ناصر کاویانی
-
Background
Pediatric dentists employ both pharmacological and non-pharmacological behavior control methods. Despite the use of behavioral control techniques, some young children cannot undergo treatment in the office, making sedation or general anesthesia necessary. Premedication drugs can be used before general anesthesia to reduce anxiety, control pain, induce amnesia, prevent nausea, and avert potential complications. The search for the ideal premedication for children is ongoing.
ObjectivesThis study aims to compare the effects of pregabalin and midazolam (MID) in children undergoing dental treatment under general anesthesia.
MethodsThis prospective, triple-blind study included 64 children aged 2 - 6 years who required dental treatment under general anesthesia. Participants who met the inclusion criteria were enrolled. One group of children received pregabalin syrup, while the other group received MID syrup. The comfort of the child during separation from the parents, ease of venous access, and degree of sedation upon entering the operating room were evaluated. Blood pressure, heart rate, and blood oxygen levels were measured at baseline and every 30 minutes thereafter. Additionally, the duration of the patient's stay in recovery until discharge was recorded and compared between the two groups. Statistical analyses were performed using chi-square, Mann-Whitney U, Fisher's exact test, and SPSS version 14 software.
ResultsNo statistically significant differences were found between premedication with MID and pregabalin in terms of anxiety during venous access, parental separation anxiety, restlessness in recovery, duration of recovery stay, or changes in heart rate, blood pressure, and blood oxygen levels between the two groups. However, a statistically significant difference was observed between the two groups regarding the degree of sedation before entering the operating room.
ConclusionsBoth pregabalin and MID were effective for premedication in terms of sedation and anxiety reduction, with no significant difference between the two drugs in these outcomes.
Keywords: Pregabalin, Midazolam, Premedication, General Anesthesia, Dental Treatment -
Background and Aim
Dental treatments may have adverse effects on patients with a previous history of coronary heart disease and lead to cardiac complications. Different biomarkers have been investigated to assess the relationship between dental treatments and cardiovascular complications. The present study was conducted to evaluate the troponin changes before and after dental surgery in patients with a history of ischemic heart disease.
Materials and MethodsThis cross-sectional study was conducted on 25 patients referred for dental surgery with a history of ischemic heart disease. The patients' demographic information including their age and gender was collected, and serum levels of troponin were measured before surgery and at 4 hours after surgery, and the results were compared. The study data were entered into SPSS version 23 and analyzed by the Student t-test and McNemar test.
ResultsIn the present study, 25 patients including 11 males and 14 females with a mean age of 44.78 years were evaluated. The mean level of troponin was 8.01±5.94 before surgery and 6.16±4.84 after surgery. Statistically, no significant difference was found
between troponin levels before and after surgery in patients (P=0.274).Conclusionbased on the results of the present study, no significant change was noted in troponin levels of patients with a previous history of ischemic heart disease at 4 hours after dental surgery.
Keywords: Dentistry, Myocardial Ischemia, Troponin -
مقدمه
نمره ی عمق بی هوشی BIS (Bispectral index)، نشان دهنده ی میزان فعالیت مغز و بنابراین نشان دهنده ی عمق بی هوشی است. بیماران ناتوان ذهنی، دارای درجات مختلفی از نقص های مغزی و در نتیجه بهره ی هوشی متفاوتی هستند و انتظار می رود که در بی هوشی عمومی، نمره ی BIS این افراد نسبت به افراد سالم تفاوت داشته باشد. بنابراین این مطالعه جهت بررسی ارتباط بین نمره ی BIS و درجه ی ناتوانی ذهنی هنگام بی هوشی عمومی دندان پزشکی انجام شد.
مواد و روش هادر این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی، 44 بیمار با ناتوانی ذهنی انتخاب و وارد پژوهش شدند. پس از گرفتن آزمون بهره ی هوشی ریون رنگی از بیماران، آن ها از لحاظ شدت ناتوانی ذهنی به گروه های مختلف طبقه بندی شدند و پس از دریافت بی هوشی یکسان و نگهداری بی هوشی یکسان در بیماران، نمره ی BIS در دقایق 5، 15، 30 و 45 بعد از القای بی هوشی محاسبه شد. نمره ی BIS در درجات مختلف ناتوانی ذهنی مقایسه شد و همبستگی های ممکن مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون تی و همبستگی اسپیرمن با نرم افزار SPSS نسخه ی 22 انجام شد. سطح معنی داری در این مطالعه 0/05 = α در نظر گرفته شد.
یافته هااختلاف معنی داری در نمرات BIS در دقیقه ی 30 پس از القای بی هوشی در میان گروه های مورد مطالعه وجود داشت (0/025 = p value). در سایر زمان ها، هیچ تفاوت معنی داری بین نمرات BIS در درجات ناتوانی ذهنی یافت نشد.
نتیجه گیریبر اساس یافته های مطالعه ی حاضر، به استثنای دقیقه ی 30، در سایر زمان ها، درجه ی ناتوانی ذهنی، تاثیری بر عمق بی هوشی نداشته است.
کلید واژگان: ناتوانی ذهنی، بی هوشی عمومی، نمره ی عمق بی هوشیIntroductionBIS (bispectralindex) indicates brain activity, and therefore, the depth of general anesthesia. Mentally challenged patients have different degrees of brain impairment and different levels of intelligence; as a result, it is expected that the BIS score of these patientswill be different from that of healthy patients during general anesthesia. This study aimed to determine the relationship between the BIS score and the severity of mental disability during general anesthesia for dental procedures.
Materials & MethodsForty-four mentally challenged patients were selected and included in this cross-sectional descriptive/analytical study. After giving the Raven’s Standard Progressive Matrices test to the patients, they were classified into different groups in terms of theseverity of mental disability. After giving and maintaining the same general anesthesia level to the patients, BIS scores were calculated at 5-, 15-, 30-and 45-minute intervals after induction of anesthesia. BIS scores were compared at various degrees ofmental deficiency, and possible correlations were evaluated. Statistical analysis was performed using t-test and Spearman’s correlation test with SPSS 22 (α = 0.05).
ResultsThere were no statistically significant differences in BIS scores between various degrees of mental deficiency except for the 30-minute interval after the induction of general anesthesia (p value = 0.025).
ConclusionIn this study, the severity of mental deficiency did not affect the depth of general anesthesia except for the 30-minute interval after its induction.
Keywords: Mental deficiency, General anesthesia, Bispectral index -
مقدمه
ترس و اضطراب کودکان از درمان های دندان پزشکی، می تواند باعث تغییرات رفتاری شود. همچنین درد و ناراحتی های دندانی نیز باعث اختلالات رفتاری در کودکان می شود. ممکن است انجام درمان های دندانی تحت بی هوشی عمومی، به سبب بهبود در شرایط پزشکی کودک، اختلالات رفتاری او را کاهش دهد. هدف از این مطالعه، تعیین و مقایسه ی میانگین نمره ی رفتارهای ترس و اضطراب بر اساس پرسش نامه ی استاندارد (Behavioral change) قبل و بعد از درمان دندان پزشکی تحت بی هوشی عمومی بود.
مواد و روش هااین مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی، شامل کودکانی بود که برای انجام درمان های دندان پزشکی، تحت بی هوشی عمومی قرار گرفته بودند. تعداد 78 پرسش نامه ی استاندارد شامل 22 گویه، بین مادران توزیع شد. این پرسش نامه یک بار درست قبل از بی هوشی و یک بار یک ماه بعد از بی هوشی توسط آنها تکمیل شد، تا از این طریق میانگین نمره ی تغییرات رفتاری به دست آید. داده های به دست آمده به واسطه ی نرم افزار SPSS نسخه ی 23 و آزمون های آماری تی، تی زوجی و ANOVA، تجزیه و تحلیل شدند (0/05 = α).
یافته هابا توجه به داده های آماری، نمره های اختلالات رفتاری بعد از بی هوشی عمومی، در تمامی موارد نسبت به قبل از بی هوشی، شرایط بهتری داشت و همچنین با توجه به (r = 0/249 ،p value = 0/028) بین تعداد کار دندان پزشکی و میانگین نمره ی تغییرات رفتاری، ارتباط معنی دار وجود داشت به این معنا که با افزایش تعداد درمان های دندان پزشکی، بهبود شرایط رفتاری بیشتر می شد.
نتیجه گیریانجام کامل درمان های دندان پزشکی کودک تحت بی هوشی عمومی، باعث بهبود در شرایط رفتاری او می شود، که اصلی ترین دلایل آن می تواند بهبود شرایط دندانی بیمار باشد.
کلید واژگان: بی هوشی عمومی، اضطراب، دندان پزشکی کودکانIntroductionFear and anxiety of dental treatment in children could cause behavioral changes. In addition, dental pain and discomfort could lead to behavioral disorders in children. Treatments under general anesthesia might decrease behavioral disorders due to an improvement in the child’s medical condition. The aim of this study was to determine and compare the mean scores of fear and anxiety based on the standard behavioral change questionnaire before and after dental treatment under general anesthesia. Materials &
MethodsThis descriptive cross-sectional study evaluated children who underwent dental treatment under general anesthesia. Seventy-eight behavioral change questionnaires, consisting of 22 items, were distributed among the children’s mothers. The questionnaires were completed once just before general anesthesia and once a month after general anesthesia by the mothers in order to obtain the mean score of behavioral changes. Data were analyzed with t-test, one-way ANOVA and paired ttest (α = 0.05).
ResultsBased on statistical data, in all the cases the scores of behavioral problems after general anesthesia were better than those before general anesthesia. In addition, there was a significant relation between the number of the dental procedures and the mean score of behavioral changes, indicating an improvement in behavior with an increase in the number of dental procedures.
ConclusionImplementation of all the dental procedures for children under general anesthesia improves their behavioral conditions, presumably due to an improvement in their dental condition.
Keywords: Anxiety, General anesthesia, Pediatric dentistry -
مقدمهمهم ترین علت آسیب چشم در بیهوشی عمومی، باز ماندن چشم ها است. همچنین زمان بیهوشی و نحوه حفاظت از چشم ها نیز بر میزان آسیب چشمی تاثیر می گذارند. ممکن است میزان بروز عوارض چشمی در بیهوشی عمومی با لوله گذاری تراشه از راه بینی نسبت به لوله گذاری تراشه از راه دهان متفاوت باشد.مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی آینده نگر، تعداد 600 بیمار کاندید کار دندان پزشکی تحت بیهوشی عمومی با لوله گذاری تراشه از راه بینی مورد مطالعه قرار گرفتند. موارد بازشدگی چشم ها در انتهای عمل و بروز علائم چشمی در پایان ریکاوری و طی دو روز پس از عمل ثبت شد. اطلاعات با استفاده از آزمون واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها13% از چشم ها در پایان بیهوشی باز بودند. 8/4% از نمونه ها در پایان ریکاوری علامت آسیب چشمی داشتند، که شایع ترین آنها سوزش چشم و قرمزی چشم بود. دو روز پس از عمل نیز 58/1% چشم ها علامت داشتند. در اعمال طولانی تر میزان بروز علائم چشمی بیشتر بود.بحث و نتیجه گیریدر این مطالعه 13% از چشم ها در پایان عمل باز بودند و 38/0% از چشم ها در پایان علامت داشتند. پماد زدن به چشم ها، بستن با نوار چسب و نحوه ثابت کردن لوله تراشه با پد اسفنجی روش مناسبی برای محافظت از چشم ها در اعمال دندانپزشکی می تواند باشد.کلید واژگان: بیهوشی عمومی، لوله گذاری از راه بینی، دندانپزشکی، آسیب چشمیBackgroundAn open eye is the main cause of eye injury in general anesthesia. In addition eye care and anesthesia duration affect the extent of injury. Eye complication may be depend on type of tracheal intubation (intranasal US. Intra oral).Materials And MethodsIn this descriptive cohort study, 600 candidate of dental rehabilitation under general anesthesia were included. In cadence of eye complications, after recovery and two days after anesthesia. In addition to number of patients with open eyes were registered. Data were analyzed statistically.Results13 % of eyes was found to be open at the end of anesthesia. Eye injury symptoms were observed in 4/8 % of samples after recovery in with redness and soreness was mainly found. Two days after anesthesia 1/58 % eyes revealed symptoms. Increased anesthesia duration was associated with more eye complications.
Discussion andConclusionIn this study, 13% of eyes was open after anesthesia. And 0/38 % revealed complications. An appropriate approach for eye care is applying eye ointment and fixation of tracheal tube with sponge pad and tape.Keywords: General anesthesia, Intratrcheal intubation, Dentistry, Eye injury -
مقدمهترس از دندان پزشکی درکودکان شایع است. عوامل بسیار زیادی بر میزان این ترس تاثیر می گذارند. بستری شدن در بیمارستان باعث افزایش ترس کودکان از دندان پزشکی می شود. هدف این پژوهش، بررسی نوع بستری شدن در بیمارستان بر میزان ترس کودکان از دندان پزشکی بود.مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی، 153 کودک در سه گروه مساوی به ترتیب دارای سابقه بستری در بیمارستان، با سابقه جراحی بزرگ و گروه شاهد (بدون سابقه بستری و یا جراحی بزرگ) قرار داده شدند. میزان ترس از دندان پزشکی با استفاده از پرسش نامه Cfss-Dss (Children fear survey schedule dental subscale) ارزیابی شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های Chi-square، آنالیز واریانس یک طرفه و Kruskal–Wallis تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = α).یافته هامیانگین کلی نمره ترس بر اساس معیار Cfss-Dss در دو گروه مورد مطالعه نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (001/0>p value). میانگین نمره ترس از دندان پزشکی در گروه با سابقه بستری از دو گروه دیگر بیشتر و برابر 4/37 بود. بیشترین علت ترس از دندان پزشکی در گروه های مورد مطالعه به ترتیب شامل ترس از تزریق، تنگی نفس و استفاده از دریل دندان پزشکی بود.نتیجه گیریبستری شدن در بیمارستان و جراحی باعث افزایش ترس کودکان از درمان دندان پزشکی می شوند. سابقه بستری در بخش های داخلی باعث بروز ترس بیشتری در کودکان می شود که می تواند ناشی از اقدامات مکرر تشخیصی و درمانی در طول دوره بستری باشد.
کلید واژگان: ترس، درمان دندان پزشکی، جراحی، بستری شدن در بیمارستانIntroductionDental fear is common in children. Many factors affect the severity of this kind of fear. Hospitalization increases children’s dental fears. The aim of this study was to evaluate the effect of the type of hospitalization on children’s dental fear.Materials And MethodsIn this cross-sectional study, 153 children were placed in three equal groups, with a history of hospitalization, with a history of major surgery and a control group without any history of hospitalization and surgery. The children’s dental fear was evaluated with Children’s Fear Survey Schedule-Dental Subscale (CFSS-DS) questionnaire. Data was analyzed with chi-squared and Kruskal-Wallis tests and one-way ANOVA (α = 0.05).ResultsThe means of dental fear based on CFSS-DS score were higher in hospitalization and surgery groups in comparison with the control group (p value < 0.001). Dental fear score in hospitalization group was 37.4 and higher than the two other groups. Fear from injection and dyspnea and use of dental drills were the most common causes of fear, in descending order, in the groups under study.ConclusionHospitalization and surgery increase children’s fear of dental procedures. Dental fear in children with hospitalization in internal wards is more than the other groups, which might be attributed to frequent diagnostic and therapeutic procedures during the hospitalization period. -
مقدمهآرام بخشی بیدار وریدی جهت کنترل اضطراب و افزایش تحمل بیمار به طور وسیعی در اعمال جراحی ایمپلنت دندانی استفاده می شود. استفاده از داروهای متنوع، باعث می شود بیماران احساسات متنوعی را تجربه کنند. در این پژوهش احساسات بیماران حین آرام بخشی با چهار رژیم دارویی وریدی در اعمال جراحی ایمپلنت دندانی با هدف مشخص کردن بهترین تکنیک بررسی شده است.مواد و روش هادر این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور، 112 بیمار داوطلب ایمپلنت دندانی در چهار گروه مطالعه شدند. گروه اول میدازولام، گروه دوم میدازولام/فنتانیل، گروه سوم میدازولام/استامینوفن و گروه چهارم میدازولام/کتامین دریافت کردند. در پایان مرحله بهبودی از آنان در خصوص احساساتشان حین جراحی سوال شد و اطلاعات با استفاده از آزمون های Pearson''s chi-square، Mann-Whitney، ANOVA و Kruskal wallis تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = α).یافته هاآزمون Pearson''s chi-squareاز نظر سن، جنس، تحصیلات و آزمون ANOVA در زمان بهبودی، زمان جراحی و میزان میدازولام مصرفی اختلاف معنی داری بین گروه های مورد مطالعه نشان نداد. در آزمون Kruskal wallis احساسات خوشایند در چهار گروه تفاوت معنی داری نشان داد (001/0 > p value). در تکمیل آن، آزمون Mann-Whitney نشان داد که فراوانی احساسات خوشایند بین گروه میدازولام و میدازولام/کتامین تفاوت معنی دار ندارد (084/0 = p value)؛ اما فراوانی احساسات خوشایند در گروه میدازولام/فنتانیل به طور معنی داری از گروه میدازولام بیشتر بود (008/0 = p value). فراوانی احساسات خوشایند در گروه میدازولام/ استامینوفن به طور معنی داری از گروه میدازولام/ کتامین بیشتر بود. (001/0 > p value). در آزمون Kruskal wallis میزان شیوع احساسات ناخوشایند در چهار گروه تفاوت معنی داری نداشت (211/0 = p value).نتیجه گیریبا توجه به نتایج این پژوهش، استفاده از ترکیب آرام بخش و مسکن باعث می شود که بیمار احساسات خوشایند بیشتری را حین کار داشته باشد و سبب افزایش کیفیت آرام بخشی، همکاری بیمار و رضایت او از آرام بخشی می شود.
کلید واژگان: آرام بخشی، هوشیاری، ایمپلنت های دندانی، روحی، روانیIntroductionIntravenous conscious sedation is widely used to control anxiety and increase patient tolerance during implant surgeries. Patients experience various sensations due to the use of different medications. In this study, patients’ sensations during conscious sedation were evaluated with the use of four IV sedation regimes to determine the best protocol.Materials And MethodsIn this double-blind randomized clinical trial, 112 patients who were candidates for dental implants were evaluated in four groups: Midazolam, Midazolam/Fentanyl, Midazolam/Acetaminophen and Midazolam/Ketamine. At the end of recovery they were asked about their sensations during surgery. Data were analyzed with Pearson’s, chi-squared, Mann-Whitney and Kruskal-Wallis tests and ANOVA (α = 0.05).ResultsPearson’s and chi-squared tests did not reveal any significant differences between the groups in relation to age, sex, and educational status; ANOVA did not show any differences between the groups in relation to duration of recovery and surgery and the dose of Midazolam used. Kruskal-Wallis test revealed significant differences in pleasant feelings between the four groups (p value < 0.001); Mann-Whitney test did not show any significant differences in pleasant sensations between the Midazolam and Midazolam/Ketamine groups (p value = 0.084). However, frequency of pleasant sensation was significantly higher in the Midazolam/Fentanyl group compared to that in the Midazolam group (p value = 0.008). Frequency of pleasant sensation was significantly higher in the Midazolam/Acetaminophen group compared to that in the Midazolam/Ketamine group (p value = 0.001). Kruskal-Wallis did not reveal any significant differences in pleasant sensations between the four groups (p value = 0.211).ConclusionBased on the results of the present study, combined use of analgesics and sedatives gives rise to good sensations in patients during surgery and increases sedation efficacy and patient cooperation and satisfaction with the sedation procedure. -
مقدمهبر اساس اطلاعات منتشر شده حدود 10 درصد افراد اضطراب شدیدی نسبت به درمان های دندان پزشکی دارند. برخی روش های دارویی جهت کنترل ترس و اضطراب وجود دارد، که به کارگیری آن ها مشروط به داشتن آگاهی دندان پزشکان و امکانات مورد نیاز می باشد. لذا این مطالعه جهت بررسی آگاهی و عملکرد دندان پزشکان عمومی در خصوص روش های کنترل اضطراب انجام شد.مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 249 نفر از دندان پزشکان عمومی شهر اصفهان به صورت نمونه گیری ساده انتخاب شدند و یک پرسش نامه شامل بیست سوال برای کنترل بیماران مضطرب تهیه و در اختیار آن ها قرار داده شد. سپس اطلاعات جمع آوری شده به وسیله آزمون آنالیز واریانس در نرم افزار SPSS در سطح معنی داری 95/0 تجزیه و تحلیل شد و نمره آگاهی از 20 گزارش گردید.یافته هانمره آگاهی دندان پزشکان از آرام بخشی استنشاقی31/3 ± 65/12، از آرام بخشی خوراکی 84/2 ± 13 و نمره آگاهی در خصوص بیهوشی عمومی 12/6 ± 91/17 بود. میانگین نمره آگاهی دندان پزشکان مورد مطالعه در خصوص روش های دارویی کنترل بیمار در دندان پزشکی بیشتر از 12 بود که نشان دهنده آگاهی مطلوب آن ها می باشد. آنالیز واریانس نشان داد که میانگین نمره آگاهی در زمینه بیهوشی عمومی در گروه های سنی مختلف تفاوت معنی داری ندارد (217/0 = p value)؛ اما نمره آگاهی در زمینه آرام بخشی استنشاقی بین گروه های سنی متفاوت تفاوت معنی داری داشت (036/0 = p value). همچنین نمره آگاهی در زمینه آرام بخشی خوراکی در بین گروه های سنی مختلف معنی دار بود (035/0 = p value).نتیجه گیریبا توجه به محدودیت های این مطالعه عملکرد دندان پزشکان در خصوص کنترل اضطراب قابل قبول است اما به دلیل نبودن زمینه های انجام این روش ها استفاده از آن ها زیاد مرسوم نیست. با توجه به اهمیت استفاده از این روش ها به نظر می رسد ایجاد زمینه های آگاهی بیشتر از این روش ها در جامعه ضروری است.
کلید واژگان: بیهوشی، آرام بخشی، اضطراب، آگاهیIntroductionBased on data available, about 10% of people have severe dental anxiety. There are several methods to control dental anxiety, the use of which entails knowledge on behalf of the dental practitioners and appropriate equipment. This study evaluated knowledge of dental practitioners about dental anxiety control methods.Materials And MethodsIn this study descriptive study, 249 dental practitioners in Isfahan were selected using simple sampling method and given a questionnaire consisting of 20 questions about pharmacological methods to control dental anxiety in patients. Data was analyzed with SPSS software using ANOVA at a significance level of 0.95. Knowledge scores were reported from 0 to 20.ResultsKnowledge scores for inhalation sedation, oral sedation and general anesthesia were 12.65 ± 3.31, 13 ± 2.84, and 17.91 ± 6.12, respectively. Mean of dental knowledge scores of dentists in relation to pharmacological sedation techniques was above 12, indicating proper knowledge level of dental practitioners. ANOVA did not reveal any significant differences in knowledge level means between different age groups in relation to general anesthesia (p value = 0.217). However, there were significant differences in the knowledge means between various age groups in relation to inhalation (p value = 0.036) and oral sedation (p value = 0.035) techniques.ConclusionUnder the limitations of this study the knowledge of dentists about pharmacological methods of controlling patient anxiety in dentistry was good but these methods are not widely used due to lack of background support. Given the importance of such measures, it is necessary to increase the knowledge of the community about these techniques. -
مقدمهبی قراری پس از عمل عارضه شایعی است، عوامل متعددی از جمله زود به هوش آمدن در محیط نا آشنا، نوع بیهوشی، روحیات کودک، درد، طول مدت بیهوشی و سن بروز در آن موثر هستند. هدف این پژوهش، مقایسه دو روش بیهوشی عمومی با و بدون تزریق بی حسی موضعی در کودکان داوطلب بیهوشی عمومی بر بی قراری در اتاق بهبودی پس از عمل بود.مواد و روش هادر این مطالعه کارآزمایی بالینی آینده نگر یک سوکور، تعداد 60 کودک داوطلب بیهوشی عمومی در دو گروه وارد مطالعه شدند. نگهداری بیهوشی در دو گروه یکسان بود. در گروه مطالعه در هنگام کار دندان پزشکی دندان های کار شده با استفاده از یک کارپول لیدوکائین و اپی نفرین با روش انفیلتراسیون بی حس شدند. بهبودی پس از عمل با بررسی بی قراری کودکان در دو گروه مقایسه شد. داده ها با استفاده از آزمون Mann-Whitney، t-test، آنالیز واریانس و آزمون همبستگی Spearman تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = α).یافته هامیانگین سن، جنس و تعداد درمان های دندان پزشکی انجام شده در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. بی قراری در دقیقه 15 و 30 در گروه با بی حسی موضعی برابر 92/3 ± 63/9 و 58/2 ± 8 و به طور معنی داری کمتر از گروه بدون بی حسی موضعی بود (013/0 = p value و 140/0 = p value). میزان بی قراری در دقایق 45 و 60 اختلاف معنی داری بین دو گروه نشان نداد (872/0 = p value و 480/0 =p value).نتیجه گیریبا توجه به نتایج پژوهش حاضر تزریق بی حسی موضعی در پایان عمل باعث کاهش بی قراری در کودکان مورد مطالعه می شود. بنابراین استفاده از این تکنیک در مورد کودکانی که منع استفاده بی حسی موضعی ندارند توصیه می شود.
کلید واژگان: دندان پزشکی کودکان، بیهوشی عمومی، بی حسی موضعی، اتاق بهبودی پس از عملIntroductionEmergence agitation is a common clinical phenomenon in children undergoing general anesthesia. Possible predisposing factors are rapid regaining of consciousness in an unfamiliar environment, the type of general anesthesia technique used, the patient’s mood, duration of anesthesia and age. The aim of the present study was to compare the effects of two general anesthetic methods with and without local anesthetics on emergence agitation of children volunteering for general anesthesia in the recovery room.Materials And MethodsIn this prospective single-blind clinical trial, 60 children under 6, who volunteered for general anesthesia, were randomly divided into two groups. All the subjects were anesthetized using the same protocol. During the dental procedure in the study groups, the teeth involved were anesthetized with one lidocaine+epinephrine cartridge using the infiltration technique. The children's emergence agitation was evaluated and compared between the two groups. Data was analyzed with t-test, ANOVA Mann-Whitney test and Spearman’s correlation coefficient (α = 0.05).ResultsThere were no statistically significant differences in the means of age, in gender and in the number of treatment procedures between the two groups. Emergence agitation scores in the local anesthesia group at 15- and 30-minute intervals were 9.6±3.92 and 8±2.58, respectively, demonstrating a significantly higher rates compared to the other group (p value = 0.013 and p value = 0.014). However, there were no statistically significant differences at 45- and 60-minute intervals between the two groups (p value = 0.872 and p value = 0.048).ConclusionBased on the results it was concluded injection of a local anesthetic reduces emergence agitation in children undergoing general anesthesia. Therefore, it is recommended to use this technique in children with no contraindications for local anesthetics. -
IntroductionGeneral anesthesia prepares good condition in dental treatment for uncooperative children. Acceptance and discharge of children during day case anesthesia must be on time, because both long time hospitalization and early discharge may be dangerous for children. In PADS scoring system score 9 and higher ready for discharge. In this study, we evaluated recovery time after general anesthesia in Esfahan dentistry day case surgery unit. Method and materials: 100 healthy children under 10 years old have been selected for dental treatment with general anesthesia. Induction of anesthesia completed with thiopental Na, alfentanyl and atracurum and anesthesia maintenance with O2/N2O and isoflurane. Operation and recovery time evaluated depending on MDAFSS recovery scoring system.ResultsFrom 100 studied children were 44% male and 56% female. 67% of samples were healthy and others had systemic disorders.The average of operation time in healthy and mental retarded was 63/3 and 45.7. Recovery time in healthy, mental retarded and cerebral palsy patients was 54.7, 95.92 and 138.12 minutes.DiscussionRecovery time was meaningfully shorter in healthy patients than medically compromised patients. Recovery time in healthy patients was 54/7 minutes, in Chye study this time was 61 minutes. Long time recovery in medically compromised children denotes that we should not hurry for discharge of these children.Keywords: General anesthesia, Recovery, Pediatric dentistry
-
مقدمهبی قراری بعد از عمل جراحی پدیده شایعی در کودکان است. از جمله فاکتورهای مستعد کننده احتمالی بی قراری، نوع بیهوشی است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش بیهوشی استنشاقی و داخل وریدی در کودکان کاندید بیهوشی عمومی بر بی قراری آنها در اتاق ریکاوری بود.مواد و روش هادر این مطالعه کارآزمایی بالینی آینده نگر یک سوکور تعداد 56 کودک زیر 6 سال به صورت تصادفی به دو گروه 28 نفری تقسیم شدند. نگهداری بیهوشی در گروه اول به صورت داخل وریدی (پروپوفول، الفنتانیل) و در گروه دوم به صورت استنشاقی (نیتروس اکسید، ایزوفلوران) بود. بعد از به هوش آمدن کودک در اتاق ریکاوری با استفاده از مقیاس مورد نظر (PAED) بی قراری کودک هر 10 دقیقه یک بار تا زمان 60 دقیقه اندازه گیری شد. اطلاعات حاصله با کمک نرم افزار SPSS و آزمون t-test، chi-squre و ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفتند. (05/0 = α)یافته هامیزان بی قراری در دقیقه 10 در گروه بیهوشی وریدی 85/12 و در گروه استنشاقی 51/10 بود، که به طور معنی داری در گروه وریدی بیشتر از استنشاقی بود اما بین دو گروه مورد مطالعه از نظر بروز بی قراری تفاوت معنی داری دیده نشد(241/0 = p value). میزان بی قراری در دو گروه با سن ارتباط معکوس داشته و در کودکان کم سن بیشتر بود.نتیجه گیریبه نظر می رسد تصمیم گیری برای انتخاب روش بی هوشی نباید بر مبنای بروز بی قراری باشد. بررسی عوامل دیگری به غیر از روش بیهوشی در بروز بی قراری کودکان توصیه می شود.
کلید واژگان: بی قراری، بیهوشی داخل وریدی، بیهوشی استنشاقیIntroductionEmergence agitation is a common clinical phenomenon in children undergoing general anesthesia. A possible predisposing factor is the type of general anesthetic technique used. The aim of the present study was to evaluate the effect of two intravenous and inhalational general anesthetic methods on emergence agitation of children in the recovery room.Materials And MethodsIn this prospective single-blind clinical trial, 56 children aged less than 6 years were randomly divided into two groups of 28. The first group received IV general anesthesia with propofol and alfentanyl and the second group received inhalation anesthesia with isoflorance and nitrous oxide. After awakening in the recovery room the children's emergence agitation was measured every ten minutes for 60 minutes by PAED scale. Data was analyzed with t-test, chi-squared test and ANOVA with SPSS software (α = 0.05).ResultsEmergence agitation in the intravenous and inhalational groups at 10-minute interval were 12.85 and 10.51 on PAED scale, respectively, demonstrating a significantly higher rate in the intravenous group. However, in general, there were no significant differences between the two groups (p value = 0.241). There was an inverse relationship between age and agitation, with higher rates in younger children.ConclusionBased on the results it was concluded that decision-making on the type of anesthesia should not be based on emergence agitation. Other factors involved in emergence agitation should be considered.Keywords: Emergence agitation, Inhalation general anesthesia, Intravenous general anesthesia -
مقدمهترس شدید از دندان پزشکی و ناتوانی ذهنی از موارد استفاده ی بیهوشی عمومی در دندان پزشکی است. بیهوشی دندان پزشکی اغلب به صورت سرپایی انجام می شود و کاهش زمان و عوارض ریکاوری اهمیت زیادی در آن دارد. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی مقایسه ای زمان و عوارض ریکاوری داروی بیهوشی پروپوفول در دو گروه سالم و ناتوان ذهنی بود که خدمات دندان پزشکی را تحت بیهوشی عمومی دریافت کردند.روش هادر این مطالعه ی بالینی، 34 بیمار ناتوان ذهنی و 34 بیمار سالم، کاندید دریافت خدمات دندان پزشکی تحت بیهوشی عمومی، انتخاب شدند. در هر دو گروه تحت شرایط یکسان بیهوشی با پروپوفول صورت گرفت. پس از پایان بیهوشی زمان و عوارض ریکاوری در هر دو گروه ثبت گردید. نتایج توسط آزمون های آماری Independent samples t-test و Mann-Whitney مورد آنالیز قرار گرفت.یافته هازمان ریکاوری در گروه ناتوان ذهنی به صورت معنی داری از گروه سالم ذهنی بیشتر بود (05/0 > P)، اما عوارض ریکاوری در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (05/0 < P). در هر دو گروه ارتباط مستقیمی بین زمان بیهوشی و زمان ریکاوری مشاهده شد (05/0 > P).نتیجه گیریزمان ریکاوری در بیماران ناتوان ذهنی بیشتر بود که ممکن است به دلیل نیاز به درمان طولانی تر باشد؛ اما عوارض ریکاوری در دو گروه مشابه بود. در هر دو گروه ناتوان ذهنی و سالم افزایش زمان بیهوشی مانند مطالعات گذشته باعث افزایش زمان ریکاوری گردید.
کلید واژگان: بیهوشی عمومی، اتاق ریکاوری، ناتوانی ذهنیBackgroundSever dental fear and mental disorders are indications for dental treatment under general anesthesia, which usually is performed as outpatient anesthesia for dentistry; so decreased recovery time and complications are important. This study aimed to compare the recovery time and complications after Anesthesia with Propofol between mental retard and healthy patients.MethodsIn this clinical trial study, 34 mental retarded and 34 healthy patients were prescribed for general anesthesia. In both groups, anesthesia was performed with propofol. After the end of anesthesia, recovery time and complications in both groups were recorded and the data were analyzed with independent samples t and Mann-Whitney tests.FindingRecovery time in retarded group was significantly higher than the healthy group (P < 0.05); but the side effects had no significant difference between in the two groups (P > 0.05). There was direct relation between anesthesia time and recovery time (P < 0.05).ConclusionRecovery time was prolonged in mental retard patients; it might be because of their need to prolonged treatment. Recovery side effects were similar in both groups. In both groups, increasing the anesthesia time made longer recovery time like the previous studies. -
Background and AimUn-cooperative children with massive dental need are usually suitable candidates for outpatient dental procedures under general anesthesia. Discharge from recovery without complications is an ideal goal achieved by the use of short acting anesthetic agents. This study was designed to evaluate the duration of recovery as well as potential complications in propofol infusion anesthesia.MethodIn this descriptive cross sectional study, forty five healthy patients, aged 5-10 years were selected from the pool referred to the Department of Pediatric Dentistry at Isfahan Dental School for treatment. Initial evaluation and allocation for treatment under General Anesthesia was performed based on proof of lack of cooperation. induction of anesthesia with thiopental was carried out along with maintenance of anesthesia with infusion of propofol under mechanical ventilation. The duration of recoverywas recorded as well as any complications being made over the course of recovery. Data were then analyzed using basic statistics.ResultsDuration of recovery was 43.5 ± 22.12. In total 51.1 % of the patients reported no complications, however the remaining 48.9 % of the patients there was at least one complaint at the recovery time. The most important complaint was irritability with an incidence of 44.4 %.ConclusionMaintenance of anesthesia with propofol infusion can reduce duration of recovery and therefore speed up the discharge time for patients (children) who received their dental treatments under GA.Keywords: Recovery, dentistry, Anesthesia, propofol
-
مقدمهبه علت محدودیت هایی که تست های ارزیابی حیات پالپ دندان بر پایه عصب دارند، از پالس اکسی متری برای بررسی گردش خون و میزان اشباع اکسیژن خون پالپ دندان استفاده شده است. احتمال دارد به علت ضخامت پالپ دندان میزان اشباع خون آن کمتر از خون محیطی باشد. در این پژوهش اختلاف اشباع اکسیژن خون در پالپ دندان های قدامی در مقایسه با گوش با استفاده از پروب گوشی بررسی شده است.مواد و روش ها100 نفر بین سنین 24 تا 34 سال، دارای دندان های قدامی فوقانی و تحتانی سالم انتخاب شدند و با استفاده از دستگاه پالس اکسی متری و پروب مخصوص گوش میزان اشباع اکسیژن خون در گوش و دندان های قدامی فوقانی و تحتانی آنان اندازه گیری و نتایج با استفاده از تست های آماری Independent sample test، t-Paired test آنالیز شد.یافته هادر 400 دندان مطالعه شده، میانگین اشباع اکسیژن خون در لاله گوش (5/1 ±) 5/97% و در دندان های مطالعه شده (3/3 ±) 38/92% بود. با استفاده از آزمون t جفت این مقدار در گوش به طور معنی داری بالاتر بود (01/0p value =)، ولی اشباع اکسیژن خون پالپ در دندان های مختلف با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند (05/0 < p value).نتیجه گیریدر مطالعات قبلی میانگین اشباع اکسیژن دندان های قدامی سالم 81 % تا 98% گزارش شده است. این عدد در مطالعه ما بالای 90% بود که نشان دهنده کارآیی پروب گوشی می باشد. میانگین اشباع اکسیژن خون در دندان های قدامی به طور معنی داری از میزان آن در خون محیطی گوش کمتر بوده است.
کلید واژگان: حیات پالپ، پالس اکسی متری، پروب گوشیIntroductionNeural based tests response have some limitations. In this years pulse oximetery have used to measure oxygen saturation of pulpal blood circulation. Due to thikness of dental pulp, it's blood oxygen saturatiuon may be lower than perpheral blood. This study have been compaired the difference of blood oxygen saturation in anterior dental pulp with peripheral blood using ear pulse oximetery prob. Method and Materials: We selected 100 healthy persons with the age 24-34 years with normal anterior teeth. Then oxygen saturation of anterior, superior and inferior teeth and ear was measured with pulse oximetery with ear prob. Data was analyzed with Independent sample test and t-paired test using SPSS software.ResultsMean oxygen saturation in ear was 98.5% (± 1.5), and 92.38 (± 3.3) in 400 selected teeth. According to t-paired test, there was no significant difference between oxygen saturation in ear and teeth. There was no significant differences in oxygen saturation between different teeth.ConclusionIn our study oxygen saturation was above 90%. As in non vital pulp oxygen saturation is zero, this point help to dentists for correct diagnosis in pulp vitality. Oxygen saturation in teeth was lower than peripheral blood. -
بیان مساله: حالت تهوع شدید به هنگام کار دندانپزشکی در برخی بیماران وجود دارد، که درمان دندانپزشکی را دشوار می سازد. روش هایی گوناگون برای مهار این حالت در دندانپزشکی به کار رفته است.هدفدر این پژوهش اثر آرام بخشی استنشاقی در مهار واکنش تهوع و بهبود شرایط کار دندانپزشکی در بیماران با واکنش تهوع قوی بررسی شده است.
مواد وروشدر این بررسی که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد، 14 فرد بزرگسال سالم، که در دو مراجعه ی پیشین به دندانپزشک، حالت تهوع از انجام کار در آنها جلوگیری کرده بود، برای درمان دندان های پشتی فک پایین برگزیده شدند. بیماران با ترکیب گازی 50 درصد اکسیژن و 50 درصد نیتروس اکسید درمان گردیدند. شدت واکنش تهوع و شرایط انجام کار بررسی شده و نتایج با استفاده از آزمون آمار توصیفی، اسپیرمن، من ویتنی و ویلکاکسون واکاوی گردیده و گزارش شدند.یافته هااز 14 بیمار مورد بررسی چهار نفر مرد (6/28 درصد)، و 10 نفر زن (4/71 درصد) بودند. به هنگام کار برای بیماران، واکنش تهوع در 11 نفر از آنان کاملا غیر فعال شده و یا کمی فعال بوده و در سه نفر (4/21 درصد)، این واکنش به هنگام کار همچنان فعال برجا ماند. در نه نفر از بیماران (2/64 درصد) کار دندانپزشکی به آسانی قابل انجام گردید، در سه نفر (4/21 درصد) کار دشوار بوده و در دو نفر (3/14 درصد)، واکنش تهوع از انجام کار جلوگیری کرد. به هنگام کار، هیچ عارضه ای دیده نشد.نتیجه گیریبرای کاهش شدت واکنش تهوع و بهبود شرایط کار در افراد با واکنش تهوع شدید به هنگام کار دندانپزشکی می توان از آرام بخشی استنشاقی، استفاده از ترکیب گازهای نیتروس اکسید (N2O) و اکسیژن (O2)، که یک روش کم خطر و با کاربرد راحت است بهره جست. در مواردی، که این روش موثر واقع نشود، می توان از روش های دیگر، مانند هوشبری عمومی استفاده کرد.
کلید واژگان: تهوع، آرام بخشی استنشاقی، درمان های دندانپزشکیStatement of problem: Hyperactive gag reflexes in some dental patients may lead to difficulties in the treatment processes. Various methods have been introduced for control of gag reflex in dentistry.PurposeThe aim of this study was to evaluate the effect of inhalation sedation for gag reflex control in patients with hyperactive gag reflexes and improving operation condition during dental treatment.Materials And MethodIn this clinical trial study 14 healthy adult patients with tow times failure in dental treatment due to the hyperactive gag reflexes were selected for treatment of posterior mandibular teeth. For all patients, treatment was performed under inhalation sedation with 50% N2O and 50% O2. Severity of gag reflexes and operation conditions was evaluated and results were analyzed using Spearman, Mann Whitney and Wilcoxon tests.ResultsOf 14 patients under study, 4 patients were men (28.6%) and 10 patients were women (71.4%). Gag reflex during operation was suppressed in 11 patients (77.8%) and it was active in only three patients (21.4). Dental treatment was performed easily in nine patients (64.2%), while in three patients (21.4%) it was done with difficulty and in two patients (14.3%) no treatment was performed due to hyperactive gag reflex. Complications were not observed during treatment.ConclusionFor reducing gag reflexes and improving the operations condition in patients with severe gag reflexes it is possible to use inhalation sedation (N2O and O2) which is easy to use and safe. In case, this method is not sufficient, treatment should be performed under general anesthesia. -
مقدمهکاربرد روش خوراکی برای آرام بخشی کودکان در زمان مراجعه به دندان پزشکی به دلیل آسان بودن و پذیرش خوب از طرف کودکان روشی مناسب است. برای ایجاد حالت آرام بخشی بیشتر در کودکان می توان از روش های آرام بخشی ترکیبی استفاده کرد. در این مطالعه تاثیر دو رژیم ترکیبی آرام بخشی میدازولام و کتامین خوراکی همراه با نیتروس اکسید استنشاقی در کنترل حرکات کودکان هنگام کار در کلینیک دندان پزشکی بررسی شد.مواد و روش هادر این مطالعه 60 کودک 7-3 ساله غیر وابسته به همکار به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به گروه اول میدازولام mg/kg 5/0 و به گروه دوم کتامین mg/kg6 خورانده شد. پس از 15 دقیقه از ترکیب N2O-O2و دارو هر یک با غلظت 50 درصد به کودکان داده شد. در حین تزریق و کار میزان گریه، هوشیاری، حرکت و رفتار کلی کودکان بر اساس مقیاس درجه بندی Houpt مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های Chi-Squre و Mann-Whitney تجزیه و تحلیل شد.یافته هااین ترکیب آرام بخشی، در بیش از 90 درصد بیماران مؤثر بود و از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه نبود. در گروه میدازولام هوشیاری حین کار نسبت به کتامین بیشتر بود. همچنین دوره ریکاوری در گروه میدازولام کوتاه تر از کتامین بود.نتیجه گیریدو داروی میدازولام و کتامین خوراکی در ترکیب با نیتروس اکسید، برای در ایجاد آرام بخشی و کنترل حرکات کودکان هنگام اقدامات دندان پزشکی تاثیر مثبتی دارند. با توجه به سادگی استفاده و عوارض کم داروها، می توان برای کنترل رفتار کودکان در هنگام کار دندان پزشکی از این روش ها استفاده کرد.
کلید واژگان: دندان پزشکی کودکان، آرام بخشی هوشیارانه، میدازولام، کتامین، N2OIntroductionOral route for conscious sedation is very easy to administer drugs and has good acceptance. Oral Midazolam and Ketamine provide the effective sedation. Also conscious sedation with combination techniques increases efficacy. N2O/O2 can be combined with other routes for conscious sedation. In this study the effectiveness of oral midazola-N2O and oral ketamine-N2O in behavioral management of children uncooperative during dental treatment was evaluated.Methods and Materials: In this study we randomly divided 60 healthy, uncooperative children of 3-7 years old in two groups. One group was administered Midazolam 0/5 mg/kg and another was administered Ketamine 6 mg/kg. After 15 minute N2O/O2 with 50%: 50% administrated. Scores of crying, consciousness, movement and general behavior are evaluated during dental procedure base on Houpt rating scale. Data were analyses with SPSS software.ResultsIn both groups efficacy of sedation was more than 90% and there were not statistically significant difference between two groups. In Midazolam group, consciousness during dental procedure was higher and recovery time was shorter.ConclusionResults indicated that positive and good effect of oral Midazolam or Ketamine with nitrous oxide for sedation and control of movement in children during dental treatment. Because the easy of usage and low side effects we can use form this methods for children behavior control during dental procedures.
- این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
- مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
- اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.