به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

پرنیان علیزاده اسکویی

  • مهدی عابد کهنمویی، پرنیان علیزاده اسکویی، سودابه کیمیایی، صونا اسکندرنژاد
    زمینه و هدف
    پلیمریزاسیون ناقص سمان رزینی باعث کاهش خواص فیزیکی آن، افزایش قابلیت جذب آب آن، حلالیت و تحریک پالپ می شود. سنجش سختی سطح یکی از روش های بررسی میزان پلیمریزاسیون می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر دو دستگاه سخت کننده نوری با دو زمان تابش بر روی ریز سختی دو سمان رزینی بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 80 عدد دیسک پرسلنی ساخته شد. پس از اچ کردن با اسید هیدروفلوئوریک و استفاده از سایلن و عامل باندینگ، نمونه ها به صورت تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند (10n=). سمان های دوال کیور و لایت کیور به ترتیب در گروه های1 تا 4 و 5 تا 8 استفاده شدند. در نمونه های آماده شده از هر نوع سمان، 20 نمونه تحت تابشQuartz Tungsten Halogen (QTH) قرار گرفت (که 10 تای آنها به مدت 30 ثانیه، (گروه های 1 و 5) و 10 تای آنها به مدت 60 ثانیه، (گروه های 2 و 6) کیور شدند. 20 نمونه باقیمانده، مشابه QTH با (LED) light-emitting diode کیور گردیدند (به ترتیب گروه های 3 و 7 و گروه های 4 و 8). ریزسختی سمان ها اندازه گیری شد. برای مقایسه ریزسختی در گروه های مطالعه از تحلیل واریانس سه عامله استفاده گردید.
    یافته ها
    تفاوت آماری معنی داری بین مقادیر میانگین ریزسختی گروه ها بر اساس زمان، نوع سمان و نوع دستگاه نوری وجود داشت (0005/0 P <).
    نتیجه گیری
    با افزایش زمان کیور، ریزسختی سمانها با هر دو دستگاه سخت کننده نوری افزایش یافت. استفاده از LED منجر به ریزسختی بیشتر در هر دو نوع سمان شد. بدون در نظر گرفتن زمان و نوع دستگاه سخت کننده نوری، ریزسختی سمان دوال کیور بیشتر از سمان لایت کیور بود.
    کلید واژگان: سمان رزینی, دستگاه سخت کننده نوری, ریز سختی
    Mehdi Abed Kahnamoee, Arnian Alizade Oskoee, Soodabeh Kimyai, Sona Eskandarnejad
    Background And Objectives
    Incomplete polymerization of resin cement leads to a decrease in its physical properties increases its water sorption, solubility and pulpal irritation. Measurement of surface hardness is one of the methods for assessment the degree of polymerization. The aim in this study was to evaluate the effect of two photo-curing units with two curing times on the microhardness of two resin cements.
    Materials And Methods
    In this labrotory study total numbers of 80 porcelain disks were made. After etching with HF (hydrofluoric acid) and using silane and bonding agent, samples were divided randomly into 8 groups (n=10). Dual-cured and light-cured cements were used in groups 1-4 and 5-8, respectively. In prepared samples from each type of cement, 20 samples were irradiated using QTH (Quartz Tungsten Halogen), (10 samples were cured for 30 seconds; groups 1 and 5 and 10 samples were cured for 60 seconds; groups 2 and 6). The remaining 20 samples were cured using LED (light-emitting diode) in the same manner (groups 3 and 7) and (groups 4 and 8), respectively. Microhardness of the cements was measured. In order to compare the microhardness in study groups, three-factor ANOVA was used.
    Results
    There were statistically significant differences in microhardness mean values depending on the time, the type of cement and the curing unit (P<0.0005).
    Conclusion
    Microhardness of the cements increased with an increase in curing time with two light-curing units. The use of LED resulted in an increased microhardness in two cements. Regardless of the time and the type of the light-curing unit, microhardness of the dual-cured cement was higher than that of the light-cured cement.
  • پرنیان علیزاده اسکویی، مهدی عابد کهنمویی، سیاوش سوادی اسکویی، محمود بهاری
    بیان مساله: در شرایط وجود لایه ی ممانعتی اکسیژن، احتمال واکنش مواد قالبگیری به ویژه پلی اترها با سطح بیرونی لایه ی ادهزیو عاج که بلافاصله پس از تراش مهر و موم شده وجود دارد.
    هدف
    هدف از این پ‍‍‍‍ژوهش، بررسی اثر سه روش گوناگون پاک سازی سطح بر استحکام برشی باند نمونه های پرسلنی به عاج تازه مهر و موم شده بود.
    مواد و
    روش
    این بررسی آزمایشگاهی بر روی عاج سطح فیشیال 60 عدد دندان پرمولر کشیده شده صورت گرفت، عمل مهر و موم کردن تازه عاج با استفاده از ادهزیو سینگل باند (Single bond) انجام شد. سپس، سطح های مهر و موم شده ی عاجی در ماده ی قالب گیری پلی اتر قرار داده شده و پس از بیرون آوردن آن ها از درون ماده ی قالبگیری، نمونه ها به گونه ی تصادفی در چهار گروه بخش بندی شدند. در گروه 1 (شاهد)، پیوند نمونه های پرسلنی بی هرگونه آماده سازی سطحی عاج با استفاده از سمان رزینی انجام گردید و در گروه های 2، 3 و 4 پاک سازی سطح عاج به ترتیب با استفاده از اسید اچینگ، سند بلاست و پروفیلاکسی با پامیس و رابرکپ پیش از پیوند نمونه های پرسلنی انجام شد. آزمون استحکام باند برشی با سرعت بارگذاری 5/0 میلی متر بر دقیقه انجام شد و پس از ارزیابی میانگین استحکام برشی باند داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری واکاوی واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی (Tukey) واکاوی آماری گردیدند.
    یافته ها
    میان میانگین استحکام باند برشی گروه شاهد با هر سه روش پاک سازی سطح تفاوت معنادار وجود داشت (001/0 p <). میانگین استحکام باند برشی در گروه اسید اچینگ بالاتر از دو گروه آزمایشی دیگر بود، اما تفاوت معنادار میان سه روش پاک سازی سطح یافت نشد.
    نتیجه گیری
    پاک سازی سطح عاج تازه مهر و موم شده، در حضور لایه ی ممانعتی اکسیژن و پس از کاربرد ماده ی قالب گیری پلی اتر با استفاده از روش های اسید اچینگ، سند بلاست و پروفیلاکسی استحکام باند را به گونه ی چشمگیر بهبود بخشید.
    کلید واژگان: مهر وموم کردن تازه عاج, لایه ی ممانعتی اکسیژن, پاک سازی سطحی, استحکام باند برشی
    Alizadeh Oskooei P., Abed Kahnamooei M., Savadi Oskooei S., Bahari M
    Statement of Problem: There is a probability of interaction between impression materials especially Polyether with the external surface of the adhesive layer of the immediately sealed dentin in the presence of oxygen inhibited layer.
    Purpose
    The aim of the present study was to evaluate the effect of three different surface cleaning methods on the shear bond strength of porcelain to the immediately sealed dentin.Methods and Material: In this in-vitro study, the facial surfaces of 60 extracted premolars were immediately sealed, using single-bond adhesive. Then, the immediately sealed dentin surfaces were buried in the polyether impression material while setting. After the impression materials were removed, the samples were randomly divided into 4 groups. In group 1, porcelain samples were bonded to the teeth surfaces using resin cement without any surface cleaning. In groups 2, 3 and 4, surface cleaning using acid etche, air abrasion and pumice with rubber cup prophylaxis were applied respectively for each group before bonding the porcelain samples. Shear bond strength test was performed at the strain rate of 0.5 mm/min. The data were analyzed using One-way ANOVA and Tukey post-hoc tests.
    Results
    There were significant differences between the shear bond strength of the control group and the three surface cleaning method groups (p <0.001). The mean of the shear bond strength in the acid etch group was greater than that of the two other experimental groups; however, there were no significant differences between the three surface cleaning methods (p = 0.5).
    Conclusion
    Surface cleaning of immediately sealed dentin using acid etche, air abrasion and prophylaxis, after impression with polyether, significantly improves the strength of the bond.
  • کیمیایی سودابه، پرنیان علیزاده اسکویی، مهدی عابد کهنمویی، نرمین محمدی، وحیده اصغری کلجاهی
    زمینه و هدف
    یکی از معایب کامپوزیت های دندانی، انقباض پلیمریزاسیون و ریزنشت ناشی از آن می باشد.از آنجایی که یکی از روش های بهبود تطابق لبه ای و کاهش ریزنشت، استفاده از لایه نازکی از کامپوزیت فلو در زیر ترمیم های کامپوزیتی است، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر لاینر کامپوزیت فلو بر ریزنشت لبه جینجیوالی حفرات کلاس پنج ترمیم شده با رزین چسباننده نسل هفتم (all-in-one) بود.
    مواد و روش اجرا: در سطوح باکال 30 دندان پرمولر سالم انسانی (با آپکس بسته و کشیده شده بدلیل ارتودنسی)،حفرات کلاس پنج تهیه شده و لبه جینجیوالی حفرات یک میلی متر زیر CEJ قرار گرفت.دندانها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند.در گروه اول، نمونه ها بدون استفاده از لاینر کامپوزیت فلو و در گروه دوم با استفاده از لاینر کامپوزیت فلو ترمیم شدند.در هر دو گروه از رزین چسباننده all-in-one و کامپوزیت Z100 به روش لایه لایه، به منظور ترمیم استفاده گردید.پس از پرداخت و پالیش، نمونه ها تحت عمل ترموسایکلینگ قرار گرفتند.سپس در محلول فوشین بازی 2%به مدت 24 ساعت قرار داده شده و پس از برش، ریزنشت لبه جینجیوالی نمونه ها زیر استریو میکروسکوپ مورد ارزیابی قرار گرفت.به منظور مقایسه ریزنشت در دو گروه، ازآزمون ناپارامتریک Mann-Whitney U استفاده گردید.
    یافته ها
    تفاوت آماری معنی داری در میزان ریزنشت دو گروه وجود داشت(0005/0 P<).
    نتیجه گیری
    استفاده از لاینر کامپوزیت فلو در حفرات کلاس پنج کامپوزیتی ترمیم شده با رزین چسباننده all-in-one، باعث کاهش معنی داری در میزان ریزنشت لبه جینجیوالی گردید.
    کلید واژگان: ریزنشت, رزین چسباننده all, in, one, کامپوزیت فلو, ترمیم رزین کامپوزیت
    Soodabeh Kimyai, Parnian Alizade Oskoee, Mehdi Abed Kahnamoee, Narmin Mohammadi, Vahideh Asghari Kalejahi
    Background And Objectives
    One of the disadvantages of dental composites is polymerization shrinkage and subsequent microleakage. Since the use of a thin layer of flowable composite under composite restorations is one of the methods in improving marginal seal and microleakage reduction, the aim of the present study was to evaluate the effect of flowable composite liner on the microleakage of gingival margin of class V cavities restored with a seventh-generation (all-in-one) adhesive resin.
    Materials And Methods
    In buccal surfaces of 30 sound human premolars (with closed apex and extracted for orthodontic reason) class V cavities were prepared and their gingival margins were located 1 mm below CEJ. The teeth were randomly divided into two groups. In group 1, the samples were restored without flowable composite liner while group 2 specimens were restored using flowable composite liner. In order to restore the teeth, in both groups all-in-one adhesive resin and Z100 composite (using incremental technique) were used. Following finishing and polishing, the samples were subjected to thermocycling. Then they were immersed in 2% basic Fushin solution for 24 hours. Following sectionings the microleakage of gingival margin of the samples was evaluated under stereomicroscope. Non-parametric Mann-Whitney U test was used to compare the gingival microleakage of two groups.
    Results
    There were statistically significant differences in microleakage scores between two groups (P<0.0005).
    Conclusion
    The use of flowable composite liner in composite class V cavities restored with an all-in-one adhesive resin significantly reduced the microleakage of gingival margin.
    Keywords: Microleakage, All–in, one adhesive resin, Flowable composite, Resin composite restoration
  • پرنیان علیزاده اسکویی، سودابه کیمیایی، سیاوش سوادی اسکویی، سعیده اصدق
    زمینه و اهداف
    وجود بیرون زدگی پروگزیمالی در ترمیمهای آمالگام اثرات سوء بسیاری روی سلامت نسوج دندانی و پریودنشیوم دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان فراوانی بیرون زدگی پروگزیمالی در ترمیمهای آمالگام انجام شده توسط دانشجویان بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی تبریز در سال 86-85 بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه توصیفی، مقطعی 400 نفر از بیماران مراجعه کننده به بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی تبریز در سال تحصیلی 86-1385 که توسط دانشجویان ترم 7و10و11 ترمیم های آمالگام خلفی برای آنها انجام شد به صورت تصادفی انتخاب و اطلاعات در زمینه وجود بیرون زدگی پروگزیمالی بر اساس نوع ترمیم و مقطع تحصیلی دانشجو ابتدا توسط سوند تیز و سپس به وسیله رادیوگرافی بایت وینگ، جمع آوری گردید. برای آنالیز داده ها از آزمون مجذور کای استفاده شد(05/0= α).
    یافته ها
    بر اساس نتایج مطالعه، فراوانی کلی بیرون زدگی 75/25% به دست آمد. 6/15%، 32% و 28% از ترمیمهای انجام شده به ترتیب توسط دانشجویان ترم 7، ترم 10و ترم 11 دارای بیرون زدگی بود. 5/23% از ترمیمهای مزیواکلوزال/دیستواکلوزال، 23% از ترمیمهای مزیواکلوزودیستال و 4/29% از بیلداپها دارای بیرون زدگی بودند. درصد بیشتری از بیرون زدگی ها (94/68%) توسط بررسی توام کلینیکی و رادیوگرافیک تشخیص داده شد. رابطه آماری معنی داری بین مقاطع تحصیلی دانشجویان و وجود بیرون زدگی وجود داشت (031/0= P)، ولی رابطه بین نوع ترمیم و وجود بیرون زدگی معنی دار نبود(39/0= P).
    نتیجه گیری
    تحقیق نشان دهنده فراوانی نسبتا کم بیرون زدگی پروگزیمالی در ترمیمهای انجام شده توسط دانشجویان دانشکده دندانپزشکی تبریز بود. همچنین دقیقترین روش جهت بررسی بیرون زدگی، استفاده از ترکیب معاینات کلینیکی توسط سوند و رادیوگرافی بایت وینگ بود.
    زمینه و اهداف
    وجود بیرون زدگی پروگزیمالی در ترمیمهای آمالگام اثرات سوء بسیاری روی سلامت نسوج دندانی و پریودنشیوم دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان فراوانی بیرون زدگی پروگزیمالی در ترمیمهای آمالگام انجام شده توسط دانشجویان بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی تبریز در سال 86-85 بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه توصیفی، مقطعی 400 نفر از بیماران مراجعه کننده به بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی تبریز در سال تحصیلی 86-1385 که توسط دانشجویان ترم 7و10و11 ترمیم های آمالگام خلفی برای آنها انجام شد به صورت تصادفی انتخاب و اطلاعات در زمینه وجود بیرون زدگی پروگزیمالی بر اساس نوع ترمیم و مقطع تحصیلی دانشجو ابتدا توسط سوند تیز و سپس به وسیله رادیوگرافی بایت وینگ، جمع آوری گردید. برای آنالیز داده ها از آزمون مجذور کای استفاده شد(05/0= α).
    یافته ها
    بر اساس نتایج مطالعه، فراوانی کلی بیرون زدگی 75/25% به دست آمد. 6/15%، 32% و 28% از ترمیمهای انجام شده به ترتیب توسط دانشجویان ترم 7، ترم 10و ترم 11 دارای بیرون زدگی بود. 5/23% از ترمیمهای مزیواکلوزال/دیستواکلوزال، 23% از ترمیمهای مزیواکلوزودیستال و 4/29% از بیلداپها دارای بیرون زدگی بودند. درصد بیشتری از بیرون زدگی ها (94/68%) توسط بررسی توام کلینیکی و رادیوگرافیک تشخیص داده شد. رابطه آماری معنی داری بین مقاطع تحصیلی دانشجویان و وجود بیرون زدگی وجود داشت (031/0= P)، ولی رابطه بین نوع ترمیم و وجود بیرون زدگی معنی دار نبود(39/0= P).
    نتیجه گیری
    تحقیق نشان دهنده فراوانی نسبتا کم بیرون زدگی پروگزیمالی در ترمیمهای انجام شده توسط دانشجویان دانشکده دندانپزشکی تبریز بود. همچنین دقیقترین روش جهت بررسی بیرون زدگی، استفاده از ترکیب معاینات کلینیکی توسط سوند و رادیوگرافی بایت وینگ بود.
    کلید واژگان: بیرون زدگی پروگزیمالی, ترمیم آمالگام, تشخیص بیرون زدگی
  • پرنیان علیزاده اسکویی*، سیاوش سوادی اسکویی، مهدی عابدی کهنمویی، محرم باقری پریدلو
    زمینه وهدف
    مصرف وسیع آمالگام در دندانپزشکی از یک طرف و مسئله سمیت جیوه از طرف دیگر رعایت اصول بهداشتی جیوه را الزامی می دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد دندانپزشکان شاغل در مطب های خصوصی شهر تبریز نسبت به رعایت اصول بهداشت جیوه می باشد.
    روش کار
    در این مطالعه توصیفی تحلیلی تعداد 116 نفر از دندانپزشکان شاغل درمطب های خصوصی شهر تبریز به روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب و جهت بررسی متغیرهای آگاهی، نگرش و عملکرد از پرسشنامه استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار Spss.14/win و به وسیله روش های آماری توصیفی و آزمون t برای گروه های مستقل و آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین آگاهی، نگرش و عملکرد دندانپزشکان به ترتیب 28/13 ± 74/45، 62/10 ± 96/68، 55/17 ± 43/17 به دست آمد. بین آگاهی، نگرش و رعایت اصول بهداشت جیوه رابطه معنی داری حاصل نشد همچنین بین متغیرهای زمینه ای جنسیت دندانپزشک، مدرک تحصیلی و سال فارغ التحصیلی با متغیرهای فوق رابطه معنی داری حاصل نشد.
    نتیجه گیری
    با توجه به نگرش مثبت و آمادگی جهت افزایش آگاهی و بهبود عملکرد، برنامه ریزی صحیح جهت آموزش اصول بهداشت جیوه طی دوران تحصیل و در جریان برنامه های بازآموزی می تواند راهگشا باشد. علیرغم آگاهی، نگرش مثبت، عملکرد دندان پزشکان شهر تبریزکمتر از حد مطلوب است.
    کلید واژگان: آمالگام دندانی, جیوه, بهداشت جیوه
    Parnian Alizadeh Oskoee*, Siavash Savadi Oskoee, Mahdi Abed Kahnamuee, Moharram Baghery Paridlu
    Background and Objectives
    Vast usage of Amalgam and it's poisoning nature related to mercury necessited the hygiene aspects of mercury to be put in to consideration. The aim of this study was to assess knowledge, attitude and practice of dentists towards the principles of mercury hygiene.
    Methods
    In this descriptive analytic study, 116 dentists in their private clinic were selected randomly and were analyzed for the above parameters by questionnaire. Data were analyzed in spss.14/win software with descriptive statistic methods, t test and Pearson correlation test.
    Results
    The mean of knowledge, attitude and practice of dentists were 45.74±13.28, 68.96±10.62 and 17.43±17.55 respectively. There was no statistically significant correlation between the knowledge and attitude and practice of principles of mercury hygiene. Besides there was no significant correlation between sex, specialty and graduation time with those parameters.
    Conclusion
    Despite positive attitude and knowledge, practice of Tabriz dentists is not favorable. According to the positive attitude and the willingness of the dentists for knowledge enhancement and optimizing the practice for mercury hygiene, appropriate programming for mercury hygiene instruction during the educational period and continuing educational program can be very advantageous.
    Keywords: Dental Amalgam, mercury, mercury Safety, Dentist
  • پرنیان علیزاده اسکویی، سیاوش سوادی اسکویی، زهرا برنا
    محصولات بلیچینگ با مکانیسم اکسید کنندگی به عنوان یک ماده شیمیایی می توانند اثرات جانبی بر روی بافت های نرم و سخت و مواد ترمیمی موجود در حفره دهان داشته باشند. هدف از مطالعه حاضرارزیابی اثر دو نوع ژل بلیچینگ با غلظت های 15% و 35% به ترتیب به عنوانhome وin office bleaching بر روی ریز سختی و توپوگرافی سطح کامپوزیت رزین می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه آزمایشگاهی، 75 نمونه از کامپ
    کلید واژگان: بلیچینگ, رزین کامپوزیت, ریز سختی
    Alizadeh Oskoee P., Savadi Oskoee S., Borna Z.
    Background And Aim
    Bleaching products as chemical materials can exert side effects on soft and hard tissues and existing restorative materials with oxidizing mechanism. The aim of this study was to evaluate the effect of 15% and 35% carbamide peroxide gels as home and in-office bleaching agents respectively, on microhardness and surface topography of composite resin.
    Materials And Methods
    In this in vitro study, a total of 75 disc shaped specimens were prepared from Z100 composite resin (3M) and randomly divided into three groups with following treatment designs: group 1, 370C distilled water, group 2, 15% carbamide peroxide, 6 hours/day for 3 weeks, group 3, 35% carbamide peroxide 30 minutes/week for 3 weeks. The microhardness (Vickers hardness) of samples was measured using Shimadzu set on three different points of each sample. 8 samples of each group were selected randomly to be assessed by scanning electron microscopy (SEM) for probable changes in surface topography. Data were analyzed using one way ANOVA and Duncan tests with p<0.05 as the level of significance.
    Results
    15% carbamide peroxide group had the maximum amount of microhardness (84.59±1.87) and 35% carbamide peroxide group had the minimum (76. 14±1.77). Only the difference between home bleaching and control group was not statistically significant (P=0.24). The SEM assessing revealed no changes in surface topography.
    Conclusion
    Based on the results of this study, in-office bleaching may decrease the microhardness of composite resin
  • نرمین محمدی، پرنیان علیزاده اسکویی، سیاوش سوادی اسکویی، علیرضا سلیمانزاده
    زمینه و هدف
    مساله زیبایی باعث افزایش روز افزون کار برد رزین کامپوزیت ها شده است ولی حساسیت بعد از ترمیم و ریز نشت از جمله مشکلات ترمیم با این مواد است. هدف از این مطالعه مقایسه روش های مختلف کیورینگ و تاثیر آنها بر ریزنشت ترمیمهای کامپوزیتی Cl v دندانهای خلفی می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه، تجربی بوده و به صورت آزمایشگاهی انجام گردیده است. نمونه ها شامل نود دندان پره مولر و مولر خارج شده انسان هستند که پس از تراش حفره های Cl v کلاسیک روی سطوح باکال با قرار دادن لبه تراش بروی CEJ، به سه گروه تقسیم گشتند. حفره ها پس از اچینگ و زدن باندینگ (Exite) با کامپوزیتTetric ceram) به رنگ A3) به روش دو مرحله ای پرگشته و هر گروه توسط یکی از سه روش ذکر شده کیور شدند. در روش Conventional Curing نور با شدت هفتصد و پنجاه میلی وات بر سانتی متر مربع به مدت چهل ثانیه تابانده شد. در روش Puls delay Curing ابتدا نور به مدت پنج ثانیه با شدت چهارصد میلی وات بر سانتی متر مربع تابیده شده و پس از وقفه ای پنج دقیقه ای تابش نور به مدت 35 ثانیه دیگر با شدت هفتصد و پنجاه میلی وات بر سانتی متر مربع ادامه پیدا کرد، و در روش Soft start Curing شدت نور تابیده شده به هر لایه از صد و پنجاه میلی وات بر سانتی متر مربع شروع گشته و در عرض 15 ثانیه به حداکثر شدت یعنی هفتصد و پنجاه میلی وات بر سانتی متر مربع رسیده و مدت سی ثانیه دیگر ادامه پیدا می کند. نمونه ها پرداخت گردیده، پس از گذشتن دو هفته در انکوباتور با دمای 37 درجه سانتی گراد و سپس ترموسایکلنیگ با پانصد سیکل نمونه ها را در فوشین قلیایی 0.5 % قرار داده، ترمیمها از وسط برش باکولینگولی خورده و جهت تعیین نفوذ دای در زیر استرئومیکروسکوپ مورد مطالعه قرار گرفتند و نتایج بدست آمده تحت آنالیز آماری Kruskal-wallis قرار گرفت.
    یافته ها
    در تمام گروه ها درجاتی از نشت مشاهده می شود، این میزان برای هیچ کدام صفر نبوده ولی تفاوتها بین گروه ها معنی دار نمی باشد.
    نتیجه گیری
    مشاهده شد هیچ گونه تفاوت قابل ملاحظه ای بین گروه های مختلف وجود ندارد.
    کلید واژگان: کامپوزیت رزین, باندینگ عاجی, ترموسایکلینگ, ریز نشت, کیورینگ
    Narmin Mohammadi, Parnian Alizadeh Oskoee, Siyavash Savadi Oskoee, Ali Reza Soleyman Zadeh
    Background And Aim
    Light-cured composites have become almost universal in modern clinical dentistry. Unfortunately, these materials have demonstrated critical limitations such as postoperative sensitivity and polymerization shrinkage. The aim of this study was to evaluate the effects of three curing modes on the microleakage of class V composite restorations.
    Materials And Methods
    In this experimental in vitro study, class V cavities were prepared on the buccal surfaces of 90 extracted human molar and premolar teeth and were randomly divided into 3 groups. All teeth were etched followed by bonding and composite filling. Three different methods were used for curing: conventional, 750 mw/cm2/40s pulse delay, 400 mw/cm2/5s-5 minutes delay-750 mw/cm2/35s and soft start, beginning at 150 mw/cm2 and increasing to 750 mw/cm2 during 15 seconds and remaining for another 35 seconds. After polishing, the specimens were stored in a 37°C incubator, thermocycled (500 cycles) and immersed in basic %0.5 fushin. Longitudinal buccolingual sections of all teeth were scored for marginal dye penetration under a stereomicroscope. Kruskal-Wallis test was used for statistical analysis.
    Results
    Leakage was observed in all groups but no significant difference was found in the microleakage scores among the three light-curing techniques, used in this investigation.
    Conclusion
    These findings suggest that the 3 studied light-curing methods may have no effect on the microleakage of class V posterior composite restorations.
  • سیاوش سوادی اسکویی، پرنیان علیزاده اسکویی، المیرا جعفری نویمی پور، نرمین محمدی
    زمینه و اهداف
    ترمیم دندان های درمان ریشه شده توسط درمانی ساده، کم هزینه و قابل انجام در کوتاه مدت یکی از مشکلات مبتلا به روز در دندانپزشکی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر پین های افقی در مقاومت به شکست دندان های پره مولر فک بالا به دنبال درمان ریشه و ترمیم مستقیم با کامپوزیت بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه 48 پره مولر ماگزیلای سالم انسانی، بدون ترک، با اپکس بسته و کشیده شده به دلایل ارتودنسی، بطورتصادفی به 3 گروه 16 تایی به ترتیب زیر توزیع شدند:گروه 1: دندان های سالم (تراش نخورده)گروه 2: ترمیم کامپوزیتی دندان بدون پین افقیگروه 3: ترمیم کامپوزیتی دندان با دو عدد پی افقی در کاسپ باکالدر گروه های 2 و 3، پس از تهیه حفره دسترسی استاندارد و درمان ریشه، تراش به نحوی انجام شد که تنها کاسب باکال با ضخامت 3 میلی متر در سطح height of contour حفظ گردد. کاسب پالاتال تا 1.5 میلی متر کرونالی تر از CEJ (cementoenamel junction) کوتاه شد. پس از انجام ترموسایکلینگ، نمونه ها تحت نیروی فشاری تا لحظه ی شکست قرار گرفتند. تمامی داده ها تحت آنالیز آماری one-way ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey قرار گرفتند. جهت بررسی نوع شکستگی از آزمون Chi-Square استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین مقاومت به شکست در گروه های 1 تا 3 به ترتیب از راست به چپ 689.59±179، 632.86±119، 533.49±168 نیوتن بود. بین گروه های 1 و 3 اختلاف معنی داری بود (P<0.05). از لحاظ نوع شکستگی، بیشترین تعداد شکستگی مطلوب (شکستگی هایی که بالا و یا در حد CEJ یا کمتر از 1 میلی متر زیر CEJ باشند) در گروه 1 و کمترین تعداد شکستگی مطلوب در گروه 3 مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    1) استفاده از کامپوزیت به همراه عوامل باندینگ عاجی جهت ترمیم دندان های پره مولر درمان ریشه شده در فک بالا سبب افزایش مقاومت به شکست شد. 2) استفاده از پین افقی باعث کاهش معنی داری در مقاومت به شکست شد. 3) کاربرد پین افقی، تاثیری در ایجاد الگوی شکستگی مطلوب در دندان ها نداشت.
    کلید واژگان: مقاومت به شکست, پین افقی, استحکام فشاری, دندان های درمان ریشه شده, ترمیم کامپوزیت
  • سیاوش سوادی اسکویی*، پرنیان علیزاده اسکویی، نرمین محمدی، سودابه کیمیایی، حسین وطن دوست
    زمینه و هدف
    رشد فزاینده صنعت غذاهای حاضری منجر به تغییر عادات غذایی به سمت مصرف غذاهای میان وعده شده است. کودکان و بخصوص دانش آموزان نیز در این تغییر عادت غذایی قرار گرفته و به مصرف کنندگان اصلی مواد فوق تبدیل شده اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی وضعیت مصرف میان وعده ها و نوشیدنی های شیرین در ساعات حضور در مدرسه توسط دانش آموزان و رابطه آن با میزان پوسیدگی مولر اول دائمی می باشد.
    روش کار
    در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، جمعیت مورد مطالعه 400 دانش آموز پسر12- 8 ساله مدارس منطقه 5 تبریز بودند. اطلاعات از طریق تکمیل پرسشنامه و معاینه توسط مصاحبه گر حاصل شد یافته ها از طریق روش های آماری توصیفی و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
    یافته ها
    بین مواد مورد پرسش در هر گروه بیسکویت، کشمش و توت خشک و ساندیس بالاترین میزان مصرف را به خود اختصاص دادند. تقریبا همه دانش آموزان (91%) از مواد ذکر شده در پرسشنامه در ساعات حضور در مدرسه استفاده می کردند. میزان پوسیدگی مولر اول که به صورت DMFT (دندان های پوسیده، از دست داده، پر شده) تعریف شده با افزایش دفعات مصرف میان وعده ها افزایش نشان داد.
    نتیجه گیری
    مصرف میان وعده ها و نوشیدنی های شیرین در میان دانش آموزان مدارس ابتدایی تبریز بالاست و افزایش دفعات مصرف آنها با افزایش میزان پوسیدگی مولر اول دایمی همراه است.
    کلید واژگان: پوسیدگی دندان, رژیم غذایی, غذای میان وعده, سلامت مدارس
    Savadi Oskuee S., Alizadeh Oskuee P., Mohammadi N., Kimiaie S., Vatandoost H
    Background And Objectives
    Because of huge growth of snack food industry in the last few years the nation’s eating habits are undergoing major transformation with a replacement of traditional main meals by more frequent snacking. Dietary changes have been notable in children and particularly students so they are the major consumers of these foods. The aim of this study was to evaluate the snack and sweet drinks consumption at school times and its relationship with first molar cavities level in a group of students.
    Methods
    The study was carried out in a group of 400, 8-12 year-old boy students in Area 5 Tabriz school. Data were collected through simple examination and questionnaire completed by a interveiwer. Findings were analyzed with descriptive statistic methods and chi-square Test.
    Results
    The findings showed that nearly all the students (91%) had one or more snack or sweet drinks at school time. Biscuits, dried berries and raisins and packed fruit juice were the most popular. First molar cavities as expressed in DMFT increased significantly with high intake of snacks.
    Conclusion
    Snack and sweet drinks consumption is high among Tabriz students, and first molar cavities level is increased with high snacks intakes.
    Keywords: Dental Cavities, Diet, Snack Foods, School Health
  • سیاوش سوادی اسکویی، پرنیان علیزاده اسکویی، المیرا جعفری نویمی پور، امیر احمد عجمی
    زمینه و اهداف
    اکثر اوقات در ترمیم دندانهای درمان ریشه شده شرایطی وجود دارد که لزوم درمانی ساده، کم هزینه و قابل انجام در کوتاه مدت احساس می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر استفاده از کامپوزیت flowable در میزان مقاومت به شکست دندانهای پره مولر فک بالا به دنبال درمان ریشه و ترمیم مستقیم با کامپوزیت میباشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 48 عدد دندان پره مولر ماگزیلای سالم انسانی با اپکس بسته، کشیده شده به دلایل ارتودنسی، بطور تصادفی در 3 گروه 16 تایی توزیع شدند. در گروه های 2 و 3، پس از تهیه حفره دسترسی استاندارد و درمان ریشه، تراش به نحوی انجام شد که تنها کاسپ باکال با ضخامت 3 میلی متر در height of contour و ضخامت یکسان در CEJ (cementoenamel junction) حفظ گردد. کاسپ پالاتال تا 1.5 میلی متر کرونالی تر از CEJ کوتاه شد. نمونه ها در 3 گروه تهیه شدند: گروه 1: دندانهای سالم (تراش نخورده)، گروه 2: ترمیم کامپوزیتی دندان بدون کامپوزیت flowable و گروه 3: ترمیم کامپوزیتی دندان با لاینر کامپوزیت flowable به ضخامت 2 میلی متر. پس از انجام ترموسایکلینگ، نمونه ها تحت نیروی فشاری تا لحظه شکست قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین مقاومت به شکست در گروه های 1 تا 3 به ترتیب 179±689.59، 119±632.86 و 186±583.92 نیوتن بود. (P>0.05). از لحاظ نوع شکستگی، بیشترین تعداد شکستگی مطلوب در گروه دندان های سالم مشاهده شد. در دو گروه دیگر تعداد شکستگی های نامطلوب بیشتر بود.
    نتیجه گیری
    استفاده از کامپوزیت به تنهایی جهت درمان دندانهای پره مولر درمان ریشه شده در فک بالا نتایج مطلوبی داشت. استفاده از کامپوزیت flowable تاثیر معنی داری روی مقاومت به شکست دندانها نداشت و سبب ایجاد شکستگی مطلوب در دندانها نشد.
    کلید واژگان: کامپوزیت flowable, مقاومت به شکست, استحکام فشاری, دندانهای درمان ریشه شده
  • پرنیان علیزاده اسکویی، نرمین محمدی، سیاوش سوادی اسکویی، علی حسینی
    زمینه و هدف
    نیاز به مرمت ترمیم های کامپوزیتی همواره در کلینیک احساس می شود. هدف از این بررسی و مقایسه اثر چند روش آماده سازی مکانیکی سطح بر روی استحکام برشی باند کامپوزیت جدید به قدیم می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی هشتاد عدد نمونه استوانه ای از کامپوزیت تتریک سرام (Vavadent) تهیه و بعد از نگهداری در آب مقطر 37 درجه سانتیگراد بر اساس روش آماده سازی سطح به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، سایش با فرز الماسی، دیسک سافلکس و ایر ابرژن) تقسیم شدند. ترمو سیکلینگ نمونه های مرمت شده قبل از آزمون نهایی در دمای 5-55 درجه سانتی گراد به تعداد پانصد سیکل انجام شد. استحکام برشی باند توسط دستگاه اینسترون با سرعت 0.5 میلی متر در دقیقه اندازه گیری گردید. داده ها تحت آنالیز آماری تحلیل واریانس (ANOVA) و آزمون تعقیبی DUNCAN قرار گرفتند.
    یافته ها
    بیشترین استحکام باند برای گروه دیسک سافلکس بدست آمد. بعد از آن به ترتیب گروه های ایرابرژن و فرز الماسی قرار گرفتند و کمترین استحکام باند برای گروه کنترل حاصل شد. بین میانگین استحکام دیسک سافلکس و ایرابرژن و فرز الماسی با گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود داشت (P<0.05). تفاوت بین میلنگین استحکام برشی باند در گروه های فرز الماسی و ایرابرژن معنی دار نبوده ولی در مورد سایر گروه ها دو به دو تفاوت معنی دار بود. علت احتمالی قدرت باند بالا در گروه دیسک سافلکس ایجاد سطح میکرو ری تنتیو هموژن تر همراه با قابلیت وتینگ (Wetting) خوب می باشد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده اهمیت آماده سازی مکانیکی سطح قبل از مرمت ترمیم کامپوزیتی می باشد.
    کلید واژگان: استحکام باند, آماده سازی سطح, ایرابرژن, دیسک سافلکس
    Parnian Alizadeh Oskuee *, Narmin Mohammadi, Siavash Savadi Oskuee, Ali Hoseini
    Background And Aim
    Considering the cost and quantity of tooth loss in the process of cavity preparation, repairing composite restorations instead of replacing them would be much more efficient. The aim of this study was to evaluate and compare the effectiveness of different mechanical surface treatment methods on the shear bond strength (SBS) between old and new composites.
    Materials And Methods
    In this experimental in vitro study, 80 cylindrical specimens were fabricated from Tetric Ceram Composite (A1, vivadent) and were preserved in 370c distilled water. They were divided into 4 groups according to the surface treatment
    Method
    control (no treatment), roughening by a diamond bur, polishing with Sof-Lex disks and air-abrasion. All specimens were thermocycled (0.5-550c, 500 cycles) prior to testing for SBS. An Instron Universal Testing Machine (5mm/min Cross head imm) was used to evaluate the SBS of the specimens. Data were analysed by one-way ANOVA and Duncan tests.
    Results
    The highest to lowest shear bond strengths were seen in the Sof-Lex disk, air abrasion, diamond bur and control groups, respectively. A significant difference was observed between all three experimental groups (air abrasion, diamond bur, Sof-Lex disk) and the control group. There were no significant differences between the air abrasion and diamond bur groups, but the other groups revealed a significant difference when compared as pairs. Adequate wetting and induction of a microretentive surface, may explain the high SBS observed in the Sof-Lex group.
    Conclusion
    The results of this study emphasize the importance of mechacinal surface conditioning prior to composite restoration repair.
  • مریم قوام، طاهره جعفرزاده، پرنیان علیزاده اسکویی
    انقباض پلیمریزاسیون کامپوزیت رزینها منجر به بروز مشکلاتی در ترمیمهای زیبایی و محافظه کارانه شده است. در این مطالعه (in-vitro)، متوسط درصد انقباض پلیمریزاسیون خطی دو نوع کامپوزیت لایت کیور IDM و تتریک سرام مورد بررسی قرار گرفت؛ همچنین به طور همزمان، درجه تبدیل و درصد فیلر معدنی دو کامپوزیت اندازه گیری شد. تعداد ده نمونه به شکل دیسک به ابعاد 1.547×8 میلیمتر از هر کامپوزیت روی لام میکروسکوپ و در مرکز رینگ فلزی متصل به آن تهیه شد. نمونه ها از قسمت تحتانی لام به مدت 60 ثانیه تحت تابش نور قرار گرفتند و بعد از 30 دقیقه تغییرات ضخامت نمونه ها با میکرومتر Helios اندازه گیری و درصد انقباض خطی هر نمونه محاسبه شد. جهت بررسی نتایج از روش t-test استفاده شد (P<0.05)؛ در عین حال متوسط درجه تبدیل نمونه ها با FTIR و محتوای فیلر معدنی به وسیله سوزاندن در کوره الکتریکی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بین درصد انقباض خطی دو نمونه کامپوزیت تفاوت معنی داری وجود ندارد و درجه تبدیل و محتوای فیلر معدنی در تتریک سرام بیشتر از IDM می باشد. به نظر می رسد درجه تبدیل پایین در IDM به ترکیب شیمیایی و محتوای فیلر آن مربوط باشد و تشابه انقباض خطی پلیمریزاسیون IDM با تتریک سرام می تواند ناشی از درجه تبدیل پایین آن باشد.
    کلید واژگان: انقباض پلیمریزاسیون
    Measurement of linear polymerization shrinkage in light cure Ideal Makoo composite resin Abstract: Abstract: Polymerization shrinkage of light cure composite resins causes many complications in conservative and esthetic restorations. The objective of this in-vitro study was to evaluate the polymerization shrinkage, degree of conversion and the amount of filler in IDM and tetric ceram composites. Ten disk shaped, uncured specimens (8mm×1.547mm) of each composite were placed on glass slide in the center of the metal attached to it. Then specimens were light cured for 60s from underneath. After 30 minutes, the thickness of specimens, using a micrometer and the percent of the polymerization shrinkage of each sample were measured. Statistical analysis was carried out by t-test (P<0.05). Also the degree of conversion of specimens was evaluated with FTIR and the mineral filler content was measured by burning in electric oven. Polymerization shrinkage in IDM and tetric ceram was not significantly different. Degree of conversion and mineral filler content in tetric ceram was greater than that of IDM.It is assumed that the low degree of conversion in IDM is due to its chemical composition and filler content. Also, the similarity in linear polymerization shrinkage between IDM and tetric ceram may be caused by the low degree of conversion in IDM.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال