, 64.6%). The most common grade of scar was seen in grade II of reflux (18 units, 37.5%).
    Conclusion
    According to this study, more than one-third of children less than one year old with UIT and VUR had scar. So, more attention and good follow up are needed for UTI in this age group. Also the potential of scar formation before delivery must be mentioned.
  • علل نارسایی مزمن کلیه در 85 کودک مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا طی سالهای 84-1375
    هادی سرخی، علی بیژنی
    سابقه و هدف
    شناخت علل نارسایی مزمن کلیه و پیشگیری از آن از اهمیت ویژهای برخوردار است. لذا این مطالعه به منظور بررسی علل نارسایی مزمن کلیه در کودکان انجام شد.
    مواد و روش ها
    مطالعه بصورت توصیفی - تحلیلی بر روی 85 کودک (زیر 18 سال) مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا (1384-1375) که بر اساس فرمول شوارتز دارای میزان فیلتراسیون گلومرول کمتر از 30ml/min/1.73m2 بوده اند انجام شده است. علت بیماری بر اساس یافته های بالینی، آزمایشگاهی و رادیولوژیکی و در صورت لزوم بیوپسی کلیه مشخص شد و اطلاعات حاصله از بیماران استخراج و ثبت گردید.
    یافته ها
    از 85 کودک مورد بررسی 55 (64.7%) پسر و بقیه دختر بودند. میانگین سنی بیماران 4.48 10.33± سال بود. شایع ترین مشکل بیمار در زمان ارجاع عفونت ادراری (30.6%) و مهم ترین علت نارسایی مزمن کلیه عفونت ادراری و مثانه نوروژنیک (50%) بوده است. همچنین 28 کودک فوق تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفتند و 15 کودک بدلیل عدم پیگیری فوت کردند.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد ک عفونت ادراری و علل مساعد کننده آن مهم ترین عوامل زمینه ساز نارسایی کلیه و ارجاع بیماران بخصوص در جنس مذکر بوده است که توجه بیشتر و پیگیری مناسب این بیماران قبل از بروز نارسایی کلیه می تواند اهمیت بسیاری در پیشگیری از آسیب دایمی کلیه داشته باشد.
    کلید واژگان: نارسایی مزمن کلیه, عفونت ادراری, کودکان
  • هادی سرخی، حاجی قربان نورالدینی، حمید شافی، لیلا اولادی
    سابقه و هدف
    هیدرونفروز به اتساع غیر طبیعی سیستم پیلوکالیس گفته می شود. به دلیل اختلاف نظر در رابطه با علت و پیگیری آن در نوزادان، این مطالعه به منظور بررسی هیدرونفروز در نوزادانی که تشخیص قبل و یا پس از تولد دارند، انجام شده است.
    مواد و روش ها
    کلیه نوزادانی که دارای تشخیص قبل و یا پس از تولد (تا سن یک ماهگی) هیدرونفروز در سونوگرافی داشته و در طی سال های 1375 تا 1383 به درمانگاه یا بخش نفرولوژی بیمارستان کودکان امیرکلا وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل مراجعه کرده اند مورد بررسی قرار گرفتند. در این نوزادان بر اساس نیاز (Intravenous pyelography) IVP, (Voiding cystourethrography) و یا (Pentaacetic acid Diethylene Triamine) DTPA انجام شد، اطلاعات حاصله بر اساس علت بیماری مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    یافته ها
    از 42 نوزاد مورد مطالعه 38 (90%) پسر و 4 (10%) دختر بودند. 24 بیمار مبتلا به تنگی محل اتصال حالب به لگنچه (57%) و 17 نوزاد (40%) دارای ریفلاکس و زیکویورترال بودند. 26 (62%) بیمار تشخیص قبل از تولد داشتند. شایعترین علت مراجعه، تشخیص قبل از تولد و سپس عفونت ادراری به ترتیب در 57% و 24% کودکان بود. از 54 واحد کلیه در 42 نوزادی که هیدرونفروز داشتند، به ترتیب در 30 (55.5%)، 23 (42.5%) و 1 واحد ریفلاکس وزیکویورترال، تنگی محل اتصال حالب به لگنچه و تنگی محل اتصال حالب به مثانه وجود داشت.
    نتیجه گیری
    شایعترین علت هیدرونفروز در نوزادان تنگی محل اتصال حالب به لگنچه بود و توجه بیشتری به خصوص در نوزادان پسر به دلیل شیوع بالاتر ابتلا در این جنس لازم است و همچنین باید توجه بیشتری به تشخیص قبل از تولد در بررسی سونوگرافی انجام پذیرد.
    کلید واژگان: هیدرونفروز, نوزادان, قبل از تولد
  • محمدرضا اسماعیلی، علیرضا اسدی، حاجی قربان نورالدینی، رحیم سوادکوهی، ایرج محمدزاده، نعیمه نخجوانی، هادی سرخی، طاهره اسماعیل نیا، رؤیا قائمیان نژاد، محمد پورنصراله، علی بیژنی
    هدف
    سفتریاکسون به طور نسبتا گسترده در درمان عفونت های کودکان به کار می رود که ممکن است با عوارضی همراه باشد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی یافته های غیر طبیعی اولتراسونوگرافی دستگاه صفراوی (سنگ یا Sludge) در جریان سفتریاکسون تراپی و ارتباط این عارضه با محدودیت در خوردن، سن و جنس و کمبود G6PD صورت گرفت.
    روش مطالعه
    مطالعه به روش نیمه تجربی (Quasi Experimental) انجام شد. سونوگرافی اولیه قبل از شروع سفتریاکسون و سونوگرافی مجدد در 48 تا 24 ساعت پس از شروع درمان و همچنین در روزهای پنجم، هفتم، دهم و چهاردهم در صورت تداوم درمان انجام شد. در صورت وجود یافته های غیر طبیعی (Sludge یا سنگ صفراوی) سونوگرافی مجدد هفته ای 1 بار در 2 هفته اول و سپس هر 2 هفته 1 بار تا از بین رفتن این عارضه انجام شد. سپس اطلاعات توسط نرم افزار SPSS و تست های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    از 108 بیمار مورد مطالعه که سن بین 3 ماه تا 10 سال داشتند 20 مورد یافته غیر طبیعی کیسه صفرا (2 مورد Sludge 18 مورد سنگ کاذب کیسه صفرا) پیدا نمودند. مدت زمان طولانی تر محدودیت در خوردن قبل از شروع درمان، احتمال بروز سنگ یا Sludge صفراوی را به طور معنی داری افزود (P<0.003). سن، جنس، مدت زمان درمان و کمبود G6PD تاثیری در بروز این عارضه نداشت. در 4 مورد سنگ یا Sludge صفراوی حتی پس از دریافت 1 تا 2 دوز سفتریاکسیون بروز نمود. کوتاه ترین زمان از بین رفتن این عارضه یک روز بعد از تشکیل و طولانی ترین زمان آن 17 روز بود.
    نتیجه گیری
    بر اساس این مطالعه میزان بروز سنگ یا Sludge صفراوی در جریان درمان با سفتریاکسون 18.5% و محدودیت در خوردن تاثیر زیادی در ایجاد این عارضه داشت.
    کلید واژگان: سفتریاکسون, سنگ کاذب صفراوی, کودکان, ناشتا, دفع دارو
  • هادی سرخی، علی جباریان امیری، علی عسکریان
    مقدمه
    عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریال در کودکان است. این بیماری تا 7 سالگی باعث حداقل یک نوبت، عفونت ادراری در 4/8% دختران و 7/1% پسران می شود با درمان مناسب می توان خطر بروز عوارض را کاهش داد. اشریشیاکولی به عنوان شایع ترین علت عفونت ادراری معرفی شده است. اما حساسیت این میکروب در نقاط مختلف دنیا متفاوت است.
    هدف
    این مطالعه به ارزیابی حساسیت دارویی میکروب فوق در این منطقه می پردازد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه، کلیه کودکان یک ماه تا 12 سال که با تشخیص پیلونفریت حاد در بیمارستان کودکان امیرکلا بستری شده اند مورد ارزیابی قرار گرفته و نمونه های ادراری که کشت آنها میکروب اشریشیاکولی گزارش شده بود انتخاب و حساسیت آن به داروهای رایج مورداستفاده در کودکان تعیین گردید.
    نتایج
    میکروب اشریشیاکولی باعث عفونت ادراری در 6/59% از کودکان شده است. این میکروب عامل 41% عفونت ادراری در پسران و 68% در دختران بود. بیشترین مقاومت نسبت به این دارو در مقابل آمپی- سیلین (96%) و کمترین مقاومت در مقابل سفتریاکسون (6%) دیده شد. همچنین در 81% موارد این میکروب به داروی کوتریموکسازول مقاوم بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به مطالعه انجام شده مقاومت این ارگانیسم به داروهای فوق با سایر مناطق متفاوت بوده و باید مورد توجه قرار گیرد.
    کلید واژگان: عفونت مجاری ادراری, عفونت های اشریشیا کولی, کودکان, مقاومت دارویی, مقاومت میکروبی دارو
  • هادی سرخی، مهسا هاشمی
    سابقه وهدف
    با توجه به اهمیت تشخیص و درمان عفونت های ادراری و پس زدن ادرار از مثانه به حالب (Vesicoureteralreflux) که به عنوان یک عامل خطر برای ایجاد آسیب برگشت ناپذیر بافت کلیه (Scar) مطرح است، این مطالعه میزان احتمال بروز اسکار در کودکان با عفونت ادراری و درجات مختلف ریفلاکس را بررسی می کند.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه کلیه کودکانی که با عفونت ادراری به درمانگاه یا بخش نفرولوژی کودکان بیمارستان امیر کلاه (81-1380) مراجعه و طی بررسی های انجام شده دارای ریفلاکس وزیکویورترال بودند، انتخاب و سپس بیماران فوق پس از حداقل 4 تا6 ماه از آخرین عفونت ادراری تحت بررسی DMSA قرار گرفتند. نتایج حاصله با نرم افزار SPSS و آزمون T-test مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    از 42 بیمار مورد بررسی، 29 کودک دختر و بقیه پسر بودند. از 84 واحد کلیه مورد بررسی، 64 کلیه ادراری ریفلاکس و زیکویورترال و 20 واحد فاقد آن بودند و نیز 62.5 درصد واحدهای دارای ریفلاکس و 15 درصد واحدهای فاقد ریفلاکس، دارای اسکار بودند. همچنین به ترتیب در 43 و21 واحد کلیه دختران و پسران، ریفلاکس مشاهده شد. 2.8 واحدهای با ریفلاکس درجه I و 13.24 با درجه II، 17.23 با درجه III و هر دو کلیه با درجه IV و 6.7 با درجه V دارای اسکار بودند.
    استنتاج
    براساس نتایج این مطالعه، پسران و گروه های سنی زیر 2 سال، دارای درجات بالاتر وریفلاکس و اسکار هستند. و اگر چه رابطه ای بین سن کودکان و اسکار مشاهده نشد، ارزیابی دقیق و درمان مناسب از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.
    کلید واژگان: کودکان, عفونت ادراری, ریفلاکس وزیکویورترال, اسکار کلیه
    H. Sorkhi, M. Hashemi
    Background and
    Purpose
    Regarding the importance of diagnosis and proper time of treatment in patients with urinary tract infection (UTI) and vesicoureteral reflux as risk factors for scar, this study was performed to detect the probability of scars appearance in children.
    Materials And Methods
    This study was performed on 42 children with urinary tract infection and vesicoureteral reflux (detected by VCUG), referred to pediatric nephrology units (clinic and ward) of Amirkola children hospital and evaluation of scar was done by DMSA at least 4-6 month after the last UTI.
    Results
    Of 42 patients, 29 (69%) were female and 13 (31%) were male. Among 84 checked renal units, 64 had reflux and 20 had no reflux with 62.5% and 15% of the cases with scars. In males 21 units and in females 43 units had reflux. 2.8 of renal units with reflex grade I, 13.24 with grade II, 17.23 with grade III, both renal units with grade IV and 6.7 with grade V had scar (P=0.001).
    Conclusion
    The results of this study showed that males and age group of 1 month to 2 years have higher risk for VUR and scar. In spite no correlation was found between age of children and scar. However, prompt evaluation and proper time of treatment are very important.
    Keywords: Pediatric, urinary tract infection (UTI), vesicoureteral reflux (VUR) DMSA scan
نمایش عناوین بیشتر...
سامانه نویسندگان
  • دکتر هادی سرخی
    دکتر هادی سرخی
    استاد
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال