به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

علی مجتهدین

فهرست مطالب این نویسنده: 7 عنوان
  • علی مجتهدین
    علی مجتهدین

  • علی ضربی، علی مجتهدین، طاهر یلچی*، شاهین حاجی قهرمانی
    از جمله عوامل محیطی که سبب کاهش تولیدات طیور می گردد، تنش گرمایی است. برگ درخت به یک پسماند کشاورزی است که منبع مناسبی از ترکیبات فلاونوییدی و آنتی اکسیدان است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر افزودن برگ به در جیره غذایی بر مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی است. این پژوهش با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 با چهار تیمار در چهار تکرار و هر تکرار شامل 10 قطعه پرنده به مدت 42 روز در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. پودر برگ به در چهار سطح صفر (شاهد)، 1/5، 3 و 4/5 درصد به جیره ها افزوده شد. به منظور برقراری تنش گرمایی دمای سالن به مدت 8 ساعت در اواسط روز به 33 درجه سانتی گراد افزایش یافت. هر هفته مصرف خوراک اندازه گیری شده و جوجه ها توزین شدند. در هفته دوم پرورش افزایش معنی داری (0/006=P) در مصرف خوراک با افزایش سطح برگ به اضافه شده به جیره های غذایی به طور خطی مشاهده شد به طوری که بیش ترین میزان مصرف در تیمار حاوی 4/5 درصد برگ به بود. در هفته سوم بیش ترین افزایش وزن در تیمار با 1/5 درصد برگ به مشاهده شد. در هفته چهارم و پنجم مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تفاوت معنی داری در بین تیمارها نداشت. در هفته ششم مصرف خوراک با افزایش سطح برگ به افزوده شده به جیره های غذایی به طور خطی کاهش معنی داری (0/024=P) را نشان داد اما ضریب تبدیل غذایی به طور خطی بهبود معنی داری (0/017=P) را نشان داد. در کل دوره پرورش تفاوت معنی داری از نظر مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی مشاهده نشد هرچند با افزایش سطح برگ به افزوده شده به جیره های غذایی به طور خطی بهبود نسبی در ضریب تبدیل غذایی دیده شد به طوری که این ضریب از 2/68 در تیمار شاهد به 2/44 در تیمار با 4/5 درصد برگ به کاهش یافت. استفاده از برگ به در جیره های غذایی جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی به ویژه در اوایل رشد می تواند سبب افزایش مصرف خوراک، افزایش وزن و بهبود ضریب تبدیل غذایی شود هر چند که در کل دوره پرورش تفاوت قابل توجهی از نظر عملکرد مشاهده نشد اما بهبود نسبی در ضریب تبدیل غذایی مشاهده شد.
    کلید واژگان: افزایش وزن، برگ درخت به، تنش حرارتی، جوجه گوشتی، ضریب تبدیل غذایی، گلوکز
    Ali Zarbi, Ali Mojtahedin, Taher Yalchi *, Shahin Hajigahramani
    One of the environmental factors that lead to the reduction of poultry production is heat stress. Quince leaves are an agricultural waste that is a good source of flavonoid compounds and antioxidants. The purpose of this research is to investigate the effect of adding quince leaf in the diet on feed intake, weight gain, feed conversion ratio and blood parameters in broilers under heat stress conditions. This research was conducted using 160 broilers of Ross 308 strain with four treatments in four replications and each replication including 10 birds for 42 days in a completely randomized design. Quince leaf powder was added to the rations at four levels of zero (control), 1.5, 3 and 4.5%. In order to establish heat stress, the temperature of the hall was increased to 33 °C for 8 hours in the middle of the. Every week, the feed intake was measured and the chickens were weighed. In the second week of rearing, a significant increase (P=0.006) in feed intake was observed linearly with the increase in the level of quince leaf added to the feed rations, so that the highest amount of intake was in the treatment containing 4.5% quince leaf. In the third week, the highest weight gain was observed in the treatment with 1.5% quince leaf. In the fourth and fifth weeks, feed intake and feed conversion ratio did not differ significantly between treatments. In the sixth week, feed intake showed a significant decrease linearly (P=0.024) with the increase in the level of quince leaf added to the feed rations, but the feed conversion ratio linearly showed a significant improvement (P=0.017). In the entire rearing period, no significant difference was observed in terms of feed intake, weight gain and feed conversion ratio, although with the increase in the amount of quince leaf added to the feed rations, a relative improvement was seen in the feed conversion ratio, so that this ratio of 2.68 in the control treatment decreased to 2.44 in the treatment with 4.5% leaves. The use of quince leaf in the diets of broiler chickens under heat stress, especially in the early stages of growth, can increase feed intake, weight gain and improve feed conversion ratio, although no significant difference in terms of performance was observed in the entire rearing period, but a relative improvement was observed in the feed conversion ratio.
    Keywords: Weight gain, Quince tree leaves, Heat stress, broiler, Feed conversion ratio, Glucose
  • خدیجه احمدی حصار، علی مجتهدین، طاهر یلچی*، شاهین حاجی قهرمانی
    زمینه و هدف

    سیلی مارین ماده موثره گیاه خارمریم است که سبب بروز برخی از اثرات فیزیولوژیکی و بهبود رفتار تغذیه ای می گردد. این پژوهش به منظور تعیین اثرات مرکزی سیلی مارین بر رفتار تغذیه ای در جوجه های گوشتی و یافتن مکانیسم اخذ خوراک و بررسی ارتباط آن با سیستم سروتونرژیک انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    در این پژوهش از 30 قطعه جوجه خروس گوشتی کانول گذاری شده در مغز استفاده شد. در مرحله اول پژوهش (28 روزگی)، سیلی مارین به مقدار 20 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق شد. پس از تزریق، مصرف خوراک و آب در زمان های 30 تا 180 دقیقه اندازه گیری شد. در مرحله دوم آزمایش (34 روزگی) ارتباط سیلی مارین با سیستم سروتونرژیک بررسی شد. تیمارها شامل 1- شاهد شم، 2- متی سرژید 3- کتان سرین، 4- متی سرژید+ سیلی مارین و 5- کتان سرین+ سیلی مارین بود.

    نتایج

    در مرحله اول آزمایش و در زمان های 60 تا 180 دقیقه سیلی مارین سبب کاهش معنی داری در مصرف خوراک شد (05/0P<). در مرحله دوم آزمایش تزریق مرکزی ترکیب سیلی مارین با متی سرژید باعث کاهش معنی داری مصرف خوراک شد در حالی که تزریق مرکزی ترکیب سیلی مارین با کتان سرین تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک نداشت. تزریق مرکزی سیلی مارین تاثیری بر مصرف آب در جوجه های گوشتی نداشت.

    نتیجه گیری

    نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که هرچند تزریق مرکزی سیلی مارین سبب کاهش اخذ خوراک در جوجه های گوشتی شد، اما بر مصرف آب تاثیری نداشت. همچنین تزریق مرکزی ترکیب سیلی مارین با متی سرژید سبب کاهش اخذ خوراک در جوجه های گوشتی شد.

    کلید واژگان: اخذ خوراک، جوجه گوشتی، خارمریم، سیلی مارین، سیستم سروتونرژیک
    Khadijeh Ahmadihesar, Ali Mojtahedin, Taher Yalchi *, Shahin Hajigahramani
    Background and aim

    Silymarin is the effective substance of thistle plant, which causes some physiological effects and improves nutritional behavior. This research was conducted to determine the central effects of silymarin on feeding behavior in broiler chickens and to find the mechanism of feed intake and to investigate its relationship with the serotonergic system.

    Materials & Methods

    In this research, 30 pieces of broiler chickens cannulated in the brain were used. In the first stage of the research (28 days old), silymarin was injected in the amount of 20 micrograms per kilogram of body weight. After injection, feed and water intake was measured in 30 to 180 minutes. In the second stage of the experiment (34 days), the relationship between silymarin and the serotonergic system was investigated. The treatments included 1- control, 2- methysergide, 3- ketanserin, 4- methysergide + silymarin, and 5- ketanserin + silymarin.

    Results

    In the first stage, in 60 and 180 minutes, silimarin caused a significant decrease in feed intake (P<0.05). In the second stage, the central injection of the combination of silymarin with methysergide caused a significant decrease in feed consumption, while the central injection of the combination of silymarin with ketanserin had no significant effect on feed consumption. Central injection of silymarin had no effect on water intake in broilers.

    Conclusion

    The results showed that although central injection of silymarin decreased feed intake in broilers, it did not affect water consumption. Also, the central injection of the combination of silymarin with methysergide decreased feed intake in broilers.

    Keywords: feed intake, Broiler, Milk thistle, silymarin, Serotonergic system
  • کاوه علی زاده، فرید مسلمی پور*، فاطمه بحری بیناباج، علی مجتهدین
    سابقه و هدف

    با توجه به تمایل فزاینده پرورش دهنده گان گوسفند به استفاده از تلقیح مصنوعی، یافتن راهکارهایی برای حفط باردری منی منجمد قوچ می تواند دارای اهمیت و کاربردی باشد. یکی از اثرات منفی انجماد منی دام ها، افزایش رادیکال های آزاد و در نتیجه افزایش پراکسیداسیون غشای سلولی اسپرم است که در نهایت باعث کاهش باروری منی پس از یخ گشایی می گردد. برخی گیاهان با داشتن سطوح بالای آنتی اکسیدان طبیعی می توانند به کاهش پراکسیداسیون منی کمک نمایند. از سوی دیگر، اسید آمینه سیستیین به عنوان پیش ساز گلوتاتیون، یکی از ظرفیت های آنتی اکسیدانتی منی به شمار می رود. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی اثر افزودن عصاره اتانولی گیاه پونه به عنوان منبع آنتی اکسیدانت های طبیعی و اسید آمینه سیستیین به منی قوچ بر ویژگی های باروری منی پس از فرآیند انجماد و یخ گشایی بود.

    مواد و روش ها

    در این تحقیق نمونه های منی از چهار راس قوچ بلوچی بالغ و بارور (میانگین سن بیش از دو سال) با استفاده از مهبل مصنوعی جمع آوری گردید و پس از ارزیابی اولیه با یکدیگر مخلوط شدند. سپس نمونه ها با استفاده از رقیق کننده منی بر پایه تریس- زرده تخم مرغ رقیق سازی گردیدند. تیمارهای آزمایش بصورت (3×3) در قالب فاکتوریل طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار و 6 تکرار انجام شده که به هر گروه تیماری شش نی (پایوت) اختصاص یافت. پس از افزودن سطوح مختلف عصاره اتانولی پونه (صفر، 100 و 200 میکرولیتر بر میلی لیتر) و اسید آمینه سیستیین (صفر، 5 و 10 میلی مول)، نی های با منی پر شده و به مدت دو ساعت در دمای یخچال (چهار درجه سانتی گراد) خنک شدند و سپس در نیتروژون مایع، منجمد و به مخزن نیتروژن منتقل شدند. پس از گذشت 10 روز، یخ گشایی نی ها در آب ولرم انجام شد و فراسنجه های حرکتی اسپرم توسط دستگاه ارزیابی کامپیوتری ارزیابی شد. درصد زنده مانی، یکپارچگی غشای پلاسمایی و ریخت شناسی طبیعی اسپرم ها به کمک میکروسکوپ ارزیابی شد. داده های این پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SAS با رویه GLM مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تفاوت آماری بین میانگین ها نیز با استفاده از آزمون توکی-کرامر (درسطح احتمال 5 درصد) انجام شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که اثر افزودن عصاره گیاه پونه و سیستیین و همچنین برهم کنش آن ها بر همه فراسنجه های جنبایی و زنده مانی اسپرم منجمد قوچ پس از یخ گشایی معنی دار بود (05/0P<) بجز درصد اسپرم ها با ریخت شناسی غیرطبیعی که صرفا اثر افزودن سیستیین معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین جنبایی کل، یکپارچگی غشای پلاسمایی، خطی بودن جنبایی و سرعت در مسیر منحنی اسپرم در تیمار سیستیین 10 (بدون عصاره پونه) و بیشترین زنده مانی، سرعت اسپرم در مسیر مستقیم و سرعت اسپرم در مسیر میانگین در تیمار سیستیین 5 مشاهده شد. بیشترین درصد جنبایی پیش رونده اسپرم در تیمار عصاره پونه 200 (بدون سیستیین) بود.

    نتیجه گیری

    به طور کلی با توجه به تاثیر مثبت افزودن اسیدآمینه سیستیین در رقیق کننده بر پایه تریس–زرده تخم مرغ بر بیشتر فراسنجه های باروری اسپرم منجمد پس از یخ گشایی، استفاده از سطوح 5 و 10 میلی مول سیستیین در هر میلی لیتر رقیق کننده برای حفظ باروری منی منجمد قوچ پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: اسپرم، باروری، سیستئین، عصاره پونه، قوچ
    Kaveh Alizadeh, Fateme Bahri Binabaj, Ali Mojtahedin
    Background and goal

    According to an increasing interest for using artificial insemination by sheep producers, finding methods to maintain frozen semen fertility would be important and applicable. One of the freezing semen disadvantages is increasing of free radicals led to enhanced sperm membrane peroxidation then consequently causes lowered semen fertility after thawing. Some plants bearing high levels of plant antioxidants can help to decrease semen peroxidation. Cysteine, in addition, is a precursor of glutathione peroxidase being the most important antioxidant property in semen. Therefore, the aim of the study was to investigate the effect of adding different levels of ethanol extract of Mentha Longifolia (0, 100 and 200 microL/ml) and cysteine (0, 5 and 10 mmol/l) into ram semen on fertility features after freezing and thawing processes.

    Materials and methods

    In the study, semen samples were collected from four mature, fertile Baluchi rams (> 2y-old) by artificial vagina and after initial evaluation were pooled together. Then, samples were extended in an extender based on Tris-egg yolk. Treatments were arranged as a 3×3 factorial experiment including nine treatments and six straws were assigned to each as replicate. After treating, the straws were filled by the equal amount of semen and after chilling in refrigerator (4 °C) for two hours were frozen in liquid nitrogen container. After thawing the straws at day 10, sperm motility parameters were assayed by CASA. Furthermore, the percentages of viability, plasma membrane integrity and normal morphology of sperms were evaluated by microscope. Data were analyzed by SAS software using GLM procedure and the means comparison was performed by Tukey-Kramer test at 5% error.

    Results

    Results of the study showed that the effects of adding horsemint extract and cysteine into the extender and the interaction between them on the all motility and viability parameters of frozen ram sperm after thawing were significant (p<0.05), exempt for sperm morphology where only the effect of adding cysteine was significant. Means comparison showed that the greatest sperm total motility, plasma membrane integrity, linearity and curvilinear velocity were observed in cysteine10 treatment (without horsemint extract), while the greatest sperm viability, straight line velocity and average path velocity were seen in cysteine5 treatment (without horsemint extract). The greatest sperm progressive motility percentage was observed in horsemint200 group (without cysteine).

    Conclusion

    In general, considering to the beneficial effect of adding cysteine into the extender based on tris- egg yolk on the most of fertility parameters of ram frozen semen after thawing, using levels of 5 and 10 mmol cysteine per ml extender in order to maintain fertility of frozen ram semen is recommended.

    Keywords: Horsemint extract, Cysteine, Fertility, Ram, Sperm
  • علی مجتهدین *، میترا قلی زاده نیک پی، شاهین حاجی قهرمانی
    میوه زرشک (Berberis vulgaris L.) در طب سنتی ایران به عنوان یک ماده تسکین دهنده درد معرفی شده است. این پژوهش با هدف بررسی تداخل اثر سیستم هیستامینرژیک و عصاره آبی گیاه زرشک بر درد ناشیازفرمالیندر موش هایصحرایی انجام شد. تعداد 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250-220 گرم و در گروه های 6 تایی شامل: گروه شاهد (سالین نرمال+ تزریق کف پایی فرمالین 1%) ، 3 گروه تیمار با عصاره آبی زرشک (75، 150 و 300 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) ، گروه تیمار با پیریلامین، آنتاگونیست H1 هیستامینی، (10 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) به تنهایی، گروه پیش تیمار با پیریلامین (10 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) + عصاره آبی زرشک (300 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) ، گروه تیمار با فاموتیدین، آنتاگونیست H2 هیستامینی (20میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) به تنهایی، گروه پیش تیمار با فاموتیدین (20میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) + عصاره آبی زرشک (300 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) استفاده شدند. برای ارزیابی درد از آزمون فرمالین و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه و سپس آزمون تکمیلی دانکن استفاده شد. تزریق داخل صفاقی عصاره آبی زرشک موجب کاهش معنی دار (0/05>p) پاسخ درد در مرحله دوم درد فرمالینی گردید. پیش تزریق پیریلامین و فاموتیدین و سپس عصاره آبی زرشک موجب تقویت پاسخ ضد دردی عصاره آبی زرشک در مرحله دوم درد فرمالینی گردید (0/05>p). نتایج نشان داد کهعصاره آبی زرشک احتمالا با تقویت قدرت کاهش دهندگیدرد توسط آنتاگونیست هایهیستامینی به ویژه آنتاگونیست گیرنده H1، اثرات ضد دردی خود را اعمال نموده است.
    کلید واژگان: درد فرمالینی، عصاره آبی زرشک، سیستم هیستامینرژیک (گیرنده H1 و H2)، موش صحرایی
    Ali Mojtahedin *, Mitra Gholizade Nikpey, Shahin Hajighahramani
    Barberry fruit (Berberis vulgaris L.) has been introduced in Iranian traditional medicine as a pain reliever. The aim of this study was to investigate the interaction of the histaminergic system and aqueous extract of Barberry on formalin-induced pain in rats. In this experimental study, 48 male Wistar rats weighing 220-250 g, were divided into in 8 groups with 6 rats in each groups: control group (normal saline + 1% formalin intraplantar injection), 3 treatment group with aqueous extract of barberry (75, 150 and 300 mg/kg), treatment group with pyrilamine, H1 receptor antagonist (10 mg/kg) alone, pretreatment group with pyrilamine (10 mg/kg) + aqueous extract of barberry (300 mg/kg), Treatment group with famotidine, H2 receptor antagonist (20 mg/kg) alone, pretreatment group with famotidine (20 mg/kg) + aqueous extract of barberry (300 mg/kg). Pain was evaluated by formalin test. Data analysis was performed using one-way ANOVA and then Duncan's test. Intraperitoneal injection of aqueous extract of barberry significantly reduced the pain response in the second phase of formalin pain (p <0.05). Pre-treatment of pyrilamin and famotidine and then aqueous extract of barberry improved the analgesic response of the aqueous extract of barberry in the second phase of formalin pain (p <0.05). The results of this study indicated that the aqueous extract of barberry may have analgesic effects by potentiating the pain relief potentials by histamine antagonists, especially the H1 receptor antagonist.
    Keywords: Formalin Pain, Aqueous extract of barberry, Histaminergic system (H1, H2 receptor), Rat
  • میترا قلی زاده نیک پی، علی مجتهدین*، رضا سید شریفی
    زمینه و هدف
    سیلی مارین ماده موثره گیاه خار مریم بوده که در طب سنتی به اثرات درمانی آن اشاره شده است؛ اما پژوهش های اندکی در مورد اثر ضد دردی و مکانیسم عمل آن انجام گرفته است؛ بنابراین در تحقیق حاضر اثرات تسکین دهنده درد سیلی مارین با استفاده از آزمون فرمالین با تاکید بر سیستم نوروترنس میتری هیستامینرژیک در موش های صحرایی بررسی گردید.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، تعداد 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250- 220 گرم در محدوده سنی 14-12 هفته در گروه های 6 تایی در 7 گروه شامل: گروه شاهد (سالین نرمال+ فرمالین 1% کف پایی)، 4 گروه تیمار با سیلی مارین (50، 100، 200 و 400 میلی گرم به کیلوگرم)، 1 گروه تیمار با کلرفنیرآمین (20 میلی گرم به کیلوگرم)، 1 گروه پیش تیمار با کلرفنیرآمین (20 میلی گرم) + سیلی مارین (200 میلی گرم) تقسیم شدند. جهت ارزیابی درد پیکری از آزمون فرمالین استفاده گردید. تجزیه وتحلیل داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد.
    نتایج
    تزریق داخل صفاقی سیلی مارین به طور معنی داری (05/0P<) موجب کاهش پاسخ درد در هر دو مرحله اول و دوم درد فرمالینی گردید. پیش تیمار با کلرفنیرآمین و سپس سیلی مارین موجب تقویت پاسخ ضد دردی سیلی مارین در هر دو مرحله اول و دوم درد فرمالینی گردید (05/0P<).
    نتیجه گیری
    سیلی مارین اثرات ضد دردی داشته که احتمالا این اثرات با به کارگیری سیستم هیستامینی ایجاد می شود.
    کلید واژگان: گیاه خار مریم، تسکین درد، سیلی مارین، سیستم هیستامینرژیک، موش صحرایی
    Mitra Gholizade Nikpey, Ali Mojtahedin*, Reza Seyedsharifi
    Background and Objective
    Silymarin is an effective material of Milk thistle whose therapeutic effects have been mentioned in folk medicine. However, little research has been conducted on its antinociceptive effect and its mechanisms of action. Therefore, the aim of present study was to investigate the pain-relieving effects of silymarin using Formalin test with an emphasis on histaminergic system in rats.
    Materials and Methods
    In this experimental study, 42 male rats weighing approximately 200-250 g aged 12-14 weeks were divided into 7 groups with 6 rats in each group: control group (Saline Formalin 1% intraplantar), 4 treatment groups with silymarin (50, 100, 200 and 400 mg/kg), 1 treatment group with chlorpheniramine (20 mg/kg), 1 pretreatment group with chlorpheniramine (20 mg/kg) silymarin (200 mg/kg). Formalin test was used to assess somatic pain. One-way ANOVA was used to analyze the data.
    Results
    Intraperitoneal injection of silymarin significantly reduced pain response in both the first and second phase of formalin pain (P
    Conclusion
    Silymarin has analgesic effects and these effects are probably caused by using the histaminergic system.
    Keywords: Silybum marianum, Pain relief, Silymarin, Histaminergic System, Rat
  • علی مجتهدین*
    زمینه و هدف
    از گیاهانی که در طب سنتی به اثرات ضد دردی آن اشاره شده لیموترش (Citrus limon) است؛ اما پژوهش های اندکی در مورد مکانیسم عمل آن با تاکید بر سیستم های نوروترنسمیتری انجام گرفته است؛ بنابراین در تحقیق حاضر اثرات محیطی اسانس لیموترش بر درد پیکری با استفاده از آزمون فرمالین با تاکید بر سیستم نوروترنسمیتری هیستامینرژیک در رت های نر نژاد ویستار بررسی گردید.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، تعداد 60 سر رت نر با وزن 250- 200 گرم در محدوده سنی 16-14 هفته در 10 گروه شامل: شاهد (سالین نرمال+ فرمالین 1% کف پایی)، 3 گروه تیمار با اسانس لیموترش (5/12، 25 و 50 میلی گرم به کیلوگرم)، 3 گروه تیمار با کلرفنیرآمین (5، 10 و 20 میلی گرم به کیلوگرم)، یک گروه تیمار با هیستامین (10 میلی گرم به کیلوگرم)، یک گروه پیش تیمار با کلرفنیرآمین (20 میلی گرم) + اسانس لیموترش (50 میلی گرم)، یک گروه پیش تیمار با هیستامین (10 میلی گرم) + اسانس لیموترش (50 میلی گرم) تقسیم شدند. جهت ارزیابی درد پیکری از آزمون فرمالین استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه انجام گردید.
    نتایج
    تزریق داخل صفاقی اسانس لیموترش موجب کاهش پاسخ درد در هر دو مرحله اول و دوم گردید (05/0P<). پیش تیمار با کلرفنیرآمین و سپس اسانس لیموترش موجب تقویت پاسخ ضد دردی اسانس در هر دو مرحله اول و دوم درد فرمالینی گردید (05/0P<).
    نتیجه گیری
    اسانس لیموترش اثرات ضد دردی داشته که احتمالا این اثرات با به کارگیری سیستم هیستامینی ایجاد می شود.
    کلید واژگان: لیموترش، درد پیکری، سیستم هیستامینرژیک، آزمون فرمالین
    Ali Mojtahedin*
    Background and Objective
    One of the plants used in traditional medicine is lemon which has analgesic effect. However, little research has been performed on the analgesic effect of lemon and mechanisms of action with an emphasis on neurotransmitters systems. Therefore, the present study set to investigate the peripheral effects of lemon essential oil on somatic pain using formalin test with an emphasis on histaminergic system in male Wistar rats.
    Materiala &
    Methods
    Sixty male rats weighing approximately 200-250g and aged 14-16 wk were divided into 10 groups: sham (Salin Formalin 1% intraplantar), three treatment groups with lemon essential oil (EO) (12.5, 25 and 50 mg/kg), three treatment groups with Chlorpheniramine (5, 10 and 20 mg/kg), 1 treatment group with Histamine (10 mg/kg), 1 pretreatment group with Chlorpheniramine (20 mg/kg) EO (50mg/kg), and 1 pretreatment group with Histamine (10 mg/kg) EO (50 mg/kg). Formalin test was used to assess somatic pain. Data analysis was performed using one-way ANOVA.
    Results
    Intraperitoneal injection of lemon essential oil reduced the pain response induced by formalin in both phases (P
    Conclusion
    Lemon essential oil had analgesic effects, probably caused by the histaminergic system.
    Keywords: Citrus Limon L., Somatic Pain, Histaminergic System, Formalin Test
  • علی مجتهدین*
    زمینه و هدف
    اضطراب یکی از اختلالات روانی شایع در بین جمعیت های انسانی محسوب می گردد. با توجه به عوارض جانبی داروهای شیمیایی مورد استفاده در درمان آن ها، این مطالعه با هدف بررسی عصاره هیدروالکلی برگ بارهنگ بر سطح اضطراب در موش های صحرایی نر انجام گردید.
    روش کار
    در این مطالعه تجربی از 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات در گروه های 6 تایی شامل گروه کنترل منفی(سالین نرمال)، گروه کنترل مثبت(دیازپام 1 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) و گروه های دریافت کننده عصاره هیدروالکلی برگ بارهنگ(مقادیر 25، 50، 100 و 200 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. جهت ارزیابی اضطراب از آزمون ماز مرتفع صلیبی شکل استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی دانکن در سطح معنی داری Pمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که عصاره هیدروالکلی برگ بارهنگ در مقادیر 50، 100 و 200 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن موجب بروز اثرات ضد اضطرابی در آزمون ماز مرتفع صلیبی شکل و مقدار 100 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن به طور معنی داری(05/P) نسبت به گروه کنترل سالین موجب کاهش سطح اضطراب شد و نتایجی مشابه اثرات ضد اضطرابی دیازپام را نشان داد.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می رسد عصاره هیدروالکلی برگ بارهنگ به دلیل دارا بودن ترکیبات فلاونوئیدی اثرات ضد اضطرابی داشته که این اثر احتمالا از طریق سیستم گابا ارژیک صورت می پذیرد.
    کلید واژگان: بارهنگ، اضطراب، سیستم گابا ارژیک، ماز مرتفع صلیبی شکل، موش صحرایی
    A. Mojtahedin*
    Inroduction &
    Objective
    Anxiety is a common mental disorders among human populations is considered. Due to the side effects of chemical drugs used to treat them, this study aimed to investigate plantago major leaf extract on the level of anxiety in rats was performed.
    Material and
    Methods
    In this experimental study, 42 male Wistar rats were used. Animals were divided in 6 groups: negative control group (normal saline), positive control group (diazepam 1 mg/kg) and 4 treatment groups with plantago major leaf extract (doses of 25, 50, 100 and 200 mg/kg). Elevated plus-maze test was used to assess anxiety. Data using one-way ANOVA and Duncan's post hoc test and a significance level of P
    Results
    The results of this study showed that plantago major leaf extract at doses of 50, 100 and 200 mg/kg causes anxiolytic effects in the elevated plus-maze test and 100 mg/kg significantly (P
    Conclusion
    According to the results of this study, it seems that plantago major leaf extract due to containing the flavonoid compounds have anxiolytic effects and this effect may be made through the of GABAergic system.
    Keywords: Plantgao major L., Anxiety, GABAergic System, Elevated Plus Maze, Rat
فهرست مطالب این نویسنده: 7 عنوان
  • علی مجتهدین
    علی مجتهدین

نویسندگان همکار
  • دکتر طاهر یلچی
    دکتر طاهر یلچی
    دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
  • فاطمه بحری بیناباج
    فاطمه بحری بیناباج
    استادیار بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
  • رضا سیدشریفی
    رضا سیدشریفی

بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال