به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

دکتر محمدجواد احمدی

  • وجیهه حیدری، محمدجواد احمدی لاهیجانی*، جعفر نباتی، احمد نظامی

    تنش شوری یکی از مهم ترین تنش های غیرزنده و کاهش دهنده عملکرد گیاهان زراعی در مناطق نیمه خشک و خشک است. به منظور بررسی اثر تنش شوری بر خصوصیات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ژنوتیپ های مختلف عدس، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقات شوری دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1400-1399 اجرا شد. سطوح شوری 5/2، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر در کرت های اصلی و شش ژنوتیپ عدس در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح تنش شوری محتوای کاروتنوییدها، فنل، سدیم برگ و زیست توده کاهش یافت. بیشترین محتوای فنل برگ در شوری 5/2 دسی زیمنس بر متر و ژنوتیپ MLC178 مشاهده شد و با افزایش شدت تنش به 6 و 9 دسی زیمنس بر متر به ترتیب 28 و 238 درصد از محتوای فنل برگ کاسته شد. ژنوتیپ MLC118 دارای بیشترین فعالیت آنزیم کاتالاز در شرایط سطح 5/2 دسی زیمنس بر متر بود و با افزایش شدت تنش شوری به 6 و 9 دسی زیمنس بر متر، فعالیت آنزیم کاتالاز به ترتیب 09/1 و 94/1 برابر کاهش یافت. از سوی دیگر، بیشترین زیست توده در سطح 5/2 دسی زیمنس بر متر و در ژنوتیپ MLC117 مشاهده شد که نسبت به سطوح بالاتر شوری، بیش از دو برابر زیست توده بیشتری تولید کرد. بیشترین محتوای پرولین برگ در ژنوتیپ MLC26 در سطح تنش شوری 9 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد، درحالی که، با کاهش سطح تنش شوری به 6 و 5/2 دسی زیمنس بر متر، محتوای پرولین برگ به ترتیب به میزان 4 و 46 درصد کاهش یافت. به طور کلی، ژنوتیپ های MLC117 و MLC12 در شرایط تنش شوری در بیشتر صفات برتری داشتند.

    کلید واژگان: پرولین, زیست توده, فنل, کاتالاز, DPPH
    Vajihe Heydari, MohammadJavad Ahmadi-Lahijani*, Jafar Nabati, Ahmad Nezami

    Salinity stress is one of the most important abiotic stresses that diminishes the yield of crops in semi-arid and arid regions. To investigate the effect of salinity stress on the physiological and biochemical characteristics of different lentil genotypes, a split plots experiment was conducted in a randomized complete block design with three replications in the salinity research farm of the Ferdowsi University of Mashhad in the 2021–2022 cropping year. The salinity levels of 2.5, 6, and 9 ds/m-1 six lentil genotypes were placed in the main plots and the secondary plots, respectively. The results showed that the carotenoids, phenols, leaf sodium contents, and biomass decreased with the increase in salinity stress level. The highest phenolic content of leaves was observed in salinity of 2.5 dS/m and MLC178 genotype, and with increasing stress intensity to 6 and 9 dS/m, the phenolic content of leaves decreased by 28 and 238%, respectively. MLC118 genotype had the highest activity of catalase enzyme under the condition of 2.5 dS/m and catalase enzyme activity decreased by 1.09 and 1.94 times with the increase of salinity stress to 6 and 9 dS/m, respectively. On the other hand, the highest biomass was observed at the level of 2.5 dS/m in the MLC117 genotype, which produced more biomass about two times compared to higher salinity levels. The MLC26 genotype had the highest proline content in leaves at a salinity stress level of 9 dS/m, when the salinity stress level decreased to 6 and 2.5 dS/m, the proline content of leaves decreased by 4% and 46%, respectively. In general, MLC117 and MLC12 genotypes were superior in most traits under salinity stress conditions.

    Keywords: Biomass, Catalase, DPPH, Phenol, Proline
  • مسیح توکل افشاری، احمد نظامی*، محمدجواد احمدی لاهیجانی، جعفر نباتی، هدایت الله کریم زاده سورشجانی

    تامین نیاز آبی گیاه همراه با انتخاب تاریخ کاشت مناسب از مهم ترین اقدامات زراعی جهت کسب عملکرد مطلوب در گیاهان زراعی است. به منظور بررسی تاثیر سطوح کم آبیاری و تاریخ کاشت بر شاخص های فیزیولوژیک و عملکرد کینوا، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1399 اجرا شد. تاریخ کاشت (16 تیر، 2 مرداد و 16 مرداد) و رژیم های کم آبیاری (دور آبیاری 7، 14 و 21 روز) به ترتیب عامل اصلی و فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که با کاهش فراهمی آب، محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوییدها افزایش یافت. محتوای کربوهیدرات های محلول و فعالیت آنزیم های آسکوربات پراکسیداز و پراکسیداز به طور معنی داری تحت تاثیر برهمکنش تاریخ کاشت و آبیاری قرار گرفتند. بیشترین میزان آنزیم آسکوربات پراکسیداز در دور آبیاری 21 روز و تاریخ کاشت 16 مردادماه مشاهده شد. در تاریخ کاشت 2 مردادماه با افزایش دور آبیاری از 7 به 21 روز، محتوای پرولین برگ به طور معنی داری افزایش یافت. با کاهش فراهمی آب، عملکرد بیولوژیک کاهش یافت، به طوریکه، بیشترین عملکرد بیولوژیک در دور آبیاری 7 روز مشاهده شد، البته تفاوت معنی داری با دور آبیاری 14 روز نداشت. عملکرد دانه در شرایط دور آبیاری 21 روز در مقایسه با دور آبیاری 7 روز ، 25 درصد کاهش یافت. همچنین، بالاترین عملکرد دانه از تاریخ کاشت 16 مرداد ماه به دست آمد. براساس نتایج این پژوهش، تاریخ کاشت 16 مرداد ماه همراه با دور آبیاری 14 روز جهت دستیابی به عملکرد مطلوب کینوا همراه با کاهش مصرف آب در شرایط آب و هوایی مشهد پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: پرولین, فنل, کینوا, نیاز آبی
    Massih Tavakkol Afshari, Ahmad Nezami *, MohammadJavad Ahmadi-Lahijani, Jafar Nabati, HedayatAllah Karimzadeh Soureshjani
    Introduction

    The proper planting date is known as one of the most important agronomic programs to achieve the optimal yield in crops through increasing adaption of plants to environmental conditions and improving resource use efficiency. The synchronization of growth stages with climatic parameters in terms of rainfall, temperature, and humidity is considered as the main consequence of proper planting dates. One of the most basic methods for improving water consumption patterns in the agriculture sector is the accurate management of cropping and breeding methods, so the implementation of policies to change the pattern of cultivation based on comparative advantage, efforts to reduce the level of crop cultivation requiring high water consumption and developing drought-resistant plants. In this regard, water scarcity is a well-known factor in reducing quinoa yield under arid and semi-arid areas, which can seriously affect crop profitability. Thus, the present study aimed to evaluate the different planting dates and irrigation rounds on physiological traits and growth yield and component yields of quinoa under Mashhad climate.

    Materials and methods

    The current study was conducted at the Faculty of Agriculture, Ferdowsi University of Mashhad, Iran, in 2020. The experiment was designed as a split-plot arrangement based on randomized complete block design with three replications: planting date (July 6th, July 23th, and August 6th) as main plots and water deficit regimes (7, 14, and 21-d intervals) as subplots. The experimental data were analyzed using SAS 9.4. The mean values were statistically compared according to the least significant difference (LSD) test at the level of 5%.

    Results and discussion

    According to the results, decreasing water availability significantly caused an increase in chlorophyll a, chlorophyll b, and carotenoid contents. Also, leaf osmotic potential at the planting date of August 6th significantly decreased up to 39%, compared with the planting date of July 6th. It seems that in the case of increasing temperature, with increasing leaf osmotic potential, the plant resistance to environmental conditions would be improved. The content of soluble carbohydrates as well as the activity of ascorbate peroxidase and peroxidase enzymes were significantly affected by the interaction between planting date and irrigation. The highest amount of ascorbate peroxidase enzyme was observed in the 21-d irrigation cycle and planting date of August 6th. Ascorbate activity increased with increasing drought stress. The highest content of soluble carbohydrates was found on the date of planting on July 23th and the 14-d irrigation cycle. In addition, grain yield at the 21-d irrigation cycle decreased by 25% compared to the 7-d irrigation cycle. Moreover, the highest grain yield was obtained from the planting date of august 6th (544 g.m-2). Water shortage during the root development stage is a limiting factor against the optimal yield of quinoa

    Conclusion

    Based on the results, a planting date on August 6th with a 14-d irrigation cycle can be recommended to achieve the desired yield of quinoa along with reducing water consumption in the Mashhad region.

    Keywords: Ascorbate, Leaf osmotic potential, Proline, Phenol, Water requirement
  • احمدی
    به منظور بررسی اثر سطوح مختلف دی اکسیدکربن (400 و 800 میکرومول بر مول) بر ویژگی های بیوشیمیایی و فیزیولوژیک و عملکرد ریزغده، گیاهچه های ریزازدیاد شده سیب زمینی (رقم آگریا و فونتانه) در شرایط کنترل شده در دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1394 کشت شدند. بدون توجه به رقم، افزایش دی اکسیدکربن موجب افزایش معنی دار فتوسنتز و تنفس تاریکی در 34 و 57 روز پس از کاشت در مقایسه با شاهد شد. فتوسنتز بیشتر تحت تاثیر افزایش دی اکسیدکربن منجر به تجمع بیشتر نشاسته و کربوهیدارت محلول در برگ شد. افزایش دی اکسیدکربن منجر به تسهیم ماده خشک بیشتر به سمت اندام های زیرزمینی به ویژه ریزغده ها شد. افزایش دی اکسیدکربن تاثیر معنی داری بر تعداد و میانگین وزن ریزغده نداشت، اما بهرحال، افزایش دی اکسیدکربن باعث افزایش عملکرد غده آگریا و فونتانه به ترتیب به میزان 17 و 39 درصد شد. عملکرد فونتانه بیش از آگریا در اثر افزایش دی اکسیدکربن افزایش یافت که عمدتا به دلیل میانگین وزن غده بیشتر بود. نتایج نشان داد که میانگین وزن غده بیش از تعداد غده عملکرد را تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به نتایج، به نظر می رسد که افزایش غلظت دی اکسیدکربن در سیستم های تولید ریزغده سیب زمینی می تواند برای بهبود تولیدکنندگی و عملکرد ریزغده سودمند باشد.
    کلید واژگان: تنفس تاریکی, تسهیم ماده خشک, فتوسنتز خالص, محتوای کربوهیدات محلول برگ, محتوای نشاسته برگ
    M. J. Ahmadi Lahijani*, M. Kafi, A. Nezami, J. Nabati, J. E. Erwin
    Micro-propagated potato plantlets (cvs. Agria and Fontane) were grown in growth chambers under controlled conditions to determine the effect of different levels of CO2 concentrations (400 vs. 800 µmol mol−1) on physiological and biochemical traits and yield of minitubers, at the Ferdowsi University of Mashhad, in 2015. Irrespective of the cultivar, the elevated CO2 significantly increased Net photosynthesis (Np) and leaf Dark Respiration (RD) compared to the control at 34 and 57 days after transplanting. Higher Np under the elevated CO2 resulted in a higher accumulation of leaflet starch and soluble sugar content. The elevated CO2, compared to the ambient, induced allocation of more dry matter to the underground parts, especially tubers. CO2 Enrichment did not significantly affect the number of tubers and mean tuber weight, however, the elevated CO2 increased yield of Agria and Fontane by 17 and 39%, respectively. The yield of Fontane was increased more than Agria when exposed to elevated CO2, mainly due to greater mean tuber weight than tuber number. The number of large size tubers increased under elevated CO2. The results showed that the greater mean tuber weight might affect tuber yield more than the number of tubers. Our findings suggest that rising levels of CO2 in minituber production systems could be beneficial to improve productivity and tuber yield.
    Keywords: Carbohydrate, Dark respiration, Dry matter partitioning, Photosynthetic rate, Starch
فهرست مطالب این نویسنده: 3 عنوان
  • دکتر محمدجواد احمدی
    دکتر محمدجواد احمدی
    استادیار اگروتکنولوژی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال