یوسف پناهی
-
بستری برای توسعه عدالت مالیاتی و شفاف شدن امور / اجرای قانون پایانه های فروشگاهی و سامانه مودیان چه مزایایی دارد؟
-
مقدمه
اکینوکوکوس گرانولوزوس عامل ایجاد کیست هیداتیک است که توزیع جهانی دارد. امروزه، تحقیقات بسیاری برای غیرفعال کردن پروتواسکولکس های کیست هیداتیک انجام شده است. این مطالعه با هدف مقایسه اثر اسکولکس کشی آمینو-برومو فنیل کومارین و آمینو-هیدروکسی فنیل کومارین بر پروتواسکولکس های کیست هیداتیک در شرایط برون تنی صورت گرفت.
مواد و روش هافعالیت اسکولکس کشی آمینو-برومو فنیل کومارین و آمینو-هیدروکسی فنیل کومارین در غلظت های 2/1، 5/1، 10/1 و 100/1، پس از 15، 30 و 60 دقیقه انکوباسیون، به صورت جداگانه آزمایش گردید و هرکدام از آزمایش ها سه بار تکرار شد. زنده بودن پروتواسکولکس ها با رنگ ایوزین 1/0 درصد زیر میکروسکوپ نوری بررسی و سپس داده ها با نرم افزار GraphPad vol.5 و آزمون آنالیز واریانس دو طرفه (Two-way repeated measures ANOVA) تجزیه وتحلیل گردید و مقادیر 0.05> P به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته های پژوهش:
نتایج این مطالعه نشان داد که آمینو-برومو فنیل کومارین در غلظت 10/1، پس از 60 دقیقه مواجهه، 100 درصد پروتواسکولکس ها را در مقایسه با گروه کنترل از بین می برد؛ اما 2 آمینو-هیدروکسی فنیل کومارین در غلظت 100/1، پس از 60 دقیقه مواجهه، 98 درصد پروتواسکولکس ها را از بین می برد.
بحث و نتیجه گیرییافته های مطالعه حاضر نشان داد که 2 آمینو-برومو فنیل کومارین آثار پروتواسکولکس کشی قوی تری نسبت به 2 آمینو-هیدروکسی فنیل کومارین دارد. بااین حال، برای ارزیابی کارایی این ترکیبات شیمیایی، نیاز به مطالعات بیشتر و تحقیقات درون تنی است.
کلید واژگان: کیست هیداتیک, پروتواسکولکس کشی, برون تنی, مشتقات کومارینیIntroductionEchinococcus granulosus is the causative agent of hydatid cysts, which are distributed worldwide. Nowadays, much research is being done to inactivate hydatid cyst protoscoleces. This study was conducted with the aim to compare the scolicidal effect of two chemical compounds 12 and 2 on hydatid cyst protoscoleces in vitro.
Material & MethodsThe scolicidal activity of two amini-hydrox-phenylcoumarin and amini-bromo-phenylcoumarin at concentrations of 1.2, 1.5, 1.10 and 1.100 after 15, 30 and 60 minutes of incubation was tested separately and each of the experiments was repeated three times. The viability of protoscoleces was checked with 0.1% eosin dye under a light microscope. Subsequently data were analyzed using GraphPad version 5 software and two-way repeated measures ANOVA and values (P > 0.05) was considered a significant level.
FindingsThe results of this study showed that the chemical compound amini-bromophenylcoumarin at a concentration of 1.10 destroyed 100% of protoscoleces after 60 minutes of exposure compared to the control group, but amini-hydroxophenyl-coumarin, at a concentration of 1.100 could destroy 98% of protoscolecia after 60 minutes of exposure.
Discussion & ConclusionThe results of the present study showed that amini-bromophenylcoumarin had stronger protoscolicidal effects than amini-hydroxophenyl-coumarin. However, further studies and in vivo studies are needed to evaluate the efficacy of these chemical compounds.
Keywords: Coumarin Derivatives, Hydatid cyst, In vitro, Protoscolicidal -
زمینه
صرع بیماری مزمن عصبی است که داروهای درمانی فعلی به علت مکانیسم پیچیده آن از کارایی کافی برخوردار نیستند. بنابراین ممکن است خاستگاهی غیرعصبی همچون آستروسیت ها و میکروگلیاها داشته باشد.
هدفمطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تجویز تنها و توامان کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه متعاقب تشنج مزمن در موش صحرایی انجام شد.
روش هادر این مطالعه تجربی،30 سر موش صحرایی ماده در گروه های کنترل، تشنج (کیندیلینگ با پنتیلن تترازول)، تشنج+لوتیراستام، تشنج+کابرگولین، تشنج+لوتیراستام+کابرگولین بررسی شدند. لوتیراستام و کابرگولین به ترتیب با دزهای 50 و 0/05 میلی گرم بر کیلوگرم و در گروه مشترک نصف این مقادیر استفاده شد. بعد از یوتانایز کردن حیوانات، بافت مغز آن ها خارج و بعد از تهیه مقاطع بافتی با استفاده از تکنیک استریولوژی تعداد نورون ها و نوروگلیاها بررسی شد.
یافته هادر کورتکس مغز و لایه مولکولی و گرانولی مخچه گروه های درمان، تعداد نورون ها و نوروگلیاها تفاوت معنا داری با گروه کنترل نداشت، اما در نواحی CA2 ،CA1 و CA3 مربوط به گروه تشنج کاهش معنا داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. در دنتیت ژایروس تعداد نورون ها در همه گروه های درمان و تعداد نوروگلیا ها در گروه تشنج کاهش معنا داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در لایه پورکینژ مخچه تغییر معنی داری در نورون ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.
نتیجه گیریهیپوکامپ در بروز فعالیت های تشنجی بیشتر از سایر قسمت های مغز نقش دارد. همچنین نورون ها و نوروگلیا در تشنج نقش اساسی دارند، اما تعیین رابطه بین تغییرات تراکم این سلول ها و استفاده از کابرگولین نیازمند مطالعات بیشتری است، زیرا تراکم آن ها در قسمت های مختلف هیپوکامپ به دنبال تشنج مزمن کاهش یافت، اما در دنتیت ژایروس این رابطه با مناطق CA متفاوت است.
کلید واژگان: صرع, نورون, نوروگلیا, بافت شناسی, پرولاکتینBackgroundEpilepcy is a chronic neurological disease, and due to its complex mechanism, the current therapeutic drugs for it are not effective enough. It may have a non-neurological origin such as astrocytes and microglia.
ObjectiveThis study aims to investigate the effect of cabergoline and levetiracetam (alone or combined) on the histological and stereological structure of the cerebral cortex, hippocampus, and cerebellum in rats with pentylenetetrazol (PTZ)-induced seizure.
MethodsIn this experimental study, samples were 30 female rats in five groups of control, seizure (PTZ-induced kindling), seizure+levetiracetam, seizure+cabergoline, seizure+levetiracetam+cabergoline. Levetiracetam and cabergoline were used at 50 and 0.05 mg/kg doses, respectively, and half of these doses were used in the seizure+levetiracetam+cabergoline group. After anesthesia, animals’ brain tissue was removed and after preparing tissue slices, the number of neurons and neuroglia was examined using stereology technique.
ResultsIn the cerebral cortex and in the molecular and granular layers of the cerebellum, the numbers of neurons and neuroglia in the treatment groups were not significantly different from those in the control group, but a significant decrease was observed in the CA1, CA2, and CA3 regions of the hippocampus in the seizure group compared to the control group. In dentate gyrus, the number of neurons in all treatment groups and the number of neuroglia in the seizure group showed a significant decrease compared to the control group. In the Purkinje layer of the cerebellum, there was no significant change in the number of neurons compared to that in the control group.
ConclusionThe hippocampus is more involved in the occurrence of seizure activity than other parts of the brain. Neurons and neuroglia play an essential role in seizures, but more studies are needed for determining the relationship between the number of these cells and the use of cabergoline because their number decreases in different parts of the hippocampus following chronic seizures, where the relationship is different between dendrite gyrus and CA regions.
Keywords: Epilepsy, Neuron, Neuroglia, Stereology, Prolactin -
پیش زمینه و هدف
دی متیل سولفوکساید ترکیبی است که برای حل کردن و تحویل بسیاری از ترکیبات غیرمحلول در آب استفاده زیادی دارد و علاوه بر آن دارای اثرات بیولوژیکی مختلف در سیستم عصبی مرکزی است بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات دی متیل سولفوکساید بر فعالیت های شبه صرع تجربی القاشده توسط تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر بالغ بود.
مواد و روش کار:
در این مطالعه از 20 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار 200-250 گرمی در 4 گروه استفاده شد. گروه کنترل (5 سر) که نرمالین سالین (با حجم 200 میکرولیتر) دریافت کردند و 3 گروه (15 سر، 5 سر برای هر زیرگروه) درمان که دی متیل سولفوکساید را به ترتیب با دوز 10، 50 و 100 درصد با حجم 200 میکرولیتر به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند به این صورت که بعد از بیهوشی با ترکیب کتامین-زایلازین (80+8 میلی گرم بر کیلوگرم) و جراحی ناحیه جمجمه حیوان، الکترود ثبت در داخل جمجمه در لایه استریاتوم ناحیه CA1 هیپوکامپ قرار داده شد و فعالیت های صرعی با استفاده از تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول (80 میلی گرم بر کیلوگرم) ایجاد شد و فعالیت های صرعی ایجادشده ازلحاظ تعداد اسپایک ها در واحد زمان 10 دقیقه توسط نرم افزار eTrace ارزیابی شدند.
یافته ها:
نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که دی متیل سولفوکساید تزریقی دارای اثر وابسته به دوز در فعالیت های شبه صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در هیپوکامپ است بطوریکه با غلظت 10 درصد فعالیت های موردنظر را به طور معنی داری (p<0.05) در مقایسه با گروه کنترل کاهش می دهد، بنابراین دارای اثرات حفاظتی در مقابل فعالیت های تشنجی ناشی از ÷نتیلن تترازول است. درحالی که غلظت 100 درصد دی متیل سولفوکساید در مقایسه با گروه کنترل، فعالیت های شبه صرعی القاء شده توسط پنتیلن تترازول را به طور معنی داری (p<0.05) افزایش می دهد و دارای اثرات تشنج زایی در وقوع فعالیت های تشنجی است. درحالی که غلظت 50 درصد دی متیل سولفوکساید اثر معنی داری در فعالیت های موردنظر ندارد.
بحث و نتیجه گیری:
از غلظت های پایین دی متیل سولفوکساید به احتمال زیاد بتوان به عنوان حلال داروهای جدید برای استفاده در مدل های مختلف صرع برای تحویل داروی موردنظر به سیستم عصبی مرکزی استفاده کرد هرچند که برای انجام این کار نیاز به بررسی و آزمایشات بیشتری وجود دارد.
کلید واژگان: دی متیل سولفوکساید, صرع, موش صحراییBackground & AimsDMSO is a compound that is widely used to dissolve and deliver many water-insoluble compounds and has various biological effects on the central nervous system. So the aim of this study was to investigate the effects of dimethyl sulfoxide on experimental epileptic-like activities induced by intraperitoneal injection of pentylenetetrazole in adult male rats.
Materials & MethodsIn this study, 20 adult male Wistar rats (200-250 g) were used in 4 groups. The control group (5 heads) received normal saline (200 µl) and the 3 groups (15 heads, 5 heads per subgroup) were treated with 10, 50 and 100% DMSO (200µl) intraperitoneally, respectively. After anesthesia with the combination of ketamine-xylazine (80+8 mg/kg) and surgery of the animal skull, the electrode was inserted into the skull layer in the CA1 hippocampal striatum layer and epileptic activities were induced by intraperitoneal injection of pentylenetetrazol (80 mg/kg) and epileptic activity was measured and evaluated in terms of number of spikes per unit time and their amplitude by eTrace software.
ResultsThe results of the present study showed that injectable dimethyl sulfoxide has a dose-dependent effect on pentylenetetrazol-induced epileptiform activity in the hippocampus, so that the concentration of 10% reduced the desired activity significantly (p<0.05) compared to the control group. So, it has protective effect against pentylenetetrazol-induced epileptiform activity. While concentration of 100% dimethylsulfoxide significantly (p<0.05) increased pentylenetetrazol-induced epileptiform activity compared tocontrol group and had proconvulsant effect in seizure activity. However, 50% concentration of dimethyl sulfoxide had no significant effect on the activity.
ConclusionLow concentrations of dimethylsulfoxide are likely to be used as novel drug solvents for different models of epilepsy to deliver the drug to the central nervous system, however further investigation and testing are needed.
Keywords: Dimethyl sulfoxide, Epilepsy, Rat -
نشریه تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک، سال سی و سوم شماره 1 (پیاپی 126، بهار 1399)، صص 101 -107صرع یکی از بیماری های مزمن سیستم عصبی مرکزی است که با وجود داروهای فراوان برای درمان آن، کارآیی آنها زیر سوال است بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر تحریکی و حفاظتی کتامین بر فعالیت های شبه صرع تجربی القا شده توسط تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر بالغ بود. در این مطالعه از 15 سر موش صحرایی نر بالغ gr 200-250 در قالب یک گروه کنترل که نرمالین سالین دریافت کردند و دو گروه درمان که گروه اول کتامین را با دوز mg/kg 20 و گروه دوم کتامین را با دوز mg/kg 50 به صورت داخل صفاقی دریافت کردند، استفاده شد. بعد از بیهوشی با ترکیب کتامین - زایلازین و جراحی ناحیه جمجمه حیوان، الکترود ثبت در داخل جمجمه در لایه استریاتوم ناحیه CA1 هیپوکامپ قرار داده شد و فعالیت های صرعی با استفاده از تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول ایجاد شد و فعالیت های صرعی ایجاد شده از لحاظ تعداد پتانسیل عمل نیزه ای ها در واحد زمان و دامنه آنها توسط نرم افزار eTrace ارزیابی شدند. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که کتامین داخل صفاقی با دوز mg/kg 20 و 50 اثر معنی داری روی فعالیت های صرعی القاء شده توسط پنتیلن تترازول ندارد. تزریق داخل صفاقی کتامین با دوز mg/kg 20 و mg/kg 50 فاقد اثرات معنی دار در فعالیت های تشنجی القاء شده توسط پنتیلن تترازول است و در دوزهای مورد نظر فاقد اثرات تحریکی و مهاری در فعالیت های مورد نظر است.کلید واژگان: کتامین, موش صحرایی, صرع, پنتیلن تترازولEpilepsy is one of the chronic diseases of the central nervous system. Despite the many drugs used to treat it, their effectiveness is questionable. So the purpose of this study was to investigate the stimulatory and protective effect of ketamine on experimental - epileptic activity induced by intraperitoneal injection of pentylenetetrazole in adult male rats. In this study, 15 male rats (200-250 gr) were used and randomly divided to control groups (n=5) that received normal saline and two treatment groups that received ketamine 20 mg/kg (n=5) and the second group that received ketamine 50 mg/kg (n=5) intraperitoneally. After anesthesia with ketamine-xylasein combination and animal skull surgery, the intradermal electrodes were placed on the striatum pyramidal layer of CA1 region of the hippocampus and epileptiform activity was induced by intraperitoneal injection of pentylenetetrazole and was evaluated in terms of the number of spikes per unit of time and amplitude of them by eTrace software. The results of this study showed that ketamine intraperitoneal doses of 20 and 50 mg/kg had no significant effect on the epileptic activity induced by pentylenetetrazole. Intraperitoneal injection of ketamine 20 and 50 mg/kg has no significant effect on pentylenetrazole induced seizure activity and has no stimulatory and inhibitory effects in the desired activities in that doses.Keywords: BKetamine, rat, epilepsy, pentylenetetrazole
-
زمینه و هدف
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر تحریکی و حفاظتی متیل فنیدات بر فعالیت های شبه صرع تجربی القا شده توسط تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر بالغ بود.
مواد و روش هادر این مطالعه از 15 سر موش صحرایی نر بالغ 200 تا 250 گرمی، در قالب یک گروه کنترل (پنج سر) که نرمالین سالین دریافت کردند و دو گروه درمان که گروه اول (پنج سر) متیل فنیدات را با دز 2/5 میلی گرم بر کیلوگرم و گروه دوم (پنج سر) با دز پنج میلی گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ دریافت کردند استفاده شد. به این صورت که بعد از بیهوشی با ترکیب کتامین زایلازین و جراحی ناحیه جمجمه حیوان، الکترود ثبت در داخل جمجمه در لایه استریاتوم ناحیه CA1 هیپوکامپ قرار داده شد و فعالیت های صرعی با استفاده از تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول ایجاد شد و فعالیت های صرعی ایجاد شده از لحاظ تعداد اسپایک ها در واحد زمان و دامنه آن ها توسط نرم افزار eTrace ارزیابی شدند.
ملاحظات اخلاقیاین تحقیق در کمیته اخلاق پژوهش دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز با کد FVMT.REC.1397.67 تصویب شده است.
یافته هانتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که متیل فنیدات خوراکی با دز 5/2 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم تعداد پتانسیل عمل نیزه ای را در مقایسه با گروه کنترل (330 اسپایک) به ترتیب به 576 و 613 افزایش می دهد که از نظر آماری معنی دار نیست و دامنه فعالیت های صرعی ناشی از پنتیلن تترازول به دنبال استفاده از متیل فنیدات 5/2 و پنج میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه کنترل (1051) به 1254 و 1085 می رسند که از لحاظ آماری این تغییرات هم معنی دار نیستند.
نتیجه گیریدز های مورد استفاده از متیل فنیدات در این مطالعه باعث تشدید فعالیت های تشنجی می شوند؛ بنابراین استفاده از این دارو در افرادی که پیش زمینه ابتلا به تشنج دارند و یا به نوعی از این بیماری رنج می برند باید با احتیاط باشد و ارزیابی اثرات استفاده آن در این بیماران نیاز به مطالعات بیشتری دارد.
کلید واژگان: متیل فنیدات, موش صحرایی, صرع, پنتیلن تترازولBackground and AimThe purpose of this study was to investigate the stimulatory and protective effects of Methylphenidate (MPD) on the experimental epilepsy induced by intraperitoneal injection of Pentylenetetrazole (PTZ) in adult male rats.
Methods & Materials: In this study, 15 male rats (weight, 200-250 gr) dividied into one control group (n=5) received normal saline and two treatment groups; the first group (n=5) received MPD with a dose of 2.5 mg/kg and the second group (n=5) received MPD with a dose of 5 mg/kg by gavage. After anesthesia with ketamine-xylazin combination and animal skull surgery, the recorded electrodes were inserted into the cranium in the stratum striatum layer of the CA1 region of the hippocampus, and epileptic activity was induced by intraperitoneal injection of PTZ (80 mg/kg) and the epileptiform activity was evaluated in terms of the number of spikes per time unit and their amplitudes by eTrace software.Ethical ConsiderationsThis study with an ethics code of FVMT.REC.1397.67 was approved by the Research Ethics Committee of the Faculty of Veterinary Medicine at University of Tabriz.
ResultsOral MPD at 2.5 and 5 mg/kg doses increased the number of spikes up to 576 and 613, respectively, compared to the control group (330 spikes), which were statistically significant. Amplitude of PTZ-induced epileptic activity after treatment with 2.5 and 5 mg/kg MPD reached 1254 and 1085 respectively compared to control group (1051), which were not statistically significant.
ConclusionThe doses of oral MPD used in this study potentiate seizure activity. Therefore, the use of this drug in people with a background of seizure or suffering from some types of seizure should be cautious, and the evaluation of its effect in these patients need further studies.
Keywords: Methylphenidate, Rat, Epilepsy, Pentylenetetrazole -
زمینه و هدفهدف از این مطالعه، بررسی اثر غلظت های مختلف مورفین و نالوکسان بر فعالیت های صرعی ایجاد شده در برش های زنده مغزی تهیه شده از نوزاد موش های سوری وابسته به مورفین و کنترل بود.مواد و روش ها40 سر نوزاد موش سوری به طور تصادفی انتخاب شدند. برای ایجاد وابستگی، 2، 4، 8، 16 و 32 میلی گرم بر کیلوگرم مورفین یک بار در روز (1/0 سی سی) به مدت 5 روز متوالی از روز چهاردهم تا هجدهم پس از تولد به صورت زیر جلدی تزریق شد. در روز نوزدهم و بیستم بعد از تولد، برش های مغزی از موش ها تهیه شد و فعالیت های شبه صرعی از طریق پرفوزیون مایع مغزی نخاعی با منیزیم کم ایجاد شد و اثر غلظت های 10، 100 و 1000 میکرومولار مورفین و 10 میکرومولار نالوکسان بر روی فعالیت ها بررسی شد. تغییر در تعداد، زمان شروع و دامنه فعالیت ها به عنوان شاخص تعیین کننده کمیت اثر در نظر گرفته شد.یافته هانتایج نشان داد که مورفین 100 میکرومولار باعث افزایش و مورفین 10 و 1000 میکرومولار و نالوکسان 10 میکرومولار باعث کاهش فعالیت ها در هر دو گروه شد و نالوکسان فعالیت تشنج زایی مورفین را کاهش داد، ولی اثر ضد تشنجی مورفین را نتوانست احیا کند.نتیجه گیریمورفین به صورت وابسته به غلظت دارای اثرات 2 فازی در فعالیت شبه صرعی دوره شیرخواری است، به طوری که دوز کم و زیاد آن فعالیت های صرعی را مهار می کند، ولی دوز متوسط آن باعث تقویت فعالیت های صرعی می شود، نالوکسان دارای اثرات ضد تشنجی است.کلید واژگان: برش مغزی, مورفین, نالوکسان, تشنج, موش سوریBackgroundThe aim of this study was to evaluate the effects of different concentrations of morphine and naloxone on epileptic activity in live brain slices taken from morphine-dependent and control infant mice.Materials And MethodsForty neonatal mice were randomly selected. To establish dependency, 2, 4, 8, 16 and 32 mg / kg morphine was injected subcutaneously once daily (0.1 cc) for 5 consecutive days from day 14-18 after birth. On postnatal days 19-20, brain slices were prepared and cerebrospinal fluid was perfused with low magnesium to induce experimental- epiletform activity. The effects of 10, 100 and 1000 µM concentrations of morphine and 10 µM naloxone were investigated on epileptic activity. Chenges in the number as well as onset and amplitude of activities were considered as an indicator to determine the quantity of their effect.ResultsThe results showed that morphine 100 µM increased the activity while 10 and 1000 µM concentrations of morphine and 10 µM naloxone attenuated epileptic activity in both groups. Naloxone reduced pro-seizure effect of morphine, but anti-seizure effect of morphine couldnt restored by naloxone.ConclusionMorphine has a two-phase concentration-dependent effect on epileptic activity in the infant mice; so that low and high concentrations of morphine inhibit epileptic activity, but its moderate concentration potentiates the epileptic activity. Naloxone has an anti-seizure effect.Keywords: Brain slices, Mice, Morphine, Naloxone, Seizure
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.